Relaties
alle pijlers
Verliefd op een jongere man - Help !!
dinsdag 25 maart 2008 om 21:45
Hallo, Ik zit nogal in een moeilijke situatie.
Ik heb iemand leren kennen via internet, eerst was het vrij onschuldig maar na een tijdje werden we verliefd.
Hij is 20 (21 binnenkort) en woont nog bij z'n ouders en doet nog zijn studies. Ik ben 32 en binnenkort gescheiden.
Probleem is dat hij nog niks wil zeggen aan zijn omgeving dat we samen zijn, ik heb het hier heel moeilijk mee.
Ik twijfel niet aan zijn gevoelens voor mij, dat merk ik zo.. dat het gemeend is.
Ik ben stapelverliefd maar kan dit niet aanvaarden, dat hij mij verborgen houdt.
Hij zegt dat hij wil wachten dat ik officieel gescheiden ben om het bekend te maken, hij is namelijk heel bang van de reaktie van zijn ouders (wat ik kan begrijpen)
Hoe moet ik dit aanpakken..?
Stilletjes afwachten en genieten intussen?
Alvast bedankt voor jullie hulp..
Een radeloos kreeftje
Ik heb iemand leren kennen via internet, eerst was het vrij onschuldig maar na een tijdje werden we verliefd.
Hij is 20 (21 binnenkort) en woont nog bij z'n ouders en doet nog zijn studies. Ik ben 32 en binnenkort gescheiden.
Probleem is dat hij nog niks wil zeggen aan zijn omgeving dat we samen zijn, ik heb het hier heel moeilijk mee.
Ik twijfel niet aan zijn gevoelens voor mij, dat merk ik zo.. dat het gemeend is.
Ik ben stapelverliefd maar kan dit niet aanvaarden, dat hij mij verborgen houdt.
Hij zegt dat hij wil wachten dat ik officieel gescheiden ben om het bekend te maken, hij is namelijk heel bang van de reaktie van zijn ouders (wat ik kan begrijpen)
Hoe moet ik dit aanpakken..?
Stilletjes afwachten en genieten intussen?
Alvast bedankt voor jullie hulp..
Een radeloos kreeftje
woensdag 26 maart 2008 om 12:10
Ben het wel eens met dat je jezelf wegcijfert. Maar het is ook een lastige situatie hoor! Als je voet bij stuk houdt en je wilt perse dat hij het bekend maakt loop je het risico dat het einde verhaal is, zeker omdat hij heeft aangegeven dat hij hier sort of tijd voor nodig heeft. Als je jezelf blijft wegcijferen is de vraag of je er uiteindelijk wat mee bereikt...
Die hormoonslavernij!!
woensdag 26 maart 2008 om 12:21
Hij wist toch van te voren waar hij aan begon?
En wat maakt het nou uit dat hij 20.. En alsof je op de mening van je vrienden moet afgaan.. Als jij gek op iemand bent nou dan maakt de mening van familie en kennissen niet veel uit.. Liefde laat je niet zomaar stoppen. Maar het moet wel van beide kanten komen.. Hij wist dat hij iets met een oudere nog niet gescheiden vrouw begon en jullie zijn nu zo'n half jaar verder.. Alsof hij in dat half jaar niet tegen verschillende mensen heeft gezegt waarmee hij bezig was. Je kan wel makkelijk zeggen wacht rustig af en dat hij het allemaal uit zelfbescherming doet, maar dan had hij ook eerst netjes moeten wachten met daten totdat jij echt vrij was.. Het stoort me gewoon dat hij niet erg respectvol tegenover jou is.. Jij zit er duidelijk mee anders opende je hier geen topic.. Hij onderdrukt je op deze manier gewoon en het enigste wat jij dat doet is het hem naar zijn zin maken..
