Relaties
alle pijlers
Steun van je partner in moeilijke tijden?
dinsdag 18 november 2008 om 13:35
Hier het vervolg op de eerdere (nu gesloten) discussie over hoeveel steun we krijgen/mogen verwachten van onze partners in moeilijke tijden. Ik heb zelf een vriend die weinig steunend is, met name als het niet zo goed gaat. Als hij wat heeft, trekt hij zich terug, als ik wat heb, dan doet hij dat ook! Ik moet er dan maar zelf mee aan de slag (door met vriendinnen te praten, bijv). Dit kan ik ook best hoor, ik hoef echt niet mijn handje vastgehouden te worden bij alles, maar ik vraag me zo langzaamaan af of het genoeg is. Het is namelijk zo lekker als je het gevoel hebt samen sterk te zijn, en dat gevoel mis ik dus echt. Ik sta alleen sterker dan samen, geloof ik! Vaak voel ik me alleen maar rotter als ik weer eens wat met hem probeer te delen, en hij het laat afweten, niet reageert of zelfs mijn verhaal niet eens erkent met een grom of een knik. Oei...
Wat vinden jullie een normale hoeveelheid steun in een relatie? Wanneer vraag je teveel?
Wat vinden jullie een normale hoeveelheid steun in een relatie? Wanneer vraag je teveel?
dinsdag 18 november 2008 om 13:48
Een normale hoeveelheid steun in een relatie moet je op elkaar af leren stemmen denk ik. De ene persoon heeft hier veel meer behoefte aan dan de andere persoon. Door elkaar beter te leren kennen, te weten wat je van elkaar kan en mag verwachten, kom je hier achter.
Een normale hoeveelheid steun in een relatie is in mijn ogen als je voldoende op elkaar aansluit. Als je weet hoeveel steun je partner nodig heeft en je dit hem/haar ook kunt bieden.
Je vraagt te veel als blijkt dat jij meer verlangt dan de ander jou kan geven. Dit is wel iets wat de andere partij zelf aan moet geven. Je mag dit niet zelf in vullen.
Het beste is om het bespreekbaar te maken, dnek ik..
Succes!
Een normale hoeveelheid steun in een relatie is in mijn ogen als je voldoende op elkaar aansluit. Als je weet hoeveel steun je partner nodig heeft en je dit hem/haar ook kunt bieden.
Je vraagt te veel als blijkt dat jij meer verlangt dan de ander jou kan geven. Dit is wel iets wat de andere partij zelf aan moet geven. Je mag dit niet zelf in vullen.
Het beste is om het bespreekbaar te maken, dnek ik..
Succes!
dinsdag 18 november 2008 om 14:07
Ja he. Ik denk ook dat het een kwestie van geven en nemen is. Helaas betekent dat in mijn geval dat ik niks kan verwachten... Mijn partner verwacht geen steun van mij (hij raakt ook een beetje korzelig als ik die toch geef, hij is liever alleen als er wat is) en wil die daarom ook niet aan mij geven. Hij zorgt voor zijn eigen zaakjes (emotioneel gezien in dit geval), dus dat moet ik dan ook maar. Op zich eerlijk, maar ja...
dinsdag 18 november 2008 om 14:12
Ik herken je verhaal wel een beetje; mijn vriend weet nooit zo goed wat te zeggen als ik ergens mee zit. Toch denk ik dat hij me wel steunt in wat ik doe en er altijd voor me zal zijn. Maar hij is iemand die alleen luisterd (en dat doet hij heel goed), maar totaal geen advies wil geven... Als ik er dan op door vraag komt daar soms wel wat uit, maar uit zichzelf nauwelijks.
Ik denk dat dit met name aan het karakter ligt. Ondanks dat het me soms wel dwars zit denk ik wel dat dit goed voor me is, omdat hij dus ook altijd achter mij zal staan en zijn eigen mening minder voor mijn beslissingen vindt tellen. Daar word je zelf sterker van.
Ook is in mijn situatie het eigenlijk ook wel goed (voor hem), omdat hij psychiater wil worden. Die moeten niet oordelen, maar mensen helpen hun eigen weg te vinden. Zit dus gewoon in zijn aard.
Ik denk dat dit met name aan het karakter ligt. Ondanks dat het me soms wel dwars zit denk ik wel dat dit goed voor me is, omdat hij dus ook altijd achter mij zal staan en zijn eigen mening minder voor mijn beslissingen vindt tellen. Daar word je zelf sterker van.
Ook is in mijn situatie het eigenlijk ook wel goed (voor hem), omdat hij psychiater wil worden. Die moeten niet oordelen, maar mensen helpen hun eigen weg te vinden. Zit dus gewoon in zijn aard.
dinsdag 18 november 2008 om 14:47
Je vraagt teveel als het voor de ander als een molensteen om de nek hangt. Hoeveel dat is hangt af van wat jij vraagt en hij aankan.
