Relaties
alle pijlers
relatieproblemen, gezin met kleine kinderen
vrijdag 11 juli 2008 om 10:10
Ik heb een man en twee kleine kinderen, twee jongens. Mijn man werkt erg veel en hard, we zien hem nauwelijks door de week. Dan merk ik dat ik irritaties opbouw, mijn emoties niet kwijt kan met als gevolg dat ik ga 'zeuren' als ik hem wel even 5 minuten zie.
Hij heeft geen oog voor mijn 'gedoetjes'. Zoals gedoe met de oppas, lichte gezondheidsproblemen etc.
Anderzijds voelt hij zich een 'provider' , maw ik heb hem alleen nodig om mijn leven te leiden met de kinderen en verder niet. Omdat de kinderen klein zijn lijkt dat er ook wel op, maar weet neit goed hoe dat te veranderen.
Omdat hij zo hard werkt moet hij in het weekend bijkomen, hij doet wel zijn best maar het meeste komt toch op mij neer.
Zijn argument is dat hij zo hard werkt om ons te kunenn geven wat we willen, mooi huis etc. Maar daarnaast is hij ook echt intrinsiek een workaholic.
Volgens mij een beetje een vaag verhaal maar vanochtend knallende ruzie en ik heb hem toegeworpen dat hij dit weekend maar op zijn werk moet blijven als het hier allemaal zo slecht is. Flauw natuurlijk maar ben zo woedend.
Ik werk drie dagen en 1 x daarvan haalt hij de kinderen op van de creche. Deze week twee keer. Maar de maandagochtend was ik later naar mijn werk omdat ik eerst even boodschappen ging doen, voor ons notabene. En dat vindt hij dan belachelijk omdat hij wel de kinderen op moet halen (zodat ik langer op mijn werk kan zijn) en dat ik dan wel boodschappen ga doen. We waren nl. een weekend weg geweest en hadden niets in huis.
Nou ja, onsamenhangend verhaal misschien. Maar ik ben boos en vindt het lastig een goede relatie te onderhouden met de druk van kinderen en eenman die zo hard werkt waardoor het contact stroef verloopt. En daar moeten we normaliter al best ons best voor doen, dus als er iets gebeurt is het ook gelijk mis.
Herkent iemand dit of heeft iemand advies?
Hij heeft geen oog voor mijn 'gedoetjes'. Zoals gedoe met de oppas, lichte gezondheidsproblemen etc.
Anderzijds voelt hij zich een 'provider' , maw ik heb hem alleen nodig om mijn leven te leiden met de kinderen en verder niet. Omdat de kinderen klein zijn lijkt dat er ook wel op, maar weet neit goed hoe dat te veranderen.
Omdat hij zo hard werkt moet hij in het weekend bijkomen, hij doet wel zijn best maar het meeste komt toch op mij neer.
Zijn argument is dat hij zo hard werkt om ons te kunenn geven wat we willen, mooi huis etc. Maar daarnaast is hij ook echt intrinsiek een workaholic.
Volgens mij een beetje een vaag verhaal maar vanochtend knallende ruzie en ik heb hem toegeworpen dat hij dit weekend maar op zijn werk moet blijven als het hier allemaal zo slecht is. Flauw natuurlijk maar ben zo woedend.
Ik werk drie dagen en 1 x daarvan haalt hij de kinderen op van de creche. Deze week twee keer. Maar de maandagochtend was ik later naar mijn werk omdat ik eerst even boodschappen ging doen, voor ons notabene. En dat vindt hij dan belachelijk omdat hij wel de kinderen op moet halen (zodat ik langer op mijn werk kan zijn) en dat ik dan wel boodschappen ga doen. We waren nl. een weekend weg geweest en hadden niets in huis.
Nou ja, onsamenhangend verhaal misschien. Maar ik ben boos en vindt het lastig een goede relatie te onderhouden met de druk van kinderen en eenman die zo hard werkt waardoor het contact stroef verloopt. En daar moeten we normaliter al best ons best voor doen, dus als er iets gebeurt is het ook gelijk mis.
Herkent iemand dit of heeft iemand advies?
vrijdag 11 juli 2008 om 10:23
Meid , dit zijn nou eenmaal dé crisisjaren ; druk, druk , druk , met de kans om elkaar voor lief te nemen , over het hoofd te zien en kwijt te raken .
