Relaties
alle pijlers
Verstand vs gevoel.... Heb ik hier wel goed aan gedaan?
donderdag 24 juli 2008 om 07:35
Een aantal maanden geleden werd ik in één opslag tot over mijn oren verliefd op een man. Ik was op dat moment net uit mijn vorige relatie, en zat alles behalve te wachten op een nieuwe man in mijn leven. Het gevoel was alleen zo sterk, dat ik hem niet zomaar voorbij kon laten gaan.
Omdat we nogal een eind bij elkaar vandaan woonden (dat is nu niet meer zo), bleef het de eerste tijd bij wat gemail en gesms. Er was daarvoor overigens ook nog niets gebeurd. Nadat we elkaar 1,5 maand geleden weer hadden gezien op een feestje, besloten we wat af te spreken. Tot nu toe een paar keer afgesproken, dates waren super, verliefdheid is nog verder toegeslagen en de laatste keer ben ik blijven slapen. Kortom, ik ben in de wolken en dat gevoel is wederzijds.
Tot nu toe klinkt het allemaal perfect. Er is alleen een grote maar..... Hij gaat namelijk over een aantal maanden voor 2 jaar naar Tokio. Voor zijn werk. Niet alleen de kans van zijn leven, hij heeft hier jaren naartoe gewerkt en is hier helemaal op gefocust. Wanneer hij gaat hangt nog van een aantal dingen af, maar waarschijnlijk zo rond maart volgend jaar, misschien wat later.
Hoewel ik mij ook realiseer dat hierdoor de kans dat het iets tussen ons wordt vrijwel nihil is, wil ik toch van dit moment (en hem) genieten. Hij wil mij en zichzelf juist beschermen tegen het moeilijke moment dat komen gaat door afstand te houden. Die afstand houden betekent in praktijk dat hij me ong. om de twee weken wil zien. We hebben het hier over gehad, en ik heb toen tegen hem gezegd dat ik dat niet kan, dat het (voor het moment) alles of niets moet zijn. Hij blijft bij zijn punt, waardoor ik heb gezegd dat we dan maar het contact helemaal moeten verbreken.
Dat was afgelopen zaterdag. Sindsdien heb ik wel 100x op het punt gestaan om hem te bellen om te zeggen dat ik een stomme beslissing heb genomen. Het is een verstandige beslissing geweest, daar ben ik van overtuigd. Hij heeft gelijk als hij zegt dat het alleen maar moeilijker wordt. Daarbij is er eigenlijk geen toekomst voor ons. Mijn gevoel zegt alleen iets heel anders. Ik vind het idee dat ik hem nu nooit meer zal spreken of zien verschrikkelijk. Ik leef nu en wil hem niet kwijt. Wat moet ik hier nu mee? Toch meegaan in wat hij wil en het houden bij af en toe een afspraakje? Of gewoon de tanden even op elkaar en doorzetten?
Omdat we nogal een eind bij elkaar vandaan woonden (dat is nu niet meer zo), bleef het de eerste tijd bij wat gemail en gesms. Er was daarvoor overigens ook nog niets gebeurd. Nadat we elkaar 1,5 maand geleden weer hadden gezien op een feestje, besloten we wat af te spreken. Tot nu toe een paar keer afgesproken, dates waren super, verliefdheid is nog verder toegeslagen en de laatste keer ben ik blijven slapen. Kortom, ik ben in de wolken en dat gevoel is wederzijds.
Tot nu toe klinkt het allemaal perfect. Er is alleen een grote maar..... Hij gaat namelijk over een aantal maanden voor 2 jaar naar Tokio. Voor zijn werk. Niet alleen de kans van zijn leven, hij heeft hier jaren naartoe gewerkt en is hier helemaal op gefocust. Wanneer hij gaat hangt nog van een aantal dingen af, maar waarschijnlijk zo rond maart volgend jaar, misschien wat later.
