Relaties
alle pijlers
Twijfel twijfel twijfel, wat is wijsheid?
zondag 2 augustus 2009 om 15:09
Hoi allen,
Net nieuw hier en ook ik wil hier even mijn verhaal kwijt in de hoop steun/houvast/minder twijfel te krijgen.
Ik ben momenteel 6,5 jaar samen met mijn vriend. (ben nu 23) Veel meegemaakt samen, wonen nu ruim 3 jaar samen en hebben ook samen een huis gekocht. (wonen we nog niet in)
Tot voor kort was er geen twijfel, ja ruzie hadden we wel eens, ging best vaak niet heel goed, maar ach, downs horen ook bij een relatie he.
In mijn hoofd zag ik het vaak al helemaal voor me, eenmaal in ons huis, kindje, leek me helemaal geweldig.
Een paar maanden geleden ben ik door een vriendin van mij aan het denken gezet, na ons zoveelste dipje. Sindsdien is er heel veel twijfel.
Zoals het nu gaat, gaat het niet goed. Ik voel me te weinig gewaardeerd, krijg vaak alleen dingen te horen als ik iets 'niet goed doe'. Ik heb al een zelfvertrouwen van 0,0 en wanneer ik dan er wat van zeg dat ik niet alleen maar naar beneden gehaald wil worden, dan geeft hij me wel gelijk en probeert hij het echt weer, voor een korte tijd. Alleen geloof ik de keren dat hij het wel zegt dan weer niet, omdat ik het gevoel heb dat hij het alleen maar doet omdat ik het graag wil...
Als we weer een dipje hebben, dan proberen we te praten, maar zodra het te diep gaat, dan raak ik overstuur en hij loopt er gewoon voor weg. Hij heeft van vroeger meegekregen om dingen dan maar weg te stoppen en hij vergeet het dan ook letterlijk, ook al zou hij er nog over willen nadenken, het is dan gewoon echt weg. Dingen worden dan ook maar weinig echt goed besproken en uitgepraat.
Hij zit zelf niet lekker in zijn vel, gaat niet lekker met zijn werk en zit gewoon een beetje vast. Daarbij heeft hij het zo druk dat hij weinig tijd voor zichzelf heeft.
Ik twijfel de laatste tijd zo vaak, passen we wel bij elkaar, moeten we zo wel verder?
Op zoveel punten verschillen we van elkaar. Ik een ochtendmens, hij een avondmens. Ik ben nogal een perfectionist, hou van plannen en weten waar ik aan toe ben, hij is wat relaxter, is altijd te laat en doet alles op zijn gemak en vindt dat ik teveel stress (is waar).
De laatste tijd kan ik dus ook maar weinig dingen benoemen die positief zijn, misschien juist omdat ik zo bezig ben met wat nou slim is en wat ik wil.
Ik heb voor mezelf duidelijk gemaakt dat ik er eerst achter moet komen wat IK wil, waar wil ik staan, waar wil ik heen. Ik ben de laatste tijd zo bewust van mezelf. Ik weet in ieder geval dat ik weer zekerder over mezelf wil zijn, weer vertrouwen hebben in wat ik doe. Dat is in ieder geval heel belangrijk.
En begrijp me niet verkeerd, hij is echt heel erg lief, misschien wel te lief voor mij. Soms heb ik wat tegengas nodig, die krijg ik misschien onvoldoende.
Ik heb gewoon meer waardering nodig. Ik moet altijd alles regelen, overal aan denken, alles in huis doen en alle druk ligt bij mij. (misschien dat ik het zo voel, maar als ik iets niet doe, dan heb ik er nog veel meer last van en hij helemaal niet...)
Ik twijfel zo erg, want zodra ik eraan denk om alleen te zijn dan vind ik het doodeng en dat wil ik ook helemaal niet.
Inmiddels een heel verhaal, voor mij niet geheel duidelijk meer, hopelijk voor jullie wel. 
Nog meer meiden hier met hetzelfde dilemma? (of gehad?)
In mijn omgeving weten vrij weinig mensen het dat het niet heel lekker gaat. Een paar vriendinnen, verder niet.
Overigens weet mijn vriend dit alles, we hebben het er wel over gehad. Hij vind ook dat er wat moet veranderen, hij wil ook graag dingen veranderen, maar kan het nu niet omdat hij zelf niet lekker gaat. Ik probeer hem zoveel mogelijk te steunen, maar hij is te gesloten en weet zelf vaak ook niet wat hij wil.
