Vertrouwen
zondag 10 augustus 2008 om 21:34
De afgelopen tijd blijf ik maar piekeren over een aantal zaken en graag zou ik jullie objectieve mening hierover willen hebben:
ik heb ong. 8 mnd geleden een hele lieve, leuke en goeduitziende jongen leren kennen. Vanaf het begin af aan loopt alles goed. We hebben het superleuk samen, veel lol en gezelligheid, hij is superlief voor me en we hebben eigenlijk nooit woorden o.i.d.
Nu heb ik een niet zo'n leuk liefdesverleden achter de rug. Ik heb een lange relatie achter de rug met een jongen die me flink heeft bedrogen (ook met andere vrouwen). En ook met enkele andere vriendjes heb ik nare ervaringen gehad. Wat ik hier aan over heb gehouden is een lichtelijk gevoel van verlatingsangst.
De laatste paar weken zijn er in mijn relatie de volgende dingen voorgevallen die me aan het twijfelen brengen:
- mijn vriend die vlug zijn computer uitzet als ik de kamer in kom (we stonden toen wel op het punt om weg te gaan)
- de televisie keihard aanzetten als ik boven aan het computeren ben (om misschien iemand anders te bellen zodat ik dit niet kan verstaan?)
- tijdens onze vakantie een aantal keren naar onze hotelkamer gelopen om god knows what te doen en ruim een kwartier / 0,5 uur weg te blijven.
Als ik het zo opschrijf dan weet ik dat het allemaal vrij onschuldig klinkt. Ik weet aan de ene kant dat ik hem echt kan vertrouwen en dat hij het serieus meent. Ik zal hem ook moeten leren vertrouwen. Maar ik vind het zo moeilijk!!! Ik heb nou eenmaal jongens meegemaakt die deden voorkomen dat ze verliefd en supertrouw waren maar toch achter mijn rug om echt van alles en nog wat uitspookden. Ik weet dat je gelukkige relatie zomaar in één klap volledig kan instorten.
Misschien is het wel een goed idee om hierover te praten met mijn vriend maar ik vind het ook vervelend om het gevoel te geven dat ik hem niet vertrouw.
En zo spoken mijn gedachten dus in rondjes door mijn hoofd de afgelopen dagen De ene keer denk ik; joh niet zo raar doen ik vertrouw mijn vriend, hij laat echt merken dat hij stapelgek is op me en de andere keer denk ik goh misschien heeft hij dan toch een scharrel. Bovendien wordt ik superachterdochtig en ga overal iets achter zoeken.
Ben heel benieuwd naar jullie meningen over het bovenstaande.
ik heb ong. 8 mnd geleden een hele lieve, leuke en goeduitziende jongen leren kennen. Vanaf het begin af aan loopt alles goed. We hebben het superleuk samen, veel lol en gezelligheid, hij is superlief voor me en we hebben eigenlijk nooit woorden o.i.d.
Nu heb ik een niet zo'n leuk liefdesverleden achter de rug. Ik heb een lange relatie achter de rug met een jongen die me flink heeft bedrogen (ook met andere vrouwen). En ook met enkele andere vriendjes heb ik nare ervaringen gehad. Wat ik hier aan over heb gehouden is een lichtelijk gevoel van verlatingsangst.
De laatste paar weken zijn er in mijn relatie de volgende dingen voorgevallen die me aan het twijfelen brengen:
- mijn vriend die vlug zijn computer uitzet als ik de kamer in kom (we stonden toen wel op het punt om weg te gaan)
- de televisie keihard aanzetten als ik boven aan het computeren ben (om misschien iemand anders te bellen zodat ik dit niet kan verstaan?)
- tijdens onze vakantie een aantal keren naar onze hotelkamer gelopen om god knows what te doen en ruim een kwartier / 0,5 uur weg te blijven.
