Relaties
alle pijlers
Tranen blijven door ex
maandag 14 september 2009 om 15:43
Hoewel sommigen twee maanden geen relatie zouden noemen, voelde deze korte periode voor mij alsof ik het helemaal gevonden had. Achteraf denk ik dat dit voor een groot deel kwam omdat hij mij zo enorm de hemel in prees en me vertelde zich niet te kunnen herinneren zo verliefd te zijn geweest en me niet meer te laten gaan. Plannen maken samen, steeds bij elkaar willen zijn. Totdat zijn gevoel ineens "weg" was (ik heb hier een topic over geopend).
In eerste instantie was ik kwaad, maar nu zo vreselijk verdrietig. Ik vind dit niet normaal van mezelf, ik wil ermee ophouden me zo te voelen, maar het lukt niet. We zitten bij dezelfde club en daarom heb ik hem de laatste twee weken een paar keer gezien. Elke keer voel ik me daarna zo vreselijk ellendig. Gisteren ook weer gezien, het doet zo'n pijn. Maar wat het meest pijn doet, is dat hij al de week nadat hij mij aan de kant zette een nieuwe vriendin had waar hij nu (ongeveer anderhalve maand later) nog wat mee heeft. Dan lijkt het alsof hij mij echt een rad voor ogen heeft gedraaid met zijn mooie praatjes en me gewoon voorgelogen heeft over al zijn heftige gevoelens.
Jullie zullen misschien denken: wat wil je nou met dit topic? Get over it! Ik denk dat ik graag wil weten wat jullie hiervan vinden. Ik vind mezelf abnormaal. Welke volwassen vrouw is nou zo verdrietig over iets van maar twee maanden? Had ik dan zó gewild dat dit hem was: de zogenaamde prins op het witte paard? Ben ik wanhopig op zoek? Ben ik kwaad op mezelf omdat ik mezelf niet zie als iemand die zich zo laat inpakken? Ik zit alleen maar nog te huilen en doe niks op mijn werk.
In eerste instantie was ik kwaad, maar nu zo vreselijk verdrietig. Ik vind dit niet normaal van mezelf, ik wil ermee ophouden me zo te voelen, maar het lukt niet. We zitten bij dezelfde club en daarom heb ik hem de laatste twee weken een paar keer gezien. Elke keer voel ik me daarna zo vreselijk ellendig. Gisteren ook weer gezien, het doet zo'n pijn. Maar wat het meest pijn doet, is dat hij al de week nadat hij mij aan de kant zette een nieuwe vriendin had waar hij nu (ongeveer anderhalve maand later) nog wat mee heeft. Dan lijkt het alsof hij mij echt een rad voor ogen heeft gedraaid met zijn mooie praatjes en me gewoon voorgelogen heeft over al zijn heftige gevoelens.
Jullie zullen misschien denken: wat wil je nou met dit topic? Get over it! Ik denk dat ik graag wil weten wat jullie hiervan vinden. Ik vind mezelf abnormaal. Welke volwassen vrouw is nou zo verdrietig over iets van maar twee maanden? Had ik dan zó gewild dat dit hem was: de zogenaamde prins op het witte paard? Ben ik wanhopig op zoek? Ben ik kwaad op mezelf omdat ik mezelf niet zie als iemand die zich zo laat inpakken? Ik zit alleen maar nog te huilen en doe niks op mijn werk.
maandag 14 september 2009 om 15:47
Ik denk dat je er niet mee om kan gaan dat je afgewezen bent. Afwijzing laat je toch twijfelen aan jezelf en dat gevoel is ontzettend naar. Machteloos zijn is naar. En dus zit je met een gevoel wat je niet moet analyseren maar over je heen moet laten komen, dan verdwijnt het ook het snelst denk ik.
