Relaties
alle pijlers
"Afspraken niet nakomen"... hoe erg?
donderdag 8 oktober 2009 om 10:31
Ik heb een goede relatie, maar mijn partner zegt soms dingen die hij niet nakomt... Zoals "Ik bel je zo..." of "Ik kom er zo aan" vervolgens komt hij erg te laat of hoor ik ook niks van hem, of heel veel later. Ik irriteer mij er de laatste periode heel erg aan, want ik reken op zijn woord - letterlijk. Ik weet dat als je van je werk komt, je niet stipt op een tijdstip kan weggaan, maar ik twijfel nu of mijn reactie overdreven is of dat ik te ongeduldig ben - hoe zien jullie dit?
donderdag 8 oktober 2009 om 14:18
Naja... niet helemaal juist... vaak kwam het er gewoon niet van omdat het dan erg laat was (vanwege werk ofzo) Ik denk niet dat het zo was dat ze het vergat of niet aan me dacht, maar juist omdat ze wél rekening met me hield, gebeurde het.
Dat zag ik niet op dat moment in.
Maar achteraf zie je altijd meer in dan normaal
Dat zag ik niet op dat moment in.
Maar achteraf zie je altijd meer in dan normaal
zondag 11 oktober 2009 om 13:13
hier dezelfde problemen met mijn vriend, alleen dan qua afspraken binnen huis niet nakomen.
Bijv. Man heeft geen zin om te koken, ik zeg dat ik wel wil koken, maar dat hij dat 's avonds wel de keuken moet opruimen.
Hij vindt dit een goed plan. Na het eten wijs ik hem erop dat hij de keuken moet doen. Hij zegt dat hij het gaat doen.
Word ik de volgende morgen wakker, een vieze keuken. Vriendlief: Ja ik was te moe en ben ik slaap gevallen. Of ik had er geen zin in.
Ik vind dit zo vervelend, en dit gaat zo bij alles. Als ik hem er vaker op wijs, zegt hij dat het averechts werkt.
Vervolgens ben ik de rest van de dag chagerijnig. Hoeveel werk is het nou om de keuken te doen, 10 min?
Oplossingen/tips?
Bijv. Man heeft geen zin om te koken, ik zeg dat ik wel wil koken, maar dat hij dat 's avonds wel de keuken moet opruimen.
Hij vindt dit een goed plan. Na het eten wijs ik hem erop dat hij de keuken moet doen. Hij zegt dat hij het gaat doen.
Word ik de volgende morgen wakker, een vieze keuken. Vriendlief: Ja ik was te moe en ben ik slaap gevallen. Of ik had er geen zin in.
Ik vind dit zo vervelend, en dit gaat zo bij alles. Als ik hem er vaker op wijs, zegt hij dat het averechts werkt.
Vervolgens ben ik de rest van de dag chagerijnig. Hoeveel werk is het nou om de keuken te doen, 10 min?
Oplossingen/tips?
zondag 11 oktober 2009 om 13:23
meisjekim, die afspraak hebben mijn vriend en ik ook en dat gaat hier altijd goed.
ik weet wel, van uitstel komt afstel. Ga een keer echt met hem zitten en ga dit met hem bespreken.
Stel alleen maar vragen aan hem, hoe hij het wil en voor zich ziet.
vraag aan hem wanneer hij de keuken wil doen. is dit meteen na het eten, een half uur erna, of net voordat hij naar bed gaat (de laatste optie betekent meestal afstel). vraag aan hem wat hem helpt of wat hij dan nodig heeft als jij in de loop vd avond merkt dat hij het niet doet.
geef wel aan waarom dit heel belangrijk voor je is, en wat voor gevoel het je geeft als hij dit niet doet.
ik weet wel, van uitstel komt afstel. Ga een keer echt met hem zitten en ga dit met hem bespreken.
