Relaties
alle pijlers
Picture perfect life, maar nooit tevreden
dinsdag 29 juli 2008 om 19:15
Ik heb het allemaal goed voor elkaar: Leuke partner die ontzettend van me houdt, leuke en goedbetaalde baan vlakbij huis, fijne woning, veel lieve vrienden, goed met mijn familie en schoonfamilie enz enz. Van buitenaf gezien een ideaal plaatje. Toch loop ik telkens tegen periodes van twijfel aan. Wil ik dit wel? Is dit het nou? Een beetje de dertigers-crisis, zou je zeggen, alleen ben ik nog lang geen 30 EN komt mijn crisis om de zoveel maanden terug.
Ik weet heel goed wat ik heb en dat veel mensen in hun handen zouden klappen als ze dit zo voor elkaar hadden. Waarom kan ik daar dan niet gelukkig mee zijn? Waarom moet ik altijd hetgeen hebben wat ik (nog) niet heb? Ik lijk telkens nieuwe doelen uit te zoeken waarvan ik het idee heb dat ik gelukkig wordt als ik dat eenmaal bereikt heb, maar het werkt nooit. Als ik een doel eenmaal gehaald heb, dan werkt dat slechts tijdelijk, daarna ben ik nog steeds niet tevreden.
Soms denk ik dat het aan hormonen ligt, soms twijfel ik aan mijn relatie, soms heb ik nergens last van. Help, ik word helemaal gek van mezelf!
Ik zoek geen commentaar over hoe stom ik wel niet ben en dat ik niet zo moet zeuren, maar mensen die hier ook last van hebben. Dus: wie herkent dit? (of heeft ontzettend goeie tips?)
Ik weet heel goed wat ik heb en dat veel mensen in hun handen zouden klappen als ze dit zo voor elkaar hadden. Waarom kan ik daar dan niet gelukkig mee zijn? Waarom moet ik altijd hetgeen hebben wat ik (nog) niet heb? Ik lijk telkens nieuwe doelen uit te zoeken waarvan ik het idee heb dat ik gelukkig wordt als ik dat eenmaal bereikt heb, maar het werkt nooit. Als ik een doel eenmaal gehaald heb, dan werkt dat slechts tijdelijk, daarna ben ik nog steeds niet tevreden.
Soms denk ik dat het aan hormonen ligt, soms twijfel ik aan mijn relatie, soms heb ik nergens last van. Help, ik word helemaal gek van mezelf!
Ik zoek geen commentaar over hoe stom ik wel niet ben en dat ik niet zo moet zeuren, maar mensen die hier ook last van hebben. Dus: wie herkent dit? (of heeft ontzettend goeie tips?)
dinsdag 29 juli 2008 om 19:23
dinsdag 29 juli 2008 om 19:31
quote:Mimosa123 schreef op 29 juli 2008 @ 19:15:
Ik heb het allemaal goed voor elkaar: Leuke partner die ontzettend van me houdt, leuke en goedbetaalde baan vlakbij huis, fijne woning, veel lieve vrienden, goed met mijn familie en schoonfamilie enz enz. Van buitenaf gezien een ideaal plaatje.
Hou je ook ontzettend van je partner?
En probeer het plaatje los te laten en te kijken naar wat je echt wilt. Durf daarin risico te nemen, het kan zijn dat het dan helemaal niet aan het plaatje voldoet.
Ik heb het allemaal goed voor elkaar: Leuke partner die ontzettend van me houdt, leuke en goedbetaalde baan vlakbij huis, fijne woning, veel lieve vrienden, goed met mijn familie en schoonfamilie enz enz. Van buitenaf gezien een ideaal plaatje.
Hou je ook ontzettend van je partner?
En probeer het plaatje los te laten en te kijken naar wat je echt wilt. Durf daarin risico te nemen, het kan zijn dat het dan helemaal niet aan het plaatje voldoet.
dinsdag 29 juli 2008 om 19:43
quote:Soundpost schreef op 29 juli 2008 @ 19:31:
Hou je ook ontzettend van je partner?
