Relaties
alle pijlers
verdriet als ik me erger aan mijn vriend
donderdag 12 juni 2008 om 09:14
Soms erger ik me aan mijn vriend, vooral als we in gezelschap zijn. Ik vind het minder relevant te benoemen waar de ergernis over gaat, maar wat ik wel wil bespreken is dat ik me zo vreselijk verdrietig voel als ik die ergernis ervaar. Ik zie dan bv dat we op zo'n moment niet op dezelfde golflengte zitten en dan ben ik meteen bang dat dat betekent dat we niet bij elkaar passen. Dat maakt me zo verdrietig. Plus dat ik me schuldig voel dat ik me erger. Hij is namelijk ook hartstikke lief en, hallo: alsof ik perfect ben. Toch kan ik het gevoel niet wegdrukken.
Het stomme is dat ik, als we met zijn 2-en zijn, ook wel dingen kan hebben waaraan ik me erger, maar op de een of andere manier vind ik diezelfde dingen in gezelschap veel irritanter. Toch bang voor mening van anderen, of dat anderen denken dat we niet bij elkaar passen, denk ik.
Heeft iemand tips hoe ik hiermee om moet gaan? En hoe denken jullie over bij elkaar passen? Heb je dan dit soort dingen niet zo snel?
Het stomme is dat ik, als we met zijn 2-en zijn, ook wel dingen kan hebben waaraan ik me erger, maar op de een of andere manier vind ik diezelfde dingen in gezelschap veel irritanter. Toch bang voor mening van anderen, of dat anderen denken dat we niet bij elkaar passen, denk ik.
Heeft iemand tips hoe ik hiermee om moet gaan? En hoe denken jullie over bij elkaar passen? Heb je dan dit soort dingen niet zo snel?
donderdag 12 juni 2008 om 09:30
Ik weet nog wel dat ik mijn man in het begin soms zo'n ontzettende hork kon vinden. Dat ik momenten in gezelschap had dat ik hem stomverbaasd aanstaarde en dacht: mijn hemel, dat zeg je toch niet?! En ik er later achteraan bij die mensen als ik het idee had dat het echt kwetsend was geweest: hij bedoelt het niet zo, hij maakte een grapje.
Hij is minder horkerig geworden. En ik kan er nu vreselijk om lachen wanneer er 's iets uitflapt. Het heeft me iig nooit twijfels over onze relatie gegeven, meer dat dat een beetje zijn ding was. En het hielp mij ook weer, ik was te lief en te diplomatiek voor die tijd .
Maar je echt schamen voor je partner is nooit goed. Beetje moeilijk om te beoordelen zonder een voorbeeld maar blijkt eruit dat hij niet zo slim is, of ongenuanceerd of wat? Los daarvan, wat anderen denken, waarom is dat zo belangrijk? Hebben ze weleens negatieve opmerkingen gemaakt over je vriend of jullie relatie of verdenk je ze ervan bepaalde dingen te denken?
Als het het laatste is zegt dat wrs veel over jou, over jouw eigen angsten en onzekerheden en waarom je zo sociaal wenselijk mogelijk zou moeten zijn. Dat hoeft nl niet, je kunt ook overal schijt aan hebben. Jouw leven, niemand anders gaat dat voor jou leven. Leef het dan zo leuk en authentiek mogelijk .
Hij is minder horkerig geworden. En ik kan er nu vreselijk om lachen wanneer er 's iets uitflapt. Het heeft me iig nooit twijfels over onze relatie gegeven, meer dat dat een beetje zijn ding was. En het hielp mij ook weer, ik was te lief en te diplomatiek voor die tijd .
Maar je echt schamen voor je partner is nooit goed. Beetje moeilijk om te beoordelen zonder een voorbeeld maar blijkt eruit dat hij niet zo slim is, of ongenuanceerd of wat? Los daarvan, wat anderen denken, waarom is dat zo belangrijk? Hebben ze weleens negatieve opmerkingen gemaakt over je vriend of jullie relatie of verdenk je ze ervan bepaalde dingen te denken?