Eigenlijk, ben ik een enorme burgertrut!!
maandag 14 september 2009 om 15:48
Natuurlijk ben je niet abnormaal. Je voelt je kut en dat is heel normaal. Het is wel belangrijk om te kijken waar het hier nou echt om gaat. Fixeer je dus niet op die knul die je maar twee maanden hebt gekend, maar kijk waarom jij zo verdrietig bent dat het uit is. Vind je alleen zijn moeilijk? Kan je niet tegen afwijzing? Heb je verlatingsangst? Leg je jouw geluk in de handen van een ander? Wat kan een ander jou geven wat je jezelf niet kan geven? enzovoort.
het gaat niet om die jongen het gaat hier om jou
het gaat niet om die jongen het gaat hier om jou
maandag 14 september 2009 om 15:51
Juist omdat je nog helemaal in de verliefdheidsfase zat (zit) kan het ontzettend heftig zijn als een korte relatie uit gaat.
Zeker als je die jongen blijft zien, ongewild.
Nee hoor, je bent niet gek. Ik heb ook tranen met tuiten gehuild om iets van nog niet eens twee maanden.
Als je verliefd bent, kun je juist zo lekker fantaseren over de toekomst, je bedenkt hem er gewoon bij in het plaatje. Als dat ineens niet meer kan... dan kun je daar heel verdrietig om zijn.
Sterkte.
Zeker als je die jongen blijft zien, ongewild.
Nee hoor, je bent niet gek. Ik heb ook tranen met tuiten gehuild om iets van nog niet eens twee maanden.
Als je verliefd bent, kun je juist zo lekker fantaseren over de toekomst, je bedenkt hem er gewoon bij in het plaatje. Als dat ineens niet meer kan... dan kun je daar heel verdrietig om zijn.
Sterkte.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
maandag 14 september 2009 om 15:54
Had je het trouwens naar je zin voor je hem leerde kennen? Kun je dat leven weer oppakken? Dan kom je vanzelf wel een ander tegen die de moeite waard is. Blijf dingen ondernemen en laat je geluk niet van een ander afhangen inderdaad. Verder vind ik het ook echt normaal dat je je niet 'happy' voelt nu. Maar zorg dat je er niet in blijft hangen. Ik denk dat je dat het beste doet door verder te gaan en gewoon te accepteren dat je je af en toe totaal uit balans voelt.
Eigenlijk, ben ik een enorme burgertrut!!
maandag 14 september 2009 om 15:56
maandag 14 september 2009 om 15:56
Ik ben het helemaal eens met Meds, het gaat niet om die jongen, het gaat hier om jou.
Jouw reactie komt ergens vandaan. Het is belangrijk te ontdekken waar die vandaan komt, zodat je er iets aan kunt doen en na een volgende fling geen last van hebt.
Zoveel verdriet om zoiets korts vind ik niet helemaal normaal, maar ik heb ook het idee dat het niet zozeer om die jongen gaat. Het feit dat je al meerdere topics hebt lopen geeft al aan dat het probleem dieper zit.
Jouw reactie komt ergens vandaan. Het is belangrijk te ontdekken waar die vandaan komt, zodat je er iets aan kunt doen en na een volgende fling geen last van hebt.
Zoveel verdriet om zoiets korts vind ik niet helemaal normaal, maar ik heb ook het idee dat het niet zozeer om die jongen gaat. Het feit dat je al meerdere topics hebt lopen geeft al aan dat het probleem dieper zit.
maandag 14 september 2009 om 15:59
quote:Moonlight82 schreef op 14 september 2009 @ 15:56:
Soms weet je ineens niet meer hoe je leven er uit zag voordat je zo'n persoon tegen kwam.
Dat is waar ja. Dan is het helemaal logisch dat je van slag bent na 2 maanden. De duur van een relatie zegt ook niet zo veel. In 2 maanden tijd kun je een veel intensere relatie hebben dan wanneer je bijvoorbeeld een jaar een relatie hebt.
Soms weet je ineens niet meer hoe je leven er uit zag voordat je zo'n persoon tegen kwam.
Dat is waar ja. Dan is het helemaal logisch dat je van slag bent na 2 maanden. De duur van een relatie zegt ook niet zo veel. In 2 maanden tijd kun je een veel intensere relatie hebben dan wanneer je bijvoorbeeld een jaar een relatie hebt.
