stom, stommer, ik
vrijdag 26 februari 2010 om 11:12
Na twee weken smeken van mijn ex of ik alsjeblieft bij hem terug wilde komen, ben ik erin gestonken. Ik heb me afgelopen zondag over laten halen en we gingen het weer proberen. Hij wilde me iedere dag zien en kwam even langs om een kus te brengen of thee te drinken, stuurde me smsjes dat hij zo graag bij me wilde zijn en dat hij in ons gelooft en vandaag zouden we samen gaan winkelen, smst hij af omdat hij het toch niet voor hem werkt.
In die twee weken heb ik hem steeds gezegd dat ik niet verder wilde omdat ik mijn hart niet nogmaals door hem wilde laten breken. Maar nee, nu wist hij het zeker. Ging hulp zoeken en had ook aan vrienden verteld dat hij echt voor me wilde gaan. Gister stuurde hij nog dat hij bij me wilde zijn en van me hield en vanmorgen ineens niet meer. Ik voel me zo ongelofelijk stom. Waarom ben ik er toch weer ingetrapt? Waarom heb ik hem toch weer die kans gegeven? Leer ik dan nooit van mijn fouten? Wil ik dan te lief zijn voor de ander en daarbij mijzelf aan de kant zetten?
het was namelijk zelfs zo dat toen ik na zondag wat rustig was met smsen en bellen, hij zei dat ik hem wat vaker moest bellen en smsen omdat hij anders onzeker werd. Ergister haalde hij mij nog over ondat ik er het eigenlijk niet zag zitten. Gister kon hij niet van me afblijven toen hij ff kopje thee kwam drinken en nu dit. Ik snap even helemaal niks meer van de wereld....
En het stomme is, ik wil en wilde ook helemaal niet meer verder met hem. Ik hoopte alleen zo dat hij veranderd was, maar niet dus.
Ba, wat voel ik me stom.
In die twee weken heb ik hem steeds gezegd dat ik niet verder wilde omdat ik mijn hart niet nogmaals door hem wilde laten breken. Maar nee, nu wist hij het zeker. Ging hulp zoeken en had ook aan vrienden verteld dat hij echt voor me wilde gaan. Gister stuurde hij nog dat hij bij me wilde zijn en van me hield en vanmorgen ineens niet meer. Ik voel me zo ongelofelijk stom. Waarom ben ik er toch weer ingetrapt? Waarom heb ik hem toch weer die kans gegeven? Leer ik dan nooit van mijn fouten? Wil ik dan te lief zijn voor de ander en daarbij mijzelf aan de kant zetten?
het was namelijk zelfs zo dat toen ik na zondag wat rustig was met smsen en bellen, hij zei dat ik hem wat vaker moest bellen en smsen omdat hij anders onzeker werd. Ergister haalde hij mij nog over ondat ik er het eigenlijk niet zag zitten. Gister kon hij niet van me afblijven toen hij ff kopje thee kwam drinken en nu dit. Ik snap even helemaal niks meer van de wereld....
En het stomme is, ik wil en wilde ook helemaal niet meer verder met hem. Ik hoopte alleen zo dat hij veranderd was, maar niet dus.
Ba, wat voel ik me stom.
vrijdag 26 februari 2010 om 11:25
haha, nee, ik wil hem nooit meer terug. Dat wilde ik eigenlijk ook niet toen hij me bleef bellen, smsen, langskomen, maar op een zwak moment heb ik toegegeven. Eigenlijk wist ik al dat ik niet meer met hem verder wilde. Wilde dat eergister ook zeggen, maar toen haalde hij me toch over gisteravond wist hij het niet meer. Ik baal dat ik het eersgister niet gewoon doorgezet heb, maar wilde hem geen verdriet doen. Ik ben ook wel opgelucht dat het klaar is, want ik had het een deze dagen zelf moeten afkappen. Ik snap alleen niet dat iemand het ene moment mij zo terug wil en het andere moment mij niet meer wil. Ik vind dat ziek
vrijdag 26 februari 2010 om 11:26
vrijdag 26 februari 2010 om 11:29
het word tijd om het leven leuk te maken voor jezelf meid,daar heb je hem niet voor nodig geloof me, ik sta ook met nieuwe ogen de wereld te bekijken, en kom er achter dat ik de vrijheid heb om het zo zonnig en vrolijk in te richten als ik zelf wil.