Ow een veel te lang verhaal, waarbij ik volgens mij een heel groot deel nog vergeten ben, maar het is ook zoveel!
Hoe kom ik er nou achter wat ik wil, wie ik ben en wie ik wil zijn en hoe kom ik erachter wat ik nou moet met deze relatie?
(mochten jullie nog vragen hebben, stel ze gerust, want ik ben vast nog heel veel vergeten :S)
Liefs van mij.
Net nieuw hier en ook ik wil hier even mijn verhaal kwijt in de hoop steun/houvast/minder twijfel te krijgen.
Ik ben momenteel 6,5 jaar samen met mijn vriend. (ben nu 23) Veel meegemaakt samen, wonen nu ruim 3 jaar samen en hebben ook samen een huis gekocht. (wonen we nog niet in)
Tot voor kort was er geen twijfel, ja ruzie hadden we wel eens, ging best vaak niet heel goed, maar ach, downs horen ook bij een relatie he.
In mijn hoofd zag ik het vaak al helemaal voor me, eenmaal in ons huis, kindje, leek me helemaal geweldig.
Een paar maanden geleden ben ik door een vriendin van mij aan het denken gezet, na ons zoveelste dipje. Sindsdien is er heel veel twijfel.
Zoals het nu gaat, gaat het niet goed. Ik voel me te weinig gewaardeerd, krijg vaak alleen dingen te horen als ik iets 'niet goed doe'. Ik heb al een zelfvertrouwen van 0,0 en wanneer ik dan er wat van zeg dat ik niet alleen maar naar beneden gehaald wil worden, dan geeft hij me wel gelijk en probeert hij het echt weer, voor een korte tijd. Alleen geloof ik de keren dat hij het wel zegt dan weer niet, omdat ik het gevoel heb dat hij het alleen maar doet omdat ik het graag wil...
Als we weer een dipje hebben, dan proberen we te praten, maar zodra het te diep gaat, dan raak ik overstuur en hij loopt er gewoon voor weg. Hij heeft van vroeger meegekregen om dingen dan maar weg te stoppen en hij vergeet het dan ook letterlijk, ook al zou hij er nog over willen nadenken, het is dan gewoon echt weg. Dingen worden dan ook maar weinig echt goed besproken en uitgepraat.
Hij zit zelf niet lekker in zijn vel, gaat niet lekker met zijn werk en zit gewoon een beetje vast. Daarbij heeft hij het zo druk dat hij weinig tijd voor zichzelf heeft.
Ik twijfel de laatste tijd zo vaak, passen we wel bij elkaar, moeten we zo wel verder?
Op zoveel punten verschillen we van elkaar. Ik een ochtendmens, hij een avondmens. Ik ben nogal een perfectionist, hou van plannen en weten waar ik aan toe ben, hij is wat relaxter, is altijd te laat en doet alles op zijn gemak en vindt dat ik teveel stress (is waar).
De laatste tijd kan ik dus ook maar weinig dingen benoemen die positief zijn, misschien juist omdat ik zo bezig ben met wat nou slim is en wat ik wil.
Ik heb voor mezelf duidelijk gemaakt dat ik er eerst achter moet komen wat IK wil, waar wil ik staan, waar wil ik heen. Ik ben de laatste tijd zo bewust van mezelf. Ik weet in ieder geval dat ik weer zekerder over mezelf wil zijn, weer vertrouwen hebben in wat ik doe. Dat is in ieder geval heel belangrijk.
En begrijp me niet verkeerd, hij is echt heel erg lief, misschien wel te lief voor mij. Soms heb ik wat tegengas nodig, die krijg ik misschien onvoldoende.
Ik heb gewoon meer waardering nodig. Ik moet altijd alles regelen, overal aan denken, alles in huis doen en alle druk ligt bij mij. (misschien dat ik het zo voel, maar als ik iets niet doe, dan heb ik er nog veel meer last van en hij helemaal niet...)
Ik twijfel zo erg, want zodra ik eraan denk om alleen te zijn dan vind ik het doodeng en dat wil ik ook helemaal niet.
Inmiddels een heel verhaal, voor mij niet geheel duidelijk meer, hopelijk voor jullie wel.
Nog meer meiden hier met hetzelfde dilemma? (of gehad?)
In mijn omgeving weten vrij weinig mensen het dat het niet heel lekker gaat. Een paar vriendinnen, verder niet.
