Relaties
alle pijlers
Uit elkaar maar kind en huis gekocht
vrijdag 3 april 2020 21:18
Hoi,
Momenteel zit ik in een lastige pijnlijke situatie![😟]()
.
Partner en ik hebben een kindje van bijna 1 jaar. Tevens krijgen we in juni de sleutel van ons nieuwe huis.
De laatste periode gaat onze relatie met ups en downs en nu al langere tijd met een down.
Ik heb het idee dat het allemaal niet meer te redden is. We moeten elkaar niet willen veranderen. Misschien relatietherapie nog maar in mijn ogen haalt dat waarschijnlijk toch niks uit.
Ik heb het gevoel niet gewaardeerd te worden en voel me er niet meer gelukkig bij.
Maar het doet zo'n pijn... Wilde zo graag een fijne gezinssituatie: gelukkig met ons kindje en wil hem het ook niet aan doen om uit elkaar te gaan![😭]()
. Voel me zo'n slechte moeder erdoor, maar samen blijven omdat we n kind hebben vind ik ook niet goed.
Ik zie het momenteel echt even uitzichtloos. Vooral ivm ons kindje, allebei werken in de zorg dus onregelmatig, binnenkort sleutel van ons huis, financiële aspect enz.
Wilde even van me af schrijven
Momenteel zit ik in een lastige pijnlijke situatie
. Partner en ik hebben een kindje van bijna 1 jaar. Tevens krijgen we in juni de sleutel van ons nieuwe huis.
De laatste periode gaat onze relatie met ups en downs en nu al langere tijd met een down.
Ik heb het idee dat het allemaal niet meer te redden is. We moeten elkaar niet willen veranderen. Misschien relatietherapie nog maar in mijn ogen haalt dat waarschijnlijk toch niks uit.
Ik heb het gevoel niet gewaardeerd te worden en voel me er niet meer gelukkig bij.
Maar het doet zo'n pijn... Wilde zo graag een fijne gezinssituatie: gelukkig met ons kindje en wil hem het ook niet aan doen om uit elkaar te gaan
. Voel me zo'n slechte moeder erdoor, maar samen blijven omdat we n kind hebben vind ik ook niet goed. Ik zie het momenteel echt even uitzichtloos. Vooral ivm ons kindje, allebei werken in de zorg dus onregelmatig, binnenkort sleutel van ons huis, financiële aspect enz.
Wilde even van me af schrijven
vrijdag 3 april 2020 21:25
Is het niet gewoon slaapgebrek en hormonen waardoor je je relatie even minder ziet zitten? Kennelijk was deze man nog maar 1 1/2 jaar geleden wel de geschikte man om een kind mee te maken.. En een maandje geleden goed genoeg om samen een huis te kopen 
anoniem_655bb3a5270cd wijzigde dit bericht op 03-04-2020 21:26
15.06% gewijzigd
vrijdag 3 april 2020 21:28
Wel goed gezeten, we waren echt gek op elkaar.lindaatje1900 schreef: ↑03-04-2020 21:21Heeft het in het begin wel goed gezeten? Waren jullie echt gek op elkaar of zijn er problemen ontstaan?
Kort samengevat is het probleem:
Ik zit te veel op mijn telefoon volgens partner. En ik vind dat partner me niet waardeerd. Ik doe alles voor hem qua huishouden.
Mijn partner werkt fulltime en ik parttime en ik krijg maandelijks te horen dat hij het zo erg vindt dat ie meer moet betalen in het huishouden terwijl ik meer gas en stroom verbruik door verwarming heel de dag aan te hebben. Omdat hij meer betaald thuis vindt hij dat hij mag bepalen hoe hoog verwarming etc aan gaat.
Ik moet me over alles verantwoorden. Als hij gaat werken wil hij weten wat ik thuis doe. Dit terwijl hij regelmatig met vrouwelijke collega's gaat uiteten en vriendschappen heeft. Ik vertrouw hem overal in. Van mij mag hij alles, ik beperk hem nergens in.
Zelf heb ik het idee dat ik me voor alles dien te verantwoorden. Ik voel me gevangen.
Hij komt heel chagrijnig over, meerdere mensen hebben dit al gemerkt.
Als ik niet meteen reageer op whatsapp dan wordt ie boos.
