Relaties
alle pijlers
verliefdheid en angsten!
dinsdag 30 juni 2009 om 01:11
Hallo allemaal,
Ik zit er eventjes een beetje door heen.
Bijna twee jaar terug heb ik een behoorlijk problematische relatie verbroken. Een relatie waar (sadistische) agressiviteit, leugens en bedrog centraal stonden. Toen ik op een ochtend wakker werd en nog liever een fles bleekwater leegdronk dan nog één moment met die gast in huis samen te leven, ben ik door vrienden uit huis gehaald en heb ik een paar dagen op de PAAZ gezeten. Dit om alles te verwerken. Na die periode ben ik begonnen met therapie om alles een plaatsje te geven. PTSS was de diagnose en ik heb daar nog steeds veel last van. ’s Nachts droom ik heel realistisch dat mijn ex bij mijn bed staat en naar me staat te kijken en ik ben heel alert.
Mede door deze relatie voel ik me nou ook heel erg onzeker naar mannen toe. Ik heb een poosje gehad dat ik de intimiteit in het lichamelijke zocht en had toen regelmatig scharrels of neukertjes, die niets meer van me wilde dan seks. Ik vond het prima, want ik nam op dat moment genoegen met wat ik kreeg. Ik ben hier echter heel snel mee gestopt. Het goede gevoel wat ik dacht er mee te krijgen, kreeg ik uiteindelijk toch niet. En ik besloot gelukkig te worden als vrijgezel. En dat lukte wonder boven wonder. Weliswaar met behulp van mijn psycholoog maar ik kan me tegenwoordig echt gelukkig voelen. Dat geluk vind ik dan in kleine dingetjes..
Nou tot zover dus het succes verhaal.
Want….nu heb ik iemand leren kennen. Een man. Die ik leuk vind. Heel erg leuk. Zo leuk, dat wanneer ik hem zie, mijn maag zich omdraait van verliefdheid. Ik geniet van alle momenten samen.
Maar helaas, ik ben zo ontzettend onzeker en ik vind het zo ontzettend eng, al die gevoelens. Soms, als het te leuk is, heb ik de neiging om zomaar te zeggen “hee x, je bent een leuk boek maar nu heb ik je uit!” Ik heb me tot nu toe heel erg ingehouden, keurig al zeg ik het zelf. Om het allemaal nog gecompliceerder te maken, neem ik alles in twijfel.
Laat ik een klein voorbeeldje nemen.
De lieverd stuurt een smsje. Een lief smsje. Ieder ander zal denken: “wat lief!” Ik denk: “Ja dat kun je wel zeggen gozer, maar die ander zei dat ook maar ondertussen hield ie me in het ootje!”
Ik kan gewoon niet genieten van de verliefdheid. Ben echt aan het piekeren en de nachtmerries nemen weer toe. Heb mijn psycholoog weer opgezocht, om te spuien en ik lucht mijn hart 25 uur per dag bij mijn vriendinnen. Ik heb hem een klein beetje verteld dat ik onzeker ben (en soms naar de bekende weg vraag) maar probeer het ook wel leuk te houden en niet heel de dag te smsen op zoek naar bevestiging. Maar ik moet me in houden…
En ondanks alles….hij is gewoon zo lief, zo leuk en ik voel me heel fijn bij hem. Diep van binnen weet ik dat ik hem kan vertrouwen, door alles wat ie doet. Wanneer bovenstaande niet zou meespelen, zou het een perfecte relatie zijn. Nu ben ik bang dat ik hem uiteindelijk door mijn irritante gedrag af zal stoten. En dat wil ik zo graag voorkomen!
Dus mensen, schop me onder mijn kont…zet me op mijn plaats, spaar me niet! Ik zou zo graag advies willen hoe ik de knop kan omzetten en mijn angsten los kan laten!!
Heel erg bedankt!!
Ik zit er eventjes een beetje door heen.
