Relaties
alle pijlers
Online vriendschap
vrijdag 8 juni 2018 om 13:42
Hoi allemaal,
Ik ben een studerende vrouw van 21 die thuiswonend is. Sinds een paar jaar zit ik op een schrijversforum waarop mensen verhalen kunnen lezen en zelf verhalen kunnen delen. Mijn ouders hebben dit nooit geweten, omdat ik het schrijven van verhalen als best wel iets persoonlijks ervaar. Aangezien mijn ouders best wel bemoeizuchtig kunnen zijn en ze natuurlijk alles zouden willen lezen wat ik schrijf, heb ik besloten om ze dit niet te vertellen.
Op dit forum ben ik ongeveer vier jaar geleden in contact gekomen met iemand die dezelfde interesses als mij heeft (L). Het klikte goed met L. Eerst stuurden we elkaar berichtjes via het forum en later via Whatsapp. Niet constant, maar om de paar weken/maanden. Dus wat dat betreft was het contact vrij sporadisch. Vorig jaar hebben we besloten om te skypen (aangezien we best ver van elkaar afwonen) en later in het jaar een keer afgesproken. Dat was heel leuk en gezellig en sindsdien hebben we contact gehouden.
Een paar weken geleden hebben we weer afgesproken en sindsdien hebben we vaker contact. Ik ga ook op kamers in de stad waar zij nu op kamers zit. Maar aangezien zij deze zomer weggaat, heeft ze aangeboden dat ik een deel van haar meubels wel over kan nemen. Ook hebben we besloten om deze zomer nog een keer af te spreken.
Nu komt het probleem. Doordat we vaker contact hebben en ze heeft aangeboden dat ik haar meubels over mag nemen, kan ik er eigenlijk niet meer omheen dat ik het mijn ouders moet vertellen. De twee keren dat we hebben afgesproken, heb ik tegen mijn ouders gezegd dat ik met andere vrienden had afgesproken. Dus dat viel nog te overzien. L. en ik hebben het er nooit over gehad of onze ouders weten of we elkaar kennen. Ik weet dat zij erg close is met haar ouders en via het forum ooit een verhaal heeft uitgegeven. Dus ik denk dat haar ouders wel weten dat ze op het forum zit. L. vertelde namelijk dat ze ooit vaker met iemand van dat forum had afgesproken. Ik had de indruk dat haar ouders daarvan op de hoogte waren. Dus ik denk dat ze het van mij ook wel weten.
Wat betreft de meubels heb ik wel aangegeven dat ik interesse heb, alleen dat ik nog wel moet bekijken wat ik nodig heb. Eind deze maand moet ze er vanaf, dus er is wel wat haast bij. Dus ergens voel ik me er een beetje schuldig over dat ik heb gezegd dat ik interesse heb, omdat ik vanaf het begin af aan al wist dat ik geen flauw benul had hoe ik het mijn ouders zou moeten vertellen.
Ik durf deze bovengenoemde situatie ook niet voor te leggen aan L. Als ik het vanuit haar beredeneer kan ik me voorstellen dat het overkomt alsof ik me voor haar schaam, terwijl dat niet het geval is.
Daarom blijven er een paar scenario's over:
- Ik zeg de meubels af. Dat is wel balen voor haar, het staat misschien een beetje vreemd en ergens voel ik me er wel schuldig door. Ook hoef ik het mijn ouders niet te vertellen. L. en ik zullen sowieso contact houden. Dus dan zou ik mijn ouders volgend jaar over onze vriendschap kunnen vertellen als ik uitwonend ben. Bijvoorbeeld tijdens het stappen. Het voordeel is dat mijn ouders op de hoogte zijn, het nadeel dat zij niet tegen hun kan zeggen dat ze me al jaren kent.
