Relaties
alle pijlers
Vriendin depressief?
dinsdag 10 maart 2009 om 11:19
Hallo; ik wil graag mijn verhaal doen en hoop dat er mensen zijn die mij wat tips kunnen geven. Het is al met al een toch langer verhaal geworden dan ik verwacht had en hoop dat het gelezen wordt.
Ik, een jongen van 26 (mogen die ook een bericht achterlaten?) heb nu ruim 8 maanden een relatie met een leuke vriendin. We kunnen het goed met elkaar vinden en hebben de meest uitgebreide gesprekken en we kunnen het ook goed vinden met elkaars familie. Problemen begonnen echter ongeveer 2 weken geleden toen ik merkte dat ze wat minder gemotiveerd werd en mij ook in bepaalde situaties op mij begon af te reageren. Het leek wel of ik niets meer goed kon doen en het werd ook eenzijdig met afspreken. Hier heb ik vorige week maandag met haar over gesproken en toen vertelde ze me dat ze vorig jaar rond dezelfde tijd een depressie heeft gehad. Ik kon uit haar woorden opmaken dat ze zich nu weer een beetje zo voelde.
Ze is druk bezig met haar nieuwe huurappartement, vlakbij mij en heeft het bovendien ook niet zo naar haar zin op d'r werk. Bovenop alles maken haar ouders ook nog eens vaak heftige ruzie en dat rekent ze zichzelf enorm aan. Ik heb haar toen die avond gezegd dat ik haar wil steunen om zich beter te voelen en dat als er problemen zijn ze bij mij kan aankloppen. Ze vertelde toen dat het ook niet aan mij lag en dat ze het niet leuk vond hoe ze ook nu naar mij reageerd. Op een gegeven moment werd het haar teveel en is ze weggegaan. De volgende dag toen ik er niet op rekende stond ze onverwachts voor de deur en was ze heel blij en positief en toen ze later thuis was stuurde ze zelfs nog een lief smsje.
Toen ik vorige week donderdag bij haar langs ging om haar nieuwe meubels te bekijken deed ze weer heel kortaf tegen mij. Ik was toen geblesseerd aan mijn enkel en daar heeft ze niet naar gevraagd. Haar vader was toen ook bij haar in huis en toen ik over een onderwerp begon ging zij daar verder met haar vader over. Op een gegeven moment had ik zoiets van "wat doe ik hier nog" en ben toen naar huis gegaan. Ik vroeg nog bij het afscheid nemen of ik haar vrijdag zag, maar dat liet ze nog wel weten zei ze toen ze wegliep met haar rug naar mij toe. Die vrijdag was ik naar het ziekenhuis gegaan vanwege mijn enkel en wilde haar even bellen daarover. Zij was op haar werk en vertelde alleen "dat ik ongelegen belde" en hing op. Ik stuurde haar vervolgens een sms dat ik naar het ziekenhuis was geweest voor een scan, waarop zij zei sterkte ermee en ik blijf vanavond niet slapen want ik moet een kapstok omruilen. Op dat moment was bij mij alles geknapt en had ik er nog weinig zin in. Die avond ben ik met een vriend wezen stappen.
Afgelopen zaterdag stuurde ze een sms of ik met haar uit eten wilde die avond. Het laatste beetje hoop wat ik nog had wilde ik niet opgeven, aangezien het tot een paar weken geleden goed zat en stemde ermee in. Die avond stond ze met een bosje bloemen voor de deur en was ze heel vrolijk. Ik vroeg aan haar waarom ze bloemen voor me had meegenomen en ze zei "dan wordt je niet boos als ik je straks wat vertel". Toen wilde ik het direct weten voordat we uit eten gingen. Ze vertelde dat ze bloemen bij een mannelijke colllega water ging geven die nu op vakantie was. Nu heb ik daar op zich geen moeite mee, maar uit haar woorden kon ik ook begrijpen dat hij toch wat meer gevoelens voor haar had. Ze vertelde dat er niets aan de hand was en dat ze gewoon behulpzaam wilde zijn, aangezien hij uit het buitenland komt en verder niemand kent in Nederland. Ook vertelde ze dat geen tijd meer had om die kapstok te ruilen vrijdagavond maar gewoon moe was.