Eigenlijk, ben ik een enorme burgertrut!!
maandag 14 september 2009 om 16:00
Jullie zeggen in feite hetzelfde, kookwekkertje en Meds. De twijfel aan mezelf en het gevoel voor gek te staan. Voor gek te staan omdat hij het zo graag bekend wilde maken binnen de club dat we wat met elkaar hadden en nu tegen iedereen loopt rond te bazuinen dat het "toch allemaal zo vervelend voor Breaky is, het ligt echt helemaal aan mij, mijn gevoel voor haar was gewoon ineens helemaal weg.." terwijl ik net ook iedereen verteld had verliefd te zijn. En ja Meds, op al jouw vragen moet ik "ja" antwoorden. Wil er graag nee op kunnen zeggen en een relatie als een "aanvulling" zien, maar dat is nu niet de realiteit. Terwijl ik alles heb om gelukkig te zijn: goede baan, lieve ouders, leuk huis, fijne vrienden. Maar hebberig als ik ben, moet daar ook nog een man bij en een kind. Had echt nooit van mezelf verwacht dat ik zo in elkaar zat...
maandag 14 september 2009 om 16:01
maandag 14 september 2009 om 16:04
quote:Breaky schreef op 14 september 2009 @ 16:00:
Jullie zeggen in feite hetzelfde, kookwekkertje en Meds. De twijfel aan mezelf en het gevoel voor gek te staan. Voor gek te staan omdat hij het zo graag bekend wilde maken binnen de club dat we wat met elkaar hadden en nu tegen iedereen loopt rond te bazuinen dat het "toch allemaal zo vervelend voor Breaky is, het ligt echt helemaal aan mij, mijn gevoel voor haar was gewoon ineens helemaal weg.." terwijl ik net ook iedereen verteld had verliefd te zijn. En ja Meds, op al jouw vragen moet ik "ja" antwoorden. Wil er graag nee op kunnen zeggen en een relatie als een "aanvulling" zien, maar dat is nu niet de realiteit. Terwijl ik alles heb om gelukkig te zijn: goede baan, lieve ouders, leuk huis, fijne vrienden. Maar hebberig als ik ben, moet daar ook nog een man bij en een kind. Had echt nooit van mezelf verwacht dat ik zo in elkaar zat...Heeft niks met hebberigheid te maken. Dus hou op jezelf omlaag te halen. Realiteit is dat zolang je niet blij bent met jezelf je niet van een ander kan verlangen blij met jou te zijn. Het is dan alsof de ander een bodemloze put moet vullen en dat is gedoemd tot mislukken. Ga met jezelf aan de slag. Lees een boek over je problemen, praat met vriendinnen en je ouders of zoek een coach of therapeut. Er is verder helemaal niks mis met je want ik schat dat zo'n 95% van de vrouwen met gelijksoortige problemen worstelt
Jullie zeggen in feite hetzelfde, kookwekkertje en Meds. De twijfel aan mezelf en het gevoel voor gek te staan. Voor gek te staan omdat hij het zo graag bekend wilde maken binnen de club dat we wat met elkaar hadden en nu tegen iedereen loopt rond te bazuinen dat het "toch allemaal zo vervelend voor Breaky is, het ligt echt helemaal aan mij, mijn gevoel voor haar was gewoon ineens helemaal weg.." terwijl ik net ook iedereen verteld had verliefd te zijn. En ja Meds, op al jouw vragen moet ik "ja" antwoorden. Wil er graag nee op kunnen zeggen en een relatie als een "aanvulling" zien, maar dat is nu niet de realiteit. Terwijl ik alles heb om gelukkig te zijn: goede baan, lieve ouders, leuk huis, fijne vrienden. Maar hebberig als ik ben, moet daar ook nog een man bij en een kind. Had echt nooit van mezelf verwacht dat ik zo in elkaar zat...Heeft niks met hebberigheid te maken. Dus hou op jezelf omlaag te halen. Realiteit is dat zolang je niet blij bent met jezelf je niet van een ander kan verlangen blij met jou te zijn. Het is dan alsof de ander een bodemloze put moet vullen en dat is gedoemd tot mislukken. Ga met jezelf aan de slag. Lees een boek over je problemen, praat met vriendinnen en je ouders of zoek een coach of therapeut. Er is verder helemaal niks mis met je want ik schat dat zo'n 95% van de vrouwen met gelijksoortige problemen worstelt
maandag 14 september 2009 om 16:10
quote:Madhe schreef op 14 september 2009 @ 15:56:
Zoveel verdriet om zoiets korts vind ik niet helemaal normaal, maar ik heb ook het idee dat het niet zozeer om die jongen gaat. Het feit dat je al meerdere topics hebt lopen geeft al aan dat het probleem dieper zit.