Een voorbeeld: Toen ik zwanger was van mijn oudste was ik de eerste 3 maanden doodmoe en kotsmisselijk. Mijn partner had daar helemaal geen begrip voor, die dacht dat ik alles simuleerde wat ik boekjes gelezen had. Dat was voor mij natuurlijk zeer onplezierig, maar ik heb het wel overleefd en bij de zwangerschap van de tweede was hij al min of meer voorbereid en steunde hij mij wél.
Toen mijn vader ziek werd en overleed wist hij precies de goede dingen te doen en te zeggen, ik heb toen echt heel veel steun aan hem gehad. Zijn eigen moeder is jong overleden, hij had de situatie al eens meegemaakt, misschien dat het scheelde.
Het kan ook gewoon onwetendheid zijn van je partner, weet hij misschien veel wat jij wil? Spreek je dat wel eens uit? Geen hints, maar gewoon: ik voel me k*t, wil je me even knuffelen?
Een voorbeeld: Toen ik zwanger was van mijn oudste was ik de eerste 3 maanden doodmoe en kotsmisselijk. Mijn partner had daar helemaal geen begrip voor, die dacht dat ik alles simuleerde wat ik boekjes gelezen had. Dat was voor mij natuurlijk zeer onplezierig, maar ik heb het wel overleefd en bij de zwangerschap van de tweede was hij al min of meer voorbereid en steunde hij mij wél.
Toen mijn vader ziek werd en overleed wist hij precies de goede dingen te doen en te zeggen, ik heb toen echt heel veel steun aan hem gehad. Zijn eigen moeder is jong overleden, hij had de situatie al eens meegemaakt, misschien dat het scheelde.
Het kan ook gewoon onwetendheid zijn van je partner, weet hij misschien veel wat jij wil? Spreek je dat wel eens uit? Geen hints, maar gewoon: ik voel me k*t, wil je me even knuffelen?
dinsdag 18 november 2008 om 15:39
Hmm, klinkt bekend. Denk dat mannen hier over het algemeen niet zo goed in zijn. Een boek lezen over de verschillen tussen mannen en vrouwen kan je leren begrijpen waarom dat zo is.
Heb je al geprobeerd hem uit te leggen hoe hij je kan steunen? Want hij weet misschien gewoon niet wat hij moet doen of zeggen. Als hij zichzelf terugtrekt wanneer hij niet lekker in zijn vel zit, wil hij op die momenten misschien gewoon ff alleen zijn en denkt hij dat jij dat ook wil. Praat er eens met hem over en vertel hem wat je van hem verwacht en wat je fijn zou vinden.
Heb je al geprobeerd hem uit te leggen hoe hij je kan steunen? Want hij weet misschien gewoon niet wat hij moet doen of zeggen. Als hij zichzelf terugtrekt wanneer hij niet lekker in zijn vel zit, wil hij op die momenten misschien gewoon ff alleen zijn en denkt hij dat jij dat ook wil. Praat er eens met hem over en vertel hem wat je van hem verwacht en wat je fijn zou vinden.
dinsdag 18 november 2008 om 15:43
Mijn partner steunt mij door dik en dun. Zowel hij voor mij als ik voor hem. Hij zou echt alles voor me doen als ik het moeilijk heb. En dat doet hij ook. Hij zorgt dan voor me, verwend me, geeft me rust als ik dat nodig heb etc. Ik besef terdege dat ik mazzel heb met mijn liefste!
Voor jullie veel sterkte als je het moeilijk hebt, en ik hoop dat je dan iemand anders hebt die je kan steunen!
Voor jullie veel sterkte als je het moeilijk hebt, en ik hoop dat je dan iemand anders hebt die je kan steunen!
...
dinsdag 18 november 2008 om 17:12
Wat heerlijk Queenie! Klinkt echt als muziek in de oren.
Bedankt voor jullie reacties - ja, ik heb het wel degelijk met hem besproken, zeer regelmatig zelfs door de jaren heen. Ik heb vanalles geprobeerd: hem uitleggen waar ik behoefte aan heb, aangeven wanneer ik daar behoefte aan heb (zo van: als ik huil, dan graag een arm om me heen), gewoon vragen om een omhelzing op het moment dat ik daar behoefte aan heb. (En op een rustige manier ook hoor, niet schreeuwend en krijsend ). Jammer genoeg kan hij er heel slecht tegen als ik hem 'vertel hoe hij zich moet gedragen' dus het lijkt er wel bijna op dat de kans KLEINER is geworden dat ik die omhelzing ook krijg. Soms zegt hij van: moet je een hug dan?
