Vicieuze cirkel

17-05-2008 11:59 15 berichten
Alle reacties Link kopieren
-
Alle reacties Link kopieren
Get a life of your own!



Echt, zoek een hobby waar je veel passie in kwijt kunt. Ga hardlopen, kantklossen, punniken, trompet leren spelen, whatever. Zoek je vriendinnen op. Spreek met ze af wanneer hij ook met zijn vrienden uitgaat.
Wat mij opvalt is wat je in de laatste alinea bijna als een terzijde noemt, nl dat jullie weinig leuke dingen doen èn dat hij niet meegaat naar jouw vrienden en familie.



Is het mogelijk dat niet aan jouw idee van een relatie voldaan wordt en dat je daarom finaal doorschiet naar de andere kant: altijd samen willen zijn?



Waaruit bestaat jullie relatie dan op dit moment, behalve de ruzies? Het lijkt vanaf de zijlijn dat jullie meer een huishoudelijk samenwerkingsverband of een economische eenheid zijn dan een stel.



Zou het voor jou verschil maken als jullie samen meer (leuke dingen) deden, zoals uitgaan op een vaste avond, samen familie bezoeken? Zodat er meer balans is tussen samendingen en privédingen?
Alle reacties Link kopieren
Ik vind mabel's reactie heel goed. Lees die maar eens goed door jonge dame.
Alle reacties Link kopieren
Ik kan me goed voorstellen dat hij totaal geen zin meer heeft om dingen met jou te doen als hij iedere keer gezeik krijgt wanneer hij iets voor zichzelf doet.



Waarom zou je hem zijn eigen ding niet gunnen? Sterker nog, waarom zou je jezelf je eigen ding niet gunnen?



Mijn motto is: Eén relatie, Twee personen, Drie levens.



Eén relatie hoef ik niet uit te leggen.

Twee personen ook niet.

De drie levens staan voor het leven van jou, van hem en van jullie samen. Als één van die drie levens ontbreekt is er (wat mij betreft) geen sprake van een relatie. Althans, niet van een relatie volgens mijn definitie.



Dus meisje, get a grip. Doe je eigen ding. En laat hem zijn eigen ding doen (zonder vragen, huilbuien en achterdocht, dat is zó funest!). Geeft elkaar alsjeblieft de ruimte. Je zult zien dat je allebei prettiger in de relatie staat als je vrij bent. Dan komt jullie gezamenlijke leven ook wel weer op orde.



Pffff... moet er niet aan denken om 24/7 met mijn vriend opgescheept te zitten! Die is een paar avonden per week weg. En soms zelfs een heel weekend. Heerlijk! En hem niet vertrouwen? Dat is nooit aan de orde. Ik zeg altijd: Als je beter kan krijgen moet je gaan. Voorlopig is hij er nog. Al 9 jaar.
Zo. En dan ga ik nu een wijntje inschenken...
Alle reacties Link kopieren
Waarom klamp je je zo aan hem vast Wiebenik? Waar ben je zo bang voor?
Alle reacties Link kopieren
over kleine dingen liegen in t begin, doen we allemaal op een bepaalde manier (we willen tenslotte wel goed uit de bus komen) als je daar je relatie lang aan blijft hangen had je daar al af moeten haken.

samen dingen doen gewoon zo nu en dan (elke week verplicht samen leuk moeten doen heb ik bijvoorbeeld ook geen zin in) en verder heb lekker laten gaan (tot bepaalde mate) en zelf een leven leiden.

zo verstik je je relatie alleen maar
Alle reacties Link kopieren
Voel je je misschien een beetje buitengesloten? Omdat hij erg op zichzelf is, niet meegaat naar jouw familie en regelmatig dingen doet met zijn vrienden en jij dan niet meemag/meegaat. Als jij hem als gevolg daarvan ook nog continu claimt is ruzie een logisch gevolg....
Laat het los, heb vertrouwen, het komt goed.....
Alle reacties Link kopieren
hier mijn tip;

Kijk niet terug maar bespreek hoe jullie ieder afzonderlijk zouden willen hoe je idieale relatie zou zijn. Kijk samen waar je nu tevreden over bent en wat er nog moet gebeuren om aan jou 'relatiewensen' te voldoen. Dit kun je samen doen, maar eerst ook ieder voor zich.

Geef bijboorbeeld je relatie en cijfer hoe het nu is(op een schaal van 1 tot 10), en een cijfer voor wanneer je tevreden bent (dit hoeft natuurlijk geen 10 te zijn) Bedenk wat er volgens jou moet gebeuren om tot dit cijfer te komen. Geef ook aan waarom jij je relatie bijvoorbeeld een 4 vindt en geen 3 of 2. Zo richt je je alleen nog maar op de positieve dingen, wat een stuk beter en opbouwender werkt.

Heel veel sterkte!
Alle reacties Link kopieren
Bedankt voor al jullie reacties. Heb er echt wat aan. Ik zeg inderdaad nog even zijdelings dat hij nooit mee wilt naar mijn familie etc. Het lijkt soms wel of wij alleen binnenshuis een relatie hebben. Hij mengt zich niet in mijn leven en het liefst wil hij mij niet laten mengen in zijn leven. Omdat ik het wel belangrijk vindt heb ik een aantal van zijn vrienden ontmoet, maar zijn familie bijvoorbeeld nog nooit. Hierdoor vraag ik denk ik meer aandacht van hem. Hij is degene die begonnen is met afstand houden. Het lijkt nu namelijk of ik ben begonnen met claimen, maar dat is dus absoluut niet zo.

