Veranderd door zijn werk... of mij...

jij gaat het maar op 1 manier leren en dat is the hard way. Dit is echt niet lullig bedoeld hoor maar liefde maakt blind en jij zit in het donker. Blijf nuchter kijken naar jezelf.

Tip: 'Waiting & Dating' van Myles Munroe.. ben ik nu aan het lezen. Is 'n 'gristelijk' boek, maar daar kan je zo doorheen prikken/ lezen - google 't maar es. Misschien heb je er wat aan!



Nevertheless een *** - situatie!! Hoop dat je voor jezelf wat rust kunt vinden en hier helder over na kunt denken!



Liefs

doe 'es een beknopte versie intikken.

de vraag is inderdaad waarom jij zolang hebt zitten wachten tot dat hij de knoop doorhakt.

Daarnaast is het voor een volgende keer beter om je zegeningen te tellen dan een opsomming van wat er niet goed gaat

quote:pantoffeltje schreef op 06 september 2009 @ 22:10:

Ik wil even mijn verhaal kwijt.



Ik was 2 jaar samen met mijn vriend. We hadden regelmatig ruzie, omdat alles van mijn kant kwam... Nooit zei of deed hij iets liefs voor mij.



Hier stopte ik al met lezen.

Waarom heb je al 2 jaar een relatie met iemand die "nooit iets liefs voor je doet of zegt"? Dan begrijp ik het al niet meer.

Naar dat je je zo rot voelt.

Ik vraag me ondertussen toch af wat voor aandeel jij in deze situatie hebt. Ik hoor in je verhaal alleen maar dat alles aan hem lag, hij was bijvoorbeeld degene die nooit iets liefs deed. Maar wat als hij het nu echt zo ervaren heeft dat jij hoge eisen stelt en aan hem hangt. Jij ervaart zijn gedrag op jouw manier, hij jouw gedrag op zijn manier.

Wat heb jij gedaan om te begrijpen hoe hij jouw aandeel in de relatie ziet en heb jij vervolgens jouw gedrag aangepast of andere actie ondernomen?

Zo te horen heeft hij gewoon de ballen niet om er duidelijk een punt achter te zetten. Dan moet jij -hoe pijnlijk ook- die beslissing nemen. Hoe lang wil je op hem wachten? Jij moet ook gewoon weer verder met je leven, zo gaat het verdriet nooit over.

En ik denk niet dat dit ooit nog goed gaat komen eerlijk gezegd.

Veel sterkte!

quote:CakeCup schreef op 06 september 2009 @ 22:31:

Naar dat je je zo rot voelt.

Ik vraag me ondertussen toch af wat voor aandeel jij in deze situatie hebt. Ik hoor in je verhaal alleen maar dat alles aan hem lag, hij was bijvoorbeeld degene die nooit iets liefs deed. Maar wat als hij het nu echt zo ervaren heeft dat jij hoge eisen stelt en aan hem hangt. Jij ervaart zijn gedrag op jouw manier, hij jouw gedrag op zijn manier.

Wat heb jij gedaan om te begrijpen hoe hij jouw aandeel in de relatie ziet en heb jij vervolgens jouw gedrag aangepast of andere actie ondernomen?Off-topic: Eindelijk zie ik je live in actie Cakecup! Haha!

Ik hoor eigenlijk alleen maar een hoop IK in je verhaal

Ik vind

Ik moet

Ik vind dat hij moet

Ik heb recht op...



Ik kan me zo voorstellen dat als je ook zo tegen hem praat ik ook niet echt geneigd zou zijn tot een goed gesprek.



Wat niet wegneemt dat hij niet zo heel netjes handelt zo met het niet opnemen van telefoons.



Daarbij zit je wel een beetje in de slachtoffer rol hoor.

je kan hem niet veranderen maar hij hebt er zelf voor gekozen om 2 jaar lang bij een man te blijven die bijvoorbeeld nooit ik hou van je tegen je zegt.



Ik bedoel....je hebt er zelf ook zeker de helft aandeel in gehad.



Ik denk niet dat je met deze meneer verder zou moeten willen.

Er voor jezelf een streep onder zetten goed uithuilen en langzaam weer opkrabbelen.



antwoorden ga je van deze meneer niet krijgen ben ik bang



Succes

quote:pantoffeltje schreef op 06 september 2009 @ 22:10:

Ik wil even mijn verhaal kwijt.

Dat mag altijd



Ik was 2 jaar samen met mijn vriend. We hadden regelmatig ruzie, omdat alles van mijn kant kwam... Nooit zei of deed hij iets liefs voor mij. En als ik dan iets voor hem deed, was het ook nog niet goed. Leuke relatie had je. En dat was sarcastisch.

