Vertrouwen weg, hoe nou verder?

S-Meds schreef: ↑

26-06-2018 18:22

Een alcoholprobleem is bijzonder hardnekkig. Minderen helpt niet

Precies, minderen is alleen maar een excuus om gewoon te kunnen blijven drinken. Stoppen kan alleen als hij het echt zelf wil en accepteert dat hij dan ook echt nooit meer kan drinken. De harde waarheid is dat alcoholisme meestal niet te genezen valt.

Mumu, alcoholisten vinden altijd dat het reuze meevalt en je angst voor een terugval is heel reëel.
Vind het moeilijk om hiervandaan te zeggen wat je zou kunnen doen maar ik denk dat je toch je poot stijf moet houden v.w.b. de alcohol. Ongelooflijk dat je wat dat betreft geen steun en bijval krijgt van die therapeut en de huisarts.

Makkelijk praten hier maar ik denk dat je het beste met je vuist op tafel kan slaan de eerstvolgende keer dat jullie therapie hebben en zeggen dat jij pas verder wil met de therapie als je man mét hulp van professionals of door de AA te bezoeken helemaal gestopt is met drinken.
Zeg gewoon wat jij (en heel veel mensen met jou) denken: hij zal toch weer meer gaan drinken.
Er is altijd wel een reden om meer te gaan drinken of erger nog: stiekem te gaan drinken.

Mocht hij het een belachelijk idee vinden om hulp te zoeken bij dat teveel drinken zou ik er wel consequenties aan verbinden als hij dat weigert.
B.v. dat je niet weet of je oud wil worden met een wandelende tijdbom die jou, je kinderen én mensen buiten jullie gezin vervelend behandelt met drank op.

Als dat zo is natuurlijk, ik heb het idee dat je je snel onder laat sneeuwen door je man en niet duidelijk bent geweest (misschien?) over wat nu echt het probleem is.
Communicatie dus toch, eigenlijk maar in die zin dat je te welwillend bent en niet durft te zeggen: nee, ik wil dat er geen druppel gedronken wordt: wat er gebeurd is de afgelopen tijd wil ik nooit meer meemaken en volgens mij is de oorzaak drank.
Dat is probleem nr.1 en pas als dat opgelost/onder controle is ben ik bereid om verder te gaan met therapie om ons huwelijk te redden.

Dit is dweilen met de kraan open, en het is terecht dat je geen vertrouwen meer hebt in je man -hij drinkt nog steeds en kan niet zonder- ondertussen zit hij de jofele echtgenoot uit te hangen die heus niet te beroerd is om een therapie te volgen om zijn huwelijk te redden.
En ondertussen denkt: ik vind álles best als ik mijn glaasje straks maar gewoon kan nemen, en nog een glaasje.

Ik weet van een alcoholist die ook beloofde niet meer dan 2 glaasjes bubbelwijn met 7% alcohol per dag te drinken -niet veel dus- dat hij de wijn voor de helft verving door wodka
Triest maar een verslaving moet echt aangepakt worden en niet met fluwelen handschoenen. Je bent te lief en te meegaand denk ik.

Doe het ook voor je kinderen, het is vreselijk om op te groeien in een huis vol spanning.
Heel veel sterkte en zorg goed voor jezelf, laat je niet wegzetten als die zeurkous of wat dan ook: hij moet eerst stoppen met drinken, helemaal.
Ik begrijp nu ook waarom je geen vertrouwen hebt in je huisarts, de therapeut enz..

En ja, ik heb er helaas ervaring mee.

2 flessen wijn is echt nog heel veel te veel. Ik ben bang dat jij en je omgeving het haarfijn doorhebben, alles lijkt erop te wijzen dat hij alcoholist is.
Zeker als hij zelf beweert wel te kunnen minderen.
Waarom zou je hem willen vertrouwen op dit moment? ( in het algemeen en in een andere situatie is het natuurlijk logisch). Het is heel terecht dat je hem niet vertrouwt. Je gevoel heeft het goed.
Iemand die actief gebruikt, moet je en kun je niet vertrouwen. Je kan ook de relatietherapie opschorten tot hij echt afkickt, naar de AA gaat bijvoorbeeld. Of zich laat opnemen. Jij volgt nu therapie terwijl hij een probleem heeft, dat je niet kunt oplossen met relatietherapie.
Die tijd hou je dan over om naar de alanon te gaan, zodat je leert om te gaan met hem. In ieder geval om aan jezelf te denken.
Succes.