Als het het laatste is zegt dat wrs veel over jou, over jouw eigen angsten en onzekerheden en waarom je zo sociaal wenselijk mogelijk zou moeten zijn. Dat hoeft nl niet, je kunt ook overal schijt aan hebben. Jouw leven, niemand anders gaat dat voor jou leven. Leef het dan zo leuk en authentiek mogelijk .
donderdag 12 juni 2008 om 09:49
Ik denk dat Felicia al heel wat goeds heeft gezegd.
Mijn vriendin is ook een flapuit. Ik erger me er niet aan, maar kan me er soms wel ongemakkelijk bij voelen. Ik ben meer een diplomaat, als je begrijpt wat ik bedoel.
Ik kan mijn vriendin dan wel de schuld geven dat ik me ongemakkelijk voel als zij er vanalles uitflapt in publiek, en zij mag hier best wel wat meer rekening mee houden. Toch heeft het hoofdzakelijk met mijn eigen 'onzekerheden' te maken, als ik eerlijk mag zijn.
Mijn vriendin is ook een flapuit. Ik erger me er niet aan, maar kan me er soms wel ongemakkelijk bij voelen. Ik ben meer een diplomaat, als je begrijpt wat ik bedoel.
Ik kan mijn vriendin dan wel de schuld geven dat ik me ongemakkelijk voel als zij er vanalles uitflapt in publiek, en zij mag hier best wel wat meer rekening mee houden. Toch heeft het hoofdzakelijk met mijn eigen 'onzekerheden' te maken, als ik eerlijk mag zijn.
donderdag 12 juni 2008 om 10:00
@Feliciaatje: je hebt helemaal gelijk dat het veel over mij zegt. Op de een of andere manier ben ik zo gevoelig voor wat anderen denken! Dus als anderen zouden zeggen dat ik niet bij mijn vriend zou passen, dan zou ik zo gaan twijfelen omdat ik vaak het idee heb dat anderen dingen beter kunnen inschatten dan ikzelf. En ik wil maar al te graag dat zij hem leuk vinden, inderdaad behoefte sociaal wenselijk over te komen (niet alleen ik, maar hij moet dat dan ook van mij!). Overigens heeft nog nooit iemand gezegd dat ze hem niet bij me vinden passen, is meer dat ik daar zelf over na denk. En ik zal dan toch maar zeggen waar ik me aan erger: soms vind ik hem ongenuanceerd en ook te 'stoer' doen-dan praat hij er bv trots over dat hij zo tegendraads kan zijn tegen zijn baas, terwijl ik dat alleen maar kinderachtig vind. En ik vind hem soms defensief-te serieus ingaan op grapjes en zo. En tegelijk vind ik dat ik me daar niet aan mag ergeren, want hij is een ontzettende lieverd.
Hij zegt gewoon vaak dingen die ik zelf nooit zo zou zeggen. Bij veel vrienden merk ik dat die zich zo uitdrukken zoals ik dat ook zou doen (niet dat dat beter is, maar dat voelt dan heel vertrouwd) en bij hem is dat niet zo. Eigenlijk hoeft dat ook niet natuurlijk, maar ik ben dan zo bang dat dat het teken is dat we niet bij elkaar passen! Klinkt gek, alsof ik dat zelf dus niet bepaal...Snap je wat ik bedoel?
@Johnycake: herkenbaar, bij mij heeft het ook met eigen onzekerheden te maken. Tegelijk vind ik ook dat hij er deels rekening mee moet houden, zeker als we met mijn vrienden zijn..aan de andere kant ben ik natuurlijk niet verantwoordelijk voor zijn gedrag. Ik wil denk ik te graag dat anderen hem leuk vinden en op die momenten vind ik hem zelf even niet leuk en dat vind ik dan heel erg. Ook omdat ik denk dat anderen dat dan ook wel zullen vinden en ook omdat ik wou dat ik het zelf wel leuk vond!
