Relaties
alle pijlers
vreemdgegaan
zaterdag 24 oktober 2009 om 20:32
Hoi allemaal,
Ik dacht pas datmijn vriend was vreemdgegaan maar hij heeft ontkend. Ik geloofde hem niet 100% maar ik houd zoveel van hem en wil hem niet kwijt. Ook ben ik bang om alleen zonder vreind te zijn. Ik was nooit echt een serieus type voor relaties tot ik hem ontmoette. Ik kan me nu ook mn leven niet zonder hem voorstellen. maar goed even om tot de orde van de dag te komen, ik weet nu bijna 100% zeker dat ie wel is vreemdgegaan. Ik ben ontzettend verdrietig en het liefst wil ik meteen met de relatie kappen, want ik wil geen relatie met een vreemdganger, maar ik heb er dus ontzettende moeite mee, ik weet niet wat ik moet doen, hoe ik t moet zeggen want ik ben op een sneaky manier op zoek gegaan naar de info.. maar ja je moet soms wel dingen doen om ergens achter te komen toch?
Hebben jullie tips voor mij?moet ik er nu gelijk mee kappen?het even aankijken tot ik meer ontdek of het uitstellen?pfff wat een kl*tezooi. Ik kan nu nog niet zonder hem, ik heb zelf het gevoel dat ik het langzaam tot mezelf moet laten doordringen en langzaam afscheid van m moet nemen voor mezelf tot ik er klaar voor ben(stel mezelf wel een ultimatun) of is dat raar?
Ik dacht pas datmijn vriend was vreemdgegaan maar hij heeft ontkend. Ik geloofde hem niet 100% maar ik houd zoveel van hem en wil hem niet kwijt. Ook ben ik bang om alleen zonder vreind te zijn. Ik was nooit echt een serieus type voor relaties tot ik hem ontmoette. Ik kan me nu ook mn leven niet zonder hem voorstellen. maar goed even om tot de orde van de dag te komen, ik weet nu bijna 100% zeker dat ie wel is vreemdgegaan. Ik ben ontzettend verdrietig en het liefst wil ik meteen met de relatie kappen, want ik wil geen relatie met een vreemdganger, maar ik heb er dus ontzettende moeite mee, ik weet niet wat ik moet doen, hoe ik t moet zeggen want ik ben op een sneaky manier op zoek gegaan naar de info.. maar ja je moet soms wel dingen doen om ergens achter te komen toch?
Hebben jullie tips voor mij?moet ik er nu gelijk mee kappen?het even aankijken tot ik meer ontdek of het uitstellen?pfff wat een kl*tezooi. Ik kan nu nog niet zonder hem, ik heb zelf het gevoel dat ik het langzaam tot mezelf moet laten doordringen en langzaam afscheid van m moet nemen voor mezelf tot ik er klaar voor ben(stel mezelf wel een ultimatun) of is dat raar?
zondag 25 oktober 2009 om 14:49
78Sieper, ik vind het knap dat je bij je man blijft. Ik denk dat jullie hier ook heel veel over gesproken hebben, toch?
Ik denk dat ik zelf mijn partner nooit meer zou vertrouwen. Dat ik bij iedere keer dat hij later thuis komt, een avondje gaat stappen, gaat overwerken, me helemaal gek ga zitten maken. En dat is iets wat ik absoluut niet voor mezelf wil. Ik wil vertrouwen hebben in mijn partner.
Maar als jij dit achter je kan laten, en hem je vertrouwen weer kan geven, dan is dat heel erg mooi.
Ik denk dat ik zelf mijn partner nooit meer zou vertrouwen. Dat ik bij iedere keer dat hij later thuis komt, een avondje gaat stappen, gaat overwerken, me helemaal gek ga zitten maken. En dat is iets wat ik absoluut niet voor mezelf wil. Ik wil vertrouwen hebben in mijn partner.
Maar als jij dit achter je kan laten, en hem je vertrouwen weer kan geven, dan is dat heel erg mooi.
zondag 25 oktober 2009 om 14:54
Het is natuurlijk ook maar net wat je wil in het leven. Ik ben liever alleen dan met iemand die mij belazert. Jij, 78Sieper, hecht weer veel meer aan het hebben van een relatie. Dan is het misschien logisch dat je ook dat mindere punt voor lief neemt. Voor mij gaat dat niet op. Ik ben echt heel gelukkig in mijn eentje, en ik weet zeker dat een liegende/bedriegende man mij nooit zo gelukkig kan maken als dat ik zelf kan.
zondag 25 oktober 2009 om 14:57
Sieper, dat klinkt alsof je liever samen bent met iemand die vreemdgaat, dan alleen bent. Omdat je anders misschien alleen blijft.
Hoe zit het met het vertrouwen? Vertrouw je je vriend? Ga jij ervan uit dat dit binnen jullie relatie echt niet meer gaat gebeuren?
