Relaties
alle pijlers
Vriend motiveren?
zondag 7 februari 2016 om 23:26
Hi Viva,
Enige tijd geleden heb ik een topic gepost over mijn vriend en ik. Het ging in dit topic over de verdeling van kosten bij onze lat relatie. (Verdeling kosten)
Inmiddels zijn we (bijna) een half jaar verder. Ik heb me inmiddels wel beseft dat mijn frustratie bij hem vooral ligt omdat hij nog steeds geen opleiding volgt en alleen op zaterdag werkt bij de lokale supermarkt. Dit nog steeds met het argument dat hij "nergens echt goed in is" en "niet weet wat hij wil gaan doen". Ik had gehoopt dat hij in februari zou beginnen met een opleiding, maar dit is dus niet het geval. Ik heb inmiddels wel wat dingen geprobeerd zodat hij in september zal beginnen (wat ik vorig jaar ook al heb geprobeerd), hem mee gevraagd naar open dagen, folders gehaald, met hem proberen te praten over wat hij denkt te gaan doen in de toekomst. Hij had wel vaag het idee om een bepaalde studie te gaan doen, maar toelating is verbonden aan een loting, dus zal hij mee moeten doen aan een decentrale selectie. Heb ik ook vanalles over opgezocht voor hem, en daar was hij dankbaar voor.
Er zijn nog steeds gevoelens voor hem, hij is heel erg lief voor me en houdt echt van me, maar het voorgaande is wel een bron van irritatie. Vooral omdat ik hem probeer te helpen en hij er zo weinig mee doet. Hij is een intelligente jongen, maar hij zit zo veilig op dit moment (woont nog bij z'n vader). Ik heb wat studievertraging opgelopen maar begin volgende maand met afstuderen. Hij heeft het soms zelfs over trouwen, terwijl we nog niet eens samenwonen. Het is soms alsof hij in een soort Neverland woont. En ik weet dus niet of dit te maken heeft met het overlijden van z'n moeder. En ik wil hem ook nergens mee kwetsen.
Ben ik veeleisend? Of moet ik gewoon afwachten tot hij het licht ziet? Mijn droom is ook om samen te gaan wonen, maar zoals hij nu in het leven staat, zie ik dit niet gebeuren.
Oh, ik ben btw 23 en hij is 27.
Enige tijd geleden heb ik een topic gepost over mijn vriend en ik. Het ging in dit topic over de verdeling van kosten bij onze lat relatie. (Verdeling kosten)
Inmiddels zijn we (bijna) een half jaar verder. Ik heb me inmiddels wel beseft dat mijn frustratie bij hem vooral ligt omdat hij nog steeds geen opleiding volgt en alleen op zaterdag werkt bij de lokale supermarkt. Dit nog steeds met het argument dat hij "nergens echt goed in is" en "niet weet wat hij wil gaan doen". Ik had gehoopt dat hij in februari zou beginnen met een opleiding, maar dit is dus niet het geval. Ik heb inmiddels wel wat dingen geprobeerd zodat hij in september zal beginnen (wat ik vorig jaar ook al heb geprobeerd), hem mee gevraagd naar open dagen, folders gehaald, met hem proberen te praten over wat hij denkt te gaan doen in de toekomst. Hij had wel vaag het idee om een bepaalde studie te gaan doen, maar toelating is verbonden aan een loting, dus zal hij mee moeten doen aan een decentrale selectie. Heb ik ook vanalles over opgezocht voor hem, en daar was hij dankbaar voor.
Er zijn nog steeds gevoelens voor hem, hij is heel erg lief voor me en houdt echt van me, maar het voorgaande is wel een bron van irritatie. Vooral omdat ik hem probeer te helpen en hij er zo weinig mee doet. Hij is een intelligente jongen, maar hij zit zo veilig op dit moment (woont nog bij z'n vader). Ik heb wat studievertraging opgelopen maar begin volgende maand met afstuderen. Hij heeft het soms zelfs over trouwen, terwijl we nog niet eens samenwonen. Het is soms alsof hij in een soort Neverland woont. En ik weet dus niet of dit te maken heeft met het overlijden van z'n moeder. En ik wil hem ook nergens mee kwetsen.
Ben ik veeleisend? Of moet ik gewoon afwachten tot hij het licht ziet? Mijn droom is ook om samen te gaan wonen, maar zoals hij nu in het leven staat, zie ik dit niet gebeuren.
Oh, ik ben btw 23 en hij is 27.
maandag 8 februari 2016 om 01:05
Hij is lief, maar dat is dan ook het enige positieve in het verhaal. Verder laat hij zich alles aanleunen, Want jij kauwt hem wel voor wat hij moet doen, maar och als hij niet verandert blijf jij toch wel zijn vriendin, want dat doe je al een paar jaar. Denk niet dat jij van jouw kant te veeleisend bent, je mag best wel wat verwachten van een partner, maar van zijn kant uit wel. Het gaat toch prima zo, hij heeft geen kosten, want woont bij vader, en als jullie samen wonen blijf jij begrip voor hem houden, omdat hij echt wel wil maar het nog zo moeilijk heeft met het overlijden van zijn moeder. Sommige mensen vinden het fijn om de zielige wees te blijven spelen, maar er zijn er genoeg die wel een studie en een baan hebben. Je kunt niet alles afschuiven op wat je ooit is overkomen.