@Reiger100: ja, mijn vriend weet dit want ik vertel hem wel alles. Maak wat dat beterft van mijn hart geen moordkuil. Hij luistert daar dan naar en legt vervolgens uit waarom hij op een bepaalde manier reageert. Dan is het ook wel weer goed, maar dan voel ik me daarna ook schuldig dat ik hem over mijn ergernissen heb verteld want wat moet hij daar nu mee? Als hij dat andersom steeds zou doen zou ik me heel onzeker gaan voelen. Ik meet met 2 maten of zo..
Hij zegt gewoon vaak dingen die ik zelf nooit zo zou zeggen. Bij veel vrienden merk ik dat die zich zo uitdrukken zoals ik dat ook zou doen (niet dat dat beter is, maar dat voelt dan heel vertrouwd) en bij hem is dat niet zo. Eigenlijk hoeft dat ook niet natuurlijk, maar ik ben dan zo bang dat dat het teken is dat we niet bij elkaar passen! Klinkt gek, alsof ik dat zelf dus niet bepaal...Snap je wat ik bedoel?
@Johnycake: herkenbaar, bij mij heeft het ook met eigen onzekerheden te maken. Tegelijk vind ik ook dat hij er deels rekening mee moet houden, zeker als we met mijn vrienden zijn..aan de andere kant ben ik natuurlijk niet verantwoordelijk voor zijn gedrag. Ik wil denk ik te graag dat anderen hem leuk vinden en op die momenten vind ik hem zelf even niet leuk en dat vind ik dan heel erg. Ook omdat ik denk dat anderen dat dan ook wel zullen vinden en ook omdat ik wou dat ik het zelf wel leuk vond!
@Reiger100: ja, mijn vriend weet dit want ik vertel hem wel alles. Maak wat dat beterft van mijn hart geen moordkuil. Hij luistert daar dan naar en legt vervolgens uit waarom hij op een bepaalde manier reageert. Dan is het ook wel weer goed, maar dan voel ik me daarna ook schuldig dat ik hem over mijn ergernissen heb verteld want wat moet hij daar nu mee? Als hij dat andersom steeds zou doen zou ik me heel onzeker gaan voelen. Ik meet met 2 maten of zo..
donderdag 12 juni 2008 om 10:19
Ik snap je gevoel denk ik. Elke relatie is anders. De een is heel harmonieus, de ander juist wat meer strijd, soms lijken mensen heel veel op elkaar, in andere relaties zijn het echt tegenstellingen. Het gaat erom of jij je gelukkig voelt met je vriend even los van de rest van de wereld. Dat jullie niet continu hetzelfde denken en reageren betekent niet dat jullie niet bij elkaar passen (ik denk dat er dan maar weinig mensen bij elkaar waren ).
Wat ik vooral lees tussen de regels door is dat je je verantwoordelijk voelt voor hoe mensen zich voelen. Je wil je omgeving niet voor het hoofd stoten. En in feite is je vriend je zo nabij dat je hem daarin wil dwingen net zo te zijn als jij. Jullie zijn twee losse mensen met eigen persoonlijkheden, laat dat verlangen naar controle los. De enige persoon waar jij je druk om moet maken ben jijzelf.
Stel je voor dat je hem geheel kon vormen naar jouw wensen. Je zou in eerste instantie tevreden zijn: zo hehe, geen zorgen meer daarom. Daarna zou je gaan twijfelen, je bent immers verliefd geworden op je vriend omdat hij zichzelf is, niet omdat hij jou is. En uiteindelijk zou je flink balen van wat je had gedaan denk ik. Het samen leuk hebben terwijl je anders bent, andere invalshoeken hebt, andere associaties en reacties, is onvoorspelbaar maar daardoor juist ook zo interessant en leerzaam.
Ik denk dat je zelf los moet (mag ) gaan laten hoe jij moet zijn voor andere mensen. Jouw manier van het te benaderen is niet de enige of de juiste, dat bestaat niet. Dus durf jezelf in twijfel te trekken ipv je vriend te willen vormen naar jouw ideeën hierover.
