Relaties
alle pijlers
Relatie uit, geen vriendschap
vrijdag 18 april 2008 om 10:58
Zes weken geleden heeft mijn ex de relatie uitgemaakt. Het was echt een klap in mijn gezicht. Ik zag het gewoon echt niet aankomen, alles verliep gewoon zo goed en hij gaf me zoveel liefde. De omkeer kan ik gewoon niet begrijpen dat hij het uitmaakte. Hij gaf aan dat hij een relatie niet aankon doordat hij zichzelf moest vinden omdat hij psychisch in de knoop zit en waardoor hij geen energie heeft om met de relatie verder te gaan. Hij gaf ook aan dat hij zich niet volledig kon geven voor de relatie en dat hij daar ongelukkig van zou worden. De gevoelens voor mij waren bij hem niet helemaal weg. Hij wilde toen wel vrienden blijven.
Na een maand had ik hem weer een mailtje gestuurd met hoe het met hem ging. Ik maakte me toch wel erg zorgen, wat mij logisch lijkt. Het is niet zomaar wat dat je ex psychisch in de knoop zit, zo iemand kan je eigenlijk niet loslaten. Ik kreeg gelukkig hierop antwoord terug. Alleen hij was afstandelijk en gesloten. Op dat moment accepteerde ik dit maar omdat je iemand niet kan dwingen om zijn gevoelens te uiten en dat hij denk niet goed in zijn vel zat.
Vervolgens heb ik hem afgelopen week een email gestuurd, hoe het nou precies zat of we nou vrienden konden blijven. Ik ging er namelijk eigenlijk wel heel erg ondergebukt dat hij wist dat mijn moeder in het ziekenhuis zou komen te liggen en dat dat geen makkelijke periode zou zijn maar hij gewoon totaal niks heeft laten horen. Reden dat ik vraagtekens erbij ging zetten. Na wat heen en weer te mailen hebben we besloten om geen vrienden te blijven. Hij wil geen steun van me accepteren om door deze moeilijke periode die hij tegemoet gaat te komen. Ik kan het eigenlijk niet over mijn hart verkrijgen om de vriendschap te stoppen. Dat kan toch niet als iemand het moeilijk heeft? Ik heb het gevoel dat hij gewoon een eigen kuil aan het graven is doordat hij geen hulp accepteert. Enerzijds zal ik denk dit gevoel ook wel hebben omdat ik hem niet volledig wil verliezen...
Maar hij heeft dus besloten de vriendschap stop te zetten. Ik heb geen gemeenschappelijke vrienden dat ik af en toe na kan vragen hoe het met hem gaat, dat maakt me gewoon echt kapot... Ik heb nu het gevoel dat ik een persoon moet zijn die iemand laat vallen in een zware periode en geen zorgen moet maken. Zulke mensen vind ik heel laf altijd als ze vrienden laten vallen in zo'n tijd...en nu vraagt hij het van mij. Het is zo tegen mijn principes en geloof in.
Heeft iemand hier ervaring mee? Ik ben niet helemaal duidelijk wat met mijn ex aan de hand is maar dat vind ik privé.
Na een maand had ik hem weer een mailtje gestuurd met hoe het met hem ging. Ik maakte me toch wel erg zorgen, wat mij logisch lijkt. Het is niet zomaar wat dat je ex psychisch in de knoop zit, zo iemand kan je eigenlijk niet loslaten. Ik kreeg gelukkig hierop antwoord terug. Alleen hij was afstandelijk en gesloten. Op dat moment accepteerde ik dit maar omdat je iemand niet kan dwingen om zijn gevoelens te uiten en dat hij denk niet goed in zijn vel zat.
Vervolgens heb ik hem afgelopen week een email gestuurd, hoe het nou precies zat of we nou vrienden konden blijven. Ik ging er namelijk eigenlijk wel heel erg ondergebukt dat hij wist dat mijn moeder in het ziekenhuis zou komen te liggen en dat dat geen makkelijke periode zou zijn maar hij gewoon totaal niks heeft laten horen. Reden dat ik vraagtekens erbij ging zetten. Na wat heen en weer te mailen hebben we besloten om geen vrienden te blijven. Hij wil geen steun van me accepteren om door deze moeilijke periode die hij tegemoet gaat te komen. Ik kan het eigenlijk niet over mijn hart verkrijgen om de vriendschap te stoppen. Dat kan toch niet als iemand het moeilijk heeft? Ik heb het gevoel dat hij gewoon een eigen kuil aan het graven is doordat hij geen hulp accepteert. Enerzijds zal ik denk dit gevoel ook wel hebben omdat ik hem niet volledig wil verliezen...
