Relaties
alle pijlers
Vriend niet-sociaal
maandag 6 oktober 2008 om 13:03
Al ruim 11 maanden heb ik een relatie. In principe gaat het echt super. Ik ben een sociaal en druk type, hij is rustig en weinig sociaal. Als we bij vrienden/kennissen hangen dan komt hij altijd wat nerdig over. Hij zegt weinig en alles wat hij zegt is echt zo´n dooddoener. Mijn vrienden vinden hem dan ook niet echt leuk en ik moet eerlijk zeggen dat ik hem op die momenten ook niet leuk vind. Ook als we daarna samen thuis hangen dan irriteer ik me. Gewoon omdat de avond door hem niet echt leuk was, omdat ik me ongemakkelijk gevoelt heb vanwege hem.. omdat ik me soms zelfs heb geschaamd voor hem.
Ik weet niet zo goed wat ik hiermee moet. Het lijkt me niet goed dat ik me bij andere mensen niet prettig voel over mijn vriend omdat hij niet goed functioneerd in sociale situaties. Ik heb het er wel met hem over gehad, maar hij zegt dat hij het ook niet zo belangrijk vindt, dat sociale gedoe. Hij praat liever één op één met iemand.
Ik denk dat dit een probleem is/wordt in onze relatie, maar tegelijkertijd hebben we het samen zo leuk dat ik hem echter niet kwijt wil... What to do??
Ik weet niet zo goed wat ik hiermee moet. Het lijkt me niet goed dat ik me bij andere mensen niet prettig voel over mijn vriend omdat hij niet goed functioneerd in sociale situaties. Ik heb het er wel met hem over gehad, maar hij zegt dat hij het ook niet zo belangrijk vindt, dat sociale gedoe. Hij praat liever één op één met iemand.
Ik denk dat dit een probleem is/wordt in onze relatie, maar tegelijkertijd hebben we het samen zo leuk dat ik hem echter niet kwijt wil... What to do??
maandag 6 oktober 2008 om 13:07
maandag 6 oktober 2008 om 13:11
Misschien klikt het niet zo tussen hem en jouw vrienden? Als jullie een avond met vrienden zijn, gaat hij dan mee voor jou, of omdat hij zelf mee wil? Het klinkt alsof hij zich niet zo op zijn gemak voelt in de groep. Hoe oud zijn jullie?
Ik kan me zo voorstellen dat het fijner voor jullie beiden is als hij lekker zelf iets gaat doen als jij met jouw vrienden weggaat, en dat jullie elkaar dan 's avonds weer treffen. dan hoef jij je niet te ergeren aan zijn "nerderige" gedrag, en hij hoeft zich niet ongemakkelijk te voelen.
Ik kan me zo voorstellen dat het fijner voor jullie beiden is als hij lekker zelf iets gaat doen als jij met jouw vrienden weggaat, en dat jullie elkaar dan 's avonds weer treffen. dan hoef jij je niet te ergeren aan zijn "nerderige" gedrag, en hij hoeft zich niet ongemakkelijk te voelen.
maandag 6 oktober 2008 om 13:15
waarom zou het een probleem moeten opleveren? je kan ook zonder heb met je vrienden afspreken, en dat afwisselen met bezoek (ontvangen/gaan) met 1 of 2 (of een stelletje)
op die manier kan hij zijn 1 op 1 contact hebben en jij je groep, hoef je je niet te ergeren en schamen en zijn jullie beide tevreden.
daarbij is wat je vrienden vinden van hem totaal niet relevant (tenzij hij echt slecht voor je zou zijn) jij moet namelijk s'morgens naast hem wakker worden, niet zij.
op die manier kan hij zijn 1 op 1 contact hebben en jij je groep, hoef je je niet te ergeren en schamen en zijn jullie beide tevreden.
daarbij is wat je vrienden vinden van hem totaal niet relevant (tenzij hij echt slecht voor je zou zijn) jij moet namelijk s'morgens naast hem wakker worden, niet zij.
maandag 6 oktober 2008 om 13:26
quote:sharra schreef op 06 oktober 2008 @ 13:11:
Misschien klikt het niet zo tussen hem en jouw vrienden? Als jullie een avond met vrienden zijn, gaat hij dan mee voor jou, of omdat hij zelf mee wil? Het klinkt alsof hij zich niet zo op zijn gemak voelt in de groep.
