Relaties
alle pijlers
relatie zelf verbroken, maar zo verdrietig!
vrijdag 5 september 2008 om 22:17
Hallo...
Met X heb ik inmiddels 4 jaar relatie erop zitten. eerst 2 jaar aan, toen 4 jaar uit (en allebei andere relaties gehad). En tot een maand geleden weer 2 jaar samen geweest.
De vorige keer maakte hij het uit; jong, warrig etc... Maar we hielden zoveel van elkaar.. en toen we weer gek op elkaar werden was het weer zó heftig! En het bleef weer leuk en onze relatie was heel anders (volwassen) geworden.. Tuurlijk, er waren nog wel kleine dingen... Maar we hebben alles behoorlijk snel kunnen uitpraten (wat ik echt geweldig vond!).... tot een paar maanden terug...
Hij had een paar tegenslagen te verduren gehad en deed stom tegen mij; gewoon niet lief meer (geen lieve dingen meer zeggen of doen, gerust een hele dag slapen als we in een week maar 1 dag voor elkaar hadden en ja, dus op die ene dag!) en kwam afspraken niet meer na. Hij liet me soms uren wachten. ook had hij plots heel andere toekomstplannen (ipv 'samen' zoals we ze eerder besproken hadden) tegen andere mensen opgehangen, zonder dit eerst tegen mij te zeggen...
Vaag vaag vaag... ik trok het gewoon niet meer... Ik drong niet meer tot hem door. Zelfs 2 dagen na (wat ik dacht ) een ontzettend goed gesprek ging het alweer mis... (het zoveelste goede gesprek overigens).
Ik trok het niet meer en heb hem gevraagd wat ie wilde: meer aandacht en tijd van mij of juist meer rust en ruimte (afstand). Daar kreeg ik geen antwoord op; oftewel.. ik kon er niets meer mee.. en heb het uitgemaakt.. niet omdat ik dat wílde, maar omdat ik geen keuze meer had.
Het is nu dus een maand uit en ik ben er nog iedere dag verdrietig om. Ik mis hém... Ik weet dat hij mijn mannetje is, mijn grote liefde. Alleen hij kán me gewoon niet zo behandelen, niemand mag me zo behandelen. Hij snapt dat nú ook wel... En hij vindt het verschrikkelijk dat hij me nu écht kwijt is... maar hij maakt geen aanstalte om iets te veranderen of om er nog een keer over te praten ofzo...
Verstandelijk absoluut de juiste keuze... maar gevoelsmatig! ik hou zoveel van hem (al jaaaren!).
Stiekem wil ik gewoon dat hij verandert (i know... een man verander je niet) en wéér (net zoals 2.5 jaar terug) zijn best voor me gaat doen...
Iemand bemoedigende woorden/ervaringen etc?
Met X heb ik inmiddels 4 jaar relatie erop zitten. eerst 2 jaar aan, toen 4 jaar uit (en allebei andere relaties gehad). En tot een maand geleden weer 2 jaar samen geweest.
De vorige keer maakte hij het uit; jong, warrig etc... Maar we hielden zoveel van elkaar.. en toen we weer gek op elkaar werden was het weer zó heftig! En het bleef weer leuk en onze relatie was heel anders (volwassen) geworden.. Tuurlijk, er waren nog wel kleine dingen... Maar we hebben alles behoorlijk snel kunnen uitpraten (wat ik echt geweldig vond!).... tot een paar maanden terug...
Hij had een paar tegenslagen te verduren gehad en deed stom tegen mij; gewoon niet lief meer (geen lieve dingen meer zeggen of doen, gerust een hele dag slapen als we in een week maar 1 dag voor elkaar hadden en ja, dus op die ene dag!) en kwam afspraken niet meer na. Hij liet me soms uren wachten. ook had hij plots heel andere toekomstplannen (ipv 'samen' zoals we ze eerder besproken hadden) tegen andere mensen opgehangen, zonder dit eerst tegen mij te zeggen...