Hoewel ik mij ook realiseer dat hierdoor de kans dat het iets tussen ons wordt vrijwel nihil is, wil ik toch van dit moment (en hem) genieten. Hij wil mij en zichzelf juist beschermen tegen het moeilijke moment dat komen gaat door afstand te houden. Die afstand houden betekent in praktijk dat hij me ong. om de twee weken wil zien. We hebben het hier over gehad, en ik heb toen tegen hem gezegd dat ik dat niet kan, dat het (voor het moment) alles of niets moet zijn. Hij blijft bij zijn punt, waardoor ik heb gezegd dat we dan maar het contact helemaal moeten verbreken.
Dat was afgelopen zaterdag. Sindsdien heb ik wel 100x op het punt gestaan om hem te bellen om te zeggen dat ik een stomme beslissing heb genomen. Het is een verstandige beslissing geweest, daar ben ik van overtuigd. Hij heeft gelijk als hij zegt dat het alleen maar moeilijker wordt. Daarbij is er eigenlijk geen toekomst voor ons. Mijn gevoel zegt alleen iets heel anders. Ik vind het idee dat ik hem nu nooit meer zal spreken of zien verschrikkelijk. Ik leef nu en wil hem niet kwijt. Wat moet ik hier nu mee? Toch meegaan in wat hij wil en het houden bij af en toe een afspraakje? Of gewoon de tanden even op elkaar en doorzetten?
donderdag 24 juli 2008 om 07:44
Ik vind zijn insteek een beetje vreemd. Maart volgend jaar is nog een heel eind weg en tot die tijd kunnen jullie het toch in ieder geval de kans geven?! Waaom niet nu genieten en kijken wat er gebeurt. Als je helemaal tot over je oren verliefd bent, wordt dat gevoel heus niet minder door elkaar maar af en toe te zien (eerder nog meer).
Ik denk dat hij niet alleen jou, maar ook zichzelf wil beschermen. Hij leeft hier al lange tijd naartoe, zeg je. Misschien is hij bang dat als hij toegeeft aan zijn gevoel, het hele plan op losse schroeven komt te staan. Ik zou er eens een open gesprek over aangaan.
Vertel hem dat je gek van hem bent en wilt genieten van het moment. Overtuig hem van het feit dat je in maart echt niet aan zijn enkels gaat hangen op het vliegveld..
Ik denk dat hij niet alleen jou, maar ook zichzelf wil beschermen. Hij leeft hier al lange tijd naartoe, zeg je. Misschien is hij bang dat als hij toegeeft aan zijn gevoel, het hele plan op losse schroeven komt te staan. Ik zou er eens een open gesprek over aangaan.
Vertel hem dat je gek van hem bent en wilt genieten van het moment. Overtuig hem van het feit dat je in maart echt niet aan zijn enkels gaat hangen op het vliegveld..
The time is now
donderdag 24 juli 2008 om 07:50
Japan is maar 12 uur vliegen van je vandaan. Ik zou tot maart gewoon helemaal gaan voor die relatie en als het dan nog steeds goed zit, dan kun je beiden om beurten over komen naar elkaar. Okee, dan zie je elkaar niet dagelijks en zelfs niet wekelijks, maar als het echt goed zit, moet je toch 2 jaar door kunnen komen. Een kennis van mij zit op dit moment ergens in Siberie voor 2 jaar terwijl hij een relatie heeft met 'n vrouw in Italie (al jaaaaaaren) Zij latten internationaal en spraken toen ie nog in Nederland zat elke 3 weken een weekend ergens in Europa met elkaar af. Nu in Siberie ligt dat wat lastiger gezien de gebrekkige vluchten en visum-problemen, maar dat speelt niet vanuit Japan. Ja, je zult er financieel in moeten investeren maar als die relatie jullie wat waard is, zou ik me geen moment bedenken. Je eigen baan en huis opzeggen door gelijk met 'm mee te gaan zou ik overigens niet doen, dat is wel 'n beetje erg veel risico. Maar intercontinentaal met elkaar blijven latten om te zien of het na 2 jaar nog steeds geweldig is, waarom niet?
donderdag 24 juli 2008 om 07:57
quote:elninjoo schreef op 24 juli 2008 @ 07:50:
Je eigen baan en huis opzeggen door gelijk met 'm mee te gaan zou ik overigens niet doen, dat is wel 'n beetje erg veel risico.
Ik vraag me altijd af wat dan het risico is.