Maar hij heeft dus besloten de vriendschap stop te zetten. Ik heb geen gemeenschappelijke vrienden dat ik af en toe na kan vragen hoe het met hem gaat, dat maakt me gewoon echt kapot... Ik heb nu het gevoel dat ik een persoon moet zijn die iemand laat vallen in een zware periode en geen zorgen moet maken. Zulke mensen vind ik heel laf altijd als ze vrienden laten vallen in zo'n tijd...en nu vraagt hij het van mij. Het is zo tegen mijn principes en geloof in.
Heeft iemand hier ervaring mee? Ik ben niet helemaal duidelijk wat met mijn ex aan de hand is maar dat vind ik privé.
vrijdag 18 april 2008 om 11:10
Hoi Spiritenergy,
Lijkt me een moeilijke situatie waar je in zit. Ik kan me voorstellen dat je vaak aan je ex moet denken en je afvragt hoe het met hem is.
Heeft je ex hulp? of zijn er andere mensen om hem heen die hem steunen? Als dit het geval is zou ik er maar op vertrouwen dat zij hem voldoende steun kunnen geven. Als jouw ex er voor kiest dat hij liever geen contact met je wil moet je dat respecteren. Misschien kan hij het ook moeilijk aan als jij zo nauw betrokken blijft. Het is zijn keuze en zegt niets over jouw eventuele lafheid.
Als ex is het sowieso erg moeilijk om heel erg betrokken te zijn, zeker als de relatie wat jouw betreft niet uit had hoeven gaan. Het is cliché, maar wel waar, je moet hem loslaten en verder gaan. Dat is beter voor jullie allebei.
Lijkt me een moeilijke situatie waar je in zit. Ik kan me voorstellen dat je vaak aan je ex moet denken en je afvragt hoe het met hem is.
Heeft je ex hulp? of zijn er andere mensen om hem heen die hem steunen? Als dit het geval is zou ik er maar op vertrouwen dat zij hem voldoende steun kunnen geven. Als jouw ex er voor kiest dat hij liever geen contact met je wil moet je dat respecteren. Misschien kan hij het ook moeilijk aan als jij zo nauw betrokken blijft. Het is zijn keuze en zegt niets over jouw eventuele lafheid.
Als ex is het sowieso erg moeilijk om heel erg betrokken te zijn, zeker als de relatie wat jouw betreft niet uit had hoeven gaan. Het is cliché, maar wel waar, je moet hem loslaten en verder gaan. Dat is beter voor jullie allebei.
vrijdag 18 april 2008 om 11:14
Ik denk dat het verstandig is om eerst afstand te nemen. Je bent zelf flink gekwetst en geeft jezelf geen ruimte. Vriendschap met ex werkt alleen als je er allebei overheen bent en klaar mee bent (spreek uit ervang) Verder veel sterkte in deze rottige periode, laat je hart helen, praat met vrienden.
vrijdag 18 april 2008 om 11:21
Allereerst kan jij er niks aan doen dat hij geen hulp (van jou) wil, voel je dus ook alsjeblieft niet schuldig. Jij laat hem niet vallen, dit is zijn keuze.
Het moeilijkste (afgezien van alle pijn, verdriet, onbegrip) lijkt me dat je inderdaad niet weet hoe het met hem gaat. Dit is altijd al moeilijk als je uit elkaar gaat en geen contact meer hebt, maar nu natuurlijk extra omdat je je zoveel zorgen maakt.
Je schrijft dat jullie geen wederzijdse vrienden hebben, maar ik weet niet hoe het contact tussen jou en zijn ouders is? Ik weet natuurlijk ook niet wat zijn ouders weten en hoe het contact tussen je ex en zijn ouders is. Want als je een goed contact met zijn ouders hebt en je je ex hiermee niet voor het hoofd stoot, zou je natuurlijk af en toe aan hen kunnen vragen hoe het met hem is. Je hoeft in principe dan ook niet helemaal open kaart te spelen, het zou vanuit zorgen/ interesse ook kunnen.
