Relaties
alle pijlers
toeval of het lot?
vrijdag 28 december 2007 om 09:43
Soms komt er wel eens iemand of iets op je pad waarvan je denkt.....
Een timing van lik me vessie, of de gedachte: ja, so what?
Achteraf denk je dan toch, was het toeval, of het lot? Nou, het lot is moeilijk te bewijzen, dus zal het wel toeval zijn.
Maar soms is toeval aangestuurd door het lot.
Op het moment dat ik totaal in de vernieling lag, lichamelijk, geestelijk, ik was een dik aan alcohol verslaafd wrak, kwam er iemand op mijn pad. Eerst dacht ik aan een fijne vriendschap, want dat is soms ook maar afwachten, wat voor vriend iemand echt is!
Maar ook dacht ik: jummie, die is lekker! En ik duwde mijn door drank opgezwollen borsten iets extra omhoog en knipperde met mijn blauwe ogen.
Drie maanden later bloosde ik nog altijd als ik hem zag, maar ook voelde ik een warme vriendschap, die inmiddels ontstaan was.
Het was echt een verademing om zijn eerlijke mening te horen, maar vooral zijn complimenten over mij. Moi? Een complimentje? Wat moet jij van mij? Ja, dat was toen nog een logische reactie! Maar ik zag steeds meer in, dat hij best wel eens gelijk kon hebben! Moest ik dan mijn leven laten verpesten door 1 persoon die mij met zijn negatieve houding zo enorm klein had gekregen? Een persoon die mij door angst voor hem compleet in zijn macht had?
Na drie maanden besloot ik een enorme stap te zetten, een stap die ik anders nooit had durven zetten. Ik kon die stap ook alleen maar maken, omdat ik zeker wist dat het goed voelde! Ik dumpte de levende nachtmerrie uit mijn leven en besloot mijn vrijgezellen bestaan te vieren met koffie en gebak en te proosten op onze vriendschap.
Terwijl ik voorzichtig aan de nog hete koffie nipte, schoten er allerlei gedachtes door mijn hoofd heen... Angst, omdat ik vrijgezel was, woede, omdat ik alles te lang had laten duren, rust, omdat ik eindelijk mijzelf een kans had gegeven, maar ook verliefdheid, omdat ik mijn inmiddels beste vriend stiekem steeds leuker ging vinden. Ik ging mij toch niet halsoverkop weer in een relatie storten? Wat als hij mij niet leuk genoeg vond, was ik ook de vriendschap kwijt? Wat zou hij toch moeten met een dik maar lief meisje die dapper probeerde de whisky te laten staan?
Stuntelend probeerde ik een kleine hint uit en tot mijn verbazing hapte hij!
Het duurde nog minstens twee uur voordat het duidelijk werd voor allebei en in die twee uur hebben wij allebei zo lopen stuntelen, als 2 verlegen pubers die niet weten wat ze met dit aparte gevoel aan moeten! Maar toen eindelijk die eerste kus kwam, voelde dat zo lekker, zo fijn en veilig en zacht! Eindelijk durfden wij allebei eerlijk te praten over onze ware gevoelens! Ik was al die tijd bang dat iemand echt om mij kon geven en hij was al die tijd bang om een zeer gekwetst meisje nog verder te kwetsen!
Heel voorzichtig hebben wij onze prille relatie opgebouwd en het voelde steeds beter!
Ik ging eindelijk lekker (letterlijk) in mijn vel zitten en hoe meer ik om mijzelf ging geven, hoe meer ik om de wereld en om hem ging geven!
Maar ook in het begin had ik soms nog even de aarzeling, wat zou iedereen denken over mij? Begrepen ze het wel? Ik kwam tenslotte toch de liefde van mijn leven tegen toen het superslecht met mij ging!