En wat maakt het nou uit dat hij 20.. En alsof je op de mening van je vrienden moet afgaan.. Als jij gek op iemand bent nou dan maakt de mening van familie en kennissen niet veel uit.. Liefde laat je niet zomaar stoppen. Maar het moet wel van beide kanten komen.. Hij wist dat hij iets met een oudere nog niet gescheiden vrouw begon en jullie zijn nu zo'n half jaar verder.. Alsof hij in dat half jaar niet tegen verschillende mensen heeft gezegt waarmee hij bezig was. Je kan wel makkelijk zeggen wacht rustig af en dat hij het allemaal uit zelfbescherming doet, maar dan had hij ook eerst netjes moeten wachten met daten totdat jij echt vrij was.. Het stoort me gewoon dat hij niet erg respectvol tegenover jou is.. Jij zit er duidelijk mee anders opende je hier geen topic.. Hij onderdrukt je op deze manier gewoon en het enigste wat jij dat doet is het hem naar zijn zin maken..
woensdag 26 maart 2008 om 12:29
daar kan ik niet veel op zeggen, zit veel waarheid in in wat je zegt Jolantje.. en het zit me echt wel dwars.. hijh is bang voor de reaktie van zijn ouders, ivm mijn leeftijd, aan een paar vrienden heeft hij het gezegd, maar ook niet alles en dat vinden ze al raar.. hij gaan niet mee uit, zegt dat hij iets anders moet doen.. waar ga je dan.. naar een vriendin.. hmmm ze worden ook bedrogen als ik het zo mag zeggen, want ze vragen zich af wat er is, ze vinden het niet pluis.
woensdag 26 maart 2008 om 12:37
Tuurlijk wist hij van tevoren waar hij aan begon, maar het is toch niet zo vreemd dat iemand worstelt met de situatie? Is voor hem ook niet alledaags, en voor zijn ouders ook niet. Ik weet natuurlijk niet hoe de band met zijn ouders is, maar ik kan me wel voorstellen dat hij bang is voor de reactie van zijn ouders, ook als hij verliefd is. Stel dat het van die ouders zijn die er heel erg op tegen zijn en hem daar elke dag weer aan herinneren, dan krijgt hij ook het gevoel dat hij tussen 2 vuren zit.
Nou vind ik het wel vreemd dat als het hem alleen om de leeftijd gaat hij dan toch wil wachten totdat de scheiding officieel is.
Nou vind ik het wel vreemd dat als het hem alleen om de leeftijd gaat hij dan toch wil wachten totdat de scheiding officieel is.
Die hormoonslavernij!!
woensdag 26 maart 2008 om 12:44
Jij bent toch diegene waar hij mee moet leven.. Toch niet familie en vrienden... Je gaat een relatie aan om samen te kunnen zijn, samen leuke dingen doen, er voor elkaar zijn.
Je bent in principe een vrije vrouw nu, ook al is de scheiding nog niet rond. Je woont op jezelf en niemand die zal zeggen dat je een "foute"vrouw bent.. Er zijn eigenlijk geen opstakels waarom je geen normale relatie kan hebben.. Hij kan wel willen wachten totdat je officieel gescheiden bent , maar dat er niks aan toe dat je een stuk ouder bent dan hem. Mijn vriend is 9 jaar jonger en mijn moeder had eerst ook commentaar over het feit dat hij jonger is, maar ik ben toch diegene die gelukkig met hem is.. Ik ben na 2 mnd gaan samenwonen en ook weer het zelfde commentaar, en weer haal ik mijn schouders ervoor op..
Nu 2 jr verder laten we nog steeds zien gelukkig met elkaar te zijn en wat andere over ons zeggen dat boeit ons niet.
Je bent in principe een vrije vrouw nu, ook al is de scheiding nog niet rond. Je woont op jezelf en niemand die zal zeggen dat je een "foute"vrouw bent.. Er zijn eigenlijk geen opstakels waarom je geen normale relatie kan hebben.. Hij kan wel willen wachten totdat je officieel gescheiden bent , maar dat er niks aan toe dat je een stuk ouder bent dan hem. Mijn vriend is 9 jaar jonger en mijn moeder had eerst ook commentaar over het feit dat hij jonger is, maar ik ben toch diegene die gelukkig met hem is.. Ik ben na 2 mnd gaan samenwonen en ook weer het zelfde commentaar, en weer haal ik mijn schouders ervoor op..
Nu 2 jr verder laten we nog steeds zien gelukkig met elkaar te zijn en wat andere over ons zeggen dat boeit ons niet.
woensdag 26 maart 2008 om 12:49
Miss Poezz..