Dit vind ik een moeilijke. Net als mijn twijfels, komt en gaat ook mijn liefde in vlagen. Ik kan maandan ontzettend gek op 'm zijn en dan een tijdlang mezelf afvragen of ik niet gewoon met mijn beste vriend of broer een relatie heb.
Ik geloof echter niet in eeuwig durende passie. Dus een goeie relatie waarin je elkaar kent en op elkaar vertrouwd zomaar opgeven, dat wil ik niet. Ik heb een betere relatie met mijn partner dan veel andere mensen met hun partner.
Misschien heb je gelijk en moet ik eens heel goed kijken of ik niet vast houdt aan mijn huidige leven omdat het zo bekend en relaxed is. Het is een enorm beangstigend idee, maar toch...
Aan de andere kant denk ik dan juist weer: Suck it up! Wat zeur je nou! Je hebt het juist zo goed voor elkaar, je hebt toch alles wat je je maar kan wensen? Waarom kun je daar nou niet tevreden mee zijn?
Ik blijf dus in dezelfde cirkel rond draaien.
Hou je ook ontzettend van je partner?
Dit vind ik een moeilijke. Net als mijn twijfels, komt en gaat ook mijn liefde in vlagen. Ik kan maandan ontzettend gek op 'm zijn en dan een tijdlang mezelf afvragen of ik niet gewoon met mijn beste vriend of broer een relatie heb.
Ik geloof echter niet in eeuwig durende passie. Dus een goeie relatie waarin je elkaar kent en op elkaar vertrouwd zomaar opgeven, dat wil ik niet. Ik heb een betere relatie met mijn partner dan veel andere mensen met hun partner.
Misschien heb je gelijk en moet ik eens heel goed kijken of ik niet vast houdt aan mijn huidige leven omdat het zo bekend en relaxed is. Het is een enorm beangstigend idee, maar toch...
Aan de andere kant denk ik dan juist weer: Suck it up! Wat zeur je nou! Je hebt het juist zo goed voor elkaar, je hebt toch alles wat je je maar kan wensen? Waarom kun je daar nou niet tevreden mee zijn?
Ik blijf dus in dezelfde cirkel rond draaien.
dinsdag 29 juli 2008 om 19:50
quote:Mimosa123 schreef op 29 juli
Aan de andere kant denk ik dan juist weer: Suck it up! Wat zeur je nou! Je hebt het juist zo goed voor elkaar, je hebt toch alles wat je je maar kan wensen? Waarom kun je daar nou niet tevreden mee zijn?
Ik blijf dus in dezelfde cirkel rond draaien..
Dat 'alles wat je kan wensen', is dat dan de buitenkant of daadwerkelijk hebben wat je echt wilt? Want als je er niet tevreden (of niet gelukkig?) mee bent kan je je afvragen of het wel alles is. Als je er niet tevreden mee bent, mist er blijkbaar iets. En dat hoeft waarschijnlijk niet eens opgevuld te worden met 'meer', maar vooral met iets 'anders' of met verdieping van datgene wat er al is.
Aan de andere kant denk ik dan juist weer: Suck it up! Wat zeur je nou! Je hebt het juist zo goed voor elkaar, je hebt toch alles wat je je maar kan wensen? Waarom kun je daar nou niet tevreden mee zijn?
Ik blijf dus in dezelfde cirkel rond draaien..
Dat 'alles wat je kan wensen', is dat dan de buitenkant of daadwerkelijk hebben wat je echt wilt? Want als je er niet tevreden (of niet gelukkig?) mee bent kan je je afvragen of het wel alles is. Als je er niet tevreden mee bent, mist er blijkbaar iets. En dat hoeft waarschijnlijk niet eens opgevuld te worden met 'meer', maar vooral met iets 'anders' of met verdieping van datgene wat er al is.
dinsdag 29 juli 2008 om 20:00
Misschien hebben jullie meer avontuur nodig in je leven, zowel bij wat je onderneemt als je liefdes/seksleven.
Zelf heb ik 't ook altijd nodig om plannen te kunnen maken en naar dingen toe te leven, dus dat punt kan ik wel goed begrijpen. Maar maak die plannen dan samen en werk samen naar iets nieuws toe om de boel interessant te houden.