Maar toen besloot ik, dat het geen toeval was, maar het lot! Het had zo moeten zijn, hij had mij eerst uit de put moeten trekken eer ik het licht weer kon zien! En als het zo goed voelde en ik zo oprecht gelukkig kon zijn, was de mening van anderen dan echt zo belangrijk voor mij? Nee! Ik zou nooit meer mijn leven laten bepalen door de mening van anderen! Het lot heeft mij geleerd dat ik een waardevol en intelligent mens ben, die het prima alleen redt in deze harde wereld!
En nu ben ik 13 jaar verder en inderdaad, nog altijd samen en heavy in love met de liefde van mijn leven! Het was inderdaad een slechte timing, maar een zeer goede keuze! Laat het lot dan maar aan zijn lot over, die weet prima wanneer en hoe het op jouw pad moet komen! En toeval? Daar geloof ik toevallig niet in!
Een timing van lik me vessie, of de gedachte: ja, so what?
Achteraf denk je dan toch, was het toeval, of het lot? Nou, het lot is moeilijk te bewijzen, dus zal het wel toeval zijn.
Maar soms is toeval aangestuurd door het lot.
Op het moment dat ik totaal in de vernieling lag, lichamelijk, geestelijk, ik was een dik aan alcohol verslaafd wrak, kwam er iemand op mijn pad. Eerst dacht ik aan een fijne vriendschap, want dat is soms ook maar afwachten, wat voor vriend iemand echt is!
Maar ook dacht ik: jummie, die is lekker! En ik duwde mijn door drank opgezwollen borsten iets extra omhoog en knipperde met mijn blauwe ogen.
Drie maanden later bloosde ik nog altijd als ik hem zag, maar ook voelde ik een warme vriendschap, die inmiddels ontstaan was.
Het was echt een verademing om zijn eerlijke mening te horen, maar vooral zijn complimenten over mij. Moi? Een complimentje? Wat moet jij van mij? Ja, dat was toen nog een logische reactie! Maar ik zag steeds meer in, dat hij best wel eens gelijk kon hebben! Moest ik dan mijn leven laten verpesten door 1 persoon die mij met zijn negatieve houding zo enorm klein had gekregen? Een persoon die mij door angst voor hem compleet in zijn macht had?
Na drie maanden besloot ik een enorme stap te zetten, een stap die ik anders nooit had durven zetten. Ik kon die stap ook alleen maar maken, omdat ik zeker wist dat het goed voelde! Ik dumpte de levende nachtmerrie uit mijn leven en besloot mijn vrijgezellen bestaan te vieren met koffie en gebak en te proosten op onze vriendschap.
Terwijl ik voorzichtig aan de nog hete koffie nipte, schoten er allerlei gedachtes door mijn hoofd heen... Angst, omdat ik vrijgezel was, woede, omdat ik alles te lang had laten duren, rust, omdat ik eindelijk mijzelf een kans had gegeven, maar ook verliefdheid, omdat ik mijn inmiddels beste vriend stiekem steeds leuker ging vinden. Ik ging mij toch niet halsoverkop weer in een relatie storten? Wat als hij mij niet leuk genoeg vond, was ik ook de vriendschap kwijt? Wat zou hij toch moeten met een dik maar lief meisje die dapper probeerde de whisky te laten staan?
Stuntelend probeerde ik een kleine hint uit en tot mijn verbazing hapte hij!
Het duurde nog minstens twee uur voordat het duidelijk werd voor allebei en in die twee uur hebben wij allebei zo lopen stuntelen, als 2 verlegen pubers die niet weten wat ze met dit aparte gevoel aan moeten! Maar toen eindelijk die eerste kus kwam, voelde dat zo lekker, zo fijn en veilig en zacht! Eindelijk durfden wij allebei eerlijk te praten over onze ware gevoelens! Ik was al die tijd bang dat iemand echt om mij kon geven en hij was al die tijd bang om een zeer gekwetst meisje nog verder te kwetsen!
Heel voorzichtig hebben wij onze prille relatie opgebouwd en het voelde steeds beter!
Ik ging eindelijk lekker (letterlijk) in mijn vel zitten en hoe meer ik om mijzelf ging geven, hoe meer ik om de wereld en om hem ging geven!