Mijn vriend was 20 toen hij relatie kreeg met vrouw van 40. Hij woonde zelfs met haar samen.. In het begin kreeg hij natuurlijk commentaar maar dat was snel voorbij.
Zijn ouders waren er ook niet blij mee maar het was zijn leven.
En mocht TO haar vriend er grote problemen mee hebben dat zijn ouders er niet mee eens zijn , nou dan ging ik op mezelf wonen. Juist als je verliefd bent wil je je gevoelens aan de buitenwereld tonen toch?
Mijn vriend was 20 toen hij relatie kreeg met vrouw van 40. Hij woonde zelfs met haar samen.. In het begin kreeg hij natuurlijk commentaar maar dat was snel voorbij.
Zijn ouders waren er ook niet blij mee maar het was zijn leven.
En mocht TO haar vriend er grote problemen mee hebben dat zijn ouders er niet mee eens zijn , nou dan ging ik op mezelf wonen. Juist als je verliefd bent wil je je gevoelens aan de buitenwereld tonen toch?
woensdag 26 maart 2008 om 13:10
Ben ik het compleet mee eens, ikzou het van de daken willen schreeuwen dat ik hem graag zie, mijn familie is er al van op de hoogte, en ze hebben daar geen problemen mee.
Hij heeft wel een hele nauwe band met zijn ouders, vooral met zijn moeder.
Ik wordt er niet jonger op ookal zou ik dat willen om deze situatie ongedaan te maken. En vlugger kan ik de scheiding niet laten verlopen, dus ik zit vast..
Aanvaarder en zwijgen? Dan ben ik niet, zo ben ik niet.. maar ik zie hem zo graag dat ik dit gewoon moet aanvaarden, alhoewel moeten..? t'is dat of de relatie is stuk..
Hij heeft wel een hele nauwe band met zijn ouders, vooral met zijn moeder.
Ik wordt er niet jonger op ookal zou ik dat willen om deze situatie ongedaan te maken. En vlugger kan ik de scheiding niet laten verlopen, dus ik zit vast..
Aanvaarder en zwijgen? Dan ben ik niet, zo ben ik niet.. maar ik zie hem zo graag dat ik dit gewoon moet aanvaarden, alhoewel moeten..? t'is dat of de relatie is stuk..
woensdag 26 maart 2008 om 15:02
Ik zou het zelf ook van de daken willen schreeuwen, maar niet iedereen is zo, sommige mensen laten zich bijv heel erg leiden door angst.
Dus ofwel Lady schudt hem wakker door te zeggen dat zij hier niet aan meedoet en loopt daarmee het risico dat ze hem van haar wegduwt, ofwel ze aanvaardt het en zwijgt zoals ze zelf aangeeft.
Maar ja, als je zelf al aangeeft dat je niet zo iemand bent, waarom wil je dan nu wel zo iemand zijn? (laat maar, ik weet het antwoord, you are in love).
Wat ik wel heel vreemd blijf vinden, zoals ik al eerder aangaf, ik snap niet als leeftijd het issue is waarom hij dan wil wachten totdat de scheiding officieel is. Dat heeft toch niets met elkaar te maken? Daar zou ik toch wel wat duidelijkheid over willen.
Dus ofwel Lady schudt hem wakker door te zeggen dat zij hier niet aan meedoet en loopt daarmee het risico dat ze hem van haar wegduwt, ofwel ze aanvaardt het en zwijgt zoals ze zelf aangeeft.
Maar ja, als je zelf al aangeeft dat je niet zo iemand bent, waarom wil je dan nu wel zo iemand zijn? (laat maar, ik weet het antwoord, you are in love).
Wat ik wel heel vreemd blijf vinden, zoals ik al eerder aangaf, ik snap niet als leeftijd het issue is waarom hij dan wil wachten totdat de scheiding officieel is. Dat heeft toch niets met elkaar te maken? Daar zou ik toch wel wat duidelijkheid over willen.
Die hormoonslavernij!!
woensdag 26 maart 2008 om 19:51
woensdag 26 maart 2008 om 20:18
Denk dat die wel iets te hard is..