Zelf heb ik 't ook altijd nodig om plannen te kunnen maken en naar dingen toe te leven, dus dat punt kan ik wel goed begrijpen. Maar maak die plannen dan samen en werk samen naar iets nieuws toe om de boel interessant te houden.
dinsdag 29 juli 2008 om 20:05
dinsdag 29 juli 2008 om 20:17
Je bent nog lang geen 30, zeg je. Hoe oud ben je dan, rond de 25? Kan het niet zijn dat je te jong bent begonnen met vastigheid in je leven? Voor de een werkt het, jong gaan werken, samenwonen, kortom, alles wat je over 10, 20, 30 jaar ook nog kunt hebben (of waar je over een jaar of 10 ook nog aan zou kunnen beginnen), voor de ander werkt het absoluut niet. Ik herken je rusteloosheid wel, heb het ook lange tijd gehad en pas sinds mijn kinderen een jaar of 2, 3 zijn, voel ik de rust om te genieten van wat ik nu heb en wil ik niet iedere twee jaar een andere baan, een ander huis en een andere partner (ter illustratie: ik ben 39 en mijn kinderen zijn 5).
Het probleem is dat als je met deze relatie kapt en verhuist, je op een gegeven moment de Aha-Erlebnis zult krijgen dat het aan de andere kant echt niet altijd groener hoeft te zijn. Ofwel je krijgt spijt als haren op je hoofd en je mist je leven met je vriend, ofwel je voelt je als herboren en geniet van je vrijheid, om over een jaar of 5, 6, 7 misschien weer aan 'iets vasts' te beginnen. Vraag jezelf eens af of je jezelf over 10 en over 20 jaar nog steeds in ditzelfde leven ziet. Met deze vriend, wellicht een andere baan, maar dezelfde schoonouders, dezelfde gewoonten, misschien kinderen. Denk je dat je dan gelukkig zult zijn? Is dit leven echt wat je wilt, of is het een gewoonte? En is het een gewoonte waar je genoegen mee neemt, of wil je je leven omgooien, met alle risico's van dien?
Het probleem is dat als je met deze relatie kapt en verhuist, je op een gegeven moment de Aha-Erlebnis zult krijgen dat het aan de andere kant echt niet altijd groener hoeft te zijn. Ofwel je krijgt spijt als haren op je hoofd en je mist je leven met je vriend, ofwel je voelt je als herboren en geniet van je vrijheid, om over een jaar of 5, 6, 7 misschien weer aan 'iets vasts' te beginnen. Vraag jezelf eens af of je jezelf over 10 en over 20 jaar nog steeds in ditzelfde leven ziet. Met deze vriend, wellicht een andere baan, maar dezelfde schoonouders, dezelfde gewoonten, misschien kinderen. Denk je dat je dan gelukkig zult zijn? Is dit leven echt wat je wilt, of is het een gewoonte? En is het een gewoonte waar je genoegen mee neemt, of wil je je leven omgooien, met alle risico's van dien?
dinsdag 29 juli 2008 om 23:24
Idd heel herkenbaar. Begin dit jaar dacht ik is dit het nou?
Bij mij is het ook nog iets anders. Tijdens mijn studie en dergelijke heb ik altijd een doel gehad (afstuderen). Nu ik een baan heb, heb ik het gevoel dat ik nergens naartoe werk. Mijn doel is weg.
Bij gebrek aan hobby en doelloosheid hebben we nu een huis gekocht. Ik heb nu in ieder geval een focus. Maar zal toch echt iets anders moeten verzinnen als dat ook eenmaal voorbij is.
Bij mij is het ook nog iets anders. Tijdens mijn studie en dergelijke heb ik altijd een doel gehad (afstuderen). Nu ik een baan heb, heb ik het gevoel dat ik nergens naartoe werk. Mijn doel is weg.
