Relaties
alle pijlers
verdrietig
dinsdag 8 september 2009 om 16:50
Hallo lieve mede-formummers,
Ik zit ergens mee en vind het fijn om dit van me af te schrijven. Ik heb het uitgemaakt met mijn vriend. Het liep niet lekker. Ik had het gevoel hem verdriet te doen door te zijn wie ik ben. Ik ben iemand met veel verschillende vrienden en ik doe veel leuke dingen met die verschillende vrienden. Mijn (ex) vriend heeft niet zoveel vrienden. Dit komt ook door omstandigheden waarin hij niet de mogelijkheid had vriendschappen te onderhouden e.d. Maar het kwam erop neer dat ik me geclaimd voelde omdat hij vond dat ik meer tijd aan hem moest besteden. Dit zei hij niet letterlijk maar dit merkte ik aan hem, Zo zei hij bijvoorbeeld een keer dat hij hoopte dat we in e toekomst meer een twee-eenheid zouden worden. Of hij vond het niet leuk dat wanneer er een keer savonds vuurwerk was, ik behalve bij hem te staan, ook even mn zusje ging knuffelen. Of hij vond het niet leuk dat ik alvast met vrienden in de stad was als hij later kwam en niet op hem had gewacht. Voor mij waren dit allemaal geen dingen die inderdaad betekenden dat ik hem niet belangrijk vond of iets dergelijks. Maar doordat hij dat soort dingen zei had ik steeds het gevoel hem tekort en verdriet te doen. Maar ik wilde wel mezelf blijven en niet voor hem minder met andere doen e.d. Hij gaf op een gegeven moment ook aan erg onzeker te zijn over zichzelf, hij vind zichzelf niet knap en heeft weinig zelfvertrouwen. Hij is bang dat mensen hem saai vinden, en vrienden hem laten zitten. Hij had het idee dat daar zijn gedrag richting mij vandaan kwam. Ik denk dat dat wel kan kloppen. Daarbij komt dat hij best jaloers was, dit was de laatste periode ook verergerd. Hij heeft hierin ook vervelende dingen meegemaakt met exen. Maar ik zou nooit vreemdgaan. Ik kon er op het eind niet meer tegen. Toen ik het net had uitgemaakt voelde ik me zo opgelucht en bevrijd. En zelfs krachtig(klinkt overdreven maar zo voelde ik me) ik had het gevoel heel de wereld aan te kunnen en was trots op mezelf dat ik deze keuze had durven maken en voor mezelf had durven kiezen. Maar nu weet ik het niet meer zo goed..Ik mis hem. Ik mis hem echt. Ik mis zijn steun. Hij was er altijd voor me, hij was er echt voor me. Ik mis het knuffelen. Ik mis het gevoel er naar uit te kijken elkaar te zien, samen toekomst plannen te maken. Onze gesprekken. Hij wist alles van me, hij kent me door en door. Maar ja...mis ik nou iemand of mis ik hem? Ik heb hem laatst gesproken en hij heeft het er ontzettend moeilijk mee. Hij zegt ook geen contact te willen voorlopig omdat hij het anders niet kan verwerken. Ik snap dat heel goed, maar vind het zo moeilijk. Want hij was degene die ik belde na een dag werken en hij kon me dan zo goed opbeuren als er bijvoorbeeld iets vervelends was gebeurt. Het is zo'n lieverd! Ik denk dat ik door deze periode heen moet, door dit verdriet en gemis, om dan daarna pas te kunnen weten of ik hem mis of iemand, wat denken jullie? Soms denk ik ook dat ik me niet helemaal durfde te geven en dat hij gelijk had als hij zei het gevoel te hebben dat ik er niet helemaal voor ging. Misschien passen we wel gewoon niet bij elkaar. Heb ik iemand nodig die ook meer zn eigen ding heeft en heeft hij een meisje nodig wat meer op de manier die hij wil voor hem gaat...Ik weet het niet.het is zo lastig..Iedereen zegt dat het waarsch wel goed is dat het over is, maar waarom voel ik me dan zo eenzaam en verdrietig? Ik weet dat het zo cliche klinkt allemaal, maar ik ben ook zo bang nooit meer iemand tegen te komen waar ik gelukkig mee word.