Ik vind het ook goed als hij alleen wil zijn wanneer hij ergens mee zit, op zich begriijp ik dat, maar het zou wel fijn zijn als we dan op een bepaald moment het toch zouden bepreken. Al is het maar zodat we van elkaar weten wat er in onze hoofden omgaat. Je wilt elkaar toch kennen/leren kennen, ook emotioneel? Maar hij gaat door hele dalen en komt er aan de andere kant weer uit zonder dat ik er ooit achter kwam wat er speelde. Dat vind ik wel een gemis.
Bedankt voor jullie reacties - ja, ik heb het wel degelijk met hem besproken, zeer regelmatig zelfs door de jaren heen. Ik heb vanalles geprobeerd: hem uitleggen waar ik behoefte aan heb, aangeven wanneer ik daar behoefte aan heb (zo van: als ik huil, dan graag een arm om me heen), gewoon vragen om een omhelzing op het moment dat ik daar behoefte aan heb. (En op een rustige manier ook hoor, niet schreeuwend en krijsend ). Jammer genoeg kan hij er heel slecht tegen als ik hem 'vertel hoe hij zich moet gedragen' dus het lijkt er wel bijna op dat de kans KLEINER is geworden dat ik die omhelzing ook krijg. Soms zegt hij van: moet je een hug dan?
Ik vind het ook goed als hij alleen wil zijn wanneer hij ergens mee zit, op zich begriijp ik dat, maar het zou wel fijn zijn als we dan op een bepaald moment het toch zouden bepreken. Al is het maar zodat we van elkaar weten wat er in onze hoofden omgaat. Je wilt elkaar toch kennen/leren kennen, ook emotioneel? Maar hij gaat door hele dalen en komt er aan de andere kant weer uit zonder dat ik er ooit achter kwam wat er speelde. Dat vind ik wel een gemis.
dinsdag 18 november 2008 om 17:25
quote:caramella2 schreef op 18 november 2008 @ 17:12:
Wat heerlijk Queenie! Klinkt echt als muziek in de oren.
Bedankt voor jullie reacties - ja, ik heb het wel degelijk met hem besproken, zeer regelmatig zelfs door de jaren heen. Ik heb vanalles geprobeerd: hem uitleggen waar ik behoefte aan heb, aangeven wanneer ik daar behoefte aan heb (zo van: als ik huil, dan graag een arm om me heen), gewoon vragen om een omhelzing op het moment dat ik daar behoefte aan heb. (En op een rustige manier ook hoor, niet schreeuwend en krijsend ). Jammer genoeg kan hij er heel slecht tegen als ik hem 'vertel hoe hij zich moet gedragen' dus het lijkt er wel bijna op dat de kans KLEINER is geworden dat ik die omhelzing ook krijg. Soms zegt hij van: moet je een hug dan?
Ik vind het ook goed als hij alleen wil zijn wanneer hij ergens mee zit, op zich begriijp ik dat, maar het zou wel fijn zijn als we dan op een bepaald moment het toch zouden bepreken. Al is het maar zodat we van elkaar weten wat er in onze hoofden omgaat. Je wilt elkaar toch kennen/leren kennen, ook emotioneel? Maar hij gaat door hele dalen en komt er aan de andere kant weer uit zonder dat ik er ooit achter kwam wat er speelde. Dat vind ik wel een gemis.
De meeste mannen kunnen daar heel slecht tegen..... Ik zou je toch eens aanraden zoals hier ook al eerder geopperd wordt eens een boek telezen over de verschillen tussen mannen en vrouwen.
Dan kun je verwachtingen bijstellen en hem beter sturen zodat je wel krijgt wat je wilt....
Maar vertellen hoe iemand zich moet gedragen daar krijgen de meeste mannen jeuk van, vrouwen trouwens ook ...
Wat heerlijk Queenie! Klinkt echt als muziek in de oren.
Bedankt voor jullie reacties - ja, ik heb het wel degelijk met hem besproken, zeer regelmatig zelfs door de jaren heen. Ik heb vanalles geprobeerd: hem uitleggen waar ik behoefte aan heb, aangeven wanneer ik daar behoefte aan heb (zo van: als ik huil, dan graag een arm om me heen), gewoon vragen om een omhelzing op het moment dat ik daar behoefte aan heb. (En op een rustige manier ook hoor, niet schreeuwend en krijsend ). Jammer genoeg kan hij er heel slecht tegen als ik hem 'vertel hoe hij zich moet gedragen' dus het lijkt er wel bijna op dat de kans KLEINER is geworden dat ik die omhelzing ook krijg. Soms zegt hij van: moet je een hug dan?
