Relaties
alle pijlers
Teveel bevestiging zoeken?
maandag 5 januari 2009 om 19:23
Ik heb bijna acht maanden een relatie waar ik erg blij mee ben. Het gaat heel goed tussen ons en ik denk wel eens dat dit een lange relatie gaat worden. Toch blijf ik een soort onzekerheid houden en ik weet niet hoe ik ervan af kom.
Voordat ik wat met hem kreeg voelde ik me zelfstandig en onafhankelijk. Nu, als ik bij hem ben, voel ik opeens een soort afhankelijkheid. Ik zoek dan naar bevestiging bij hem. Als ik benoem dat ik soms wat onzeker doe, vraagt hij of hij misschien niet duidelijk genoeg is over zijn liefde. Dat is niet zo, hij geeft vaak aan hoe leuk hij mij vindt, etc.
En toch.... ik blijf me een beetje onzeker voelen bij hem en blijf aan hem vragen of die wel blijis met ons en of die denkt dat we lang samen blijven. Ik vind het zo raar omdat het zo in contrast staat met hoe ik me altijd heb gevoeld (ik was overtuigd van mannen-zijn-overbodig en heb ook niet gezocht naar een relatie oid). Ik ben benieuwd of iemand dit herkend en misschien een idee heeft van mogelijke oorzaken. Maar bovenal:
hoe kan ik er vanaf komen en me minder onzeker voelen...?
Voordat ik wat met hem kreeg voelde ik me zelfstandig en onafhankelijk. Nu, als ik bij hem ben, voel ik opeens een soort afhankelijkheid. Ik zoek dan naar bevestiging bij hem. Als ik benoem dat ik soms wat onzeker doe, vraagt hij of hij misschien niet duidelijk genoeg is over zijn liefde. Dat is niet zo, hij geeft vaak aan hoe leuk hij mij vindt, etc.
En toch.... ik blijf me een beetje onzeker voelen bij hem en blijf aan hem vragen of die wel blijis met ons en of die denkt dat we lang samen blijven. Ik vind het zo raar omdat het zo in contrast staat met hoe ik me altijd heb gevoeld (ik was overtuigd van mannen-zijn-overbodig en heb ook niet gezocht naar een relatie oid). Ik ben benieuwd of iemand dit herkend en misschien een idee heeft van mogelijke oorzaken. Maar bovenal:
hoe kan ik er vanaf komen en me minder onzeker voelen...?
maandag 5 januari 2009 om 19:28
hey hoi!
ik heb dit ook wel gehad in relaties. maar die gaven mij dan gewoon te weinig belangstelling! haha... bij mij was het zo dat ik dan echt om diegene gaf en bang was dat ik niet leuk genoeg was. dat er genoeg andere leuke meiden waren voor die jongen.
je bent misschien nu voor het eerst iemand tegengekomen waarbij je bang bent dat hij je verlaat. en dat zorgt voor onzekerheid! geef hem gewoon veel complimentjes en als hij dat ook teruggeeft dan weet je dat hij echt voor je gaat. en laat het onzekere gedrag niet de overhand nemen, maar zeg gewoon wat je bezighoudt... succes!
ik heb dit ook wel gehad in relaties. maar die gaven mij dan gewoon te weinig belangstelling! haha... bij mij was het zo dat ik dan echt om diegene gaf en bang was dat ik niet leuk genoeg was. dat er genoeg andere leuke meiden waren voor die jongen.
je bent misschien nu voor het eerst iemand tegengekomen waarbij je bang bent dat hij je verlaat. en dat zorgt voor onzekerheid! geef hem gewoon veel complimentjes en als hij dat ook teruggeeft dan weet je dat hij echt voor je gaat. en laat het onzekere gedrag niet de overhand nemen, maar zeg gewoon wat je bezighoudt... succes!
maandag 5 januari 2009 om 19:55
Herkenbaar!
Ik heb in mijn laatste relatie zó vaak gevraagd om bevestiging. Maar alleen als we niet bij elkaar waren/niet gezien hadden. (En dat terwijl we elkaar bijna dagelijks zagen!) Ik vroeg dan per SMS om bevestiging, zodat ik het 'op schrift' had en terug kon lezen. Hoe bedoel je idioot! "Waarom ben je op mij gevallen." "Mis je me?" Dat soort vragen.
Uiteindelijk sloeg mijn onzekerheid op hem over, wat (mede) het einde van onze relatie betekende...
Ik probeer in het vervolg niet te pas en te onpas mijn onzekerheid te uitten. Ik denk (en mede door mijn laatste relatie) dat dat alleen maar averechts werkt.
Ik heb in mijn laatste relatie zó vaak gevraagd om bevestiging. Maar alleen als we niet bij elkaar waren/niet gezien hadden. (En dat terwijl we elkaar bijna dagelijks zagen!) Ik vroeg dan per SMS om bevestiging, zodat ik het 'op schrift' had en terug kon lezen. Hoe bedoel je idioot! "Waarom ben je op mij gevallen." "Mis je me?" Dat soort vragen.
Uiteindelijk sloeg mijn onzekerheid op hem over, wat (mede) het einde van onze relatie betekende...
Ik probeer in het vervolg niet te pas en te onpas mijn onzekerheid te uitten. Ik denk (en mede door mijn laatste relatie) dat dat alleen maar averechts werkt.
maandag 5 januari 2009 om 20:12
Ik herken het ook wel TO.
Ik had hetzelfde. Als vrijgezel de meest sterke en onafhankelijke vrouw ooit. Nu, in mijn relatie, veel sneller onzeker. Het gaat steeds beter omdat ik er hard aan werk en besef dat ik mijn vriend er anders alleen maar mee wegjaag. Want hij kan natuurlijk het gevoel krijgen dat ik hem niet geloof en niet vertrouw. (gisteren hoorde ik van een vriendin dat haar relatie uit is om hetzelfde; haar vriend wantrouwde haar, was onzeker, jaloers etc. dat duwt me met mn neus op de feiten dat ik het voor mezelf moet houden).
Je onzekerheid kán je zelf oplossen door rationeel te proberen te denken. Dit is wat ik probeer (en wat ook echt zo is want het tegendeel heb ik nog niet kunnen vinden, al 1,5 jaar!)
