Relaties
alle pijlers
Ouders scheiden bijna 50 jaar getrouwd
zondag 15 augustus 2010 19:49
Beste allemaal,
Ik lees al een tijdje mee en plaats nu voor het eerst een nieuw onderwerp.
Mijn ouders gaan na bijna 50 getrouwd te zijn scheiden. Ze waren natuurlijk vreselijk jong toen ze gingen trouwen en in die tijd hoorde trouwen er nu eenmaal bij. Erg goed passen ze niet bij elkaar, eigenlijk nooit gedaan maar ja, zo ging dat. Drie kinderen gekregen en m'n vader had toen een eigen zaak dus druk druk druk, werken aan een relatie hadden ze nog nooit van gehoord. Communicatie is helemaal zo wat. Wat dat betreft kan ik me er wel in vinden dat ze uit elkaar gaan.
Vader al jaren diabeet en heeft hypo's die hij niet voelt aankomen, moet er niet aan denken dat ze uit elkaar zijn en hij een hypo krijgt en wat doet hij zichzelf dan allemaal aan. Hij heeft erg heftige hypo's. Moeder tien jaar geleden borstkanker gehad, en midden in de chemo een herseninfarct. M'n vader alles voor haar gedaan, al ziet zij dat helemaal niet. Ze is ook sinds die tijd moeilijk in de omgang, ze leeft in haar eigen waarheid en staat niet open voor een ander z'n mening of gedachten.
De enige die nog wat met haar kan ben ik zelf. De enige dochter en jongste kind.
Ik houd van hun allebei en al kan ik het verstandelijk wel begrijpen vind ik het zo vreselijk moeilijk hiermee om te gaan. Stom he? Ben je bijna 40 en krijg je dit op je bordje.
Maak me ook zo'n zorgen over de praktische dingen, hoe gaan ze dit regelen, m'n moeder is bij een bureau geweest waar ze van alles voor haar regelen, maar hoe veel is dat? Waar komen de spullen vandaan? Wie gaat verhuizen, koopt de vloerbedekking allemaal van dat soort dingen.... En wie denkt er aan m'n vader? Worden er ook dingen voor hem geregeld? M'n moeder krijgt een advocaat, en m'n vader dan? Dat bureau gaat alleen maar af op wat m'n moeder verteld en dan lijkt m'n vader wel een boeman maar dat is ie helemaal niet! Juist zo'n goedzak...
Weet niet zo goed wat ik hiermee wil vragen maar alles is welkom. Iemand tips of raad alles mag.
Alvast bedankt voor iedere reactie...
Ik lees al een tijdje mee en plaats nu voor het eerst een nieuw onderwerp.
Mijn ouders gaan na bijna 50 getrouwd te zijn scheiden. Ze waren natuurlijk vreselijk jong toen ze gingen trouwen en in die tijd hoorde trouwen er nu eenmaal bij. Erg goed passen ze niet bij elkaar, eigenlijk nooit gedaan maar ja, zo ging dat. Drie kinderen gekregen en m'n vader had toen een eigen zaak dus druk druk druk, werken aan een relatie hadden ze nog nooit van gehoord. Communicatie is helemaal zo wat. Wat dat betreft kan ik me er wel in vinden dat ze uit elkaar gaan.
Vader al jaren diabeet en heeft hypo's die hij niet voelt aankomen, moet er niet aan denken dat ze uit elkaar zijn en hij een hypo krijgt en wat doet hij zichzelf dan allemaal aan. Hij heeft erg heftige hypo's. Moeder tien jaar geleden borstkanker gehad, en midden in de chemo een herseninfarct. M'n vader alles voor haar gedaan, al ziet zij dat helemaal niet. Ze is ook sinds die tijd moeilijk in de omgang, ze leeft in haar eigen waarheid en staat niet open voor een ander z'n mening of gedachten.
De enige die nog wat met haar kan ben ik zelf. De enige dochter en jongste kind.
