Relaties
alle pijlers
Te lang in een relatie blijven om maar niet weer overnieuw
dinsdag 30 september 2008 om 00:34
Hoi meiden,
ik wil jullie iets voorleggen maar eerst zal ik even een inleiding geven;
na twee moeilijke relaties en vele posts hier ben ik gaan inzien dat er steeds een patroon in zat. Tijdens een ruzie kan ik mijn partner niet met rust laten, ik moet en zal het goed praten ten koste van de rust van mijn partner. Ik ben hiervoor nu in therapie om mijn huidige relatie goed te houden.
Enkel ik ben pas net met deze therapie begonnen dus ondanks dat het beter met me gaat, gaat het nog niet perfect. Mijn huidige partner lijkt de misstappen gewoon niet te kunnen vergeten (denk dan aan ruzies waarin ik achter hem aan loop omdat ik het goed wil praten). Hij wil niet eens meer met me vrijen!
Ik heb zo het gevoel dat ik alleen vecht in deze relatie! Hij is nooit geinteresseerd in mijn verleden of in hoe het bij therapie was en hij lijkt compleet "gaar" te zijn in deze relatie maar hij houd nu eenmaal nog van me, ook al "is het anders als in het begin".
Ik voel gewoon helemaal geen motivatie meer om mijn best te doen maar toch doe ik dat 24 uur per dag. Omdat ik van hem en ons hou! Maar ik knok als een tijger in mijn eentje. Ik ben zo moe en uitgeput maar ik wil gewoon niet dat het over gaat tussen ons.
En waarom? Omdat ik bang ben weer overnieuw te beginnen, een nieuwe woonruimte te zoeken en alles wat erbij komt. Ik weet dat ik het beter kan krijgen. Iemand die wel in mij gelooft en 100% voor mij gaat maar ik lijk mijzelf gewoon niet los te kunnen krijgen. Ik heb al zo vaak opnieuw moeten beginnen dat ik het gewoon niet meer op lijk te kunnen brengen.
Is dit herkenbaar voor iemand? Hoe hebben jullie dit opgelost? Of heeft iemand tips? Alles is welkom!
ik wil jullie iets voorleggen maar eerst zal ik even een inleiding geven;
na twee moeilijke relaties en vele posts hier ben ik gaan inzien dat er steeds een patroon in zat. Tijdens een ruzie kan ik mijn partner niet met rust laten, ik moet en zal het goed praten ten koste van de rust van mijn partner. Ik ben hiervoor nu in therapie om mijn huidige relatie goed te houden.
Enkel ik ben pas net met deze therapie begonnen dus ondanks dat het beter met me gaat, gaat het nog niet perfect. Mijn huidige partner lijkt de misstappen gewoon niet te kunnen vergeten (denk dan aan ruzies waarin ik achter hem aan loop omdat ik het goed wil praten). Hij wil niet eens meer met me vrijen!
Ik heb zo het gevoel dat ik alleen vecht in deze relatie! Hij is nooit geinteresseerd in mijn verleden of in hoe het bij therapie was en hij lijkt compleet "gaar" te zijn in deze relatie maar hij houd nu eenmaal nog van me, ook al "is het anders als in het begin".
Ik voel gewoon helemaal geen motivatie meer om mijn best te doen maar toch doe ik dat 24 uur per dag. Omdat ik van hem en ons hou! Maar ik knok als een tijger in mijn eentje. Ik ben zo moe en uitgeput maar ik wil gewoon niet dat het over gaat tussen ons.
En waarom? Omdat ik bang ben weer overnieuw te beginnen, een nieuwe woonruimte te zoeken en alles wat erbij komt. Ik weet dat ik het beter kan krijgen. Iemand die wel in mij gelooft en 100% voor mij gaat maar ik lijk mijzelf gewoon niet los te kunnen krijgen. Ik heb al zo vaak opnieuw moeten beginnen dat ik het gewoon niet meer op lijk te kunnen brengen.
Is dit herkenbaar voor iemand? Hoe hebben jullie dit opgelost? Of heeft iemand tips? Alles is welkom!
dinsdag 30 september 2008 om 01:16
Ja. Ik heb dit ook gehad met mijn ex nadat hij mij op een ongelofelijke manier gekwetst had.
En uiteindelijk heb ik de relatie beëindigd omdat ik er niet meer tegen kon alleen voor onze relatie te vechten. Maar ik moet eerlijk zeggen dat het gevoel na zijn daad eigenlijk over was.
Omdat ik hem niet kwijt wilde en onze relatie voor de tijd goed was heb ik nog een poging gedaan.
Succes!
En uiteindelijk heb ik de relatie beëindigd omdat ik er niet meer tegen kon alleen voor onze relatie te vechten. Maar ik moet eerlijk zeggen dat het gevoel na zijn daad eigenlijk over was.
Omdat ik hem niet kwijt wilde en onze relatie voor de tijd goed was heb ik nog een poging gedaan.