Overigens weet mijn vriend dit alles, we hebben het er wel over gehad. Hij vind ook dat er wat moet veranderen, hij wil ook graag dingen veranderen, maar kan het nu niet omdat hij zelf niet lekker gaat. Ik probeer hem zoveel mogelijk te steunen, maar hij is te gesloten en weet zelf vaak ook niet wat hij wil.
Ow een veel te lang verhaal, waarbij ik volgens mij een heel groot deel nog vergeten ben, maar het is ook zoveel!
Hoe kom ik er nou achter wat ik wil, wie ik ben en wie ik wil zijn en hoe kom ik erachter wat ik nou moet met deze relatie?
(mochten jullie nog vragen hebben, stel ze gerust, want ik ben vast nog heel veel vergeten :S)
Liefs van mij.
zondag 2 augustus 2009 om 15:20
Hij is ook niet tevreden schrijf je ergens. Jullie willen namelijk beiden dat er 'iets' veranderd. Dus ook bereid om samen aan alle opgebouwde jaren te werken..
Het is inderdaad meer de vraag 'wil je werken aan je relatie' .. Zoals ik het nu lees ben je er al uit, want heb je eenmaal een gevoel, dan weet je al wat je wil. Alleen moet je er nog naar luisteren en eerlijk zijn. En vooral NIET luisteren naar anderen (hoe goed bedoeld ook), maar je afvragen wat JIJ wil.
Het is inderdaad meer de vraag 'wil je werken aan je relatie' .. Zoals ik het nu lees ben je er al uit, want heb je eenmaal een gevoel, dan weet je al wat je wil. Alleen moet je er nog naar luisteren en eerlijk zijn. En vooral NIET luisteren naar anderen (hoe goed bedoeld ook), maar je afvragen wat JIJ wil.
zondag 2 augustus 2009 om 15:23
Hai JustMe,
Op zich hebben we niet zo heel veel aan ontzettend veel details, dus het verhaal, is om te lezen, lang genoeg
Jullie zijn samen groot gegroeid. Zijn ook nu nog heel jong maar groeien zo te zien uit elkaar door fundamentele verschillen in jullie karakters. Dat veroorzaakt ook die dipjes, omdat je niet op dezelfde golflengte zit, omdat je elkaar niet begrijpt en je elkaar niet aanvoelt zoals je eigenlijk graag zou willen. Jullie zitten in het 'Mars'/'Venus' verhaal en dat gaat alleen maar erger worden als je er mee doorgaat zo.
Er moet dus iets veranderen, maar wat? En vooral hoe? Is er nog een basis om mee aan de slag te gaan?
Dat is het allerbelangrijkste namelijk.
De communicatie is niet je dat bij jou thuis. Dat is iets om mee aan de slag te gaan, áls de wil om dat te doen er is van beide kanten.
Eens praten met een relatie coach, of liever nog een therapeut met een diploma aan de muur, een psycholoog dus. Om de impasse te doorbreken.
Het zou een optie kunnen zijn.
Maar het kan ook dat de liefde, ondanks de genegenheid die je voelt voor elkaar, op aan het raken is. Dat ligt niet aan een van jullie maar heeft puur te maken met hoe verschillend jullie allebei zijn en als stel is het fijn om op fundamentele punten op één lijn te zitten en er van op aan te kunnen dat áls er misverstanden zijn, je die samen op kunt lossen.
Je hebt weinig positiefs te melden over je relatie zeg je, dat is heel naar voor je, heel triest ook. Maar soms is het op en of dat wel zo is, of niet moeten jullie samen bepalen.
Wees eerlijk tegen jezelf. Hoe hard wil je er voor gaan? Sámen natuurlijk? Is die wil er bij beiden, ga dan eens met een derde praten bijvoorbeeld.
Of denk je, als je bij jezelf naar binnen kijkt dat dat eigenlijk geen zin heeft? Ook dan is duidelijk wat je te doen staat namelijk.
Niet alle relaties duren een leven lang helaas, ook met lieve mensen niet. Maar voor jou hoop ik (als dat je wens is) dat jullie samen een oplossing kunnen vinden voor de problemen.