Maar ook in het begin had ik soms nog even de aarzeling, wat zou iedereen denken over mij? Begrepen ze het wel? Ik kwam tenslotte toch de liefde van mijn leven tegen toen het superslecht met mij ging!
Maar toen besloot ik, dat het geen toeval was, maar het lot! Het had zo moeten zijn, hij had mij eerst uit de put moeten trekken eer ik het licht weer kon zien! En als het zo goed voelde en ik zo oprecht gelukkig kon zijn, was de mening van anderen dan echt zo belangrijk voor mij? Nee! Ik zou nooit meer mijn leven laten bepalen door de mening van anderen! Het lot heeft mij geleerd dat ik een waardevol en intelligent mens ben, die het prima alleen redt in deze harde wereld!
En nu ben ik 13 jaar verder en inderdaad, nog altijd samen en heavy in love met de liefde van mijn leven! Het was inderdaad een slechte timing, maar een zeer goede keuze! Laat het lot dan maar aan zijn lot over, die weet prima wanneer en hoe het op jouw pad moet komen! En toeval? Daar geloof ik toevallig niet in!
vrijdag 28 december 2007 om 10:04
ik zou maar niet ook aan den drank gaan!
Als meisje was ik klein en tenger en had cupmaat AA75.
Door de 2 liter whisky per dag werd ik behoorlijk dik, maar dus ook mijn borsten, die waren spontaan een ruime B-cup geworden!
Okay, "leuke" bijwerking, maar niet verstandig en gezond!
En bij de weg, ik word liever beoordeeld en bekeken vanwege mijn geheel (innerlijk en uiterlijk) als mijn opvallende boezem!
Dus niet doen!!!!!!!
Als meisje was ik klein en tenger en had cupmaat AA75.
Door de 2 liter whisky per dag werd ik behoorlijk dik, maar dus ook mijn borsten, die waren spontaan een ruime B-cup geworden!
Okay, "leuke" bijwerking, maar niet verstandig en gezond!
En bij de weg, ik word liever beoordeeld en bekeken vanwege mijn geheel (innerlijk en uiterlijk) als mijn opvallende boezem!
Dus niet doen!!!!!!!
vrijdag 28 december 2007 om 10:10
Mijn stelling is altijd:
Het lot zorgt goed voor je, je moet het alleen wel (kunnen) zien.
Ik kan nu soms al wel zeggen:
"Het zal wel ergens goed voor zijn, dat wordt later wel duidelijk".
Tot nog toe is dat altijd nog bewaarheid geworden.
Het helpt mij in ieder geval om dingen te kunnen relativeren.
Het lot zorgt goed voor je, je moet het alleen wel (kunnen) zien.
Ik kan nu soms al wel zeggen:
"Het zal wel ergens goed voor zijn, dat wordt later wel duidelijk".
Tot nog toe is dat altijd nog bewaarheid geworden.
Het helpt mij in ieder geval om dingen te kunnen relativeren.
vrijdag 28 december 2007 om 10:12
Hallo Irma,
Ik reageer haast nooit op topics, maar jouw verhaal, wauw, dat is weer eens een andere twist dan de gebruikelijke ellende hier.
Mooi mooi mooi, dat het allemaal toch goed uit kan pakken.
En slechte timing? Hoe kom je erbij, het was gewoon de juiste tijd.
De juiste man, als mens, op de juiste plaats.
Veel geluk verder.
Ik reageer haast nooit op topics, maar jouw verhaal, wauw, dat is weer eens een andere twist dan de gebruikelijke ellende hier.
Mooi mooi mooi, dat het allemaal toch goed uit kan pakken.
En slechte timing? Hoe kom je erbij, het was gewoon de juiste tijd.
De juiste man, als mens, op de juiste plaats.
Veel geluk verder.
vrijdag 28 december 2007 om 10:14
vrijdag 28 december 2007 om 10:26
Ik geloof niet in toeval......Het lot, ook niet...Ik zie het als de dingen God.
