Relaties
alle pijlers
Onzeker in (prille) relatie
zondag 9 juni 2019 12:39
Toch maar weer een topic openen, omdat het me bezighoudt. Na 8 jaar heb ik weer een relatie. En dat is leuk. Maar soms ook moeilijk merk ik.
Ik geniet van het samenzijn en alles. Maar ik merk ook dat er bij mezelf wat onzekerheid opspeelt. En daar baal ik van.
Aan alles merk ik dat het goed zit. Maar toch zit ik regelmatig te piekeren en malen. Soms reageert hij even minder op de app. (Logisch heb ik ook wel eens) en dan denk ik: zou er iets zijn? Ik werk onregelmatige diensten in de zorg. En dan denk ik wel eens: gaat dat geen problemen opleveren? Of: wat als hij een andere leukere vrouw tegenkomt?
Ook weet ik soms niet hoe ik op dingen moet reageren. Afgelopen week vertelde hij dat hij 3 weken op vakantie gaat met een vriend. Ik vind dat vreselijk. Maar ik reageer dan luchtig: oh leuk. Ik durf dan niet te laten merken hoe moeilijk ik dat eigenlijk vind. Want ik wil hem niet afschrikken met emoties. En dat heb ik dus met meerdere dingen. Ik ben bang om afhankelijk en claimerig over te komen. En dan gedraag ik me maar wat koeltjes. Slaat nergens op, want hij is wel heel open over dingen.
En het ergste vind ik: steeds bang zijn dat het ineens over is. Ik heb dat meerdere keren met iemand meegemaakt. En dat heeft me toen pijn gedaan. Daarom denk ik steeds: het kan allemaal wel lijken of alles goed zit. Maar dat dacht ik bij die.vorige ook. En die hadden ook ineens een ander.
Straks komt hij naar mij. Ik heb heel veel zin om hem te zien. Maar in mijn achterhoofd speelt dan: misschien vertelt ie vanavond wel: "sorry Mick, Ik zie het niet meer zitten".
Gelukkig beheersen al deze dingen de prille relatie niet. Maar ik baal er wel van. Het lukt me wel aardig om de dingen re relativeren en bagatelliseren. En ik weet dat deze dingen er in zekere zin ook een beetje bij horen. Maar toch heb ik er meer last van dan ik wil.
Iemand hier ideeën over? Hoe ga ik hiermee om?
Ik geniet van het samenzijn en alles. Maar ik merk ook dat er bij mezelf wat onzekerheid opspeelt. En daar baal ik van.
Aan alles merk ik dat het goed zit. Maar toch zit ik regelmatig te piekeren en malen. Soms reageert hij even minder op de app. (Logisch heb ik ook wel eens) en dan denk ik: zou er iets zijn? Ik werk onregelmatige diensten in de zorg. En dan denk ik wel eens: gaat dat geen problemen opleveren? Of: wat als hij een andere leukere vrouw tegenkomt?
Ook weet ik soms niet hoe ik op dingen moet reageren. Afgelopen week vertelde hij dat hij 3 weken op vakantie gaat met een vriend. Ik vind dat vreselijk. Maar ik reageer dan luchtig: oh leuk. Ik durf dan niet te laten merken hoe moeilijk ik dat eigenlijk vind. Want ik wil hem niet afschrikken met emoties. En dat heb ik dus met meerdere dingen. Ik ben bang om afhankelijk en claimerig over te komen. En dan gedraag ik me maar wat koeltjes. Slaat nergens op, want hij is wel heel open over dingen.
En het ergste vind ik: steeds bang zijn dat het ineens over is. Ik heb dat meerdere keren met iemand meegemaakt. En dat heeft me toen pijn gedaan. Daarom denk ik steeds: het kan allemaal wel lijken of alles goed zit. Maar dat dacht ik bij die.vorige ook. En die hadden ook ineens een ander.
Straks komt hij naar mij. Ik heb heel veel zin om hem te zien. Maar in mijn achterhoofd speelt dan: misschien vertelt ie vanavond wel: "sorry Mick, Ik zie het niet meer zitten".
Gelukkig beheersen al deze dingen de prille relatie niet. Maar ik baal er wel van. Het lukt me wel aardig om de dingen re relativeren en bagatelliseren. En ik weet dat deze dingen er in zekere zin ook een beetje bij horen. Maar toch heb ik er meer last van dan ik wil.
Iemand hier ideeën over? Hoe ga ik hiermee om?
zondag 16 juni 2019 14:12
Dit had ook mijn tekst kunnen zijn. Ik zit in dezelfde fase als jou, leuk en spannend allemaal maar de nadelen die verliefdheid met zich meebrengt: overanalyseren, onzekerheid, er veel aan denken, breekt me soms wel 'ns op.mick87 schreef: ↑16-06-2019 10:26Een week verder...