Bij gebrek aan hobby en doelloosheid hebben we nu een huis gekocht. Ik heb nu in ieder geval een focus. Maar zal toch echt iets anders moeten verzinnen als dat ook eenmaal voorbij is.
woensdag 30 juli 2008 om 10:20
Herkenbaar gevoel, totdat ik kinderen kreeg en nu heb ik er geen ruimte meer voor om er over na te denken Het opvoeden van kids is ook zo'n heftig levensdoel (maargoed, zo werkt het voor mij).
Ik geloof dat men altijd doelen stelt, het altijd beter wil hebben. Past ook wel in de welvaartseconomie waarin we leven. Als we bezig zijn met overleven, dan kom je daar echt niet aan toe. Maargoed jouw gevoel is dus helemaal niet gek of vreemd. Ik zou het juist vreemd vinden als je altijd maar simpelweg tevreden bent en er niet over nadenkt.
Je klinkt als een nuchtere, welnadenkende meid die eigenlijk ook wel weet dat ze het best goed voor elkaar heeft. En inderdaad, het spannende wat in het begin van een relatie zit, zal altijd afzwakken om vooral een goede vriendschap te worden. Zie het als jouw taak en uitdaging om hier aan te werken.
Dus accepteer het gevoel. Houd in de gaten of je er niet echt ongelukkig van wordt, spice up your life door nieuw hobbie / sexleven opleuken ofzo. count your blessings en succes ermee.
Ik geloof dat men altijd doelen stelt, het altijd beter wil hebben. Past ook wel in de welvaartseconomie waarin we leven. Als we bezig zijn met overleven, dan kom je daar echt niet aan toe. Maargoed jouw gevoel is dus helemaal niet gek of vreemd. Ik zou het juist vreemd vinden als je altijd maar simpelweg tevreden bent en er niet over nadenkt.
Je klinkt als een nuchtere, welnadenkende meid die eigenlijk ook wel weet dat ze het best goed voor elkaar heeft. En inderdaad, het spannende wat in het begin van een relatie zit, zal altijd afzwakken om vooral een goede vriendschap te worden. Zie het als jouw taak en uitdaging om hier aan te werken.
Dus accepteer het gevoel. Houd in de gaten of je er niet echt ongelukkig van wordt, spice up your life door nieuw hobbie / sexleven opleuken ofzo. count your blessings en succes ermee.
woensdag 30 juli 2008 om 10:26
Mimosa, je verhaal is ongelofelijk herkenbaar. Ik (net 30) heb ook alles wat mijn hartje begeert, een blueband gezinnetje, leuk huis, vrienden, goeie baan etc etc, maar toch ben ik afgelopen jaar ontzettend onrustig. Ik denk ook soms dat het hormonaal is, ben zelfs aan de pil gegaan afgelopen maand (terwijl ik na de geboorte van de jongste dat eigenlijk niet meer wilde doen).
Het helpt een beetje trouwens.
Twijfels, twijfels twijfels.. zou het dertigersdillema echt bestaan? En zo ja, wat kun je er aan doen? Ik voel me echt een verwend nest, we hebben het erg goed voor elkaar (vergeleken bij anderen ook) en toch voel ik me zo dolende en zoekende... maar naar wat?
Het helpt een beetje trouwens.
Twijfels, twijfels twijfels.. zou het dertigersdillema echt bestaan? En zo ja, wat kun je er aan doen? Ik voel me echt een verwend nest, we hebben het erg goed voor elkaar (vergeleken bij anderen ook) en toch voel ik me zo dolende en zoekende... maar naar wat?
woensdag 30 juli 2008 om 13:16
@Mimosa en Juliee: mij valt op dat jullie "picture perfect" en "blue band gezinnetje" gebruiken. Alsof jullie iets bereikt hebben waarvan je denkt dat de buitenwereld het ook wil hebben. Nu snap ik wel dat dat natuurlijk ook vaak zo is (leuke relatie, leuk werk, leuk huis, leuke kinderen = gelukkig), maar de samenleving is zó heterogeen, sommige mensen moeten niet denken aan een degelijk koophuis in een kinderrijke buurt.