Bijna twee jaar terug heb ik een behoorlijk problematische relatie verbroken. Een relatie waar (sadistische) agressiviteit, leugens en bedrog centraal stonden. Toen ik op een ochtend wakker werd en nog liever een fles bleekwater leegdronk dan nog één moment met die gast in huis samen te leven, ben ik door vrienden uit huis gehaald en heb ik een paar dagen op de PAAZ gezeten. Dit om alles te verwerken. Na die periode ben ik begonnen met therapie om alles een plaatsje te geven. PTSS was de diagnose en ik heb daar nog steeds veel last van. ’s Nachts droom ik heel realistisch dat mijn ex bij mijn bed staat en naar me staat te kijken en ik ben heel alert.
Mede door deze relatie voel ik me nou ook heel erg onzeker naar mannen toe. Ik heb een poosje gehad dat ik de intimiteit in het lichamelijke zocht en had toen regelmatig scharrels of neukertjes, die niets meer van me wilde dan seks. Ik vond het prima, want ik nam op dat moment genoegen met wat ik kreeg. Ik ben hier echter heel snel mee gestopt. Het goede gevoel wat ik dacht er mee te krijgen, kreeg ik uiteindelijk toch niet. En ik besloot gelukkig te worden als vrijgezel. En dat lukte wonder boven wonder. Weliswaar met behulp van mijn psycholoog maar ik kan me tegenwoordig echt gelukkig voelen. Dat geluk vind ik dan in kleine dingetjes..
Nou tot zover dus het succes verhaal.
Want….nu heb ik iemand leren kennen. Een man. Die ik leuk vind. Heel erg leuk. Zo leuk, dat wanneer ik hem zie, mijn maag zich omdraait van verliefdheid. Ik geniet van alle momenten samen.
Maar helaas, ik ben zo ontzettend onzeker en ik vind het zo ontzettend eng, al die gevoelens. Soms, als het te leuk is, heb ik de neiging om zomaar te zeggen “hee x, je bent een leuk boek maar nu heb ik je uit!” Ik heb me tot nu toe heel erg ingehouden, keurig al zeg ik het zelf. Om het allemaal nog gecompliceerder te maken, neem ik alles in twijfel.
Laat ik een klein voorbeeldje nemen.
De lieverd stuurt een smsje. Een lief smsje. Ieder ander zal denken: “wat lief!” Ik denk: “Ja dat kun je wel zeggen gozer, maar die ander zei dat ook maar ondertussen hield ie me in het ootje!”
Ik kan gewoon niet genieten van de verliefdheid. Ben echt aan het piekeren en de nachtmerries nemen weer toe. Heb mijn psycholoog weer opgezocht, om te spuien en ik lucht mijn hart 25 uur per dag bij mijn vriendinnen. Ik heb hem een klein beetje verteld dat ik onzeker ben (en soms naar de bekende weg vraag) maar probeer het ook wel leuk te houden en niet heel de dag te smsen op zoek naar bevestiging. Maar ik moet me in houden…
En ondanks alles….hij is gewoon zo lief, zo leuk en ik voel me heel fijn bij hem. Diep van binnen weet ik dat ik hem kan vertrouwen, door alles wat ie doet. Wanneer bovenstaande niet zou meespelen, zou het een perfecte relatie zijn. Nu ben ik bang dat ik hem uiteindelijk door mijn irritante gedrag af zal stoten. En dat wil ik zo graag voorkomen!
Dus mensen, schop me onder mijn kont…zet me op mijn plaats, spaar me niet! Ik zou zo graag advies willen hoe ik de knop kan omzetten en mijn angsten los kan laten!!
Heel erg bedankt!!
anoniem_68349 wijzigde dit bericht op 30-06-2009 01:12
Reden: IN het ootje en niet VOOR het ootje!!!!
Reden: IN het ootje en niet VOOR het ootje!!!!
% gewijzigd
dinsdag 30 juni 2009 om 01:27
Hierbij een schop onder je hol!
Nee heb je, Ja kan je krijgen!!!!