Af en toe bewust tijd nemen voor elkaar ( samen (uit)eten , avondje ouderwets de hort op , etc . ) is misschien een vermoeiend idee en veel geregel vooraf maar ook een enorm goeie investering .
Af en toe bewust tijd nemen voor elkaar ( samen (uit)eten , avondje ouderwets de hort op , etc . ) is misschien een vermoeiend idee en veel geregel vooraf maar ook een enorm goeie investering .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 11 juli 2008 om 10:25
Ik herken het uit andere verhalen op het forum.
Ik denk dat het tijd is jullie relatie goed onder de loep te nemen. Wanneer vindt hij zichzelf geslaagd als vader en echtgenoot? Als hij hard werkt en in jullie materiële behoeften voorziet of als hij ook tijd met jullie kan doorbrengen? En hoe zie jij dat? Is zijn tijd en aandacht voor jou belangrijker dan dat hij (veel) geld inbrengt?
Zo ja, dan lijkt het me het beste om de tijd zorg-arbeid wat eerlijker te verdelen: hij minder werken, jij wat meer, zodat jullie ook echt tijd samen en tijd met jullie kinderen hebben. Dan maar wat minder te besteden (als jullie tenminste wel rond kunnen komen) en een leukere relatie.
Want als ik jouw verhaal zo lees, zijn jullie beiden niet gelukkig met de huidige situatie.
Ik denk dat het tijd is jullie relatie goed onder de loep te nemen. Wanneer vindt hij zichzelf geslaagd als vader en echtgenoot? Als hij hard werkt en in jullie materiële behoeften voorziet of als hij ook tijd met jullie kan doorbrengen? En hoe zie jij dat? Is zijn tijd en aandacht voor jou belangrijker dan dat hij (veel) geld inbrengt?
Zo ja, dan lijkt het me het beste om de tijd zorg-arbeid wat eerlijker te verdelen: hij minder werken, jij wat meer, zodat jullie ook echt tijd samen en tijd met jullie kinderen hebben. Dan maar wat minder te besteden (als jullie tenminste wel rond kunnen komen) en een leukere relatie.
Want als ik jouw verhaal zo lees, zijn jullie beiden niet gelukkig met de huidige situatie.
vrijdag 11 juli 2008 om 10:33
Ik herken de situatie. Helemaal. Ik werk ook drie dagen, man heeft hele drukke baan aan de andere kant van het land, werkt keihard en vindt het geweldig. We hebben zelfs ook twee jongens (van drie en anderhalf). Maar ik herken de relatieproblemen helemaal niet. Wij hebben heel bewust voor deze situatie gekozen, misschien scheelt dat. Na de geboorte van kind nr. 1 werd al snel duidelijk dat manlief zijn carriere enorm in de lift zat, en dat ik het wel prima vond om mijn (hele leuke) baan, nog een tijdje op hetzelfde niveau vol te houden. Ik ben van vier naar drie dagen gegaan toen zoon nr. 2 zich aandiende, en manlief van 60 naar weetikhoeveel uur. Hij verdient inmiddels ook precies vijf keer zoveel als ik, mijn salaris (dat niet eens zo slecht is) is echt 'voor erbij'.
We zien elkaar doordeweek niet veel, ten eerste omdat hij zoveel weg is voor zijn werk, en daarnaast ook nog wil sporten. Ik vind dat allemaal prima. Ik weet dat hij het nodig heeft en ik heb dat niet. Doe ook genoeg leuke dingen maar probeer dat te plannen op de dagen dat hij sport of dingen voor zijn werk heeft zodat we elkaar de rest van de tijd ook nog eens spreken. Wat we wel heel duidelijk hebben afgesproken is dat de weekenden voor het gezin zijn. Dan wordt er niet gewerkt, dat is voor iedereen wel zo duidelijk. Hij besteedt dan ook echt heel veel tijd aan de kinderen, omdat hij die doordeweeks nauwelijks ziet. We gaan wel af en toe samen een weekje weg, express niet een weekendje omdat dat weer van zijn tijd met de kinderen afgaat. Na zo'n weekje kunnen we er altijd weer even tegen. En twee keer per jaar met het gezin op vakantie, kunnen we allemaal weer even opladen.
