Relaties
alle pijlers
Volledig ervoor gaan?
zaterdag 18 november 2017 16:17
Na een relatie van ruim 2 jaar heeft mijn ex het enkele maanden geleden uitgemaakt onder het mom van ''ik weet het allemaal even niet meer''. De relatie liep al enige tijd niet heel erg lekker door zijn familie die veel voor ons bepaalde en het feit dat we een andere manier van dagopvulling hadden. Ik ben altijd druk met dingen doen, lekker naar buiten en hij chillt liever wat meer. Op zich allemaal prima, maar wel leefden meer langs elkaar heen dan met elkaar.
Goed, hij heeft het gekapt, heb het enkele weken aangekeken maar ging kapot van de onzekerheid. Het contact verbroken en kon na ellendige weken/dagen vol verdriet zeggen dat ik het licht weer een beetje had gevonden. Ging voor mezelf leven, mezelf op nummer 1 zetten en had leuke dingen gepland. Op dit punt kwam ex weer in het leven met de mededeling dat hij veel had nagedacht en inzag dat hij volwassener moest worden, meer moest gaan aannemen van me en dat we samen konden gaan wonen (klinkt heftig, maar dit is noodzakelijk ivm zijn familie).
Ik was op dit moment nog niet volledig over hem heen, dus heb nu ongeveer 3x met hem gedate/afgesproken. Het werd mij even teveel met alle aandacht die hij weer op mij richtte. Hebben toen besloten om even een weekje geen contact te hebben en te kijken wat dat doet met mijn gevoel. Ik miste hem op zich wel, maar had veel twijfels over een doorstart + mijn gevoel is uiteraard ook anders geworden.
Ik stond eigenlijk op het punt om bij ons laatste afspreken te vertellen dat ik het niet meer kon, maar bij elkaar zijn voelde ook weer zó vertrouwd en goed dat ik het niet kon uitbrengen. Werd op dat moment weer heel erg in twijfel gebracht.
Om het kort te houden: Nu al 2 maanden op en aan aan het twijfelen over welke weg ik moet inslaan. Een doorstart maken waarbij ik ons wel zie samenwonen, een stabiel leventje opbouwen etc. (heb ook vertrouwen hier in dat het lukt) of ermee kappen en voor mezelf leven en kijken wat het leven mij brengt (kan ik me ook in vinden).
Iemand een meesterlijk advies of hetzelfde meegemaakt en kan mij wat helderheid scheppen in mijn twijfels?
Goed, hij heeft het gekapt, heb het enkele weken aangekeken maar ging kapot van de onzekerheid. Het contact verbroken en kon na ellendige weken/dagen vol verdriet zeggen dat ik het licht weer een beetje had gevonden. Ging voor mezelf leven, mezelf op nummer 1 zetten en had leuke dingen gepland. Op dit punt kwam ex weer in het leven met de mededeling dat hij veel had nagedacht en inzag dat hij volwassener moest worden, meer moest gaan aannemen van me en dat we samen konden gaan wonen (klinkt heftig, maar dit is noodzakelijk ivm zijn familie).
Ik was op dit moment nog niet volledig over hem heen, dus heb nu ongeveer 3x met hem gedate/afgesproken. Het werd mij even teveel met alle aandacht die hij weer op mij richtte. Hebben toen besloten om even een weekje geen contact te hebben en te kijken wat dat doet met mijn gevoel. Ik miste hem op zich wel, maar had veel twijfels over een doorstart + mijn gevoel is uiteraard ook anders geworden.
Ik stond eigenlijk op het punt om bij ons laatste afspreken te vertellen dat ik het niet meer kon, maar bij elkaar zijn voelde ook weer zó vertrouwd en goed dat ik het niet kon uitbrengen. Werd op dat moment weer heel erg in twijfel gebracht.
Om het kort te houden: Nu al 2 maanden op en aan aan het twijfelen over welke weg ik moet inslaan. Een doorstart maken waarbij ik ons wel zie samenwonen, een stabiel leventje opbouwen etc. (heb ook vertrouwen hier in dat het lukt) of ermee kappen en voor mezelf leven en kijken wat het leven mij brengt (kan ik me ook in vinden).
Iemand een meesterlijk advies of hetzelfde meegemaakt en kan mij wat helderheid scheppen in mijn twijfels?
zaterdag 18 november 2017 17:15
Wat een rare gedachtenkronkel. Als je zijn familie niet wil zien dan spreken jullie toch ergens anders af? Samenwonen is een ontzettend slecht idee. En besef je wel dat als jullie samen wonen zijn familie bij jullie over de vloer gaat komen? Schoonfamilie krijg je erbij, voor hem kiezen is ook voor zijn familie kiezen. En als jullie ooit kinderen krijgen zul je zijn familie nog veel meer zien. Als jij zijn familie niet kunt uitstaan, en hij zijn familie op de eerste plaat heeft en ze niet de rug zal toekeren voor jou kun je het beste zonder hem verder. Zijn familie is onderdeel van hem.benthepj schreef: ↑18-11-2017 16:34Voor zijn familie is het absoluut niet noodzakelijk dat we samenwonen, dat stellen ze liever nog 30 jaar uit. Het is voor mij noodzakelijk om samen te wonen of in ieder geval om daar niet meer dan 1x per maand over te vloer te komen omdat het me veel te kriegelig maakt. Daarnaast vind ik het ook onzin om een relatie te starten om die 3 minuten die we elkaar anders kunnen zien met elkaar (dus zonder met anderen om ons heen) doordeweeks
zaterdag 18 november 2017 17:16
zaterdag 18 november 2017 17:21
Dit al meteen. Alles of niets? Dan niets. Ik zie alleen maar rode vlaggen. Niet doen.redbulletje schreef: ↑18-11-2017 16:21Samenwonen? Met 'n ex?
Het ging niet voor niets niet goed natuurlijk. Dus waarom zou je in godsnaam over zulke zware stappen nadenken nu? Je kunt toch gewoon daten en latten? No strings attached.
zaterdag 18 november 2017 17:53
Samenwonen terwijl je allebei altijd bij je ouders hebt gewoond en werken aan je relatie zijn moeilijk te verenigen, volgens mij. Hij heeft bovendien niks te eisen. Hij moet eerst maar eens bewijzen dat hij zelfstandig is en zijn leven niet laat bepalen door zijn ouders.
Alles aan deze jongen en jullie ex-relatie klinkt moeizaam.
zaterdag 18 november 2017 18:39
Je stond op het punt iets heel anders te gaan doen, en nu vindt hij dat je maar ineens moet gaan samenwonen. Wacht daar nog even mee tot je echt niet meer twijfelt aan wat je moet doen. Ga op jezelf wonen als dat mogelijk is, ga jezelf leren kennen, dat scheelt een hoop twijfel. ga niet uit van wat jouw ouders, zijn ouders en je vriend vinden dat je moet doen. Doe het zelf, maak je eigen succes en je eigen fouten
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