Je zegt zelf dat je er best op veel vlakken goed bovenop bent gekomen, misschien ben je er dus ook wel klaar voor. Gaan met die banaan! Maar bescherm jezelf altijd..dus geef ook je grenzen aan (ook die je hebt me je angsten) en zeg dat je het rustig aan wilt doen, je kan zeggen dat je heel erg veel waarde hecht aan je ruimte, so what:)
Hard van stapel lopen heeft bijna nooit zin volgens mij...en hoe rustiger je aan doet hoe meer je stuk voor stuk aan hem kan wennen en het gevoel dat hij lief voor je is!!
Liefde kan oook heeel mooi zijn (zegt een net-single) en liefde is niet alleen maar jezelf compleet geven. Hij neemt jou zoals je bent, jij neemt hem zoals je bent. Hij geeft jou ruimte en zal je niet pushen...jij bent lief voor hem terug. Jullie proberen elkaar te begrijpen en zijn bovenal ook vrienden, dus openheid, eerlijkheid, vertrouwen. Je bent sterker nu dan toen en weet waarschijnlijk nu nog meer hoe belangrijk het is als je vooral jezelf kan zijn en je op geen enkele manier benauwd of geclaimd hoeft te voelen!
Het is minder leuk voor hem als hij al zijn vertrouwen geeft en jij op verschillende manieren bij hem uit dat jij hem niet vertrouwd. Je mag het in het begin wel denken, maar pas op met benoemen!
En praat met je psycholoog..en relativeer voor jezelf..waar maak ik me druk over? Oeps..nergens over..alles is goed..
Nee heb je, Ja kan je krijgen!!!!
Je zegt zelf dat je er best op veel vlakken goed bovenop bent gekomen, misschien ben je er dus ook wel klaar voor. Gaan met die banaan! Maar bescherm jezelf altijd..dus geef ook je grenzen aan (ook die je hebt me je angsten) en zeg dat je het rustig aan wilt doen, je kan zeggen dat je heel erg veel waarde hecht aan je ruimte, so what:)
Hard van stapel lopen heeft bijna nooit zin volgens mij...en hoe rustiger je aan doet hoe meer je stuk voor stuk aan hem kan wennen en het gevoel dat hij lief voor je is!!
Liefde kan oook heeel mooi zijn (zegt een net-single) en liefde is niet alleen maar jezelf compleet geven. Hij neemt jou zoals je bent, jij neemt hem zoals je bent. Hij geeft jou ruimte en zal je niet pushen...jij bent lief voor hem terug. Jullie proberen elkaar te begrijpen en zijn bovenal ook vrienden, dus openheid, eerlijkheid, vertrouwen. Je bent sterker nu dan toen en weet waarschijnlijk nu nog meer hoe belangrijk het is als je vooral jezelf kan zijn en je op geen enkele manier benauwd of geclaimd hoeft te voelen!
Het is minder leuk voor hem als hij al zijn vertrouwen geeft en jij op verschillende manieren bij hem uit dat jij hem niet vertrouwd. Je mag het in het begin wel denken, maar pas op met benoemen!
En praat met je psycholoog..en relativeer voor jezelf..waar maak ik me druk over? Oeps..nergens over..alles is goed..
dinsdag 30 juni 2009 om 02:02
Ik denk dat het goed van je is dat je niet constant om bevestiging vraagt bij hem, hij kan er immers ook niets aan doen dat jouw ex zo'n rare was. Maar ik denk dat je het niet volhoudt om je zo enorm 'in te houden'. Uit je post lijkt het alsof je op ontploffen staat van onzekerheid en angst, en ik denk dat je het beste hem kunt vertellen dat je hier last van hebt en waar dit door komt. Je hoeft hem dan niet meteen te gaan bestoken met onzekerheid en vraag naar bevestiging, maar dan weet je dat je, als je het echt niet meer houdt, wel bij hem terecht kunt. Hij klinkt lief genoeg om dat aan te kunnen. Probeer dus een beetje evenwicht vinden tussen 'irritant gedrag' en jezelf helemaal opdraaien omdat je niks kwijt kunt. Enne, veel plezier met je verliefdheid! Verliefd zijn is leuk! 