Ik denk dat de enige oplossing ligt in het accepteren van de situatie Ik zie aan vriendinnen in dezelfde situatie dat die er ook veel ruzie over hebben, maar dat komt dan meestal omdat ze het er eigenlijk niet zo mee eens zijn dat zij de meeste zorg voor het gezin hebben en minder zijn gaan werken. Ik vind het allemaal prima, geniet enorm van mijn tijd thuis met de jongens, vind mijn baan nog steeds te gek en haal ook nog steeds veel uit de relatie met mijn man (we zien elkaar 's nachts natuurlijk nog wel ). Daarnaast begrijp ik ook dat hij behoefte heeft aan andere ontspanning dan bij mij op de bank hangen. Die vriendinnen van mij vinden eigenlijk dat omdat hun man zoveel werkt hij daarnaast niks meer mag doen.
Echte tips heb ik dus niet. Misschien (nog) duidelijkere afspraken maken en aangeven wat je van hem verwacht. Dat is hier eigenlijk altijd wel duidelijk en als het dat niet is praten we erover. Hebben ook regelmatig woorden hoor, maar dat hebben we altijd gehad, zijn we wel aan gewend.
We zien elkaar doordeweek niet veel, ten eerste omdat hij zoveel weg is voor zijn werk, en daarnaast ook nog wil sporten. Ik vind dat allemaal prima. Ik weet dat hij het nodig heeft en ik heb dat niet. Doe ook genoeg leuke dingen maar probeer dat te plannen op de dagen dat hij sport of dingen voor zijn werk heeft zodat we elkaar de rest van de tijd ook nog eens spreken. Wat we wel heel duidelijk hebben afgesproken is dat de weekenden voor het gezin zijn. Dan wordt er niet gewerkt, dat is voor iedereen wel zo duidelijk. Hij besteedt dan ook echt heel veel tijd aan de kinderen, omdat hij die doordeweeks nauwelijks ziet. We gaan wel af en toe samen een weekje weg, express niet een weekendje omdat dat weer van zijn tijd met de kinderen afgaat. Na zo'n weekje kunnen we er altijd weer even tegen. En twee keer per jaar met het gezin op vakantie, kunnen we allemaal weer even opladen.
Ik denk dat de enige oplossing ligt in het accepteren van de situatie Ik zie aan vriendinnen in dezelfde situatie dat die er ook veel ruzie over hebben, maar dat komt dan meestal omdat ze het er eigenlijk niet zo mee eens zijn dat zij de meeste zorg voor het gezin hebben en minder zijn gaan werken. Ik vind het allemaal prima, geniet enorm van mijn tijd thuis met de jongens, vind mijn baan nog steeds te gek en haal ook nog steeds veel uit de relatie met mijn man (we zien elkaar 's nachts natuurlijk nog wel ). Daarnaast begrijp ik ook dat hij behoefte heeft aan andere ontspanning dan bij mij op de bank hangen. Die vriendinnen van mij vinden eigenlijk dat omdat hun man zoveel werkt hij daarnaast niks meer mag doen.
Echte tips heb ik dus niet. Misschien (nog) duidelijkere afspraken maken en aangeven wat je van hem verwacht. Dat is hier eigenlijk altijd wel duidelijk en als het dat niet is praten we erover. Hebben ook regelmatig woorden hoor, maar dat hebben we altijd gehad, zijn we wel aan gewend.
vrijdag 11 juli 2008 om 10:40
quote:judith300 schreef op 11 juli 2008 @ 10:10:
Ik heb een man en twee kleine kinderen, twee jongens. Mijn man werkt erg veel en hard, we zien hem nauwelijks door de week. Dan merk ik dat ik irritaties opbouw, mijn emoties niet kwijt kan met als gevolg dat ik ga 'zeuren' als ik hem wel even 5 minuten zie.
