Relaties
alle pijlers
Te jong gesetteld, uitmaken?
zaterdag 16 juni 2018 21:40
Hi!
Ik heb al eerder op het Viva-forum gezeten, maar doe dit even via een nieuw account.
Het zit zo: ik ben al sinds mijn zestiende samen met mijn vriend (hij was toen achttien). Nu drie jaar later wonen we al meer dan een jaar samen, hebben we huisdiertjes, zijn goede vrienden geworden, etc. Dat samenwonen heb ik alleen overhaast gedaan en heb geluk gehad dat het zolang goed is gegaan. Op dit moment begint het vuur aardig te doven voor mij, wat op zich logisch is in een lange relatie. Echter ben ik dat zestienjarige meisje niet meer en zie ik nu pas wat voor pad voor me openstaat: reizen, andere jongens ontmoeten, binnenkort afstuderen, uitgaan... Dit kan allemaal in een relatie, maar voel me daar wel geremd door (behalve natuurlijk dat "andere jongens"-gedeelte
).
Tegen dit gevoel loop ik al aardig lang aan , maar er waren nog veel gevoelens voor mijn vriend. Deze beginnen dus nu ernstig af te nemen... We hebben 1x in de maand seks (ook word ik soms afgewezen wegens zijn vermoeidheid), hij is optisch gezien nooit mijn smaak geweest, een andere jongen toont heftig interesse in mij (en ik begin vlinders te krijgen die ik in die mate nooit voor mijn vriend heb gevoeld), hij heeft al die drie verjaardagen van mij nooit vrij gevraagd van zijn werk (maar wel voor concerten), hij vindt het verschrikkelijk als ik mij vrouwelijk kleed ("dat hoeft nu toch niet meer nu je een relatie met me hebt")...
Kortom heb ik gewoon het gevoel in een stukgelopen relatie te zitten, terwijl ik nog zo jong ben. Mensen zullen zeggen dat ik er voor moet vechten, maar wie zegt dat dit het is? Ik zal denk ik altijd blijven twijfelen of er iets beter is. En anders vind ik het al heel erg belangrijk om mezelf te ontwikkelen als individu vooral doordat ik zoveel vrijheid terugkrijg.
Aan de andere kant, hij is echt mijn maatje geworden in die drie jaar. Ik heb mijn twijfels al met hem gedeeld en hij neemt het heel persoonlijk op. Meer dat hij denkt dat ik "andere jongens wil uitproberen" en "hij het verpest heeft". Het is dus totaal niet dat ik een hekel aan hem heb, maar meer dat ik niet weet wat ik bijvoorbeeld moet met die vlinders voor die andere jongen. Niet dat ik van plan ben om gelijk over te stappen naar de ander, maar ik vat het wel op als een groot waarschuwingssignaal dat het gewoon echt niet lekker loopt. Ook ga ik kapot aan het gevoel dat ik mijn huidige leven om moet gooien, de huisdieren weg moet doen en gemeenschappelijke vrienden verlies. Aan de andere kant heb ik al een eigen flatje op het oog en een eigen stekkie vind ik toch een mooi idee.
Na deze gevoelens te hebben opgeschreven, heb ik al iets meer duidelijkheid maar ben bang dat ik alles te overhaast doe. Hoe zouden jullie het in deze situatie aanpakken? Afgaan op het veilige gevoel en samen blijven tot het eventueel echt niet meer gaat. Of luisteren naar de twijfels en in het diepe springen, maar tig ervaringen rijker zijn? Teruggaan naar mijn ouders is overigens geen optie. Ik heb een goede band met ze en ze zullen me altijd helpen, alleen er is geen mogelijkheid om bij ze in te wonen.
Dank jullie wel voor het lezen!
Ik heb al eerder op het Viva-forum gezeten, maar doe dit even via een nieuw account.