Iemand tips hoe ik hiermee om kan gaan? Of opbeurende woorden of herkenbare verhale? Alles is welkom, dankjewel alvast:)
Ik zit ergens mee en vind het fijn om dit van me af te schrijven. Ik heb het uitgemaakt met mijn vriend. Het liep niet lekker. Ik had het gevoel hem verdriet te doen door te zijn wie ik ben. Ik ben iemand met veel verschillende vrienden en ik doe veel leuke dingen met die verschillende vrienden. Mijn (ex) vriend heeft niet zoveel vrienden. Dit komt ook door omstandigheden waarin hij niet de mogelijkheid had vriendschappen te onderhouden e.d. Maar het kwam erop neer dat ik me geclaimd voelde omdat hij vond dat ik meer tijd aan hem moest besteden. Dit zei hij niet letterlijk maar dit merkte ik aan hem, Zo zei hij bijvoorbeeld een keer dat hij hoopte dat we in e toekomst meer een twee-eenheid zouden worden. Of hij vond het niet leuk dat wanneer er een keer savonds vuurwerk was, ik behalve bij hem te staan, ook even mn zusje ging knuffelen. Of hij vond het niet leuk dat ik alvast met vrienden in de stad was als hij later kwam en niet op hem had gewacht. Voor mij waren dit allemaal geen dingen die inderdaad betekenden dat ik hem niet belangrijk vond of iets dergelijks. Maar doordat hij dat soort dingen zei had ik steeds het gevoel hem tekort en verdriet te doen. Maar ik wilde wel mezelf blijven en niet voor hem minder met andere doen e.d. Hij gaf op een gegeven moment ook aan erg onzeker te zijn over zichzelf, hij vind zichzelf niet knap en heeft weinig zelfvertrouwen. Hij is bang dat mensen hem saai vinden, en vrienden hem laten zitten. Hij had het idee dat daar zijn gedrag richting mij vandaan kwam. Ik denk dat dat wel kan kloppen. Daarbij komt dat hij best jaloers was, dit was de laatste periode ook verergerd. Hij heeft hierin ook vervelende dingen meegemaakt met exen. Maar ik zou nooit vreemdgaan. Ik kon er op het eind niet meer tegen. Toen ik het net had uitgemaakt voelde ik me zo opgelucht en bevrijd. En zelfs krachtig(klinkt overdreven maar zo voelde ik me) ik had het gevoel heel de wereld aan te kunnen en was trots op mezelf dat ik deze keuze had durven maken en voor mezelf had durven kiezen. Maar nu weet ik het niet meer zo goed..Ik mis hem. Ik mis hem echt. Ik mis zijn steun. Hij was er altijd voor me, hij was er echt voor me. Ik mis het knuffelen. Ik mis het gevoel er naar uit te kijken elkaar te zien, samen toekomst plannen te maken. Onze gesprekken. Hij wist alles van me, hij kent me door en door. Maar ja...mis ik nou iemand of mis ik hem? Ik heb hem laatst gesproken en hij heeft het er ontzettend moeilijk mee. Hij zegt ook geen contact te willen voorlopig omdat hij het anders niet kan verwerken. Ik snap dat heel goed, maar vind het zo moeilijk. Want hij was degene die ik belde na een dag werken en hij kon me dan zo goed opbeuren als er bijvoorbeeld iets vervelends was gebeurt. Het is zo'n lieverd! Ik denk dat ik door deze periode heen moet, door dit verdriet en gemis, om dan daarna pas te kunnen weten of ik hem mis of iemand, wat denken jullie? Soms denk ik ook dat ik me niet helemaal durfde te geven en dat hij gelijk had als hij zei het gevoel te hebben dat ik er niet helemaal voor ging. Misschien passen we wel gewoon niet bij elkaar. Heb ik iemand nodig die ook meer zn eigen ding heeft en heeft hij een meisje nodig wat meer op de manier die hij wil voor hem gaat...Ik weet het niet.het is zo lastig..Iedereen zegt dat het waarsch wel goed is dat het over is, maar waarom voel ik me dan zo eenzaam en verdrietig? Ik weet dat het zo cliche klinkt allemaal, maar ik ben ook zo bang nooit meer iemand tegen te komen waar ik gelukkig mee word.
Iemand tips hoe ik hiermee om kan gaan? Of opbeurende woorden of herkenbare verhale? Alles is welkom, dankjewel alvast:)
dinsdag 8 september 2009 om 16:57
Wat vervelend voor je dat je er zo'n last van hebt.
Maar het is natuurlijk helemaal logisch dat het je verdriet doet. Toch vind ik het knap dat je voor jezelf hebt durven kiezen en ook inzag dat jij niet de juiste persoon bent voor je (ex)vriend.