Het lijkt een beetje alsof jullie altijd dachten dát voor te moeten hebben om gelukkig te zijn. Kan me overigens goed voorstellen dat het erg rot is om je dus toch niet lichtzinnig gelukkig met je situatie te voelen; want er is niet duidelijk iets "mis" dat je kunt veranderen. Er zijn, denk ik, twee dingen die kunnen spelen:
(a) Je interne geluksgevoel redelijk los van je omgeving, sommige mensen zijn meer gezegend met het talent over het algemeen gelukkig te zijn dan anderen.
Misschien zit je niet zo in elkaar om continu tevreden, vrij van twijfel etc te zijn? Herken je dat bij jezelf? Zie je dat misschien ook bij je ouders, evt. broers, zussen? In dat geval moet je het misschien accepteren zoals het is.
(b) Je hebt geen keuzes gemaakt waar je echt blij van wordt, zoals eerdere posters ook al suggereerden. Hebben jullie unieke, echte Mimosa/Juliee bezigheden, gebeurtenissen, interesses?
Het lijkt een beetje alsof jullie altijd dachten dát voor te moeten hebben om gelukkig te zijn. Kan me overigens goed voorstellen dat het erg rot is om je dus toch niet lichtzinnig gelukkig met je situatie te voelen; want er is niet duidelijk iets "mis" dat je kunt veranderen. Er zijn, denk ik, twee dingen die kunnen spelen:
(a) Je interne geluksgevoel redelijk los van je omgeving, sommige mensen zijn meer gezegend met het talent over het algemeen gelukkig te zijn dan anderen.
Misschien zit je niet zo in elkaar om continu tevreden, vrij van twijfel etc te zijn? Herken je dat bij jezelf? Zie je dat misschien ook bij je ouders, evt. broers, zussen? In dat geval moet je het misschien accepteren zoals het is.
(b) Je hebt geen keuzes gemaakt waar je echt blij van wordt, zoals eerdere posters ook al suggereerden. Hebben jullie unieke, echte Mimosa/Juliee bezigheden, gebeurtenissen, interesses?
woensdag 30 juli 2008 om 15:53
Zorg dat je iets heb om naar te streven/dromen, ten alle tijden.
Ik herken veel dingen zo van , is dit nou alles en ja dit is alles of ik kan er meer van maken.
Geluk zit in de kleine dingen hoe cliche dat ook mag klinken en ligt helemaal in je eigen hand.
Dus probeer een gezamenlijk streven te hebben of iets voor jou
apart.
Je geeft al aan doelen te hebben maar zijn deze doelen dan niet te makkelijk?
Misschien een beetje onduidelijk maar ik hoop dat je het snapt.
Ik herken veel dingen zo van , is dit nou alles en ja dit is alles of ik kan er meer van maken.
Geluk zit in de kleine dingen hoe cliche dat ook mag klinken en ligt helemaal in je eigen hand.
Dus probeer een gezamenlijk streven te hebben of iets voor jou
apart.
Je geeft al aan doelen te hebben maar zijn deze doelen dan niet te makkelijk?
Misschien een beetje onduidelijk maar ik hoop dat je het snapt.
woensdag 30 juli 2008 om 20:31
Jemig, wat een wijze woorden allemaal!
@Juliee: aangezien we nog een ander topic samen delen, denk ik dat ik nogal op 1 lijn zit met jou...
@dropje: Ja, ik ben jong begonnen met vastigheid. En ik zal alleen weten of het Te jong was als ik er nu uit stap en ervaar hoe het is om single te zijn. Maar dan moet ik dus opgeven wat ik heb en ik weet niet of ik dat wil. (laat staan dat ik het lef er niet voor heb nu, misschien wel nooit.)
Mezelf kennende zal ik altijd het rusteloze typ blijven en ik vermoed dat ik in een andere relatie idd die Aha-erlebnis ga hebben. Of dit leven dan die gewoonte is die ik wil, da's nu juist waar mijn twijfel over gaat!
@Inmi: Voorlopig wil ik absoluut geen kinderen. Lijkt me trouwens ook niet verstandig als je aan je realtie twijfelt
@elninjoo: Grappig, dat wil ik ook nog wel eens, een boek schrijven.