Ik houd van hun allebei en al kan ik het verstandelijk wel begrijpen vind ik het zo vreselijk moeilijk hiermee om te gaan. Stom he? Ben je bijna 40 en krijg je dit op je bordje.
Maak me ook zo'n zorgen over de praktische dingen, hoe gaan ze dit regelen, m'n moeder is bij een bureau geweest waar ze van alles voor haar regelen, maar hoe veel is dat? Waar komen de spullen vandaan? Wie gaat verhuizen, koopt de vloerbedekking allemaal van dat soort dingen.... En wie denkt er aan m'n vader? Worden er ook dingen voor hem geregeld? M'n moeder krijgt een advocaat, en m'n vader dan? Dat bureau gaat alleen maar af op wat m'n moeder verteld en dan lijkt m'n vader wel een boeman maar dat is ie helemaal niet! Juist zo'n goedzak...
Weet niet zo goed wat ik hiermee wil vragen maar alles is welkom. Iemand tips of raad alles mag.
Alvast bedankt voor iedere reactie...
zondag 15 augustus 2010 19:58
Mijn ouders zijn na 30 jaar gescheiden. Ze zijn allebei volwassen toch? Dan redden ze zichzelf wel. Zorg jij maar even goed voor jezelf, en geef ze praktische hulp (indien gewenst). Bemoei je niet met de rest, hoe goedbedoeld ook, dat moeten ze met zijn tweetjes uitzoeken.
En het komt allemaal best goed.
En het komt allemaal best goed.
zondag 15 augustus 2010 20:00
Je schrijft dat je moeder een herseninfarct heeft gehad, dat verandert sowieso de persoonlijkheid van iemand in het geheel.
Ga naar het maatschappelijk werk in je Gemeente zodat die kunnen bekijken wat ze voor je vader kunnen doen. En daarin wordt ook gekeken naar een advocaat voor hem. Kijk of je het ook met je familie kan regelen. Voor je vader is er een alarm die hij kan dragen, als het niet goed gaat wordt de hulpdienst gelijk ingeschakeld. Dat kan via de specialist worden geregeld, maar een beetje maatschappelijk werker houdt hier rekening mee.
Er zijn voor allebei je ouders mogelijkheden, maar daar voor moet je naar het maatschappelijk werk, die gespecialiseerd is in ouderen en die vertellen wat er mogelijk is.
Sterkte
Ga naar het maatschappelijk werk in je Gemeente zodat die kunnen bekijken wat ze voor je vader kunnen doen. En daarin wordt ook gekeken naar een advocaat voor hem. Kijk of je het ook met je familie kan regelen. Voor je vader is er een alarm die hij kan dragen, als het niet goed gaat wordt de hulpdienst gelijk ingeschakeld. Dat kan via de specialist worden geregeld, maar een beetje maatschappelijk werker houdt hier rekening mee.
Er zijn voor allebei je ouders mogelijkheden, maar daar voor moet je naar het maatschappelijk werk, die gespecialiseerd is in ouderen en die vertellen wat er mogelijk is.
Sterkte
Ik prefereer de hemel omwille van het klimaat, maar de hel omwille van het gezelschap.
zondag 15 augustus 2010 20:01
Het lijkt me heel moeilijk voor je, maar ik lees tussen de regels door toch dat je wat meer partij trekt voor je vader dan voor je moeder. Vergeet niet dat zij het vast ook heel zwaar met je vader heeft gehad en dat zij jouw steun dus ook verdient.
Probeer dus zo neutraal mogelijk te blijven, hoe moeilijk dat ook is, want het is hun leven en hun toekomst.