Lenn12345 schreef: ↑

26-06-2018 18:50

Mumu, alcoholisten vinden altijd dat het reuze meevalt en je angst voor een terugval is heel reëel.
Vind het moeilijk om hiervandaan te zeggen wat je zou kunnen doen maar ik denk dat je toch je poot stijf moet houden v.w.b. de alcohol. Ongelooflijk dat je wat dat betreft geen steun en bijval krijgt van die therapeut en de huisarts.

Makkelijk praten hier maar ik denk dat je het beste met je vuist op tafel kan slaan de eerstvolgende keer dat jullie therapie hebben en zeggen dat jij pas verder wil met de therapie als je man mét hulp van professionals of door de AA te bezoeken helemaal gestopt is met drinken.
Zeg gewoon wat jij (en heel veel mensen met jou) denken: hij zal toch weer meer gaan drinken.
Er is altijd wel een reden om meer te gaan drinken of erger nog: stiekem te gaan drinken.

Mocht hij het een belachelijk idee vinden om hulp te zoeken bij dat teveel drinken zou ik er wel consequenties aan verbinden als hij dat weigert.
B.v. dat je niet weet of je oud wil worden met een wandelende tijdbom die jou, je kinderen én mensen buiten jullie gezin vervelend behandelt met drank op.

Als dat zo is natuurlijk, ik heb het idee dat je je snel onder laat sneeuwen door je man en niet duidelijk bent geweest (misschien?) over wat nu echt het probleem is.
Communicatie dus toch, eigenlijk maar in die zin dat je te welwillend bent en niet durft te zeggen: nee, ik wil dat er geen druppel gedronken wordt: wat er gebeurd is de afgelopen tijd wil ik nooit meer meemaken en volgens mij is de oorzaak drank.
Dat is probleem nr.1 en pas als dat opgelost/onder controle is ben ik bereid om verder te gaan met therapie om ons huwelijk te redden.

Dit is dweilen met de kraan open, en het is terecht dat je geen vertrouwen meer hebt in je man -hij drinkt nog steeds en kan niet zonder- ondertussen zit hij de jofele echtgenoot uit te hangen die heus niet te beroerd is om een therapie te volgen om zijn huwelijk te redden.
En ondertussen denkt: ik vind álles best als ik mijn glaasje straks maar gewoon kan nemen, en nog een glaasje.

Ik weet van een alcoholist die ook beloofde niet meer dan 2 glaasjes bubbelwijn met 7% alcohol per dag te drinken -niet veel dus- dat hij de wijn voor de helft verving door wodka
Triest maar een verslaving moet echt aangepakt worden en niet met fluwelen handschoenen. Je bent te lief en te meegaand denk ik.

Doe het ook voor je kinderen, het is vreselijk om op te groeien in een huis vol spanning.
Heel veel sterkte en zorg goed voor jezelf, laat je niet wegzetten als die zeurkous of wat dan ook: hij moet eerst stoppen met drinken, helemaal.
Ik begrijp nu ook waarom je geen vertrouwen hebt in je huisarts, de therapeut enz..

Wow Len, hier sluit ik me helemaal bij aan!

Er is dus geen dag dat hij niet drinkt?

Mumu schreef: ↑

26-06-2018 22:18

Wat fijn jullie reacties te lezen. Ik was al op het punt beland dat ik niet meer samen verder wilde en toen zijn we dus naar de huisarts gegaan, is hij minder gaan drinken en begonnen we met relatietherapie. Graag zou ik geloven dat het vanaf nu allemaal beter gaat, maar ik merk dus dat ik dat vertrouwen mis. De situatie op zijn werk is sinds kort verbeterd. Maar ja, met werk weet je het nooit, er kan zo maar een reorganisatie aankomen…

Inderdaad wil ik niet die zeur zijn die continu die oude koeien uit de sloot haalt en ik zie dat hij zijn best doet, maar het voelt niet okee. Alcohol zit ook zo in onze cultuur verweven, alsof je er overal mee wordt geconfronteerd, maar misschien valt het me nu meer op. ‘Tijdbom’ klinkt treffend, zo voelt het inderdaad Lenn12345. Dank voor je woorden, soms is het goed nog even heel duidelijk te horen wat je misschien ergens toch al weet. Ik let vrij gespannen op in welk tempo hij zijn glas wijn leegdrinkt en inderdaad Viva-amber, hij drinkt – hoewel dus veel minder – nog steeds elke dag.