Ik ben bang dat als je bij hem blijft hij echt niet verder komt dan huisman met een weekendbaantje, maar misschien zegt hij dat dan wel op omdat het huishouden te druk is.
Ik ben bang dat als je bij hem blijft hij echt niet verder komt dan huisman met een weekendbaantje, maar misschien zegt hij dat dan wel op omdat het huishouden te druk is.
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
maandag 8 februari 2016 om 01:16
Het klinkt alsof je vriend nog steeds in de rouw is...
Misschien dat zijn moeder altijd trots op hem was en dat zijn vader het allemaal niet zo kan schelen. Hij is daardoor waarschijnlijk erg onzeker. Misschien dat hij eens naar een coach kan gaan die hem doet inzien dat hij iets van z'n leven moet maken en zich nergens door moet laten weerhouden. Stevig in je schoenen staan; met de juiste aanpak kunnen alle mensen dat leren. Onverwerkte trauma's (zoals de dood van z'n moeder) zouden door EMDR aangepakt kunnen worden. Als hij van bovenstaande zaken geen werk wil maken zou ik me goed afvragen ofdat jullie relatie nog wel toekomst heeft. Dan sleurt hij je te ver mee in zijn ellende. Succes!
Misschien dat zijn moeder altijd trots op hem was en dat zijn vader het allemaal niet zo kan schelen. Hij is daardoor waarschijnlijk erg onzeker. Misschien dat hij eens naar een coach kan gaan die hem doet inzien dat hij iets van z'n leven moet maken en zich nergens door moet laten weerhouden. Stevig in je schoenen staan; met de juiste aanpak kunnen alle mensen dat leren. Onverwerkte trauma's (zoals de dood van z'n moeder) zouden door EMDR aangepakt kunnen worden. Als hij van bovenstaande zaken geen werk wil maken zou ik me goed afvragen ofdat jullie relatie nog wel toekomst heeft. Dan sleurt hij je te ver mee in zijn ellende. Succes!
maandag 8 februari 2016 om 07:19
Niet alle reacties gelezen, dus misschien mosterd maar:
Na jaren nog op je luie gat blijven zitten omdat je moeder (jaren geleden) overleden is, is een slap excuus.
Jij hebt de rol van zijn moeder overgenomen, probeert hem mee te trekken en betuttelt hem terwijl hij zelf niets doet.
Therapie werkt niet? Therapie werkt alleen als je als client zelf heel hard werkt aan jezelf, je vriend klinkt niet alsof hij dat doet.
Als hij zichzelf niet heel hard gaat aanpakken, ophoudt zich te verschuilen achter de dood van zijn moeder en serieus van zijn luie gat komt dan heeft hij over 10 jaar nog niets opgebouwd en over 20 jaar ook niet. Aan jou de keuze of je genoegen neemt met een klaploper die met zijn leven niets beters te doen weet dan het slachtoffer uit te hangen.
Na jaren nog op je luie gat blijven zitten omdat je moeder (jaren geleden) overleden is, is een slap excuus.
Jij hebt de rol van zijn moeder overgenomen, probeert hem mee te trekken en betuttelt hem terwijl hij zelf niets doet.
Therapie werkt niet? Therapie werkt alleen als je als client zelf heel hard werkt aan jezelf, je vriend klinkt niet alsof hij dat doet.
Als hij zichzelf niet heel hard gaat aanpakken, ophoudt zich te verschuilen achter de dood van zijn moeder en serieus van zijn luie gat komt dan heeft hij over 10 jaar nog niets opgebouwd en over 20 jaar ook niet. Aan jou de keuze of je genoegen neemt met een klaploper die met zijn leven niets beters te doen weet dan het slachtoffer uit te hangen.
maandag 8 februari 2016 om 07:38
Veel dingen in je verhaal doen mij denken aan mijn man. Toen wij weer bij elkaar kwamen woonde hij thuis, had het moeilijk met de scheiding van zijn ouders en hij werkte 12h. Verder deed hij weinig en al z'n geld ging op aan stappen. Wij zijn toen wel gaan samenwonen (ik woonde eerst niet in de buurt dus zag t pas echt toen we gingen samenwonen). Hier scheelde het heel erg dat hij fulltime ging werken. Als ik jou was zou ik stoppen met hem zielig vinden en bedenken of hij je kan geven wat je nodig hebt. Een opleiding lijkt me voor iemand met zo weinig ambities zinloos (net als het voor mijn man toen zinloos was). Het gaat enorm veel geld kosten en de kans dat hij afhaakt is groot. Fulltime bij de supermarkt oid tot hij zelf iets anders regelt geeft iig financiële zekerheid.