- als het mis gaat, dan is dat zo. ik kan dat niet voorspellen, voorkomen of opvangen. als hij me verlaat, kom ik eroverheen want ik ben sterk. uit een eerdere relatie ben ik ook alleen maar sterker gekomen
- we hebben samen een huis gekocht (voor mij soort van 'bewijs' van zijn vertrouwen in ons
- we doen as woensdag aangifte van geristreerd partnerschap
- hij zegt heeeeel vaak hoe leuk hij me vindt en meent dat
- hij wil kinderen met me!
- hij heeft geduld met me en probeert er altijd voor me te zijn, zelfs als ik 'zeur' en die bevestiging nodig heb.
Misschien kan je voor jezelf deze dingen ook wel benoemen (of soortgelijke)? Maakt een lijstje en lees dat terug.
Kan je er verder met je vriend over praten? snapt hij het, wil hij je helpen voor zover dat kan? Verder moet je jezelf helpen en je onzekerheid zelf oplossen, dat maakt je sterker. als jij sterk bent en je zekerder voelt, heeft dat weer zn weerslag op hem en jullie relatie.
Hoop dat je wat aan mijn berichtje hebt. Ik herken het goed, en heb het eigenlijk redelijk onder controle (op enkele momenten dat het heel hevig is na) We hebben een hele fijne relatie, alles is geweldig en het gevoel en de passie tussen ons heel diep. Dat had ik nooit eerder gehad en is wat me juist misschien zo bang maakt (overigens is mijn ex na 4 jaar van de ene op andere dag vertrokken wat me soms bang maakt dat dat opnieuw kan gebeuren, die garantie nooit hebben maakt dat ik me over moet geven aan de situatie en dat is voor mij soms moeilijk)
Goed trouwens dat je er zelf aan wil werken!
Ik had hetzelfde. Als vrijgezel de meest sterke en onafhankelijke vrouw ooit. Nu, in mijn relatie, veel sneller onzeker. Het gaat steeds beter omdat ik er hard aan werk en besef dat ik mijn vriend er anders alleen maar mee wegjaag. Want hij kan natuurlijk het gevoel krijgen dat ik hem niet geloof en niet vertrouw. (gisteren hoorde ik van een vriendin dat haar relatie uit is om hetzelfde; haar vriend wantrouwde haar, was onzeker, jaloers etc. dat duwt me met mn neus op de feiten dat ik het voor mezelf moet houden).
Je onzekerheid kán je zelf oplossen door rationeel te proberen te denken. Dit is wat ik probeer (en wat ook echt zo is want het tegendeel heb ik nog niet kunnen vinden, al 1,5 jaar!)
- als het mis gaat, dan is dat zo. ik kan dat niet voorspellen, voorkomen of opvangen. als hij me verlaat, kom ik eroverheen want ik ben sterk. uit een eerdere relatie ben ik ook alleen maar sterker gekomen
- we hebben samen een huis gekocht (voor mij soort van 'bewijs' van zijn vertrouwen in ons
- we doen as woensdag aangifte van geristreerd partnerschap
- hij zegt heeeeel vaak hoe leuk hij me vindt en meent dat
- hij wil kinderen met me!
- hij heeft geduld met me en probeert er altijd voor me te zijn, zelfs als ik 'zeur' en die bevestiging nodig heb.
Misschien kan je voor jezelf deze dingen ook wel benoemen (of soortgelijke)? Maakt een lijstje en lees dat terug.
Kan je er verder met je vriend over praten? snapt hij het, wil hij je helpen voor zover dat kan? Verder moet je jezelf helpen en je onzekerheid zelf oplossen, dat maakt je sterker. als jij sterk bent en je zekerder voelt, heeft dat weer zn weerslag op hem en jullie relatie.
Hoop dat je wat aan mijn berichtje hebt. Ik herken het goed, en heb het eigenlijk redelijk onder controle (op enkele momenten dat het heel hevig is na) We hebben een hele fijne relatie, alles is geweldig en het gevoel en de passie tussen ons heel diep. Dat had ik nooit eerder gehad en is wat me juist misschien zo bang maakt (overigens is mijn ex na 4 jaar van de ene op andere dag vertrokken wat me soms bang maakt dat dat opnieuw kan gebeuren, die garantie nooit hebben maakt dat ik me over moet geven aan de situatie en dat is voor mij soms moeilijk)
Goed trouwens dat je er zelf aan wil werken!
maandag 5 januari 2009 om 20:22
Ik herken het ook heel erg!
Tsja wat je eraan kan doen weet ik niet precies. De grondslag van bevestiging zoeken is je eigen onzekerheid!
Ik denk dat je je vriend er niet teveel mee moet "lastig vallen". Dus niet altijd je onzekerheid uitspreken. Over het algemeen kunnen mannen daar niet zo goed tegen.
Ik ben er ook nog steeds mee aan het worstelen! Succes....
Tsja wat je eraan kan doen weet ik niet precies. De grondslag van bevestiging zoeken is je eigen onzekerheid!
Ik denk dat je je vriend er niet teveel mee moet "lastig vallen". Dus niet altijd je onzekerheid uitspreken. Over het algemeen kunnen mannen daar niet zo goed tegen.
Ik ben er ook nog steeds mee aan het worstelen! Succes....
maandag 5 januari 2009 om 23:00
Hallo AnMarije,
Heel herkenbaar wat je schrijft. Ben zelf zo'n anderhalf jaar bezig om iets te doen aan deze onzekere gevoelens en heb nu pas redelijk het gevoel dat het wat beter gaat. De enige die er wat aan kan doen ben jij, en je moet er voor zorgen dat je er niet te veel in meegaat in je hoofd, dus dat je je met alles wat in je zit ertegen verzet. Wat mij wel heel erg helpt is, dat ik merk dat naarmate ik mezelf zekerder voel en er niet constant mee bezig ben en mijn vriend er niet constant in betrek, hij steeds meer naar mij toekomt, steeds meer aandacht geeft en mij steeds aantrekkelijker vind. Terwijl ik juist in die onzekere periode's zou willen dat dat zou gebeuren gebeurt juist dan het tegenover gestelde. Heb nog wel steeds mijn onzekere tijden, tijden dat ik me bijna misselijk voel van onzekerheid, maar het wordt wel steeds minder. Moet er wel steeds mee bezig zijn en dat maakt het vaak wel erg vermoeiend, zou wel eens onbezorgd willen zijn....
Groetjes.