Probeer dus zo neutraal mogelijk te blijven, hoe moeilijk dat ook is, want het is hun leven en hun toekomst.
zondag 15 augustus 2010 20:04
Dank jullie wel alvast voor de snelle reacties. En ja, ze zijn volwassen maar zijn beide door hun ziekten eigenlijk afhankelijk van elkaar. Dat vinden ze ook zo erg wat de relatie niet ten goede komt. Beiden hebben zo thuiszorg nodig. En wat nu als de instanties falen? Maak me zo'n zorgen. Misschien zie alleen maar beren op het pad. Ik hoop het.
zondag 15 augustus 2010 20:11
En ja, moeder nogal veranderd na herseninfarct. Ik ben de enige waar ze nog wat van aanneemt. Dat is ook moeilijk hoor.
M'n moeder is indd bij maatschappelijk werk geweest. Maar wat ik zo raar vind is dat ze nooit eens mijn vader erbij betrokken hebben. Moeten ze dat allebei los van elkaar doen? Waarom proberen ze niet eerst met gesprekken te kijken wat er nog mogelijk is?
M'n moeder is indd bij maatschappelijk werk geweest. Maar wat ik zo raar vind is dat ze nooit eens mijn vader erbij betrokken hebben. Moeten ze dat allebei los van elkaar doen? Waarom proberen ze niet eerst met gesprekken te kijken wat er nog mogelijk is?
zondag 15 augustus 2010 20:18
Dat kun je altijd aan de maatschappelijk werker vragen, toch?
Thuishulp, alarm het gaat allemaal om indicaties, die via de huisarts/specialist/maatschappelijk werk te verkrijgen zijn.
Het is een georganiseer om alles op een rij te krijgen met thuishulp/verpleging/ tafeltje dekje enz,enz. Maar dat ligt niet altijd alleen aan de instanties hoor, ouderen kunnen behoorlijk tegenwerken.
Thuishulp, alarm het gaat allemaal om indicaties, die via de huisarts/specialist/maatschappelijk werk te verkrijgen zijn.
Het is een georganiseer om alles op een rij te krijgen met thuishulp/verpleging/ tafeltje dekje enz,enz. Maar dat ligt niet altijd alleen aan de instanties hoor, ouderen kunnen behoorlijk tegenwerken.
Ik prefereer de hemel omwille van het klimaat, maar de hel omwille van het gezelschap.
zondag 15 augustus 2010 20:59
Graag gedaan, mijn schoonmoeder kreeg ouderdiabetes met een paar attques, dus ik kan er over meepraten. Laat je in ieder geval niet afschepen en vertel jouw kant van het verhaal.
Maar waarschijnlijk als het goed maatschappelijk werk is, of algemeen maatschappelijk, moeten ze je doorverwijzen. En anders naar de huisarts/specialist van je vader gaan, omdat zij wèl gewicht in de schaal kunnen leggen. Succes!
Maar waarschijnlijk als het goed maatschappelijk werk is, of algemeen maatschappelijk, moeten ze je doorverwijzen. En anders naar de huisarts/specialist van je vader gaan, omdat zij wèl gewicht in de schaal kunnen leggen. Succes!
Ik prefereer de hemel omwille van het klimaat, maar de hel omwille van het gezelschap.
zondag 15 augustus 2010 21:08
Na een herseninfarct verandert een persoon volkomen Ksenija.
Ik kon altijd heel goed opschieten met mijn schoonmoeder, tot ze 2 infarctjes na elkaar kreeg. Ze werd wantrouwend, paranoïde, eigenwijs en kreeg hallicunaties. Binnen een paar maanden was ik van leuke schoondochter gepromoveerd tot kreng van een schoondochter en alles wat ik deed werd uiterst wantrouwend bekeken. Uiteindelijk moest ik alles aan ex overlaten, het was haar zoon die vertrouwde ze op het laatst alleen nog maar.
Ik kon altijd heel goed opschieten met mijn schoonmoeder, tot ze 2 infarctjes na elkaar kreeg. Ze werd wantrouwend, paranoïde, eigenwijs en kreeg hallicunaties. Binnen een paar maanden was ik van leuke schoondochter gepromoveerd tot kreng van een schoondochter en alles wat ik deed werd uiterst wantrouwend bekeken. Uiteindelijk moest ik alles aan ex overlaten, het was haar zoon die vertrouwde ze op het laatst alleen nog maar.