Die avond zijn we uit eten geweest en was het erg gezellig en is ze ook nog blijven slapen. De dag erna zijn we naar een verjaardag gegaan van mijn familie en toen deed ze weer een beetje afstandelijk. Tijdens de verjaardag kreeg ze een sms van die collega, waarin teksten stonden als "Hey special lady" en "love & kisses". Aangezien ik geen stennis wilde schoppen op die verjaardag zei ik tegen haar dat ik dat wel een heftig smsje vond. Daarop antwoordde zij met "Inderdaad". Op de terugweg in de auto heb ik wel aangegeven dat ik dat niet leuk vond, maar toen zei ze dat ik mij geen zorgen hoefde te maken. Die avond zei ze dat ze maandag/gisteren zou langskomen om nog een paar spullen op te halen voor de uitzet die bij mij lagen.
Ik had haar gisteren een bericht gestuurd of ze nog nagedacht had over de meivakantie. Dit hadden we enkele weken besproken, maar dat hadden we laatste weken een beetje links laten liggen. Toen smste ze terug dat ze er niet meer zo over nagedacht had
en dat ik maar wat moest zoeken en het haar moest laten weten. Dat kwam niet echt bij mij over dat ze er echt zin in had. Ze vertelde ook nogmaals dat ze s'avonds langskwam om nog wat spullen op te halen. Ik ben toen heel de avond thuisgebleven, maar ze is helemaal niet langsgeweest en heeft ook niets van zich laten horen. Ik zit vandaag echt met een raar gevoel in me maag want heb ook geen zin om als een schoothondje achter haar aan te lopen waarom ze niets zich heeft laten horen. Het zit me de laatste tijd niet helemaal lekker en als het zo doorgaat ben ik helaas bang dat ik stekker eruit moet trekken, ook al wil ik dat
absoluut niet doen. Heeft iemand misschien tips voor me?
Ik, een jongen van 26 (mogen die ook een bericht achterlaten?) heb nu ruim 8 maanden een relatie met een leuke vriendin. We kunnen het goed met elkaar vinden en hebben de meest uitgebreide gesprekken en we kunnen het ook goed vinden met elkaars familie. Problemen begonnen echter ongeveer 2 weken geleden toen ik merkte dat ze wat minder gemotiveerd werd en mij ook in bepaalde situaties op mij begon af te reageren. Het leek wel of ik niets meer goed kon doen en het werd ook eenzijdig met afspreken. Hier heb ik vorige week maandag met haar over gesproken en toen vertelde ze me dat ze vorig jaar rond dezelfde tijd een depressie heeft gehad. Ik kon uit haar woorden opmaken dat ze zich nu weer een beetje zo voelde.
Ze is druk bezig met haar nieuwe huurappartement, vlakbij mij en heeft het bovendien ook niet zo naar haar zin op d'r werk. Bovenop alles maken haar ouders ook nog eens vaak heftige ruzie en dat rekent ze zichzelf enorm aan. Ik heb haar toen die avond gezegd dat ik haar wil steunen om zich beter te voelen en dat als er problemen zijn ze bij mij kan aankloppen. Ze vertelde toen dat het ook niet aan mij lag en dat ze het niet leuk vond hoe ze ook nu naar mij reageerd. Op een gegeven moment werd het haar teveel en is ze weggegaan. De volgende dag toen ik er niet op rekende stond ze onverwachts voor de deur en was ze heel blij en positief en toen ze later thuis was stuurde ze zelfs nog een lief smsje.
Toen ik vorige week donderdag bij haar langs ging om haar nieuwe meubels te bekijken deed ze weer heel kortaf tegen mij. Ik was toen geblesseerd aan mijn enkel en daar heeft ze niet naar gevraagd. Haar vader was toen ook bij haar in huis en toen ik over een onderwerp begon ging zij daar verder met haar vader over. Op een gegeven moment had ik zoiets van "wat doe ik hier nog" en ben toen naar huis gegaan. Ik vroeg nog bij het afscheid nemen of ik haar vrijdag zag, maar dat liet ze nog wel weten zei ze toen ze wegliep met haar rug naar mij toe. Die vrijdag was ik naar het ziekenhuis gegaan vanwege mijn enkel en wilde haar even bellen daarover. Zij was op haar werk en vertelde alleen "dat ik ongelegen belde" en hing op. Ik stuurde haar vervolgens een sms dat ik naar het ziekenhuis was geweest voor een scan, waarop zij zei sterkte ermee en ik blijf vanavond niet slapen want ik moet een kapstok omruilen. Op dat moment was bij mij alles geknapt en had ik er nog weinig zin in. Die avond ben ik met een vriend wezen stappen.