Wat ik vooral lees tussen de regels door is dat je je verantwoordelijk voelt voor hoe mensen zich voelen. Je wil je omgeving niet voor het hoofd stoten. En in feite is je vriend je zo nabij dat je hem daarin wil dwingen net zo te zijn als jij. Jullie zijn twee losse mensen met eigen persoonlijkheden, laat dat verlangen naar controle los. De enige persoon waar jij je druk om moet maken ben jijzelf.
Stel je voor dat je hem geheel kon vormen naar jouw wensen. Je zou in eerste instantie tevreden zijn: zo hehe, geen zorgen meer daarom. Daarna zou je gaan twijfelen, je bent immers verliefd geworden op je vriend omdat hij zichzelf is, niet omdat hij jou is. En uiteindelijk zou je flink balen van wat je had gedaan denk ik. Het samen leuk hebben terwijl je anders bent, andere invalshoeken hebt, andere associaties en reacties, is onvoorspelbaar maar daardoor juist ook zo interessant en leerzaam.
Ik denk dat je zelf los moet (mag ) gaan laten hoe jij moet zijn voor andere mensen. Jouw manier van het te benaderen is niet de enige of de juiste, dat bestaat niet. Dus durf jezelf in twijfel te trekken ipv je vriend te willen vormen naar jouw ideeën hierover.
donderdag 12 juni 2008 om 10:28
@Feliciaatje: je reactie slaat precies op wat er bij mij speelt! Tnx, ik kan er veel mee! Het is inderdaad controle-drang, zou hem naar mijn hand willen zetten zodat we samen leuk gevonden worden, terwijl het helemaal niet zo is dat mijn gedrag/opvattingen beter zijn of zo. Gek, enerzijds ben ik zo onzeker en tegelijk kan ik vinden dat iedereen zo zou moeten reageren als ik! Lekker tegenstrijdig..
Maar in ieder geval heb ik veel aan je reactie, dat wou ik even zeggen.
Maar in ieder geval heb ik veel aan je reactie, dat wou ik even zeggen.
donderdag 12 juni 2008 om 10:38
Fijn dat je er wat aan hebt . Ik denk dat ik de tegenstrijdigheid in jezelf wel begrijp, je hebt een manier gevonden om zo goed mogelijk om te gaan met mensen binnen de sociale context. Maar ik vraag me af, in hoeverre durf jij jezelf te zijn? Heb je het gevoel dat als je je "ware ik" zou tonen, de rest van de wereld er gillend vandoor zou gaan?
Want in dat geval kan het een leuke uitdaging zijn om juist wel meer van jezelf te tonen. Soms zullen mensen daar problemen mee hebben (je past dan niet meer in hun beeld van jou) maar anderen zullen het juist extra waarderen, die houden van je en zien je juist graag vollediger.
Naar mijn eigen idee zijn vriendschappen en andere relaties pas echt echt en betrouwbaar wanneer ik mijzelf kan zijn en mensen me dan nog steeds graag om zich heen hebben. Je hebt er niet zoveel aan om je te verstoppen achter een facade, de mensen die dat belangrijk vinden zullen je ook niet steunen of je begrijpen wanneer je ze hard nodig hebt. Wat is de waarde er dan van?
Want in dat geval kan het een leuke uitdaging zijn om juist wel meer van jezelf te tonen. Soms zullen mensen daar problemen mee hebben (je past dan niet meer in hun beeld van jou) maar anderen zullen het juist extra waarderen, die houden van je en zien je juist graag vollediger.
Naar mijn eigen idee zijn vriendschappen en andere relaties pas echt echt en betrouwbaar wanneer ik mijzelf kan zijn en mensen me dan nog steeds graag om zich heen hebben. Je hebt er niet zoveel aan om je te verstoppen achter een facade, de mensen die dat belangrijk vinden zullen je ook niet steunen of je begrijpen wanneer je ze hard nodig hebt. Wat is de waarde er dan van?
donderdag 12 juni 2008 om 12:42
Op het gevaar dat ik als bitch gezien wordt, maaaaaar is het langzaam niet tijd om eens in therapie te gaan voor je? Want volgens mij kom jij elke donderdag met een ander ' ik zit niet goed in mijn vel' verhaal.....