Heel herkenbaar wat je schrijft. Ben zelf zo'n anderhalf jaar bezig om iets te doen aan deze onzekere gevoelens en heb nu pas redelijk het gevoel dat het wat beter gaat. De enige die er wat aan kan doen ben jij, en je moet er voor zorgen dat je er niet te veel in meegaat in je hoofd, dus dat je je met alles wat in je zit ertegen verzet. Wat mij wel heel erg helpt is, dat ik merk dat naarmate ik mezelf zekerder voel en er niet constant mee bezig ben en mijn vriend er niet constant in betrek, hij steeds meer naar mij toekomt, steeds meer aandacht geeft en mij steeds aantrekkelijker vind. Terwijl ik juist in die onzekere periode's zou willen dat dat zou gebeuren gebeurt juist dan het tegenover gestelde. Heb nog wel steeds mijn onzekere tijden, tijden dat ik me bijna misselijk voel van onzekerheid, maar het wordt wel steeds minder. Moet er wel steeds mee bezig zijn en dat maakt het vaak wel erg vermoeiend, zou wel eens onbezorgd willen zijn....
Groetjes.
dinsdag 6 januari 2009 om 10:25
Moeilijk he..... ik denk dat zoveel vrouwen dit gevoel herkennen.
Zelf ben ik op dit vlak enorm gegroeid, maar nog overspoelt dat gevoel me weleens hoor.
Stel jezelf eens de vraag: wat is het ergste dat kan gebeuren als hij niet meer gek op je is en bij je weggaat?
En (zoals Sabine ook al verwoordde): stel dat hij gaat bij je weggaat en je ziet het aankomen door allerlei dingen die hij zegt of niet zegt, doet het dan minder pijn dan als het plotseling komt?
Die onzekerheid zit in jou en de enige die dat kan wegnemen ben je zelf meisje. Als je nou 's ochtends voor de spiegel staat, vertel dan eens aan je spiegelbeeld wat je van jezelf vindt. Benoem al je positieve dingen. Ik garandeer je dat als je dit een maand lang doet, dat je zekerder in je schoenen gaat staan.
En die onzekerheid hoef je niet weg te drukken he. Zeg ook eens hardop tegen jezelf: ik ben onzeker en dat is oké. Dat voelen is geen schande!
Zelf ben ik op dit vlak enorm gegroeid, maar nog overspoelt dat gevoel me weleens hoor.
Stel jezelf eens de vraag: wat is het ergste dat kan gebeuren als hij niet meer gek op je is en bij je weggaat?
En (zoals Sabine ook al verwoordde): stel dat hij gaat bij je weggaat en je ziet het aankomen door allerlei dingen die hij zegt of niet zegt, doet het dan minder pijn dan als het plotseling komt?
Die onzekerheid zit in jou en de enige die dat kan wegnemen ben je zelf meisje. Als je nou 's ochtends voor de spiegel staat, vertel dan eens aan je spiegelbeeld wat je van jezelf vindt. Benoem al je positieve dingen. Ik garandeer je dat als je dit een maand lang doet, dat je zekerder in je schoenen gaat staan.
En die onzekerheid hoef je niet weg te drukken he. Zeg ook eens hardop tegen jezelf: ik ben onzeker en dat is oké. Dat voelen is geen schande!
dinsdag 6 januari 2009 om 10:31
[quote]whoeps schreef op 05 januari 2009 @ 19:55:
Herkenbaar!
Ik heb in mijn laatste relatie zó vaak gevraagd om bevestiging. Maar alleen als we niet bij elkaar waren/niet gezien hadden. (En dat terwijl we elkaar bijna dagelijks zagen!) Ik vroeg dan per SMS om bevestiging, zodat ik het 'op schrift' had en terug kon lezen. Hoe bedoel je idioot! "Waarom ben je op mij gevallen." "Mis je me?" Dat soort vragen.
Hm klinkt wel aardig...als ik zulke smsjes zou krijgen zou ik behoorlijk afknappen! Maar dat was ook het geval zoals je schreef. Soms moet je je wel een beetje in kunnen houden.
Herkenbaar!
Ik heb in mijn laatste relatie zó vaak gevraagd om bevestiging. Maar alleen als we niet bij elkaar waren/niet gezien hadden. (En dat terwijl we elkaar bijna dagelijks zagen!) Ik vroeg dan per SMS om bevestiging, zodat ik het 'op schrift' had en terug kon lezen. Hoe bedoel je idioot! "Waarom ben je op mij gevallen." "Mis je me?" Dat soort vragen.
Hm klinkt wel aardig...als ik zulke smsjes zou krijgen zou ik behoorlijk afknappen! Maar dat was ook het geval zoals je schreef. Soms moet je je wel een beetje in kunnen houden.
dinsdag 6 januari 2009 om 10:56
Dit is zo herkenbaar!!
Heb een paar negatieve ervaringen gehad als het om relaties gaat. Heb nu sinds een paar maanden een relatie met een schat van een vent die me regelmatig laat weten dat hij mij geweldig vind.
En dan toch.......nu zien we elkaar 2 dagen niet (na een periode van elkaar bijna elke dag zien) en slaat de onzekerheid weer toe. Terwijl ik vandaag al 2x per email en sms een berichtje kreeg waarin hij mij mist en een email waarin hij van mij houdt....Maar owee als hij niet op een email of sms van mij reageert binnen de door mij gestelde tijd van 5 minuten.....(idioot natuurlijk!)
Het rare is dat ik totaal niet onzeker ben als we bij elkaar zijn.
Ik probeer zelf niet de bevestiging te zoeken bij hem door te vragen of hij nog van mij houdt of mij mist omdat ik diep in mijn hart weet dat dat zo is, maar toch......dat irritante gevoel van onzekerheid.
Ben heel blij om te lezen dat ik dus niet de enige ben, ik ging al twijfelen aan mijzelf.
Heb een paar negatieve ervaringen gehad als het om relaties gaat. Heb nu sinds een paar maanden een relatie met een schat van een vent die me regelmatig laat weten dat hij mij geweldig vind.
En dan toch.......nu zien we elkaar 2 dagen niet (na een periode van elkaar bijna elke dag zien) en slaat de onzekerheid weer toe. Terwijl ik vandaag al 2x per email en sms een berichtje kreeg waarin hij mij mist en een email waarin hij van mij houdt....Maar owee als hij niet op een email of sms van mij reageert binnen de door mij gestelde tijd van 5 minuten.....(idioot natuurlijk!)