Goed, ik ben een emigrant, ik heb het dus aangedurfd, maar ik vraag me altijd af wat er dan allemaal mis kan gaan. Je huis verkopen en je baan opzeggen?
Lekker belangrijk, als je terug wilt naar NL is er wel weer een andere baan en een ander huis.
TO is tot over haar oren verliefd, het lijkt me zo zonde om uit angst hier niets mee te doen. Want dat is het: angst.
Dat lijkt mij iets waar je veel meer spijt van kan krijgen dan van eens iets geks doen.
Uiteraard ga ik er dan wel even van uit dat de liefde wederzijds is en hij haar wel mee zou willen hebben.
Je eigen baan en huis opzeggen door gelijk met 'm mee te gaan zou ik overigens niet doen, dat is wel 'n beetje erg veel risico.
Ik vraag me altijd af wat dan het risico is.
Goed, ik ben een emigrant, ik heb het dus aangedurfd, maar ik vraag me altijd af wat er dan allemaal mis kan gaan. Je huis verkopen en je baan opzeggen?
Lekker belangrijk, als je terug wilt naar NL is er wel weer een andere baan en een ander huis.
TO is tot over haar oren verliefd, het lijkt me zo zonde om uit angst hier niets mee te doen. Want dat is het: angst.
Dat lijkt mij iets waar je veel meer spijt van kan krijgen dan van eens iets geks doen.
Uiteraard ga ik er dan wel even van uit dat de liefde wederzijds is en hij haar wel mee zou willen hebben.
donderdag 24 juli 2008 om 08:01
Dit lijkt me een man met een degelijke lange termijnplanning.
Ik denk dat twee jaar ver van elkaar weg zijn geen belemmering hoeft te zijn om een relatie te onderhouden (ik zég met nadruk niet opbouwen). Jullie hebben nog tot maart om wat er tot nu toe is te verstevigen.
Als hij al vier jaar hier naartoe heeft gewerkt, is twee jaar ook wel een tijd die te overbruggen valt.
Je zal hem dan missen, maar er is email, telefoon en webcam.
Je kan elkaar eens in de veertien dagen zien, ondertussen is er email, msn, webcam...
Het is misschien wel handig om je te verdiepen wat zijn plannen daarná zijn. Wat is zijn beroep? Is hij zo iemand die voor zijn carriëre de hele wereld zal gaan afrijzen?
Hoeft nog geen belemmering te zijn, maar dan komt ook de vraag of jij daar in mee wilt gaan.
Ik wens jullie veel geluk, en wijsheid!
Liefs, Perel.
Ik denk dat twee jaar ver van elkaar weg zijn geen belemmering hoeft te zijn om een relatie te onderhouden (ik zég met nadruk niet opbouwen). Jullie hebben nog tot maart om wat er tot nu toe is te verstevigen.
Als hij al vier jaar hier naartoe heeft gewerkt, is twee jaar ook wel een tijd die te overbruggen valt.
Je zal hem dan missen, maar er is email, telefoon en webcam.
Je kan elkaar eens in de veertien dagen zien, ondertussen is er email, msn, webcam...
Het is misschien wel handig om je te verdiepen wat zijn plannen daarná zijn. Wat is zijn beroep? Is hij zo iemand die voor zijn carriëre de hele wereld zal gaan afrijzen?
Hoeft nog geen belemmering te zijn, maar dan komt ook de vraag of jij daar in mee wilt gaan.
Ik wens jullie veel geluk, en wijsheid!
Liefs, Perel.
donderdag 24 juli 2008 om 08:24
Allemaal goeie adviezen, ik zou hetzelfde doen, zien waar het schip strandt en als jullie in maart nog steeds zo verliefd zijn gewoon lekker meegaan.
MAAR, de meneer in kwestie geeft zelf aan dat hij afstand wil, voor haar maar OOK voor zichzelf.
Nou kan jij natuurlijk een hele zonnige toekomst zien maar
It takes two to tango!
Jullie hebben het er al over gehad, en als hij echt bij zijn standpunt blijft van het 1 x in de twee weken zien, dan denk ik dat je er verstandig aan hebt gedaan door het contact te verbreken.