Vaag vaag vaag... ik trok het gewoon niet meer... Ik drong niet meer tot hem door. Zelfs 2 dagen na (wat ik dacht ) een ontzettend goed gesprek ging het alweer mis... (het zoveelste goede gesprek overigens).
Ik trok het niet meer en heb hem gevraagd wat ie wilde: meer aandacht en tijd van mij of juist meer rust en ruimte (afstand). Daar kreeg ik geen antwoord op; oftewel.. ik kon er niets meer mee.. en heb het uitgemaakt.. niet omdat ik dat wílde, maar omdat ik geen keuze meer had.
Het is nu dus een maand uit en ik ben er nog iedere dag verdrietig om. Ik mis hém... Ik weet dat hij mijn mannetje is, mijn grote liefde. Alleen hij kán me gewoon niet zo behandelen, niemand mag me zo behandelen. Hij snapt dat nú ook wel... En hij vindt het verschrikkelijk dat hij me nu écht kwijt is... maar hij maakt geen aanstalte om iets te veranderen of om er nog een keer over te praten ofzo...
Verstandelijk absoluut de juiste keuze... maar gevoelsmatig! ik hou zoveel van hem (al jaaaren!).
Stiekem wil ik gewoon dat hij verandert (i know... een man verander je niet) en wéér (net zoals 2.5 jaar terug) zijn best voor me gaat doen...
Iemand bemoedigende woorden/ervaringen etc?
vrijdag 5 september 2008 om 22:23
Moeilijk voor je singlequeen maar ik vind je wel dapper dat je het besluit hebt genomen en niet bent blijven doormodderen.
Als hij niet wat meer moeite voor je doet schiet het gewoon niet op. Ik hoop voor je dat hij dat in gaat zien en dan toch zijn best voor je gaat doen.
Veel sterkte!
liefs, genoeg
Als hij niet wat meer moeite voor je doet schiet het gewoon niet op. Ik hoop voor je dat hij dat in gaat zien en dan toch zijn best voor je gaat doen.
Veel sterkte!
liefs, genoeg
vrijdag 5 september 2008 om 22:42
Ik denk dat je vol moet houden, het verdriet wordt minder en je hebt er goed aan gedaan het uit te maken. Ik snap heel goed dat het moeilijk is, omdat er andere tijden zijn geweest.
Je moet je zelf steeds heel rationeel voorhouden waarom je het gedaan hebt.
Het is de vraag of die andere tijden nog terug kunnen komen.
Als hij geen aanstalten maakt te veranderen dan kun je niets anders doen dat niet weer met hem beginnen. En dan weet je nog meer zeker dat je de juiste keuze hebt gemaakt.
Sterkte!!
Je moet je zelf steeds heel rationeel voorhouden waarom je het gedaan hebt.
Het is de vraag of die andere tijden nog terug kunnen komen.
Als hij geen aanstalten maakt te veranderen dan kun je niets anders doen dat niet weer met hem beginnen. En dan weet je nog meer zeker dat je de juiste keuze hebt gemaakt.
Sterkte!!
vrijdag 5 september 2008 om 23:08
Sterkte SingleQueen!
Ik zit in precies hetzelfde schuitje en weet er ook alles van.
Hoe lang heb ik wel niet gehoopt dat mijn ex zou veranderen? (Stiekem doe ik dat nog, al ben ik wel op het punt dat ik niet meer naar hem terug zal gaan...)
De liefde is gewoonweg niet zo een, twee, drie uit te schakelen en dat doet pijn.
Blijf je beseffen dat je niet voor niets op een punt kwam dat je er wel mee moest stoppen. Je verdient beter dan dit en ooit word je gelukkiger dan je de laatste tijd met hem geweest bent.
Kiezen op elkaar, flink uithuilen bij vriendinnen of alleen in bed, erover praten en... wat bij mij goed helpt... afleiding zoeken. Leuke dingen doen. Op een gegeven moment schrik je dat je de hele dag nog niet hebt gehuild en merk je dat het steeds beter gaat.
Al blijf je flinke dipjes houden hoor. Erg rot, maar het schijnt erbij te horen
Sterkte!