Denk dat jullie volkomen gelijk hebben. Ik was al zo blij dat hij überhaupt meeging naar die relatietherapie – tenminste iets; dat ik enigszins op eieren loop en dat niet op het spel durfde te zetten. Want als we daarmee stoppen, dan zijn er geen vreemde ogen meer die blijkbaar toch een functie hebben. Goed om de volgende keer gewoon allemaal helder op tafel te leggen. Misschien dat ik die therapeut eerst nog even bel.

Om nog even terug te komen op je antwoord: ik heb wat stukjes eruitgepikt die laten zien hoe je gemanipuleerd wordt, jij een zeur die ouwe koeien uit de sloot haalt? Pardon?
Je zeurt niet, je benoemt wat er aan de hand is.
Het zijn geen ouwe koeien, ze liggen nog springlevend te spartelen, daar kijk je niet overheen.
Hij heeft gewoon structureel een probleem dat niet opgelost wordt, sterker nog hij erkent nog niet eens dat hij een probleem heeft... trap er niet in je ziet het messcherp!
Je twijfelt teveel aan jezelf, hij is hier het probleem en de zeur, niet jij en 'zijn best' is gewoon niet goed genoeg, kom op zeg.

Ik vond het akelig om te lezen dat je elke dag zo op scherp staat en alles om hem en zijn (niet of teveel)drinken draait.. ik bedoel: opletten hoe snel hij drinkt, en dat is dan je veilige plek, je huis

Trouwens, problemen op het werk niet de oorzaak? Dan wel een naheffing van de belastingdienst, een ruzie in het verkeer, een onterechte boete, ruzie met de familie, het weer, de bomen in het bos: altijd wel een reden om weer te gaan drinken. Desnoods je vrouw met die ouwe koeien steeds.

Fijn dat je het voor jezelf wat beter op een rijtje hebt nu, een keer apart naar die therapeut gaan om uit te leggen dat je eigenlijk al blij was met die kruimel hoop 'hij gaat wel mee, hij doet zijn best..' en dan het hele verhaal vertellen. Eerst bellen lijkt me een prima idee.

Heel veel sterkte, laat je niet van de wijs brengen -deed je ook niet echt anders had dit topic hier niet gestaan- genoeg op eieren gelopen!

Ik zou op staan dat hij ook hulp zoekt voor zichzelf want elke dag drinken is te veel. Hij feit dat hij niet zonder kan is veel zeggend en een risico.

Het kan aan mij liggen, maar ik vind 2 flessen wijn per week nog veel.

dikkie1 schreef: ↑

27-06-2018 06:46

Het kan aan mij liggen, maar ik vind 2 flessen wijn per week nog veel.

is ook veel. Elke dag alcohol is heel slecht

Hoi TO,

Hier een ander geluid. Mijn moeder heeft jaren geleden ook een periode gehad waar ze veel dronk. Minstens net zoveel als jouw man eerst. Ik was toen al uit huis, maar het was niet meer leuk om bij mijn ouders langs te gaan.

Ik begreep het wel, ook problemen op het werk en thuissituatie was op z'n zachts gezegd ook niet geweldig.

Ik heb eenmaal flinke ruzie gehad met haar om het drankgebruik. Hierna is ze net zoals jouw man gaan minderen. Ze heeft geen hulp gezocht. Vond ze ook niet nodig. Nu, bijna 10 jaar later, drinkt ze nog steeds elke dag een glaasje wijn. Enkel op feestjes drinkt ze meer. En misschien twee glaasjes met uit eten gaan.