Zo ken ik hem niet, we waren jarenlang goede vrienden en ik wist zeker dat ik het zo enorm getroffen had met deze jongen! De liefste die er bestond, daar was ik van overtuigd. Maar blijkbaar kon hij dat lieve gedrag niet aan jou tonen, misschien voelde hij niet zoveel voor jou als jij voor hem?

Eindelijk geen eikels meer. Totdat hij aan zijn nieuwe baan begon. Hij werkte een eindje weg, iedere dag veel file's en had weinig tijd meer voor me. We zagen elkaar van zaterdagmiddag tot zondagmiddag zo'n beetje, en hadden door de weeks haast geen contact. Voor sommigen werkt dat prima. Jammer dat dat voor jullie niet werkt. Kan ik me goed voorstellen, een relatie heb je ook door de weeks. Waarom zagen jullie elkaar die andere dagen eigenlijk niet?

Ik heb eindeloos geprobeert te praten met hem, duidelijk maken dat het wel van 2 kanten moet komen en ik op den duur ook onzeker word als er nooit enige genegenheid van zijn kant komt. Maar zijn werk was alles voor hem, daarna kwam het sporten... en ik denk daarna ik. Hoe pakte jij dat praten aan, want zoals je het nu omschrijft komt het over alsof jij heel erg veel hebt lopen zeuren. Je hebt hem iets duidelijk proberen te maken? Hoe gingen jullie gesprekken verder? Over andere onderwerpen bedoel ik.



Een paar weken geleden (2 maanden ongeveer) was ik weer boos, ik smste dat we er nu iets aan moesten doen anders werkt het gewoon niet. Zoiets bespreek je niet via sms, ook niet als je boos bent. Deed je dit vaker? Deed hij dat vaker? Als mijn vriend me zoiets zou sturen zou ik het niet eens serieus kunnen en willen nemen. Als er iets belangrijks is, dan zégt hij het maar.

Vervolgens stuurde hij een smsje terug: 'dan stoppen we er maar mee' en zijn telefoon stond uit. Hierdoor krijg ik het idee dat er heel wat meer aan dat smsje vooraf is gegaan. En het klinkt alsof hij het ook helemaal zat is

Ik helemaal in paniek Vind je dat niet een overtrokken reactie? Jij neemt zelf dat risico door de manier waarop je je gedraagt , hij was niet te bereiken... 's middags naar hem toe gegaan en bleek dat hij wilde nadenken.

Daarna heeft hij me 2 weken volledig genegeerd... hij reageerde niet op mijn telefoontjes of mailtjes met de vraag of we er even over konden praten (dus ook geen reactie dat hij níet wilde praten). Hij had aangegeven te stoppen toch? Dat is vrij duidelijk. Daarna wilde hij nadenken. Normaal gesproken laat je iemand nadenken als diegene dat wilt. En ondertussen kun je de tijd nemen om zelf na te denken. Of jij nog wel verder wilt in een relatie zoals die van jullie. Leuk klinkt ie niet en ik denk dat jullie dit in elkaar naar boven haalden.



Uiteindelijk kwam er een mail met wat uitleg en hij zou me de week erop komen vertellen of hij nog verder wilde. Hij kwam, hij ging zitten en huilen... hij wist het niet. Maar uiteindelijk zei hij dat hij er niet mee verder kon. Ik had nog steeds geen flauw idee waarom... hij zei me nooit dingen die niet goed gingen in zijn ogen ofzo. Maar, toen vroeg hij of hij nog na mocht denken... omdat hij het nog niet allemaal weg wilde gooien. Dus dat vond ik goed... ik hou tenslotte zielsveel van hem. Maar niet van zijn gedrag of van hoe de relatie in elkaar zat, toch? Want daar moest iets grondig aan veranderen want het ging niet meer. Dat heb je zelf naar hem geschreven in een sms



Hij zou me een mail sturen met de dingen die hij niet goed vind gaan, of wat hij vind dat ik verkeerd doe. Die mail kwam uiteindelijk een week later. Er stond in dat ik vreselijk hoge eisen stel (ik heb nog nooit een eis gesteld! Ik hoop alleen op een beetje evenwichtige relatie waar dingen van 2 kanten komen... en dat heb ik hem vaak duidelijk proberen te maken). Hij verwijt jou dus vanalles, en jij bent het daar niet mee eens. Heb je wel eens bedacht, dat het op hem over kan zijn gekomen als eisen. Net als dat duidelijk maken van je. En voor hem was dat teveel. Blijkbaar liggen jullie grenzen hierin heel verschillend.