Ik zit in precies hetzelfde schuitje en weet er ook alles van.
Hoe lang heb ik wel niet gehoopt dat mijn ex zou veranderen? (Stiekem doe ik dat nog, al ben ik wel op het punt dat ik niet meer naar hem terug zal gaan...)
De liefde is gewoonweg niet zo een, twee, drie uit te schakelen en dat doet pijn.
Blijf je beseffen dat je niet voor niets op een punt kwam dat je er wel mee moest stoppen. Je verdient beter dan dit en ooit word je gelukkiger dan je de laatste tijd met hem geweest bent.
Kiezen op elkaar, flink uithuilen bij vriendinnen of alleen in bed, erover praten en... wat bij mij goed helpt... afleiding zoeken. Leuke dingen doen. Op een gegeven moment schrik je dat je de hele dag nog niet hebt gehuild en merk je dat het steeds beter gaat.
Al blijf je flinke dipjes houden hoor. Erg rot, maar het schijnt erbij te horen
Sterkte!
zaterdag 6 september 2008 om 10:49
dankjewel voor jullie reacties
Het stomme is... (bitterandsweet en plukvdpetteflat) rationeel heb ik zo'n waslijst aan dingen waarom ik het heb uitgemaakt. en aan al die dingen heb ik al geprobeerd te werken (en hij soms ook tot op zekere hoogte) En ik heb al 'goede' dagen gehad. Dat ik niet huil en hem niet mis... alleen dan nu ook dagen zoals vandaag en gisteren... dat ik niet kan ophouden met huilen!
Ik hou gewoon zoveel van hem!
Toen het net uit was, vertelde hij vrienden dat ik het heel plotseling had uitgemaakt (wtf?) en dat hij niet meer kon veranderen dan dat ie al probeerde. Hij stuurde pas een week later (!!!) een mailtje naar mij, waarin stond dat ie nú pas door had dat het echt uit was. (een week later!) En dat ie toen pas echt verdrietig was en dat ie wel had kunnen zien aankomen dat ik het zou uitmaken. Dat ie dingen over het hoofd had gezien ed. Dat ie nooit had verwacht dat het nog ooit uit zou gaan tussen ons, omdat hij dacht dat we samen alles aan zouden kunnen. (ja, sámen! niet ik mijn eentje!)
En hier zit het hem: als hij het dan zo erg vindt, waarom doet hij dan niet zijn best? (ja, rationeel kan ik zeggen: hij wil het niet graag genoeg) GRRRR... ja, dan hoop ik dat Genoeg1970 gelijk krijgt en dat ie toch nog zijn best doet...
Ik heb hem nog 2x telefonisch gesproken en nog 1x gemaild. Verder hebben we elkaar nu dus ruim een maand niet gezien sinds het uit is. Dat gaat nu ook snel gebeuren: spullen uitwisselen. bah!
eva_anne; hoe lang is het bij jou nu uit?
Het stomme is... (bitterandsweet en plukvdpetteflat) rationeel heb ik zo'n waslijst aan dingen waarom ik het heb uitgemaakt. en aan al die dingen heb ik al geprobeerd te werken (en hij soms ook tot op zekere hoogte) En ik heb al 'goede' dagen gehad. Dat ik niet huil en hem niet mis... alleen dan nu ook dagen zoals vandaag en gisteren... dat ik niet kan ophouden met huilen!
Ik hou gewoon zoveel van hem!
Toen het net uit was, vertelde hij vrienden dat ik het heel plotseling had uitgemaakt (wtf?) en dat hij niet meer kon veranderen dan dat ie al probeerde. Hij stuurde pas een week later (!!!) een mailtje naar mij, waarin stond dat ie nú pas door had dat het echt uit was. (een week later!) En dat ie toen pas echt verdrietig was en dat ie wel had kunnen zien aankomen dat ik het zou uitmaken. Dat ie dingen over het hoofd had gezien ed. Dat ie nooit had verwacht dat het nog ooit uit zou gaan tussen ons, omdat hij dacht dat we samen alles aan zouden kunnen. (ja, sámen! niet ik mijn eentje!)