Succes!
dinsdag 30 september 2008 om 07:39
Je geeft geen enkele reden over hemzelf om bij hem te blijven, alleen maar redenen die los staan van hem. Wel geef je redenen over hem om bij hem weg te gaan. Daardoor geef je eigenlijk zelf al aan wat het eerlijkst (en het beste?) zou zijn... De prijs is dan wel hoog, maar je betaald die voor je eigen toekomst- dat lijkt me een aardige investering waard.
dinsdag 30 september 2008 om 09:08
Ik herken niet zozeer de letterlijke situatie alswel het gevoel. Ik deed dat ook altijd, en maar doorknokken en doorwroeten en doorgaan, geen rust tot het goed was.
De realiteit is gewoon dat het soms even niet 100% is. En dat je het los kunt leren laten. Er zijn zoveel factoren, van binnen en buiten, die ervoor kunnen zorgen dat het niet optimaal is of dat je wat wrijving ervaart.
Hebben jullie vaak ruzie? En is hij in meer opzichten stug? Hij heeft het recht op ruimte als hij niet wil praten maar jij hebt ook weer recht op begrip van je partner. Dat kun je niet afdwingen maar als hij je dat niet geeft, vind ik dat geen goed teken. Juist nu je er therapie bij hebt, zou hij het kunnen zien als een leerproces waar je hem bij nodig hebt.
En weet je waarom je het niet los kunt laten? Ben je bang dat hij dan minder van je houdt? Zomaar weg zal gaan? Dat het over is? En raak je door zulke gedachten in de stress en word je angstig?
Als het zoiets is, kun je leren om een "block" gedachte op te werpen voor je op dat punt komt. Er is ergens een omslagpunt waar je nog kunt relativeren. En kunt zeggen: nu laat ik de situatie even los.
Hebben jullie afgesproken dat hij er dan later op terugkomt? En doet hij dat ook?
De realiteit is gewoon dat het soms even niet 100% is. En dat je het los kunt leren laten. Er zijn zoveel factoren, van binnen en buiten, die ervoor kunnen zorgen dat het niet optimaal is of dat je wat wrijving ervaart.
Hebben jullie vaak ruzie? En is hij in meer opzichten stug? Hij heeft het recht op ruimte als hij niet wil praten maar jij hebt ook weer recht op begrip van je partner. Dat kun je niet afdwingen maar als hij je dat niet geeft, vind ik dat geen goed teken. Juist nu je er therapie bij hebt, zou hij het kunnen zien als een leerproces waar je hem bij nodig hebt.
En weet je waarom je het niet los kunt laten? Ben je bang dat hij dan minder van je houdt? Zomaar weg zal gaan? Dat het over is? En raak je door zulke gedachten in de stress en word je angstig?
Als het zoiets is, kun je leren om een "block" gedachte op te werpen voor je op dat punt komt. Er is ergens een omslagpunt waar je nog kunt relativeren. En kunt zeggen: nu laat ik de situatie even los.
Hebben jullie afgesproken dat hij er dan later op terugkomt? En doet hij dat ook?
dinsdag 30 september 2008 om 09:19
dinsdag 30 september 2008 om 09:42
Oh en nog iets nav je opmerking dat je zo moe bent van het alleen vechten.
Ik las een paar jaar terug de volgende quote. "Een leven weer opbouwen is niet moeilijk. Je hoeft alleen maar te zorgen dat je doorgaat met dezelfde energie als die je voorheen had. En die in je voordeel te gebruiken."
Dat was voor mij een eye opener. Ik was moe, had weinig energie. En ik realiseerde me dat ik de neiging had al mijn energie te pompen in mijn relatie die maar niet wilde. En zo mijzelf de kans ontnam die in voor mij positieve ontwikkelingen en doelen te steken. Ik had zat energie, alleen gebruikte ik hem verkeerd.
Ik kan niet beoordelen vanaf hier in hoeverre je een man hebt uitgekozen met wie het hoe dan ook niet gaat werken. Of dat het nu moeilijk is en hij ook moe is. En geen uitweg ziet, niet zijn perceptie van jou kan bijstellen.
Wat je voor jezelf kunt doen is je afvragen waar je graag energie in wil stoppen. En dan je focus veranderen. Als je relatie niet wil, dan laat je dat even daar liggen. Je komt later terug en dan kijk je er weer naar. Nu ga je je eerst bezighouden met wat je nodig hebt en in hoeverre je dat jezelf kunt geven.
Door de focus positief te maken, niet langer zo druk bezig te zijn met wat er mist en waarom je je niet 100% goed voelt, kun je er via een andere weg voor zorgen dat je je wel weer goed gaat voelen. Als het een relatie is die de moeite waard is, haalt dat al veel druk van de ketel. En doordat je dan jezelf gelukkig maakt met jouw leven, breng je ook een andere impuls binnen in de relatie.
Verander wat je kunt veranderen en accepteer wat je niet kunt veranderen. Dat kan vanzelf de balans gaan veranderen in weinig voldoening gevende situaties. Of je wordt sterker en kunt besluiten dat de relatie niet voor jou is en je wat anders wil. Of de relatie verandert daardoor, wordt weer luchtiger en plezieriger.