Daarnaast stond er in zijn mail dat hij vind dat ik te veel aan hem hang... hij denkt dat ik me door de week heen sleep om hem in het weekend weer te kunnen zien. Hoezo zelfingenomen?! Ik kijk er zeker naar uit om hem in het weekend te zien, maar er is meer in het leven... kom op! En dat had ik hem al eens uitgelegd, en hij gelooft me gewoon niet. Als ik eerlijk ben krijg ik van jou post ook de indruk van een afhankelijk en claimerig persoon, en drammerig, maar dat doet er wat dit betreft even niet toe. En of je nu claimt of niet, hij voelt dat zo. Ik kan me goed voorstellen dat hij daar geen zin in heeft. Jij wilt je toch ook niet beperkt voelen in je vrijheid? Jij wilt toch dat iemand bij je is uit vrije wil? Als je teveel aan iemand hangt, dan stoot je diegene weg.



Maar, hij is dus ook bang dat als we zouden gaan samenwonen (dat was de bedoeling immers al een tijdje) dat ik op een dag weg ben. Omdat ik af en toe boos word dat het niet van 2 kanten komt... ik word onzeker, en dan zeg ik dat er iets moet veranderen. maar dat is geen eis, het mag maar hoeft niet. Of wat bedoel je hiermee? Jij eist immers niets.

Hij interpreteert dat als dat ik gelijk wegga. Hoe uit jij dat als je boos bent? Op welke manier ga je even weg? Hier komt dat drammerige wat ik aanhaalde naar boven, klopt dat met hoe jij je gedraagt?

Inmiddels zijn we ook bijna 2 maanden verder waarbij hij me eigenlijk gewoon aan het lijntje houd, en ik ben er nog steeds! Jij laat je aan het lijntje houden, dat is wat anders. Ook nu laat je alles van hem afhangen in plaats van je eigen keuzes te maken. In de plaats van bewijzen dat je niet aan hem hangt, bevestig je hem alleen maar hierin. Waarom blijf je ondertussen ontkennen? Ik snap dat niet zo goed.

En aan de ene kant draagt hij aan dat ik teveel aan hem hang... aan de andere kant is hij bang dat ik op een dag weg ben? Hij wilde nu nadenken en kijken of hij dat 'vertrouwen' weer terug kan vinden...

Ondertussen hoor ik via via dat hij doodleuk verder gaat met zijn leven... Wat moet hij dan doen? Waarschijnlijk voelt hij zich nu vrij en fijn, moet hij in een hoekje zielig gaan zitten zijn en huilen? Waarom zou hij? Jij zou ook verder moeten gaan met je leven.

We hadden afgesproken dat we elkaar nu een beetje op de hoogte zouden houden, maar hij laat niets van zich horen. Dan is dat ook meteen heel duidelijk. Hij wil dat dus niet, het was gewoon beleefdheid. Net zoals negen van de tien exen vrienden blijven, terwijl er in de hele relatie geen vriendschap te vinden was. Het zorgt er meestal voor dat de gedumpte partij zich rustig houdt, en daar is voor de dumpende partij al heel wat mee gewonnen. Lullig, maar het is niet anders



Ik weet dat ik dit eigenlijk af zou moeten kappen en er klaar mee moet zijn... Maar dit was al jaren een goede vriend van me, we waren al een paar keer verliefd op elkaar geweest en hij was echt de liefste jongen die ik kende! Het eerste jaar van onze relatie ging dat ook goed... af en toe zei hij iets liefs in een smsje bijvoorbeeld... en toen nam hij deze baan aan, en had hij nergens tijd voor. Ik denk dat het niet te maken heeft met zijn werk, maar dat zijn gevoelens voor je veranderd zijn. Het is niet eerlijk van hem dat hij dat nooit heeft aangegeven, dat is waar. Maar meer zou ik er niet van kunnen maken. Misschien heeft hij door die drukte zijn prioriteiten anders gelegd. Of, wat ik zelf ook wel eens heb gehad, is dat het zo druk is dat ik merk dat ik mijn kostbare tijd helemaal niet met bepaalde personen wil delen.

Ik heb gerust begrip dat hij het druk heeft, maar als je elkaar bijna niet ziet en al helemaal nooit iets liefs hoort en hij doet niets voor je... dan is er weinig sprake van een relatie. Er moet wel íets in zitten. Klopt, daarom is het, hoe hard het ook klinkt gewoon beter dat het uit is. Dat zie je zelf toch ook wel?