En hier zit het hem: als hij het dan zo erg vindt, waarom doet hij dan niet zijn best? (ja, rationeel kan ik zeggen: hij wil het niet graag genoeg) GRRRR... ja, dan hoop ik dat Genoeg1970 gelijk krijgt en dat ie toch nog zijn best doet...
Ik heb hem nog 2x telefonisch gesproken en nog 1x gemaild. Verder hebben we elkaar nu dus ruim een maand niet gezien sinds het uit is. Dat gaat nu ook snel gebeuren: spullen uitwisselen. bah!
eva_anne; hoe lang is het bij jou nu uit?
zaterdag 6 september 2008 om 18:04
SQ, morgen is het precies drie weken uit. Ook nog maar kort dus.
Mijn verhaal lijkt heel erg op dat van jou als ik het zo lees. Mijn ex ging de dagen nadat ik bij hem ben weggegaan ook nog lekker feesten (er waren allemaal feesten bij ons in het dorp). Dat brak echt mijn hart. Pas een paar dagen later had hij door dat het echt over was en ik niet meer terug kwam. Toen heeft hij het heel moeilijk gehad.
Mijn grootste verdriet komt ook voort uit het feit dat hij geen enkele moeite doet om het weer goed te krijgen tussen ons. Maar goed ook misschien, want het is beter zo, maar na vier en een half jaar doet het pijn dat hij het zo opgeeft. Voor mijn gevoel deed het hem allemaal niks en pakt hij gewoon zijn leventje weer op en gaat door. Inmiddels weet ik dat dit niet zo is (hij is erg afgevallen en slaapt slecht), maar dit is zijn manier van ermee omgaan...
Mijn verhaal lijkt heel erg op dat van jou als ik het zo lees. Mijn ex ging de dagen nadat ik bij hem ben weggegaan ook nog lekker feesten (er waren allemaal feesten bij ons in het dorp). Dat brak echt mijn hart. Pas een paar dagen later had hij door dat het echt over was en ik niet meer terug kwam. Toen heeft hij het heel moeilijk gehad.
Mijn grootste verdriet komt ook voort uit het feit dat hij geen enkele moeite doet om het weer goed te krijgen tussen ons. Maar goed ook misschien, want het is beter zo, maar na vier en een half jaar doet het pijn dat hij het zo opgeeft. Voor mijn gevoel deed het hem allemaal niks en pakt hij gewoon zijn leventje weer op en gaat door. Inmiddels weet ik dat dit niet zo is (hij is erg afgevallen en slaapt slecht), maar dit is zijn manier van ermee omgaan...
zaterdag 6 september 2008 om 19:42
Zo meiden, hier nog zo iemand.
Ik heb het zelf ook een maand geleden uitgemaakt.
Ik heb eerder een relatie gehad, 3 jaar niet en toen weer.
En ik heb ook verdriet en hij ging ook de eerste week feesten. En ik lag gebroken van verdriet in me bed, omdat ik zo teleurgesteld ben/was in de situatie. Elke keer wilde hij veranderen en als het er op aan komt (nu dus) grijpt ie die kans wel aan. (Verkeerde vrienden, laat u nu zo goed als liggen. Niet werken, hij werkt nu wel) Dit zijn kleine dingetjes. Maar goed, zoals jullie al zeggen je kan en mag niemand veranderen. Maar er word zolaat achter gekomen, en ik heb de energie niet meer om een 3e kans te geven.
Bij mij is het dan andersom wbt eva-anne. Hij probeerd wel alles te doen om me terug te krijgen. Ik geloof het gewoon niet meer, en als we het weer proberen dan gaat het even goed en gaat het weer naar het oude patroon. En weet je, als ik hem zou haten zou het makkelijker zijn. Maar ik geef om hem, maar we kunnen geen relatie meer hebben. Hoe erg ik dat ook vind.
Het zit in zijn aard. Het aard van het beesje hé
Ik heb het zelf ook een maand geleden uitgemaakt.