Zelf zou ik net als Chardonay kiezen om de relatie te beëindigen, omdat ik liever alleen ben dan met iemand die geen respect voor me heeft en niet voldoende van me houdt om me trouw te blijven.
En ja, dat weet ik zeker. Als het me zou overkomen sta ik er middenin, maar dat wil niet zeggen dat ik er anders over zou gaan denken. Soms moet je namelijk met je verstand een besluit nemen. En dan kan ik nog zoveel van de bedrieger houden, die is mijn liefde dan helemaal niet waard. Puur alleen daarom weet ik zeker dat ik de relatie dus zou beëindigen.
Hoe zit het met het vertrouwen? Vertrouw je je vriend? Ga jij ervan uit dat dit binnen jullie relatie echt niet meer gaat gebeuren?
Zelf zou ik net als Chardonay kiezen om de relatie te beëindigen, omdat ik liever alleen ben dan met iemand die geen respect voor me heeft en niet voldoende van me houdt om me trouw te blijven.
En ja, dat weet ik zeker. Als het me zou overkomen sta ik er middenin, maar dat wil niet zeggen dat ik er anders over zou gaan denken. Soms moet je namelijk met je verstand een besluit nemen. En dan kan ik nog zoveel van de bedrieger houden, die is mijn liefde dan helemaal niet waard. Puur alleen daarom weet ik zeker dat ik de relatie dus zou beëindigen.
maandag 26 oktober 2009 om 12:39
quote:Madhe schreef op 25 oktober 2009 @ 14:57:
Sieper, dat klinkt alsof je liever samen bent met iemand die vreemdgaat, dan alleen bent. Omdat je anders misschien alleen blijft. Uiteraard ben ik niet liever samen met iemand die vreemdgaat. Ik ben wel liever samen met mijn vriend die is vreemdgegaan, dan dat ik alleen ben.
Hoe zit het met het vertrouwen? Vertrouw je je vriend? Ga jij ervan uit dat dit binnen jullie relatie echt niet meer gaat gebeuren? Ik zou daar bij geen enkele relatie vanuit gaan. Ik ga daar bij mezelf al niet eens vanuit. Ik kan me voorstellen dat ik na 20 jaar relatie ook eens een misstap zou begaan. Ik kan me het nu niet voorstellen, maar ik heb het niet zo op woorden als 'nooit'.
Zelf zou ik net als Chardonay kiezen om de relatie te beëindigen, omdat ik liever alleen ben dan met iemand die geen respect voor me heeft en niet voldoende van me houdt om me trouw te blijven. Ik deel deze aanname van gebrek aan respect en liefde totaal niet, anders zou ik uiteraard ook weggaan. Ik zie dit absoluut niet als iets wat betrekking heeft op mij of op zijn liefde voor mij. Ik accepteer dat hij veel beter is in het scheiden van seks en relatie dan ik, en dat mijn gevoel daarover dus niet 'de werkelijkheid' is.
En ja, dat weet ik zeker. Als het me zou overkomen sta ik er middenin, maar dat wil niet zeggen dat ik er anders over zou gaan denken. Soms moet je namelijk met je verstand een besluit nemen. De beslissing om bij hem te blijven is in eerste instantie júist een rationele! Simpele afweging: staan er genoeg positieve dingen tegenover dit hele negatieve? Het antwoord in mijn geval is ja, zeker weten.
En dan kan ik nog zoveel van de bedrieger houden, die is mijn liefde dan helemaal niet waard. Puur alleen daarom weet ik zeker dat ik de relatie dus zou beëindigen.
Wat ik probeer te vermijden is wat jij doet: mijn eigen gevoel over vreemdgaan op mijn partner plakken en zijn daad bekijken in het licht van mijn eigen normen. Hij voelt het gewoon heel anders dan ik. En met hem vele vele andere mannen.
Wat ik wél vind, is dat hij ontzaglijk kinderachtig is geweest om dit te doen en heel egoïstisch. Niet willen accepteren dat je voor een relatie nu eenmaal óók opofferingen moet doen.
Hij ziet dat zelf gelukkig nu ook heel scherp, en voelt inmiddels ook goed wat het voor mij betekent. Voorheen sloot hij daar lekker makkelijk zijn ogen voor. Dat maakt dat ik hem waarschijnlijk weer kan gaan vertrouwen (met dien verstande dat je bij niemand ooit zekerheid hebt).
Ik weet zeker dat ik in mijn eentje ook heel gelukkig kan zijn. Maar ik geef toe: het is niet wat ik wil in het leven. Ik wil graag een gezin en een lange relatie. Dus dat speelt zeker mee in de keus bij hem te blijven. Ieder heeft zo zijn eigen prioriteiten. Deze fout van hem is voor mij niet erg genoeg om onze prachtige relatie aan de wilgen te hangen.
Ik hoop niet dat dit overkomt als een soort verdediging van mijn keuze, want zo bedoel ik het niet. Alleen: ik vind het nogal wat om iemand die je niet kent te adviseren 'die zak te dumpen'. Iedereen heeft zijn eigen prioriteiten en je kunt ook niet weten hoe de relatie in elkaar zit, en hoe de beide partners in elkaar steken.
Ik probeer open te staan voor grijstinten en niet alles zwart-wit te zien. En heel goed te luisteren naar mensen en een andere 'waarheid' te overwegen dan die van mezelf. Mij levert dat heel veel op.
Waar het echter om gaat is dat iedereen datgene kiest waar hij uiteindelijk beter van wordt. Een relatie verbreken (omdat jij dat zou doen) is een beslissing die je anderen niet mag opdringen, vind ik.
Shit, wat een lange post! Sorry hoor!
Sieper, dat klinkt alsof je liever samen bent met iemand die vreemdgaat, dan alleen bent. Omdat je anders misschien alleen blijft. Uiteraard ben ik niet liever samen met iemand die vreemdgaat. Ik ben wel liever samen met mijn vriend die is vreemdgegaan, dan dat ik alleen ben.
Hoe zit het met het vertrouwen? Vertrouw je je vriend? Ga jij ervan uit dat dit binnen jullie relatie echt niet meer gaat gebeuren? Ik zou daar bij geen enkele relatie vanuit gaan. Ik ga daar bij mezelf al niet eens vanuit. Ik kan me voorstellen dat ik na 20 jaar relatie ook eens een misstap zou begaan. Ik kan me het nu niet voorstellen, maar ik heb het niet zo op woorden als 'nooit'.
Zelf zou ik net als Chardonay kiezen om de relatie te beëindigen, omdat ik liever alleen ben dan met iemand die geen respect voor me heeft en niet voldoende van me houdt om me trouw te blijven. Ik deel deze aanname van gebrek aan respect en liefde totaal niet, anders zou ik uiteraard ook weggaan. Ik zie dit absoluut niet als iets wat betrekking heeft op mij of op zijn liefde voor mij. Ik accepteer dat hij veel beter is in het scheiden van seks en relatie dan ik, en dat mijn gevoel daarover dus niet 'de werkelijkheid' is.
En ja, dat weet ik zeker. Als het me zou overkomen sta ik er middenin, maar dat wil niet zeggen dat ik er anders over zou gaan denken. Soms moet je namelijk met je verstand een besluit nemen. De beslissing om bij hem te blijven is in eerste instantie júist een rationele! Simpele afweging: staan er genoeg positieve dingen tegenover dit hele negatieve? Het antwoord in mijn geval is ja, zeker weten.
En dan kan ik nog zoveel van de bedrieger houden, die is mijn liefde dan helemaal niet waard. Puur alleen daarom weet ik zeker dat ik de relatie dus zou beëindigen.
Wat ik probeer te vermijden is wat jij doet: mijn eigen gevoel over vreemdgaan op mijn partner plakken en zijn daad bekijken in het licht van mijn eigen normen. Hij voelt het gewoon heel anders dan ik. En met hem vele vele andere mannen.
Wat ik wél vind, is dat hij ontzaglijk kinderachtig is geweest om dit te doen en heel egoïstisch. Niet willen accepteren dat je voor een relatie nu eenmaal óók opofferingen moet doen.
Hij ziet dat zelf gelukkig nu ook heel scherp, en voelt inmiddels ook goed wat het voor mij betekent. Voorheen sloot hij daar lekker makkelijk zijn ogen voor. Dat maakt dat ik hem waarschijnlijk weer kan gaan vertrouwen (met dien verstande dat je bij niemand ooit zekerheid hebt).
Ik weet zeker dat ik in mijn eentje ook heel gelukkig kan zijn. Maar ik geef toe: het is niet wat ik wil in het leven. Ik wil graag een gezin en een lange relatie. Dus dat speelt zeker mee in de keus bij hem te blijven. Ieder heeft zo zijn eigen prioriteiten. Deze fout van hem is voor mij niet erg genoeg om onze prachtige relatie aan de wilgen te hangen.
Ik hoop niet dat dit overkomt als een soort verdediging van mijn keuze, want zo bedoel ik het niet. Alleen: ik vind het nogal wat om iemand die je niet kent te adviseren 'die zak te dumpen'. Iedereen heeft zijn eigen prioriteiten en je kunt ook niet weten hoe de relatie in elkaar zit, en hoe de beide partners in elkaar steken.
Ik probeer open te staan voor grijstinten en niet alles zwart-wit te zien. En heel goed te luisteren naar mensen en een andere 'waarheid' te overwegen dan die van mezelf. Mij levert dat heel veel op.
Waar het echter om gaat is dat iedereen datgene kiest waar hij uiteindelijk beter van wordt. Een relatie verbreken (omdat jij dat zou doen) is een beslissing die je anderen niet mag opdringen, vind ik.
Shit, wat een lange post! Sorry hoor!