Ik prefereer de hemel omwille van het klimaat, maar de hel omwille van het gezelschap.
zondag 15 augustus 2010 21:10
Vind ik ook aan één kant. Aan de andere kant werken ze elkaar zo op de zenuwen dat het niet nog eens tien jaar zien zitten. Ik hoop alleen maar dat ze dat nog redden. Ze zijn 69 en 72! Ik krijg het allemaal lekker op m'n dak. M'n vader wil het allemaal liever niet maar m'n moeder wel. Nu proberen het voor beiden het zo goed mogelijk te regelen met hulp van maatschappelijk werk.
zondag 15 augustus 2010 21:13
zondag 15 augustus 2010 21:52
@SEM1970
Allereerst een hele dikke . Al die zorgen om hun gezondheid, waarschijnlijk het verdriet om de moeder die je toch op een bepaalde manier al kwijt bent, en nu ook dit nog...
Maatschappelijk werk richt zich alleen op de hulpvraag van je moeder, omdat zij aan de bel heeft getrokken bij hen. Het is dus zaak om je vader dat nu ook te laten doen.
Je schrijft ook dat ze gezondheidsproblemen hebben. Komen ze misschien niet in aanmerking voor een aanleunwoning oid?
Allereerst een hele dikke . Al die zorgen om hun gezondheid, waarschijnlijk het verdriet om de moeder die je toch op een bepaalde manier al kwijt bent, en nu ook dit nog...
Maatschappelijk werk richt zich alleen op de hulpvraag van je moeder, omdat zij aan de bel heeft getrokken bij hen. Het is dus zaak om je vader dat nu ook te laten doen.
Je schrijft ook dat ze gezondheidsproblemen hebben. Komen ze misschien niet in aanmerking voor een aanleunwoning oid?
zondag 15 augustus 2010 22:14
De leuke moeder die ik had is er inderdaad niet meer. Al lijkt ze bij mij nog het meest erop. Ze staat nu op een lijst voor een woning. Zal zo rond de drie vier maanden duren. Ze ziet het helaal zitten maar romantiseert het nogal. Ze denkt dat ze een mooi ingericht gesubsidieert appartement krijgt maar of dat zo is betwijfel ik. Dat wil ik ook navragen bij maatschappelijk werk.
M'n vader blijft in de woning waar ze al 36 jaar wonen met de hond (en de kanarie). Dat heeft zij zo geregeld zegt ze. Puur omdat zij dat mooie appartement wilt.
Ik klink wel negatief over m'n moeder, het is ook zo moeilijk om te gaan met iemand na zo'n infarct. Voor ratio is geen plek. Ze hoort wat ze wilt horen en herrinnert situaties zoals het voor haar het beste uitkomt. Toch houd ik zielsveel van haar. Ook van m'n vader die hier al zo lang mee leeft.
M'n vader blijft in de woning waar ze al 36 jaar wonen met de hond (en de kanarie). Dat heeft zij zo geregeld zegt ze. Puur omdat zij dat mooie appartement wilt.
Ik klink wel negatief over m'n moeder, het is ook zo moeilijk om te gaan met iemand na zo'n infarct. Voor ratio is geen plek. Ze hoort wat ze wilt horen en herrinnert situaties zoals het voor haar het beste uitkomt. Toch houd ik zielsveel van haar. Ook van m'n vader die hier al zo lang mee leeft.
zondag 15 augustus 2010 22:53
zondag 15 augustus 2010 23:02
Twee oudere broers die getrouwd zijn met kinderen. Ze wonen beide wat verder weg en komen niet zo vaak. Trekken meer naar de families van hun vrouwen. Kunnen er ook niet zo goed mee omgaan, snappen niet hoe ze zo anders kan zijn dan vroeger. Nog wel tantes en ooms maar die heeft ze ook door de jaren heen een beetje wegejaagd. Alleen nog verjaardagen. Ik woon dichtbij dus alles komt inderdaad wel op mij neer. Gelukkig lieve vriend (en vriendinnen) waar ik veel mee kan praten, we wonen niet samen dus hij krijgt ook niet alles mee.
