Relaties
alle pijlers
voorbehoeds-abortus
dinsdag 7 juli 2009 om 16:44
Een lang verhaal.....
Bijna een jaar geleden raakte ik mijn beste vriendin kwijt. Na jaren en jaren alle lief en leed te hebben gedeeld, kregen we voor het eerst vreselijk mot. Ik worstel. Heb ik het nou niet te moeilijk gemaakt door zo vreselijk principieel te reageren?
Het verhaal.
Zij was al jaren getrouwd met een lieve man, waarvan ik altijd al dacht: eigenlijk passen ze helemaal niet zo bij elkaar. Zij vond dat ook, maar je stapt niet zomaar uit een huwelijk waar an sich niet zoveel op aan te merken is, Twee kinderen, een mooi huis, maar geen passie. Zo kwam er twee jaar geleden een lover in haar leven. Dat was al eens eerder gebeurd, maar als beste vriendin heb ik dat niet veroordeeld, heb achter haar gestaan, haar gesteund en onvoorwaardelijk geaccepteerd. De lover die twee jaar geleden kwam, had echter een mega-impact. Man van de wereld, financieel alles erg rooskleurig, passion in the bedroom, kortom: een en al passie. Haar huwelijk ging stranden. Ik probeerde ook nu achter haar te staan, maar vond het wel moeilijk om te gaan met de ´firma leugen en bedrog´ die op volle toeren draaide. Was de echtgenoot in de veronderstelling dat de affaire was beëindigd teneinde het huwelijk een kans te geven, en zaten ze keurig op de bank bij de relatietherapeut, op de achtergrond ging de affaire in volle gang door. Ik vond het heel erg lastig om haar man (natuurlijk geen vreemde van ons) zo te zien worstelen om zijn vrouw te behouden, en in de lange gesprekken die hij met ons voerde ook mijn vriendin de hand boven het hoofd te houden. Om een lang verhaal kort te maken, uiteindelijk werd de knoop doorgehakt en de scheiding was een feit. Haar nieuwe leven begon, en ze had het goed voor elkaar, een nieuwe baan, een huis gekocht, co-ouderschap om de week. Op reis met de lover die nu on-officieel (want niet gescheiden) de man in haar leven was. Het was goed zo, ze was gelukkig. Op een bepaald moment zei ze dat ze zo maar eens zwanger kon zijn, want aan voorbehoedmiddelen deden ze niet. Ik sprak mijn verbazing daarover uit (want wat is dat nou voor moeite). Zij deed daar nogal luchtig over. Gelukkig was het loos alarm. De tijd verstreek, en eind vorig jaar bekroop me opeens een vreselijk naar voorgevoel. De volgende dag ging de telefoon. Ze had zojuist een abortus laten plegen. Ze had het me niet verteld omdat ze wel had verwacht dat ik heel heftig zou reageren omdat ik net een baby had gekregen. Nou ja, natuurlijk zullen mijn emoties daardoor iets losser hebben gezeten, maar die babyhormonen zijn allang weer verdwenen maar ik heb nog steeds dezelfde emoties. Hoe dan ook, ik was stil, wist dat ik beter kon zwijgen. Maar toen vroeg ze waarom ik niets zei. En toen heb ik heel erg emotioneel en boos gereageerd. Dat ik niet kon begrijpen hoe ze hier zo luchtig over kon doen. Of ze dan echt geen verdriet had. Maar het deed haar werkelijk niet zoveel.
Na een week ging ik naar haar toe om erover te praten. Zij wilde dat ik mijn excuses aanbood omdat ik zo emotioneel had gereageerd. Dat ik nog net niet "moordernaar" had gezegd. Maar eigenlijk was dat heel diep in mijn hart wel wat ik dacht. Ik heb me nooit zo uitgesproken over abortus, het is niet aan mij om te oordelen. Maar ik vind het heel moeilijk om eroverheen te stappen dat iemand er zo luchtig mee omgaat. Ze heeft het ook aan haar hele omgeving verteld. En iedereen stapt er zo overheen. Elk huisje heeft tenslotte zijn kruisje. Alles omwille van de lieve vrede. Wanneer ik in dit geval zo zou redeneren omwille van de jarenlange vriendschap, zou ik heel erg in conflict komen met mezelf. De vriendschap is dan ook echt voorbij.
Het lucht al op om het eens op te schrijven. Ik ben heel erg benieuwd hoe anderen dit verhaal lezen en me wil laten weten of en hoe ik hier anders kan of moet gaan instaan.
Bijna een jaar geleden raakte ik mijn beste vriendin kwijt. Na jaren en jaren alle lief en leed te hebben gedeeld, kregen we voor het eerst vreselijk mot. Ik worstel. Heb ik het nou niet te moeilijk gemaakt door zo vreselijk principieel te reageren?
Het verhaal.