Hij heeft geen oog voor mijn 'gedoetjes'. Zoals gedoe met de oppas, lichte gezondheidsproblemen etc.Hoeveel oog heb jij voor zijn 'gedoetjes'?quote:Anderzijds voelt hij zich een 'provider' , maw ik heb hem alleen nodig om mijn leven te leiden met de kinderen en verder niet. Omdat de kinderen klein zijn lijkt dat er ook wel op, maar weet neit goed hoe dat te veranderen.Maar je snapt wel hoe dat voor hem voelt?quote:Omdat hij zo hard werkt moet hij in het weekend bijkomen, hij doet wel zijn best maar het meeste komt toch op mij neer.Zorgen dat er inkomen komt, komt op jullie beiden neer, en in meerderheid op hem? Zou het kunnen dat hij ook het gevoel heeft dat het meeste op hem neer komt?quote:Zijn argument is dat hij zo hard werkt om ons te kunenn geven wat we willen, mooi huis etc. Maar daarnaast is hij ook echt intrinsiek een workaholic.Waarom is wat hij doet iets dat met een etiket afgeserveerd moet worden?quote:Volgens mij een beetje een vaag verhaal maar vanochtend knallende ruzie en ik heb hem toegeworpen dat hij dit weekend maar op zijn werk moet blijven als het hier allemaal zo slecht is. Flauw natuurlijk maar ben zo woedend.Flauw, maar daarnaast ook in en in kwetsend, en een sterke bevestiging van zijn gevoel, dat je hiervoor benoemde, dat hij voor jou alleen maar goed is om voor het inkomen te zorgen.quote:Ik werk drie dagen en 1 x daarvan haalt hij de kinderen op van de creche. Deze week twee keer. Maar de maandagochtend was ik later naar mijn werk omdat ik eerst even boodschappen ging doen, voor ons notabene. En dat vindt hij dan belachelijk omdat hij wel de kinderen op moet halen (zodat ik langer op mijn werk kan zijn) en dat ik dan wel boodschappen ga doen. We waren nl. een weekend weg geweest en hadden niets in huis.Ik volg niet helemaal wat hij precies belachelijk vindt?quote:Nou ja, onsamenhangend verhaal misschien. Maar ik ben boos en vindt het lastig een goede relatie te onderhouden met de druk van kinderen en eenman die zo hard werkt waardoor het contact stroef verloopt. En daar moeten we normaliter al best ons best voor doen, dus als er iets gebeurt is het ook gelijk mis.
Herkent iemand dit of heeft iemand advies?
Mwah, ik herken de stress van een jong gezin wel ja. Het zijn tropen-jaren, waarin je de KANS krijgt elkaar beter te leren kennen, nieuwe evenwichten te vinden, en te ontdekken dat de luwte van een relatie met weinig verplichtingen veranderd is in een heksenketel waarin de agenda een essentieel hulpmiddel wordt.
Maar het helpt als jullie beiden die kans zien, en aangrijpen.
Heel veel sterkte!
Ik heb een man en twee kleine kinderen, twee jongens. Mijn man werkt erg veel en hard, we zien hem nauwelijks door de week. Dan merk ik dat ik irritaties opbouw, mijn emoties niet kwijt kan met als gevolg dat ik ga 'zeuren' als ik hem wel even 5 minuten zie.
Hij heeft geen oog voor mijn 'gedoetjes'. Zoals gedoe met de oppas, lichte gezondheidsproblemen etc.Hoeveel oog heb jij voor zijn 'gedoetjes'?quote:Anderzijds voelt hij zich een 'provider' , maw ik heb hem alleen nodig om mijn leven te leiden met de kinderen en verder niet. Omdat de kinderen klein zijn lijkt dat er ook wel op, maar weet neit goed hoe dat te veranderen.Maar je snapt wel hoe dat voor hem voelt?quote:Omdat hij zo hard werkt moet hij in het weekend bijkomen, hij doet wel zijn best maar het meeste komt toch op mij neer.Zorgen dat er inkomen komt, komt op jullie beiden neer, en in meerderheid op hem? Zou het kunnen dat hij ook het gevoel heeft dat het meeste op hem neer komt?quote:Zijn argument is dat hij zo hard werkt om ons te kunenn geven wat we willen, mooi huis etc. Maar daarnaast is hij ook echt intrinsiek een workaholic.Waarom is wat hij doet iets dat met een etiket afgeserveerd moet worden?quote:Volgens mij een beetje een vaag verhaal maar vanochtend knallende ruzie en ik heb hem toegeworpen dat hij dit weekend maar op zijn werk moet blijven als het hier allemaal zo slecht is. Flauw natuurlijk maar ben zo woedend.Flauw, maar daarnaast ook in en in kwetsend, en een sterke bevestiging van zijn gevoel, dat je hiervoor benoemde, dat hij voor jou alleen maar goed is om voor het inkomen te zorgen.quote:Ik werk drie dagen en 1 x daarvan haalt hij de kinderen op van de creche. Deze week twee keer. Maar de maandagochtend was ik later naar mijn werk omdat ik eerst even boodschappen ging doen, voor ons notabene. En dat vindt hij dan belachelijk omdat hij wel de kinderen op moet halen (zodat ik langer op mijn werk kan zijn) en dat ik dan wel boodschappen ga doen. We waren nl. een weekend weg geweest en hadden niets in huis.Ik volg niet helemaal wat hij precies belachelijk vindt?quote:Nou ja, onsamenhangend verhaal misschien. Maar ik ben boos en vindt het lastig een goede relatie te onderhouden met de druk van kinderen en eenman die zo hard werkt waardoor het contact stroef verloopt. En daar moeten we normaliter al best ons best voor doen, dus als er iets gebeurt is het ook gelijk mis.