Hier zijn we iig 10 jaar verder en heel gelukkig met huis en kinderen. Maar... Als jij zijn problemen jouw problemen maakt staat je nog wat te wachten ben ik bang. Stel minimale eisen qua geld en huishouden en verder moet hij het zelf regelen. Anders wordt je idd z'n moeder en dat werkt niet. Succes!
Hier zijn we iig 10 jaar verder en heel gelukkig met huis en kinderen. Maar... Als jij zijn problemen jouw problemen maakt staat je nog wat te wachten ben ik bang. Stel minimale eisen qua geld en huishouden en verder moet hij het zelf regelen. Anders wordt je idd z'n moeder en dat werkt niet. Succes!
maandag 8 februari 2016 om 08:34
Je bent niet te hard voor hem, je hebt juist iets te veel begrip voor hem en daardoor durf je niet op te treden tegen hem. Dit klinkt wat hard, maar dat heeft hij wel nodig. Er zijn meer mensen die een moeder verliezen, en dat is heel erg verdrietig, maar de meeste mensen gaan wel door met hun leven en werken of studeren wel. Dus stop met hem zo zielig te vinden.
Overigens lees ik geen gelijkwaardigheid in jullie relatie, hij laat zich alles aanleunen. En denk eens verder: als jullie samenwonen, denk je dan dat hij opeens een actieve man wordt die zijn spulletjes opruimt, kookt en de was doet? Denk het niet.
En stel dat je kinderen krijgt, dan ben jij degene die alle ballen in de lucht houdt. Jij moet en werken en het kind verzorgen. En dat is zwaar, heel zwaar.
Dat grapje dat hij huisman wordt, is geen grapje. Hij wil op deze manier peilen hoe jij erover denkt. En echt, dit moet je niet willen.
Ga je beraden wat je wil, maar met zo iemand wordt jij niet gelukkig.
Overigens lees ik geen gelijkwaardigheid in jullie relatie, hij laat zich alles aanleunen. En denk eens verder: als jullie samenwonen, denk je dan dat hij opeens een actieve man wordt die zijn spulletjes opruimt, kookt en de was doet? Denk het niet.
En stel dat je kinderen krijgt, dan ben jij degene die alle ballen in de lucht houdt. Jij moet en werken en het kind verzorgen. En dat is zwaar, heel zwaar.
Dat grapje dat hij huisman wordt, is geen grapje. Hij wil op deze manier peilen hoe jij erover denkt. En echt, dit moet je niet willen.
Ga je beraden wat je wil, maar met zo iemand wordt jij niet gelukkig.
maandag 8 februari 2016 om 09:00
Zelfde verhaal hier.
Man was 32 toen ik hem leerde kennen, geen diploma, werkloos, woonde nog thuis en zat de hele dag zo'n beetje op de bank.
Of ik wilde gaan samenwonen?
"Prima, maar jij gaat niet op mijn kosten leven. Dus wat ga je daar aan doen?" zei ik toen. Dat ene zinnetje was de spreekwoordelijke schop onder de kont. Achteraf zei hij dat het inspeelde op zijn mannelijke trots (
).
Misschien helpt dat bij jouw vriend ook wel. Eindeloos zeuren helpt iig niet. Succes!!
Man was 32 toen ik hem leerde kennen, geen diploma, werkloos, woonde nog thuis en zat de hele dag zo'n beetje op de bank.
Of ik wilde gaan samenwonen?
"Prima, maar jij gaat niet op mijn kosten leven. Dus wat ga je daar aan doen?" zei ik toen. Dat ene zinnetje was de spreekwoordelijke schop onder de kont. Achteraf zei hij dat het inspeelde op zijn mannelijke trots (
).Misschien helpt dat bij jouw vriend ook wel. Eindeloos zeuren helpt iig niet. Succes!!
maandag 8 februari 2016 om 09:06
motivatie moet uit jezelf komen. jij bent niet zijn moeder. natuurlijk kan je iemand wel motiveren, maar wanneer hij zelf niet wil dan is het trekken aan een dood paard.
laat hem eerst maar eens zien dat hij voor zichzelf kan zorgen. heeft hij ooit zelfstandig gewoond? of is er altijd iemand geweest die voor hem zorgde?
wil jij al direct ouder worden van een volwassen kind? kom op, je hebt vast een andere toekomst in je hoofd.
laat hem eerst maar eens zien dat hij voor zichzelf kan zorgen. heeft hij ooit zelfstandig gewoond? of is er altijd iemand geweest die voor hem zorgde?
wil jij al direct ouder worden van een volwassen kind? kom op, je hebt vast een andere toekomst in je hoofd.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
maandag 8 februari 2016 om 09:42
maandag 8 februari 2016 om 09:46
Zelden dat een oplossing zo simpel was en zo helder uit de vraag naar voren kwam. Bijna bijzonder dat je het zelf niet ziet, maar soms is het kennelijk lastig een situatie goed te doorzien als je er midden in zit.