Zij was al jaren getrouwd met een lieve man, waarvan ik altijd al dacht: eigenlijk passen ze helemaal niet zo bij elkaar. Zij vond dat ook, maar je stapt niet zomaar uit een huwelijk waar an sich niet zoveel op aan te merken is, Twee kinderen, een mooi huis, maar geen passie. Zo kwam er twee jaar geleden een lover in haar leven. Dat was al eens eerder gebeurd, maar als beste vriendin heb ik dat niet veroordeeld, heb achter haar gestaan, haar gesteund en onvoorwaardelijk geaccepteerd. De lover die twee jaar geleden kwam, had echter een mega-impact. Man van de wereld, financieel alles erg rooskleurig, passion in the bedroom, kortom: een en al passie. Haar huwelijk ging stranden. Ik probeerde ook nu achter haar te staan, maar vond het wel moeilijk om te gaan met de ´firma leugen en bedrog´ die op volle toeren draaide. Was de echtgenoot in de veronderstelling dat de affaire was beëindigd teneinde het huwelijk een kans te geven, en zaten ze keurig op de bank bij de relatietherapeut, op de achtergrond ging de affaire in volle gang door. Ik vond het heel erg lastig om haar man (natuurlijk geen vreemde van ons) zo te zien worstelen om zijn vrouw te behouden, en in de lange gesprekken die hij met ons voerde ook mijn vriendin de hand boven het hoofd te houden. Om een lang verhaal kort te maken, uiteindelijk werd de knoop doorgehakt en de scheiding was een feit. Haar nieuwe leven begon, en ze had het goed voor elkaar, een nieuwe baan, een huis gekocht, co-ouderschap om de week. Op reis met de lover die nu on-officieel (want niet gescheiden) de man in haar leven was. Het was goed zo, ze was gelukkig. Op een bepaald moment zei ze dat ze zo maar eens zwanger kon zijn, want aan voorbehoedmiddelen deden ze niet. Ik sprak mijn verbazing daarover uit (want wat is dat nou voor moeite). Zij deed daar nogal luchtig over. Gelukkig was het loos alarm. De tijd verstreek, en eind vorig jaar bekroop me opeens een vreselijk naar voorgevoel. De volgende dag ging de telefoon. Ze had zojuist een abortus laten plegen. Ze had het me niet verteld omdat ze wel had verwacht dat ik heel heftig zou reageren omdat ik net een baby had gekregen. Nou ja, natuurlijk zullen mijn emoties daardoor iets losser hebben gezeten, maar die babyhormonen zijn allang weer verdwenen maar ik heb nog steeds dezelfde emoties. Hoe dan ook, ik was stil, wist dat ik beter kon zwijgen. Maar toen vroeg ze waarom ik niets zei. En toen heb ik heel erg emotioneel en boos gereageerd. Dat ik niet kon begrijpen hoe ze hier zo luchtig over kon doen. Of ze dan echt geen verdriet had. Maar het deed haar werkelijk niet zoveel.
Na een week ging ik naar haar toe om erover te praten. Zij wilde dat ik mijn excuses aanbood omdat ik zo emotioneel had gereageerd. Dat ik nog net niet "moordernaar" had gezegd. Maar eigenlijk was dat heel diep in mijn hart wel wat ik dacht. Ik heb me nooit zo uitgesproken over abortus, het is niet aan mij om te oordelen. Maar ik vind het heel moeilijk om eroverheen te stappen dat iemand er zo luchtig mee omgaat. Ze heeft het ook aan haar hele omgeving verteld. En iedereen stapt er zo overheen. Elk huisje heeft tenslotte zijn kruisje. Alles omwille van de lieve vrede. Wanneer ik in dit geval zo zou redeneren omwille van de jarenlange vriendschap, zou ik heel erg in conflict komen met mezelf. De vriendschap is dan ook echt voorbij.
Het lucht al op om het eens op te schrijven. Ik ben heel erg benieuwd hoe anderen dit verhaal lezen en me wil laten weten of en hoe ik hier anders kan of moet gaan instaan.
dinsdag 7 juli 2009 om 17:23
quote:amalia schreef op 07 juli 2009 @ 17:16:
kusunum, volgens mij gaat het er meer om dat ze expres sex heeft zonder voorbehoedsmiddelen en nu abortus laat plegen omdat ze zwanger is. En het niet accepteerd dat TO dit nogal raar vindt.
Mag hopen dat jij dat toch ook wel enigzins vreemd vindt, toch?
Dat zei ik ook in mijn eerste post, als vriendin niet de mening vaan TO accepteert, en daar excuses voor wil dan is dat geen echte vriendin.
En ja niet staan te juichen als je vriendin een abortus laat plegen terwijl zij voor de rest niets gedaan heeft om dat te voorkomen is ook heel normaal.