Weet ik Madhe. Heb ook getwijfeld of ik nog wel een nieuw topic hierover mag/kan openen. Dacht aan de andere kant: ik hoor het wel.. Ben inmiddels al een paar keer bij een psychologe geweest, die afspraken stonden al gepland voordat het uitging. Kon toen niet zo goed aangeven waarom ik het wilde, maar wel omdat ik het globale idee had dat ik niet goed in relaties sta (en er te veel mijn geluk aan op hang).
Hoe ik me van te voren voelde? Had maanden liefdesverdriet gehad en was daar net overheen. Daarom doet het denk ik ook zo'n pijn; ik vertelde hem moeite te hebben een relatie aan te (durven) gaan omdat ik wist hoeveel pijn het doet als het fout loopt en daar echt niet weer op te zitten wachten. Hij stelde me gerust met de woorden dat hij me echt niet ging kwetsen. Ja, Elninjoo, dan voel je je belazerd en dat zal wel erg meespelen.
Zoveel verdriet om zoiets korts vind ik niet helemaal normaal, maar ik heb ook het idee dat het niet zozeer om die jongen gaat. Het feit dat je al meerdere topics hebt lopen geeft al aan dat het probleem dieper zit.
Weet ik Madhe. Heb ook getwijfeld of ik nog wel een nieuw topic hierover mag/kan openen. Dacht aan de andere kant: ik hoor het wel.. Ben inmiddels al een paar keer bij een psychologe geweest, die afspraken stonden al gepland voordat het uitging. Kon toen niet zo goed aangeven waarom ik het wilde, maar wel omdat ik het globale idee had dat ik niet goed in relaties sta (en er te veel mijn geluk aan op hang).
Hoe ik me van te voren voelde? Had maanden liefdesverdriet gehad en was daar net overheen. Daarom doet het denk ik ook zo'n pijn; ik vertelde hem moeite te hebben een relatie aan te (durven) gaan omdat ik wist hoeveel pijn het doet als het fout loopt en daar echt niet weer op te zitten wachten. Hij stelde me gerust met de woorden dat hij me echt niet ging kwetsen. Ja, Elninjoo, dan voel je je belazerd en dat zal wel erg meespelen.
maandag 14 september 2009 om 16:38
Ja, waarom ben je niet verder gaan schrijven in je vorige topic?
Wel goed dat je hulp bent gaan zoeken inderdaad. Even iemand die er vanaf een afstandje tegenaan kijkt en jou misschien heldere adviezen kan geven.
Wel goed dat je hulp bent gaan zoeken inderdaad. Even iemand die er vanaf een afstandje tegenaan kijkt en jou misschien heldere adviezen kan geven.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
maandag 14 september 2009 om 18:18
quote:Moonlight82 schreef op 14 september 2009 @ 16:38:
Ja, waarom ben je niet verder gaan schrijven in je vorige topic?
.
Omdat ik het idee heb dat het inderdaad voornamelijk niet om deze meneer gaat, maar om een verlangen naar een relatie en intimiteit en de hoop dat het met hem echt wel goed zou gaan (omdat ik hem inderdaad toch wel heel leuk vond, kende hem al langer). Ten tijde van mijn eerste topic wilde ik eigenlijk alleen maar dat hij terug kwam. Als ik heel eerlijk ben, zou ik dat gevoelsmatig nu ook het liefst willen, zodat dan een einde aan de pijn zou komen. Gelukkig zegt mijn verstand dat dat geen oplossing is, dat het niet realistisch is en ik het ook niet zou moeten willen.
Wat jullie zeggen klopt; het gaat hier vooral om mij. Ik heb het idee dat mijn geluk niet compleet is zonder De Grote Liefde aan mijn zijde. Geloof me, dat is iets wat ik zelf te belachelijk voor woorden vind, maar wel inzie dat het zo is.
Waar het vorige topic dus eigenlijk ging over hem, gaat dit over mij.