Wel is het zo dat ik denk dat je daarmee wel langer vast blijft houden aan je ex en je moeilijker los van hem kan komen. Realiseer je goed dat hij zelf verantwoordelijk is voor zijn eigen leven, zijn geluk en zijn keuzes. Wat hij ook doet, hoe hij zich ook voelt: dit is nooit jouw schuld!!!
Heel veel sterkte.
Het moeilijkste (afgezien van alle pijn, verdriet, onbegrip) lijkt me dat je inderdaad niet weet hoe het met hem gaat. Dit is altijd al moeilijk als je uit elkaar gaat en geen contact meer hebt, maar nu natuurlijk extra omdat je je zoveel zorgen maakt.
Je schrijft dat jullie geen wederzijdse vrienden hebben, maar ik weet niet hoe het contact tussen jou en zijn ouders is? Ik weet natuurlijk ook niet wat zijn ouders weten en hoe het contact tussen je ex en zijn ouders is. Want als je een goed contact met zijn ouders hebt en je je ex hiermee niet voor het hoofd stoot, zou je natuurlijk af en toe aan hen kunnen vragen hoe het met hem is. Je hoeft in principe dan ook niet helemaal open kaart te spelen, het zou vanuit zorgen/ interesse ook kunnen.
Wel is het zo dat ik denk dat je daarmee wel langer vast blijft houden aan je ex en je moeilijker los van hem kan komen. Realiseer je goed dat hij zelf verantwoordelijk is voor zijn eigen leven, zijn geluk en zijn keuzes. Wat hij ook doet, hoe hij zich ook voelt: dit is nooit jouw schuld!!!
Heel veel sterkte.
vrijdag 18 april 2008 om 11:26
Het is misschien tegen je principes in, maar eigenlijk ook weer niet. Je vindt dat je mensen niet zomaar mag laten vallen in moeilijke periodes, dan ben je geen goede vriend voor iemand. Maar hij wilt die vriendschap nu niet van jou, dus eigenlijk laat je niet een vriend in nood zitten, jullie zijn geen vrienden meer. Sorry dat ik het zo neerzet, ik bedoel dit niet hard of gemeen. Ik vind persoonlijk dat een goede vriend zijn, of uberhaupt een goed mens de wensen van de ander respecteert en daarnaar handelt (binnen de grenzen van het redelijke uiteraard). Dus je zou er goed aan doen om rekening te houden met zijn wens en daarnaar handelen, laat hem met rust. En voor jezelf.... ik hoop dat je er niet al te veel over gaat piekeren en dat je snel weer rustig wordt van binnen.
vrijdag 18 april 2008 om 12:04
Ik heb een hoop nieuwe inzichten gekregen van jullie. Ik heb hier allemaal (gelukkig) niet zoveel ervaring mee. Het is in ieder geval wel goed dat we hebben besloten om afstand te nemen als ik zo de reacties lees. Het geeft me ook allemaal wat meer rust maar ik ben er nog kapot van...
Jullie weten natuurlijk niet wat er precies met hem aan de hand is maar ik zal me denk wel zorgen blijven maken. Het is mijn aard en ik werk zelf ook in de zorg waar je zulke confrontaties tegenkomt. Alleen nu is diegene niet mijn patiënt maar een ex. Het is gewoon zo eng dichtbij nu allemaal... Ik hoop dat ik het allemaal heel snel een plekje kan geven en het niet aan mij is om hem te helpen.
Jullie weten natuurlijk niet wat er precies met hem aan de hand is maar ik zal me denk wel zorgen blijven maken. Het is mijn aard en ik werk zelf ook in de zorg waar je zulke confrontaties tegenkomt. Alleen nu is diegene niet mijn patiënt maar een ex. Het is gewoon zo eng dichtbij nu allemaal... Ik hoop dat ik het allemaal heel snel een plekje kan geven en het niet aan mij is om hem te helpen.
vrijdag 18 april 2008 om 12:56
Hoi Spiritenergy,
Je laat hem niet vallen in een zware periode, hij heeft er zelf voor gekozen om het uit te maken. Hij is een volwassen vent die er blijkbaar van overtuigt is zich ook zonder jou te redden...