Ik vind het ook goed als hij alleen wil zijn wanneer hij ergens mee zit, op zich begriijp ik dat, maar het zou wel fijn zijn als we dan op een bepaald moment het toch zouden bepreken. Al is het maar zodat we van elkaar weten wat er in onze hoofden omgaat. Je wilt elkaar toch kennen/leren kennen, ook emotioneel? Maar hij gaat door hele dalen en komt er aan de andere kant weer uit zonder dat ik er ooit achter kwam wat er speelde. Dat vind ik wel een gemis.
De meeste mannen kunnen daar heel slecht tegen..... Ik zou je toch eens aanraden zoals hier ook al eerder geopperd wordt eens een boek telezen over de verschillen tussen mannen en vrouwen.
Dan kun je verwachtingen bijstellen en hem beter sturen zodat je wel krijgt wat je wilt....
Maar vertellen hoe iemand zich moet gedragen daar krijgen de meeste mannen jeuk van, vrouwen trouwens ook ...
dinsdag 18 november 2008 om 19:24
quote:caramella2 schreef op 18 november 2008 @ 18:42:
Tja, als hij niet kan ruiken wat hij moet doen om me steunen, en ik mag het hem ook niet vertellen, dan komen we toch nergens? Moet ik het dan maar normaal vinden dat hij niet eens vraagt of er wat is als ik eens huil?
Het gaat op de manier waarop je dingen zegt.
zoals je nu, moet ik het normaal vinden dat hij niet eens vraagt of er wat is als ik huil?
Nergens is gezegd dat je het normaal moet vinden of dat het abnormaal is dat hij zich geen houding weet te geven omdat hij het toch niet goed doet.
Nogmaals mijn tip, een boek lezen over de verschillen. Jij kunt hem namelijk niet veranderen. Wel je eigen aandeel hierin, en hoe je communiceeert. Als jij dingen anders gaat doen kan je wel eens een hele andere reactie krijgen.
Het kan natuurlijk ook een ploert zijn, maar dan snap ik niet wat jij daar nog doet.
Je kunt ook niks doen en straks topic driehonderdenzes openen over dat je man jou niet begrijpt en je niet steunt....
Mij ook best hoor....
Tja, als hij niet kan ruiken wat hij moet doen om me steunen, en ik mag het hem ook niet vertellen, dan komen we toch nergens? Moet ik het dan maar normaal vinden dat hij niet eens vraagt of er wat is als ik eens huil?
Het gaat op de manier waarop je dingen zegt.
zoals je nu, moet ik het normaal vinden dat hij niet eens vraagt of er wat is als ik huil?
Nergens is gezegd dat je het normaal moet vinden of dat het abnormaal is dat hij zich geen houding weet te geven omdat hij het toch niet goed doet.
Nogmaals mijn tip, een boek lezen over de verschillen. Jij kunt hem namelijk niet veranderen. Wel je eigen aandeel hierin, en hoe je communiceeert. Als jij dingen anders gaat doen kan je wel eens een hele andere reactie krijgen.
Het kan natuurlijk ook een ploert zijn, maar dan snap ik niet wat jij daar nog doet.
Je kunt ook niks doen en straks topic driehonderdenzes openen over dat je man jou niet begrijpt en je niet steunt....
Mij ook best hoor....
dinsdag 18 november 2008 om 19:33
Ik zit voor mijn gevoel een beetje in een omgekeerde situatie. Van daaruit zou ik willen zeggen dat het ook erg afhangt van de manier waarop. Ja, de manier waarop de dingen gezegd worden, maar ook de onderwerpen. Mijn vriend vraagt me niet expliciet om steun, maar uit wel zijn frustraties e.d. Geen probleem, maar sommige dingen hoor ik nu al twee jaar voorbij komen. En dat drukt op de schouders! Ook heeft hij niet echt vrienden met wie hij regelmatig praat. Da's zijn keuze, maar in de praktijk betekent het wel dat ik alles (herhaaldelijk!) op mijn bordje krijg. Zijn ouders zijn m.i. te soft.
Ik word zelf een beetje moedeloos van het aanhoren van vaak dezelfde verhalen en ook van het feit dat dingen die ik aandraag vaak niet door hem opgepikt worden. Ik zou eens echt boos moeten worden misschien (het drukt namelijk ook best wel op onze relatie, voor mij dan), maar dat vind ik lastig. Maar goed, daar wil ik nu verder niet te veel over uitweiden, ik wilde deze situatie alleen even toevoegen hier.