En stiekum vind ik mezelf steeds leuker worden, met andere woorden, wordt je eigen beste vriendin, want je hebt jezelf nodig, om op terug te vallen, binnenpretjes mee te hebben, en je goed bij te voelen
heel veel sterkte
En stiekum vind ik mezelf steeds leuker worden, met andere woorden, wordt je eigen beste vriendin, want je hebt jezelf nodig, om op terug te vallen, binnenpretjes mee te hebben, en je goed bij te voelen
heel veel sterkte
vrijdag 26 februari 2010 om 11:29
Nou, volgens mij heb je het aardig op een rijtje. Hij is borderliner toch? Het klassieke beeld daarvan is aantrekken en afstoten. Continu. En dat gaat voorlopig niet over. Betrek het niet teveel op jezelf. Je bent hartstikke leuk, daar ligt het niet aan (daarom wil hij je ook steeds terug), maar hij kan niet. En je weet zelf heel goed waarom jij hém niet terugwilt, toch?
En tja, zwak, romantisch, hoopvol, verlangend naar liefde.....dat zijn we allemaal. Dus noem jezelf niet stom: het is volledig menselijk lijkt mij.
En tja, zwak, romantisch, hoopvol, verlangend naar liefde.....dat zijn we allemaal. Dus noem jezelf niet stom: het is volledig menselijk lijkt mij.
vrijdag 26 februari 2010 om 11:30
vrijdag 26 februari 2010 om 11:32
Ben het eens met mijn voorgangers.Les geleerd en nu weer verder. De les is wel dat je niet uit schuldgevoel of uit het gevoel dat je iemand zielig vindt het moet proberen. Dat zijn kennelijk valkuilen voor jou. Als je dat gevoel hebt, moet dat een teken zijn dat je een beslissing neemt op de verkeerde gronden. Hij is wispelturig maar als je uit schuldgevoel of misplaatste loyaliteit handelt, ben je zelf net zo wispelturig (niet gemeen bedoelt btw).
vrijdag 26 februari 2010 om 11:35
vrijdag 26 februari 2010 om 11:37
Ik hoopte dat hij echt veranderd was. En echt een relatie was het nog niet. We gingen weer met elkaar om. Hij wilde graag een relatie die ik hem nog niet kon geven.
Maar heb idd geleerd dat zachte heelmeesters stinkende wonden maken. Ik had eergister gewoon via een sms moeten laten weten dat ik niet meer verder wilde. Ik vond dat niet netjes en ebn toen langsgegaanen toen heeft hij me weer overgehaald. Soms moet ik gewoon bot zijn.
Maar heb idd geleerd dat zachte heelmeesters stinkende wonden maken. Ik had eergister gewoon via een sms moeten laten weten dat ik niet meer verder wilde. Ik vond dat niet netjes en ebn toen langsgegaanen toen heeft hij me weer overgehaald. Soms moet ik gewoon bot zijn.
vrijdag 26 februari 2010 om 11:40
quote:colalight schreef op 26 februari 2010 @ 11:33:
maar hoe kan het dat iemand zo van gedachten wisselt in zo'n korte tijd? of wil ik nu iets begrijpen wat niet te begrijpen valt?Het kan van alles zijn. Iemand denkt het nu te weten, denkt er overe na en kiest toch voor het andere, twijfelt weer en gaat terug naar de eerste gedachte.....en dat kan lang duren. Het belangrijkste is denk ik, dat je als partner (of ex van zo iemand) daar niet in mee moet gaan. Wispelturig prima maar niet als het opeens ook het probleem van de ander wordt.
maar hoe kan het dat iemand zo van gedachten wisselt in zo'n korte tijd? of wil ik nu iets begrijpen wat niet te begrijpen valt?Het kan van alles zijn. Iemand denkt het nu te weten, denkt er overe na en kiest toch voor het andere, twijfelt weer en gaat terug naar de eerste gedachte.....en dat kan lang duren. Het belangrijkste is denk ik, dat je als partner (of ex van zo iemand) daar niet in mee moet gaan. Wispelturig prima maar niet als het opeens ook het probleem van de ander wordt.
vrijdag 26 februari 2010 om 12:02
Lieve colalight.