@Alieke: Oeh, ben jij psycholoog ofzo? Rake woorden. Ik heb idd hetgeen waarvan ik altijd dacht dat ik daar gelukkig mee zou zijn. Waar andere mensen vinden dat ik gelukkig mee moet zijn. En ik ben erg gevoelig voor ' wat andere mensen vinden' . Misschien is dit niet wat ik zoek, maar wat zoek ik dan wel? Hoe kom je daarachter?
Misschien dat die cursus mindfullness helemaal niet zo'n gek idee is...
En zowel a als b zijn waar. Ik ben een twijfelaar en een pessimist, althans, vergeleken met bijvoorbeeld mijn partner. Dat van die keuzes vind ik een moeilijke, wat bedoel je daar precies mee?
@zusenzo: Misschien zit ik momenteel wel een beetje door mijn dromen heen. Ik weet ook niet goed wat ik me nog ten doel moet stellen, behalve materiele zaken. Nieuwe doelen doeken, die idd uitdaging bieden, zou een oplossing kunnen zijn...
@Juliee: aangezien we nog een ander topic samen delen, denk ik dat ik nogal op 1 lijn zit met jou...
@dropje: Ja, ik ben jong begonnen met vastigheid. En ik zal alleen weten of het Te jong was als ik er nu uit stap en ervaar hoe het is om single te zijn. Maar dan moet ik dus opgeven wat ik heb en ik weet niet of ik dat wil. (laat staan dat ik het lef er niet voor heb nu, misschien wel nooit.)
Mezelf kennende zal ik altijd het rusteloze typ blijven en ik vermoed dat ik in een andere relatie idd die Aha-erlebnis ga hebben. Of dit leven dan die gewoonte is die ik wil, da's nu juist waar mijn twijfel over gaat!
@Inmi: Voorlopig wil ik absoluut geen kinderen. Lijkt me trouwens ook niet verstandig als je aan je realtie twijfelt
@elninjoo: Grappig, dat wil ik ook nog wel eens, een boek schrijven.
@Alieke: Oeh, ben jij psycholoog ofzo? Rake woorden. Ik heb idd hetgeen waarvan ik altijd dacht dat ik daar gelukkig mee zou zijn. Waar andere mensen vinden dat ik gelukkig mee moet zijn. En ik ben erg gevoelig voor ' wat andere mensen vinden' . Misschien is dit niet wat ik zoek, maar wat zoek ik dan wel? Hoe kom je daarachter?
Misschien dat die cursus mindfullness helemaal niet zo'n gek idee is...
En zowel a als b zijn waar. Ik ben een twijfelaar en een pessimist, althans, vergeleken met bijvoorbeeld mijn partner. Dat van die keuzes vind ik een moeilijke, wat bedoel je daar precies mee?
@zusenzo: Misschien zit ik momenteel wel een beetje door mijn dromen heen. Ik weet ook niet goed wat ik me nog ten doel moet stellen, behalve materiele zaken. Nieuwe doelen doeken, die idd uitdaging bieden, zou een oplossing kunnen zijn...
woensdag 30 juli 2008 om 20:52
ik kan je iets aanraden: haptotherapie!
Dat is gericht op je gevoel, hoe JIJ je ergens bij voelt, wat jij wilt, en dus niet gericht op wat de buitenwereld vind.
Ik heb 7 maanden terug een burn out gehad, was een diep dal, waarin ik ook heel erg twijfelde, over alles. Was de relatie wel wat ik wilde, wat vinden mijn ouders van mijn partnerkeuze, wat zouden mensen zeggen als ik nu dit of dat ga doen.
Bij alle keuzes die ik maakte vroeg ik me af wat anderen ervan zouden vinden.
Ik heb toen een coach gekregen, die mij dus oa haptotherapie gaf, en het is echt een verrijking in je leven!
Ik heb geleerd dat het leven veel simpeler is als ik altijd dacht en deed..dat ik moet luisteren naar mijn gevoe wat ik wil, en dat sommige keuzes die in het begin heel moeilijk lijken, achteraf toch goed blijken te zijn.