Goed, je oplossing bestaat uit twee simpele stappen:
1. Je vriend er uit.
2. Neem een golden retriever, liefst een wat ouder exemplaar, dat ook dankbaar kijkt als je een blik hondenvoer opentrekt, die ook lief en knuffelig is, en waar je gewoon geen enkele activiteit van verwacht.
Goed, je oplossing bestaat uit twee simpele stappen:
1. Je vriend er uit.
2. Neem een golden retriever, liefst een wat ouder exemplaar, dat ook dankbaar kijkt als je een blik hondenvoer opentrekt, die ook lief en knuffelig is, en waar je gewoon geen enkele activiteit van verwacht.
maandag 8 februari 2016 om 09:52
maandag 8 februari 2016 om 10:09
Hoe iemand in het leven staat zal niet snel veranderen. Ben je happy go lucky of een bankhanger, dan ben je dat na tien jaar nog steeds. Het is jouw manier om met het leven om te gaan en niet een of ander gedragje wat mams er wel uit kan krijgen door maar steeds wat te zeuren.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
maandag 8 februari 2016 om 10:16
Hij zit nog steeds met de dood van zijn moeder omdat hij hele dagen thuis zit en hij wil graag trouwen en huisvader worden zodat hij zijn huidige leven kan voortzetten op jouw kosten. Zijn leven draait om hoe hij zo gemakzuchtig mogelijk door het leven kan gaan en ik vind het niet zo kies dat hij de dood van zijn moeder gebruikt als excuus hiervoor. Een vader die zijn zoon op zijn 27ste nog bij hem in laat wonen terwijl hij geen klap uitvoert verdient geen kritiek, al is die man een enorme lul, hij pakt wel meer dan zijn verantwoordelijkheid is en dat kan ik van je vriend niet zeggen. Je vind hem zielig maar daar kan je echt geen relatie op bouwen.
Je bent bijna klaar met je studie en je verdient een vent die net als jij zin heeft in een leuk leven, waarin je je zuur verdiende centen kan uitgeven aan leuke dingen als vakantie, meubeltjes, kleding of kan sparen en niet aan iemand "die niet zo'n zin heeft om iets te doen". Hij is niet zielig lieverd, hij is een profiteur en bij profiteurs moet je je altijd afvragen of ze lief voor je zijn omdat je toekomstige inkomen bent of omdat het om jou gaat. Niet leuk maar wel waar.
Je bent bijna klaar met je studie en je verdient een vent die net als jij zin heeft in een leuk leven, waarin je je zuur verdiende centen kan uitgeven aan leuke dingen als vakantie, meubeltjes, kleding of kan sparen en niet aan iemand "die niet zo'n zin heeft om iets te doen". Hij is niet zielig lieverd, hij is een profiteur en bij profiteurs moet je je altijd afvragen of ze lief voor je zijn omdat je toekomstige inkomen bent of omdat het om jou gaat. Niet leuk maar wel waar.
dinsdag 16 februari 2016 om 22:21
Hoi viva,
Inmiddels het gesprek aangegaan met m'n vriend. Dat ging niet zo goed. Hij reageert erg defensief/voelt zich snel aangevallen en vindt dat ik hem verwijten maak. Hij vindt dat ik hem een loser laat voelen.Terwijl ik hem iedere keer laat weten dat ik hem (en mijn familie trouwens ook) hem graag wil helpen en hem ook probeer te snappen. Hij zegt dat hij zich geen leven heeft voorgesteld na zijn 25e, dat z'n leven een groot vraagteken is, en dat de samenleving verziekt is.
Het probleem is volgens mij dat hij het zelf ook vervelend vindt hoe de situatie is, maar het nog vervelender vindt als iemand erover begint, en dan in z'n verdedigingsmechanisme schiet. En dat hij ook niet weet hoe het op te lossen is.
Ik ben het spoor bijster.
Inmiddels het gesprek aangegaan met m'n vriend. Dat ging niet zo goed. Hij reageert erg defensief/voelt zich snel aangevallen en vindt dat ik hem verwijten maak. Hij vindt dat ik hem een loser laat voelen.Terwijl ik hem iedere keer laat weten dat ik hem (en mijn familie trouwens ook) hem graag wil helpen en hem ook probeer te snappen. Hij zegt dat hij zich geen leven heeft voorgesteld na zijn 25e, dat z'n leven een groot vraagteken is, en dat de samenleving verziekt is.
Het probleem is volgens mij dat hij het zelf ook vervelend vindt hoe de situatie is, maar het nog vervelender vindt als iemand erover begint, en dan in z'n verdedigingsmechanisme schiet. En dat hij ook niet weet hoe het op te lossen is.
Ik ben het spoor bijster.
dinsdag 16 februari 2016 om 22:37
Dat klinkt eerlijk gezegd alsof hij alles en iedereen de schuld geeft, behalve hemzelf.