Een week of 6 terug, Toen we nog aan het daten waren, appten we continu. Als hij dan ergens was kreeg ik selfies en berichtjes. Nu niet meer. Logisch op zich. Je blijft niet zoals in het begin continu appen etc. Maar ik had ook weer niet verwacht dat het zo snel anders zou zijn. En dan vraag ik me af: is dat normaal?
Verder loopt ons contact gewoon goed. Maar ik schiet dan al in het denken: "wat nou als sommige dingen nu na 2 maanden al zo anders zijn, hoe is het dan over nog eens 2 maanden?
Ik denk dat ik het heel normaal is dat de inhoud van appjes verandert. De site die Trien gelinkt heeft heb ik ook aantal dingen van gelezen en daar stond wel iets in dat hout snijdt. Mannen zijn jagers. In het begin willen ze iets en willen ze het behouden. Als ze het gevoel hebben dat de buit binnen is, komt het in rustiger vaarwater en gaat de man weer min of meer over op de orde van de dag. Vrouwen willen zorgen, verbinden en emoties bevestigd zien en emoties naar anderen toe bevestigen. Dat is het 'm verschil.
Ik appte een keer naar mijn date een foto van de kat die iets grappigs deed. Als antwoord kreeg ik terug: "lol". Dat schijnt typisch iets mannelijks te zijn. Vrouwen willen dan een uitgebreide reactie, die ik dan wel weer van mijn moeder kreeg op dezelfde foto (Oh wat vreselijk schattig is poes toch, het gaat goed met d'r hè? Gaat het met jou ook beter, lieverd?)
Dus je kunt er van uitgaan dat je qua appgedrag je zorgen om niks maakt. Zover ben ik in ieder geval al wel
Ik hoop dat je er wat aan hebt.
zondag 16 juni 2019 15:34
Onzekerheid is niet erg, dat hoort erbij.
Maar jij bent wel heel erg bezig met hem als hij er niet is.
Dat gaat je uiteindelijk opbreken Mick.
En...je wordt er voor jezelf geen leuker mens van lijkt me.
Als je prille relatie goed zit, en als ik het zo lees zit hij dat ook, dan kan je op elk moment bij jezslf besluiten, zo en nu kap ik met me zo onzeker te voelen
Moeilijk, zeker, ik spreek uit ervaringen 6000 (ok misschien iets minder)
mislukte pogingen met foute kerels een hele tijd bewust single geweest.
4 jaar geleden mijn nu man tegen gekomen
En na de eerste "verkeringsweken " besloten dat het goed was zo.
En ja tuurlijk moet je jezelf in het begin nog 100x tot de orde roepen, maar uiteindelijk gaat het vanzelf
Heeft mij destijds een stuk lekkerder laten voelen over mezelf.
Dat, en de wetenschap dat isbhet zonder die hele leuke vent ook allemaal prima redt
Maar jij bent wel heel erg bezig met hem als hij er niet is.
Dat gaat je uiteindelijk opbreken Mick.
En...je wordt er voor jezelf geen leuker mens van lijkt me.
Als je prille relatie goed zit, en als ik het zo lees zit hij dat ook, dan kan je op elk moment bij jezslf besluiten, zo en nu kap ik met me zo onzeker te voelen
Moeilijk, zeker, ik spreek uit ervaringen 6000 (ok misschien iets minder)
mislukte pogingen met foute kerels een hele tijd bewust single geweest.4 jaar geleden mijn nu man tegen gekomen
En na de eerste "verkeringsweken " besloten dat het goed was zo.
En ja tuurlijk moet je jezelf in het begin nog 100x tot de orde roepen, maar uiteindelijk gaat het vanzelf
Heeft mij destijds een stuk lekkerder laten voelen over mezelf.
Dat, en de wetenschap dat isbhet zonder die hele leuke vent ook allemaal prima redt
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
maandag 17 juni 2019 22:44
Bedankt voor je reactie Summerdance.
Je hebt gelijk. Ik moet mezelf tot de orde roepen. En dat lukt me vandaag aardig. Ik weet dat het goed zit en daar moet ik op vertrouwen. En als dat eventueel ooit niet meer zo is, dan heb ik daar toch geen invloed op. Dus zorgen maken heeft geen zin. En wat jij zegt: ook zonder deze hele leuke man red ik me.
Je hebt gelijk. Ik moet mezelf tot de orde roepen. En dat lukt me vandaag aardig. Ik weet dat het goed zit en daar moet ik op vertrouwen. En als dat eventueel ooit niet meer zo is, dan heb ik daar toch geen invloed op. Dus zorgen maken heeft geen zin. En wat jij zegt: ook zonder deze hele leuke man red ik me.