Dit was ook het eerste wat ik me afvroeg. Ik ben eigenlijk een beetje zoals jij jouw vriend omschrijft. Ik klap altijd dicht bij m'n vriend zijn vrienden, terwijl ik best wel leuk kan kletsen. Dit komt voornamelijk doordat zij aan de lopende band praten over mensen die ik niet ken of anekdotes van vroeger waar ik dus niet bij ben geweest. Verder verschillen onze werelden (studeren vs na de middelbare school al jaren aan het werk) en ik merk dat mijn wereld hen dus totaal niet boeit. Met totale desinteresse iets aan mij vragen (je weet wel met zo'n lege blik) tsja dan heb ik ook niet zoveel zin meer. En dan heb je weleens van die pijnlijke conversaties die niet lopen.
Ik vroeg me af of je iets herkent in mijn verhaal?
Misschien klikt het niet zo tussen hem en jouw vrienden? Als jullie een avond met vrienden zijn, gaat hij dan mee voor jou, of omdat hij zelf mee wil? Het klinkt alsof hij zich niet zo op zijn gemak voelt in de groep.
Dit was ook het eerste wat ik me afvroeg. Ik ben eigenlijk een beetje zoals jij jouw vriend omschrijft. Ik klap altijd dicht bij m'n vriend zijn vrienden, terwijl ik best wel leuk kan kletsen. Dit komt voornamelijk doordat zij aan de lopende band praten over mensen die ik niet ken of anekdotes van vroeger waar ik dus niet bij ben geweest. Verder verschillen onze werelden (studeren vs na de middelbare school al jaren aan het werk) en ik merk dat mijn wereld hen dus totaal niet boeit. Met totale desinteresse iets aan mij vragen (je weet wel met zo'n lege blik) tsja dan heb ik ook niet zoveel zin meer. En dan heb je weleens van die pijnlijke conversaties die niet lopen.
Ik vroeg me af of je iets herkent in mijn verhaal?
maandag 6 oktober 2008 om 13:43
Ik kijk ook niet altijd met een roze bril op naar een vriendje. Je ziet mooie dingen en na verloop van tijd minder mooie dingen. Ik zou me niet schamen voor het feit dat je hem af en toe als een nerd ziet. Lijkt me vrij gezond om je ook te ergeren aan iemand. Vraag is alleen wat je daarmee doet. Ga je het gesprek met je vriend aan over wat voor gevoel zijn gedrag bij je oproept of houd je dit voor jezelf en laat je hem in de waan dat hij nog steeds het perfecte vriendje is?
Wat de anderen voorstellen, zo zou ik het doen: je hoeft niet altijd met elkaar overal heen. Doe ook dingen apart zodat het wederzijdse respect kan blijven Ik deed wel eens dingen voor een vriendje waar ik totaal geen zin had, ik verpeste het zowel voor hem als voor mezelf. Beter is het om dan je eigen dingen te doen en elkaar weer te treffen op dat ene punt waarin je elkaar wel volledig kunt vinden.
Wat de anderen voorstellen, zo zou ik het doen: je hoeft niet altijd met elkaar overal heen. Doe ook dingen apart zodat het wederzijdse respect kan blijven Ik deed wel eens dingen voor een vriendje waar ik totaal geen zin had, ik verpeste het zowel voor hem als voor mezelf. Beter is het om dan je eigen dingen te doen en elkaar weer te treffen op dat ene punt waarin je elkaar wel volledig kunt vinden.
maandag 6 oktober 2008 om 13:47
Ten eerste voel ik mij absoluut niet te goed voor mijn vriend. Het probleem ligt ook niet in die richting. Het is gewoon dat we qua behoefte aan sociaal contact nogal verschillen en dat dat soms botst.
En als reactie op de rest. Natuurlijk neem ik mijn vriend niet altijd mee als ik met vrienden wat ga doen. Ik weet dat hij dat niet heel erg leuk vindt en zelf vind ik dat ook niet heel erg leuk. Maar er zijn altijd van die situaties dat er niet omheen te komen valt. Neem verjaardagen...
En @paris-rose: Ik denk dat het qua verschil van werelden wel meevalt. We studeren beide en vrijwel al onze vrienden doen dat ook. Het grote verschil is denk ik dat hij liever een goed gesprek voert en dat liever één op één doet (wat ook veel prettiger is) en bovendien echt geen zin heeft in nutteloos geklets en dat ik soms wel behoefte heb aan wat slap geouwehoer in de kroeg. Maar begrijp je punt wel. Met sommige mensen kun je nou eenmaal beter praten dan met andere en mijn vriend kan duidelijk niet zo goed praten met mijn vrienden...
Denk ook niet dat mijn vrienden hem echt heel stom vinden... maar ik voel me gewoon soms wat ongemakkelijk tegenover hen als mijn vriend erbij is. Maar dat is natuurlijk meer mijn probleem dan het zijne...
En als reactie op de rest. Natuurlijk neem ik mijn vriend niet altijd mee als ik met vrienden wat ga doen. Ik weet dat hij dat niet heel erg leuk vindt en zelf vind ik dat ook niet heel erg leuk. Maar er zijn altijd van die situaties dat er niet omheen te komen valt. Neem verjaardagen...
En @paris-rose: Ik denk dat het qua verschil van werelden wel meevalt. We studeren beide en vrijwel al onze vrienden doen dat ook. Het grote verschil is denk ik dat hij liever een goed gesprek voert en dat liever één op één doet (wat ook veel prettiger is) en bovendien echt geen zin heeft in nutteloos geklets en dat ik soms wel behoefte heb aan wat slap geouwehoer in de kroeg. Maar begrijp je punt wel. Met sommige mensen kun je nou eenmaal beter praten dan met andere en mijn vriend kan duidelijk niet zo goed praten met mijn vrienden...
Denk ook niet dat mijn vrienden hem echt heel stom vinden... maar ik voel me gewoon soms wat ongemakkelijk tegenover hen als mijn vriend erbij is. Maar dat is natuurlijk meer mijn probleem dan het zijne...
maandag 6 oktober 2008 om 13:48
Ik herken het ook. Ik bedoel dat ikzelf sociaal wat onhandig ben, niet dat ik een kennis of relatie heb, die dat probleem heeft. Een-op-een kan ik een goed gesprekspartner zijn, maar bij twee of meer wordt het wat lastiger. Als er geroezemoes is, hoor ik niet meer woordelijk wat gezegd wordt, dan hoor ik alleen maar onverstaanbaar lawaai.
Ik probeer wel sociaal te reageren in groepen (inleven, onderwerp niet veranderen); dat kost me enige moeite.
Ik probeer wel sociaal te reageren in groepen (inleven, onderwerp niet veranderen); dat kost me enige moeite.
World of Warcraft: Legion
maandag 6 oktober 2008 om 13:56
Merel,
Ik begrijp niet helemaal waarom je vriend perse mee zou moeten als een van jouw vrienden een verjaardagsfeest geeft?
Ik denk dat tijd ook helpt. Jullie zijn 11 maanden bij elkaar. Toen zat mijn vriend er ook niet op te wachten om veel mee te gaan naar mijn vrienden. Inmiddels zijn we ruim vijf jaar bij elkaar, hij kent ze beter en gaat dus ook vaker mee omdat hij het leuk vind. Lijkt me belangrijk dat je vriend niet het gevoel heeft dat hij mee moet en leuk moet doen. Daar zou ik ook van dichtslaan.
Ik begrijp niet helemaal waarom je vriend perse mee zou moeten als een van jouw vrienden een verjaardagsfeest geeft?
Ik denk dat tijd ook helpt. Jullie zijn 11 maanden bij elkaar. Toen zat mijn vriend er ook niet op te wachten om veel mee te gaan naar mijn vrienden. Inmiddels zijn we ruim vijf jaar bij elkaar, hij kent ze beter en gaat dus ook vaker mee omdat hij het leuk vind. Lijkt me belangrijk dat je vriend niet het gevoel heeft dat hij mee moet en leuk moet doen. Daar zou ik ook van dichtslaan.
maandag 6 oktober 2008 om 14:03
hoi,
mijn vriend, eigenlijk ex-vriend sinds gisteren, is ook niet sociaal vaardig. Sommige mensen zijn dat nou eenmaal niet en vaak ligt er wel meer achter dan je in eerste instantie denkt. Maar ik had ook al snel dat ik me iegnlijk een beetje schaamde voor hem, ook bij familie. Hij sloot zich totaal helemaal af.