Ik heb eerder een relatie gehad, 3 jaar niet en toen weer.
En ik heb ook verdriet en hij ging ook de eerste week feesten. En ik lag gebroken van verdriet in me bed, omdat ik zo teleurgesteld ben/was in de situatie. Elke keer wilde hij veranderen en als het er op aan komt (nu dus) grijpt ie die kans wel aan. (Verkeerde vrienden, laat u nu zo goed als liggen. Niet werken, hij werkt nu wel) Dit zijn kleine dingetjes. Maar goed, zoals jullie al zeggen je kan en mag niemand veranderen. Maar er word zolaat achter gekomen, en ik heb de energie niet meer om een 3e kans te geven.
Bij mij is het dan andersom wbt eva-anne. Hij probeerd wel alles te doen om me terug te krijgen. Ik geloof het gewoon niet meer, en als we het weer proberen dan gaat het even goed en gaat het weer naar het oude patroon. En weet je, als ik hem zou haten zou het makkelijker zijn. Maar ik geef om hem, maar we kunnen geen relatie meer hebben. Hoe erg ik dat ook vind.
Het zit in zijn aard. Het aard van het beesje hé
zaterdag 6 september 2008 om 23:28
dinsdag 9 september 2008 om 11:48
Hai meiden, zowel rot als enigzins geruststellend dat ik niet de enige ben die zich door een dergelijke periode probeert heen te worstelen. STERKTE!!
Heb afgelopen weekend samen met mijn vriend besloten dat het even niet kan zo. Hij zit enorm met zichzelf in de knoop, is niet happy. En hoewel ik er ontzettend graag voor hem wil zijn, heb ik ook af en toe iemand nodig en dat lukt hem de afgelopen paar maanden dus niet meer. Hij heeft tijd nodig weer gelukkig met zichzelf te worden. En hoewel ik weet dat het voor hem het beste is, en hij dus nu ook druk met zichzelf is, denk ik nu dus 'en ik dan..?' Ben ontzettend verdrietig en het wachten meer dan zat, maar misschien bestaat de kans dat het goed komt? Maar wil ik dat dan? Want er zijn bepaalde dingen die ik echt in hem miste, maar wie zegt dat die wel aanwezig zullen zijn als hij zich goed voelt? Ok, beetje in de war dus..
In mijn ervaring, als iets rationeel gezien de juiste stap hebt gemaakt je gevoelens hier ook vanzelf vrede in vinden. Tuurlijk mis je hem, en is het moeilijk. Maar zou jij je hele leven met hem en de onzekerheid die hij meebrengt kunnen leven?
Heb afgelopen weekend samen met mijn vriend besloten dat het even niet kan zo. Hij zit enorm met zichzelf in de knoop, is niet happy. En hoewel ik er ontzettend graag voor hem wil zijn, heb ik ook af en toe iemand nodig en dat lukt hem de afgelopen paar maanden dus niet meer. Hij heeft tijd nodig weer gelukkig met zichzelf te worden. En hoewel ik weet dat het voor hem het beste is, en hij dus nu ook druk met zichzelf is, denk ik nu dus 'en ik dan..?' Ben ontzettend verdrietig en het wachten meer dan zat, maar misschien bestaat de kans dat het goed komt? Maar wil ik dat dan? Want er zijn bepaalde dingen die ik echt in hem miste, maar wie zegt dat die wel aanwezig zullen zijn als hij zich goed voelt? Ok, beetje in de war dus..
In mijn ervaring, als iets rationeel gezien de juiste stap hebt gemaakt je gevoelens hier ook vanzelf vrede in vinden. Tuurlijk mis je hem, en is het moeilijk. Maar zou jij je hele leven met hem en de onzekerheid die hij meebrengt kunnen leven?
zondag 7 juni 2009 om 21:17
de aard van het beestje... ja... dat zegt moeilijk2 erg goed...
Mijn ex heeft trouwens niet 'echt' meer moeite gedaan... alhoewel hij nog wel steeds spijt heeft vn alles en me het liefste terug zou willen (althans, dat zegt ie dan).