Het rare is dat ik totaal niet onzeker ben als we bij elkaar zijn.
Ik probeer zelf niet de bevestiging te zoeken bij hem door te vragen of hij nog van mij houdt of mij mist omdat ik diep in mijn hart weet dat dat zo is, maar toch......dat irritante gevoel van onzekerheid.
Ben heel blij om te lezen dat ik dus niet de enige ben, ik ging al twijfelen aan mijzelf.
dinsdag 6 januari 2009 om 11:53
quote:Kaar72 schreef op 06 januari 2009 @ 10:56:
Dit is zo herkenbaar!!
Heb een paar negatieve ervaringen gehad als het om relaties gaat. Heb nu sinds een paar maanden een relatie met een schat van een vent die me regelmatig laat weten dat hij mij geweldig vind.
En dan toch.......nu zien we elkaar 2 dagen niet (na een periode van elkaar bijna elke dag zien) en slaat de onzekerheid weer toe. Terwijl ik vandaag al 2x per email en sms een berichtje kreeg waarin hij mij mist en een email waarin hij van mij houdt....Maar owee als hij niet op een email of sms van mij reageert binnen de door mij gestelde tijd van 5 minuten.....(idioot natuurlijk!)
Het rare is dat ik totaal niet onzeker ben als we bij elkaar zijn.
Ik probeer zelf niet de bevestiging te zoeken bij hem door te vragen of hij nog van mij houdt of mij mist omdat ik diep in mijn hart weet dat dat zo is, maar toch......dat irritante gevoel van onzekerheid.Ben heel blij om te lezen dat ik dus niet de enige ben, ik ging al twijfelen aan mijzelf.
Probeer toch te genieten van het missen. Ook dat hoort bij een relatie. En geniet toch van de tijd/dag die je echt even voor jezelf hebt. Natuurlijk heb je hem het liefste bij je, maar even een paar dagen alleen zijn kan ook heel lekker zijn. Je kunt diagonaal slapen (erg fijn), harder snurken dan ooit tevoren, whatever. (kan ook als hij er is natuurlijk, maar nu wéét een ander het niet eens, heerlijk toch?).
Mijn vriend is afgelopen bijna maand elke dag hier geweest, en deze week zie ik hem niet. Ik mis hem nu al , maar vind het juist ook wel leuk. Zelf word ik me ook altijd nóg bewuster van wat ik voel als ik niet bij iemand ben waar ik graag bij ben, en voor mij is dat heel goed. (veel scharrels waren behoorlijk kortstondig omdat ik na de derde of vierde keer 2 dagen samen uitkeek naar de tijd die ik alleen zou zijn).
Extra leuk om elkaar eind van de week weer te zien juist, daar kijk ik nu al helemaal naar uit. En wat moet er ineens anders zijn dat hij niet meer terug zou komen toch? Als het goed is komt het in de relatie van 2 kanten. Die onzekerheid verpest meer dan goed voor je is. Gebruik deze tijd om je goed te voelen over jezelf, blij te zijn met jezelf (dan snap je ook weer waarom hij je zo leuk vindt en dus helemaal geen reden heeft om niet terug te komen toch?).
Misschien heb ik makkelijk praten. Ik zou mijn vriend gisteren ook niet kunnen zien en zag hem toch .
Dit is zo herkenbaar!!
Heb een paar negatieve ervaringen gehad als het om relaties gaat. Heb nu sinds een paar maanden een relatie met een schat van een vent die me regelmatig laat weten dat hij mij geweldig vind.
En dan toch.......nu zien we elkaar 2 dagen niet (na een periode van elkaar bijna elke dag zien) en slaat de onzekerheid weer toe. Terwijl ik vandaag al 2x per email en sms een berichtje kreeg waarin hij mij mist en een email waarin hij van mij houdt....Maar owee als hij niet op een email of sms van mij reageert binnen de door mij gestelde tijd van 5 minuten.....(idioot natuurlijk!)
Het rare is dat ik totaal niet onzeker ben als we bij elkaar zijn.
Ik probeer zelf niet de bevestiging te zoeken bij hem door te vragen of hij nog van mij houdt of mij mist omdat ik diep in mijn hart weet dat dat zo is, maar toch......dat irritante gevoel van onzekerheid.Ben heel blij om te lezen dat ik dus niet de enige ben, ik ging al twijfelen aan mijzelf.
Probeer toch te genieten van het missen. Ook dat hoort bij een relatie. En geniet toch van de tijd/dag die je echt even voor jezelf hebt. Natuurlijk heb je hem het liefste bij je, maar even een paar dagen alleen zijn kan ook heel lekker zijn. Je kunt diagonaal slapen (erg fijn), harder snurken dan ooit tevoren, whatever. (kan ook als hij er is natuurlijk, maar nu wéét een ander het niet eens, heerlijk toch?).
Mijn vriend is afgelopen bijna maand elke dag hier geweest, en deze week zie ik hem niet. Ik mis hem nu al , maar vind het juist ook wel leuk. Zelf word ik me ook altijd nóg bewuster van wat ik voel als ik niet bij iemand ben waar ik graag bij ben, en voor mij is dat heel goed. (veel scharrels waren behoorlijk kortstondig omdat ik na de derde of vierde keer 2 dagen samen uitkeek naar de tijd die ik alleen zou zijn).
Extra leuk om elkaar eind van de week weer te zien juist, daar kijk ik nu al helemaal naar uit. En wat moet er ineens anders zijn dat hij niet meer terug zou komen toch? Als het goed is komt het in de relatie van 2 kanten. Die onzekerheid verpest meer dan goed voor je is. Gebruik deze tijd om je goed te voelen over jezelf, blij te zijn met jezelf (dan snap je ook weer waarom hij je zo leuk vindt en dus helemaal geen reden heeft om niet terug te komen toch?).
Misschien heb ik makkelijk praten. Ik zou mijn vriend gisteren ook niet kunnen zien en zag hem toch .
dinsdag 6 januari 2009 om 13:01
Bedankt voor je reactie. Je hebt ook helemaal gelijk.
Ik heb er niks om mij zo onzeker te voelen. Ik voel me rot (en dat terwijl hij me alleen maar lieve berichten stuurt).