Herkent iemand dit of heeft iemand advies?
Mwah, ik herken de stress van een jong gezin wel ja. Het zijn tropen-jaren, waarin je de KANS krijgt elkaar beter te leren kennen, nieuwe evenwichten te vinden, en te ontdekken dat de luwte van een relatie met weinig verplichtingen veranderd is in een heksenketel waarin de agenda een essentieel hulpmiddel wordt.
Maar het helpt als jullie beiden die kans zien, en aangrijpen.
Heel veel sterkte!
vrijdag 11 juli 2008 om 10:45
Hij zegt dat hij zoveel werkt omdat hij graag wilt dat jullie een mooi huis hebben, en andere materiele zaken. Wat vind jij daarvan, zou jij je grote huis in willen leveren tegen meer tijd samen? Misschien kunnen jullie het daar over hebben, en het kan zomaar zijn dat je man ook liever wat minder uren werkt. Veel werken kan stress opleveren, het zou kunnen dat minder werken hem en jullie als gezin wat ontstresst.
vrijdag 11 juli 2008 om 10:51
Ik weet dat het fijn kan zijn en verstandig is om als moeder te blijven werken. Echter, als je man zo'n drukke baan heeft en de kinderen zijn nog zo klein, misschien zou je kunnen kiezen voor een tijdje niet werken. Gewoon thuis zijn, niet altijd dat gejaag met creche en school. Dan maar een keer minder op vakantie. Zodat jij in ieder geval uitgerust of minder gestresst bent als hij thuis komt. Gezelliger voor je kinderen en je man. Het is ws maar een deeloplossing, maar zie je hier iets in?
vrijdag 11 juli 2008 om 11:05
Amen Rider! Ik sluit me er helemaal bij aan. Hier ook een "jong gezin" zoals dat zo fraai heet. Een zoon van twee, een dochter van 4 maanden. Manlief werkt fulltime, ik momenteel niet (heb ontslag genomen na afloop van mijn zwangerschapsverlof wegens desinteresse van collega's) Ik zorg daarentegen er wél voor dat het huis schoon is, de boodschappen gedaan worden, kleine klusjes doe ik nu, elke dag gezond eten op tafel, achterstallig onderhoud etc. Júist zodat we in het weekend lekker tijd hebben voor elkaar, als gezin (overdag) maar zeker ook als geliefden (s avonds/s nachts )
vrijdag 11 juli 2008 om 12:52
Neem een hulp in de huishouding.
Meld je aan op Albert.nl zodat je nooit meer boodschappen hoeft te doen.
Bel je moeder als je gedoetjes hebt.
Dan blijft er een hoop tijd over voor jullie samen en de kinderen. Als je man dan nog steeds een overwerkte, ongeïnteresseerde hork is. Tsja, dan weet ik het ook niet.
Meld je aan op Albert.nl zodat je nooit meer boodschappen hoeft te doen.
Bel je moeder als je gedoetjes hebt.
Dan blijft er een hoop tijd over voor jullie samen en de kinderen. Als je man dan nog steeds een overwerkte, ongeïnteresseerde hork is. Tsja, dan weet ik het ook niet.
vrijdag 11 juli 2008 om 13:16
He, bedankt voor jullie reacties. Ook wel beetje confronterend, maar dat is natuurlijk goed. Ik wil juist ook wel zelf aan het denken worden gezet.
Ten eerste heb ik eigenlijk wel degelijk vrede met de rolverdeling. In die zin dat ik accepteer dat ik hem door de week nauwelijks zie en dat de zorg voor de kinderen op mij neerkomt. In het algemeen helemaal geen moeite mee.