Volgens mij is hij nog niet klaar om in te zien dat hij het zelf veroorzaakt.
En jij kunt daar weinig aan doen. Dit moet hij zich zelf gaan realiseren. Best k**, want je voelt je dan zo machteloos.
In hoeverre heb jij tegen hem gezegd dat jij er op deze manier geen toekomst in ziet?
Volgens mij is hij nog niet klaar om in te zien dat hij het zelf veroorzaakt.
En jij kunt daar weinig aan doen. Dit moet hij zich zelf gaan realiseren. Best k**, want je voelt je dan zo machteloos.
In hoeverre heb jij tegen hem gezegd dat jij er op deze manier geen toekomst in ziet?
dinsdag 16 februari 2016 om 23:33
quote:hello.goodmorning schreef op 16 februari 2016 @ 22:53:
Ik zei tegen hem indd dat ik iets met hem wilde opbouwen, en dat wat mij betreft trouwen daar bij hoort, maar niet zoals het nu gaat. Maar hij zei daarop dat het vast goed bedoeld is, maar dat hij zich er flink kut door voelt.
Maar nog niet kut genoeg om iets te veranderen. Hij vind zijn leventje wel makkelijk, en jij bent gewoon een hobbel in zijn mooie vlakke pad dat hij voor zichzelf geschapen heeft.
En hij weet intussen dat hij alleen maar hoeft te acteren als de man die het niet kan helpen want hij is zijn moeder verloren, en hij heeft het moeilijk want hij weet niet wat hij wil, want hij kan niks. En dan wordt die hobbel weer glad getrokken, want jij weet intussen ook wel dat hij eigenlijk toch wel zielig is en met fluwelen handschoentjes aangepakt moet worden.
Het beste voor jou en voor hem is dat je hem vertelt dat je stopt met trekken aan een dood paard, dat je je op je eigen studie gaat richten en dat hij terug mag komen als hij weet wat hij wil. Misschien wordt hij dan wakker, hoewel ik het betwijfel
Ik zei tegen hem indd dat ik iets met hem wilde opbouwen, en dat wat mij betreft trouwen daar bij hoort, maar niet zoals het nu gaat. Maar hij zei daarop dat het vast goed bedoeld is, maar dat hij zich er flink kut door voelt.
Maar nog niet kut genoeg om iets te veranderen. Hij vind zijn leventje wel makkelijk, en jij bent gewoon een hobbel in zijn mooie vlakke pad dat hij voor zichzelf geschapen heeft.
En hij weet intussen dat hij alleen maar hoeft te acteren als de man die het niet kan helpen want hij is zijn moeder verloren, en hij heeft het moeilijk want hij weet niet wat hij wil, want hij kan niks. En dan wordt die hobbel weer glad getrokken, want jij weet intussen ook wel dat hij eigenlijk toch wel zielig is en met fluwelen handschoentjes aangepakt moet worden.
Het beste voor jou en voor hem is dat je hem vertelt dat je stopt met trekken aan een dood paard, dat je je op je eigen studie gaat richten en dat hij terug mag komen als hij weet wat hij wil. Misschien wordt hij dan wakker, hoewel ik het betwijfel
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
woensdag 17 februari 2016 om 00:18
quote:hello.goodmorning schreef op 16 februari 2016 @ 22:21:
Hoi viva,
Inmiddels het gesprek aangegaan met m'n vriend. Dat ging niet zo goed. Hij reageert erg defensief/voelt zich snel aangevallen en vindt dat ik hem verwijten maak. Hij vindt dat ik hem een loser laat voelen.Terwijl ik hem iedere keer laat weten dat ik hem (en mijn familie trouwens ook) hem graag wil helpen en hem ook probeer te snappen. Hij zegt dat hij zich geen leven heeft voorgesteld na zijn 25e, dat z'n leven een groot vraagteken is, en dat de samenleving verziekt is.
Het probleem is volgens mij dat hij het zelf ook vervelend vindt hoe de situatie is, maar het nog vervelender vindt als iemand erover begint, en dan in z'n verdedigingsmechanisme schiet. En dat hij ook niet weet hoe het op te lossen is.
Ik ben het spoor bijster.Jeetje mina, wat een lapzwans. Met zo iemand wil en kún je toch geen toekomst opbouwen? TO, zoek een verantwoordelijke man een geen uit de kluiten gewassen puberjong.
Hoi viva,
Inmiddels het gesprek aangegaan met m'n vriend. Dat ging niet zo goed. Hij reageert erg defensief/voelt zich snel aangevallen en vindt dat ik hem verwijten maak. Hij vindt dat ik hem een loser laat voelen.Terwijl ik hem iedere keer laat weten dat ik hem (en mijn familie trouwens ook) hem graag wil helpen en hem ook probeer te snappen. Hij zegt dat hij zich geen leven heeft voorgesteld na zijn 25e, dat z'n leven een groot vraagteken is, en dat de samenleving verziekt is.