Het zit zo: ik ben al sinds mijn zestiende samen met mijn vriend (hij was toen achttien). Nu drie jaar later wonen we al meer dan een jaar samen, hebben we huisdiertjes, zijn goede vrienden geworden, etc. Dat samenwonen heb ik alleen overhaast gedaan en heb geluk gehad dat het zolang goed is gegaan. Op dit moment begint het vuur aardig te doven voor mij, wat op zich logisch is in een lange relatie. Echter ben ik dat zestienjarige meisje niet meer en zie ik nu pas wat voor pad voor me openstaat: reizen, andere jongens ontmoeten, binnenkort afstuderen, uitgaan... Dit kan allemaal in een relatie, maar voel me daar wel geremd door (behalve natuurlijk dat "andere jongens"-gedeelte
). Tegen dit gevoel loop ik al aardig lang aan , maar er waren nog veel gevoelens voor mijn vriend. Deze beginnen dus nu ernstig af te nemen... We hebben 1x in de maand seks (ook word ik soms afgewezen wegens zijn vermoeidheid), hij is optisch gezien nooit mijn smaak geweest, een andere jongen toont heftig interesse in mij (en ik begin vlinders te krijgen die ik in die mate nooit voor mijn vriend heb gevoeld), hij heeft al die drie verjaardagen van mij nooit vrij gevraagd van zijn werk (maar wel voor concerten), hij vindt het verschrikkelijk als ik mij vrouwelijk kleed ("dat hoeft nu toch niet meer nu je een relatie met me hebt")...
Kortom heb ik gewoon het gevoel in een stukgelopen relatie te zitten, terwijl ik nog zo jong ben. Mensen zullen zeggen dat ik er voor moet vechten, maar wie zegt dat dit het is? Ik zal denk ik altijd blijven twijfelen of er iets beter is. En anders vind ik het al heel erg belangrijk om mezelf te ontwikkelen als individu vooral doordat ik zoveel vrijheid terugkrijg.
Aan de andere kant, hij is echt mijn maatje geworden in die drie jaar. Ik heb mijn twijfels al met hem gedeeld en hij neemt het heel persoonlijk op. Meer dat hij denkt dat ik "andere jongens wil uitproberen" en "hij het verpest heeft". Het is dus totaal niet dat ik een hekel aan hem heb, maar meer dat ik niet weet wat ik bijvoorbeeld moet met die vlinders voor die andere jongen. Niet dat ik van plan ben om gelijk over te stappen naar de ander, maar ik vat het wel op als een groot waarschuwingssignaal dat het gewoon echt niet lekker loopt. Ook ga ik kapot aan het gevoel dat ik mijn huidige leven om moet gooien, de huisdieren weg moet doen en gemeenschappelijke vrienden verlies. Aan de andere kant heb ik al een eigen flatje op het oog en een eigen stekkie vind ik toch een mooi idee.
Na deze gevoelens te hebben opgeschreven, heb ik al iets meer duidelijkheid maar ben bang dat ik alles te overhaast doe. Hoe zouden jullie het in deze situatie aanpakken? Afgaan op het veilige gevoel en samen blijven tot het eventueel echt niet meer gaat. Of luisteren naar de twijfels en in het diepe springen, maar tig ervaringen rijker zijn? Teruggaan naar mijn ouders is overigens geen optie. Ik heb een goede band met ze en ze zullen me altijd helpen, alleen er is geen mogelijkheid om bij ze in te wonen.
Dank jullie wel voor het lezen!
zaterdag 16 juni 2018 23:11
Het hoort niet, maar kan wel leuk zijn, en in een relatie die niet lekker loopt kan dat net de doorslaggevende factor zijn, opgeteld bij andere dingen die voor je gevoel niet kloppen
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
zaterdag 16 juni 2018 23:22
Het gaat niet om wat hoort, maar wat gewoon leuk is.
zaterdag 16 juni 2018 23:33
Dat was wat mij ook opviel! Als het lekker gaat zou je dit imo nooit zeggen. Dan voel je je alleen maar trots dat je vrouw/man er zo mooi uit ziet!
zondag 17 juni 2018 10:25
Je bent je relatie ontgroeid, dat gebeurt natuurlijk bij heel veel relaties die in die leeftijdsfase ontstaan zijn. Als ik lees dat je uit huis moest vanwege een vechtscheiding van je ouders, kan ik je keuze voor een veilige partner waarmee je samenwoont goed begrijpen. Blijkbaar ben je binnen deze relatie onafhankelijker en volwassener geworden, waardoor alleen zijn en nieuwe dingen uitproberen ineens aantrekking op je beginnen te hebben. Een gezond proces, lijkt me.