Ik heb een tijdje gedacht dat hij tegen een burn-out aan zit of er al in zit... Of misschien was ik gewoon het probleem... Maar dan mag hij me niet zo aan het lijntje houden en zeggen dat hij wilt nadenken... Dan moet hij me gewoon zeggen waar het op staat! Hij was duidelijk, jij accepteerde dat alleen niet. Hij zei; dan stoppen we toch, en nu laat jij je zelf aan het lijntje zetten. Je kunt dit hem niet in de schoenen schuiven. Je had hem meteen moeten laten gaan, dan zat je nu niet in deze situatie.

Gisteren en vandaag heb ik hem gesmst en gebeld om te vragen of we er nog eens over kunnen praten, want ik snap er niks van... ik wil weten waar we staan... is hij van plan me zo schofterig te blijven behandelen... gaan we ooit vrienden zijn... waarom spreekt hij zichzelf zo tegen... Ik snap er gewoon niets van, en na een relatie van 2 jaar en daarvoor waren we al 4 jaar bevriend... heb ik toch recht op wat duidelijkheid... Hoewel sommige mensen je dit recht duidelijk ontnemen... als ze er geen zin in hebben, kunnen ze je ook gewoon lekker negeren en zelf lekker verder gaan...

Niet meer bellen, niet meer smsen. Hij wil dat helemaal niet. En duidelijkheid ga je ook niet krijgen. Alleen maar nog meer vragen en vaagheden. Dat kun je niet bij het verwerken gebruiken, dus neem afstand en laat het los. Eigenlijk weet je alle antwoorden al, je moet ze alleen ook willen zien. Dat is niet makkelijk, maar het maakt je op den duur wel gelukkiger.



En nu huil ik nog steeds... het doet vreselijk veel pijn! Waarom laat hij me zo ontzettend hard vallen... Omdat vasthouden omdat jij dat wil, maar hij niet ook niet echt van liefde getuigd.

Hij zei nooit dat hij van me houd... tja, 1 keer per jaar ongeveer... Totdat hij kwam vertellen dat het klaar was... toen bleef hij zeggen dat hij van me houd... Wat heb ik daar aan... Niets, en dat zal heel rot hebben gevoeld omdat je dat eerder zo graag wilde horen. Het zal vooral zijn schuldgevoel zijn geweest, of hij wist hoe je ging reageren. En misschien houdt hij ook van je, maar niet genoeg om verder te gaan met je. Maar hierdoor zie je weer, dat het geen zin heeft te gaan praten. Dan krijg je dit ook steeds, terwijl je er dus helemaal niets mee kunt.



Ik wilde mijn verhaal even kwijt... ik ben helemaal in de war, hou zielsveel van deze jongen... terwijl ik weet dat ik eigenlijk geen reden heb om van hem te houden, het is een schoft. Maarja, wis dat gevoel en alle herinneringen eens... Ik voel me ongelooflijk zwak...



Natuurlijk is hij geen schoft, je hebt ook hele leuke tijden met hem gehad en het is een lieverd. Het is alleen niet de man voor jou, en daarom krijg je dit. Daarom is het zo belangrijk dit los te laten. En liefdesverdriet is rot en zwaar. Je mag ook best even verdrietig zijn, maar let er wel op dat je jezelf op tijd weer bij elkaar raapt en ook gewoon doorgaat met je leven. Niet omdat hij een schoft zou zijn, maar omdat niemand het waard is om te lang over in de put te zitten.



Sterkte

@ madhe

Put your hands up for Madhe...

was ongeveer wat ik bedoelde maar dan weer zo veel beter verwoord

quote:Wiebenik81 schreef op 06 september 2009 @ 22:34:

[...]





Off-topic: Eindelijk zie ik je live in actie Cakecup! Haha!

Als je vindt dat je beter verdient dan deze relatie, zorg dan dat je niet meer in deze relatie bent. Bevrijd jezelf zo snel mogelijk. Je hóeft niet te lijden namelijk.



Makkelijk gezegd maar feitelijk komt het daar wel op neer.



Tip: Als je ruzie maakt via SMS, wees dan niet verbaasd als iemand het uitmaakt via diezelfde SMS, raak dan niet in paniek en wordt niet gek. SMS is geen medium voor ruzie maar meer om te vragen of het gehakt al uit de vriezer is gehaald en om te melden hoe laat je thuis bent.

Gewist.

Het modereerbeleid van Viva is beneden elk peil.