Stel alleen maar vragen aan hem, hoe hij het wil en voor zich ziet.
vraag aan hem wanneer hij de keuken wil doen. is dit meteen na het eten, een half uur erna, of net voordat hij naar bed gaat (de laatste optie betekent meestal afstel). vraag aan hem wat hem helpt of wat hij dan nodig heeft als jij in de loop vd avond merkt dat hij het niet doet.
geef wel aan waarom dit heel belangrijk voor je is, en wat voor gevoel het je geeft als hij dit niet doet.
donderdag 15 oktober 2009 om 19:41
Nou mijn vriend doet het zelfde, Als hij belt of sms dat hij bv om 21:00 uur thuis komt en ik heb het eten klaar komt hij om half 11 en dat is zo vervelend dat ik mij er al meer aan erger.
Of ik ben he waar blijf je nauw ik het eten al klaar zegt het wordt later. Ik zeg kan je dan niet bellen wordt gezegd ik had geen tijd maar wel tijd om tussen zijn werk te zitten slapen. Hij doet nu op het moment aardappelen laden. Het is nu al 2 keer voor gekomen dat hij om 23:00 thuis zal komen komt hij om 02;00 thuis. jullie begrijpen dan wel dat ik erg ongerust ben zegt meneertje ach wat moet mij dan gebeuren. dan kook ik helemaal. Of als er iets belangrijks is en ik sms of bel reageerd hij niet en als ik hem hier aan spreek zegt heel gemoedelijk ach meid maak je toch niet druk ik heb geen telefoon bekeken omdat ik het niet belangrijk vindt
En als ik heel boos ben zegt meneertje wat ben jij knap als je boos bent grrrrrrrr.
Of ik ben he waar blijf je nauw ik het eten al klaar zegt het wordt later. Ik zeg kan je dan niet bellen wordt gezegd ik had geen tijd maar wel tijd om tussen zijn werk te zitten slapen. Hij doet nu op het moment aardappelen laden. Het is nu al 2 keer voor gekomen dat hij om 23:00 thuis zal komen komt hij om 02;00 thuis. jullie begrijpen dan wel dat ik erg ongerust ben zegt meneertje ach wat moet mij dan gebeuren. dan kook ik helemaal. Of als er iets belangrijks is en ik sms of bel reageerd hij niet en als ik hem hier aan spreek zegt heel gemoedelijk ach meid maak je toch niet druk ik heb geen telefoon bekeken omdat ik het niet belangrijk vindt
En als ik heel boos ben zegt meneertje wat ben jij knap als je boos bent grrrrrrrr.
vrijdag 16 oktober 2009 om 09:09
Mijn vriend is ook zo: steeds dingen zeggen (kleine dingen beloven) en dat dan vervolgens vergeten. Ik ben er vaak zat zo boos om geworden, heb geroepen dat ik hem daardoor niet vertrouw-en dat kwetste hem, maar toch verandert het niet.
De laatste tijd zie ik het anders. Eerst dacht ik dat het een teken was van gebrek aan respect, dat hij mij dus niet belangrijk vond. Daarom werd ik er ook zo laaiend om. Nu kom ik erachter dat dat niet speelt, het is gewoon een karaktertrek en die heeft niks te maken met wat hij vindt van mij, het is gewoon een mankement van hem. En ik was dus steeds aan het zeuren over zijn gebrek!
Ik denk dat het op accepteren aankomt en verder vooral zelf initiatieven nemen zoals iemand al zei. Het helpt me ook om te denken aan mijn eigen mankementen, die mijn vriend ook accepteert!
De laatste tijd zie ik het anders. Eerst dacht ik dat het een teken was van gebrek aan respect, dat hij mij dus niet belangrijk vond. Daarom werd ik er ook zo laaiend om. Nu kom ik erachter dat dat niet speelt, het is gewoon een karaktertrek en die heeft niks te maken met wat hij vindt van mij, het is gewoon een mankement van hem. En ik was dus steeds aan het zeuren over zijn gebrek!
Ik denk dat het op accepteren aankomt en verder vooral zelf initiatieven nemen zoals iemand al zei. Het helpt me ook om te denken aan mijn eigen mankementen, die mijn vriend ook accepteert!