Ik word zelf een beetje moedeloos van het aanhoren van vaak dezelfde verhalen en ook van het feit dat dingen die ik aandraag vaak niet door hem opgepikt worden. Ik zou eens echt boos moeten worden misschien (het drukt namelijk ook best wel op onze relatie, voor mij dan), maar dat vind ik lastig. Maar goed, daar wil ik nu verder niet te veel over uitweiden, ik wilde deze situatie alleen even toevoegen hier.
dinsdag 18 november 2008 om 19:39
Nou nou lekker kort door de bocht zeg.
Je moet best aan kunnen geven wat je verwacht van je partner. Dat hij of zij daar niet aan kan voldoen dat is een ander verhaal.
Samen kan je dan bespreken hoe het zit.
Mijn vriend is ook gewoon niet zo zegt hij. Toch snapt hij het iets beter dan voorheen. Maar nee hij gaat uit zichzelf me ook niet knuffelen als ik het moeilijk heb. Dus dan werp ik me maar op hem haha.
Of vraag gewoon wat ik wil: kun je me even een knuffel geven?
Tsja het blijft lastig want ergens denk ik wel dat als je echt een geweldige relatie hebt dat een man dit uit zichzelf doet.
Ze zijn er toch wel.
Maar ja bij de meeste mannen geldt: mannen komen van mars en vrouwen komen van venus
Daarom zwijmelen we ook allemaal weg bij zulke romantische films (waar de meeste marsbewoners een schurfthekel aan hebben).
Oh nee he niet zo'n jankfilm
Je moet best aan kunnen geven wat je verwacht van je partner. Dat hij of zij daar niet aan kan voldoen dat is een ander verhaal.
Samen kan je dan bespreken hoe het zit.
Mijn vriend is ook gewoon niet zo zegt hij. Toch snapt hij het iets beter dan voorheen. Maar nee hij gaat uit zichzelf me ook niet knuffelen als ik het moeilijk heb. Dus dan werp ik me maar op hem haha.
Of vraag gewoon wat ik wil: kun je me even een knuffel geven?
Tsja het blijft lastig want ergens denk ik wel dat als je echt een geweldige relatie hebt dat een man dit uit zichzelf doet.
Ze zijn er toch wel.
Maar ja bij de meeste mannen geldt: mannen komen van mars en vrouwen komen van venus
Daarom zwijmelen we ook allemaal weg bij zulke romantische films (waar de meeste marsbewoners een schurfthekel aan hebben).
Oh nee he niet zo'n jankfilm
dinsdag 18 november 2008 om 19:40
quote:caramella2 schreef op 18 november 2008 @ 18:42:
Tja, als hij niet kan ruiken wat hij moet doen om me steunen, en ik mag het hem ook niet vertellen, dan komen we toch nergens? Moet ik het dan maar normaal vinden dat hij niet eens vraagt of er wat is als ik eens huil?
Zooooo herkenbaar.... Als ik ziek op bed lag kreeg ik nog geen kopje thee, en huilen was helemaal lastig... Run forrest Run......
Tja, als hij niet kan ruiken wat hij moet doen om me steunen, en ik mag het hem ook niet vertellen, dan komen we toch nergens? Moet ik het dan maar normaal vinden dat hij niet eens vraagt of er wat is als ik eens huil?
Zooooo herkenbaar.... Als ik ziek op bed lag kreeg ik nog geen kopje thee, en huilen was helemaal lastig... Run forrest Run......
dinsdag 18 november 2008 om 19:46
quote:dania1980 schreef op 18 november 2008 @ 19:39:
Nou nou lekker kort door de bocht zeg.
Je moet best aan kunnen geven wat je verwacht van je partner. Dat hij of zij daar niet aan kan voldoen dat is een ander verhaal.
Samen kan je dan bespreken hoe het zit.
Mijn vriend is ook gewoon niet zo zegt hij. Toch snapt hij het iets beter dan voorheen. Maar nee hij gaat uit zichzelf me ook niet knuffelen als ik het moeilijk heb. Dus dan werp ik me maar op hem haha.
Of vraag gewoon wat ik wil: kun je me even een knuffel geven?
Tsja het blijft lastig want ergens denk ik wel dat als je echt een geweldige relatie hebt dat een man dit uit zichzelf doet.
Ze zijn er toch wel.
Maar ja bij de meeste mannen geldt: mannen komen van mars en vrouwen komen van venus
Daarom zwijmelen we ook allemaal weg bij zulke romantische films (waar de meeste marsbewoners een schurfthekel aan hebben).
Oh nee he niet zo'n jankfilm
Heb jij het boek gelezen?
Dan heb je namelijk gelezen dat het heel erg van belang hoe je dingen zegt. De interpertatie van de ontvanger kan anders zijn dan van de zender. Ik ben het zeker met je eens dat je met elkaar over kunt praten wat je van elkaar verwacht.