Als ik het zo opschrijf dan weet ik dat het allemaal vrij onschuldig klinkt. Ik weet aan de ene kant dat ik hem echt kan vertrouwen en dat hij het serieus meent. Ik zal hem ook moeten leren vertrouwen. Maar ik vind het zo moeilijk!!! Ik heb nou eenmaal jongens meegemaakt die deden voorkomen dat ze verliefd en supertrouw waren maar toch achter mijn rug om echt van alles en nog wat uitspookden. Ik weet dat je gelukkige relatie zomaar in één klap volledig kan instorten.
Misschien is het wel een goed idee om hierover te praten met mijn vriend maar ik vind het ook vervelend om het gevoel te geven dat ik hem niet vertrouw.
En zo spoken mijn gedachten dus in rondjes door mijn hoofd de afgelopen dagen De ene keer denk ik; joh niet zo raar doen ik vertrouw mijn vriend, hij laat echt merken dat hij stapelgek is op me en de andere keer denk ik goh misschien heeft hij dan toch een scharrel. Bovendien wordt ik superachterdochtig en ga overal iets achter zoeken.
Ben heel benieuwd naar jullie meningen over het bovenstaande.
zondag 10 augustus 2008 om 21:47
zondag 10 augustus 2008 om 21:48
Wat goed dat je het zelf zo helder ziet! Dat maakt het een stuk gemakkelijker om het onderwerp bij hem aan te snijden. Misschien kan je hem vertellen wat je hebt meegemaakt (ik ga er van uit dat hij dat eigenlijk al weet) en hoe dat je gevormd heeft tot hoe je nu bent en denkt. Eigenlijk weet je zelf al dat het in de meeste gevallen overdreven is hoe je gedachten je onzeker maken. Praat er met hem over, zodat hij je kan ondersteunen in het opbouwen van wat vertrouwen in hem.
zondag 10 augustus 2008 om 21:50
als jij hem van je liefdesverleden hebt verteld, dan zou hij ook kunnen/moeten weten waar jouw twijfels liggen en waar die vandaan komen.
Je zult dit echt in alle eerlijkheid met hem moeten bespreken. Als je dat niet doet, zal deze relatie geen lang leven beschoren zijn, enerzijds omdat jij met de twijfel zou moeten leven, anderzijds omdat je hem geen kans geeft jou te helpen om vertrouwen in hem te krijgen.
Je zult dit echt in alle eerlijkheid met hem moeten bespreken. Als je dat niet doet, zal deze relatie geen lang leven beschoren zijn, enerzijds omdat jij met de twijfel zou moeten leven, anderzijds omdat je hem geen kans geeft jou te helpen om vertrouwen in hem te krijgen.
zondag 10 augustus 2008 om 21:52
a. Misschien heeft hij inderdaad een scharrel, dat komt voor.
b. Misschien heeft geen scharrel, dat komt veel vaker voor.
Als hij echt vreemd wil gaan dan doet hij toch wel, dat kun je alleen voorkomen door geen relatie aan te gaan. Zolang je geen enkele reden hebt om aan te nemen dat hij vreemd gaat, die heb ik tenminste niet uit je verhaal kunnen halen, kun je beter genieten van jullie relatie in plaats van jezelf gek te maken.
b. Misschien heeft geen scharrel, dat komt veel vaker voor.
Als hij echt vreemd wil gaan dan doet hij toch wel, dat kun je alleen voorkomen door geen relatie aan te gaan. Zolang je geen enkele reden hebt om aan te nemen dat hij vreemd gaat, die heb ik tenminste niet uit je verhaal kunnen halen, kun je beter genieten van jullie relatie in plaats van jezelf gek te maken.
zondag 10 augustus 2008 om 21:55
Moeilijk moeilijk Eternal... Ik herken jou gevoel wel een beetje. Bij mij komt het meer door mijn jeugd (als mijn moeder mij verlaat, waarom zou een partner dat niet doen?). Ik snap ook heel goed dat je er niet over wilt beginnen, vooral omdat jullie nog niet zo gek lang samen zijn en je ook niet wilt overkomen als achterdochtig persoon. Dat van de tv zou ik gewoon vragen, dat is niet meer dan een normale vraag lijkt me. Dat van de computer zou ik niets achter zoeken.. Heb je hem trouwens niet gevraagd wat hij in het hotel ging doen op vakantie? Is toch ook een normale vraag?