Het klinkt tegenstrijdig,maar misschien gaat het wel te goed dat ik het gewoon niet kan geloven! Heb net iets te vaak de deksel op mijn neus gehad. Maar dat is iets waar hij absoluut niks aan kan doen en waar hij ook geen "slachtoffer" van mag zijn.
Daarom ga ik me vanaf nu met hand en tand verzetten tegen dat rotgevoel van onzekerheid!! Het is nergens voor nodig.
Pff voel me alweer een stuk beter.
Ik heb er niks om mij zo onzeker te voelen. Ik voel me rot (en dat terwijl hij me alleen maar lieve berichten stuurt).
Het klinkt tegenstrijdig,maar misschien gaat het wel te goed dat ik het gewoon niet kan geloven! Heb net iets te vaak de deksel op mijn neus gehad. Maar dat is iets waar hij absoluut niks aan kan doen en waar hij ook geen "slachtoffer" van mag zijn.
Daarom ga ik me vanaf nu met hand en tand verzetten tegen dat rotgevoel van onzekerheid!! Het is nergens voor nodig.
Pff voel me alweer een stuk beter.
dinsdag 6 januari 2009 om 13:33
quote:Kaar72 schreef op 06 januari 2009 @ 13:01:
Bedankt voor je reactie. Je hebt ook helemaal gelijk.
Ik heb er niks om mij zo onzeker te voelen. Ik voel me rot (en dat terwijl hij me alleen maar lieve berichten stuurt).
Het klinkt tegenstrijdig,maar misschien gaat het wel te goed dat ik het gewoon niet kan geloven! Heb net iets te vaak de deksel op mijn neus gehad. Maar dat is iets waar hij absoluut niks aan kan doen en waar hij ook geen "slachtoffer" van mag zijn.
Daarom ga ik me vanaf nu met hand en tand verzetten tegen dat rotgevoel van onzekerheid!! Het is nergens voor nodig.
Pff voel me alweer een stuk beter.
Gelukkig maar Kaar. Fijn dat je je een stuk beter voelt.
Misschien ook een tip om iets tegen dat ongeloof van je te doen. Dat die eerdere ervaringen je het idee hebben gegeven dat iets niet goed kan blijven gaan is toch gewoon jammer. En het is ook niet gezegd dat je eerdere ervaringen een leidraad zijn voor de rest van je leven. Haal de leerpunten uit het verleden en laat de rest toch zitten. Moeilijk soms, maar wel beter.
In plaats van denken; het gaat té goed kun je ook achterover zitten, heerlijk diep zuchten en genietend bedenken; wat gaat het toch ontzettend goed. Als het (ooit misschien) niet meer goed gaat heb je nog alle tijd om je daar mee bezig te houden. Dat hoeft nu dus helemaal niet.
Bedankt voor je reactie. Je hebt ook helemaal gelijk.
Ik heb er niks om mij zo onzeker te voelen. Ik voel me rot (en dat terwijl hij me alleen maar lieve berichten stuurt).
Het klinkt tegenstrijdig,maar misschien gaat het wel te goed dat ik het gewoon niet kan geloven! Heb net iets te vaak de deksel op mijn neus gehad. Maar dat is iets waar hij absoluut niks aan kan doen en waar hij ook geen "slachtoffer" van mag zijn.
Daarom ga ik me vanaf nu met hand en tand verzetten tegen dat rotgevoel van onzekerheid!! Het is nergens voor nodig.
Pff voel me alweer een stuk beter.
Gelukkig maar Kaar. Fijn dat je je een stuk beter voelt.
Misschien ook een tip om iets tegen dat ongeloof van je te doen. Dat die eerdere ervaringen je het idee hebben gegeven dat iets niet goed kan blijven gaan is toch gewoon jammer. En het is ook niet gezegd dat je eerdere ervaringen een leidraad zijn voor de rest van je leven. Haal de leerpunten uit het verleden en laat de rest toch zitten. Moeilijk soms, maar wel beter.
In plaats van denken; het gaat té goed kun je ook achterover zitten, heerlijk diep zuchten en genietend bedenken; wat gaat het toch ontzettend goed. Als het (ooit misschien) niet meer goed gaat heb je nog alle tijd om je daar mee bezig te houden. Dat hoeft nu dus helemaal niet.
woensdag 7 januari 2009 om 11:14
Fijn om te zien dat meer mensen er wel een last van hebben! Er word hier veel gezegt dat het bij jezelf ligt, maar ik vind het dan ook fijn om te weten wat dan oorzaken kunnen zijn. Volgens mij kunnen dit de volgende dingen zijn:
-Twijfel aan partner keuze
-Eigenlijk geen relatie willen
-Faalangst: bang dat door eigen toedoen de relatie niet werkt
-Bang om gekwetst te worden (denk een soort van bindingsangst)
-Verlatingsangst, bang om alleen achter te blijven
-Niet genoeg bevestiging krijgen door het anders uiten van je liefde naar elkaar en dit van elkaar dus niet zien
Vervolgens heb ik deze dingen genummerd.. Wat kan het wel zijn en wat is het niet? Gelukkig eindigde twijfel aan partnerkeuze als laatste . Ik denk wel dat het een soort bindingsangst is in combinatie met faalangst….
Nu ik dat weet kan ik het niet meteen veranderen maar wel concreter zijn naar mijn vriend waar het vandaan komt. Gister hebben we het er wel even over gehad. Dan blijkt er eigenlijk weer geen probleem te zijn want hij snapt die zwakte wel…
Maar meer tips en ervaringen blijven welkom
-Twijfel aan partner keuze
-Eigenlijk geen relatie willen
-Faalangst: bang dat door eigen toedoen de relatie niet werkt
-Bang om gekwetst te worden (denk een soort van bindingsangst)
-Verlatingsangst, bang om alleen achter te blijven
-Niet genoeg bevestiging krijgen door het anders uiten van je liefde naar elkaar en dit van elkaar dus niet zien
Vervolgens heb ik deze dingen genummerd.. Wat kan het wel zijn en wat is het niet? Gelukkig eindigde twijfel aan partnerkeuze als laatste . Ik denk wel dat het een soort bindingsangst is in combinatie met faalangst….