Afgelopen zaterdag stuurde ze een sms of ik met haar uit eten wilde die avond. Het laatste beetje hoop wat ik nog had wilde ik niet opgeven, aangezien het tot een paar weken geleden goed zat en stemde ermee in. Die avond stond ze met een bosje bloemen voor de deur en was ze heel vrolijk. Ik vroeg aan haar waarom ze bloemen voor me had meegenomen en ze zei "dan wordt je niet boos als ik je straks wat vertel". Toen wilde ik het direct weten voordat we uit eten gingen. Ze vertelde dat ze bloemen bij een mannelijke colllega water ging geven die nu op vakantie was. Nu heb ik daar op zich geen moeite mee, maar uit haar woorden kon ik ook begrijpen dat hij toch wat meer gevoelens voor haar had. Ze vertelde dat er niets aan de hand was en dat ze gewoon behulpzaam wilde zijn, aangezien hij uit het buitenland komt en verder niemand kent in Nederland. Ook vertelde ze dat geen tijd meer had om die kapstok te ruilen vrijdagavond maar gewoon moe was.
Die avond zijn we uit eten geweest en was het erg gezellig en is ze ook nog blijven slapen. De dag erna zijn we naar een verjaardag gegaan van mijn familie en toen deed ze weer een beetje afstandelijk. Tijdens de verjaardag kreeg ze een sms van die collega, waarin teksten stonden als "Hey special lady" en "love & kisses". Aangezien ik geen stennis wilde schoppen op die verjaardag zei ik tegen haar dat ik dat wel een heftig smsje vond. Daarop antwoordde zij met "Inderdaad". Op de terugweg in de auto heb ik wel aangegeven dat ik dat niet leuk vond, maar toen zei ze dat ik mij geen zorgen hoefde te maken. Die avond zei ze dat ze maandag/gisteren zou langskomen om nog een paar spullen op te halen voor de uitzet die bij mij lagen.
Ik had haar gisteren een bericht gestuurd of ze nog nagedacht had over de meivakantie. Dit hadden we enkele weken besproken, maar dat hadden we laatste weken een beetje links laten liggen. Toen smste ze terug dat ze er niet meer zo over nagedacht had
en dat ik maar wat moest zoeken en het haar moest laten weten. Dat kwam niet echt bij mij over dat ze er echt zin in had. Ze vertelde ook nogmaals dat ze s'avonds langskwam om nog wat spullen op te halen. Ik ben toen heel de avond thuisgebleven, maar ze is helemaal niet langsgeweest en heeft ook niets van zich laten horen. Ik zit vandaag echt met een raar gevoel in me maag want heb ook geen zin om als een schoothondje achter haar aan te lopen waarom ze niets zich heeft laten horen. Het zit me de laatste tijd niet helemaal lekker en als het zo doorgaat ben ik helaas bang dat ik stekker eruit moet trekken, ook al wil ik dat
absoluut niet doen. Heeft iemand misschien tips voor me?
maandag 16 maart 2009 om 13:40
Voor de geinteresseerde zal ik even een update doen van mijn weekend:
Afgelopen donderdagavond had ik voor het laatst een sms naar haar gestuurd. Toen kreeg ik vrijdagavond pas rond een uur of half 8 een antwoord daarop, dat ze al in slaap was gevallen en ze vroeg hoe het met me was. Ik vertelde dat ik een btj een baaldag had en dat ik later op de avond met een vriendin van me wat zou gaan drinken in de stad en wenste haar ook een leuke avond. Zij ging immers ook met een paar vriendinnen de stad in. Dit stuurde ik rond een uur of 10. Die vriendin belde daarna af dat ze zich toch niet zo lekker voelde en vervolgens ben ik met een vriend ga stappen. Rond een uur of half 12 belde mijn vriendin op, toen ik op het punt stond om weg te gaan. Ze zei dat ze het allemaal een beetje raar vond, dat ik nu met een vriend uitging enzo en waarom het zolang duurde voordat ze reactie kreeg. Toen zei ik dat ze zelf ook erg lang deed over het versturen van een sms, maar zij had het blijkbaar zo druk gehad op haar werk?! Ongeveer rond kwart over 2 s'nachts kreeg ik een sms van haar waarin stond "Een leugentje om bestwil mag best". Ik stuurde terug "Huh, wat bedoel je daarmee?" en heb vervolgens niets meer teruggekregen. Een vriendin van haar die ik nog nooit ontmoet had, heeft mij gespot in een kroeg vertelde ze dag later, maar durfde niet op mij af te stappen. Ze vond het wel nodig om mijn vriendin dat toen even te laten weten.