Alleen had hij eerlijk moeten zeggen dat hij eigenlijk geen vrienden wil blijven (beetje cliché-zinnetje na be-eindigen relatie, toch?)
Ik had een ex-vriend en die greep iedere informatie over mij aan om weer contact te zoeken....ondanks dat ik had aangegeven geen contact te willen.....en hij zei precies hetzelfde als jij "zo stak hij niet in elkaar" .....ja, so what? moet je daarom dan maar over mijn grenzen heen walsen ????
klinkt misschien hard hoor maar.....
Zijn zijn psychische problemen voor jou eigenlijk niet een goed excuus om nog contact met hem te zoeken......?
Ik had zijn 1e afstandelijke mail al als een teken aan de wand gezien.....
Je laat hem niet vallen in een zware periode, hij heeft er zelf voor gekozen om het uit te maken. Hij is een volwassen vent die er blijkbaar van overtuigt is zich ook zonder jou te redden...
Alleen had hij eerlijk moeten zeggen dat hij eigenlijk geen vrienden wil blijven (beetje cliché-zinnetje na be-eindigen relatie, toch?)
Ik had een ex-vriend en die greep iedere informatie over mij aan om weer contact te zoeken....ondanks dat ik had aangegeven geen contact te willen.....en hij zei precies hetzelfde als jij "zo stak hij niet in elkaar" .....ja, so what? moet je daarom dan maar over mijn grenzen heen walsen ????
klinkt misschien hard hoor maar.....
Zijn zijn psychische problemen voor jou eigenlijk niet een goed excuus om nog contact met hem te zoeken......?
Ik had zijn 1e afstandelijke mail al als een teken aan de wand gezien.....
vrijdag 18 april 2008 om 13:28
vrijdag 18 april 2008 om 14:27
volgens mij verbreekt iemand een relatie niet van de ene op de andere dag, voordat hij het uitsprak had hij er al een punt achter gezet.. Hij heeft jou dus al losgelaten.. dat is heel hard, voor jou! omdat het jou rauw op je dak valt.. Neem de tijd, maar laat hem los... Hij weet vast dat je nog gevoelens voor hem hebt (die heb je toch?), en dat zal hem vast benauwen.. Laat hem los.. (dat wil niet zeggen dat je helemaal geen contact meer moet leggen, mail hem over een tijdje.. zeg, goh, ik vroeg me ineens af hoe het met je gaat.. Gaat het? Dan weet hij dat je er eventueel voor hem bent maar beklem je hem niet..)
Sterkte iig!!
Sterkte iig!!
vrijdag 18 april 2008 om 18:16
@ Honesty: ik begrijp je punt, het is niet leuk om het gevoel te hebben dat je gestalkt wordt door een ex. De reden ook dat ik hem een mail gestuurd heb, is dat ik hem niet in de weg wil zitten in zijn 'eigen ding' waarmee hij bezig is. Ik wilde duidelijkheid of ik hem niet in de weg zat en of hij wel een vriendschap aan kan. Ik wil hem absoluut niet stalken. Er is dus nu ook een punt achter gezet dat we geen vrienden kunnen zijn en dat we stoppen met het contact. Ik probeer me nu alleen sterk te houden en steun te zoeken via dit forum om het los te laten.
@Face2: ik ben het helemaal met je eens, mijn verstand zegt precies hetzelfde maar is nog niet in lijn met mijn gevoel. Ik ga proberen een balans daarin te zoeken.
@shyte: ik zal hem gaan loslaten, hem benauwen zou ik nooit willen. Ik heb echt het beste met hem voor dan zal dit de laatste stap ervan moeten zijn...
@Face2: ik ben het helemaal met je eens, mijn verstand zegt precies hetzelfde maar is nog niet in lijn met mijn gevoel. Ik ga proberen een balans daarin te zoeken.
@shyte: ik zal hem gaan loslaten, hem benauwen zou ik nooit willen. Ik heb echt het beste met hem voor dan zal dit de laatste stap ervan moeten zijn...
vrijdag 18 april 2008 om 19:26