Nu ik dat weet kan ik het niet meteen veranderen maar wel concreter zijn naar mijn vriend waar het vandaan komt. Gister hebben we het er wel even over gehad. Dan blijkt er eigenlijk weer geen probleem te zijn want hij snapt die zwakte wel…
Maar meer tips en ervaringen blijven welkom
woensdag 7 januari 2009 om 11:47
quote:AnMarije schreef op 07 januari 2009 @ 11:14:
Fijn om te zien dat meer mensen er wel een last van hebben! Er word hier veel gezegt dat het bij jezelf ligt, maar ik vind het dan ook fijn om te weten wat dan oorzaken kunnen zijn. Volgens mij kunnen dit de volgende dingen zijn:
-Twijfel aan partner keuze
-Eigenlijk geen relatie willen
-Faalangst: bang dat door eigen toedoen de relatie niet werkt
-Bang om gekwetst te worden (denk een soort van bindingsangst)
-Verlatingsangst, bang om alleen achter te blijven
-Niet genoeg bevestiging krijgen door het anders uiten van je liefde naar elkaar en dit van elkaar dus niet zien
Vervolgens heb ik deze dingen genummerd.. Wat kan het wel zijn en wat is het niet? Gelukkig eindigde twijfel aan partnerkeuze als laatste . Ik denk wel dat het een soort bindingsangst is in combinatie met faalangst….
Nu ik dat weet kan ik het niet meteen veranderen maar wel concreter zijn naar mijn vriend waar het vandaan komt. Gister hebben we het er wel even over gehad. Dan blijkt er eigenlijk weer geen probleem te zijn want hij snapt die zwakte wel…
Maar meer tips en ervaringen blijven welkom
Annemarije, al is het bindingsangst in combinatie met faalangst, dan nóg zit het in jezelf en kun je eraan werken. Of je gaat bij de pakken neerzitten en laat het je relatie slopen. Wat jij wilt.
Dat je voor je wat met hem kreeg zelfstandig en onafhankelijk was, wil zeggen dat je dat ook weer terug kunt krijgen. Daarnaast is een zekere mate van afhankelijkheid normaal in een relatie. Maar als dit gaat belemmeren zoals het bij jou gaat doen moet je toch echt proberen om dit te stoppen hoor. Het is niet makkelijk, maar daarmee niet onmogelijk.
Bindingsangst lijkt me trouwens sterk, want je wilt hem juist aan je binden. Faalangst... je mag fouten maken hoor. Je bent ook gewoon een mens. Als je vriend een perfecte partner wilt, laat hem dan lekker verder zoeken. Maar ook dat zit in jezelf. Je mag ook van jezelf houden terwijl je fouten maakt, daar leer je weer van. Alleen maar goed dus.
Fijn om te zien dat meer mensen er wel een last van hebben! Er word hier veel gezegt dat het bij jezelf ligt, maar ik vind het dan ook fijn om te weten wat dan oorzaken kunnen zijn. Volgens mij kunnen dit de volgende dingen zijn:
-Twijfel aan partner keuze
-Eigenlijk geen relatie willen
-Faalangst: bang dat door eigen toedoen de relatie niet werkt
-Bang om gekwetst te worden (denk een soort van bindingsangst)
-Verlatingsangst, bang om alleen achter te blijven
-Niet genoeg bevestiging krijgen door het anders uiten van je liefde naar elkaar en dit van elkaar dus niet zien
Vervolgens heb ik deze dingen genummerd.. Wat kan het wel zijn en wat is het niet? Gelukkig eindigde twijfel aan partnerkeuze als laatste . Ik denk wel dat het een soort bindingsangst is in combinatie met faalangst….
Nu ik dat weet kan ik het niet meteen veranderen maar wel concreter zijn naar mijn vriend waar het vandaan komt. Gister hebben we het er wel even over gehad. Dan blijkt er eigenlijk weer geen probleem te zijn want hij snapt die zwakte wel…
Maar meer tips en ervaringen blijven welkom
Annemarije, al is het bindingsangst in combinatie met faalangst, dan nóg zit het in jezelf en kun je eraan werken. Of je gaat bij de pakken neerzitten en laat het je relatie slopen. Wat jij wilt.
Dat je voor je wat met hem kreeg zelfstandig en onafhankelijk was, wil zeggen dat je dat ook weer terug kunt krijgen. Daarnaast is een zekere mate van afhankelijkheid normaal in een relatie. Maar als dit gaat belemmeren zoals het bij jou gaat doen moet je toch echt proberen om dit te stoppen hoor. Het is niet makkelijk, maar daarmee niet onmogelijk.
Bindingsangst lijkt me trouwens sterk, want je wilt hem juist aan je binden. Faalangst... je mag fouten maken hoor. Je bent ook gewoon een mens. Als je vriend een perfecte partner wilt, laat hem dan lekker verder zoeken. Maar ook dat zit in jezelf. Je mag ook van jezelf houden terwijl je fouten maakt, daar leer je weer van. Alleen maar goed dus.
donderdag 8 januari 2009 om 12:29
Het maakt je gewoon enorm kwetsbaar als je zo gek op iemand bent. Want je stelt je open, je wilt iemand niet kwijt en niet gekwetst worden. Ik denk dat veel mensen daar de natuurlijke reactie op krijgen van het kwampachtig vast willen houden, maar je merkt dan ook dat je dat dus niet zelf in de hand hebt. Als hij niet bij jou wil zijn, dan is dat zijn keuze, daar kan je helemaal niks aan doen. Dat maakt onzeker.
Naar mijn idee ligt de oplossing in loslaten en offeren. Bereid zijn om te genieten van het moment en hem te laten gaan als hij niet gelukkig met jou is. Dat is ook liefde. Maar het is verdomde moeilijk, omdat je eigen ik hem zo graag wil...
Naar mijn idee ligt de oplossing in loslaten en offeren. Bereid zijn om te genieten van het moment en hem te laten gaan als hij niet gelukkig met jou is. Dat is ook liefde. Maar het is verdomde moeilijk, omdat je eigen ik hem zo graag wil...
donderdag 8 januari 2009 om 19:32
heel herkenbaar ook voor mij. Volgens mij is het vaak wel je eigen onzekerheid die spreekt, maar blijkbaar ook weer niet bij iedereen. Liefde is idd ook loslaten zoals meissiemeissie zegt.