Verder ben je natuurlijk op zoek naar advies. Ik denk dat je jezelf gerust moet stellen. Ten eerste weet je van jezelf dat je verlatingsangst hebt en dat je dus al heel voorzichtig bent en niet gekwetst wilt worden. Daardoor ga jij soms dingen denken die er niet zijn, en geloof me, als je dit niet snel stopt (deze gedachten) dan gaat het van kwaad tot erger en zoek je straks overal iets achter! Als hij een scharrel zou hebben, zou hij die dan niet bellen op een veilig moment als jij er niet bent? Ik neem aan dat jullie niet 24uur op elkaars lip zitten? Het zou stom zijn als hij die gaat bellen als jullie net samen thuis zijn..
Ik probeer het de laatste tijd zo te bekijken: als hij vreemd wilt gaan, doet hij het toch wel, hoe achterdochtig ik ook ben of niet. Met de achterdocht heb je alleen maar mezelf, want je krijgt er een enorm kutgevoel van. Verder is hij niet voor niets met jou, en probeer ook vooral de positieve dingen te blijven zien. Haal je schouders op en bedenk: als hij me belazerd, krijgt hij het op een dag wel terug. Geniet van je relatie meid, het leven al zo gecompliceerd en kort en als je je achterdocht de overhand laat krijgen je relatie ook...
Succes ermee...X
Verder ben je natuurlijk op zoek naar advies. Ik denk dat je jezelf gerust moet stellen. Ten eerste weet je van jezelf dat je verlatingsangst hebt en dat je dus al heel voorzichtig bent en niet gekwetst wilt worden. Daardoor ga jij soms dingen denken die er niet zijn, en geloof me, als je dit niet snel stopt (deze gedachten) dan gaat het van kwaad tot erger en zoek je straks overal iets achter! Als hij een scharrel zou hebben, zou hij die dan niet bellen op een veilig moment als jij er niet bent? Ik neem aan dat jullie niet 24uur op elkaars lip zitten? Het zou stom zijn als hij die gaat bellen als jullie net samen thuis zijn..
Ik probeer het de laatste tijd zo te bekijken: als hij vreemd wilt gaan, doet hij het toch wel, hoe achterdochtig ik ook ben of niet. Met de achterdocht heb je alleen maar mezelf, want je krijgt er een enorm kutgevoel van. Verder is hij niet voor niets met jou, en probeer ook vooral de positieve dingen te blijven zien. Haal je schouders op en bedenk: als hij me belazerd, krijgt hij het op een dag wel terug. Geniet van je relatie meid, het leven al zo gecompliceerd en kort en als je je achterdocht de overhand laat krijgen je relatie ook...
Succes ermee...X
zondag 10 augustus 2008 om 22:06
Jeetje dat doet me echt goed om jullie reacties te lezen. Fijn om even met beide benen op de grond gezet te worden!
Ik denk inderdaad dat het wel goed is om dit met hem te bespreken. Hij weet wel van mijn verleden af maar volgens mij denkt hij dat alles goedgaat, doordat ik mijn twijfels niet met hem bespreek. Moet maar eens even gaan bedenken hoe ik dit ga brengen.
Wat vervelend Wiebenik dat je ook last hebt van verlatingsangst. Wel heel goed met wat voor je houding je er nu instaat. Ik hoop dat mij dat ook gaat lukken
Ik denk inderdaad dat het wel goed is om dit met hem te bespreken. Hij weet wel van mijn verleden af maar volgens mij denkt hij dat alles goedgaat, doordat ik mijn twijfels niet met hem bespreek. Moet maar eens even gaan bedenken hoe ik dit ga brengen.
Wat vervelend Wiebenik dat je ook last hebt van verlatingsangst. Wel heel goed met wat voor je houding je er nu instaat. Ik hoop dat mij dat ook gaat lukken
zondag 10 augustus 2008 om 23:48