Heeft ze een drankprobleem? Sommige zouden zeggen van wel. Maar ik zie dat ze prima de controle heeft. Ze drinkt het glaasje wijn omdat ze het lekker vindt en niet omdat ze het nodig heeft.

Wat ik wil zeggen... Sommige mensen kunnen zonder hulp minderen en het hoeft niet weer verkeerd te gaan. Heb vertrouwen in je man. Als het hem niet lukt, dan komt dat vanzelf naar boven. Maar nu lukt het wel!

En als je dat vertrouwen niet hebt, of jouw gevoelens zijn veranderd, dan liggen jullie problemen op dit moment niet bij het drankprobleem en kan relatietherapie wellicht toch helpen.

Wil je er nog wat van maken? Ga voor de therapie en sta er open in. Misschien zal jouw man je verbazen. En mocht het niet zo zijn. Dan kun je opnieuw de keuze maken of je bij hem wil blijven.

Marryoline- schreef: ↑

27-06-2018 11:11

Hoi TO,

Hier een ander geluid. Mijn moeder heeft jaren geleden ook een periode gehad waar ze veel dronk. Minstens net zoveel als jouw man eerst. Ik was toen al uit huis, maar het was niet meer leuk om bij mijn ouders langs te gaan.

Ik begreep het wel, ook problemen op het werk en thuissituatie was op z'n zachts gezegd ook niet geweldig.

Ik heb eenmaal flinke ruzie gehad met haar om het drankgebruik. Hierna is ze net zoals jouw man gaan minderen. Ze heeft geen hulp gezocht. Vond ze ook niet nodig. Nu, bijna 10 jaar later, drinkt ze nog steeds elke dag een glaasje wijn. Enkel op feestjes drinkt ze meer. En misschien twee glaasjes met uit eten gaan.

Heeft ze een drankprobleem? Sommige zouden zeggen van wel. Maar ik zie dat ze prima de controle heeft. Ze drinkt het glaasje wijn omdat ze het lekker vindt en niet omdat ze het nodig heeft.

Wat ik wil zeggen... Sommige mensen kunnen zonder hulp minderen en het hoeft niet weer verkeerd te gaan. Heb vertrouwen in je man. Als het hem niet lukt, dan komt dat vanzelf naar boven. Maar nu lukt het wel!

En als je dat vertrouwen niet hebt, of jouw gevoelens zijn veranderd, dan liggen jullie problemen op dit moment niet bij het drankprobleem en kan relatietherapie wellicht toch helpen.

Wil je er nog wat van maken? Ga voor de therapie en sta er open in. Misschien zal jouw man je verbazen. En mocht het niet zo zijn. Dan kun je opnieuw de keuze maken of je bij hem wil blijven.

Jouw kijk op de dingen is anders omdat je niet in dat huis woont.
Hoe weet je zo zeker dat alles onder controle is, denk niet dat je ouders je alles vertellen en ook niet dat jij dagelijks bij je ouders bent tot ze gaan slapen.

Wat je eigenlijk zegt is: blijf nog een poosje op eieren lopen...

Wellicht klopt het precies wat je over je moeder zegt maar besef wel dat ze die glaasjes wijn niet kan laten staan, ze heeft ze nodig.
Fijn als ze het echt in de hand kan houden al is elke dag drinken imo zorgelijk, je lichaam moet ook af en toe even rust krijgen om te herstellen maar goed.
Als het zo is als jij beschrijft -wat ik betwijfel eerlijk gezegd- is je moeder een grote uitzondering.

TO heeft het over de man waar ze al lang mee samen is en heeft ook de verantwoording voor haar kinderen. Die van haar wonen nog wel thuis waar jij het al niet leuk vond om op bezoek te komen. Zij leeft daarin en kan niet opstappen, weg naar je eigen huis zoals jij dat wel kon.
Ze heeft recht op een plek waar ze zich kan ontspannen en het naar haar zin heeft: een thuis.

Ik denk dat je wat te optimistisch bent jammer genoeg..

Lenn12345 schreef: ↑

27-06-2018 15:56

Jouw kijk op de dingen is anders omdat je niet in dat huis woont.
Hoe weet je zo zeker dat alles onder controle is, denk niet dat je ouders je alles vertellen en ook niet dat jij dagelijks bij je ouders bent tot ze gaan slapen.