Tijdens de inbraak bij ons thuis bv was ik ''toevallig'' niet thuis, toen ik thuis kwam, waren die man/mannen/vrouw/vrouwen ''toevallig'' al weg en ''toevallig'' belde mijn ma vanuit het gezin waar ze werkte, een minuut ongeveer nadat ik binnen was gekomen...Toeval...nee....Ik zie het dat God me heeft geholpen bij me was.......en dan kan je misschien zeggen, waarom heeft God de inbraak niet voorkomen, tja mensen hebben ook altijd nog een eigen keuze, dus de inbreker(s) heeft/hebben er voor gekozen in te breken....
Maar goed, het is dus ook jullie keuze, het toeval te vinden of van het lot of van God te zien en dat respecteer ik dus ook
Tijdens de inbraak bij ons thuis bv was ik ''toevallig'' niet thuis, toen ik thuis kwam, waren die man/mannen/vrouw/vrouwen ''toevallig'' al weg en ''toevallig'' belde mijn ma vanuit het gezin waar ze werkte, een minuut ongeveer nadat ik binnen was gekomen...Toeval...nee....Ik zie het dat God me heeft geholpen bij me was.......en dan kan je misschien zeggen, waarom heeft God de inbraak niet voorkomen, tja mensen hebben ook altijd nog een eigen keuze, dus de inbreker(s) heeft/hebben er voor gekozen in te breken....
Maar goed, het is dus ook jullie keuze, het toeval te vinden of van het lot of van God te zien en dat respecteer ik dus ook
vrijdag 28 december 2007 om 10:59
Leuk je verhaal...
Mijn vriend en ik ook een verhaal apart... We konden elkaar via een activiteiten centrum waar we beiden gebruikt maakte van de pc altijd.. Ik zat in mijn voorbereidingsfase om bij mijn ex weg te gaan.. Op een dag was niemand op mijn msn en ik zei dat tegen een vriendin waarop hij toen zei "kom maar voeg ik je toe gaan wij praten."Zo praten we dus vanaf toen elke dag wel met elkaar over de dagelijkse dingen.. Ik had hem inmiddels verteld over het feit dat ik bij mijn ex weg zou gaan en hij steunde mij daarin.. en meer en meer begon ik hem wel leuk te vinden terwijl ik hem eerst totaal niet moest. Op een dag was hij jarig en ik was 2 dagen erna jarig en 4 dagen daarna zou ik bij mijn ex weggaan. We spraken af we zouden dan wat gaan drinken daarna ter ere nog van onze verjaardagen.. Ok het was zover ik was weg bij ex, zat in de buurt ondergedoken en wilde gaan genieten van mijn vrijgezellen leven.. de dag erna de afspraak met hem om wat te gaan drinken. Totaal zenuwachtig werd die dag ik werd superverlegen en sindsdien zijn we bij elkaar. Het klikte gewoon van alle kanten en dat vrijgezel zijn heet bij mij 24 uur geduurd..Nu 20 mnd verder waarvan we nu 17 mnd samenwonen zijn we nog steeds stapel op elkaar...
Dus toeval of het lot???
Mijn vriend en ik ook een verhaal apart... We konden elkaar via een activiteiten centrum waar we beiden gebruikt maakte van de pc altijd.. Ik zat in mijn voorbereidingsfase om bij mijn ex weg te gaan.. Op een dag was niemand op mijn msn en ik zei dat tegen een vriendin waarop hij toen zei "kom maar voeg ik je toe gaan wij praten."Zo praten we dus vanaf toen elke dag wel met elkaar over de dagelijkse dingen.. Ik had hem inmiddels verteld over het feit dat ik bij mijn ex weg zou gaan en hij steunde mij daarin.. en meer en meer begon ik hem wel leuk te vinden terwijl ik hem eerst totaal niet moest. Op een dag was hij jarig en ik was 2 dagen erna jarig en 4 dagen daarna zou ik bij mijn ex weggaan. We spraken af we zouden dan wat gaan drinken daarna ter ere nog van onze verjaardagen.. Ok het was zover ik was weg bij ex, zat in de buurt ondergedoken en wilde gaan genieten van mijn vrijgezellen leven.. de dag erna de afspraak met hem om wat te gaan drinken. Totaal zenuwachtig werd die dag ik werd superverlegen en sindsdien zijn we bij elkaar. Het klikte gewoon van alle kanten en dat vrijgezel zijn heet bij mij 24 uur geduurd..Nu 20 mnd verder waarvan we nu 17 mnd samenwonen zijn we nog steeds stapel op elkaar...