Ja, waarom ben je niet verder gaan schrijven in je vorige topic?
.
Omdat ik het idee heb dat het inderdaad voornamelijk niet om deze meneer gaat, maar om een verlangen naar een relatie en intimiteit en de hoop dat het met hem echt wel goed zou gaan (omdat ik hem inderdaad toch wel heel leuk vond, kende hem al langer). Ten tijde van mijn eerste topic wilde ik eigenlijk alleen maar dat hij terug kwam. Als ik heel eerlijk ben, zou ik dat gevoelsmatig nu ook het liefst willen, zodat dan een einde aan de pijn zou komen. Gelukkig zegt mijn verstand dat dat geen oplossing is, dat het niet realistisch is en ik het ook niet zou moeten willen.
Wat jullie zeggen klopt; het gaat hier vooral om mij. Ik heb het idee dat mijn geluk niet compleet is zonder De Grote Liefde aan mijn zijde. Geloof me, dat is iets wat ik zelf te belachelijk voor woorden vind, maar wel inzie dat het zo is.
Waar het vorige topic dus eigenlijk ging over hem, gaat dit over mij.
maandag 14 september 2009 om 19:24
Okee, maar de topictitel impliceert wel dat het over je ex gaat.
Goed dat je nu realiseert dat het iets is dat in jezelf zit. Als je aan jezelf gaat werken, en een leven opbouwt dat zonder man (bijna) compleet is, dan is dat een veel betere uitgangssituatie. Mocht je dan een man tegenkomen, dan is dat leuk (maar laat ook dan niet meer iemand in twee maanden je leven op zijn kop zetten).
Duurt het een tijdje voor er een geschikte partner langskomt, dan heb je in ieder geval een leuk 'eigen' leven.
Makkelijker gezegd dan gedaan hoor, zoiets gaat stap voor stap. Steek tijd in je vriendschappen en familie, zoek een leuke hobby, sport, maak je huis gezellig. Neem een make-over. Whatever
Goed dat je nu realiseert dat het iets is dat in jezelf zit. Als je aan jezelf gaat werken, en een leven opbouwt dat zonder man (bijna) compleet is, dan is dat een veel betere uitgangssituatie. Mocht je dan een man tegenkomen, dan is dat leuk (maar laat ook dan niet meer iemand in twee maanden je leven op zijn kop zetten).
Duurt het een tijdje voor er een geschikte partner langskomt, dan heb je in ieder geval een leuk 'eigen' leven.
Makkelijker gezegd dan gedaan hoor, zoiets gaat stap voor stap. Steek tijd in je vriendschappen en familie, zoek een leuke hobby, sport, maak je huis gezellig. Neem een make-over. Whatever
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
maandag 14 september 2009 om 19:48
Breaky, ik snap het heel goed. Het gaat je waarschijnlijk ook niet om hem, maar om 'iemand'. Als er morgen een leuke man voor de deur staat dan ben je waarschijnlijk in een klap over ex heen. Omdat je dan weer bevestiging hebt. Wat Moonlight zegt vind ik ook. "Steek tijd in je vriendschappen en familie, zoek een leuke hobby, sport, maak je huis gezellig. Neem een make-over" en als je weer beter in je vel zit kom je ook mensen tegen die bij je passen. Zowel vriendschappen als liefdes. Omdat ze vallen op jou om wie je bent. En als je dat nu zelf niet helemaal weet is dat iets om je nu op te storten. Lijkt me meer de moeite waard dan energie steken in verdriet om iemand die het eigenlijk niet waard is. Al snap ik het echt goed.
Eigenlijk, ben ik een enorme burgertrut!!
dinsdag 15 september 2009 om 17:06
Bedankt voor jullie reacties! Kookwekkertje, je hebt gelijk! Over mijn eerdere ex was ik denk ik ook pas echt heen toen ik wat met deze jongen kreeg. En hij leek volmaakt. Hij zei continu dat dit het was. En ik wilde dat heel graag ook geloven, want zo verliefd. Tja.... Besef wel dat het geen zin heeft om van de ene naar de andere relatie te hoppen, maar denk wel dat ik aan ex blijf denken nog een tijd.