Ik moest bij deze topic ook meteen denken aan een mooi stukje tekst wat Lalein heeft gepost in het verlatingsangst-topic:
Een jonge vrouw liep met een oudere wijze vrouw op het strand en ze vroeg haar advies om haar man niet kwijt te raken. De oude vrouw pakte een hand met zand een hield het vast in haar vuist. Ze verkrampte haar hand en het zand sijpelde op de grond. Toen pakte ze een hand zand en liet het losjes op haar hand liggen. Het zand bleef liggen. Dat is liefde, laat het los en het blijft. Verkramp en je verliest.
Overigens niet bedoeld om je een rot gevoel te geven natuurlijk! Ik bedoel gewoon, durf te vertrouwen in de liefde van je vriend. Je moet zelf er af en toe een beetje toe dwingen.. ik weet hoe moeilijk dat is hoor.
Ik moest bij deze topic ook meteen denken aan een mooi stukje tekst wat Lalein heeft gepost in het verlatingsangst-topic:
Een jonge vrouw liep met een oudere wijze vrouw op het strand en ze vroeg haar advies om haar man niet kwijt te raken. De oude vrouw pakte een hand met zand een hield het vast in haar vuist. Ze verkrampte haar hand en het zand sijpelde op de grond. Toen pakte ze een hand zand en liet het losjes op haar hand liggen. Het zand bleef liggen. Dat is liefde, laat het los en het blijft. Verkramp en je verliest.
Overigens niet bedoeld om je een rot gevoel te geven natuurlijk! Ik bedoel gewoon, durf te vertrouwen in de liefde van je vriend. Je moet zelf er af en toe een beetje toe dwingen.. ik weet hoe moeilijk dat is hoor.
vrijdag 9 januari 2009 om 12:14
Ja, ook voor mij heel herkenbaar!
Had gister nog crisis met hem eigenlijk vanwege hetzelfde. ('t was bijna uit!) Na 9 jr relatie dat in sept. is uit gegaan heb ik heel snel weer een nwe vriend gekregen. Eentje die ook meteen heel serieus was/is en van het alles of niets-principe (we wonen dus nu al zo'n beetje samen!).
Ik merkte echter in de loop der tijd dat ik niet meer aan mezelf toe kwam, mezelf een beetje kwijt begon te raken, terwijl ik hem toch ook wel elke dag wil zien! Echt een dilemma!
Maar het bleef toch een beetje wringen, dus heb dat eergister maar weer eens aangekaart met een relatiecrisisje als gevolg, want hij interpreteerde het als -kort gezegd- dat ik dan liever vrij(gezel) wil zijn. Maar dat wil ik óók weer niet!!
Ik heb nu iig geconcludeerd dat ik 'gewoon' mezelf moet blijven ipv mezelf aan hèm aan te passen, 'gewoon' m'n eigen ding moet gaan/blijven doen, al is dat misschien niet meteen wat hij leuk vindt. Ben/was dan bv zo bang dat ie me saai of stom oid vindt. Maar níet mezelf zijn werkt dus ook niet!
Met m'n ex had ik hier veel minder last van, die liet me ook meer vrij geloof ik. Het is belangrijk dat je je eigen ding kunt blijven doen en dat je de ruimte krijgt (neemt) om jezelf te blijven, wie dat ook moge zijn (vind ik nl nog wel eens moeilijk te bepalen: wie ben ik nou eigenlijk?).
Maar ik denk dat je daar wel weer zelfvertrouwen uit put. Ik stelde me al vrij snel afhankelijk van hem op; ik liet hem bepalen wat we gingen doen, omdat ik het niet meer wist of bang was dat hij niet leuk zou vinden wat IK zou voorstellen.
Er zijn dus al best momenten geweest dat ik wenste ff lekker single te zijn, gewoon om weer tot mezelf te kunnen komen, te ontdekken wat IK nou wil ipv me weer helemaal te plooien naar een nwe (veeleisendere) man....
Maarja... het is ook heel léuk samen, dus het is het een of het ander en heb besloten er nu maar voor te gaan met hem en leren er mee om te gaan...
Jij iig ook heel veel succes en ik hoop dat het je sterkt te weten dat er (veel) meer vrouwen zijn als jij....
Had gister nog crisis met hem eigenlijk vanwege hetzelfde. ('t was bijna uit!) Na 9 jr relatie dat in sept. is uit gegaan heb ik heel snel weer een nwe vriend gekregen. Eentje die ook meteen heel serieus was/is en van het alles of niets-principe (we wonen dus nu al zo'n beetje samen!).
Ik merkte echter in de loop der tijd dat ik niet meer aan mezelf toe kwam, mezelf een beetje kwijt begon te raken, terwijl ik hem toch ook wel elke dag wil zien! Echt een dilemma!
Maar het bleef toch een beetje wringen, dus heb dat eergister maar weer eens aangekaart met een relatiecrisisje als gevolg, want hij interpreteerde het als -kort gezegd- dat ik dan liever vrij(gezel) wil zijn. Maar dat wil ik óók weer niet!!
Ik heb nu iig geconcludeerd dat ik 'gewoon' mezelf moet blijven ipv mezelf aan hèm aan te passen, 'gewoon' m'n eigen ding moet gaan/blijven doen, al is dat misschien niet meteen wat hij leuk vindt. Ben/was dan bv zo bang dat ie me saai of stom oid vindt. Maar níet mezelf zijn werkt dus ook niet!
Met m'n ex had ik hier veel minder last van, die liet me ook meer vrij geloof ik. Het is belangrijk dat je je eigen ding kunt blijven doen en dat je de ruimte krijgt (neemt) om jezelf te blijven, wie dat ook moge zijn (vind ik nl nog wel eens moeilijk te bepalen: wie ben ik nou eigenlijk?).
Maar ik denk dat je daar wel weer zelfvertrouwen uit put. Ik stelde me al vrij snel afhankelijk van hem op; ik liet hem bepalen wat we gingen doen, omdat ik het niet meer wist of bang was dat hij niet leuk zou vinden wat IK zou voorstellen.
Er zijn dus al best momenten geweest dat ik wenste ff lekker single te zijn, gewoon om weer tot mezelf te kunnen komen, te ontdekken wat IK nou wil ipv me weer helemaal te plooien naar een nwe (veeleisendere) man....
Maarja... het is ook heel léuk samen, dus het is het een of het ander en heb besloten er nu maar voor te gaan met hem en leren er mee om te gaan...