Dus toeval of het lot???
vrijdag 28 december 2007 om 15:55
Bedankt voor jullie lieve, leuke, enthousiaste en vooral eerlijke reacties!
Ik kan zelf nog aan dit verhaal toevoegen, dat ik sinds ik mij zelf weer heb gevonden/gewaardeerd/lief gehad ik steeds meer bezig raakte met de menselijke geest en waar die zijn kracht vandaan haalt!
Ik heb leren openstaan voor echt alles wat de wereld te bieden heeft en vooral waarom dat zo is of men zo denkt. Inmiddels kan ik mijzelf het beste in het hokje witte heks plaatsen, simpel omdat ik alles wat op aarde leeft respecteer en mijzelf heb open gesteld voor het "niet bewijsbare".
Dit, samen met mijn grote liefde en inmiddels zes poezen-kinderen heeft mij volledig in balans gebracht en zelfs nu ik een super zware periode achter de rug heb, kan ik achteraf toch zeggen dat ik er heel sterk en positief uit gekomen ben.
Mede door de rottigheid met mijn ex heb ik dus wel de kracht in mijzelf gevonden en die verder ontwikkeld met mijn schat.
Het had zo moeten zijn, al het mooie en al het slechte in mijn leven!
Mijn levensmotto is "regrette rien" (heb nergens spijt van) en daar leef ik naar.
Ik maak keuzes gebaseerd op de kennis die ik op dat moment heb, mocht achteraf blijken dat die kennis toch niet volledig was, heb ik er niets aan om spijt te hebben van die keuze!!!!
Klinkt allemaal erg wijs, maar die wijsheid heb ik wel opgedaan door te leren met vallen en opstaan en vooral niet bang te zijn om in je ziel te kijken!!!
Hopelijk heb ik jullie iets meegegeven om over na te denken, niet om mij te plezieren en mij gelijk te geven, want dit is slechts een mening, maar om in je ziel te durven kijken en niet bang te zijn om stappen op het levenspad te zetten!
Misschien een goed voornemen voor 2008?
Ik kan zelf nog aan dit verhaal toevoegen, dat ik sinds ik mij zelf weer heb gevonden/gewaardeerd/lief gehad ik steeds meer bezig raakte met de menselijke geest en waar die zijn kracht vandaan haalt!
Ik heb leren openstaan voor echt alles wat de wereld te bieden heeft en vooral waarom dat zo is of men zo denkt. Inmiddels kan ik mijzelf het beste in het hokje witte heks plaatsen, simpel omdat ik alles wat op aarde leeft respecteer en mijzelf heb open gesteld voor het "niet bewijsbare".
Dit, samen met mijn grote liefde en inmiddels zes poezen-kinderen heeft mij volledig in balans gebracht en zelfs nu ik een super zware periode achter de rug heb, kan ik achteraf toch zeggen dat ik er heel sterk en positief uit gekomen ben.
Mede door de rottigheid met mijn ex heb ik dus wel de kracht in mijzelf gevonden en die verder ontwikkeld met mijn schat.
Het had zo moeten zijn, al het mooie en al het slechte in mijn leven!
Mijn levensmotto is "regrette rien" (heb nergens spijt van) en daar leef ik naar.
Ik maak keuzes gebaseerd op de kennis die ik op dat moment heb, mocht achteraf blijken dat die kennis toch niet volledig was, heb ik er niets aan om spijt te hebben van die keuze!!!!
