Relaties
alle pijlers
Onbestemd voor elkaar, als gezin?
zaterdag 20 april 2019 02:38
Mijn partner en ik hebben elkaar 8,5 jaar geleden ontmoet als jonge twintigers.
Inmiddels zijn er heel wat ontwikkelingen in ons leven geweest, zowel gezamenlijk als los van elkaar.
Momenteel verwachten we een kindje.
Maar dit heeft er helaas niet voor gezorgd dat hij en ik (geografisch) dichter tot elkaar zijn gekomen, Terwijl ik een appartement & carrière in de Randstad heb, is hij zijn eigen ding bij de grens van een buurland blijven doen.
Nu is het probleem, dat ondanks onze liefde of hopeloze domme kinderverliefdheid voor elkaar, er een onvoorspelbaar slagingskans is voor ons als gezin.
Dit omdat hij niet inziet dat ik geen zin heb om dit grotendeels in mijn eentje te blijven doen, terwijl hij af en toe op komt dagen voor de afspraken bij de verloskundige of wanneer ik hem ertoe verplicht (mijn eerste echo heb ik alleen gehad, omdat hij moest werken).
Daarnaast is hij niet bereid om me te laten weten of hij überhaupt bij ons komt wonen voor, tijdens & na de bevalling. Dit met alle ongemakkelijkheid, die het meebrengt voor mezelf wanneer ik mijn plan van aanpak moet voorleggen aan mijn verloskundige, huisbaas, familie & iedereen die zich om mij en mijn ongeboren kind bekommert.
Inmiddels twijfel ik of het zinvol is om hem naar de bevallingscursus mee te nemen, i.v.m. het feit dat hij er nadien toch niet volledig voor ons zal kunnen zijn.
Wat is wijsheid?
Moet ik ons samenzijn afwikkelen voor de geboorte van ons kind zodat het kindje liefdevol opgevangen kan worden door mijn familie en mijn lieve vriendinnen of geef ik de vader van mijn kind de kans om zichzelf te beteren voor zijn gezin?
Alvast dank voor jullie begrip & advies...
Inmiddels zijn er heel wat ontwikkelingen in ons leven geweest, zowel gezamenlijk als los van elkaar.
Momenteel verwachten we een kindje.
Maar dit heeft er helaas niet voor gezorgd dat hij en ik (geografisch) dichter tot elkaar zijn gekomen, Terwijl ik een appartement & carrière in de Randstad heb, is hij zijn eigen ding bij de grens van een buurland blijven doen.
Nu is het probleem, dat ondanks onze liefde of hopeloze domme kinderverliefdheid voor elkaar, er een onvoorspelbaar slagingskans is voor ons als gezin.
Dit omdat hij niet inziet dat ik geen zin heb om dit grotendeels in mijn eentje te blijven doen, terwijl hij af en toe op komt dagen voor de afspraken bij de verloskundige of wanneer ik hem ertoe verplicht (mijn eerste echo heb ik alleen gehad, omdat hij moest werken).
Daarnaast is hij niet bereid om me te laten weten of hij überhaupt bij ons komt wonen voor, tijdens & na de bevalling. Dit met alle ongemakkelijkheid, die het meebrengt voor mezelf wanneer ik mijn plan van aanpak moet voorleggen aan mijn verloskundige, huisbaas, familie & iedereen die zich om mij en mijn ongeboren kind bekommert.
Inmiddels twijfel ik of het zinvol is om hem naar de bevallingscursus mee te nemen, i.v.m. het feit dat hij er nadien toch niet volledig voor ons zal kunnen zijn.
Wat is wijsheid?
Moet ik ons samenzijn afwikkelen voor de geboorte van ons kind zodat het kindje liefdevol opgevangen kan worden door mijn familie en mijn lieve vriendinnen of geef ik de vader van mijn kind de kans om zichzelf te beteren voor zijn gezin?
Alvast dank voor jullie begrip & advies...
zaterdag 20 april 2019 09:04
Omdat hij niet mee gaat naar elke afspraak ?
In zijn geval - eind rijden - kost hem dat elke keer minimaal een halve snipperdag, die je ook nog maar aan moet vragen ipv dat je er automatisch vrij voor krijgt.