Mijn lieve knuffelbeer,
Ik heb je zo een 7 maand geleden leren kennen via internet, eerst was het vrij onschuldig maar na een tijdje konden we elkaar niet meer missen. We hebben elkaar ontmoet en toen zei je na een tijdje : Ik ben verliefd..zucht..
Jij bent 20 en woont nog bij je ouders en doet nog je studies. Ik ben 32 en binnenkort gescheiden. Probleem is dat je nog niets wil zeggen aan je omgeving dat we samen zijn, ik heb het hier heel moeilijk mee en dat weet je.
Ik twijfel niet aan je gevoelens voor mij, dat merk ik zo.. dat het gemeend is.
Ik ben stapelverliefd op je maar kan dit niet aanvaarden, dat je mij verborgen houdt. Ben ik een speeltje, jouw geheim of ben je gewoon beschaamd in me?
Je zegt dat je wilt wachten dat ik officieel gescheiden ben om het bekend te maken, bang van de reactie van je ouders, die ik kan begrijpen.
Als je de mening van je moeder belangrijker vindt dan bij mij te zijn, dan stel ik me al heel wat vragen. Zelfs een nacht bij me blijven is teveel gevraagd, wat verwacht je dan van mij? Ik zie het probleem niet in van dit alles. Ik denk dat je niet weet wat je met me wilt en daarom allerlei smoesjes verzint om me op een afstand te houden. Je wilt bij me zijn maar kan er niet voor uitkomen dat dat zo is. Oké als 20 jarige sta je heel anders in het leven als een dertiger zoals ik, het verbaast me niet dat het dan wringt in deze situatie. In jouw situatie zou ik er anders over denken, ik zou zelfs op mezelf gaan wonen zodat ik kan aantonen hoe belangrijk je voor me bent, en dat ik kies voor jou.. voor jouw liefde. Je voor het feit zetten lijkt me een slecht plan, ik wil je namelijk niet verliezen. Je zegt dat ik van jou ben, maar niks bewijst me dat.. Ik heb geen enkele vat op je leven, laat staan welke plaats ik daarin heb, dat weet ik al evenmin. Ik zeg mezelf dan: kom laat je niks voorschrijven door die 20 jarige.. als ik je kwijt raak omdat ik je duidelijkheid vraag, dan vraag ik me al af wat voor iemand je bent. Ik kan niet oordelen over wat en hoe je je voelt . Spreek je gevoelens uit, dat zou al heel wat duidelijker voor me zijn. Als we van elkaar maar begrijpen hoe het zit. Ik zoek steeds de fout bij mezelf, terwijl die bij jou ligt: dit zijn harde woorden ik weet het. Je wilt me verstoppen tot de echtscheiding voorbij is.. maar heb ik daar zin in? Ik cijfer mezelf weg ten guste van jou, en met de tijd ga ik me alsmaar ongelukkiger voelen. Ik had me zo geen nieuwe relatie voorgesteld. Ik kan me goed voorstellen dat iemand van 20 moet wennen aan het idee dat hij iets heeft met een 12 jaar oudere vrouw. Ik kan me ook voorstellen dat je bang bent van de reactie van je ouders en vrienden. Het kan ook zijn dat je uit zelfbescherming van jezelf en van mij het nog niet aan de grote klok wilt hangen. Je wist toch waar je aan begon? En wat maakt ons leeftijdsverschil uit? Als je echt verliefd bent op iemand wat maakt dan de reacties uit van je vrienden en familie? Liefde laat je niet zomaar stoppen! Maar het moet wel van beide kanten komen. Je wist dat je iets begon met een oudere nog niet gescheiden vrouw. Dan had je moeten wachten dat ik echt vrij was dan zaten we niet in deze situatie. Ik ben diegene waar je mee moet leven, je gaat een relatie aan om samen leuke dingen te doen, samen te zijn, er voor elkaar te zijn. Ik ben een vrije vrouw.. ook al is de scheiding nog niet rond, ik woon alleen en moet me niet verantwoorden. Er is geen enkel obstakel waarom ik geen normale relatie zou hebben. Als je verliefd bent wil je je gevoelens toch aan de buitenwereld tonen? Ik wil het zelfs van de daken schreeuwen hoeveel ik van je hou!! Dus ofwel schud ik je wakker en zeg ik nee sorry ik doe hier niet aan mee, en riskeer ik van je kwijt te raken, ofwel aanvaard ik de situatie en zwijg ik.. maar zo ben ik niet! Waarom zou ik het dan wel aanvaarden.. ah ja.. i’m in love with you, don’t want to lose you.. dus zwijg ik. Wat ik wel vreemd vind is..als de leeftijd (g)een probleem is.. waarom wacht je dan tot ik gescheiden ben om het bekend te maken? Zeg me wat je voelt, wat je denkt en wat je van me verwacht, maar hou me niet aan het lijntje.. anders maak ik de keuze in jouw plaats.