Het probleem is volgens mij dat hij het zelf ook vervelend vindt hoe de situatie is, maar het nog vervelender vindt als iemand erover begint, en dan in z'n verdedigingsmechanisme schiet. En dat hij ook niet weet hoe het op te lossen is.
Ik ben het spoor bijster.Jeetje mina, wat een lapzwans. Met zo iemand wil en kún je toch geen toekomst opbouwen? TO, zoek een verantwoordelijke man een geen uit de kluiten gewassen puberjong.
woensdag 17 februari 2016 om 00:32
Kan het misschien zijn dat hij meer met zichzelf in de knoop zit dan hij laat zien? Zijn kijk op de samenleving is heel zwartwit. Hoe verziekt hij de samenleving ook vindt, je hebt nou eenmaal in het dagelijks leven gewoon geld nodig voor je lasten, boodschappen en leuke dingen. En veel geld is niet nodig, daar word je niet persé gelukkig van. Maar het maakt het leven wel makkelijk. Ookal zou hij gewoon een baan nemen waarbij je iets kan opbouwen, dan is het al genoeg. Of een opleiding, maar denk dat die dat toch niet zo ziet zitten of daar ook te onzeker voor is.
Misschien wordt hij pas wakker als jij op jezelf gaat wonen. En dan zou ik hem niet in huis nemen als hij niet bijdraagt aan de lasten en dus zeker geen thuisblijver laat worden. Misschien dat die dan wakker wordt.
Ik kan ergens begrijpen dat als hij van zichzelf vindt dat hij niks kan, hij erg onzeker is. Wat heel zonde is omdat je zelf al aangeeft dat hij intelligent genoeg zou zijn voor een opleiding.
Hij zal toch echt neverland moeten verlaten en gaan opgroeien, ik bedoel hij is 27 jaar playtime is over.. En natuurlijk is de dood van zijn moeder een pijnlijk iets, maar het zou zo zijn als hij daardoor stil blijft staan.
Heeft hij in zijn vriendengroep geen mensen die al flink wat opgebouwd hebben? Of jullie samen in een vriendengroep? Daar ga je je op een gegeven moment toch een beetje mee vergelijken (in positieve zin dat je ook een huis, gezin en kind wil). Althans dat had mijn vriend wel, daardoor is hij nu extra keihard aan het werk bij een baas en voor zichzelf. Maar ook hij heeft geen opleiding (alleen vmbo) en wist nooit wat hij wilde. Tot twee jaar terug stond hij ook stil, terwijl ik wel bezig was met mijn opleiding en bijbaan.
Hij kon voor zijn gevoel maar 1 ding (muziek maken) en juist op dat gebied wilde het maar niet lukken (tot nu dan gelukkig). Toen heeft hij toch de keuze gemaakt om ook voor een baas erbij te werken om zo in ieder geval genoeg geld binnen te halen. Nu is alles wat met zijn muziek binnenkomt alleen maar extra.
En nu bij zijn baas wordt hij binnenkort een soort leidinggevende, waardoor hij nu zelf inziet dat hij meer kan dan hij eerst dacht. En hij vindt het zelfs leuk! Dus misschien moet jouw vriend ook gewoon gaan doen in plaats van denken aan. Als je niks probeert weet je ook niet wat je leuk vindt.
TO er is nog hoop hoor dat hij wakker wordt, maar dat moet hij echt zelf ondervinden. En ik denk niet dat jij degene bent die hem daartoe kan motiveren, want je staat te dichtbij.
Misschien wordt hij pas wakker als jij op jezelf gaat wonen. En dan zou ik hem niet in huis nemen als hij niet bijdraagt aan de lasten en dus zeker geen thuisblijver laat worden. Misschien dat die dan wakker wordt.
Ik kan ergens begrijpen dat als hij van zichzelf vindt dat hij niks kan, hij erg onzeker is. Wat heel zonde is omdat je zelf al aangeeft dat hij intelligent genoeg zou zijn voor een opleiding.
Hij zal toch echt neverland moeten verlaten en gaan opgroeien, ik bedoel hij is 27 jaar playtime is over.. En natuurlijk is de dood van zijn moeder een pijnlijk iets, maar het zou zo zijn als hij daardoor stil blijft staan.
Heeft hij in zijn vriendengroep geen mensen die al flink wat opgebouwd hebben? Of jullie samen in een vriendengroep? Daar ga je je op een gegeven moment toch een beetje mee vergelijken (in positieve zin dat je ook een huis, gezin en kind wil). Althans dat had mijn vriend wel, daardoor is hij nu extra keihard aan het werk bij een baas en voor zichzelf. Maar ook hij heeft geen opleiding (alleen vmbo) en wist nooit wat hij wilde. Tot twee jaar terug stond hij ook stil, terwijl ik wel bezig was met mijn opleiding en bijbaan.