Ik las een paar jaar terug de volgende quote. "Een leven weer opbouwen is niet moeilijk. Je hoeft alleen maar te zorgen dat je doorgaat met dezelfde energie als die je voorheen had. En die in je voordeel te gebruiken."
Dat was voor mij een eye opener. Ik was moe, had weinig energie. En ik realiseerde me dat ik de neiging had al mijn energie te pompen in mijn relatie die maar niet wilde. En zo mijzelf de kans ontnam die in voor mij positieve ontwikkelingen en doelen te steken. Ik had zat energie, alleen gebruikte ik hem verkeerd.
Ik kan niet beoordelen vanaf hier in hoeverre je een man hebt uitgekozen met wie het hoe dan ook niet gaat werken. Of dat het nu moeilijk is en hij ook moe is. En geen uitweg ziet, niet zijn perceptie van jou kan bijstellen.
Wat je voor jezelf kunt doen is je afvragen waar je graag energie in wil stoppen. En dan je focus veranderen. Als je relatie niet wil, dan laat je dat even daar liggen. Je komt later terug en dan kijk je er weer naar. Nu ga je je eerst bezighouden met wat je nodig hebt en in hoeverre je dat jezelf kunt geven.
Door de focus positief te maken, niet langer zo druk bezig te zijn met wat er mist en waarom je je niet 100% goed voelt, kun je er via een andere weg voor zorgen dat je je wel weer goed gaat voelen. Als het een relatie is die de moeite waard is, haalt dat al veel druk van de ketel. En doordat je dan jezelf gelukkig maakt met jouw leven, breng je ook een andere impuls binnen in de relatie.
Verander wat je kunt veranderen en accepteer wat je niet kunt veranderen. Dat kan vanzelf de balans gaan veranderen in weinig voldoening gevende situaties. Of je wordt sterker en kunt besluiten dat de relatie niet voor jou is en je wat anders wil. Of de relatie verandert daardoor, wordt weer luchtiger en plezieriger.
dinsdag 30 september 2008 om 09:49
Als je voor jezelf uit voorgaande (en deze) ervaring hebt geleerd dat je het niet fijn vind om opnieuw te moeten beginnen wat woonruimte betreft, trek daar dan lering uit na deze keer. Zoek woonruimte waar je jezelf lekker in voelt en bij de eerstvolgende relatie ga je latten. Is relatie voorbij hoef je verder niets op te geven en kun je gewoon vanuit je eigen plekje doorgaan met je leven.
dinsdag 30 september 2008 om 09:56
Je legt de focus teveel op dat het heeft lukken.Want....je hebt geen zin wéér opnieuw etcetc.
Dat doe je nu ook lijkt me.Iedere dag weer om maar tot hem te komen alleen hij stata er niet open voor meer.Wil zelfs geen intimi meer.
En jij probeert.Wetende tegelijk zo lukt het niet.
Zet eens op rij wat hij voor jou betekend in er zijn voor jou.
Je zegt dat hij 'gaar' is in deze relatie.In welk opzicht?
Omdat jij graag je gemoed wilt bespreken?Hij staat daar niet voor open,heeft hij dat wel ooit gedaan?Want het begin was prima?Maar hij heeft nu iets van het houd een keer op vwb. zich inleven in jou?
Op basis van je houd van elkaar maar de rest is sucks dat werkt niet.
Je gaat dan je best doen om dat houden van vast te houden.
Soms is houden van niet genoeg(meer).
Dan is het beter los te laten.
Ben je bang alleen te zijn/blijven,is dat ook mede wat er speelt zodra je je in ene relatie stort en koste wat het kost wilt doen slagen?
Dat doe je nu ook lijkt me.Iedere dag weer om maar tot hem te komen alleen hij stata er niet open voor meer.Wil zelfs geen intimi meer.
En jij probeert.Wetende tegelijk zo lukt het niet.
Zet eens op rij wat hij voor jou betekend in er zijn voor jou.
Je zegt dat hij 'gaar' is in deze relatie.In welk opzicht?
Omdat jij graag je gemoed wilt bespreken?Hij staat daar niet voor open,heeft hij dat wel ooit gedaan?Want het begin was prima?Maar hij heeft nu iets van het houd een keer op vwb. zich inleven in jou?
Op basis van je houd van elkaar maar de rest is sucks dat werkt niet.
Je gaat dan je best doen om dat houden van vast te houden.
Soms is houden van niet genoeg(meer).
Dan is het beter los te laten.
Ben je bang alleen te zijn/blijven,is dat ook mede wat er speelt zodra je je in ene relatie stort en koste wat het kost wilt doen slagen?
dinsdag 30 september 2008 om 11:05
Heel heel herkenbaar ja helaas en eigenlijk weet ik wat ik moet doen. Niet voor mijn relatie knokken maar voor mezelf.
Ik voel me in mijn relatie misleid en niet gerespecteerd, ik heb me veel te veel op hem gericht, en eigenlijk moet ik dat omkeren.