Als jij je daar namelijk niet lekker bij voelt (wat logisisch is hoor, ik zou dat ook hebben) dan kies je, door het verbreken van het contact wel voor jezelf.
Je gaat je anders alleen maar zitten opvreten de rest van de tijd....
Ik wens je heel veel succes!
MAAR, de meneer in kwestie geeft zelf aan dat hij afstand wil, voor haar maar OOK voor zichzelf.
Nou kan jij natuurlijk een hele zonnige toekomst zien maar
It takes two to tango!
Jullie hebben het er al over gehad, en als hij echt bij zijn standpunt blijft van het 1 x in de twee weken zien, dan denk ik dat je er verstandig aan hebt gedaan door het contact te verbreken.
Als jij je daar namelijk niet lekker bij voelt (wat logisisch is hoor, ik zou dat ook hebben) dan kies je, door het verbreken van het contact wel voor jezelf.
Je gaat je anders alleen maar zitten opvreten de rest van de tijd....
Ik wens je heel veel succes!
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
donderdag 24 juli 2008 om 08:36
Bedankt voor jullie reacties voor zover! Wow, en dat op de vroege ochtend 
Het meegaan naar Japan is wat mij betreft (nu nog) geen optie. Het zit allemaal nog in zo een pril stadium, het is nog niet eens een relatie, dus dat is geen beslissing voor nu denk ik. Dit is nu juist ook het grootste probleem. We weten niet wat het zou kunnen worden. Dat maakt het zo lastig om met zulke dingen bezig te zijn.
Hetzelfde geldt denk ik voor wat betreft het internationale latten. Een relatie op die manier 2 jaar onderhouden zou inderdaad best kunnen, maar die relatie hebben we nog niet opgebouwd.
Banda: Dat was ook mijn eerste gedachte. Als je elkaar minder ziet rem je je gevoelens echt niet af. Misschien is het inderdaad een goed idee om een gesprek met hem aan te gaan. Ik heb alleen wel net afgelopen weekend een soort van statement gemaakt door te zeggen dat ik dat af en toe afspreken niet zie zitten. Het voelt zo stom om hier op terug te komen.
Lotte74, haha, nee hij is iets jonger dat Robbert! En hij heeft meer haar
Summerdance: Denk dat je de spijker op zijn kop slaat. Hij blijft bij zijn standpunt, tenminste op dit moment. Om zichzelf te beschermen inderdaad. Op mijn vraag wat hij er dan uiteindelijk mee wil bereiken antwoordde hij dat hij wilde zien waar het schip standt. In de eerste intantie dacht ik hier inderdaad niet mee om te kunnen gaan. Ik begin er alleen aan te twijfelen nu. Als hij het alleen op deze manier wil en ik zo verliefd ben, dan moet ik me hier toch ook overheen kunnen zetten?
Het meegaan naar Japan is wat mij betreft (nu nog) geen optie. Het zit allemaal nog in zo een pril stadium, het is nog niet eens een relatie, dus dat is geen beslissing voor nu denk ik. Dit is nu juist ook het grootste probleem. We weten niet wat het zou kunnen worden. Dat maakt het zo lastig om met zulke dingen bezig te zijn.
Hetzelfde geldt denk ik voor wat betreft het internationale latten. Een relatie op die manier 2 jaar onderhouden zou inderdaad best kunnen, maar die relatie hebben we nog niet opgebouwd.
Banda: Dat was ook mijn eerste gedachte. Als je elkaar minder ziet rem je je gevoelens echt niet af. Misschien is het inderdaad een goed idee om een gesprek met hem aan te gaan. Ik heb alleen wel net afgelopen weekend een soort van statement gemaakt door te zeggen dat ik dat af en toe afspreken niet zie zitten. Het voelt zo stom om hier op terug te komen.