Hij kon voor zijn gevoel maar 1 ding (muziek maken) en juist op dat gebied wilde het maar niet lukken (tot nu dan gelukkig). Toen heeft hij toch de keuze gemaakt om ook voor een baas erbij te werken om zo in ieder geval genoeg geld binnen te halen. Nu is alles wat met zijn muziek binnenkomt alleen maar extra.
En nu bij zijn baas wordt hij binnenkort een soort leidinggevende, waardoor hij nu zelf inziet dat hij meer kan dan hij eerst dacht. En hij vindt het zelfs leuk! Dus misschien moet jouw vriend ook gewoon gaan doen in plaats van denken aan. Als je niks probeert weet je ook niet wat je leuk vindt.
TO er is nog hoop hoor dat hij wakker wordt, maar dat moet hij echt zelf ondervinden. En ik denk niet dat jij degene bent die hem daartoe kan motiveren, want je staat te dichtbij.
'We should all start to live before we get too old.'
woensdag 17 februari 2016 om 00:46
quote:beautygoodies schreef op 17 februari 2016 @ 00:32:
Kan het misschien zijn dat hij meer met zichzelf in de knoop zit dan hij laat zien? Zijn kijk op de samenleving is heel zwartwit. Hoe verziekt hij de samenleving ook vindt, je hebt nou eenmaal in het dagelijks leven gewoon geld nodig voor je lasten, boodschappen en leuke dingen. En veel geld is niet nodig, daar word je niet persé gelukkig van. Maar het maakt het leven wel makkelijk. Ookal zou hij gewoon een baan nemen waarbij je iets kan opbouwen, dan is het al genoeg. Of een opleiding, maar denk dat die dat toch niet zo ziet zitten of daar ook te onzeker voor is.
Misschien wordt hij pas wakker als jij op jezelf gaat wonen. En dan zou ik hem niet in huis nemen als hij niet bijdraagt aan de lasten en dus zeker geen thuisblijver laat worden. Misschien dat die dan wakker wordt.
Ik kan ergens begrijpen dat als hij van zichzelf vindt dat hij niks kan, hij erg onzeker is. Wat heel zonde is omdat je zelf al aangeeft dat hij intelligent genoeg zou zijn voor een opleiding.
Hij zal toch echt neverland moeten verlaten en gaan opgroeien, ik bedoel hij is 27 jaar playtime is over.. En natuurlijk is de dood van zijn moeder een pijnlijk iets, maar het zou zo zijn als hij daardoor stil blijft staan.
Heeft hij in zijn vriendengroep geen mensen die al flink wat opgebouwd hebben? Of jullie samen in een vriendengroep? Daar ga je je op een gegeven moment toch een beetje mee vergelijken (in positieve zin dat je ook een huis, gezin en kind wil). Althans dat had mijn vriend wel, daardoor is hij nu extra keihard aan het werk bij een baas en voor zichzelf. Maar ook hij heeft geen opleiding (alleen vmbo) en wist nooit wat hij wilde. Tot twee jaar terug stond hij ook stil, terwijl ik wel bezig was met mijn opleiding en bijbaan.
Hij kon voor zijn gevoel maar 1 ding (muziek maken) en juist op dat gebied wilde het maar niet lukken (tot nu dan gelukkig). Toen heeft hij toch de keuze gemaakt om ook voor een baas erbij te werken om zo in ieder geval genoeg geld binnen te halen. Nu is alles wat met zijn muziek binnenkomt alleen maar extra.
En nu bij zijn baas wordt hij binnenkort een soort leidinggevende, waardoor hij nu zelf inziet dat hij meer kan dan hij eerst dacht. En hij vindt het zelfs leuk! Dus misschien moet jouw vriend ook gewoon gaan doen in plaats van denken aan. Als je niks probeert weet je ook niet wat je leuk vindt.
TO er is nog hoop hoor dat hij wakker wordt, maar dat moet hij echt zelf ondervinden. En ik denk niet dat jij degene bent die hem daartoe kan motiveren, want je staat te dichtbij.
Ik woon al sinds mn 18e op mezelf, dus dat gaat hem helaas niet wakker maken. Hij heeft wel een beste vriend die in een koopwoning woont en een serieuze relatie heeft. Hij past daar op de woning inclusief katten als die vriend op vakantie is. Ik merk wel aan hem dat hij dat fijn vindt, een huis voor zichzelf, maar blijkbaar motiveert hem dat ook niet genoeg.
Waarschijnlijk heb je gelijk inderdaad, dat ik hem niet kan helpen, en dat hij het zelf moet inzien. Mijn broer was ook altijd lastig qua toekomstperspectief, wilde ook z'n leven gaan baseren op een muziekcarriere, en dat kwam maar niet van de grond. Ook heel lang gedaan over z'n mbo opleiding. Opeens kwam het besef en is hij nu goed op weg z'n tweede mbo opleiding af te ronden, goed huis met z'n vriendin.