Maar ik denk dat je vriendschap toch al niet veel meer waard is (maar dat doet de rest van het verhaal ook al bevestigen) als je dat enkel en alleen op dat punt op de klippen laat lopen.
Van beide kanten dus. Zowel vriendin als TO moeten elkaar nemen zoals ze zijn, en als je dat niet kan. Dan moet je toch te raden gaan of je nogsteeds vriendinnen bent.
Ik zou namelijk een van die vriendinnen zijn die er veel minder zwaar aan zou tillen. Maar daar zou in mijn ogen TO niet minder vriendin door zijn.
kusunum, volgens mij gaat het er meer om dat ze expres sex heeft zonder voorbehoedsmiddelen en nu abortus laat plegen omdat ze zwanger is. En het niet accepteerd dat TO dit nogal raar vindt.
Mag hopen dat jij dat toch ook wel enigzins vreemd vindt, toch?
Dat zei ik ook in mijn eerste post, als vriendin niet de mening vaan TO accepteert, en daar excuses voor wil dan is dat geen echte vriendin.
En ja niet staan te juichen als je vriendin een abortus laat plegen terwijl zij voor de rest niets gedaan heeft om dat te voorkomen is ook heel normaal.
Maar ik denk dat je vriendschap toch al niet veel meer waard is (maar dat doet de rest van het verhaal ook al bevestigen) als je dat enkel en alleen op dat punt op de klippen laat lopen.
Van beide kanten dus. Zowel vriendin als TO moeten elkaar nemen zoals ze zijn, en als je dat niet kan. Dan moet je toch te raden gaan of je nogsteeds vriendinnen bent.
Ik zou namelijk een van die vriendinnen zijn die er veel minder zwaar aan zou tillen. Maar daar zou in mijn ogen TO niet minder vriendin door zijn.
dinsdag 7 juli 2009 om 17:25
quote:Mariannanas schreef op 07 juli 2009 @ 17:10:
In tegenstelling tot wat mijn voorgangers vinden, zou ik een vriendschap hierom niet afkappen. Niet om de affaires en niet om de abortus. Ik zou WEL erg afknappen op het feit dat mijn vriendin niet snapt dat ik hier even van zou moeten slikken.Wat ik bedoel te zeggen maar dan kort en bondig (waar ik niet zo goed in ben, dat kort en of bondig zijn)
In tegenstelling tot wat mijn voorgangers vinden, zou ik een vriendschap hierom niet afkappen. Niet om de affaires en niet om de abortus. Ik zou WEL erg afknappen op het feit dat mijn vriendin niet snapt dat ik hier even van zou moeten slikken.Wat ik bedoel te zeggen maar dan kort en bondig (waar ik niet zo goed in ben, dat kort en of bondig zijn)
dinsdag 7 juli 2009 om 17:26
quote:marielle31 schreef op 07 juli 2009 @ 17:12:
Wat ik wilde met dit topic was de mening horen van anderen over hoever je moet vasthouden aan je principes..
Veel wederzijdse vrienden hebben die abortus heel luchtig naast zich neergelegd, en er zijn mensen die het míj kwalijk nemen (zonder dat natuurlijk uit te spreken) dat ik bij mijn principe ben gebleven en me daarin ook eerlijk heb uitgesproken.
Hoezeer je moet vasthouden aan je principes? Ik vind dat je je principes kunt hebben, maar dat het soms wel zo kan zijn dat een situatie zó is dat je van je principes afwijkt. In sommige gevallen is het m.i. beter om een abortus te ondergaan dan om dit niet te doen 'omdat dit nou eenmaal je principe is'.
Als jij denkt dat die abortus tussen jullie in komt te staan, dan gaat dat problemen opleveren. Ik denk dat ik het wel 'naast me neer had kunnen leggen' (had er wel mijn mening over gegeven tegenover mijn vriendin, was in elk geval het gesprek aangegaan). Zou zelf het feit dat ze niet openstaat voor jouw gevoelens zien als een groter probleem voor de vrienschap dan de abortus op zich.
Ik vind bijvoorbeeld dat je niet moet roken tijdens je zwangerschap .Vriendin van mij deed dit wel. Heb het er wel met haar over gehad, maar zou voor mij geen reden zijn om de vriendschap op te geven.
Wat ik wilde met dit topic was de mening horen van anderen over hoever je moet vasthouden aan je principes..
Veel wederzijdse vrienden hebben die abortus heel luchtig naast zich neergelegd, en er zijn mensen die het míj kwalijk nemen (zonder dat natuurlijk uit te spreken) dat ik bij mijn principe ben gebleven en me daarin ook eerlijk heb uitgesproken.
Hoezeer je moet vasthouden aan je principes? Ik vind dat je je principes kunt hebben, maar dat het soms wel zo kan zijn dat een situatie zó is dat je van je principes afwijkt. In sommige gevallen is het m.i. beter om een abortus te ondergaan dan om dit niet te doen 'omdat dit nou eenmaal je principe is'.