Op zich hebben we niet zo heel veel aan ontzettend veel details, dus het verhaal, is om te lezen, lang genoeg
Jullie zijn samen groot gegroeid. Zijn ook nu nog heel jong maar groeien zo te zien uit elkaar door fundamentele verschillen in jullie karakters. Dat veroorzaakt ook die dipjes, omdat je niet op dezelfde golflengte zit, omdat je elkaar niet begrijpt en je elkaar niet aanvoelt zoals je eigenlijk graag zou willen. Jullie zitten in het 'Mars'/'Venus' verhaal en dat gaat alleen maar erger worden als je er mee doorgaat zo.
Er moet dus iets veranderen, maar wat? En vooral hoe? Is er nog een basis om mee aan de slag te gaan?
Dat is het allerbelangrijkste namelijk.
De communicatie is niet je dat bij jou thuis. Dat is iets om mee aan de slag te gaan, áls de wil om dat te doen er is van beide kanten.
Eens praten met een relatie coach, of liever nog een therapeut met een diploma aan de muur, een psycholoog dus. Om de impasse te doorbreken.
Het zou een optie kunnen zijn.
Maar het kan ook dat de liefde, ondanks de genegenheid die je voelt voor elkaar, op aan het raken is. Dat ligt niet aan een van jullie maar heeft puur te maken met hoe verschillend jullie allebei zijn en als stel is het fijn om op fundamentele punten op één lijn te zitten en er van op aan te kunnen dat áls er misverstanden zijn, je die samen op kunt lossen.
Je hebt weinig positiefs te melden over je relatie zeg je, dat is heel naar voor je, heel triest ook. Maar soms is het op en of dat wel zo is, of niet moeten jullie samen bepalen.
Wees eerlijk tegen jezelf. Hoe hard wil je er voor gaan? Sámen natuurlijk? Is die wil er bij beiden, ga dan eens met een derde praten bijvoorbeeld.
Of denk je, als je bij jezelf naar binnen kijkt dat dat eigenlijk geen zin heeft? Ook dan is duidelijk wat je te doen staat namelijk.
Niet alle relaties duren een leven lang helaas, ook met lieve mensen niet. Maar voor jou hoop ik (als dat je wens is) dat jullie samen een oplossing kunnen vinden voor de problemen.
zondag 2 augustus 2009 om 15:24
De twijfel lijkt te komen van het feit dat dingen niet gaan zoals JIJ ze wilt hebben. Ik heb niet de indruk dat de liefde voor jouw vriend er niet meer is maar meer dat je even met jezelf in de knoop zit. Vergeet niet dat een relatie heel vaak een spiegel van jezelf is. De kunst is dan ook om de ander niet te willen veranderen maar naar je eigen aandeel te kijken. Jij ervaart de druk van alles 'moeten' doen (van wie moet dat?) en hij is veel relaxter. Jouw ongenoegen daarover veranderen zijn gedrag niet. Hij blijf relaxed, of de was nu vandaag of over 3 maanden gedaan wordt. Waar je vanaf moet is het slachtoffer-gedrag. Als jij iets op een bepaalde manier wilt, doe het dan zonder klagen. Wil je dat hij ook wat verantwoordelijkheid neemt, leer dan af en toe los te laten en inderdaad niet te stressen. Jullie lijken een stel dat elkaar best in evenwicht kan houden (vanwege de duidelijke verschillen) mits jullie beiden bereid zijn van elkaar te leren en open te staan voor elkaars zienswijze.
zondag 2 augustus 2009 om 15:26
quote:JustMe86 schreef op 02 augustus 2009 @ 15:09:
Een paar maanden geleden ben ik door een vriendin van mij aan het denken gezet, na ons zoveelste dipje. Sindsdien is er heel veel twijfel. Ik heb niet je hele verhaal gelezen, ik was begonnen en ik bleef eigenlijk bij bovenstaande zin haken. Met een vriendin over (een dip in) je relatie praten lijkt mij geen goed idee. Buitenstaanders kunnen vaak een gekleurde mening hebben, die je makkelijk en vaak onbewust overneemt. Over dipjes in je relatie praat je met de persoon met wie je de relatie hebt, althans dat is mijn opvatting. Kom je daar niet verder mee, dan moeten jullie samen bekijken hoe wel of niet verder te gaan.