Als het nu blijkt dat je dat tot nu toe nog niet voor elkaar hebt gekregen in je relatie naar eigen tevredenheid, lijkt mij niet meer dan logisch om te kijken naar wat je anders kan doen.
Nou nou lekker kort door de bocht zeg.
Je moet best aan kunnen geven wat je verwacht van je partner. Dat hij of zij daar niet aan kan voldoen dat is een ander verhaal.
Samen kan je dan bespreken hoe het zit.
Mijn vriend is ook gewoon niet zo zegt hij. Toch snapt hij het iets beter dan voorheen. Maar nee hij gaat uit zichzelf me ook niet knuffelen als ik het moeilijk heb. Dus dan werp ik me maar op hem haha.
Of vraag gewoon wat ik wil: kun je me even een knuffel geven?
Tsja het blijft lastig want ergens denk ik wel dat als je echt een geweldige relatie hebt dat een man dit uit zichzelf doet.
Ze zijn er toch wel.
Maar ja bij de meeste mannen geldt: mannen komen van mars en vrouwen komen van venus
Daarom zwijmelen we ook allemaal weg bij zulke romantische films (waar de meeste marsbewoners een schurfthekel aan hebben).
Oh nee he niet zo'n jankfilm
Heb jij het boek gelezen?
Dan heb je namelijk gelezen dat het heel erg van belang hoe je dingen zegt. De interpertatie van de ontvanger kan anders zijn dan van de zender. Ik ben het zeker met je eens dat je met elkaar over kunt praten wat je van elkaar verwacht.
Als het nu blijkt dat je dat tot nu toe nog niet voor elkaar hebt gekregen in je relatie naar eigen tevredenheid, lijkt mij niet meer dan logisch om te kijken naar wat je anders kan doen.
woensdag 19 november 2008 om 12:55
Ja ik heb het boek ooit wel gelezen maar kan het niet meer voor de geest halen.
Grappig, we zijn pas bij de psycholoog geweest en daarin ging het over de communicatie. Bij ons was er niks mis met het verzenden/ontvangen.
Mijn vriend mocht ook niet zeggen: ik ben gewoon zo. Want dat is onzin volgens de psychologe. Je kan het wel leren, communiceren.
Ik heb bijvoorbeeld al heel vaak duidelijk gezegd wat ik graag wilde en dan gevraagd hoe hij het zag.
Ik krijg wel antwoorden dat hij het probeert maar het lukt gewoon niet.
Het is hem niet aangeleerd in het gezin waar hij uit komt. En hij is wel wat makkelijk, maakt zich eraf met: ik ben nu eenmaal zo, klaar.
Maar ja zo werkt het nu eenmaal niet in een relatie.
Daarin zal geinvesteerd moeten worden, van beide kanten dus.
Ik wil ook niet iemand veranderen maar je moet wel normaal met elkaar kunnen communiceren.
Het enige wat hier nog veranderd kan worden is dat hij er actief mee aan de slag gaat. Of zegt dat hij er geen zin in heeft dus dan zal het uiteindelijk niet gaan werken.
Ik heb namelijk al jaren het idee dat ik er maar aan probeer te werken en dat hij zoiets heeft: ik vind het allemaal wel prima.
Ik zal het boek nog even een keer doorlezen misschien haal ik er nog wat tips uit.
En hoe gaat het in jouw relatie Liselore??
Grappig, we zijn pas bij de psycholoog geweest en daarin ging het over de communicatie. Bij ons was er niks mis met het verzenden/ontvangen.
Mijn vriend mocht ook niet zeggen: ik ben gewoon zo. Want dat is onzin volgens de psychologe. Je kan het wel leren, communiceren.
Ik heb bijvoorbeeld al heel vaak duidelijk gezegd wat ik graag wilde en dan gevraagd hoe hij het zag.
Ik krijg wel antwoorden dat hij het probeert maar het lukt gewoon niet.
Het is hem niet aangeleerd in het gezin waar hij uit komt. En hij is wel wat makkelijk, maakt zich eraf met: ik ben nu eenmaal zo, klaar.
Maar ja zo werkt het nu eenmaal niet in een relatie.
Daarin zal geinvesteerd moeten worden, van beide kanten dus.
Ik wil ook niet iemand veranderen maar je moet wel normaal met elkaar kunnen communiceren.
Het enige wat hier nog veranderd kan worden is dat hij er actief mee aan de slag gaat. Of zegt dat hij er geen zin in heeft dus dan zal het uiteindelijk niet gaan werken.
Ik heb namelijk al jaren het idee dat ik er maar aan probeer te werken en dat hij zoiets heeft: ik vind het allemaal wel prima.
Ik zal het boek nog even een keer doorlezen misschien haal ik er nog wat tips uit.