Ik zou dat dus niet “ niet betrokken “ willen noemen. En hoe realistisch is het om zijn baan daar op te zeggen ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 20 april 2019 09:12
TijdvoorTaart schreef: ↑20-04-2019 08:31Allereerst denk ik dat je dit soort dingen bespreekt voor je aan kinderen begint, maar ja, daar heb je nu niet meer zoveel aan.
Ik denk dat je in gesprek moet gaan om de volgende vragen te beantwoorden:
- Willen we beiden dit kind laten komen?
- Willen we beiden een (actieve) rol spelen in het leven van dit kind?
- Wil een van ons verhuizen naar de ander?
Al deze vragen op een rijtje, ga dan kijken naar hoe je het kan vormen tot een situatie die voor alle partijen, en bovenal voor het kind, goed gaat zijn.
Sta open voor elkaars inbreng, want jij kan je wel blind staren op hoe jij het graag zou willen, maar dat is niet eerlijk tegenover de andere partij.
Als jij stelt dat hij maar bij jou moet komen wonen, terwijl hij daar heel ongelukkig van wordt, is dat dan ook echt beter voor het kind?
Wordt een kind gelukkig van een ongelukkige vader die zijn moeder verwijt dat hij alles op heeft moeten geven, terwijl zij niet bereid was hetzelfde te doen? Of wordt een kind gelukkig van een liefdevolle en gelukkige vader op afstand?
En waarom moet hij naar jou en jij niet naar hem?
Zou er een middenweg te vinden zijn (in letterlijke zin)?
Als jullie beiden geen offers willen brengen, zijn jullie dan wel echt klaar voor deze baby?
Kortom, er zijn heel veel scenario's mogelijk. Bekijk ze allemaal open en eerlijk
Dit
We hebben samen dit kindje. Wat gaan we doen
Bespreken,bespreken,bespreken
zaterdag 20 april 2019 09:19
Precies, nu krijgt de partner alles in zijn schoenen geschoven, terwijl to toch ook verantwoordelijk is voor deze situatie
zaterdag 20 april 2019 09:21
Wat is wijsheid? Als jij in het belang van jullie ongeboren kind nu serieus overweegt om haar/zijn vader uit haar/zijn leven te gooien, kan ik je niet erg wijs noemen. Dat je met deze man een kind hebt gemaakt is een feit en je wist ook met welke man (8,5 jaar). Dus deal with it. Je weet heel goed dat je geen huisje,boompje, beestje met deze man gaat knutselen. En dat weet je al jaren.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zaterdag 20 april 2019 09:33
Hebben jullie samen besloten dat jullie een kind willen?
Het valt me op dat je erg zwart-wit denkt, wellicht zijn dat je hormonen, maar het maakt het niet makkelijker.
Verder even misschien ontnuchterend: Al die bezoekjes aan de vk ging mijn man overigens ook niet mee naar toe, behalve de termijnecho.
Er zijn meerdere vormen van samenzijn, het is aan jou hoezeer je van deze man houd en persoonlijk hoe hieraan invulling te geven.
Een kindje uit de klas van een van kinderen woont bij zijn moeder in NL, vader woont en werkt in het buitenland, en is in NL een paar dagen per maand. Ze beschouwen zichzelf wel als gezin en gaan liefdevol met elkaar om.
Het valt me op dat je erg zwart-wit denkt, wellicht zijn dat je hormonen, maar het maakt het niet makkelijker.
Verder even misschien ontnuchterend: Al die bezoekjes aan de vk ging mijn man overigens ook niet mee naar toe, behalve de termijnecho.
Er zijn meerdere vormen van samenzijn, het is aan jou hoezeer je van deze man houd en persoonlijk hoe hieraan invulling te geven.
Een kindje uit de klas van een van kinderen woont bij zijn moeder in NL, vader woont en werkt in het buitenland, en is in NL een paar dagen per maand. Ze beschouwen zichzelf wel als gezin en gaan liefdevol met elkaar om.