Nu na vier jaar en 7 maanden heeft hij de stekker eruit getrokken, want hij kon nooit zichzelf zijn. Hoe graag ik ook wilde blijkt nu dat ik het eigenlijk al heel lang wist. Schaamtegevoelens en iritaties horen niet in een goede relatie thuis.
Helaas heeft het ons vier jaar en zeven maanden gekost...jaren waar ik geen spijt van heb, maar het had anders gekund...
mijn vriend, eigenlijk ex-vriend sinds gisteren, is ook niet sociaal vaardig. Sommige mensen zijn dat nou eenmaal niet en vaak ligt er wel meer achter dan je in eerste instantie denkt. Maar ik had ook al snel dat ik me iegnlijk een beetje schaamde voor hem, ook bij familie. Hij sloot zich totaal helemaal af.
Nu na vier jaar en 7 maanden heeft hij de stekker eruit getrokken, want hij kon nooit zichzelf zijn. Hoe graag ik ook wilde blijkt nu dat ik het eigenlijk al heel lang wist. Schaamtegevoelens en iritaties horen niet in een goede relatie thuis.
Helaas heeft het ons vier jaar en zeven maanden gekost...jaren waar ik geen spijt van heb, maar het had anders gekund...
maandag 6 oktober 2008 om 14:23
Hai Merel,
Ik heb ook een vriend waar ik erg mee kan lachen en goed mee kan praten. Thuis kletst ie me soms de oren van de kop. Maar als we met onze vriendengroep op stap zijn of op een verjaardag, dan is ie stil en praat hij het liefst 1 op 1. Ook omdat het nogal een drukke groep is waar je bjina niet tussenkomt, want iedereen kletst door elkaar (en ik doe net zo hard mee). Hij maakt wel soms leuke grapjes, maar die komen niet altijd over bij mijn vrienden. Ik moet dan altijd erg lachen.
Weet je, ik dacht in het begin ook: "Zeg eens wat meer, klets eens zoals je thuis ook doet". Maar nu denk ik: "Ik hoop dat je een leuke avond hebt op jouw manier". En dat heeft ie vaak ook wel. Op zijn manier!
Hoe is ie trouwens bij zijn familie? Is ie dan wel open en spontaan of zegt ie dan ook bijna niks? Mijn vriend voelt zich wat veiliger in 'zijn' omgeving en is dan wel iets praatgrager, merk ik.
Ik heb ook een vriend waar ik erg mee kan lachen en goed mee kan praten. Thuis kletst ie me soms de oren van de kop. Maar als we met onze vriendengroep op stap zijn of op een verjaardag, dan is ie stil en praat hij het liefst 1 op 1. Ook omdat het nogal een drukke groep is waar je bjina niet tussenkomt, want iedereen kletst door elkaar (en ik doe net zo hard mee). Hij maakt wel soms leuke grapjes, maar die komen niet altijd over bij mijn vrienden. Ik moet dan altijd erg lachen.
Weet je, ik dacht in het begin ook: "Zeg eens wat meer, klets eens zoals je thuis ook doet". Maar nu denk ik: "Ik hoop dat je een leuke avond hebt op jouw manier". En dat heeft ie vaak ook wel. Op zijn manier!
Hoe is ie trouwens bij zijn familie? Is ie dan wel open en spontaan of zegt ie dan ook bijna niks? Mijn vriend voelt zich wat veiliger in 'zijn' omgeving en is dan wel iets praatgrager, merk ik.
maandag 6 oktober 2008 om 14:35
Ik denk dat je eerst eens goed moet kijken of je vriend sociale vaardigheden mist, of dat hij misschien gewoon introvert is. Dat is namelijk niet hetzelfde, maar het zal niet de eerste keer zijn dat het over één kam geschoren wordt.