Mijn lieve knuffelbeer,
Ik heb je zo een 7 maand geleden leren kennen via internet, eerst was het vrij onschuldig maar na een tijdje konden we elkaar niet meer missen. We hebben elkaar ontmoet en toen zei je na een tijdje : Ik ben verliefd..zucht..
Jij bent 20 en woont nog bij je ouders en doet nog je studies. Ik ben 32 en binnenkort gescheiden. Probleem is dat je nog niets wil zeggen aan je omgeving dat we samen zijn, ik heb het hier heel moeilijk mee en dat weet je.
Ik twijfel niet aan je gevoelens voor mij, dat merk ik zo.. dat het gemeend is.
Ik ben stapelverliefd op je maar kan dit niet aanvaarden, dat je mij verborgen houdt. Ben ik een speeltje, jouw geheim of ben je gewoon beschaamd in me?
Je zegt dat je wilt wachten dat ik officieel gescheiden ben om het bekend te maken, bang van de reactie van je ouders, die ik kan begrijpen.
Als je de mening van je moeder belangrijker vindt dan bij mij te zijn, dan stel ik me al heel wat vragen. Zelfs een nacht bij me blijven is teveel gevraagd, wat verwacht je dan van mij? Ik zie het probleem niet in van dit alles. Ik denk dat je niet weet wat je met me wilt en daarom allerlei smoesjes verzint om me op een afstand te houden. Je wilt bij me zijn maar kan er niet voor uitkomen dat dat zo is. Oké als 20 jarige sta je heel anders in het leven als een dertiger zoals ik, het verbaast me niet dat het dan wringt in deze situatie. In jouw situatie zou ik er anders over denken, ik zou zelfs op mezelf gaan wonen zodat ik kan aantonen hoe belangrijk je voor me bent, en dat ik kies voor jou.. voor jouw liefde. Je voor het feit zetten lijkt me een slecht plan, ik wil je namelijk niet verliezen. Je zegt dat ik van jou ben, maar niks bewijst me dat.. Ik heb geen enkele vat op je leven, laat staan welke plaats ik daarin heb, dat weet ik al evenmin. Ik zeg mezelf dan: kom laat je niks voorschrijven door die 20 jarige.. als ik je kwijt raak omdat ik je duidelijkheid vraag, dan vraag ik me al af wat voor iemand je bent. Ik kan niet oordelen over wat en hoe je je voelt . Spreek je gevoelens uit, dat zou al heel wat duidelijker voor me zijn. Als we van elkaar maar begrijpen hoe het zit. Ik zoek steeds de fout bij mezelf, terwijl die bij jou ligt: dit zijn harde woorden ik weet het. Je wilt me verstoppen tot de echtscheiding voorbij is.. maar heb ik daar zin in? Ik cijfer mezelf weg ten guste van jou, en met de tijd ga ik me alsmaar ongelukkiger voelen. Ik had me zo geen nieuwe relatie voorgesteld. Ik kan me goed voorstellen dat iemand van 20 moet wennen aan het idee dat hij iets heeft met een 12 jaar oudere vrouw. Ik kan me ook voorstellen dat je bang bent van de reactie van je ouders en vrienden. Het kan ook zijn dat je uit zelfbescherming van jezelf en van mij het nog niet aan de grote klok wilt hangen. Je wist toch waar je aan begon? En wat maakt ons leeftijdsverschil uit? Als je echt verliefd bent op iemand wat maakt dan de reacties uit van je vrienden en familie? Liefde laat je niet zomaar stoppen! Maar het moet wel van beide kanten komen. Je wist dat je iets begon met een oudere nog niet gescheiden vrouw. Dan had je moeten wachten dat ik echt vrij was dan zaten we niet in deze situatie. Ik ben diegene waar je mee moet leven, je gaat een relatie aan om samen leuke dingen te doen, samen