- Ik neem (een deel van) de meubels over. Ik zeg tegen mijn ouders dat ik haar ken via een klasgenoot die ook in de stad woont waar L. studeert. Ik zeg tegen L. dat wanneer mijn ouders de meubels op komen halen, ik liever niet wil dat ze zegt dat we elkaar kennen via een schrijversforum. Daar zal ze denk ik wel begrip voor hebben. Maar als ze de indruk krijgt dat ik mijn ouders helemaal niet over haar of onze vriendschap heb verteld, kan ik me voorstellen dat het kwetsend overkomt. En dat wil ik absoluut niet.
- Mijn ouders de volledige waarheid vertellen. Alleen dat durf ik eerlijk gezegd echt niet. Dan zou ik ze moeten vertellen dat ik de afgelopen jaren met iemand contact heb gehad via internet, skype en dat we zelfs twee keer hebben afgesproken zonder hun medeweten. En dan zouden ze ook het schrijversforum ontdekken waar ik de afgelopen jaren een paar verhalen op heb gezet.
Ik vind dat ik ook als 21 jarige zelf keuzes mag maken en niet altijd verantwoording af hoef te leggen bij mijn ouders. Het nadeel is alleen dat zij nogal controlerend zijn en altijd alles willen weten wat ik en mijn broer uitspoken. Als ik ook maar een keer te laat thuis ben krijg ik meteen de opmerking waar ik ben geweest. Of als ik een keer een dag wegga met vrienden, moet mijn moeder meteen weten wie er allemaal nog meer bij was. Dat is zeg maar het gehalte.
Als ik er nu op terugkijk, had ik het mijn ouders beter helemaal in het begin kunnen vertellen. Dan hadden ze er in elk geval gewend aan kunnen raken. Maar als ik nu toegeef dat ik haar al een paar jaar ken, val ik nogal hard door de mand en gaan ze zich ongetwijfeld afvragen of ik niet vaker met mensen heb afgesproken die ik via een forum heb leren kennen. Dit is niet het geval, maar ik zou hun twijfel begrijpen.
Aangezien ik niet zo goed weet wat ik met de situatie aan moet, vroeg ik me af of jullie tips hebben, wat jullie van de situatie vinden en of evt. nog een andere mogelijke oplossing weten.
Ik hoor graag van jullie.
Ik ben een studerende vrouw van 21 die thuiswonend is. Sinds een paar jaar zit ik op een schrijversforum waarop mensen verhalen kunnen lezen en zelf verhalen kunnen delen. Mijn ouders hebben dit nooit geweten, omdat ik het schrijven van verhalen als best wel iets persoonlijks ervaar. Aangezien mijn ouders best wel bemoeizuchtig kunnen zijn en ze natuurlijk alles zouden willen lezen wat ik schrijf, heb ik besloten om ze dit niet te vertellen.
Op dit forum ben ik ongeveer vier jaar geleden in contact gekomen met iemand die dezelfde interesses als mij heeft (L). Het klikte goed met L. Eerst stuurden we elkaar berichtjes via het forum en later via Whatsapp. Niet constant, maar om de paar weken/maanden. Dus wat dat betreft was het contact vrij sporadisch. Vorig jaar hebben we besloten om te skypen (aangezien we best ver van elkaar afwonen) en later in het jaar een keer afgesproken. Dat was heel leuk en gezellig en sindsdien hebben we contact gehouden.
Een paar weken geleden hebben we weer afgesproken en sindsdien hebben we vaker contact. Ik ga ook op kamers in de stad waar zij nu op kamers zit. Maar aangezien zij deze zomer weggaat, heeft ze aangeboden dat ik een deel van haar meubels wel over kan nemen. Ook hebben we besloten om deze zomer nog een keer af te spreken.
Nu komt het probleem. Doordat we vaker contact hebben en ze heeft aangeboden dat ik haar meubels over mag nemen, kan ik er eigenlijk niet meer omheen dat ik het mijn ouders moet vertellen. De twee keren dat we hebben afgesproken, heb ik tegen mijn ouders gezegd dat ik met andere vrienden had afgesproken. Dus dat viel nog te overzien. L. en ik hebben het er nooit over gehad of onze ouders weten of we elkaar kennen. Ik weet dat zij erg close is met haar ouders en via het forum ooit een verhaal heeft uitgegeven. Dus ik denk dat haar ouders wel weten dat ze op het forum zit. L. vertelde namelijk dat ze ooit vaker met iemand van dat forum had afgesproken. Ik had de indruk dat haar ouders daarvan op de hoogte waren. Dus ik denk dat ze het van mij ook wel weten.