Lotte74, haha, nee hij is iets jonger dat Robbert! En hij heeft meer haar
Summerdance: Denk dat je de spijker op zijn kop slaat. Hij blijft bij zijn standpunt, tenminste op dit moment. Om zichzelf te beschermen inderdaad. Op mijn vraag wat hij er dan uiteindelijk mee wil bereiken antwoordde hij dat hij wilde zien waar het schip standt. In de eerste intantie dacht ik hier inderdaad niet mee om te kunnen gaan. Ik begin er alleen aan te twijfelen nu. Als hij het alleen op deze manier wil en ik zo verliefd ben, dan moet ik me hier toch ook overheen kunnen zetten?
donderdag 24 juli 2008 om 09:15
Tja lastig onderwerp waar ik zelf ook mee te maken heb gehad voordat ik voor een jaar naar Australie vertrok. Mijn toenmalige vriendje wilde een paar maanden voor ik ging ineens geen sex meer... Vond hij moeilijk en hij wilde dat ik Free as a Bird down under zou gaan. In de laatste maand voordat ik weg ging heeft hij zelf sort of gezegd dat de verliefde gevoelens eigenlijk alleen maar van mij af kwamen! ALLEMAAL ZELFBESCHERMING!!! Wat hij nu achteraf ook heeft toegegeven!
Liek... ga er voor!!! Waarom niet genieten van het moment en je geen zorgen maken over later? Wie dan leeft wie dan zorgt zeg ik altijd maar. Het zou zonde zijn om dit gevoel wat jullie samen delen de kop in te drukken omdat er over f*cking een half jaar een reis in de planning staat?? Je kan altijd dan nog zien hoe het zich allemaal ontwikkeld! Als jullie nog steeds into elkaar zijn dan kun je wel een paar keer per jaar bij hem langs als je hier in NL niks op wilt geven?
Nu heb ik een vriendje in Australie en ik heb m al 8 maanden niet gezien... Is niet altijd makkelijk maar het gaat erom welk doel je samen voor ogen hebt. Als de neuzen dezelfde kant op staan is het enige wat je nodig hebt (en ook kunt ontwikkelen kijk naar mij) GEDULD... De rest komt allemaal goed!
Dus mijn advies... Praat met hem! Elkaar nu al verliezen is zonde!
Liek... ga er voor!!! Waarom niet genieten van het moment en je geen zorgen maken over later? Wie dan leeft wie dan zorgt zeg ik altijd maar. Het zou zonde zijn om dit gevoel wat jullie samen delen de kop in te drukken omdat er over f*cking een half jaar een reis in de planning staat?? Je kan altijd dan nog zien hoe het zich allemaal ontwikkeld! Als jullie nog steeds into elkaar zijn dan kun je wel een paar keer per jaar bij hem langs als je hier in NL niks op wilt geven?
Nu heb ik een vriendje in Australie en ik heb m al 8 maanden niet gezien... Is niet altijd makkelijk maar het gaat erom welk doel je samen voor ogen hebt. Als de neuzen dezelfde kant op staan is het enige wat je nodig hebt (en ook kunt ontwikkelen kijk naar mij) GEDULD... De rest komt allemaal goed!
Dus mijn advies... Praat met hem! Elkaar nu al verliezen is zonde!
donderdag 24 juli 2008 om 09:26
Als je nu al weet dat je in maart niet mee gaat, vooral nu al loslaten.
Als meegaan naar Japan een optie is, dan gewoon doorgaan zoals jullie al deden.
Wat betreft internationaal latten; ik ben een tijdlang expat geweest en tussen de expats gezeten en kan je vertellen dat dat heel moeilijk is. Er waren maar weinig stelletjes die dat kunnen. Ik persoonlijk zou een keuze maken tussen 'nu uit' of 'meegaan'.
Zijn optie vind ik een hele slechte. Dat is vlees noch vis. Een beetje als een pleister heel langzaam en voorzichtig verwijderen. Doet uiteindelijk meer zeer dan in één keer *ratz*
Als meegaan naar Japan een optie is, dan gewoon doorgaan zoals jullie al deden.
Wat betreft internationaal latten; ik ben een tijdlang expat geweest en tussen de expats gezeten en kan je vertellen dat dat heel moeilijk is. Er waren maar weinig stelletjes die dat kunnen. Ik persoonlijk zou een keuze maken tussen 'nu uit' of 'meegaan'.
Zijn optie vind ik een hele slechte. Dat is vlees noch vis. Een beetje als een pleister heel langzaam en voorzichtig verwijderen. Doet uiteindelijk meer zeer dan in één keer *ratz*