Kort samengevat, ik voel me gewoon gevangen. Ik wil doen wat ik graag wil doen zonder altijd verantwoording af te leggen, dat hoeft ie anders om ook niet.
Mijn moeder was zojuist hier en heeft hem gevraagd waarom hij bij me is, maar daar kon ie geen antwoord op geven. Ik ben bekend met bipolaire stoornis, wel stabiel, maar hij heeft geen idee hoe ik me voel of hoe het met therapie gaat, daar heeft hij geen interesse in.
Ondanks alles geef ik heel veel om hem maar ik weet niet hoe we hier uit komen. Ik wil hem niet veranderen, zo hoort t niet.
Maar ons kindje...
vrijdag 3 april 2020 21:31
Aan een ongelukkig ouder heeft je kind ook niets.Lauraatjex schreef: ↑03-04-2020 21:28Wel goed gezeten, we waren echt gek op elkaar.
Kort samengevat is het probleem:
Ik zit te veel op mijn telefoon volgens partner. En ik vind dat partner me niet waardeerd. Ik doe alles voor hem qua huishouden.
Mijn partner werkt fulltime en ik parttime en ik krijg maandelijks te horen dat hij het zo erg vindt dat ie meer moet betalen in het huishouden terwijl ik meer gas en stroom verbruik door verwarming heel de dag aan te hebben. Omdat hij meer betaald thuis vindt hij dat hij mag bepalen hoe hoog verwarming etc aan gaat.
Ik moet me over alles verantwoorden. Als hij gaat werken wil hij weten wat ik thuis doe. Dit terwijl hij regelmatig met vrouwelijke collega's gaat uiteten en vriendschappen heeft. Ik vertrouw hem overal in. Van mij mag hij alles, ik beperk hem nergens in.
Zelf heb ik het idee dat ik me voor alles dien te verantwoorden. Ik voel me gevangen.
Hij komt heel chagrijnig over, meerdere mensen hebben dit al gemerkt.
Als ik niet meteen reageer op whatsapp dan wordt ie boos.
Kort samengevat, ik voel me gewoon gevangen. Ik wil doen wat ik graag wil doen zonder altijd verantwoording af te leggen, dat hoeft ie anders om ook niet.
Mijn moeder was zojuist hier en heeft hem gevraagd waarom hij bij me is, maar daar kon ie geen antwoord op geven. Ik ben bekend met bipolaire stoornis, wel stabiel, maar hij heeft geen idee hoe ik me voel of hoe het met therapie gaat, daar heeft hij geen interesse in.
Ondanks alles geef ik heel veel om hem maar ik weet niet hoe we hier uit komen. Ik wil hem niet veranderen, zo hoort t niet.
Maar ons kindje...![😭]()
vrijdag 3 april 2020 21:35
Maar een jaar geleden zat jij niet elk moment op je telefoon (waarom doe je dat trouwens, ben je verslaafd aan dat apparaat? Dan zou ik daar zeker hulp voor zoeken), en een jaar geleden was hij de fijnste liefste man in de hele wereld, en wilde je graag een kind met hem, en zeurde hij nooit over de verwarming of andere dingen en nu opeens wél? Beetje vreemd.Lauraatjex schreef: ↑03-04-2020 21:28Wel goed gezeten, we waren echt gek op elkaar.
Kort samengevat is het probleem:
Ik zit te veel op mijn telefoon volgens partner. En ik vind dat partner me niet waardeerd. Ik doe alles voor hem qua huishouden.
Mijn partner werkt fulltime en ik parttime en ik krijg maandelijks te horen dat hij het zo erg vindt dat ie meer moet betalen in het huishouden terwijl ik meer gas en stroom verbruik door verwarming heel de dag aan te hebben. Omdat hij meer betaald thuis vindt hij dat hij mag bepalen hoe hoog verwarming etc aan gaat.
Ik moet me over alles verantwoorden. Als hij gaat werken wil hij weten wat ik thuis doe. Dit terwijl hij regelmatig met vrouwelijke collega's gaat uiteten en vriendschappen heeft. Ik vertrouw hem overal in. Van mij mag hij alles, ik beperk hem nergens in.
Zelf heb ik het idee dat ik me voor alles dien te verantwoorden. Ik voel me gevangen.