Ook ik wil voor mijn relatie knokken en ga mijn best doen niet weer in dezelfde fout te vallen, want in deze relatie weet ik tenminste waar ik aan toe ben.
Ik spreek voor mijzelf en ook jij weet wat het juiste pad is
Mijn motto, problemen bestaan niet, oplossingen wel.
Alles heeft zijn tijd nodig
Ik voel me in mijn relatie misleid en niet gerespecteerd, ik heb me veel te veel op hem gericht, en eigenlijk moet ik dat omkeren.
Ook ik wil voor mijn relatie knokken en ga mijn best doen niet weer in dezelfde fout te vallen, want in deze relatie weet ik tenminste waar ik aan toe ben.
Ik spreek voor mijzelf en ook jij weet wat het juiste pad is
Mijn motto, problemen bestaan niet, oplossingen wel.
Alles heeft zijn tijd nodig
dinsdag 30 september 2008 om 11:13
Ik zie er ook als een berg tegenop om weer opnieuw te beginnen. Heb een relatie van 1,5 jaar waar ik ook voor mijn gevoel in mijn eentje voor vecht. Alhoewel, als het nog een relatie is op dit moment. Hij is vannacht met ruzie weg gegaan.. Er zijn fotolijstjes gesneuveld en hij heeft mijn afstandsbediening tegen de muur gegooid.. Complete wanhoop. Hij snapt mij niet, ik snap hem wel. En daar ligt ons probleem. Hij kan zich totaal niet inleven, behalve in zichzelf. Als ik thuiskom en zeg dat ik hoofdpijn heb, gooit hij er per direct overheen dat ie zo'n last heeft van zijn nek. Bij hem is altijd alles erger, zijn baan is veel moeilijker en zwaarder etc etc. Om doodmoe van te worden...En toch zet ik er al heel lang geen punt achter.
Ik heb hem gisteravond meerdere malen gebeld en gesmst, maar hij heeft nogal een handje van negeren. Mij laten voelen zeg maar. Vanochtend heb ik hem weer gesmst en gebeld, zelfs dat het mij spijt, terwijl hij aanleiding tot ruzie gaf. Geen reactie. Hij zwijgt me dood. Hij is vertrokken zonder spullen, alles ligt hier nog. Hij zal wel bij familie zitten..
Ik lig hier met dikke kikkerogen in bed van het huilen. Maar de eerste nacht ben ik doorgekomen..
Zo dat is er uit...sorry, misschien beetje off-topic, maar moest het kwijt..
Ik heb hem gisteravond meerdere malen gebeld en gesmst, maar hij heeft nogal een handje van negeren. Mij laten voelen zeg maar. Vanochtend heb ik hem weer gesmst en gebeld, zelfs dat het mij spijt, terwijl hij aanleiding tot ruzie gaf. Geen reactie. Hij zwijgt me dood. Hij is vertrokken zonder spullen, alles ligt hier nog. Hij zal wel bij familie zitten..
Ik lig hier met dikke kikkerogen in bed van het huilen. Maar de eerste nacht ben ik doorgekomen..
Zo dat is er uit...sorry, misschien beetje off-topic, maar moest het kwijt..
dinsdag 30 september 2008 om 13:03
Ten eerste iedereen bedankt voor alle fijne reacties tot nu toe!
Om even wat vragen te beantwoorden;
@ Lindaatje en Zamira; ja ik hou zeker wel van hem! Natuurlijk. Ik hou van zijn humor, zijn spontaniteit, zijn handigheid, zijn maffe ingevingen en nog veel meer. Maar de liefde is niet minder maar zeker wel even afgestompt door alle emoties. Woede ook voor het onbegrip naar mij toe.
@ Felciaatje; wat een geweldig nuttige reacties! Echt super bedankt. Op je vragen; ja we hebben vaak ruzie en altijd om hetzelfde; een huishoudelijk onenigheidje die bij hem weer een oude stinkende koe triggert die er helemaal niks mee te maken heeft. Hij kan het verleden niet los laten. Het verleden is dat ik in onze hele relatie vier keer aardig geflipt ben omdat hij voor mijn gevoel mijn emoties negeerde en weg liep en niet wilde praten. Dat maakte mij zo bang. Bang dat alles dan over was. Ik rende door die angst achter hem aan en gaf hem niet de rust die hij nodig had. Ik ben daarvoor nu dus in therapie maar die vier keer hebben op hem zo een impact gemaakt dat hij er niet over heen kan stappen.
Het verhaal van je focus veranderen vind ik heeeeel nuttig!
@ Face2: ja in het begin, voor de eerste keer dat ik "flipte" ging het super. We passen qua interesses, ideeen etc prima bij elkaar. Hij is gaar over het feit dat hij niet gelooft dat die therapie kan helpen, dat ik verander. Hij gelooft niet in "psychologisch gedoe" zoals hij dat noemt. Dat doet pijn als je zo hard knokt..