Als jij denkt dat die abortus tussen jullie in komt te staan, dan gaat dat problemen opleveren. Ik denk dat ik het wel 'naast me neer had kunnen leggen' (had er wel mijn mening over gegeven tegenover mijn vriendin, was in elk geval het gesprek aangegaan). Zou zelf het feit dat ze niet openstaat voor jouw gevoelens zien als een groter probleem voor de vrienschap dan de abortus op zich.
Ik vind bijvoorbeeld dat je niet moet roken tijdens je zwangerschap .Vriendin van mij deed dit wel. Heb het er wel met haar over gehad, maar zou voor mij geen reden zijn om de vriendschap op te geven.
dinsdag 7 juli 2009 om 17:35
Is de vraag: doe ik er goed aan om de vriendschap te beeindigen omdat ik me principieel niet kan vinden in beslissingen die zij neemt? Dat lijkt me niet zo ingewikkeld. Als je je er echt niet in kunt vinden, dan zal dat de vriendschap in de weg staan.
Maar welk principe de "doorslag" geeft, dat is persoonlijk. De een kan zich niet over een abortus heenzetten, de ander trekt de grens bij liegen en bedriegen en weer een ander trekt alleen bij moord de stekker uit een vriendschap. Lijkt me een weinig zinvolle discussie. Mensen hebben nu eenmaal verschillende principes.
Maar welk principe de "doorslag" geeft, dat is persoonlijk. De een kan zich niet over een abortus heenzetten, de ander trekt de grens bij liegen en bedriegen en weer een ander trekt alleen bij moord de stekker uit een vriendschap. Lijkt me een weinig zinvolle discussie. Mensen hebben nu eenmaal verschillende principes.
dinsdag 7 juli 2009 om 17:37
alleen jij kunt bepalen wat belangrijker vor je is, je principes of die vriendschap.
ikzelf zou hele grote moeite hebben met een "vriendin"die van mij verwacht dat ik tegen har echtgenoot lieg over een affaire. dat zou voor mij al degradatie naar "vage kennis" betekenen.
Meer dan die abortus bij zwangerschap van GM. Persoonlijk vind ik geen voorbehoedsmiddelen gebruiken behoorlijk dom ( zeker omdat je iet weet of Gm er nog meer minnaresjes op nahoudt en wat zijn vrouw doet met anderen) maar in zo'n geval lijkt me abortus een betere optie dan een ongewenst kind op de wereld zetten, dat pa niet eens kan erkennen en strijd aangaan om vaderrol, alimentatie en nog veel en veel meer ellende. in het geval zwangerschap geloof ik niet dat "je verantwoordelijkheid nemen"er altijd uit moet bestaan om daadwerkelijk een kind op de wereld te zetten.
Misschien vindt je vriendin het ok wel heel moielijk om jouw kritiek te horen omdat ze wel verdriet heeft en zich schuldig voelt. De mening van mensen die een punt hebben komt altijd harder aan. maar dit is speculatie. Excuses aanbieden zou ik alleen doen als je over deschreef bent geggaan in "vorm"van je boodschap, niet over je inhoudelijke mening. ( dus wel excuses voor eventueel schelden, schreeuwen, expres kwetsende opmerkingen, maar geen excuses voor het feit dat jij vind dat abortus niet als "nabehoedsmiddel gebruikt zou moeten worden, en dat het bijzonder onverstandig van haar was om onveilig te sexen).
ikzelf zou hele grote moeite hebben met een "vriendin"die van mij verwacht dat ik tegen har echtgenoot lieg over een affaire. dat zou voor mij al degradatie naar "vage kennis" betekenen.
Meer dan die abortus bij zwangerschap van GM. Persoonlijk vind ik geen voorbehoedsmiddelen gebruiken behoorlijk dom ( zeker omdat je iet weet of Gm er nog meer minnaresjes op nahoudt en wat zijn vrouw doet met anderen) maar in zo'n geval lijkt me abortus een betere optie dan een ongewenst kind op de wereld zetten, dat pa niet eens kan erkennen en strijd aangaan om vaderrol, alimentatie en nog veel en veel meer ellende. in het geval zwangerschap geloof ik niet dat "je verantwoordelijkheid nemen"er altijd uit moet bestaan om daadwerkelijk een kind op de wereld te zetten.