Ik heb al gevraagd of hij binnen zijn werk bij de supermarkt kan doorgroeien, daar is wel een mogelijkheid maar daar was hij niet superenthousiast voor. Ik heb hem ook aangeboden bij me te komen wonen zonder huur zodat hij zou kunnen beginnen met een studie, en pas huur betalen zodra hij een bijbaan zou hebben die past naast de studie. Daar was ook geen animo voor.
Ik hoop echt dat hij toevallig op iets stuit wat hem zal motiveren. Ik heb besloten dat ik m'n handen eraf trek. Maar ik heb er eigenlijk geen zin in om hem weer te zien.
Kan het misschien zijn dat hij meer met zichzelf in de knoop zit dan hij laat zien? Zijn kijk op de samenleving is heel zwartwit. Hoe verziekt hij de samenleving ook vindt, je hebt nou eenmaal in het dagelijks leven gewoon geld nodig voor je lasten, boodschappen en leuke dingen. En veel geld is niet nodig, daar word je niet persé gelukkig van. Maar het maakt het leven wel makkelijk. Ookal zou hij gewoon een baan nemen waarbij je iets kan opbouwen, dan is het al genoeg. Of een opleiding, maar denk dat die dat toch niet zo ziet zitten of daar ook te onzeker voor is.
Misschien wordt hij pas wakker als jij op jezelf gaat wonen. En dan zou ik hem niet in huis nemen als hij niet bijdraagt aan de lasten en dus zeker geen thuisblijver laat worden. Misschien dat die dan wakker wordt.
Ik kan ergens begrijpen dat als hij van zichzelf vindt dat hij niks kan, hij erg onzeker is. Wat heel zonde is omdat je zelf al aangeeft dat hij intelligent genoeg zou zijn voor een opleiding.
Hij zal toch echt neverland moeten verlaten en gaan opgroeien, ik bedoel hij is 27 jaar playtime is over.. En natuurlijk is de dood van zijn moeder een pijnlijk iets, maar het zou zo zijn als hij daardoor stil blijft staan.
Heeft hij in zijn vriendengroep geen mensen die al flink wat opgebouwd hebben? Of jullie samen in een vriendengroep? Daar ga je je op een gegeven moment toch een beetje mee vergelijken (in positieve zin dat je ook een huis, gezin en kind wil). Althans dat had mijn vriend wel, daardoor is hij nu extra keihard aan het werk bij een baas en voor zichzelf. Maar ook hij heeft geen opleiding (alleen vmbo) en wist nooit wat hij wilde. Tot twee jaar terug stond hij ook stil, terwijl ik wel bezig was met mijn opleiding en bijbaan.
Hij kon voor zijn gevoel maar 1 ding (muziek maken) en juist op dat gebied wilde het maar niet lukken (tot nu dan gelukkig). Toen heeft hij toch de keuze gemaakt om ook voor een baas erbij te werken om zo in ieder geval genoeg geld binnen te halen. Nu is alles wat met zijn muziek binnenkomt alleen maar extra.
En nu bij zijn baas wordt hij binnenkort een soort leidinggevende, waardoor hij nu zelf inziet dat hij meer kan dan hij eerst dacht. En hij vindt het zelfs leuk! Dus misschien moet jouw vriend ook gewoon gaan doen in plaats van denken aan. Als je niks probeert weet je ook niet wat je leuk vindt.
TO er is nog hoop hoor dat hij wakker wordt, maar dat moet hij echt zelf ondervinden. En ik denk niet dat jij degene bent die hem daartoe kan motiveren, want je staat te dichtbij.
Ik woon al sinds mn 18e op mezelf, dus dat gaat hem helaas niet wakker maken. Hij heeft wel een beste vriend die in een koopwoning woont en een serieuze relatie heeft. Hij past daar op de woning inclusief katten als die vriend op vakantie is. Ik merk wel aan hem dat hij dat fijn vindt, een huis voor zichzelf, maar blijkbaar motiveert hem dat ook niet genoeg.
Waarschijnlijk heb je gelijk inderdaad, dat ik hem niet kan helpen, en dat hij het zelf moet inzien. Mijn broer was ook altijd lastig qua toekomstperspectief, wilde ook z'n leven gaan baseren op een muziekcarriere, en dat kwam maar niet van de grond. Ook heel lang gedaan over z'n mbo opleiding. Opeens kwam het besef en is hij nu goed op weg z'n tweede mbo opleiding af te ronden, goed huis met z'n vriendin.
Ik heb al gevraagd of hij binnen zijn werk bij de supermarkt kan doorgroeien, daar is wel een mogelijkheid maar daar was hij niet superenthousiast voor. Ik heb hem ook aangeboden bij me te komen wonen zonder huur zodat hij zou kunnen beginnen met een studie, en pas huur betalen zodra hij een bijbaan zou hebben die past naast de studie. Daar was ook geen animo voor.
Ik hoop echt dat hij toevallig op iets stuit wat hem zal motiveren. Ik heb besloten dat ik m'n handen eraf trek. Maar ik heb er eigenlijk geen zin in om hem weer te zien.