Wat betreft de meubels heb ik wel aangegeven dat ik interesse heb, alleen dat ik nog wel moet bekijken wat ik nodig heb. Eind deze maand moet ze er vanaf, dus er is wel wat haast bij. Dus ergens voel ik me er een beetje schuldig over dat ik heb gezegd dat ik interesse heb, omdat ik vanaf het begin af aan al wist dat ik geen flauw benul had hoe ik het mijn ouders zou moeten vertellen.
Ik durf deze bovengenoemde situatie ook niet voor te leggen aan L. Als ik het vanuit haar beredeneer kan ik me voorstellen dat het overkomt alsof ik me voor haar schaam, terwijl dat niet het geval is.
Daarom blijven er een paar scenario's over:
- Ik zeg de meubels af. Dat is wel balen voor haar, het staat misschien een beetje vreemd en ergens voel ik me er wel schuldig door. Ook hoef ik het mijn ouders niet te vertellen. L. en ik zullen sowieso contact houden. Dus dan zou ik mijn ouders volgend jaar over onze vriendschap kunnen vertellen als ik uitwonend ben. Bijvoorbeeld tijdens het stappen. Het voordeel is dat mijn ouders op de hoogte zijn, het nadeel dat zij niet tegen hun kan zeggen dat ze me al jaren kent.
- Ik neem (een deel van) de meubels over. Ik zeg tegen mijn ouders dat ik haar ken via een klasgenoot die ook in de stad woont waar L. studeert. Ik zeg tegen L. dat wanneer mijn ouders de meubels op komen halen, ik liever niet wil dat ze zegt dat we elkaar kennen via een schrijversforum. Daar zal ze denk ik wel begrip voor hebben. Maar als ze de indruk krijgt dat ik mijn ouders helemaal niet over haar of onze vriendschap heb verteld, kan ik me voorstellen dat het kwetsend overkomt. En dat wil ik absoluut niet.
- Mijn ouders de volledige waarheid vertellen. Alleen dat durf ik eerlijk gezegd echt niet. Dan zou ik ze moeten vertellen dat ik de afgelopen jaren met iemand contact heb gehad via internet, skype en dat we zelfs twee keer hebben afgesproken zonder hun medeweten. En dan zouden ze ook het schrijversforum ontdekken waar ik de afgelopen jaren een paar verhalen op heb gezet.
Ik vind dat ik ook als 21 jarige zelf keuzes mag maken en niet altijd verantwoording af hoef te leggen bij mijn ouders. Het nadeel is alleen dat zij nogal controlerend zijn en altijd alles willen weten wat ik en mijn broer uitspoken. Als ik ook maar een keer te laat thuis ben krijg ik meteen de opmerking waar ik ben geweest. Of als ik een keer een dag wegga met vrienden, moet mijn moeder meteen weten wie er allemaal nog meer bij was. Dat is zeg maar het gehalte.
Als ik er nu op terugkijk, had ik het mijn ouders beter helemaal in het begin kunnen vertellen. Dan hadden ze er in elk geval gewend aan kunnen raken. Maar als ik nu toegeef dat ik haar al een paar jaar ken, val ik nogal hard door de mand en gaan ze zich ongetwijfeld afvragen of ik niet vaker met mensen heb afgesproken die ik via een forum heb leren kennen. Dit is niet het geval, maar ik zou hun twijfel begrijpen.
Aangezien ik niet zo goed weet wat ik met de situatie aan moet, vroeg ik me af of jullie tips hebben, wat jullie van de situatie vinden en of evt. nog een andere mogelijke oplossing weten.