Misschien vindt je vriendin het ok wel heel moielijk om jouw kritiek te horen omdat ze wel verdriet heeft en zich schuldig voelt. De mening van mensen die een punt hebben komt altijd harder aan. maar dit is speculatie. Excuses aanbieden zou ik alleen doen als je over deschreef bent geggaan in "vorm"van je boodschap, niet over je inhoudelijke mening. ( dus wel excuses voor eventueel schelden, schreeuwen, expres kwetsende opmerkingen, maar geen excuses voor het feit dat jij vind dat abortus niet als "nabehoedsmiddel gebruikt zou moeten worden, en dat het bijzonder onverstandig van haar was om onveilig te sexen).
dinsdag 7 juli 2009 om 17:52
quote:Helenita2 schreef op 07 juli 2009 @ 17:35:
Is de vraag: doe ik er goed aan om de vriendschap te beeindigen omdat ik me principieel niet kan vinden in beslissingen die zij neemt? Dat lijkt me niet zo ingewikkeld. Als je je er echt niet in kunt vinden, dan zal dat de vriendschap in de weg staan.
Maar welk principe de "doorslag" geeft, dat is persoonlijk. De een kan zich niet over een abortus heenzetten, de ander trekt de grens bij liegen en bedriegen en weer een ander trekt alleen bij moord de stekker uit een vriendschap. Lijkt me een weinig zinvolle discussie. Mensen hebben nu eenmaal verschillende principes.
Ik ben erg blij met alle reacties, bedankt. Ik vind het wel jammer dat het nu gaat om het principe van "abortus", terwijl het in mijn eigen beleving iets genuanceerder ligt dan alleen abortus.
Ik ben niet principieel tegen abortus, en een abortus om bepaalde redenen zou voor mij geen reden zijn een vriendschap te beeindigen. Een gedeelde unanieme mening bestaat hier niet in. Desalniettemin ben ik blij jullie meningen te lezen, het helpt mij om het van verschillende kanten te zien.
Is de vraag: doe ik er goed aan om de vriendschap te beeindigen omdat ik me principieel niet kan vinden in beslissingen die zij neemt? Dat lijkt me niet zo ingewikkeld. Als je je er echt niet in kunt vinden, dan zal dat de vriendschap in de weg staan.
Maar welk principe de "doorslag" geeft, dat is persoonlijk. De een kan zich niet over een abortus heenzetten, de ander trekt de grens bij liegen en bedriegen en weer een ander trekt alleen bij moord de stekker uit een vriendschap. Lijkt me een weinig zinvolle discussie. Mensen hebben nu eenmaal verschillende principes.
Ik ben erg blij met alle reacties, bedankt. Ik vind het wel jammer dat het nu gaat om het principe van "abortus", terwijl het in mijn eigen beleving iets genuanceerder ligt dan alleen abortus.
Ik ben niet principieel tegen abortus, en een abortus om bepaalde redenen zou voor mij geen reden zijn een vriendschap te beeindigen. Een gedeelde unanieme mening bestaat hier niet in. Desalniettemin ben ik blij jullie meningen te lezen, het helpt mij om het van verschillende kanten te zien.
dinsdag 7 juli 2009 om 17:55
quote:return_of_kreng schreef op 07 juli 2009 @ 17:37:
alleen jij kunt bepalen wat belangrijker vor je is, je principes of die vriendschap.
ikzelf zou hele grote moeite hebben met een "vriendin"die van mij verwacht dat ik tegen har echtgenoot lieg over een affaire. dat zou voor mij al degradatie naar "vage kennis" betekenen.
Meer dan die abortus bij zwangerschap van GM. Persoonlijk vind ik geen voorbehoedsmiddelen gebruiken behoorlijk dom ( zeker omdat je iet weet of Gm er nog meer minnaresjes op nahoudt en wat zijn vrouw doet met anderen) maar in zo'n geval lijkt me abortus een betere optie dan een ongewenst kind op de wereld zetten, dat pa niet eens kan erkennen en strijd aangaan om vaderrol, alimentatie en nog veel en veel meer ellende. in het geval zwangerschap geloof ik niet dat "je verantwoordelijkheid nemen"er altijd uit moet bestaan om daadwerkelijk een kind op de wereld te zetten.
Misschien vindt je vriendin het ok wel heel moielijk om jouw kritiek te horen omdat ze wel verdriet heeft en zich schuldig voelt. De mening van mensen die een punt hebben komt altijd harder aan. maar dit is speculatie. Excuses aanbieden zou ik alleen doen als je over deschreef bent geggaan in "vorm"van je boodschap, niet over je inhoudelijke mening. ( dus wel excuses voor eventueel schelden, schreeuwen, expres kwetsende opmerkingen, maar geen excuses voor het feit dat jij vind dat abortus niet als "nabehoedsmiddel gebruikt zou moeten worden, en dat het bijzonder onverstandig van haar was om onveilig te sexen).Op het laatste stukje wil ik graag nog even reageren. Ze heeft geen verdriet en voelt zich zeker niet schuldig, dat heeft ze me heel duidelijk kenbaar gemaakt. Ik heb inderdaad mijn excuses aangeboden voor het feit dat ik zo emotioneel reageerde.
alleen jij kunt bepalen wat belangrijker vor je is, je principes of die vriendschap.
ikzelf zou hele grote moeite hebben met een "vriendin"die van mij verwacht dat ik tegen har echtgenoot lieg over een affaire. dat zou voor mij al degradatie naar "vage kennis" betekenen.