Je mist nu natuurlijk alle leuke dingen die jullie samen deden en dat zal moeten slijten. Wellicht mis je hem ook wel, maar je hebt je keuze gemaakt.
In de toekomst zul je alle leuke dingen die je nu mist vast weer vinden bij de partner die meer bij jou past dan de jongen waar je het nu mee uit hebt gemaakt.
Ga lekker leuke dingen doen met al je vrienden zonder je bezwaard te voelen en dan zal het verdriet vast snel slijten.
Voor nu:
Maar het is natuurlijk helemaal logisch dat het je verdriet doet. Toch vind ik het knap dat je voor jezelf hebt durven kiezen en ook inzag dat jij niet de juiste persoon bent voor je (ex)vriend.
Je mist nu natuurlijk alle leuke dingen die jullie samen deden en dat zal moeten slijten. Wellicht mis je hem ook wel, maar je hebt je keuze gemaakt.
In de toekomst zul je alle leuke dingen die je nu mist vast weer vinden bij de partner die meer bij jou past dan de jongen waar je het nu mee uit hebt gemaakt.
Ga lekker leuke dingen doen met al je vrienden zonder je bezwaard te voelen en dan zal het verdriet vast snel slijten.
Voor nu:
dinsdag 8 september 2009 om 17:27
quote:vlinderlotje schreef op 08 september 2009 @ 16:50:
Maar het kwam erop neer dat ik me geclaimd voelde omdat hij vond dat ik meer tijd aan hem moest besteden. Dit zei hij niet letterlijk maar dit merkte ik aan hem,
Hebben jullie wel genoeg gepraat? Je denkt bepaalde dingen aan hem te merken, maar misschien zit je er wel helemaal naast. Heb je hem ook rechtstreeks gevraagd naar wat hij bedoelt met bepaalde opmerkingen, hem jouw gevoel voorgelegd (geclaimd)?
Heel herkenbaar, jouw twijfels en verdriet. Ik heb het ook gehad nadat ik een relatie had verbroken. Ik heb daar ontzettende spijt van gehad (na een korte periode van opluchting) en denk nog steeds (bijna 10 jaar later) wel eens aan hem, en vraag me dan af hoe het gelopen was als ik toen geweten had wat ik nu weet. Als ik net even wat meer moeite had gedaan om door te vragen, wat meer tijd had genomen enz enz. Maar je neemt altijd de beslissing die op dat moment in je leven de beste is, misschien is dat een gedachte waar je wat mee kunt.
Sterkte!
Maar het kwam erop neer dat ik me geclaimd voelde omdat hij vond dat ik meer tijd aan hem moest besteden. Dit zei hij niet letterlijk maar dit merkte ik aan hem,
Hebben jullie wel genoeg gepraat? Je denkt bepaalde dingen aan hem te merken, maar misschien zit je er wel helemaal naast. Heb je hem ook rechtstreeks gevraagd naar wat hij bedoelt met bepaalde opmerkingen, hem jouw gevoel voorgelegd (geclaimd)?
Heel herkenbaar, jouw twijfels en verdriet. Ik heb het ook gehad nadat ik een relatie had verbroken. Ik heb daar ontzettende spijt van gehad (na een korte periode van opluchting) en denk nog steeds (bijna 10 jaar later) wel eens aan hem, en vraag me dan af hoe het gelopen was als ik toen geweten had wat ik nu weet. Als ik net even wat meer moeite had gedaan om door te vragen, wat meer tijd had genomen enz enz. Maar je neemt altijd de beslissing die op dat moment in je leven de beste is, misschien is dat een gedachte waar je wat mee kunt.
Sterkte!
dinsdag 8 september 2009 om 23:20
hi,
Knuffel! Ik spreek niet uit ervaring. Ik heb 1 keer iemand verlaten. Maar ik voelde alleen opluchting. Ik vond het wel zielig voor hem, maar had geen verdriet of pijn.
Maar jouw verdriet lijkt overeen te komen met dat van mijn ex. Hij maakte het uit en was zo verdrietig. Hij voelde zich ontheemd zonder mij. Hij twijfelde eerst omdat hij zoo verdrietig was. En toen zeiden anderen dat dat verdriet normaal was, toen twijfelde hij niet meer... misschien heb je iets aan deze gedachte? Heel veel sterkte!
Knuffel! Ik spreek niet uit ervaring. Ik heb 1 keer iemand verlaten. Maar ik voelde alleen opluchting. Ik vond het wel zielig voor hem, maar had geen verdriet of pijn.