Ik hoor graag van jullie.
vrijdag 8 juni 2018 om 14:32
Ik mag toch hopen dat ik dat mijn dochter heb geleerd ruim voordat ze volwassen is hoor. Als ik daar op haar 21ste nog mee moet beginnen ben ik veel te laat.laurajh schreef: ↑08-06-2018 14:16Het scheelt veel dat je al op kamers woont. Dan lijkt het mij heel makkelijk om te zeggen dat je nieuwe mensen hebt leren kennen. Ik woon nu nog in een dorp, vrij ver met het OV van een stad af. Ik was sowieso van plan om volgend jaar tegen mijn ouders te zeggen dat ik L. heb leren kennen in de stad waar ik studeer. Ik bedacht dat het op die manier opgelost zou zijn en ik een mooie middenweg had kunnen vinden. Dan kan ik het makkelijk vaag houden.
Maar wat betreft die meubels, dan zullen ze de gesprekken willen zien. Dat zou elke ouder willen als zijn/haar kind online aan het onderhandelen is over de (ver)koop van iets. Als ik het vanuit hun beredeneer; zij kennen haar niet en willen natuurlijk wel weten of het kopen van meubels van een "vreemde" betrouwbaar is. Dan kan ik moeilijk zeggen dat we al jaren contact hebben.
vrijdag 8 juni 2018 om 14:33
Hahaha het Viva forum komen ze nooit achter. In dit geval zit het hem er meer in dat ik ze volgend jaar eigenlijk pas wil vertellen over L. Dat ik haar heb leren kennen in de stad waar ik studeer. Alles lekker vaag houden dus.IJskoffie* schreef: ↑08-06-2018 14:21Je bent allang geen kind meer he?
Werkelijk, ik weet niet wat ik lees.
En wat doe je met deze adviezen? Straks moet je ook nog uitleggen dat je niet alleen op een schrijversforum zit, maar ook op het Viva forum. De horror.
Maar het is dat aanbod van de meubels (die ik denk ik wel ga weigeren maar weet niet goed hoe..), kan ik het niet vaag houden. Mijn ouders kennende, als ik zeg dat ik via via iemand ken die meubels aanbiedt. Dan willen ze meteen weten via wie ik diegene ken. Dat zou op zich nog wel te doen zijn. Maar zodra we de meubels op zouden gaan halen en het verhaal klopt niet, dan val ik door de mand.
Ik ben 21 en geen 14... Maar het probleem is dat mijn ouders me vaak wel behandelen als een kind van 14. Daarom ben ik ook zo blij dat ik weg kan uit het dorp waar ik woon en in een stad kan gaan wonen. Eindelijk zelfstandig worden en zelf keuzes maken in plaats van een moeder die constant wil weten met wie ik waar ben geweest. Ze willen graag dat ik transparant ben, maar natuurlijk ben ik niet de brave hendrik die ze denken dat ik ben. Zoals elke eerst puber, daarna jong volwassene weten ze lang niet alles wat ik heb uitgespookt. Gelukkig niet zelfs... Maar in dit geval ligt het wat anders.
vrijdag 8 juni 2018 om 14:35
Nee.
Dat is echt niet gezond om dat te willen.
Het is ook niet gezond om het normaal te vinden als je 21 bent.
vrijdag 8 juni 2018 om 14:37
Je gedraagt je ook zo.laurajh schreef: ↑08-06-2018 14:33Hahaha het Viva forum komen ze nooit achter. In dit geval zit het hem er meer in dat ik ze volgend jaar eigenlijk pas wil vertellen over L. Dat ik haar heb leren kennen in de stad waar ik studeer. Alles lekker vaag houden dus.
Maar het is dat aanbod van de meubels (die ik denk ik wel ga weigeren maar weet niet goed hoe..), kan ik het niet vaag houden. Mijn ouders kennende, als ik zeg dat ik via via iemand ken die meubels aanbiedt. Dan willen ze meteen weten via wie ik diegene ken. Dat zou op zich nog wel te doen zijn. Maar zodra we de meubels op zouden gaan halen en het verhaal klopt niet, dan val ik door de mand.
Ik ben 21 en geen 14... Maar het probleem is dat mijn ouders me vaak wel behandelen als een kind van 14. Daarom ben ik ook zo blij dat ik weg kan uit het dorp waar ik woon en in een stad kan gaan wonen. Eindelijk zelfstandig worden en zelf keuzes maken in plaats van een moeder die constant wil weten met wie ik waar ben geweest. Ze willen graag dat ik transparant ben, maar natuurlijk ben ik niet de brave hendrik die ze denken dat ik ben. Zoals elke eerst puber, daarna jong volwassene weten ze lang niet alles wat ik heb uitgespookt. Gelukkig niet zelfs... Maar in dit geval ligt het wat anders.
En ik snap echt nog steeds niet waarom je moet liegen over waar je L van kent. Echt wat een raar gedoe.
vrijdag 8 juni 2018 om 14:38
laurajh schreef: ↑08-06-2018 14:33Maar het is dat aanbod van de meubels (die ik denk ik wel ga weigeren maar weet niet goed hoe..), kan ik het niet vaag houden. Mijn ouders kennende, als ik zeg dat ik via via iemand ken die meubels aanbiedt. Dan willen ze meteen weten via wie ik diegene ken. Dat zou op zich nog wel te doen zijn. Maar zodra we de meubels op zouden gaan halen en het verhaal klopt niet, dan val ik door de mand.
Je ouders kunnen zoveel willen weten, dat betekent niet dat ze antwoord krijgen. En als dat te lastig voor je is ga je die meubels lekker ophalen zonder je ouders.
Als je het overnemen van meubels laat afhangen van de bemoeienis van je ouders dan maak je niet je eigen keuzes.laurajh schreef: ↑08-06-2018 14:33Ik ben 21 en geen 14... Maar het probleem is dat mijn ouders me vaak wel behandelen als een kind van 14. Daarom ben ik ook zo blij dat ik weg kan uit het dorp waar ik woon en in een stad kan gaan wonen. Eindelijk zelfstandig worden en zelf keuzes maken in plaats van een moeder die constant wil weten met wie ik waar ben geweest. Ze willen graag dat ik transparant ben, maar natuurlijk ben ik niet de brave hendrik die ze denken dat ik ben. Zoals elke eerst puber, daarna jong volwassene weten ze lang niet alles wat ik heb uitgespookt. Gelukkig niet zelfs... Maar in dit geval ligt het wat anders.
anoniem_68c7e8bf4fc45 wijzigde dit bericht op 08-06-2018 14:41
0.24% gewijzigd
vrijdag 8 juni 2018 om 14:41
Ik ben verbaasd dat je als 21-jarige zo onder de plak zit bij je ouders. Ik weet niet wat ik lees. 
Als je op de middelbare school zit, maak je je los van je ouders. Op wie je verliefd bent, met wie je rondhangt, met wie je uitgaat, afspreekt, met wie je appt/instagramt, etc. vertel je je ouders niet meer. Dat is iets heel natuurlijks.
Je kunt zelf eens met haar afspreken om te kijken of de meubels iets voor jou zijn. Daarna ga je een keer met vrienden en een gehuurd busje de meubels ophalen, afhankelijk van hoeveel het is. Thuis vertel je gewoon 'via via overgenomen'. Klaar. Ik neem aan dat je geen duizend euro overname hoeft neer te leggen en dat je dat bedragje zelf betaalt dus ook daar gaan je ouders niet over.
Omdat je volgend studiejaar op kamers gaat, is het overigens dan weer wél logisch dat je met je ouders een financieel plaatje gaat maken.
Als je op de middelbare school zit, maak je je los van je ouders. Op wie je verliefd bent, met wie je rondhangt, met wie je uitgaat, afspreekt, met wie je appt/instagramt, etc. vertel je je ouders niet meer. Dat is iets heel natuurlijks. Je kunt zelf eens met haar afspreken om te kijken of de meubels iets voor jou zijn. Daarna ga je een keer met vrienden en een gehuurd busje de meubels ophalen, afhankelijk van hoeveel het is. Thuis vertel je gewoon 'via via overgenomen'. Klaar. Ik neem aan dat je geen duizend euro overname hoeft neer te leggen en dat je dat bedragje zelf betaalt dus ook daar gaan je ouders niet over.
Omdat je volgend studiejaar op kamers gaat, is het overigens dan weer wél logisch dat je met je ouders een financieel plaatje gaat maken.
anoniem_6407abae851fb wijzigde dit bericht op 08-06-2018 14:43
0.40% gewijzigd
vrijdag 8 juni 2018 om 14:42
Je laat je behandelen als een 14 jarige. Want het feit dat jij die meubels gaat weigeren en het hebt over "uitspoken" als het over een vriendschap gaat die toevallig online ontstaan is, geeft aan dat je wél die brave hendrik bent.laurajh schreef: ↑08-06-2018 14:33Ik ben 21 en geen 14... Maar het probleem is dat mijn ouders me vaak wel behandelen als een kind van 14. Daarom ben ik ook zo blij dat ik weg kan uit het dorp waar ik woon en in een stad kan gaan wonen. Eindelijk zelfstandig worden en zelf keuzes maken in plaats van een moeder die constant wil weten met wie ik waar ben geweest. Ze willen graag dat ik transparant ben, maar natuurlijk ben ik niet de brave hendrik die ze denken dat ik ben. Zoals elke eerst puber, daarna jong volwassene weten ze lang niet alles wat ik heb uitgespookt. Gelukkig niet zelfs... Maar in dit geval ligt het wat anders.
Maarre, veel succes ermee verder.
vrijdag 8 juni 2018 om 14:43
En dit moet je dus tegen je moeder zeggen als ze vragen gaat stellen over L. en een forum. De bemoeizucht van je moeder is niet normaal, niet gezond en het wordt tijd dat haar volwassen dochter dat haar gaat vertellen.
vrijdag 8 juni 2018 om 14:50
MargjeM schreef: ↑08-06-2018 14:38
Je ouders kunnen zoveel willen weten, dat betekent niet dat ze antwoord krijgen. En als dat te lastig voor je is ga je die meubels lekker ophalen zonder je ouders.
Als je het overnemen van meubels laat afhangen van de bemoeienis van je ouders dan maak je niet je eigen keuzes.
Het is ook niet echt mijn eigen keuze.. Ik zou de meubels gerust zelf op willen halen. Graag zelfs. Alleen het probleem is dat mijn kamer zich in een wooncomplex bevindt. Om mijn kamer te bereiken moet ik de meubels twee trappen omhoog tillen. Nu ben ik niet zo sterk.. En juist daar zou mijn vader me een handje bij kunnen helpen. Op de gangen van dat complex mag ik i.v.m. brandveiligheid geen spullen laten staan.
vrijdag 8 juni 2018 om 14:51
En je hebt geen andere vrienden die je kunnen helpen met tillen?laurajh schreef: ↑08-06-2018 14:50Het is ook niet echt mijn eigen keuze.. Ik zou de meubels gerust zelf op willen halen. Graag zelfs. Alleen het probleem is dat mijn kamer zich in een wooncomplex bevindt. Om mijn kamer te bereiken moet ik de meubels twee trappen omhoog tillen. Nu ben ik niet zo sterk.. En juist daar zou mijn vader me een handje bij kunnen helpen. Op de gangen van dat complex mag ik i.v.m. brandveiligheid geen spullen laten staan.
vrijdag 8 juni 2018 om 14:54
Mijn moeder voornamelijk overbezorgd. Als ik bijvoorbeeld een dag wegga (bijv. naar een stad), drukt ze me nog steeds op het hart dat ik op moet passen voor zakkenrollers en altijd mijn tas in de gaten moet houden. Dat gehalte heeft het zeg maar...ZaraZara100 schreef: ↑08-06-2018 14:46Ben je het oudste kind? Zijn je ouders angstig en overbezorgd aangelegd?