Computer says nooooo
zaterdag 20 april 2019 09:34
Het is voor je kind in ieder geval een stuk gezonder als zowel jij als je vriend een rol spelen in zijn leven. Ga dat oplossen in plaats van je eigen wensen en behoeften voorop stellen. Meteen een goeie oefening, daar ga je meer aan hebben dan de pufklas.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
zaterdag 20 april 2019 09:34
Dit inderdaad.Enn schreef: ↑20-04-2019 09:21Wat is wijsheid? Als jij in het belang van jullie ongeboren kind nu serieus overweegt om haar/zijn vader uit haar/zijn leven te gooien, kan ik je niet erg wijs noemen. Dat je met deze man een kind hebt gemaakt is een feit en je wist ook met welke man (8,5 jaar). Dus deal with it. Je weet heel goed dat je geen huisje,boompje, beestje met deze man gaat knutselen. En dat weet je al jaren.
Hoe komt het dat je daar nu pas over nadenkt? Het leest alsof je dacht 'ik ga zwanger worden, dan draait ie wel bij en móet ie wel bij mij/ons komen wonen'.
zaterdag 20 april 2019 09:37
Ik vind dit echt te bizar voor woorden!
Jullie zijn 8,5 jaar samen, rond de dertig en dan denk je hier niet over na voordat je zwanger wordt?
Bovendien vind ik dat je prinsessengedrag vertoont. Hij moet naar jouw pijpen dansen. Want jij hebt het goed voor elkaar met je carrière en appartement in de Randstad en hij zijn ding ergens bij de grens van een buurland. Tsssss.....
Ga met je vriend in gesprek en probeer tot elkaar te komen! Zet je ego even wat opzij, het is namelijk niet jouw kind maar jullie kind!
Succes.
Laat even weten hoe het loopt.
Jullie zijn 8,5 jaar samen, rond de dertig en dan denk je hier niet over na voordat je zwanger wordt?
Bovendien vind ik dat je prinsessengedrag vertoont. Hij moet naar jouw pijpen dansen. Want jij hebt het goed voor elkaar met je carrière en appartement in de Randstad en hij zijn ding ergens bij de grens van een buurland. Tsssss.....
Ga met je vriend in gesprek en probeer tot elkaar te komen! Zet je ego even wat opzij, het is namelijk niet jouw kind maar jullie kind!
Succes.
Laat even weten hoe het loopt.
zaterdag 20 april 2019 09:41
Hjij hebt een 'huurappartement en een carriere in de Randstad' en hij 'doet zijn ding' ergens anders. Wat praat je laatdunkend over je geliefde. Zelf heb je ook niet het intellect gehad om eerst eens na te denken over jullie relatie voordat jullie voor een kind kozen. Je bent tegen de 30, geen meisje van 16 en al 8,5 jaar bewust in deze relatie. Wanneer denk je eens volwassen te worden?
Enne, door de pil en het condoom heen zwanger geworden of zeer gewenst en gepland?
Enne, door de pil en het condoom heen zwanger geworden of zeer gewenst en gepland?
sweetfirefly wijzigde dit bericht op 20-04-2019 09:44
9.64% gewijzigd
Denk aan de egels en eekhoorns in de herfst en winter.
zaterdag 20 april 2019 09:46
Mijn man ging ook niet mee naar de pufcursus en bezoek aan de vk.
Het lijkt me zinvoller om naar de toekomst te kijken. Dit kind gaat er komen en heeft zijn vader en moeder nodig. Hoe jullie dit gaan invullen is aan jullie.
Als je nu al begint met verwijten en eisen, dat helpt niet. Denk er goed over na over de beste oplossing voor jullie kind. Het valt me op dat je erg vanuit jezelf denkt. Dat is geen goede instelling met je toekomstige taak als moeder.
Het lijkt me zinvoller om naar de toekomst te kijken. Dit kind gaat er komen en heeft zijn vader en moeder nodig. Hoe jullie dit gaan invullen is aan jullie.
Als je nu al begint met verwijten en eisen, dat helpt niet. Denk er goed over na over de beste oplossing voor jullie kind. Het valt me op dat je erg vanuit jezelf denkt. Dat is geen goede instelling met je toekomstige taak als moeder.
zaterdag 20 april 2019 09:59
Ik ken twee stellen die dit wel zo doen. Ook een stel wat pas toen de 2e op komst was samen is gaan wonen.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