Maar jouw verdriet lijkt overeen te komen met dat van mijn ex. Hij maakte het uit en was zo verdrietig. Hij voelde zich ontheemd zonder mij. Hij twijfelde eerst omdat hij zoo verdrietig was. En toen zeiden anderen dat dat verdriet normaal was, toen twijfelde hij niet meer... misschien heb je iets aan deze gedachte? Heel veel sterkte!
dinsdag 8 september 2009 om 23:32
De conclusie die ik trek uit je verhaal is dat hij jou niet geheel accepteert zoals jij bent. Met jou als (ogenschijnlijk) vrolijk, open en sociaal meisje heeft hij duidelijk moeite.
Hoe erg je ook de "goeie gesprekken" met hem mist, je kunt jezelf afvragen of je er gelukkig van wordt als je jouw gedrag moet aanpassen aan zijn behoefte.
Er zijn vast wel andere mannen die jou net zo gelukkig kunnen maken en die jou ook accepteren zoals jij bent.
Hoe erg je ook de "goeie gesprekken" met hem mist, je kunt jezelf afvragen of je er gelukkig van wordt als je jouw gedrag moet aanpassen aan zijn behoefte.
Er zijn vast wel andere mannen die jou net zo gelukkig kunnen maken en die jou ook accepteren zoals jij bent.
dinsdag 8 september 2009 om 23:48
Is een lastige. Mijn huidige vriend en ik zijn best veel bij elkaar en we vinden dat beide prettig. Ik weet dat ik zijn nummer 1 ben, en hij weet dat van mij. Misschien dat jouw vriend (ex) dat niet zo voelde en dat het hem daar om ging....
maar ik heb ook wel eens een vriendje gehad die superlief enzo voor mij was (graag bij mij was) en bij wie het heel claimend voelde. Achteraf gezien, gaf ik niet zo heel veel om hem.....heb het ook uitgemaakt omdat ik me teveel irriteerde.
Geef jezelf de tijd om te kijken of je hem echt mist of gewoon iemand die er voor je is.....
maar ik heb ook wel eens een vriendje gehad die superlief enzo voor mij was (graag bij mij was) en bij wie het heel claimend voelde. Achteraf gezien, gaf ik niet zo heel veel om hem.....heb het ook uitgemaakt omdat ik me teveel irriteerde.
Geef jezelf de tijd om te kijken of je hem echt mist of gewoon iemand die er voor je is.....
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
donderdag 10 september 2009 om 00:56
Hoihoi,
dankjwel voor de lieve reacties, doet me goed.
Ik denk inderdaad dat wanneer ik een jongen tegen zou komen die beter bij me zou passen ik me ook minder snel geclaimd zou voelen misschien..En ik denk dat ik behalve het hebben van iemand ook wel echt HEM mis, en dan vooral het gedeelte van de gesprekken en de steun die hij me gaf. Maar dat kan natuurlijk niet de reden zijn om maar bij iemand te blijven als andere essentiele dingen niet helemaal goed voelen en gaan,
Het helpt wel om leuke dingen te doen met vrienden. Ik merk dat ik soms ineens heel verdrietig ben, maar dat ook maar gewoon moet toelaten. Is idd natuurlijk ook wel logisch dat ik me er verdrietig door voel. Ik merk dat ik nu nog meer dan toen ik nog een relatie had dingen met mijn vriendinnen en ouders bijvoorbeeld deel en bespreek, in plaats van met hem en ook met vrienden en familie moet ik het nu doen met vrienden en familie, en die zijn er ook echt voor me gelukkig, echt fijn. Als ik bijvoorbeeld vriendinnen zie met een leuke vriend en zie hoe leuk hun relatie is dan denk ik behalve, dat zou ik ook wel willen ook van: ja het is goed dat ik het heb uitgemaakt, want er waren teveel dingen die ons (mij en mijn ex) in de weg zaten om het zo fijn samen te hebben, we moesten er zo hard aan trekken! Ik hoop echt ooit iemand tegen te komen die beter bij me past, maar wel net zoals hij voor de volle honderd procent voor me gaat, want dat deed hij, Het is eng dat ik niet weet of dat gaat gebeuren. Want ik vind het wel erg fijn om een vriend te hebben!