zondag 15 augustus 2010 23:35
Dank je wel voor je lieve bericht. Praat er in real life niet zo makkelijk over. Dan komt er toch een hoop emotie bij. Kan het dan ook niet hebben wanneer anderen "slecht" over ze praten. Zijn toch je ouders.... Ben zelf ook benieuwd hoe ik mezelf houd als ik naar dat bureau ga. Op m'n werk altijd zakelijk en kan goed redeneren maar privé en het raakt me dan kan ik zomaar volschieten en/of huilen. :-/
maandag 16 augustus 2010 00:16
quote:Ksenija schreef op 15 augustus 2010 @ 21:03:
Ik vind dat altijd zo apart dat men na zoveel jaren scheidt.
Ik denk dat, als je het 30 jaar kon volhouden kan het toch niet zo erg zijn dat het niet meer uit te houden is.Beetje naief gedacht hoor. Er kunnen zich binnen een huwelijk ineens dusdanige omstandigheden voordoen dat samenleven onmogelijk is geworden. Mijn ouders liggen nu ook in een scheiding. Niet alleen zijn ze uit elkaar gegroeid, maar het alcoholprobleem van mijn vader heeft daar ook aan bijgedragen.
Ik vind dat altijd zo apart dat men na zoveel jaren scheidt.
Ik denk dat, als je het 30 jaar kon volhouden kan het toch niet zo erg zijn dat het niet meer uit te houden is.Beetje naief gedacht hoor. Er kunnen zich binnen een huwelijk ineens dusdanige omstandigheden voordoen dat samenleven onmogelijk is geworden. Mijn ouders liggen nu ook in een scheiding. Niet alleen zijn ze uit elkaar gegroeid, maar het alcoholprobleem van mijn vader heeft daar ook aan bijgedragen.
maandag 16 augustus 2010 10:14
SEM1970, allereerst
Zorg je wel goed voor jezelf. Alleen als je goed voor jezelf zorgt, kun je goed voor een ander zorgen.
Hoe is jouw relatie met je broers? Betrek ze bij deze situatie. Het zijn ook hun ouders, en dat betekend dat ze niet alles op het bordje van hun zusje af kunnen schuiven. Maar als zij slechts zijdelings op de hoogte worden gehouden, weten ze ook niets over de ernst van de situatie.
Je vader moet ook voor zichzelf opkomen, stuur hem naar matschappelijk werk. Hoewel ik eigenlijk vind dat je je een beetje neutraal dient op te stellen mbt de scheiding, kun je wel meekijken of ze het financieel een beetje goed regelen. Ik krijg zomaar het idee dat je vader een goedzak is, die zichzelf vergeet en straks dus geen rooie cent heeft.
Sterkte!
Zorg je wel goed voor jezelf. Alleen als je goed voor jezelf zorgt, kun je goed voor een ander zorgen.
Hoe is jouw relatie met je broers? Betrek ze bij deze situatie. Het zijn ook hun ouders, en dat betekend dat ze niet alles op het bordje van hun zusje af kunnen schuiven. Maar als zij slechts zijdelings op de hoogte worden gehouden, weten ze ook niets over de ernst van de situatie.
Je vader moet ook voor zichzelf opkomen, stuur hem naar matschappelijk werk. Hoewel ik eigenlijk vind dat je je een beetje neutraal dient op te stellen mbt de scheiding, kun je wel meekijken of ze het financieel een beetje goed regelen. Ik krijg zomaar het idee dat je vader een goedzak is, die zichzelf vergeet en straks dus geen rooie cent heeft.
Sterkte!