Ik ben niet bang alleen te zijn, raar eigenlijk maar nee dat ben ik niet. Ik ben vroeger ook vaak genoeg alleen op vakantie geweest en ik kan prima avonden alleen thuis op de bank zitten. Dat is het niet. Ik ben gewoon bang om weer overnieuw te beginnen. Moe om alles weer opnieuw mee te maken, zo een "been there done that"-gevoel. Bang om mijn huisje kwijt te raken.. verhuis gedoe, al dat soort dingen!
@ Mardiemar; Go Girl! Goed dat je al zo ver bent!
@ MiszPoesz; helemaal niet of-topic meis, ik kan me zo in je inleven het is heel herkenbaar voor mij hoe je je nu voelt. Vreselijk naar voor je. Nou liggen we samen in bed met dikke kikkerogen, toch een troost!
Om even wat vragen te beantwoorden;
@ Lindaatje en Zamira; ja ik hou zeker wel van hem! Natuurlijk. Ik hou van zijn humor, zijn spontaniteit, zijn handigheid, zijn maffe ingevingen en nog veel meer. Maar de liefde is niet minder maar zeker wel even afgestompt door alle emoties. Woede ook voor het onbegrip naar mij toe.
@ Felciaatje; wat een geweldig nuttige reacties! Echt super bedankt. Op je vragen; ja we hebben vaak ruzie en altijd om hetzelfde; een huishoudelijk onenigheidje die bij hem weer een oude stinkende koe triggert die er helemaal niks mee te maken heeft. Hij kan het verleden niet los laten. Het verleden is dat ik in onze hele relatie vier keer aardig geflipt ben omdat hij voor mijn gevoel mijn emoties negeerde en weg liep en niet wilde praten. Dat maakte mij zo bang. Bang dat alles dan over was. Ik rende door die angst achter hem aan en gaf hem niet de rust die hij nodig had. Ik ben daarvoor nu dus in therapie maar die vier keer hebben op hem zo een impact gemaakt dat hij er niet over heen kan stappen.
Het verhaal van je focus veranderen vind ik heeeeel nuttig!
@ Face2: ja in het begin, voor de eerste keer dat ik "flipte" ging het super. We passen qua interesses, ideeen etc prima bij elkaar. Hij is gaar over het feit dat hij niet gelooft dat die therapie kan helpen, dat ik verander. Hij gelooft niet in "psychologisch gedoe" zoals hij dat noemt. Dat doet pijn als je zo hard knokt..
Ik ben niet bang alleen te zijn, raar eigenlijk maar nee dat ben ik niet. Ik ben vroeger ook vaak genoeg alleen op vakantie geweest en ik kan prima avonden alleen thuis op de bank zitten. Dat is het niet. Ik ben gewoon bang om weer overnieuw te beginnen. Moe om alles weer opnieuw mee te maken, zo een "been there done that"-gevoel. Bang om mijn huisje kwijt te raken.. verhuis gedoe, al dat soort dingen!
@ Mardiemar; Go Girl! Goed dat je al zo ver bent!
@ MiszPoesz; helemaal niet of-topic meis, ik kan me zo in je inleven het is heel herkenbaar voor mij hoe je je nu voelt. Vreselijk naar voor je. Nou liggen we samen in bed met dikke kikkerogen, toch een troost!
dinsdag 30 september 2008 om 15:11
Hi Liuvera,
Dat komt idd. binnen zo ene opmerking dat hij niet gelooft in therapie terwijl jij alles er aan doet om er overheen te geraken dat waar je voor heen gaat.
Ik vind het zeer kwalijk van je vriend dat hij dit zegt.
Kijk het slaat ook niet meteen 123 aan de therapie en klaar is de klus.
Uiteindelijk heb je hetzelf te doen natuurlijk maar een beetje handleiding is niet verkeerd.
Je zegt op een van de reacties dat je achter hem aanging omdat je bang was dat het over zou zijn.
Angst dus om weer van vooraf aan te beginnen.
Hiermee steldde je je heel afhanklijk op (geen veroordeling,ken het helaas) en daar is je vriend van geschrokken.
Hoelang ben je al in therapie hiervoor?
Is het een optie om te latten?
Dat komt idd. binnen zo ene opmerking dat hij niet gelooft in therapie terwijl jij alles er aan doet om er overheen te geraken dat waar je voor heen gaat.
Ik vind het zeer kwalijk van je vriend dat hij dit zegt.
Kijk het slaat ook niet meteen 123 aan de therapie en klaar is de klus.
Uiteindelijk heb je hetzelf te doen natuurlijk maar een beetje handleiding is niet verkeerd.
Je zegt op een van de reacties dat je achter hem aanging omdat je bang was dat het over zou zijn.
Angst dus om weer van vooraf aan te beginnen.
Hiermee steldde je je heel afhanklijk op (geen veroordeling,ken het helaas) en daar is je vriend van geschrokken.
Hoelang ben je al in therapie hiervoor?
Is het een optie om te latten?
dinsdag 30 september 2008 om 15:52
@ Face2 (en de rest natuurlijk): Klopt inderdaad dat mijn vriend daar van is geschrokken. Is ook een afknapper voor iemand, snap ik volledig. Ik vind het ook zo naar! Juist omdat ik in het dagelijks leven met vrienden, collega's etc. altijd een vrouw ben met een eigen menig die mijzelf niet zomaar uit het veld laat slaan. Daar ben ik best trots op. Maar als iemand mijn hartje echt raakt zoals mijn vriend, dan ben ik gewoon pudding en dan baal ik zo van mezelf.