Jij iig ook heel veel succes en ik hoop dat het je sterkt te weten dat er (veel) meer vrouwen zijn als jij....
Het is goed openhartig naar anderen te zijn, maar met eerlijkheid moet je voorzichtig zijn, en als het mogelijk is moet je respectvolle en aardige woorden gebruiken. Confucius
vrijdag 9 januari 2009 om 22:04
quote:meissiemeissie schreef op 08 januari 2009 @ 12:29:
Het maakt je gewoon enorm kwetsbaar als je zo gek op iemand bent. Want je stelt je open, je wilt iemand niet kwijt en niet gekwetst worden. Ik denk dat veel mensen daar de natuurlijke reactie op krijgen van het kwampachtig vast willen houden, maar je merkt dan ook dat je dat dus niet zelf in de hand hebt. Als hij niet bij jou wil zijn, dan is dat zijn keuze, daar kan je helemaal niks aan doen. Dat maakt onzeker.
Naar mijn idee ligt de oplossing in loslaten en offeren. Bereid zijn om te genieten van het moment en hem te laten gaan als hij niet gelukkig met jou is. Dat is ook liefde. Maar het is verdomde moeilijk, omdat je eigen ik hem zo graag wil...
Ik snap helemaal wat je zegt meissiemeissie, maar in dat stukje over onzeker kan ik me niet helemaal vinden. Ik ben hartstikke gek op mijn vriend, en dat maakt mij inderdaad kwetsbaar. Maar hij is ook gek op mij, ik merk dat, voel dat hoor dat. En dat maakt hem kwetsbaar. Twee kwetsbare mensen bij elkaar dus.
Natuurlijk heb ik wel eens mijn onzekere momenten, ik ben een gewone, normale vrouw. Bij mij is het cyclusgebonden, als ik ongesteld ben minder lekker in mijn vel zit kan ik gaan piekeren. Gelukkig weet ik wanneer ik daar meer last van heb en heb ik ook geleerd hoe ik dat nadenken/piekeren kan voorkomen. Ik weet ook wanneer ik dingen meer moet relativeren/loslaten omdat mijn hormonen op die momenten hard aan het werk zijn om mijn lijf over te nemen.
Het is/ik vind het veel te leuk met hem om dat te gaan stukmaken door idiote, onzinnige gedachten. En juist het feit dat hij bij mij, met mij is omdat hij dat zelf wil, daar zelf voor kiest omdat hij mij zo leuk vindt (niet omdat ik hem "vasthoud") geeft mij voldoende zekerheid voor die minder zekere momenten.
Daarnaast wil ik zelf, hoe gek ik ook op hem ben, alleen met hem zijn als hij dat zelf ook heel graag wil. Als hij het anders gaat voelen wil ik liever alleen zijn dan verder gaan in de relatie. Ik vind het namelijk geweldig met hem, maar zonder hem is mijn leven ook erg leuk. En weet je, die instelling maakt dat ik juist ontzettend kan genieten van hem, van onze relatie, van ons samenzijn. Ook omdat ik weet dat ik bij hem ben omdat ik dat wil, niet omdat ik die zekerheid nodig heb dat het wel goed zit.
Ik hoop dat mijn fijne, goede ervaring voor degene die het moeilijk hebben met dit deel van een relatie een steuntje is, of een opsteker. Energie geeft om zelf ook anders tegen deze dingen aan te kijken zodat iedereen kan genieten van hun relaties
Het maakt je gewoon enorm kwetsbaar als je zo gek op iemand bent. Want je stelt je open, je wilt iemand niet kwijt en niet gekwetst worden. Ik denk dat veel mensen daar de natuurlijke reactie op krijgen van het kwampachtig vast willen houden, maar je merkt dan ook dat je dat dus niet zelf in de hand hebt. Als hij niet bij jou wil zijn, dan is dat zijn keuze, daar kan je helemaal niks aan doen. Dat maakt onzeker.
Naar mijn idee ligt de oplossing in loslaten en offeren. Bereid zijn om te genieten van het moment en hem te laten gaan als hij niet gelukkig met jou is. Dat is ook liefde. Maar het is verdomde moeilijk, omdat je eigen ik hem zo graag wil...
Ik snap helemaal wat je zegt meissiemeissie, maar in dat stukje over onzeker kan ik me niet helemaal vinden. Ik ben hartstikke gek op mijn vriend, en dat maakt mij inderdaad kwetsbaar. Maar hij is ook gek op mij, ik merk dat, voel dat hoor dat. En dat maakt hem kwetsbaar. Twee kwetsbare mensen bij elkaar dus.
Natuurlijk heb ik wel eens mijn onzekere momenten, ik ben een gewone, normale vrouw. Bij mij is het cyclusgebonden, als ik ongesteld ben minder lekker in mijn vel zit kan ik gaan piekeren. Gelukkig weet ik wanneer ik daar meer last van heb en heb ik ook geleerd hoe ik dat nadenken/piekeren kan voorkomen. Ik weet ook wanneer ik dingen meer moet relativeren/loslaten omdat mijn hormonen op die momenten hard aan het werk zijn om mijn lijf over te nemen.
Het is/ik vind het veel te leuk met hem om dat te gaan stukmaken door idiote, onzinnige gedachten. En juist het feit dat hij bij mij, met mij is omdat hij dat zelf wil, daar zelf voor kiest omdat hij mij zo leuk vindt (niet omdat ik hem "vasthoud") geeft mij voldoende zekerheid voor die minder zekere momenten.
Daarnaast wil ik zelf, hoe gek ik ook op hem ben, alleen met hem zijn als hij dat zelf ook heel graag wil. Als hij het anders gaat voelen wil ik liever alleen zijn dan verder gaan in de relatie. Ik vind het namelijk geweldig met hem, maar zonder hem is mijn leven ook erg leuk. En weet je, die instelling maakt dat ik juist ontzettend kan genieten van hem, van onze relatie, van ons samenzijn. Ook omdat ik weet dat ik bij hem ben omdat ik dat wil, niet omdat ik die zekerheid nodig heb dat het wel goed zit.
Ik hoop dat mijn fijne, goede ervaring voor degene die het moeilijk hebben met dit deel van een relatie een steuntje is, of een opsteker. Energie geeft om zelf ook anders tegen deze dingen aan te kijken zodat iedereen kan genieten van hun relaties