te zijn, er voor elkaar te zijn. Ik ben een vrije vrouw.. ook al is de scheiding nog niet rond, ik woon alleen en moet me niet verantwoorden. Er is geen enkel obstakel waarom ik geen normale relatie zou hebben. Als je verliefd bent wil je je gevoelens toch aan de buitenwereld tonen? Ik wil het zelfs van de daken schreeuwen hoeveel ik van je hou!! Dus ofwel schud ik je wakker en zeg ik nee sorry ik doe hier niet aan mee, en riskeer ik van je kwijt te raken, ofwel aanvaard ik de situatie en zwijg ik.. maar zo ben ik niet! Waarom zou ik het dan wel aanvaarden.. ah ja.. i’m in love with you, don’t want to lose you.. dus zwijg ik. Wat ik wel vreemd vind is..als de leeftijd (g)een probleem is.. waarom wacht je dan tot ik gescheiden ben om het bekend te maken? Zeg me wat je voelt, wat je denkt en wat je van me verwacht, maar hou me niet aan het lijntje.. anders maak ik de keuze in jouw plaats.
donderdag 27 maart 2008 om 07:49
Hoi, Je brief is zeker niet te hard hoor, hij vrij duidelijk..
Heeft hij na die brief geen duidelijke antwoorden nou dan was het duidelijk voor mij. Als hij echt van je houdt dan ziet hij met deze brief in hoe zeer ermee zit.
En ga vooral niet denken"hij is maar 20"want het komt een beetje over alsof hij een puber is die niet weet wat hij met zijn verliefdheid moet.. Met 20 kan je al best volwassen zijn.
Miss Poezz mag ik vragen hoe oud je bent?
Heeft hij na die brief geen duidelijke antwoorden nou dan was het duidelijk voor mij. Als hij echt van je houdt dan ziet hij met deze brief in hoe zeer ermee zit.
En ga vooral niet denken"hij is maar 20"want het komt een beetje over alsof hij een puber is die niet weet wat hij met zijn verliefdheid moet.. Met 20 kan je al best volwassen zijn.
Miss Poezz mag ik vragen hoe oud je bent?
donderdag 27 maart 2008 om 20:01
Ik denk niet zo zeer dat dat wat met leeftijd te maken heeft, maar meer met het feit dat jij een individu bent en ik ook, maar niet dezelfde, en dus ook niet op dezelfde manier denken. Jij laat jouw gedachtes los, en ik de mijne. En zo is dat volgens mij ook met bijv jongens van 20 jaar. De 1 handelt op de ene manier, en de ander op een andere manier.
Even een heel ander voorbeeld, moeder van persoon A komt te overlijden, verdriet alom, weken van rouw, en langzaamaan wordt het eigen leven weer opgepakt. Moeder van persoon B komt te overlijden, en diegene gaat als een beest te keer met bijv uitgaan, mannen, vrouwen, drank, noem maar op. En na een paar weken geeft die pas toe aan het verwerkingsproces.
Wat ik hiermee aan wil tonen is dat niet iedereen hetzelfde denkt en ook zeker niet hetzelfde handelt, ondanks dat het gevoel wel hetzelfde is.
P.s. als je het niet door vertelt... ik ben 30
Even een heel ander voorbeeld, moeder van persoon A komt te overlijden, verdriet alom, weken van rouw, en langzaamaan wordt het eigen leven weer opgepakt. Moeder van persoon B komt te overlijden, en diegene gaat als een beest te keer met bijv uitgaan, mannen, vrouwen, drank, noem maar op. En na een paar weken geeft die pas toe aan het verwerkingsproces.
Wat ik hiermee aan wil tonen is dat niet iedereen hetzelfde denkt en ook zeker niet hetzelfde handelt, ondanks dat het gevoel wel hetzelfde is.
P.s. als je het niet door vertelt... ik ben 30
Die hormoonslavernij!!