Meer dan die abortus bij zwangerschap van GM. Persoonlijk vind ik geen voorbehoedsmiddelen gebruiken behoorlijk dom ( zeker omdat je iet weet of Gm er nog meer minnaresjes op nahoudt en wat zijn vrouw doet met anderen) maar in zo'n geval lijkt me abortus een betere optie dan een ongewenst kind op de wereld zetten, dat pa niet eens kan erkennen en strijd aangaan om vaderrol, alimentatie en nog veel en veel meer ellende. in het geval zwangerschap geloof ik niet dat "je verantwoordelijkheid nemen"er altijd uit moet bestaan om daadwerkelijk een kind op de wereld te zetten.
Misschien vindt je vriendin het ok wel heel moielijk om jouw kritiek te horen omdat ze wel verdriet heeft en zich schuldig voelt. De mening van mensen die een punt hebben komt altijd harder aan. maar dit is speculatie. Excuses aanbieden zou ik alleen doen als je over deschreef bent geggaan in "vorm"van je boodschap, niet over je inhoudelijke mening. ( dus wel excuses voor eventueel schelden, schreeuwen, expres kwetsende opmerkingen, maar geen excuses voor het feit dat jij vind dat abortus niet als "nabehoedsmiddel gebruikt zou moeten worden, en dat het bijzonder onverstandig van haar was om onveilig te sexen).Op het laatste stukje wil ik graag nog even reageren. Ze heeft geen verdriet en voelt zich zeker niet schuldig, dat heeft ze me heel duidelijk kenbaar gemaakt. Ik heb inderdaad mijn excuses aangeboden voor het feit dat ik zo emotioneel reageerde.
dinsdag 7 juli 2009 om 18:02
Wat ik wel vreemd vind is dat ze van tevoren min of meer al wist dat je emotioneel zou reageren en dat ze, toen je in eerste instantie niks zei, aan je ging vragen waarom je zo stil was, terwijl ze dat eigenlijk allang wist. Kennelijk móest je dus meteen met een reactie komen, terwijl ze wist hoe gevoelig dit lag. Ik vind het dan onredelijk dat ze jou verweet dat je te emotioneel reageerde. Ze heeft die reactie toch zelf een beetje uitgelokt, ze wilde kennelijk meteen horen hoe je erover dacht. Misschien had je wel minder heftig gereageerd als ze je de tijd had gegund om het te laten betijen.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
dinsdag 7 juli 2009 om 18:11
Volgens mij is het grootste probleem dat jullie qua types niet meer bij elkaar passen.
Zij kiest voor een uitdagend leven vol passie waarbij zij zich niet stoort aan de heersende verwachtingen van de maatschappij.
Jij bent rustiger, geseteld, de rots in de branding, degene die wel netjes op familiebezoek gaat op zondag (bij wijze van dan).
Je geeft al aan dat het niet om de abortus gaat. Volgens mij is het probleem dat jullie elkaar niet in je waarde laten.
Ondanks dat jij haar steunde tijdens haar affaire heb je haar in gedachte veroordeeld. Als jullie vriendinnen zijn, zal zij dit gevoeld hebben. En zij heeft op haar beurt jou veroordeelt door haar conclusies te trekken over jouw mening over de abortus.
Overigens zat ze daar wel goed. Want je hebt haar veroordeelt door de telefoon.
Wat vind jezelf? Laat je haar in haar waarden? Accepteer je haar wel zoals ze is?
Zij kiest voor een uitdagend leven vol passie waarbij zij zich niet stoort aan de heersende verwachtingen van de maatschappij.
Jij bent rustiger, geseteld, de rots in de branding, degene die wel netjes op familiebezoek gaat op zondag (bij wijze van dan).
Je geeft al aan dat het niet om de abortus gaat. Volgens mij is het probleem dat jullie elkaar niet in je waarde laten.
Ondanks dat jij haar steunde tijdens haar affaire heb je haar in gedachte veroordeeld. Als jullie vriendinnen zijn, zal zij dit gevoeld hebben. En zij heeft op haar beurt jou veroordeelt door haar conclusies te trekken over jouw mening over de abortus.
Overigens zat ze daar wel goed. Want je hebt haar veroordeelt door de telefoon.
Wat vind jezelf? Laat je haar in haar waarden? Accepteer je haar wel zoals ze is?
dinsdag 7 juli 2009 om 18:13
quote:return_of_kreng schreef op 07 juli 2009 @ 17:59:
Dan ligt verder de bal bij jou. Hoeveel waarde hecht jij aan een vriendschap met iemand die er op dit onderwerp blijkbaar compleet andere normen en waarden op nahoudt dan jij?