Ik heb ook geleerd om positiever te denken. En je krijgt hetgeen waar je het meeste aan denkt!
Dus denk positief..besef dat jij het belangrijkste bent in jouw leven!! Geniet van de dingen, geluk zit echt in kleine dingen.
En diep, heel diep van binnen weet je wat goed voor je is, en wat je graag zou willen.
Het is alleen moeilijk om dat daadwerkelijk naar buiten te gooien, bang voor reacties, bang om spijt te krijgen.
En uiteindelijk kom je er wel achter wat je wil. Ik ben jaren heel onrustig geweest...waarschijnlijk heeft dat oa geleid tot mn burn out, maar daardoor merk ik nu dat ik steeds meer duidelijk krijg wat ik nu echt wil, waar ik gelukkig van wordt!
Conclusie: je komt er vanzelf wel achter. Ga niet teveel piekeren, maar geniet!
Maar als je toch blijft twijfelen, en merkt dat dit het toch niet is, neem dan die moeilijke stap om verder te kijken...wie weet brengt het je hele mooie dingen, die je misschien niet had kunnen zien als je was blijven hangen!
Dat is gericht op je gevoel, hoe JIJ je ergens bij voelt, wat jij wilt, en dus niet gericht op wat de buitenwereld vind.
Ik heb 7 maanden terug een burn out gehad, was een diep dal, waarin ik ook heel erg twijfelde, over alles. Was de relatie wel wat ik wilde, wat vinden mijn ouders van mijn partnerkeuze, wat zouden mensen zeggen als ik nu dit of dat ga doen.
Bij alle keuzes die ik maakte vroeg ik me af wat anderen ervan zouden vinden.
Ik heb toen een coach gekregen, die mij dus oa haptotherapie gaf, en het is echt een verrijking in je leven!
Ik heb geleerd dat het leven veel simpeler is als ik altijd dacht en deed..dat ik moet luisteren naar mijn gevoe wat ik wil, en dat sommige keuzes die in het begin heel moeilijk lijken, achteraf toch goed blijken te zijn.
Ik heb ook geleerd om positiever te denken. En je krijgt hetgeen waar je het meeste aan denkt!
Dus denk positief..besef dat jij het belangrijkste bent in jouw leven!! Geniet van de dingen, geluk zit echt in kleine dingen.
En diep, heel diep van binnen weet je wat goed voor je is, en wat je graag zou willen.
Het is alleen moeilijk om dat daadwerkelijk naar buiten te gooien, bang voor reacties, bang om spijt te krijgen.
En uiteindelijk kom je er wel achter wat je wil. Ik ben jaren heel onrustig geweest...waarschijnlijk heeft dat oa geleid tot mn burn out, maar daardoor merk ik nu dat ik steeds meer duidelijk krijg wat ik nu echt wil, waar ik gelukkig van wordt!
Conclusie: je komt er vanzelf wel achter. Ga niet teveel piekeren, maar geniet!
Maar als je toch blijft twijfelen, en merkt dat dit het toch niet is, neem dan die moeilijke stap om verder te kijken...wie weet brengt het je hele mooie dingen, die je misschien niet had kunnen zien als je was blijven hangen!
woensdag 30 juli 2008 om 21:06
woensdag 30 juli 2008 om 21:23
Maar meen je serieus dat je niet weet wat ten doel te stellen, behalve materiële zaken? Dat kan ik me eerlijk gezegd niet voorstellen. Of ikzelf kan me er niets bij voorstellen eigenlijk.
Voel je dan ook een innerlijke leegte, alsof niets je echt raakt? Of overdrijf ik dan met mijn interpretatie? Want dan zou ik je echt nogmaals aanraden om voor de verdieping te gaan en niet aan de oppervlakte te blijven hangen.
Voel je dan ook een innerlijke leegte, alsof niets je echt raakt? Of overdrijf ik dan met mijn interpretatie? Want dan zou ik je echt nogmaals aanraden om voor de verdieping te gaan en niet aan de oppervlakte te blijven hangen.