Aan dat punt werk ik nu ook in de therapie. Ik zit nu zo een drie maanden in therapie en dat zijn dus nog maar 3 sessies. Toch de sessies zijn intensief en het werkt wel merk ik! Maar ja niet 123 inderdaad.
Even een diepe zucht.......
Tja en nu... latten? Ik weet het niet. Ik ben sinds gister "tijdelijk" bij mijn ouders ingetrokken omdat ik het echt, echt niet meer trok thuis. Ik zat zo vol van alles en dan tergelijkertijd op je tenen lopen omdat hij steeds zo geirriteerd is, dat werd gewoon te veel.
Iedere keer denk ik dat het wel weer even lekker gaat. Dan is ie lief en positief en we hebben even een week geen gekibbel en dan is het opeens BOEM! Net zoals gisteren;
hij was in de achtertuin hout aan het hakken voor de houtkachel. Toen hij klaar was ging hij binnen zitten en zijn administratie doen. Ik werk op maandag thuis en ik zat druk achter mijn laptop. Toen vroeg hij mij of ik het hout in het houthok wilde doen want hij had al deze hele ochtend gezaagd. Ik had eigenlijk totaal geen tijd en had liever even gewild dat ie dat overlegt had maar oke hij had er ook veel werk aan het om gezeur te voorkomen ging ik richt de houtstapel.
Het was alleen echt veel en echt zwaar en misschien krijg ik hier nu iedereen over mij heen maar ik vind dit toch best mannenwerk. Dus ik loop terug naar binnen en vraag of ik het alleen moet doen. Yep was het antwoord dus ik met een hoop gebries naar buiten en hij nog woester achter mij aan. Een hoop gescheld en getier en ik werd ruw weggeduwd en mijn vinger zat tussen de deur (wat echt niet zijn bedoeling was). Ik kreeg naar mijn kop geslingerd dat hij niet kon wachten tot de dag dat we uit elkaar waren en tja, ik knapte en ben ik doodse stilte mijn tas gepakt en naar mijn ouders gegaan.
Even later natuurlijk een telefoon gesprek en hij gaf toe dat hij te heftig had gereageerd maar dat hij geen manier vond om oude irritaties weg te werken (ik zou niet weten hoe hij dat ooooit weg krijgt!) en dat hij heus wel had willen helpen maar dat hij eens wilde zien of ik het gewoon zou doen zonder gezeur omdat hij het onzin vind dat ik het mannenwerk vind.
Oke nu ik het neer tik vind het zelf zelfs een rare verklaring...
Hoe dan ook, alles voelt heel raar, slapen op je oude slaapkamer en bellen met je vriend terwijl hij thuis is maar ik bij mijn ouders ben. Ik weet het gewoon even niet meer.
Aan dat punt werk ik nu ook in de therapie. Ik zit nu zo een drie maanden in therapie en dat zijn dus nog maar 3 sessies. Toch de sessies zijn intensief en het werkt wel merk ik! Maar ja niet 123 inderdaad.
Even een diepe zucht.......
Tja en nu... latten? Ik weet het niet. Ik ben sinds gister "tijdelijk" bij mijn ouders ingetrokken omdat ik het echt, echt niet meer trok thuis. Ik zat zo vol van alles en dan tergelijkertijd op je tenen lopen omdat hij steeds zo geirriteerd is, dat werd gewoon te veel.
Iedere keer denk ik dat het wel weer even lekker gaat. Dan is ie lief en positief en we hebben even een week geen gekibbel en dan is het opeens BOEM! Net zoals gisteren;
hij was in de achtertuin hout aan het hakken voor de houtkachel. Toen hij klaar was ging hij binnen zitten en zijn administratie doen. Ik werk op maandag thuis en ik zat druk achter mijn laptop. Toen vroeg hij mij of ik het hout in het houthok wilde doen want hij had al deze hele ochtend gezaagd. Ik had eigenlijk totaal geen tijd en had liever even gewild dat ie dat overlegt had maar oke hij had er ook veel werk aan het om gezeur te voorkomen ging ik richt de houtstapel.
Het was alleen echt veel en echt zwaar en misschien krijg ik hier nu iedereen over mij heen maar ik vind dit toch best mannenwerk. Dus ik loop terug naar binnen en vraag of ik het alleen moet doen. Yep was het antwoord dus ik met een hoop gebries naar buiten en hij nog woester achter mij aan. Een hoop gescheld en getier en ik werd ruw weggeduwd en mijn vinger zat tussen de deur (wat echt niet zijn bedoeling was). Ik kreeg naar mijn kop geslingerd dat hij niet kon wachten tot de dag dat we uit elkaar waren en tja, ik knapte en ben ik doodse stilte mijn tas gepakt en naar mijn ouders gegaan.