Ik vind het niet zo raar dat je vanuit de 'ik' redeneert. Het is zoals je zegt, jouw verhaal tenslotte en je komt hier voor jezelf, niet voor hem. Als hij zijn kant van het verhaal wil komen posten dan zien we dat wel verschijnen.



Hij zegt dat het uit is, nou ja, dan is dat zo natuurlijk. Dat je dat via via hoort is achterlijk maar het zou voor jou wel een trigger moeten zijn om er dan ook helemaal klaar mee te zijn.



Jij bent nu de enige die kan zorgen dat jij niet meer aan het lijntje gehouden wordt. Stop daar dus nu nog mee, stante pede, gewoon nú.

Je bent van je lijntje af als jij zegt dat het zo is namelijk, eerder niet.



De vraag waarom relaties lopen zoals ze lopen is interessant maar niet altijd helemaal goed te beantwoorden. Het is duidelijk niet goed gegaan, mensen veranderen, en veranderen niet met elkaar mee, zelfs niet als ze zoiets intiems als een relatie delen. Hoe rot ook, dat gaat zo. Hopelijk heb je veel opgestoken van je tijd met je ex en weet jij nu voor jezelf beter wat je wel en niet prettig vindt in een relatie. Het enige wat je kunt doen met je relatie ervaring is die gebruiken in je volgende relatie(s).



Veel sterkte.

Maar meis, zo vaag vind ik het allemaal niet hoor.



Ik kan me namelijk wel voorstellen dat hij de dingen die jij geen eisen noemt wel als eisen ziet.



Iets wat er niet inzit kan je niet dwangmatig afdwingen.

Want wat als hij wel een lief smsje had gestuurd, dan weet je toch nooit zeker of hij dat nou deed om iets liefs te doen of omdat hij het deed omdat jij het al 100x gevraagd hebt?



Ik geloof namelijk niet dat wat iemand voor iemand anders voelt af te lezen is aan hoe vaak iemand een sms stuurt.



En wat doet het er toe of hij nou wel of niet kan toegeven dat jij meer voor hem voelde dan andersom.

Dat doet er toch ook helemaal niet toe?

Jij voelt dat zo dus voor jou IS het zo.



Geen tijd en energie meer steken in deze meneer

He is just not that into you...



Sorry

Pantoffeltje, de waarheid is zeer pijnlijk, maar hij kan je niet meer bieden dan dit en dat ligt niet aan zijn werk.

Uit je verhaal blijkt dat jij je afhankelijk opstelt en jij houdt van hem, maar hij niet (genoeg)van jou. Met zijn ambivalente houding denk jij dat er nog hoop is, maar die is er niet. Helaas.

Een gelijkwaardige relatie kan je niet afdwingen als dat er niet in zit.

Als je je echt niet meer aan het lijntje wilt laten houden, kan die mededeling nu nat besdt wel weer in een smsje. daar heb je geen heel gesprek voor nodig, zeker niet als je stiekem nog ergens hoopt dat jouw mededeling dat jij het voor gezien houdt hem doet beseffen wat ie kwijt is, en op zijn besluit terugkomen.



Uitleg ga je niet krijgen, hij gaat je hooguit vertellen dat ie nog wel van je houdtt, maar...

Bespaar jezelf dat en stuur nog 1 sms waarin je aangeeft voorlopig geen contact te willen omdast je je verdriet wilt verwerken.

Beste pantoffeltje



Van een kikker kun je toch geen prins maken.



Meer zat er niet in tussen jullie, anders was het er wel uitgekomen.



Het is een hard gelag voor je, maar alles is beter dan een relatie met iemand die niet van je houdt.

Volledig eens met Madhe.



Daarbij wil ik nog zeggen dat in elk begin van een relatie er (heel) veel lieve sms-jes, gebaren en gevoelens heen en weer "gezonden" worden. Op een gegeven moment neemt dat af, dan is de 1e fase over. Je weet nooit wat overblijft. Liefde? Vriendschap? Respect? Of blijft het gevoel afnemen en denk je af en toe of juist vaak : wat heb ik hier nou leuk aan gevonden?



Wat ik hiermee wil zeggen = je weet dat hij in staat is tot lieve woorden, daden en acties. Op een gegeven moment is het verminderd en zelfs (bijna) helemaal weggebleven. In mijn ogen betekent dat (nadat je hem erop hebt gewezen) dat hij dit dus ook niet meer zo voelt. Misschien zwart wit, maar daar zou IK geen zin in hebben. Ook na jaren relatie moet ik iemand nog zo lief vinden dat ik af en toe iets spontaans doe of hem dit laat weten (en geloof me, ik ben daar absoluut niet goed in).



Sterkte.