Ik herken je verhaal precies...
Ik heb hetzelfde mee gemaakt, een aantal weken terug.
Mijn ex, heeft me scheldend, in begin januari, uit huis gewerkt.
Hij hield al even niet meer van me, en ik moest maar opdonderden!!!
Dikke klap in je gezicht.. Nou ja, een stuk of 10 harde klappen..
Spullen gepakt, weg gegaa. Klaar.
Na een week of 2, ging het super goed met me, verzette mn zinnen, ging er lekker op uit, en ontmoette een leuke man.
Gezellig dacht ik, totdat ik een keer post ging halen bij mn ex, en hij vroeg hoe het ging.
Ik zeg super! Jonge ontmoet etc, dus laat me met rust, leef lekker mn leven!
Dat was de ommekeer schijnbaar voor hem. Wetende dat hij me nu echt kwijt was, en niet meer smekend en bedelend achter hem aan liep, omdat ik zo graag wou dat het goed kwam.
3 weken lang, heeft hij gesmeekt! Gesmeekt, ofdat we het rustig konden opbouwen..
Ik gaf me. Heel voorzichtig net als jij.
Wat denk je?
Een 4 dagen later.. Kon hij het niet meer.
Prachtige beloftes had hij, hij ging hulp zoeken, etc etc etc.
Maar die mensen veranderen nooit!
En weet je wat het is, ego gestreel!
Ze willen kijken of je nog te veroveren bent..
Er achter komen, dat het niet aan hun ligt. Als ze je dan hebben, hebben ze hun doel bereikt. Van kijk, zie je nou.
Het ligt niet aan mij, ik heb dr weer...
Goed voor de ego!
Lekker door gaan, en die lullo achter je laten, zwaar zielig medelijden persoontje dat het is!
Pfff, dat zijn geen mannen.. Maar een stel losers, zonder ballen!
Koppie op meid!
Over een maandje lach je erom, net als mij!
Ik herken je verhaal precies...
Ik heb hetzelfde mee gemaakt, een aantal weken terug.
Mijn ex, heeft me scheldend, in begin januari, uit huis gewerkt.
Hij hield al even niet meer van me, en ik moest maar opdonderden!!!
Dikke klap in je gezicht.. Nou ja, een stuk of 10 harde klappen..
Spullen gepakt, weg gegaa. Klaar.
Na een week of 2, ging het super goed met me, verzette mn zinnen, ging er lekker op uit, en ontmoette een leuke man.
Gezellig dacht ik, totdat ik een keer post ging halen bij mn ex, en hij vroeg hoe het ging.
Ik zeg super! Jonge ontmoet etc, dus laat me met rust, leef lekker mn leven!
Dat was de ommekeer schijnbaar voor hem. Wetende dat hij me nu echt kwijt was, en niet meer smekend en bedelend achter hem aan liep, omdat ik zo graag wou dat het goed kwam.
3 weken lang, heeft hij gesmeekt! Gesmeekt, ofdat we het rustig konden opbouwen..
Ik gaf me. Heel voorzichtig net als jij.
Wat denk je?
Een 4 dagen later.. Kon hij het niet meer.
Prachtige beloftes had hij, hij ging hulp zoeken, etc etc etc.
Maar die mensen veranderen nooit!
En weet je wat het is, ego gestreel!
Ze willen kijken of je nog te veroveren bent..
Er achter komen, dat het niet aan hun ligt. Als ze je dan hebben, hebben ze hun doel bereikt. Van kijk, zie je nou.
Het ligt niet aan mij, ik heb dr weer...
Goed voor de ego!
Lekker door gaan, en die lullo achter je laten, zwaar zielig medelijden persoontje dat het is!
Pfff, dat zijn geen mannen.. Maar een stel losers, zonder ballen!
Koppie op meid!
Over een maandje lach je erom, net als mij!