Een paar maanden geleden ben ik door een vriendin van mij aan het denken gezet, na ons zoveelste dipje. Sindsdien is er heel veel twijfel. Ik heb niet je hele verhaal gelezen, ik was begonnen en ik bleef eigenlijk bij bovenstaande zin haken. Met een vriendin over (een dip in) je relatie praten lijkt mij geen goed idee. Buitenstaanders kunnen vaak een gekleurde mening hebben, die je makkelijk en vaak onbewust overneemt. Over dipjes in je relatie praat je met de persoon met wie je de relatie hebt, althans dat is mijn opvatting. Kom je daar niet verder mee, dan moeten jullie samen bekijken hoe wel of niet verder te gaan.
zondag 2 augustus 2009 om 15:32
Het kopen van een huis met alle financiele verplichtingen brengt een hoop stress mee. Bedenk in ieder geval dat als je uit elkaar gaat je binnen een jaar na aankoop de overdrachtsbelasting nog terug kan krijgen van de gemeente.
Verder is praten het devies. Jullie zijn nog jong en praten en ruziemaken moet je leren. (tjee ik klink als een ouwe lul haha) Wat gebeurt er als wij ruzie hebben zou een eerste gespreksonderwerp kunnen zijn. Als je neutraal gaat proberen te bekijken wat jullie beiden doen in zon ruzie, kun je beter voorbereid zijn de volgende keer dat het vastloopt of misgaat.
Verder is praten het devies. Jullie zijn nog jong en praten en ruziemaken moet je leren. (tjee ik klink als een ouwe lul haha) Wat gebeurt er als wij ruzie hebben zou een eerste gespreksonderwerp kunnen zijn. Als je neutraal gaat proberen te bekijken wat jullie beiden doen in zon ruzie, kun je beter voorbereid zijn de volgende keer dat het vastloopt of misgaat.
zondag 2 augustus 2009 om 15:36
Hey,
Wat een rotsituatie he! Ik herken veel van je verhaal en heb dit afgelopen jaar ook meegemaakt!
Wat als eerst erg belangrijk is, is niet teveel luisteren naar anderen, het is erg moeilijk om aan de mening van anderen te voldoen, daarnaast weet alleen jij hoe je je echt voelt en hoe het gaat!
Wij hebben op het moment dat we er samen niet meer uitkwamen de knoop doorgehakt door de relatie te stoppen. 2 maanden hebben we bijna geen contact gehad en apart gewoond. In deze tijd heb ik het heel moeilijk gehad, maar ben ik er ook achtergekomen dat ik heel goed voor mezelf kan zorgen! Na deze periode nodigde mijn ex me uit voor een borrel, in dit gesprek konden we eindelijk weer eens echt met elkaar praten en kwamen we erachter dat we elkaars zwakheden moeten accepeteren. Dit heeft onze ogen geopend!! We zijn nu weer 1 jaar verder en super gelukkig samen!
Wie weet helpt wat rust! Maar eigenlijk is mijn tipdenk vooral na over wat jezelf wilt en wat je bereid bent te geven!
Succes en sterkte!
Liefs
Wat een rotsituatie he! Ik herken veel van je verhaal en heb dit afgelopen jaar ook meegemaakt!
Wat als eerst erg belangrijk is, is niet teveel luisteren naar anderen, het is erg moeilijk om aan de mening van anderen te voldoen, daarnaast weet alleen jij hoe je je echt voelt en hoe het gaat!
Wij hebben op het moment dat we er samen niet meer uitkwamen de knoop doorgehakt door de relatie te stoppen. 2 maanden hebben we bijna geen contact gehad en apart gewoond. In deze tijd heb ik het heel moeilijk gehad, maar ben ik er ook achtergekomen dat ik heel goed voor mezelf kan zorgen! Na deze periode nodigde mijn ex me uit voor een borrel, in dit gesprek konden we eindelijk weer eens echt met elkaar praten en kwamen we erachter dat we elkaars zwakheden moeten accepeteren. Dit heeft onze ogen geopend!! We zijn nu weer 1 jaar verder en super gelukkig samen!
Wie weet helpt wat rust! Maar eigenlijk is mijn tipdenk vooral na over wat jezelf wilt en wat je bereid bent te geven!
Succes en sterkte!
Liefs
zondag 2 augustus 2009 om 15:36
Dat is het vage. De ene keer voelt het goed, de volgende keer niet.
De ene keer lijkt het alsof ik er al uit ben, maar dat ben ik eigenlijk nog helemaal niet.
Ervoor werken wil ik absoluut. Maar inderdaad, het moet van 2 kanten komen.
In hoeverre moet ik dingen aan de kant zetten (mijn meningen, mijn manier van doen) om aan die van hem tegemoed te komen.