Het gaat niet om normen en waarden. Althans, ik vind een abortus zoals deze zelf niet passen in welke normen en waarden dan ook.
Ik heb er vrede mee dat de vriendschap is beëindigd, al heeft me dat natuurlijk veel verdriet gedaan! En terwijl ik dus heb besloten mijn grens te trekken en er een waardevolle vriendschap is beëindigd, lijken alle andere mensen om haar heen het allemaal maar gewoon te vinden; een abortus als bewust nabehoedsmiddel. Ik, haar beste vriendin, ben blijkbaar de enige die er deze mening op nahoudt.
Dan ligt verder de bal bij jou. Hoeveel waarde hecht jij aan een vriendschap met iemand die er op dit onderwerp blijkbaar compleet andere normen en waarden op nahoudt dan jij?
Het gaat niet om normen en waarden. Althans, ik vind een abortus zoals deze zelf niet passen in welke normen en waarden dan ook.
Ik heb er vrede mee dat de vriendschap is beëindigd, al heeft me dat natuurlijk veel verdriet gedaan! En terwijl ik dus heb besloten mijn grens te trekken en er een waardevolle vriendschap is beëindigd, lijken alle andere mensen om haar heen het allemaal maar gewoon te vinden; een abortus als bewust nabehoedsmiddel. Ik, haar beste vriendin, ben blijkbaar de enige die er deze mening op nahoudt.
dinsdag 7 juli 2009 om 18:14
Ik ben verbaasd dat die ex vriendin zich in laat palmen door die vent om zonder condoom te neuken. Een zwangerschap kan inderdaad afgebroken worden. Ik neem aan dat ex vriendin ook zich realiseert dat dit niet om de haverklap kan plaatsvinden. In de kliniek zal het besproken zijn. Dat zij dat doet en er zo over spreekt zal voor mij reden genoeg zijn om te stoppen met de vriendschap.
Heb je gevraagd aan haar wat zij doet als er een soa wordt vastgesteld?
Laat gaan deze vrouw want zij is in de ban van die man, stom bezig en bereid om alles wat haar lief was op te geven. Voor onbeschermde seks en een man die het zelf ook niet zo nauw neemt.
Heb je gevraagd aan haar wat zij doet als er een soa wordt vastgesteld?
Laat gaan deze vrouw want zij is in de ban van die man, stom bezig en bereid om alles wat haar lief was op te geven. Voor onbeschermde seks en een man die het zelf ook niet zo nauw neemt.
dinsdag 7 juli 2009 om 18:25
Als je als vriendinnen elkaars mening/ visie niet kunt respecteren dan is de vriendschap gedoemd te mislukken. Als goede vriendinnen hoef je niet over alles hetzelfde te denken. Hoef je het niet altijd eens te zijn met elkaar. Je zult altijd in dingen verschillen hoe hecht de vriendschap is. De vraag is: zijn die verschillen onoverkomelijk of zijn ze overbrugbaar.
In het eerste geval gaat een vriendschap kapot. In het tweede geval kun je duidelijk maken dat jij keuzes van iemand niet zelf zou maken maar dat dit los staat van de persoon dat diegene is. Het ligt er natuurlijk per situatie aan of je elkaar kunt treffen halverwege of niet. Want een ieder heeft zijn of haar eigen grens van wat men acceptabel vind.
In het eerste geval gaat een vriendschap kapot. In het tweede geval kun je duidelijk maken dat jij keuzes van iemand niet zelf zou maken maar dat dit los staat van de persoon dat diegene is. Het ligt er natuurlijk per situatie aan of je elkaar kunt treffen halverwege of niet. Want een ieder heeft zijn of haar eigen grens van wat men acceptabel vind.
dinsdag 7 juli 2009 om 18:36
quote:marielle31 schreef op 07 juli 2009 @ 18:13:
[...]
Het gaat niet om normen en waarden. Althans, ik vind een abortus zoals deze zelf niet passen in welke normen en waarden dan ook.
Ik heb er vrede mee dat de vriendschap is beëindigd, al heeft me dat natuurlijk veel verdriet gedaan! En terwijl ik dus heb besloten mijn grens te trekken en er een waardevolle vriendschap is beëindigd, lijken alle andere mensen om haar heen het allemaal maar gewoon te vinden; een abortus als bewust nabehoedsmiddel. Ik, haar beste vriendin, ben blijkbaar de enige die er deze mening op nahoudt.
Hallo zeg, over normen en waarden gesproken! Je neemt nogal een stellig standpunt in, en als je in die termen op je ex-vriendin hebt gereageerd, dan kan ik me wel voorstellen dat dat niet goed valt.
Blijft voor mij nog steeds onduidelijk waarover je nu van gedachten wilt wisselen. Onder welke omstandigheden abortus dan wél door de beugel kan? Ook dat verschilt voor iedereen. Voor jou is het blijkbaar zo klaar als een klontje, dus wat moet je dan met meningen van anderen? Waarom jij de enige in de vriendenkring bent die de vriendschap erom hebt verbroken? Ik kan vanalles bedenken, maar aangezien ik de beste mensen niet ken blijft dat ook maar gegis in het luchtledige.