Even later natuurlijk een telefoon gesprek en hij gaf toe dat hij te heftig had gereageerd maar dat hij geen manier vond om oude irritaties weg te werken (ik zou niet weten hoe hij dat ooooit weg krijgt!) en dat hij heus wel had willen helpen maar dat hij eens wilde zien of ik het gewoon zou doen zonder gezeur omdat hij het onzin vind dat ik het mannenwerk vind.
Oke nu ik het neer tik vind het zelf zelfs een rare verklaring...
Hoe dan ook, alles voelt heel raar, slapen op je oude slaapkamer en bellen met je vriend terwijl hij thuis is maar ik bij mijn ouders ben. Ik weet het gewoon even niet meer.
dinsdag 30 september 2008 om 16:15
Okee alles op rij zetten dan nu zo goed als lukt.
Dit is idd. 3x niks.
Belachelijk hoe hij reageerde alsof hij je uit de tent wil lokken lijkt het vind ik.
Eens kijken of JIj zonder 'gezeur'' het afkan.
En uiteindelijk is HIJ het die de boel opblaast merk je dat wel?
Eevengoed vind ik idd. ook als hij weet jij werkt die dag thuis genoeg die dag hij dan een andere dag kan kiezen voor dat gehak en gezaag opdat jij het samen met hem kan opruimen.
Danderbij hij zei je toch dat je het alleen had te doen op jou vraag, dus WAAROM achter je aan te mokken?Geirriteerd dus?Uitlokken noem ik dat.Jou als een volslagen oetlul behandelen m.i.
En dat hij achteraf belt en je meld gene idee heeft hoe oude irri's achter zich te laten dus het dna maar op jou botviert?
Klopt ECHT niet hoor dit.
Natuurlijk zit je nu vreemd bij je ouders.Back to basis.
Zet alles eens rustig op een rij en laat het even tot je doordringen dat dit echt niet normaal gedrag is hoe zeer hij ook spijt heeft.
Het komt iedere keer terug wees daar van bewust.
Sterkte.
Dit is idd. 3x niks.
Belachelijk hoe hij reageerde alsof hij je uit de tent wil lokken lijkt het vind ik.
Eens kijken of JIj zonder 'gezeur'' het afkan.
En uiteindelijk is HIJ het die de boel opblaast merk je dat wel?
Eevengoed vind ik idd. ook als hij weet jij werkt die dag thuis genoeg die dag hij dan een andere dag kan kiezen voor dat gehak en gezaag opdat jij het samen met hem kan opruimen.
Danderbij hij zei je toch dat je het alleen had te doen op jou vraag, dus WAAROM achter je aan te mokken?Geirriteerd dus?Uitlokken noem ik dat.Jou als een volslagen oetlul behandelen m.i.
En dat hij achteraf belt en je meld gene idee heeft hoe oude irri's achter zich te laten dus het dna maar op jou botviert?
Klopt ECHT niet hoor dit.
Natuurlijk zit je nu vreemd bij je ouders.Back to basis.
Zet alles eens rustig op een rij en laat het even tot je doordringen dat dit echt niet normaal gedrag is hoe zeer hij ook spijt heeft.
Het komt iedere keer terug wees daar van bewust.
Sterkte.
dinsdag 30 september 2008 om 16:19
Oja,spijt heeft weinig nut als het toch weer gebeurd.
Volgens mij heeft jou vriend in therapie te gaan(ik weet het hij zal de laatste zijn zo je al zei).
Maar verdorie zeg je zit wmb. in een omgekeerde wereld.(ook 1 en al herkenning weliswaar in een andere context,dochter moet in therapie want ANDEREN vinden het nodig haar continu te pesten).
Iig.
Jij zoekt hulp maar krijgt geen feedback (van je partner).
Omdat hij er niet in geloofd?Geloofd hij wel in JOUW dan vraag ik me nu af.
Hij kan ook samen met jou de oplossing aangaan toch?Lekker makkelijk te zeggen dat je het niet zo op hebt met psych./therapie.
Ja halloo.
Volgens mij heeft jou vriend in therapie te gaan(ik weet het hij zal de laatste zijn zo je al zei).
Maar verdorie zeg je zit wmb. in een omgekeerde wereld.(ook 1 en al herkenning weliswaar in een andere context,dochter moet in therapie want ANDEREN vinden het nodig haar continu te pesten).
Iig.
Jij zoekt hulp maar krijgt geen feedback (van je partner).
Omdat hij er niet in geloofd?Geloofd hij wel in JOUW dan vraag ik me nu af.
Hij kan ook samen met jou de oplossing aangaan toch?Lekker makkelijk te zeggen dat je het niet zo op hebt met psych./therapie.
Ja halloo.
dinsdag 30 september 2008 om 18:25
Liuvera vraag aan je.
Hoe veel relaties heb je achter je en hoeveel tijd zat er tussen voordat je in een nieuwe kwam?
Heeft het mss. idd. toch wel te maken met je/een tikkende klok en je (ook al doe je dingen best wel alleen/deed je dat ook wel) maar niet alleen (over) wilt zijn/blijven.