Ik had een ex die erg extravert is. Op feestjes staat hij in het middelpunt van de belangstelling en domineert nogal. Ikzelf ben introvert, en na elk feestje kon ik weer horen hoe asociaal ik was geweest. Hij kon niet accepteren dat ik liever in wat kleinere groepjes een gesprek voerde en noemde dat niet-sociaal. Aan de andere kant vond ik hem op die momenten maar oppervlakkig en weinig interessant. En er hebben genoeg mensen opgemerkt dat ze vonden dat hij wel heel erg het gezelschap domineerde, om me in ieder geval te overtuigen dat het niet aan mij lag.
Introversie en extraversie zijn geen goede danwel slechte eigenschappen. Het zegt wat over de manier waarop je bent. Als je helemaal op bent, en je zoekt dan de rust op om weer bij te tanken, dan ben je introvert. Heb je het daarentegen nodig om in een lawaaiierige disco lekker nietszeggend uit je dak te gaan, dan ben je extravert.
Het ene is niet beter dan het andere, maar introverte en extraverte mensen hebben nogal eens last van hetzelfde communicatieprobleem als honden en katten hebben: tegenovergestelde betekenis aan hetzelfde signaal.
Ik denk dat het eerste is, wat je moet doen, is je (voor)oordeel begraven. Je zegt dat je je schaamt. Nou, dat is jouw probleem, niet dat van je vriend. Hij doet namelijk niets waar jij je voor hoeft te schamen. Probeer hem eerst maar eens te accepteren als de persoon die hij is, zonder er meteen een waardeoordeel aan te hangen.
Ik had een ex die erg extravert is. Op feestjes staat hij in het middelpunt van de belangstelling en domineert nogal. Ikzelf ben introvert, en na elk feestje kon ik weer horen hoe asociaal ik was geweest. Hij kon niet accepteren dat ik liever in wat kleinere groepjes een gesprek voerde en noemde dat niet-sociaal. Aan de andere kant vond ik hem op die momenten maar oppervlakkig en weinig interessant. En er hebben genoeg mensen opgemerkt dat ze vonden dat hij wel heel erg het gezelschap domineerde, om me in ieder geval te overtuigen dat het niet aan mij lag.
Introversie en extraversie zijn geen goede danwel slechte eigenschappen. Het zegt wat over de manier waarop je bent. Als je helemaal op bent, en je zoekt dan de rust op om weer bij te tanken, dan ben je introvert. Heb je het daarentegen nodig om in een lawaaiierige disco lekker nietszeggend uit je dak te gaan, dan ben je extravert.
Het ene is niet beter dan het andere, maar introverte en extraverte mensen hebben nogal eens last van hetzelfde communicatieprobleem als honden en katten hebben: tegenovergestelde betekenis aan hetzelfde signaal.
Ik denk dat het eerste is, wat je moet doen, is je (voor)oordeel begraven. Je zegt dat je je schaamt. Nou, dat is jouw probleem, niet dat van je vriend. Hij doet namelijk niets waar jij je voor hoeft te schamen. Probeer hem eerst maar eens te accepteren als de persoon die hij is, zonder er meteen een waardeoordeel aan te hangen.
maandag 6 oktober 2008 om 15:46
quote:Merel00 schreef op 06 oktober 2008 @ 13:47:
Ten eerste voel ik mij absoluut niet te goed voor mijn vriend. Het probleem ligt ook niet in die richting. Het is gewoon dat we qua behoefte aan sociaal contact nogal verschillen en dat dat soms botst.
En als reactie op de rest. Natuurlijk neem ik mijn vriend niet altijd mee als ik met vrienden wat ga doen. Ik weet dat hij dat niet heel erg leuk vindt en zelf vind ik dat ook niet heel erg leuk. Maar er zijn altijd van die situaties dat er niet omheen te komen valt. Neem verjaardagen...
Denk ook niet dat mijn vrienden hem echt heel stom vinden... maar ik voel me gewoon soms wat ongemakkelijk tegenover hen als mijn vriend erbij is. Maar dat is natuurlijk meer mijn probleem dan het zijne...Het is inderdaad jouw probleem en je maakt er het zijne van. Een relatie is een kwestie van geven en nemen. Dus doe elkaar nou een groot plezier en laat hem lekker iets leuks gaan doen als jij naar een verjaardag wilt of behoefte hebt aan slap geouwehoer. Als je geen relatie had zou je toch alleen naar dat soort bijeenkomsten gaan?