En hoe gaat het in jouw relatie Liselore??
woensdag 19 november 2008 om 13:10
quote:dania1980 schreef op 19 november 2008 @ 12:55:
Ik zal het boek nog even een keer doorlezen misschien haal ik er nog wat tips uit.
En hoe gaat het in jouw relatie Liselore??
Ik heb een hele fijne relatie en voel me altijd erg gesteund.
Heb het afgelopen jaar een moeilijke periode doorgemaakt en het is heel fijn dat ik altijd bij hem terecht kan. En visa versa trouwens. Het boek had ik laatst door gescand en stond bij ons in de kast en ik was door mijn leesboek heen. Altijd grappig die oja momentjes. Wij kunnen heel goed met elkaar praten en dit was samen ook weer even lachen over de herkenning, zeker uit onze begin periode.
Wij hebben wel in het begin van onze relatie wat obstakels moeten nemen wat betreft onbegrip. Zeker als de emoties hoog opliepen in een ruzie. Inmiddels weten van elkaar hoe of wat en wat we van elkaar nodig hebben. We hebben nu dan ook eigenlijk nooit meer ruzie.
Ik zal het boek nog even een keer doorlezen misschien haal ik er nog wat tips uit.
En hoe gaat het in jouw relatie Liselore??
Ik heb een hele fijne relatie en voel me altijd erg gesteund.
Heb het afgelopen jaar een moeilijke periode doorgemaakt en het is heel fijn dat ik altijd bij hem terecht kan. En visa versa trouwens. Het boek had ik laatst door gescand en stond bij ons in de kast en ik was door mijn leesboek heen. Altijd grappig die oja momentjes. Wij kunnen heel goed met elkaar praten en dit was samen ook weer even lachen over de herkenning, zeker uit onze begin periode.
Wij hebben wel in het begin van onze relatie wat obstakels moeten nemen wat betreft onbegrip. Zeker als de emoties hoog opliepen in een ruzie. Inmiddels weten van elkaar hoe of wat en wat we van elkaar nodig hebben. We hebben nu dan ook eigenlijk nooit meer ruzie.
woensdag 19 november 2008 om 16:00
quote:liselore schreef op 19 november 2008 @ 13:10:
[...]
Ik heb een hele fijne relatie en voel me altijd erg gesteund.
Heb het afgelopen jaar een moeilijke periode doorgemaakt en het is heel fijn dat ik altijd bij hem terecht kan. En visa versa trouwens. Het boek had ik laatst door gescand en stond bij ons in de kast en ik was door mijn leesboek heen. Altijd grappig die oja momentjes. Wij kunnen heel goed met elkaar praten en dit was samen ook weer even lachen over de herkenning, zeker uit onze begin periode.
Wij hebben wel in het begin van onze relatie wat obstakels moeten nemen wat betreft onbegrip. Zeker als de emoties hoog opliepen in een ruzie. Inmiddels weten van elkaar hoe of wat en wat we van elkaar nodig hebben. We hebben nu dan ook eigenlijk nooit meer ruzie.
Fijn dat het bij jullie goed gaat!
Maar je moet er wel beide voor open staan. Bij mij lijkt het soms zo dat hij daar geen zin in heeft. Tsja we zullen wel zien hoe het in de toekomst gaat
[...]
Ik heb een hele fijne relatie en voel me altijd erg gesteund.
Heb het afgelopen jaar een moeilijke periode doorgemaakt en het is heel fijn dat ik altijd bij hem terecht kan. En visa versa trouwens. Het boek had ik laatst door gescand en stond bij ons in de kast en ik was door mijn leesboek heen. Altijd grappig die oja momentjes. Wij kunnen heel goed met elkaar praten en dit was samen ook weer even lachen over de herkenning, zeker uit onze begin periode.
Wij hebben wel in het begin van onze relatie wat obstakels moeten nemen wat betreft onbegrip. Zeker als de emoties hoog opliepen in een ruzie. Inmiddels weten van elkaar hoe of wat en wat we van elkaar nodig hebben. We hebben nu dan ook eigenlijk nooit meer ruzie.
Fijn dat het bij jullie goed gaat!
Maar je moet er wel beide voor open staan. Bij mij lijkt het soms zo dat hij daar geen zin in heeft. Tsja we zullen wel zien hoe het in de toekomst gaat
woensdag 19 november 2008 om 17:29
quote:dania1980 schreef op 19 november 2008 @ 12:55:
Ik wil ook niet iemand veranderen maar je moet wel normaal met elkaar kunnen communiceren.
Het enige wat hier nog veranderd kan worden is dat hij er actief mee aan de slag gaat. Of zegt dat hij er geen zin in heeft dus dan zal het uiteindelijk niet gaan werken.