Ik voel me nu echt stukken beter; heb op alle gebieden (behalve relatie) enorm de wind mee; leuke baan, leuk sociaal leven, ben ook nog eens wat afgevallen... kortom; zit goed in mijn vel!!!
Maar af en toe mis ik mijn ex nog heel erg. niet dat er een optie is dat dat nog ooit goed komt: Hoorde een paar maand terug dat inmiddels ook een ander heeft gehad. Alleen maar een scharrel volgens hem, maar voor mij voldoende om in te zien dat hij echt niet zijn best meer ging doen voor mij.
En vónd ik het verschrikkelijk om hem te zien 'afglijden', nu vind ik dat bijna een prettig idee (auch). Dat hij zíjn leven aan het verkloten is, prima; maar niet meer mijn leven.
Iedereen hier nog alive and kicking?
Mijn ex heeft trouwens niet 'echt' meer moeite gedaan... alhoewel hij nog wel steeds spijt heeft vn alles en me het liefste terug zou willen (althans, dat zegt ie dan).
Ik voel me nu echt stukken beter; heb op alle gebieden (behalve relatie) enorm de wind mee; leuke baan, leuk sociaal leven, ben ook nog eens wat afgevallen... kortom; zit goed in mijn vel!!!
Maar af en toe mis ik mijn ex nog heel erg. niet dat er een optie is dat dat nog ooit goed komt: Hoorde een paar maand terug dat inmiddels ook een ander heeft gehad. Alleen maar een scharrel volgens hem, maar voor mij voldoende om in te zien dat hij echt niet zijn best meer ging doen voor mij.
En vónd ik het verschrikkelijk om hem te zien 'afglijden', nu vind ik dat bijna een prettig idee (auch). Dat hij zíjn leven aan het verkloten is, prima; maar niet meer mijn leven.
Iedereen hier nog alive and kicking?
zondag 7 juni 2009 om 22:43
hee
hier ook nog iemand die het zelf heeft uitgemaakt en verdrietig is!! het is twee maanden uit... en hij gaat nu naar een psycholoog om aan zichzelf te werken... dus hoop ik stiekum toch op verandering.. maar hopen betekent wachten en dat wil ik niet... lastig!!!!!
fijn om te lezen SingleQueen dat je je nu zoveel beter voelt! Een half jaar doet veel goeds blijkbaar...
hier ook nog iemand die het zelf heeft uitgemaakt en verdrietig is!! het is twee maanden uit... en hij gaat nu naar een psycholoog om aan zichzelf te werken... dus hoop ik stiekum toch op verandering.. maar hopen betekent wachten en dat wil ik niet... lastig!!!!!
fijn om te lezen SingleQueen dat je je nu zoveel beter voelt! Een half jaar doet veel goeds blijkbaar...
maandag 8 juni 2009 om 21:51
hai! meer dan een half jaar...
ja, het gaat op alle vlakken super met mij (behalve dan dat ik nog een beetje van mijn ex hou), maar dit is veel beter dan toen het nog aan was. Mijn ex heeft ook nooit écht moeite gedaan om aan zichzelf te werken / me terug te winnen (is 1x bij de psych geweest, maar 'vergat' telkens een vervolgafspraak te maken)
Ik hoop dat die van jou wat doortastender is Jelia!
Mooiste uitspraak kreeg ik eerder: als jij geen prioriteit bent, moet je ook geen optie wezen! en dat doe ik nooit meer!
ja, het gaat op alle vlakken super met mij (behalve dan dat ik nog een beetje van mijn ex hou), maar dit is veel beter dan toen het nog aan was. Mijn ex heeft ook nooit écht moeite gedaan om aan zichzelf te werken / me terug te winnen (is 1x bij de psych geweest, maar 'vergat' telkens een vervolgafspraak te maken)
Ik hoop dat die van jou wat doortastender is Jelia!
Mooiste uitspraak kreeg ik eerder: als jij geen prioriteit bent, moet je ook geen optie wezen! en dat doe ik nooit meer!