Hij komt heel chagrijnig over, meerdere mensen hebben dit al gemerkt.
Als ik niet meteen reageer op whatsapp dan wordt ie boos.
Kort samengevat, ik voel me gewoon gevangen. Ik wil doen wat ik graag wil doen zonder altijd verantwoording af te leggen, dat hoeft ie anders om ook niet.
Mijn moeder was zojuist hier en heeft hem gevraagd waarom hij bij me is, maar daar kon ie geen antwoord op geven. Ik ben bekend met bipolaire stoornis, wel stabiel, maar hij heeft geen idee hoe ik me voel of hoe het met therapie gaat, daar heeft hij geen interesse in.
Ondanks alles geef ik heel veel om hem maar ik weet niet hoe we hier uit komen. Ik wil hem niet veranderen, zo hoort t niet.
Maar ons kindje...![😭]()
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
vrijdag 3 april 2020 21:36
Dit dacht ik ook meteen ja.puntillita schreef: ↑03-04-2020 21:25Is het niet gewoon slaapgebrek en hormonen waardoor je je relatie even minder ziet zitten? Kennelijk was deze man nog maar 1 1/2 jaar geleden wel de geschikte man om een kind mee te maken.. En een maandje geleden goed genoeg om samen een huis te kopen
Je bent het aan jullie kind verplicht om er alles aan te doen wat mogelijk is om hem/ haar toch bij zijn vader en moeder samen te laten opgroeien. Dus therapie of zelf keihard eraan werken.
Uit elkaar is ook heel erg ellendig hoor.
Besef je even dat je je kind dan de helft van de tijd kwijt zal zijn. En hij is nog maar zó klein.....
vrijdag 3 april 2020 21:37
In januari ook nogpejeka schreef: ↑03-04-2020 21:35Maar een jaar geleden zat jij niet elk moment op je telefoon (waarom doe je dat trouwens, ben je verslaafd aan dat apparaat? Dan zou ik daar zeker hulp voor zoeken), en een jaar geleden was hij de fijnste liefste man in de hele wereld, en wilde je graag een kind met hem, en zeurde hij nooit over de verwarming of andere dingen en nu opeens wél? Beetje vreemd.
Wat het probleem ook is, het is zo vers dat het oplosbaar is
vrijdag 3 april 2020 21:37
Het is allanger zo, alleen stapelt het zich op en gaat het nu niet meer.pejeka schreef: ↑03-04-2020 21:35Maar een jaar geleden zat jij niet elk moment op je telefoon (waarom doe je dat trouwens, ben je verslaafd aan dat apparaat? Dan zou ik daar zeker hulp voor zoeken), en een jaar geleden was hij de fijnste liefste man in de hele wereld, en wilde je graag een kind met hem, en zeurde hij nooit over de verwarming of andere dingen en nu opeens wél? Beetje vreemd.
vrijdag 3 april 2020 21:39
vrijdag 3 april 2020 21:39
Als het allemaal zo erg was, wist je dat ook toen je nog geen twee jaar geleden zwanger werd en besloot samen een kind te krijgen.Lauraatjex schreef: ↑03-04-2020 21:37Het is allanger zo, alleen stapelt het zich op en gaat het nu niet meer.
Had er dan wat aan gedaan als het je niet zinde. Nu zul je toch wat moeten proberen doen ivm je kind.
vrijdag 3 april 2020 21:40
Ik wil er ook alles aan gedaan hebben.. Maar heb het idee uit elkaar gegroeid te zijn. We irriteren ons aan elkaar en willen elkaar veranderen. Ik weet even niet hoe we dit op moeten lossen... Als we geen kind hadden gehad, dan waren we zeker uit elkaar gegaan.justagirly schreef: ↑03-04-2020 21:36Dit dacht ik ook meteen ja.
Je bent het aan jullie kind verplicht om er alles aan te doen wat mogelijk is om hem/ haar toch bij zijn vader en moeder samen te laten opgroeien. Dus therapie of zelf keihard eraan werken.
Uit elkaar is ook heel erg ellendig hoor.
Besef je even dat je je kind dan de helft van de tijd kwijt zal zijn. En hij is nog maar zó klein.....
vrijdag 3 april 2020 21:41