Hoe pijnlijk ook, je doet er denk ik goed aan de relatie te verbreken. En het stomme cliche is waar: je bent nog jong, er gaat weer een nieuwe betekenisvolle relatie op je pad komen.
Hoe pijnlijk ook, je doet er denk ik goed aan de relatie te verbreken. En het stomme cliche is waar: je bent nog jong, er gaat weer een nieuwe betekenisvolle relatie op je pad komen.
zondag 17 juni 2018 10:38
Nou, als zijn bijbaan betekent dat hij daar ook vaak blijft slapen(?) Dan vind ik het niet zo leuk van m nee.
Tenzij het echt niet anders kan en hij het daarna wel op een andere dag ‘goed’ heeft gemaakt. Zeker als jij dat belangrijk vindt
Ik lees erin dat ie weinig moeite doet, maar tegelijkertijd wel bezitterig is. Dat voelt niet zo goed.
Tenzij het echt niet anders kan en hij het daarna wel op een andere dag ‘goed’ heeft gemaakt. Zeker als jij dat belangrijk vindt
Ik lees erin dat ie weinig moeite doet, maar tegelijkertijd wel bezitterig is. Dat voelt niet zo goed.
zondag 17 juni 2018 10:59
Je bent wat hard voor jezelf als je zegt "foute keuzes".
Op zich waren het op dat moment goede keuzes en ben je deze nu ontgroeid.
Je bent zoals vele hier zeggen veel te jong om vast te zitten in een relatie die niet goed voor je voelt.
Daarnaast kan je nu nog relatief makkelijk uit de relatie stappen (geen kinderen, geen hypotheek, ...) .
Het lijkt alsof je alles al vrij goed op een rijtje hebt.
Plan het goed en probeer het naar je vriend toe zo netjes mogelijk uit te maken.
Op zich waren het op dat moment goede keuzes en ben je deze nu ontgroeid.
Je bent zoals vele hier zeggen veel te jong om vast te zitten in een relatie die niet goed voor je voelt.
Daarnaast kan je nu nog relatief makkelijk uit de relatie stappen (geen kinderen, geen hypotheek, ...) .
Het lijkt alsof je alles al vrij goed op een rijtje hebt.
Plan het goed en probeer het naar je vriend toe zo netjes mogelijk uit te maken.
zondag 17 juni 2018 17:26
Ik was zes jaar samen met mijn eerste vriend van m'n 19e tot 25e en had hetzelfde gevoel als jij. Ik heb zelfs een topic erover geopend hier als je op mij naam klikt kan je die lezen. Ik heb het uitgemaakt, nu 2 jaar geleden, en ik had er spijt van dat ik het niet eerder heb gedaan waha. Het voelde alsof ik zoveel jaren had verspilt aan settelen in plaats van leven. Laat staan op jouw leeftijd. Sinds het uit is heb ik met andere jongens geflirt, nieuwe relatie gekregen dat wel haha, 1,5 maand gereisd door Azië en ik ga binnenkort 6 maanden weg naar Azië! Ik zou die jongen laten gaan, hoe langer je samen bent hoe meer kostbare tijd je verspilt aan twijfelen. Denk na zie je jezelf met deze jongen over twee jaar DIT huidige leventje leiden? Nee hè? Maak het uit en ga leven meid. Jammer voor je vriend, maar soms is de vuur gewoon gedoofd.
zondag 17 juni 2018 17:32
Toen jij nog kind was vond je je verjaardag vast ook veeeeel belangrijker dan nu..
To, maak het uit en ga leven. En o ja, je gaat meteen naar een ander springen want je hebt al vlinders, hij wil jij ook en er zijn geen obstakels meer. Dat wordt sowieso neuken natuurlijk. Eindelijk weer!
dinsdag 26 juni 2018 22:10
Paarsebloem schreef: ↑16-06-2018 22:30Ik maak me eigenlijk meer zorgen om de huisdieren.
Jullie hebben daar zelf voor gekozen, en die kan je dus niet zomaar wegdoen. Als je 'volwassen' genoeg was om samen te gaan wonen en voor huisdieren te kiezen, moet je nu ook zo volwassen zijn er voor te blijven zorgen of in ieder geval een goed heenkomen te zorgen.
Dit dus. Kom het niet beter verwoorden.