En het is echt niet lullig bedoelt of zo, kan tenslotte ook ervoor gaan om gewoon niet te reageeren, maar..... doe er iets mee.
Trouwens, hoe is het met het sporten van je? Het regend weer, net als de vorige keer toen ik op je reageerde, toen jij vond dat je straf verdient had, moet ik je weer naar buiten sturen om te gaan lopen?
En het is echt niet lullig bedoelt of zo, kan tenslotte ook ervoor gaan om gewoon niet te reageeren, maar..... doe er iets mee.
Trouwens, hoe is het met het sporten van je? Het regend weer, net als de vorige keer toen ik op je reageerde, toen jij vond dat je straf verdient had, moet ik je weer naar buiten sturen om te gaan lopen?
donderdag 12 juni 2008 om 12:57
@Libby28: ik ben in therapie gegaan, een redelijk intensieve ook. Maar desalniettemin voel ik behoefte hier topics te plaatsen. Er zijn gewoon heel veel dingen waar ik over pieker waar ik idd een topic over open, dat is de afgelopen periode meerdere keren voorgekomen. Overigens zit daar wel altijd hetzelfde soort thema achter. Het voelt prettig hier anoniem te kunnen bespreken wat er allemaal door me heen gaat en daar reacties op te krijgen van mensen (gewone mensen, geen therapeuten) die ik niet ken. Ik snap dat dat heel labiel kan overkomen, maar dat kan me niet zo veel schelen want ik haal hier voor mezelf gewoon iets uit. Ik zal best veel te veel naar bevestiging zoeken, maar dat zij dan maar zo. En voor de mensen die het raar en/of irritant vinden, die hoeven idd niet te reageren. Verder begrijp ik dat je intenties goed zijn, maar je posting komt me toch iets aanmatigend op me over en dat vind ik niet prettig. Je goed recht zo te reageren, maar ik wil dat ook even kwijt.
Over het hardlopen: ik ben wel gaan sporten, maar hardlopen is toch niet mijn ding. Dus goed voor als ik mezelf wil 'straffen', maar niet als ik in een mildere bui ben voor mezelf, zoals nu.
Over het hardlopen: ik ben wel gaan sporten, maar hardlopen is toch niet mijn ding. Dus goed voor als ik mezelf wil 'straffen', maar niet als ik in een mildere bui ben voor mezelf, zoals nu.
zondag 15 juni 2008 om 11:07
Ik probeer de dingen waaraan ik me erger om te zetten in iets positiefs. Zie er de grap van in, moet nu vooral heel erg om lachen.
Voorbeeld: in het begin vond ik het heel erg dat hij nooit danste als we uitgingen of op feestjes. Nu neem ik dat gewoon voor lief, want er zijn zooooooveel meer dingen die geweldig aan hem zijn! Ik vermaak mezelf dan wel op de dansvloer en heb een leuke avond en probeer hem niet meer mee te trekken op de dansvloer, dat zorgt bij hem ook alleen maar voor irritatie.
Of als ik vind dat hij te langzaam is met de was doen of de afwas, dan neem ik het gewoon over en doe het zelf wel even snel en geef hem een dikke zoen, klaar!
Voorbeeld: in het begin vond ik het heel erg dat hij nooit danste als we uitgingen of op feestjes. Nu neem ik dat gewoon voor lief, want er zijn zooooooveel meer dingen die geweldig aan hem zijn! Ik vermaak mezelf dan wel op de dansvloer en heb een leuke avond en probeer hem niet meer mee te trekken op de dansvloer, dat zorgt bij hem ook alleen maar voor irritatie.
Of als ik vind dat hij te langzaam is met de was doen of de afwas, dan neem ik het gewoon over en doe het zelf wel even snel en geef hem een dikke zoen, klaar!