Klinkt allemaal erg wijs, maar die wijsheid heb ik wel opgedaan door te leren met vallen en opstaan en vooral niet bang te zijn om in je ziel te kijken!!!
Hopelijk heb ik jullie iets meegegeven om over na te denken, niet om mij te plezieren en mij gelijk te geven, want dit is slechts een mening, maar om in je ziel te durven kijken en niet bang te zijn om stappen op het levenspad te zetten!
Misschien een goed voornemen voor 2008?
zaterdag 29 december 2007 om 10:18
hai.. wilde even reageren op je mooie verhaal.....
Ik vin dhet echt super dat dat dus nog kan.. iemand tegenkomen als het eigenlijk helemaal niet goed gaat met je en hij ervoor jou is.... echte liefde lijkt mij... in voor en tegenspoed... Geweldig!
Bij mij is het namelijk helaas anders gelopen... ik kwam mijn ex vorig jaar tegen ... in een rot periode... Ik was net verhuisd en ik werd ziek zwaar ziek vanwege ontwenning medicijnen.. Hij was lief maar na 3 maanden ging hij zwaar irriteren... Hij wist dat ik ook chronisch ziek was maar toch.... hij nam mij uiteindelijk niet zoals ikw as...erg jammer!
Ik vin dhet echt super dat dat dus nog kan.. iemand tegenkomen als het eigenlijk helemaal niet goed gaat met je en hij ervoor jou is.... echte liefde lijkt mij... in voor en tegenspoed... Geweldig!
Bij mij is het namelijk helaas anders gelopen... ik kwam mijn ex vorig jaar tegen ... in een rot periode... Ik was net verhuisd en ik werd ziek zwaar ziek vanwege ontwenning medicijnen.. Hij was lief maar na 3 maanden ging hij zwaar irriteren... Hij wist dat ik ook chronisch ziek was maar toch.... hij nam mij uiteindelijk niet zoals ikw as...erg jammer!
zaterdag 29 december 2007 om 11:07
quote:MMR schreef op 28 december 2007 @ 10:26:
Ik geloof niet in toeval......Het lot, ook niet...Ik zie het als de dingen God.
Tijdens de inbraak bij ons thuis bv was ik ''toevallig'' niet thuis, toen ik thuis kwam, waren die man/mannen/vrouw/vrouwen ''toevallig'' al weg en ''toevallig'' belde mijn ma vanuit het gezin waar ze werkte, een minuut ongeveer nadat ik binnen was gekomen...Toeval...nee....Ik zie het dat God me heeft geholpen bij me was.......en dan kan je misschien zeggen, waarom heeft God de inbraak niet voorkomen, tja mensen hebben ook altijd nog een eigen keuze, dus de inbreker(s) heeft/hebben er voor gekozen in te breken....
Maar goed, het is dus ook jullie keuze, het toeval te vinden of van het lot of van God te zien en dat respecteer ik dus ook Of als je thuis was geweest was er misschien nooit ingebroken ...
Ik geloof niet in toeval......Het lot, ook niet...Ik zie het als de dingen God.
Tijdens de inbraak bij ons thuis bv was ik ''toevallig'' niet thuis, toen ik thuis kwam, waren die man/mannen/vrouw/vrouwen ''toevallig'' al weg en ''toevallig'' belde mijn ma vanuit het gezin waar ze werkte, een minuut ongeveer nadat ik binnen was gekomen...Toeval...nee....Ik zie het dat God me heeft geholpen bij me was.......en dan kan je misschien zeggen, waarom heeft God de inbraak niet voorkomen, tja mensen hebben ook altijd nog een eigen keuze, dus de inbreker(s) heeft/hebben er voor gekozen in te breken....
Maar goed, het is dus ook jullie keuze, het toeval te vinden of van het lot of van God te zien en dat respecteer ik dus ook Of als je thuis was geweest was er misschien nooit ingebroken ...