Ik heb namelijk al jaren het idee dat ik er maar aan probeer te werken en dat hij zoiets heeft: ik vind het allemaal wel prima.
Mijn oren flapperen van de herkenbaarheid. Zo voel ik me nou PRECIES! Al jaren het gevoel dat ik de enige ben die eraan trekt. Hij is het met me eens dat hij niet erg gevoelsmatig reageert, zegt dat hij mij daarin tegemoet wil komen, we identificeren wat manieren om het aan te pakken, en dan: niks. Grrrr.
Ik wil ook niet iemand veranderen maar je moet wel normaal met elkaar kunnen communiceren.
Het enige wat hier nog veranderd kan worden is dat hij er actief mee aan de slag gaat. Of zegt dat hij er geen zin in heeft dus dan zal het uiteindelijk niet gaan werken.
Ik heb namelijk al jaren het idee dat ik er maar aan probeer te werken en dat hij zoiets heeft: ik vind het allemaal wel prima.
Mijn oren flapperen van de herkenbaarheid. Zo voel ik me nou PRECIES! Al jaren het gevoel dat ik de enige ben die eraan trekt. Hij is het met me eens dat hij niet erg gevoelsmatig reageert, zegt dat hij mij daarin tegemoet wil komen, we identificeren wat manieren om het aan te pakken, en dan: niks. Grrrr.
woensdag 19 november 2008 om 17:39
Ik heb het boek niet gelezen, Liselore, maar ik ben er vrij zeker van dat ik het voorzichtig genoeg heb aangepakt, ben nl psycholoog en coach van beroep, dus heb een heel scala aan communicatietechnieken! Je hebt gelijk hoor, het is rete belangrijk HOE je iets brengt. Ik zei eerder dat ik hem 'vertel wat hij moet doen' maar dat bedoelde ik juist ironisch... Ik ben oh zo voorzichtig, maak suggesties, laat hem zelf met dingen komen, coach coach, bla bla. En toch ziet hij het alsof ik hem de wet voorschrijf. Moeilijk! Ik weet hoe gevoelig hij is, maar er is geen communicatietechniek geschikt als iemand gewoon niet communiceren wil.
Soms denk ik wel eens dat ik misschien JUIST eens flink moet uitvallen, en hem precies vertellen wat ik wil of anders (Zou ik nooit doen, overigens, zo ben ik helemaal niet, maar kan me voorstellen dat het zo zijn voordelen heeft!)
Soms denk ik wel eens dat ik misschien JUIST eens flink moet uitvallen, en hem precies vertellen wat ik wil of anders (Zou ik nooit doen, overigens, zo ben ik helemaal niet, maar kan me voorstellen dat het zo zijn voordelen heeft!)
woensdag 19 november 2008 om 17:45
quote:dania1980 schreef op 18 november 2008 @ 19:39:
Maar nee hij gaat uit zichzelf me ook niet knuffelen als ik het moeilijk heb. Dus dan werp ik me maar op hem haha.
Of vraag gewoon wat ik wil: kun je me even een knuffel geven?Dat heb ik dus ook geprobeerd, en dat werkt ook ten dele wel, behalve dat het hem dan niet aanstaat dat hij mij een knuffel moet geven omdat ik het vraag (dan schrijf ik hem de wet voor, snap je?). Als ik het vraag (een knuffel), dan zegt hij meestal: ja, straks. En dan gebeurt er meestal niks meer daarna. Ik weet dat hij het niet zo rot bedoelt als het op mij overkomt, maar ondertussen krijg ik dus niks geen steun, en op zo'n moment dat ik ff erdoorheen zit, maakt hij het net effe ietsje moeilijker ipv beterder, want je voelt je toch afgewezen als je 1) om een knuf moet vragen en 2) hem dan niet krijgt.
Maar nee hij gaat uit zichzelf me ook niet knuffelen als ik het moeilijk heb. Dus dan werp ik me maar op hem haha.
Of vraag gewoon wat ik wil: kun je me even een knuffel geven?Dat heb ik dus ook geprobeerd, en dat werkt ook ten dele wel, behalve dat het hem dan niet aanstaat dat hij mij een knuffel moet geven omdat ik het vraag (dan schrijf ik hem de wet voor, snap je?). Als ik het vraag (een knuffel), dan zegt hij meestal: ja, straks. En dan gebeurt er meestal niks meer daarna. Ik weet dat hij het niet zo rot bedoelt als het op mij overkomt, maar ondertussen krijg ik dus niks geen steun, en op zo'n moment dat ik ff erdoorheen zit, maakt hij het net effe ietsje moeilijker ipv beterder, want je voelt je toch afgewezen als je 1) om een knuf moet vragen en 2) hem dan niet krijgt.