Maar het is meer HOE het gaat als hij er wel is. Hij is nl. ook vaak gestresst thuis en dat vind ik lastig. Als we elkaar dan even zien dat het dan niet leuk is. En natuurlijk komt dat soms ook door mij, maar ik vind dat het merendeel door hem komt. Kortaf etc. En als je elkaar zo weinig ziet en als je elkaar ziet nauwelijks contact met elkaar hebt voel ik me eenzaam.
Maar ik had inderdaad niet moeten zeggen dat ik hij het hele weekend weg kan blijven. Zal hem toch maar even een smsje sturen...
Ik moet ook zeggen dat ik zelf deze week ook niet zo lekker in mijn vel zit en behoefte heb om daar even over te praten. Dat lukt dan voor geen meter en dan gaat het al helemaal niet lekker.
Ten eerste heb ik eigenlijk wel degelijk vrede met de rolverdeling. In die zin dat ik accepteer dat ik hem door de week nauwelijks zie en dat de zorg voor de kinderen op mij neerkomt. In het algemeen helemaal geen moeite mee.
Maar het is meer HOE het gaat als hij er wel is. Hij is nl. ook vaak gestresst thuis en dat vind ik lastig. Als we elkaar dan even zien dat het dan niet leuk is. En natuurlijk komt dat soms ook door mij, maar ik vind dat het merendeel door hem komt. Kortaf etc. En als je elkaar zo weinig ziet en als je elkaar ziet nauwelijks contact met elkaar hebt voel ik me eenzaam.
Maar ik had inderdaad niet moeten zeggen dat ik hij het hele weekend weg kan blijven. Zal hem toch maar even een smsje sturen...
Ik moet ook zeggen dat ik zelf deze week ook niet zo lekker in mijn vel zit en behoefte heb om daar even over te praten. Dat lukt dan voor geen meter en dan gaat het al helemaal niet lekker.
vrijdag 11 juli 2008 om 13:18
Ha, Einstein had jouw bijdrage niet gelezen. Tuurlijk, ik val hem al erg weinig lastig met 'gedoetjes'. Maar ik wil ook een partner die interesse in me heeft, ik trouwens ook in hem, dat is toch niet gek. Dat wil niet zeggen dat ik hem lastig val met allerlei trivialiteiten.
Om een voorbeeld te noemen, hij weet bijna niets van mijn werk, daar heb ik het dus zelden over.
Trouwens goed dat jullie allemaal ook nog een bruisend sexleven hebben. Ik ben al blij als dat er in het weekend van komt..
Om een voorbeeld te noemen, hij weet bijna niets van mijn werk, daar heb ik het dus zelden over.
Trouwens goed dat jullie allemaal ook nog een bruisend sexleven hebben. Ik ben al blij als dat er in het weekend van komt..
vrijdag 11 juli 2008 om 13:22
Nouja, bruisend zou ik het niet willen noemen Maar er is zeker nog veel aandacht voor elkaar, ik denk dat dat ook heel erg belangrijk is in een gezin. Je bent dan nu wel papa en mama, maar bovenal is hij ook nog die lekkere vent waar jij ooit verliefd op werd (en andersom natuurlijk). Ik vind bewuste aandacht daarvoor essentieel om elkaar als partner te blijven zien ipv als "de andere opvoeder".
vrijdag 11 juli 2008 om 13:26
Misschien moet je proberen zijn buien niet op je zelf te betrekken.
Ik herken dit en denk dan ook altijd, wat doe ik nou wwer niet goed, maar het gaat nooit over mij maar gewoon de situatie op dat moment.
Ik weet niet of jij zijn buien je persoonlijk aantrekt maar indien wel het geval probeer het bovenstaande.
Ik herken dit en denk dan ook altijd, wat doe ik nou wwer niet goed, maar het gaat nooit over mij maar gewoon de situatie op dat moment.
Ik weet niet of jij zijn buien je persoonlijk aantrekt maar indien wel het geval probeer het bovenstaande.
vrijdag 11 juli 2008 om 13:43
quote:judith300 schreef op 11 juli 2008 @ 13:18:
Ha, Einstein had jouw bijdrage niet gelezen. Tuurlijk, ik val hem al erg weinig lastig met 'gedoetjes'. Maar ik wil ook een partner die interesse in me heeft, ik trouwens ook in hem, dat is toch niet gek. Dat wil niet zeggen dat ik hem lastig val met allerlei trivialiteiten.