Dan rol ik ook met mijn ogen en dan zeg ik (op een redelijk onvriendelijke toon) dat ik dat dondersgoed weet en echt geen 12 meer ben.. Maar de volgende keer zegt ze het gewoon weer. Dus ja... behoorlijk overbezorgd.
vrijdag 8 juni 2018 om 14:59
Wat dat betreft moet jij echt leren je ouders los te laten.laurajh schreef: ↑08-06-2018 14:23Nou, mijn ouders (lees: moeder) behandelt me namelijk vaak nog wel als een veertienjarige. Daarom ben ik ook ontzettend blij dat ik vanaf volgend studiejaar op kamers kan. Ik moet me altijd verantwoorden en ze bemoeit zich overal mee en denkt te weten wat goed is voor mij en mijn broer. Wat dat betreft moet mijn moeder echt leren loslaten en is het ergens echt niet vreemd dat ik haar lang niet alles vertel.
Ben jij soms verliefd op L? Want ik begrijp werkelijk waar niets van het hele moeilijke gedoe over een vriendschap. Toevallig via het internet leren kennen, wat je niet aan je ouders durft te vertellen en L. mag ook niets zeggen over de afspraakjes.
Ik wilde nog suggereren om anders te zeggen dat je via mp die meubels kunt kopen. Maar volgens mij is de enige oplossing om gewoon eerlijk te zijn.
vrijdag 8 juni 2018 om 15:00
Eerlijk zijn is voor TS de hele tijdlijn van die vriendschap van begin tot eind vertellen.viva-life22 schreef: ↑08-06-2018 14:59Wat dat betreft moet jij echt leren je ouders los te laten.
Ben jij soms verliefd op L? Want ik begrijp werkelijk waar niets van het hele moeilijke gedoe over een vriendschap. Toevallig via het internet leren kennen, wat je niet aan je ouders durft te vertellen en L. mag ook niets zeggen over de afspraakjes.
Ik wilde nog suggereren om anders te zeggen dat je via mp die meubels kunt kopen. Maar volgens mij is de enige oplossing om gewoon eerlijk te zijn.
vrijdag 8 juni 2018 om 15:00
Ik heb al een kamer gevonden sinds 1 juni. Zij moet haar kamer eind deze maand verlaten. Ik denk dat een aanhanger praktischer is. Alleen daar heb ik zelf nog nooit mee gereden en het is niet dat ik nou de allerbeste chauffeur ben.ZaraZara100 schreef: ↑08-06-2018 14:53Jouw kamer komt eind deze maand al vrij? De spullen kunnen van haar kamer meteen door naar de jouwe? Hebben we het over een busje vol of dingen die in een auto passen?
vrijdag 8 juni 2018 om 15:00
Had dit nog niet gelezen, maar dat dacht ik dus ook.Yasmeenah82 schreef: ↑08-06-2018 14:25Is het een liefdesrelatie? Dat je daarom niks durft te zeggen? Anders snap ik niet waar je zo moeilijk doet. Wat een gedraai en gekeutel zeg op je 21 e pffff.
vrijdag 8 juni 2018 om 15:02
Je beloont haar ongerustheid door haar al je gangen te vertellen. Tijd dat je je een beetje losmaakt van hen. Had je al veel eerder moeten doen.
Controleert ze je je FB-contacten, telefoon, etc.?
Enig gehakketak in het losmaaktproces hoort erbij, daar moet je niet van schrikken. Zolang er een basis van respect is, moeten je ouders daar doorheen leren kijken.
Als je binnenkort op kamers woont, ontmoet je sowieso overal nieuwe mensen. Echt onnodig om dat allemaal door te briefen aan je moeder.
vrijdag 8 juni 2018 om 15:04
Ik wil gewoon liever niet vertellen hoe we elkaar kennen (via dat schrijversforum, want dan willen ze meteen alles weten). Een vriendschap komt echt niet zo maar uit de lucht gevallen.viva-life22 schreef: ↑08-06-2018 14:59Wat dat betreft moet jij echt leren je ouders los te laten.