Niet zozeer het alleen zijn maar het maatje willen om voor thuis te komen en visaversa?
Onbewust die angst er toch wél zit?
Hoe veel relaties heb je achter je en hoeveel tijd zat er tussen voordat je in een nieuwe kwam?
Heeft het mss. idd. toch wel te maken met je/een tikkende klok en je (ook al doe je dingen best wel alleen/deed je dat ook wel) maar niet alleen (over) wilt zijn/blijven.
Niet zozeer het alleen zijn maar het maatje willen om voor thuis te komen en visaversa?
Onbewust die angst er toch wél zit?
dinsdag 30 september 2008 om 19:05
Nou dit is mijn vierde lange relatie waarvan 3 echt serieus waren (de eerste was van mijn 16e tot 18e en ik was toen nog gewoon echt kind). En ja wat heeft er van tijd tussen gezeten.. kortst 3 maanden, langst 8 maanden.
Het is denk ik niet dat ik bang ben over te blijven maar ik besef wel van mezelf dat ik veel behoefte aan bevestiging heb.
En ja.. dat is een puntje mee te nemen naar therapie..
Thanks voor alle inzichten tot nu toe
Het is denk ik niet dat ik bang ben over te blijven maar ik besef wel van mezelf dat ik veel behoefte aan bevestiging heb.
En ja.. dat is een puntje mee te nemen naar therapie..
Thanks voor alle inzichten tot nu toe
dinsdag 30 september 2008 om 20:47
Mss. doet je vriend (voor zijn doen dan he) zijn uiterste best en zie jij dat niet zo.Waardoor hij er nu wat 'zat'(gaar) van is?
Vind dan nog niet dat hij dan zo heeft te reageren iedere keer.Ook al takes it two to tango.Dan nog.
Dat jij meer bevestiging nodig bent dan je vriend je (kan geven) geeft?Geen reden om zo te doen m.i.
Iets om mee te nemen idd. is altijd goed dat te bespreken en hoe daar mee om te gaan.
Vind dan nog niet dat hij dan zo heeft te reageren iedere keer.Ook al takes it two to tango.Dan nog.
Dat jij meer bevestiging nodig bent dan je vriend je (kan geven) geeft?Geen reden om zo te doen m.i.
Iets om mee te nemen idd. is altijd goed dat te bespreken en hoe daar mee om te gaan.
dinsdag 30 september 2008 om 21:09
Hoi Liuvera, dit is heel herkenbaar. Ik ben nu wel weg bij m'n exman. Heb geen zin om opnieuw te beginnen maar nog minder zin in het knokken alleen (en wie weet hoelang). Ik vind het ook absoluut niet makkelijk en heb besloten om alleen (met kind) te gaan wonen. Wil niet nogmaals alles opgeven mocht ik ooit nog een relatie krijgen en dat dat dan weer uitgaat. Maar moeilijk is het wel want het houden van is nooit helemaal weg tijdens een relatie.
Ik heb niet veel tips, behalve dat je je eigen grenzen goed in de gaten moet houden. Kijk ajb naar wat jij zelf wilt en wees eerlijk tegen jezelf, ook als dat gaat inhouden dat je weer overnieuw moet gaan beginnen
sterkte!
Genoeg
Ik heb niet veel tips, behalve dat je je eigen grenzen goed in de gaten moet houden. Kijk ajb naar wat jij zelf wilt en wees eerlijk tegen jezelf, ook als dat gaat inhouden dat je weer overnieuw moet gaan beginnen
sterkte!
Genoeg
zaterdag 11 oktober 2008 om 20:50
Meiden! Als ik het even mag zeggen; IK BEN APETROTS OP MEZELF!
Ik heb voor het eerst in mijn leven een punt achter een relatie gezet die heel ingrijpend is maar waar ik mij niet meer goed in voelde!
Vroeg ging ik dus veels te lang door, soms tot dat het zelfs gewoon doodbloede maar door therapie, ervaring en herwonnen zelfliefde heb ik nu voor het eerst in mijn leven ultiem VOOR MEZELF GEKOZEN!! Jeeeeeee!!!!!!!!!!
Het is nog best moeilijk, ik heb zeker veel gehuild en nog soms. Ik voel nog veel voor hem en ik zit echt te hikken tegen de verhuizing maar ik ben opgelucht en ik vind mijn rust langzaam weer terug. Blij!
Ik heb voor het eerst in mijn leven een punt achter een relatie gezet die heel ingrijpend is maar waar ik mij niet meer goed in voelde!
Vroeg ging ik dus veels te lang door, soms tot dat het zelfs gewoon doodbloede maar door therapie, ervaring en herwonnen zelfliefde heb ik nu voor het eerst in mijn leven ultiem VOOR MEZELF GEKOZEN!! Jeeeeeee!!!!!!!!!!
Het is nog best moeilijk, ik heb zeker veel gehuild en nog soms. Ik voel nog veel voor hem en ik zit echt te hikken tegen de verhuizing maar ik ben opgelucht en ik vind mijn rust langzaam weer terug. Blij!