Om een voorbeeld te noemen, hij weet bijna niets van mijn werk, daar heb ik het dus zelden over.
Sorry, ik heb het woord gedoetjes verkeerd geïnterpreteerd denk ik. Bij gedoetjes, denk ik aan trivialiteiten. Van die dingen die je met een moeder of vriendin bespreekt. Zijn mannen zelden in geïnteresseerd.
Je man hoort wel wat te weten over je werk en daar geïnteresseerd in te zijn. Net zoals jij geïnteresseerd bent in zijn werk. En interesse in jou tonen zou ook vanzelfsprekend moeten zijn. Vraagt hij nooit na een werkdag hoe je dag was?
Ha, Einstein had jouw bijdrage niet gelezen. Tuurlijk, ik val hem al erg weinig lastig met 'gedoetjes'. Maar ik wil ook een partner die interesse in me heeft, ik trouwens ook in hem, dat is toch niet gek. Dat wil niet zeggen dat ik hem lastig val met allerlei trivialiteiten.
Om een voorbeeld te noemen, hij weet bijna niets van mijn werk, daar heb ik het dus zelden over.
Sorry, ik heb het woord gedoetjes verkeerd geïnterpreteerd denk ik. Bij gedoetjes, denk ik aan trivialiteiten. Van die dingen die je met een moeder of vriendin bespreekt. Zijn mannen zelden in geïnteresseerd.
Je man hoort wel wat te weten over je werk en daar geïnteresseerd in te zijn. Net zoals jij geïnteresseerd bent in zijn werk. En interesse in jou tonen zou ook vanzelfsprekend moeten zijn. Vraagt hij nooit na een werkdag hoe je dag was?
vrijdag 11 juli 2008 om 13:48
quote:judith300 schreef op 11 juli 2008 @ 13:16:
Maar ik had inderdaad niet moeten zeggen dat ik hij het hele weekend weg kan blijven. Zal hem toch maar even een smsje sturen...
Is het niet een beter idee hem even te bellen? Sms'jes zijn naar mijn idee niet het geschikte communicatiemiddel om dit soort problemen op te lossen.
Maar ik had inderdaad niet moeten zeggen dat ik hij het hele weekend weg kan blijven. Zal hem toch maar even een smsje sturen...
Is het niet een beter idee hem even te bellen? Sms'jes zijn naar mijn idee niet het geschikte communicatiemiddel om dit soort problemen op te lossen.
Ga in therapie!
vrijdag 11 juli 2008 om 14:08
Ik zou als ik jou was oppas regelen en lekker samen uit eten gaan dit weekend. Zijn jullie er even samen uit en kun je weer eens normaal met elkaar praten. Gewoon aangeven dat het zo niet lekker gaat en dat er naar jouw idee iets moet veranderen omdat je hier niet gelukkig van wordt. Waarschijnlijk vindt hij het ook niet optimaal zo, het is toch een stuk leuker om die weinige tijd die je thuis doorbrengt het leuk te hebben.
Hoe gaat het in het weekend? Is hij dan ook nog veel met zijn werk bezig? Wij hebben daar hele duidelijke afspraken over gemaakt. Het weekend is voor het gezin. In zijn vorige baan werkte hij vaker thuis, maar dan was het dus ook vaak zo dat als iets maar even niet lekker ging (zeurend kind, regen terwijl we ergens heen zouden, weet ik veel wat) dat hij gelijk zijn laptop pakte 'want ik moet nog even werken'. Daar werd iedereen hier sjacherijnig van. Ik zou gewoon duidelijk aangeven wat jij van hem verwacht, en vragen wat hij van jou verwacht. En dan ook proberen daar iets mee te doen.
Lastig hoor, wij hebben hier ook wel van die impasses gehad dat we alleen maar liepen te snauwen tegen elkaar, maar dat is echt al een hele tijd niet meer het geval nu. Is deze situatie al lang zo? Dat hij zoveel werkt en jij de boel thuis 'draaiende houdt'? Want dit soort dingen hebben ook wel gewoon tijd nodig natuurlijk, voor iedereen om te wennen aan een bepaalde tijdsinvulling.