Ten eerste voel ik mij absoluut niet te goed voor mijn vriend. Het probleem ligt ook niet in die richting. Het is gewoon dat we qua behoefte aan sociaal contact nogal verschillen en dat dat soms botst.
En als reactie op de rest. Natuurlijk neem ik mijn vriend niet altijd mee als ik met vrienden wat ga doen. Ik weet dat hij dat niet heel erg leuk vindt en zelf vind ik dat ook niet heel erg leuk. Maar er zijn altijd van die situaties dat er niet omheen te komen valt. Neem verjaardagen...
Denk ook niet dat mijn vrienden hem echt heel stom vinden... maar ik voel me gewoon soms wat ongemakkelijk tegenover hen als mijn vriend erbij is. Maar dat is natuurlijk meer mijn probleem dan het zijne...Het is inderdaad jouw probleem en je maakt er het zijne van. Een relatie is een kwestie van geven en nemen. Dus doe elkaar nou een groot plezier en laat hem lekker iets leuks gaan doen als jij naar een verjaardag wilt of behoefte hebt aan slap geouwehoer. Als je geen relatie had zou je toch alleen naar dat soort bijeenkomsten gaan?
maandag 6 oktober 2008 om 15:55
Hoe is hij bij zijn eigen vrienden TO?
Mijn vriend heeft humor, is lief en is erg sociaal. Vooral als hij bij zijn eigen vrienden en familie is. Als we bij mijn vrienden zijn is hij véél rustiger en hij is dan ook meer van het 1-op-1 contact. Af en toe vind ik het jammer (sommige van mijn vrienden zullen vast denken dat ik een enorme saaierd op de bank heb zitten) maar hoe meer hij mijn vrienden leert kennen hoe leuker die avondjes ook voor hem zijn. Ik hou sowieso meer van mensen die wat rustiger zijn aangelegd, dan van types die meteen overal het hoogste woord willen hebben.
En hoezo vind jij verjaardagen verplichte kost voor allebei? Als mijn vriend geen zin heeft hoeft hij niet mee naar mijn vriendinnen. Ik vind het helemaal niet erg om in mijn eentje bij een hoop gelegenheden te verschijnen.
Mijn vriend heeft humor, is lief en is erg sociaal. Vooral als hij bij zijn eigen vrienden en familie is. Als we bij mijn vrienden zijn is hij véél rustiger en hij is dan ook meer van het 1-op-1 contact. Af en toe vind ik het jammer (sommige van mijn vrienden zullen vast denken dat ik een enorme saaierd op de bank heb zitten) maar hoe meer hij mijn vrienden leert kennen hoe leuker die avondjes ook voor hem zijn. Ik hou sowieso meer van mensen die wat rustiger zijn aangelegd, dan van types die meteen overal het hoogste woord willen hebben.
En hoezo vind jij verjaardagen verplichte kost voor allebei? Als mijn vriend geen zin heeft hoeft hij niet mee naar mijn vriendinnen. Ik vind het helemaal niet erg om in mijn eentje bij een hoop gelegenheden te verschijnen.
maandag 6 oktober 2008 om 16:03
Bij mij heeft het 5 jaar geduurd voordat ik een beetje loskwam bij mijn ex-schoonouders, en vrienden van mijn ex. En eigenlijk alleen maar omdat hún (ex-schoonouders) dat graag wilden. Ik heb dus niet mezelf kunnen zijn.
Ja ik was een stil meisje! En ja het deed me pijn als mijn ex-schoonmoeder wéér eens zei: "Wat ben je stil, heb je slechte zin?"
Ik zou je vriend gewoon accepteren zoals hij is. Laat hem zichzelf kunnen en mógen zijn. Misschien komt er nog verandering in. Maar misschien ook niet.
Ja ik was een stil meisje! En ja het deed me pijn als mijn ex-schoonmoeder wéér eens zei: "Wat ben je stil, heb je slechte zin?"
Ik zou je vriend gewoon accepteren zoals hij is. Laat hem zichzelf kunnen en mógen zijn. Misschien komt er nog verandering in. Maar misschien ook niet.