Hij onderneemt wel met zijn vrienden leuke dingen maar met mij zelden. De laatste tijd wel wat meer omdat hij me wel een beetje begrijpt. Hij is het alleen niet zo gewend.



Verder hebben we uiteraard ook onze leuke dingen. Het is echt niet alleen maar ruzie. In bed is het goed, we kunnen met elkaar lachen, we knuffelen veel.. En dat we ieder onze eigen levens moeten hebben, daar sta ik volledig achter. Ik heb alleen bij ons het gevoel dat we teveel ons eigen leven hebben. Een jaar samen en nooit zijn familie ontmoet..nog nooit samen naar een verjaardag geweest, nog nooit samen naar mijn vrienden etc etc.



En toch houden we superveel van elkaar, anders blijven we er ook niet zo voor vechten..
Alle reacties Link kopieren
quote:Friezin71 schreef op 17 mei 2008 @ 14:03:

Waarom klamp je je zo aan hem vast Wiebenik? Waar ben je zo bang voor?Ik weet niet waar ik bang voor ben. Ik wil gewoon graag bij hem zijn (en daarnaast doe ik echt wel mijn eigen ding). Alleen het lijkt wel of het voor hem veel minder belangrijk is. Hij denkt er makkelijk over 'we wonen toch samen?' 'We zien elkaar toch elke dag?' Ik vind dan, je hebt zien en zien. Zien in als een sleur op de bank hangen en zien als in leuke dingen doen samen. Ik wordt gewoon ook jaloers dat hij wel leuke dingen doet met vrienden en veel minder met mij. En daardoor ga ik meer aan hem hangen, gaat hij weer harder wegrennen, ga ik weer harden trekken....cirkeltjeeeee...
Alle reacties Link kopieren
Hmmmm.... ja, dat is dan wel een beetje apart, een jaar samen wonen en nog nooit zijn familie ontmoet hebben. Lijkt me ook geen vreemd verzoek van jou. Desalniettemin zal je hem eerder nog verder van je af stoten wanneer je gaat claimen. Maar als hij jou verder echt op zoveel (sociale) vlakken in zijn leven uitsluit, dan denk ik dat het tijd is dat je hem erop wijst dat een relatie, waarin je samenwoont, wat anders is dan een huis delen.



Erg vreemd dat jullie nog nooit samen naar jouw vrienden of een verjaardag zijn geweest o.i.d. Ik zou hem toch eens vragen waarom hij jou overal buiten houdt. En als hij helemaal niks van zijn leven wil delen met jou, of zich op geen enkele manier wil inpassen in jouw leven, dan vrees ik dat je toch voor een keuze staat want je kunt het niet afdwingen.



Maar eerst zou ik hem echt eens naar de reden hiervoor vragen. En hem uitleggen dat jij je zo claimerig opstelt omdat je het gevoel hebt dat hij je buitensluit. En dat je niet weet hoe je anders een plekje in zijn leven moet veroveren dan erom ´te drammen´. Misschien als je uitlegt dat je jouw eigen gedrag ook niet prettig vindt maar dat je niet weet hoe je anders je plekje moet verkrijgen en dat dat je onzeker maakt, dat hij de zaak dan eens met andere ogen bekijkt. En zich hopelijk realiseert dat hij jouw wel bij zijn leven moet betrekken en dat hij zich ook in jouw leven moet mengen. En dat dat niet per se hoeft te betekenen dat je je eigen dingen hoeft op te geven of ineens alles samen hoeft te doen. Stel jij je wel eens kwetsbaar op?



Succes!
Zo. En dan ga ik nu een wijntje inschenken...
Alle reacties Link kopieren
Waar is hij eigenlijk zo bang voor? Hij wil wel met je in 1 huis wonen, met je eten en slapen, maar je moet je verder niet met hem bemoeien? En hij bemoeit zich verder ook niet met jou?



Noem je dit een relatie??????
Laat het los, heb vertrouwen, het komt goed.....
Alle reacties Link kopieren
Heel erg herkenbaar, mijn vriend heeft hetzelfde trekje. Wil wel met me in 1 huis wonen, maar bij het woord samenwonen gaat hij bij wijze van spreken over zijn nek...

Hij wil het tegen niemand zeggen en ik moet het ook geen samenwonen noemen...

Heb meneer al 100 keer vriendelijk gevraagd me wat meer in zijn leven te betrekken, dan wordt een keer hem alleen laten gaan een stuk makkelijker. Als duidelijk is dat hij mij er bij wil hebben...

Snap je wel, maar inderdaad, dit is geen goed voorbeeld van een leuke relatie...

Buitensluiten is écht zo vervelend, sterkte
Alle reacties Link kopieren
@Ananasje: Vervelend is het he? Ik snap het ook echt niet. Wat is er nou zo vervelend aan om dingen samen te doen, om elkaars vrienden beter te leren kennen. Hij beslist ook altijd voor mij van 'Nee dat is niet leuk voor jou om mee naartoe te gaan'.. Mag ik dat nog zelf beslissen??



Wat is de reden dat jij met deze relatie doorgaat?



Mijn vriend vertelt wel aan anderen dat we samenwonen, iedereen weet het eigenlijk wel. Alleen het mengen gebeurt niet. En ja, net zoals jij zegt, betrek me meer, dan laat ik jou vrijer.. Maar nee, dat gaat er niet in..

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven