vriend, keylontic science, cult, ervaringen/adviezen?

Mijn vriend is geinteresseerd in een ‘organisatie’ die zich ‘keylontic science’ noemt. Hij is dat al heel lang, vanaf jaren voordat ik hem kende. KS draait om "informatie" die via verschillende ‘alien fracties’ worden doorgegeven aan drie ‘sprekers’. Er zijn 15 (18?) dimensies en de wereld moet gered worden en de KS studenten moeten zich voorbereiden op een heftig veranderende wereld, middels het aanleren van allerlei ingewikkelde technieken, spreuken, meditaties, dansen, etc. Indigo kinderen, informatie vs disinformatie, 12-strengen DNA etc,etc.... Zelf denk ik dat het een cult is (dat is een understatement).



Vriend vind dit dus al jaaaren interessant, maar doet er bij vlagen meer en minder mee. Hij is niet er niet exreem in, haalt er vooral de mooie boodschap uit (alles is verbonden, holisme bladibla) en neemt het verder allemaal niet zo heel erg letterlijk.



Toch maak ik mij er ontzettend zorgen over en vind ik het domweg afgrijselijk. Mijn vriend is een heeeele lieve, maar ook wel een beetje naieve jongen. Sinds twee weken speelt KS weer heftig op en alhoewel ik echt blij ben dat we weer bij elkaar zijn nadat het een poosje geleden uit was om andere redenen, heb ik voor deze discussie niet de energie... Ik kan het gewoon niet meer. Dus ik wil hier graag even ‘uithuilen’ en om informatie en adviezen vragen...



Ik ben ervan overtuigd dat KS een cult/sekte is, maar denk ook weer niet dat ze 1 2 3 ontzettend gevaarlijk zijn...

-> Weet iemand hier toevallig meer over KS?



Ik vind het heel erg jammer dat mijn vriend zich enerzijds heel erg druk maakt over zijn spirituele groei/pad en daar graag veel tijd in zou willen steken, maar die vervolgens vrijwel exclusief besteed aan KS (informatie die volstrekt onnavolgbaar en ondoorgrondelijk is en bovendien ieder jaar ofzo met een hele bak nieuwe info wordt uitgebreidt zodat geen enkel menselijk wezen in staat is om het ooit helemaal te begrijpen... volgelingen blijven zo studeren.

-> moet ik me hier druk over maken of gewoon maar vinden dat het zijn keuze is? persoonlijk zou ik het zo’n veel beter idee vinden als hij diezelfde tijd besteed aan studie naar christendom, islam, hindoeisme, taoisme, whatever, zolang het maar een beroep doet op de ‘volgeling’ om zijn eigen verstand te gebruiken en niet vraagt om onnavolgbare ‘intergalactische’ info te begrijpen



Ik zie dat vriend zich echt druk begint te maken over wat in ks taal ‘the ongoing drama‘ heet en daar een beetje onder lijdt en dat vind ik gewoon naar voor hem... ik geloof dat het al zwaar genoeg om je druk te maken over de dingen die ‘gewoon op deze aarde en in onze drie dimensies’ gebeuren...

- > moet ik me hier dan druk over maken of maar gewoon vinden dat het zijn keuze is?



Rationeel denk ik dat het misschien maar allemaal gewoon moet laten gaan, tegen hem moet zeggen dat hij vooral moet doen wat hem leuk en belangrijk lijkt, maar hij lijdt er dan weer onder dat hij dat niet met mij kan delen, wat ik ook heel goed begrijp van zijn kant. Als KS ter sprake komt, raak ik helemaal gespannen en bitchy... ik kan er gewoon met mijn hoofd niet bij dat iemand die ik zo waardeer, waar ik van hou, zo in deze onzin gelooft.... het maakt met boos.

-> is die boosheid te begrijpen of zitten we stiekem gevangen in een soort machtsspelletje? Wie krijgt gelijk?



Ik denk er nu dus over om te zeggen dat ik niet bij hem wil zijn als die alles weer gaat spelen....

-> overdrijf ik? Moet ik dat juist niet doen, juist wel? Ik weet het zelf echt niet meer...



Ik snap dat dit misschien wel het wazigste topic ooit is en begrijp ook echt niet hoe ik in deze situatie verzeild ben geraakt... Ik hoop zo dat iemand hier iets kan zeggen wat mij doet beseffen wat er misschien is gegaan/wat ik nu moet doen...



Dank...!

Dank voor snelle reacties!



Fladder, het is idd nogal scientology achtig, maar dan anders... als je het écht goed wilt doen kun je fortuinen kwijt zijn aan de aanschaf van de nieuwste readers en dvd's en het bezoeken van de conferenties... dat doet vriend dan weer niet, die kopieert alles...



mevrouwdeKees... diezelfde vraag stel ik me dus ook... maar ik hou verder echt van hem... en ik vind het zo 'onvolwassen' en 'not-done' om een relatie van jaren te verbreken vanwege een 'religie' (of zoiets).



BGB ik kan er dus ook helemaal niks mee, alleen ontzettend boos en verdrietig van worden.



Ivy, dank voor begrip! En summer... ik vind het zo moeilijk om te bedenken welke dingen echt belangrijk zijn en welke ik als belangrijk ervaar, en ik wil alles ook wel weer nuanceren... levert lange posts... :s

BGB, tweede post had ik nog niet gezien. Dat klinkt heel redelijk. Hij probeert mij niet te bekeren, maar hij vraagt wel om mijn begrip maar ik vind het zo ontzettend moeilijk om hier begrip voor op te brengen, omdat ik het volstrekt niet kan begrijpen. Iets in mij weigert pertinent om hierin mee te gaan en maakt het onmogelijk om een 'gelijkwaardige' discussie te voeren omdat ik me ontzettend machteloos voel (denk ik?) dat hij hier zijn heil zoekt.

Ik ben 27, hij 30 en we zijn nu enkele jaren bij elkaar. Het is geen grap, hij is hier met ups en downs al vanaf zijn 20e ofzo in geinteresseerd...



The ongoing drama.. ik snap zelf niet eens wat het precies is, het gaat om 'de grote gebeurtenissen' in de galaxy die hun weerslag vinden in alle conflicten/onbegrip/mileuvervuiling/alles op aarde ofzo... maar hij kijkt er zo verdrietig bij als hij het daarover heeft en dat breekt mijn hart...

Haaasje, je hebt gelijk dat hij het moeilijk vind om op deze aarde (om het ook zo maar even te zeggen) te functioneren... hij trekt zich 'alles' erg aan. Maar hij is zeker niet autistisch, integendeel, hij is iemand die met alles en iedereen contact maakt en alles en iedereen vind hem altijd zo fantastisch en leuk en prettig en open en goed luisteren en rustgevend en alles... (ik ook, het is een heerlijk persoon om 'bij in de buurt' te zijn).

Het valt op zich wel mee in hoe het 'doorwerkt' in ons dagelijks leven... we kúnnen het er niet over hebben en dan is alles wel heel ok, maar het knaagt aan hem (en natuurlijk ook wel aan mij) dat er dus iets is wat hij zo belangrijk vindt (zijn 'spirituele pad' ) (wat ik met een christelijke achtergrond ook heus kan begrijpen) dat ik niet kan 'delen', sterker nog: wat mij boos maakt. Als het wel ter sprake komt krijgen we geheid ruzie.

dingen die ik doe die hem tegen de borst stuiten... boos worden... van het weekend een drama gehad omdat hij bij mij was en een hele serie dvd's wilde kopieren met behulp van mijn computer. Ik werd daar boos om, en dat was denk ik misschien wel overdreven... maar ik voel er simpelweg 0,0 voor om de verspreiding van het ks materiaal te 'faciliteren'. Als hij die dingen wil kopieren doet 'ie dat maar mooi op zijn eigen computer...

onredelijk? Wel een beetje he... het speelt al jaren, maar gaandeweg is er dus ook steeds meer onredelijkheid/halstarrigheid bij gekomen... denk ik.



Toekomst... geen idee. We zijn niet zo heel lang geleden een poos uit elkaar geweest... ik vond het een ontzettende opluchting dat ik me niet druk hoefde te maken over ' onze toekomst' maar merkte ook dat ik eigenlijk niet zonder hem kon... we zijn dus weer samen gekomen en doen het nu een beetje op 'no strings (lees: toekomst) attached-basis' tot het weer goed zit... maar als dit hele KS gebeuren nu weer gaat beginnen... heb ik daar nu ook echt de energie niet voor geloof ik.