Wanneer we beiden een wat rustigere periode hebben, dan merk ik duidelijk verschil. Dat lukt ons alleen niet wanneer het druk is. En die rustigere periodes worden steeds schaarser.
En de reden dat we nu bij elkaar zijn... hoe eng ook, ik durf/kan dit niet specifiek benoemen. Misschien is het wel gewenning, maar op sommige momenten merk ik ook duidelijk weer dat we elkaar gelukkig maken. Die vraag kan ik dus nog niet beantwoorden.
In ieder geval dank jullie wel voor jullie reacties. Het raakt me, maar dat is in dit geval misschien wel even nuttig, nuttig om alle kanten goed bekeken te hebben en er goed over na te denken.
De ene keer lijkt het alsof ik er al uit ben, maar dat ben ik eigenlijk nog helemaal niet.
Ervoor werken wil ik absoluut. Maar inderdaad, het moet van 2 kanten komen.
In hoeverre moet ik dingen aan de kant zetten (mijn meningen, mijn manier van doen) om aan die van hem tegemoed te komen.
Wanneer we beiden een wat rustigere periode hebben, dan merk ik duidelijk verschil. Dat lukt ons alleen niet wanneer het druk is. En die rustigere periodes worden steeds schaarser.
En de reden dat we nu bij elkaar zijn... hoe eng ook, ik durf/kan dit niet specifiek benoemen. Misschien is het wel gewenning, maar op sommige momenten merk ik ook duidelijk weer dat we elkaar gelukkig maken. Die vraag kan ik dus nog niet beantwoorden.
In ieder geval dank jullie wel voor jullie reacties. Het raakt me, maar dat is in dit geval misschien wel even nuttig, nuttig om alle kanten goed bekeken te hebben en er goed over na te denken.
zondag 2 augustus 2009 om 15:48
Wat een hoop berichten gelijk in de tijd dat ik mijn 2e berichtje aan het typen was.
@Paloma: Samen praten is absoluut belangrijk. Dat hebben we dan ook zeker gedaan. Als je niet praat gaat het zeker fout, dus we proberen er dan ook zo open mogelijk over te zijn.
@Sensy: Erg confronterend, maar zo waar... Het is zeker zo dat als ik iets anders wil hebben, dat ik er dan niet over moet zeuren maar het zelf moet doen. Het enige is, is dat ik niet alles alleen kan. En als ik het laat zitten dan heb ik op een gegeven moment geen schone sokken meer en ligt er 1,5 cm stof op de vloer en loopt hij de hele dag te niezen (allergie).
Momenteel is hij een week weg, vandaar ook mijn gezoek op internet. Juist omdat dit voor mij een goede tijd is om het goed te bekijken zonder iedere keer weer geconfronteerd te worden met het samen zijn en alles wat daarbij hoort.
@Paloma: Samen praten is absoluut belangrijk. Dat hebben we dan ook zeker gedaan. Als je niet praat gaat het zeker fout, dus we proberen er dan ook zo open mogelijk over te zijn.
@Sensy: Erg confronterend, maar zo waar... Het is zeker zo dat als ik iets anders wil hebben, dat ik er dan niet over moet zeuren maar het zelf moet doen. Het enige is, is dat ik niet alles alleen kan. En als ik het laat zitten dan heb ik op een gegeven moment geen schone sokken meer en ligt er 1,5 cm stof op de vloer en loopt hij de hele dag te niezen (allergie).
Momenteel is hij een week weg, vandaar ook mijn gezoek op internet. Juist omdat dit voor mij een goede tijd is om het goed te bekijken zonder iedere keer weer geconfronteerd te worden met het samen zijn en alles wat daarbij hoort.
zondag 2 augustus 2009 om 16:06
Voel eens goed bij jezelf hoe het voelt zo zonder je vriend. Daar heb je nu even de kans voor. Niet dat een week voldoende is om te bepalen hoe het verder gaat maar als je je heerlijk voelt alleen, en opziet tegen het moment dat je vriend weer terugkomt (ik zeg maar wat) dan is dat een niet te negeren signaal in ieder geval.
Dan nog wil dat niet zeggen dat er niks meer aan te doen is allemaal trouwens. Maar afstand kan heel goed zijn om de boel weer eens even helemaal helder te krijgen.
Dan nog wil dat niet zeggen dat er niks meer aan te doen is allemaal trouwens. Maar afstand kan heel goed zijn om de boel weer eens even helemaal helder te krijgen.