Je schrijft dat je er vrede mee hebt dat de vriendschap over is. Dan is het toch goed zo?
[...]
Het gaat niet om normen en waarden. Althans, ik vind een abortus zoals deze zelf niet passen in welke normen en waarden dan ook.
Ik heb er vrede mee dat de vriendschap is beëindigd, al heeft me dat natuurlijk veel verdriet gedaan! En terwijl ik dus heb besloten mijn grens te trekken en er een waardevolle vriendschap is beëindigd, lijken alle andere mensen om haar heen het allemaal maar gewoon te vinden; een abortus als bewust nabehoedsmiddel. Ik, haar beste vriendin, ben blijkbaar de enige die er deze mening op nahoudt.
Hallo zeg, over normen en waarden gesproken! Je neemt nogal een stellig standpunt in, en als je in die termen op je ex-vriendin hebt gereageerd, dan kan ik me wel voorstellen dat dat niet goed valt.
Blijft voor mij nog steeds onduidelijk waarover je nu van gedachten wilt wisselen. Onder welke omstandigheden abortus dan wél door de beugel kan? Ook dat verschilt voor iedereen. Voor jou is het blijkbaar zo klaar als een klontje, dus wat moet je dan met meningen van anderen? Waarom jij de enige in de vriendenkring bent die de vriendschap erom hebt verbroken? Ik kan vanalles bedenken, maar aangezien ik de beste mensen niet ken blijft dat ook maar gegis in het luchtledige.
Je schrijft dat je er vrede mee hebt dat de vriendschap over is. Dan is het toch goed zo?
dinsdag 7 juli 2009 om 19:04
quote:Helenita2 schreef op 07 juli 2009 @ 18:36:
[...]
Hallo zeg, over normen en waarden gesproken! Je neemt nogal een stellig standpunt in, en als je in die termen op je ex-vriendin hebt gereageerd, dan kan ik me wel voorstellen dat dat niet goed valt.
Blijft voor mij nog steeds onduidelijk waarover je nu van gedachten wilt wisselen. Onder welke omstandigheden abortus dan wél door de beugel kan? Ook dat verschilt voor iedereen. Voor jou is het blijkbaar zo klaar als een klontje, dus wat moet je dan met meningen van anderen? Waarom jij de enige in de vriendenkring bent die de vriendschap erom hebt verbroken? Ik kan vanalles bedenken, maar aangezien ik de beste mensen niet ken blijft dat ook maar gegis in het luchtledige.
Je schrijft dat je er vrede mee hebt dat de vriendschap over is. Dan is het toch goed zo?Het is ook goed zo. Ik heb gevraagd naar meningen van anderen en die heb ik gekregen. Het is niet mijn insteek geweest om een standpunt te verdedigen of mijn gelijk te krijgen. Bedankt allemaal.
[...]
Hallo zeg, over normen en waarden gesproken! Je neemt nogal een stellig standpunt in, en als je in die termen op je ex-vriendin hebt gereageerd, dan kan ik me wel voorstellen dat dat niet goed valt.
Blijft voor mij nog steeds onduidelijk waarover je nu van gedachten wilt wisselen. Onder welke omstandigheden abortus dan wél door de beugel kan? Ook dat verschilt voor iedereen. Voor jou is het blijkbaar zo klaar als een klontje, dus wat moet je dan met meningen van anderen? Waarom jij de enige in de vriendenkring bent die de vriendschap erom hebt verbroken? Ik kan vanalles bedenken, maar aangezien ik de beste mensen niet ken blijft dat ook maar gegis in het luchtledige.
Je schrijft dat je er vrede mee hebt dat de vriendschap over is. Dan is het toch goed zo?Het is ook goed zo. Ik heb gevraagd naar meningen van anderen en die heb ik gekregen. Het is niet mijn insteek geweest om een standpunt te verdedigen of mijn gelijk te krijgen. Bedankt allemaal.
dinsdag 7 juli 2009 om 19:52
quote:Mariannanas schreef op 07 juli 2009 @ 17:10:
In tegenstelling tot wat mijn voorgangers vinden, zou ik een vriendschap hierom niet afkappen. Niet om de affaires en niet om de abortus. Ik zou WEL erg afknappen op het feit dat mijn vriendin niet snapt dat ik hier even van zou moeten slikken.Mee eens.
In tegenstelling tot wat mijn voorgangers vinden, zou ik een vriendschap hierom niet afkappen. Niet om de affaires en niet om de abortus. Ik zou WEL erg afknappen op het feit dat mijn vriendin niet snapt dat ik hier even van zou moeten slikken.Mee eens.
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