Ben jij soms verliefd op L? Want ik begrijp werkelijk waar niets van het hele moeilijke gedoe over een vriendschap. Toevallig via het internet leren kennen, wat je niet aan je ouders durft te vertellen en L. mag ook niets zeggen over de afspraakjes.
Ik wilde nog suggereren om anders te zeggen dat je via mp die meubels kunt kopen. Maar volgens mij is de enige oplossing om gewoon eerlijk te zijn.
Zodra ik uitwonend ben durf ik het best te vertellen. Dan kan ik gewoon zeggen dat ik haar ben tegengekomen tijdens het uitgaan. Dan zie ik mijn ouders maar een keer in de week, doe ik ws veel nieuwe contacten op en kan ik dat vaag houden. Laat ik het zo zeggen, ze houden zelfs in de gaten met wie ik bevriend raak op Facebook. Toen ik een keer een date had met een jongen (zij kenden hem niet) en we elkaar op FB hadden toegevoegd, kreeg ik daar allemaal vragen over tijdens een familie etentje...
vrijdag 8 juni 2018 om 15:04
Verder heb je ook geen vrienden met rijbewijs?
vrijdag 8 juni 2018 om 15:05
Ik neem aan dat je ouders je privacy respecteren?
Wat is het probleem met zeggen: "Pap, mam, ik heb een vriendin via het internet leren kennen via een gezamenlijke hobby. We hebben al een poos leuk contact en nu kan ik meubilair van haar overnemen". Je bent volwassen, geen kleuter. Je hoeft geen verantwoording af te leggen. En als je ouders doorvragen, kun je gewoon vertellen dat je haar van een forum kent, zonder dat je gelijk een link hoeft af te geven.
Ik heb ook veel vrienden via schrijversfora leren kennen, waar mijn ouders ook gewoon van weten/wisten toen ik jonger was. Maar zij hebben nooit meegelezen hoor....Ze vroegen er wel naar als in: Goh, wat gebeurt er daar dan en waar schrijf je over, maar zonder er inhoudelijk op in te gaan. En die controle is sinds ze rond mijn zestiende mijn vrienden leerden kennen ook wel opgehouden. Sterker nog, ik heb mijn beste vriend aan dergelijke fora overgehouden en mijn ouders noemen hem hun "schoonzoon", hij is zelfs zonder dat ik er ben bij hen welkom.
Kortom: Trek je mond open en vertel het gewoon. Je doet niets illegaals, je maakt gewoon vrienden. Niet zo moeilijk doen.
Wat is het probleem met zeggen: "Pap, mam, ik heb een vriendin via het internet leren kennen via een gezamenlijke hobby. We hebben al een poos leuk contact en nu kan ik meubilair van haar overnemen". Je bent volwassen, geen kleuter. Je hoeft geen verantwoording af te leggen. En als je ouders doorvragen, kun je gewoon vertellen dat je haar van een forum kent, zonder dat je gelijk een link hoeft af te geven.
Ik heb ook veel vrienden via schrijversfora leren kennen, waar mijn ouders ook gewoon van weten/wisten toen ik jonger was. Maar zij hebben nooit meegelezen hoor....Ze vroegen er wel naar als in: Goh, wat gebeurt er daar dan en waar schrijf je over, maar zonder er inhoudelijk op in te gaan. En die controle is sinds ze rond mijn zestiende mijn vrienden leerden kennen ook wel opgehouden. Sterker nog, ik heb mijn beste vriend aan dergelijke fora overgehouden en mijn ouders noemen hem hun "schoonzoon", hij is zelfs zonder dat ik er ben bij hen welkom.
Kortom: Trek je mond open en vertel het gewoon. Je doet niets illegaals, je maakt gewoon vrienden. Niet zo moeilijk doen.
In liefde en NaNoWriMo is alles geoorloofd