Wat je eigenlijk zegt is: blijf nog een poosje op eieren lopen...

Wellicht klopt het precies wat je over je moeder zegt maar besef wel dat ze die glaasjes wijn niet kan laten staan, ze heeft ze nodig.
Fijn als ze het echt in de hand kan houden al is elke dag drinken imo zorgelijk, je lichaam moet ook af en toe even rust krijgen om te herstellen maar goed.
Als het zo is als jij beschrijft -wat ik betwijfel eerlijk gezegd- is je moeder een grote uitzondering.

TO heeft het over de man waar ze al lang mee samen is en heeft ook de verantwoording voor haar kinderen. Die van haar wonen nog wel thuis waar jij het al niet leuk vond om op bezoek te komen. Zij leeft daarin en kan niet opstappen, weg naar je eigen huis zoals jij dat wel kon.
Ze heeft recht op een plek waar ze zich kan ontspannen en het naar haar zin heeft: een thuis.

Ik denk dat je wat te optimistisch bent jammer genoeg..

Klopt veel te optimistisch. Wellicht heb ik het mis bij mijn moeder. Ik kan het me niet voorstellen. Ik denk idd dat zij een uitzondering is.

De kans dat de man van TO ook een uitzondering is, is klein. Ik ken die man niet en TO denkt duidelijk dat hij het niet is.

Maar ze suggereert dat haar probleem groter is. Ook haar gevoelens kunnen wel eens veranderd zijn.

Het eerste waar zij achter moet komen is of zij wel verder wil. Als ze niet wil, dan de stekker eruit. Maar als ze wel verder wil, dan zou het helpen als ze open staat. Ik denk dat het helpt om optimistisch te kijken naar de toekomst. Een moeilijke weg er naar toe, veel therapie, ruzies, op eieren lopen etc.

Dus ja, mijn verhaal is veel te optimistisch. Maar als ze echt met haar man eruit wil komen... Dan kan soms een optimistisch geluid ergens haar een andere mindset geven, om alles er nog een keer tegen aan te gooien.

Alcoholisten hebben allerlei trucjes. Mijn vriend verstopte toentertijd zijn blikjes in de schuur. Te opzichtig natuurlijk, maar in zijn ogen erg goed verstopt!
Ook drugsgebruik bleef stiekem. Na alle pogingen zoals ook samen therapie etc, was de enige oplossing: professionele hulp. Achteraf zei hij dat hij doodsbang was. Echt doodsbang. Hij kon keihard liegen in mijn gezicht, manipulaties, etc. Ik wist altijd direct wanneer hij loog. Dat was echt mijn geluk. Ik kon dit namelijk heel goed aanvoelen. Door al die confrontaties werd hij in het nauw gedreven en uiteindelijk was echt de enige oplossing dus hulp of eruit. Ik kon niet leven met een man die misschien loog. Dit duurde natuurlijk nog een tijd, maar uiteindelijk na een lange tijd loog hij niet tot weinig meer en had hij mijn vertrouwen gewonnen.

Hij is echt in een jaar mega veranderd. Iedereen in zijn omgeving merkt het op.
Hij was daarvoor ontzettend onvolwassen, egoïstisch, manipulerend, angstig, control freak, etc. Het was echt geen leuk persoon.
Ik leerde hem net kennen voor hij doorsloeg in zijn verslaving, dus ik wist dat hij anders kon zijn. Maar zelfs die persoon was hij niet meer.

Je pakt namelijk heel veel dingen aan die ervoor zorgen dat je gaat drinken. Niet alleen de stress op het werk, maar ook de onderliggende factoren.

Helaas zijn verslaafden bijna altijd bang voor hulp.

Toch zou ik dit als enige keuze voorleggen.

Voor jezelf.. En je kinderen.

Even een slordig bericht, excuus! Ik moet ervandoor.

Waarom haal je een twee jaar oud topic omhoog?

Twee jaar later... hoe zou het met haar zijn? En met haar man?

Het antwoord staat op het forum, in een recent topic.