Oh en zo bruisend is het sexleven hier nu ook weer niet hoor. Maar ik ben zwanger van de derde (een meisje!) en op de een of andere manier krikken die vrouwelijke hormonen mijn libido aardig op... Ook een tip misschien .
Hoe gaat het in het weekend? Is hij dan ook nog veel met zijn werk bezig? Wij hebben daar hele duidelijke afspraken over gemaakt. Het weekend is voor het gezin. In zijn vorige baan werkte hij vaker thuis, maar dan was het dus ook vaak zo dat als iets maar even niet lekker ging (zeurend kind, regen terwijl we ergens heen zouden, weet ik veel wat) dat hij gelijk zijn laptop pakte 'want ik moet nog even werken'. Daar werd iedereen hier sjacherijnig van. Ik zou gewoon duidelijk aangeven wat jij van hem verwacht, en vragen wat hij van jou verwacht. En dan ook proberen daar iets mee te doen.
Lastig hoor, wij hebben hier ook wel van die impasses gehad dat we alleen maar liepen te snauwen tegen elkaar, maar dat is echt al een hele tijd niet meer het geval nu. Is deze situatie al lang zo? Dat hij zoveel werkt en jij de boel thuis 'draaiende houdt'? Want dit soort dingen hebben ook wel gewoon tijd nodig natuurlijk, voor iedereen om te wennen aan een bepaalde tijdsinvulling.
Oh en zo bruisend is het sexleven hier nu ook weer niet hoor. Maar ik ben zwanger van de derde (een meisje!) en op de een of andere manier krikken die vrouwelijke hormonen mijn libido aardig op... Ook een tip misschien .
vrijdag 11 juli 2008 om 14:35
quote:judith300 schreef op 11 juli 2008 @ 13:16:
Maar het is meer HOE het gaat als hij er wel is. Hij is nl. ook vaak gestresst thuis en dat vind ik lastig. Als we elkaar dan even zien dat het dan niet leuk is.Vindt hij het wel leuk om gestresst te zijn?quote:En natuurlijk komt dat soms ook door mij, maar ik vind dat het merendeel door hem komt. Kortaf etc. En als je elkaar zo weinig ziet en als je elkaar ziet nauwelijks contact met elkaar hebt voel ik me eenzaam.Vind je het belangrijk dat een schuldige kan worden aangewezen? Weet hij dat je je eenzaam voelt? Voelt hij zich ook eenzaam?quote:Maar ik had inderdaad niet moeten zeggen dat ik hij het hele weekend weg kan blijven. Zal hem toch maar even een smsje sturen...Is bellen onmogelijk? Je gaat toch geen sms sturen als bellen kan?quote:Ik moet ook zeggen dat ik zelf deze week ook niet zo lekker in mijn vel zit en behoefte heb om daar even over te praten. Dat lukt dan voor geen meter en dan gaat het al helemaal niet lekker.Troost je, dit is iets waar heel veel jonge gezinnen door heen gaan, en aardig wat gezinnen redt dat wel. Maar het wordt langzaamaan wel tijd voor jullie beiden om eens te communiceren hierover, lijkt het.
Maar het is meer HOE het gaat als hij er wel is. Hij is nl. ook vaak gestresst thuis en dat vind ik lastig. Als we elkaar dan even zien dat het dan niet leuk is.Vindt hij het wel leuk om gestresst te zijn?quote:En natuurlijk komt dat soms ook door mij, maar ik vind dat het merendeel door hem komt. Kortaf etc. En als je elkaar zo weinig ziet en als je elkaar ziet nauwelijks contact met elkaar hebt voel ik me eenzaam.Vind je het belangrijk dat een schuldige kan worden aangewezen? Weet hij dat je je eenzaam voelt? Voelt hij zich ook eenzaam?quote:Maar ik had inderdaad niet moeten zeggen dat ik hij het hele weekend weg kan blijven. Zal hem toch maar even een smsje sturen...Is bellen onmogelijk? Je gaat toch geen sms sturen als bellen kan?quote:Ik moet ook zeggen dat ik zelf deze week ook niet zo lekker in mijn vel zit en behoefte heb om daar even over te praten. Dat lukt dan voor geen meter en dan gaat het al helemaal niet lekker.Troost je, dit is iets waar heel veel jonge gezinnen door heen gaan, en aardig wat gezinnen redt dat wel. Maar het wordt langzaamaan wel tijd voor jullie beiden om eens te communiceren hierover, lijkt het.