Wat ik soms lastig vind aan de situatoe dat ik nu ineens vrijgezel ben is dat mijn toekomst ineens veel meer onzeker is. Ik ben nu 24 en veel vriendinnen wonen al samen of gaan binnenkort samenwonen.. Maarja..ik moet er gewoon vertrouwen in hebben dat het allemaal goed komt, en dat heb ik ergens ook wel. pffft..ik vind het altijd maar lastig dat relatiegedoe, heb nu twee vaste relaties achter de rug, 1 van drie jaar en 1 van 1,5 jaar. Bij de eerste jongen had ik het gevoel dat hij niet helemaal voor me ging, maar ik was wel ontzettend gek op hem. Uiteindelijk werd hij gek van mijn ' gezeik' omdat ik vond dat hij vaker moest bellen, terug smsen enz.. Kapot was ik ervan dat hij het uitmaakte!! Dat gevoel wilde ik nooit meer, nooit meer zoveel liefdesverdriet..Toen kwam er een periode van sjansen en scharrelen, leuk voor even maar ik was op een gegeven moment wel weer toe aan ' echte liefde' Toen kwam ik mn ex tegen, vanaf het begin ging hij helemaal voor me en stak dat niet onder stoelen of banken. Wat een verademing vond ik dat! Maar uitiendelijk bleek hij ook niet helemaal de juiste man voor mij! Ik hoop zo ooit iemand te vinden die wel helemaal goed bij me past!!
Slaap lekker allemaal, x
dankjwel voor de lieve reacties, doet me goed.
Ik denk inderdaad dat wanneer ik een jongen tegen zou komen die beter bij me zou passen ik me ook minder snel geclaimd zou voelen misschien..En ik denk dat ik behalve het hebben van iemand ook wel echt HEM mis, en dan vooral het gedeelte van de gesprekken en de steun die hij me gaf. Maar dat kan natuurlijk niet de reden zijn om maar bij iemand te blijven als andere essentiele dingen niet helemaal goed voelen en gaan,
Het helpt wel om leuke dingen te doen met vrienden. Ik merk dat ik soms ineens heel verdrietig ben, maar dat ook maar gewoon moet toelaten. Is idd natuurlijk ook wel logisch dat ik me er verdrietig door voel. Ik merk dat ik nu nog meer dan toen ik nog een relatie had dingen met mijn vriendinnen en ouders bijvoorbeeld deel en bespreek, in plaats van met hem en ook met vrienden en familie moet ik het nu doen met vrienden en familie, en die zijn er ook echt voor me gelukkig, echt fijn. Als ik bijvoorbeeld vriendinnen zie met een leuke vriend en zie hoe leuk hun relatie is dan denk ik behalve, dat zou ik ook wel willen ook van: ja het is goed dat ik het heb uitgemaakt, want er waren teveel dingen die ons (mij en mijn ex) in de weg zaten om het zo fijn samen te hebben, we moesten er zo hard aan trekken! Ik hoop echt ooit iemand tegen te komen die beter bij me past, maar wel net zoals hij voor de volle honderd procent voor me gaat, want dat deed hij, Het is eng dat ik niet weet of dat gaat gebeuren. Want ik vind het wel erg fijn om een vriend te hebben!
Wat ik soms lastig vind aan de situatoe dat ik nu ineens vrijgezel ben is dat mijn toekomst ineens veel meer onzeker is. Ik ben nu 24 en veel vriendinnen wonen al samen of gaan binnenkort samenwonen.. Maarja..ik moet er gewoon vertrouwen in hebben dat het allemaal goed komt, en dat heb ik ergens ook wel. pffft..ik vind het altijd maar lastig dat relatiegedoe, heb nu twee vaste relaties achter de rug, 1 van drie jaar en 1 van 1,5 jaar. Bij de eerste jongen had ik het gevoel dat hij niet helemaal voor me ging, maar ik was wel ontzettend gek op hem. Uiteindelijk werd hij gek van mijn ' gezeik' omdat ik vond dat hij vaker moest bellen, terug smsen enz.. Kapot was ik ervan dat hij het uitmaakte!! Dat gevoel wilde ik nooit meer, nooit meer zoveel liefdesverdriet..Toen kwam er een periode van sjansen en scharrelen, leuk voor even maar ik was op een gegeven moment wel weer toe aan ' echte liefde' Toen kwam ik mn ex tegen, vanaf het begin ging hij helemaal voor me en stak dat niet onder stoelen of banken. Wat een verademing vond ik dat! Maar uitiendelijk bleek hij ook niet helemaal de juiste man voor mij! Ik hoop zo ooit iemand te vinden die wel helemaal goed bij me past!!
Slaap lekker allemaal, x