De dag erna belde ik rond half 3 s'middags op, maar toen werd er niet opgenomen. Een uur later belde ik nogmaals en toen nam ze wel op. Ze was vrij kortaf en ik vroeg of ik miss bij haar thuis zou kunnen eten, maar dat kon niet omdat het te laat was. Ze zei alleen dat ze rond een uur of 7 bij mij zou zijn voor de musical. Aangezien ik niet wilde dat de avond verpest zou worden besloot ik toch me goede humor te behouden en stond netjes gekleed haar op de wachten met een roos in me hand. We hebben toen wel een goede reis gehad naar de musical en het eerste gedeelte was ook leuk. Ze pakte ook een paar keer mijn hand weer vast. Maar toen kwam de pauze en leek het weer helemaal te verdraaien. Ik vroeg of ze bij me bleef slapen, maar toen kwam er met horten en stoten een moeilijk antwoord uit. Ze had haar slaapspullen niet bij zich (woont op 5 min. afstand van me), voelde zich ook niet zo lekker, had al 6 aspirines op (na de musical wel een wijntje drinken) en wilde de volgende dag er vroeg uit om te klussen. Ze zag toen wel dat ik niet happy daarmee was en ik zei vervolgens ook weinig tegen haar.
De 2de helft van de musical heb ik maar weinig meegekregen. Het ging als het ware allemaal langs me heen en was er niet met mijn hoofd bij. Na de musical hebben we nog wat gedronken in een bar, maar ze merkte wel dat ik teleurgesteld was. Op de terugweg naar de auto pakte ze me hand vast en zei sorry tegen me. In de auto, ik weet ook niet waar het vandaan komt, begon ze ineens intiem tegen me te doen. Later die avond, ik weet hoe fout het ook klinkt, hebben we dat voortgezet bij mij thuis. Jah sorry, ik ben ook een man. Vervolgens is ze midden in de nacht naar huis gegaan, zonder dat we echt gepraat
hadden.
De volgende dag werd ik al vroeg wakker door alle gebeurtenissen. We zijn toen s'middags naar de verjaardag van mijn zus gegaan. Ik stelde voor om 3h eerst te gaan, maar ze zei dat ze nog ff aan huis wilde werken. Ze was ook nog eens om half 12 pas uit haar bed gekomen, dus toen was het niet-blijven-slapen helemaal een slap excuus voor mij geworden. Verder hebben we een leuke verjaardag gehad en kan ze ook het goed vinden met mijn familie. Tijdens de verjaardag kreeg ze weer last van hoofdpijn en vroeg of we naar huis konden gaan. Toen we eenmaal bij mij thuis waren aangekomen vroeg ik of ze nog even mee wilde naar boven om wat te bespreken. Ze vertelde dat ze door die hoofdpijn enzo maar beter naar huis kon gaan.
Afgelopen donderdagavond had ik voor het laatst een sms naar haar gestuurd. Toen kreeg ik vrijdagavond pas rond een uur of half 8 een antwoord daarop, dat ze al in slaap was gevallen en ze vroeg hoe het met me was. Ik vertelde dat ik een btj een baaldag had en dat ik later op de avond met een vriendin van me wat zou gaan drinken in de stad en wenste haar ook een leuke avond. Zij ging immers ook met een paar vriendinnen de stad in. Dit stuurde ik rond een uur of 10. Die vriendin belde daarna af dat ze zich toch niet zo lekker voelde en vervolgens ben ik met een vriend ga stappen. Rond een uur of half 12 belde mijn vriendin op, toen ik op het punt stond om weg te gaan. Ze zei dat ze het allemaal een beetje raar vond, dat ik nu met een vriend uitging enzo en waarom het zolang duurde voordat ze reactie kreeg. Toen zei ik dat ze zelf ook erg lang deed over het versturen van een sms, maar zij had het blijkbaar zo druk gehad op haar werk?! Ongeveer rond kwart over 2 s'nachts kreeg ik een sms van haar waarin stond "Een leugentje om bestwil mag best". Ik stuurde terug "Huh, wat bedoel je daarmee?" en heb vervolgens niets meer teruggekregen. Een vriendin van haar die ik nog nooit ontmoet had, heeft mij gespot in een kroeg vertelde ze dag later, maar durfde niet op mij af te stappen. Ze vond het wel nodig om mijn vriendin dat toen even te laten weten.
De dag erna belde ik rond half 3 s'middags op, maar toen werd er niet opgenomen. Een uur later belde ik nogmaals en toen nam ze wel op. Ze was vrij kortaf en ik vroeg of ik miss bij haar thuis zou kunnen eten, maar dat kon niet omdat het te laat was. Ze zei alleen dat ze rond een uur of 7 bij mij zou zijn voor de musical. Aangezien ik niet wilde dat de avond verpest zou worden besloot ik toch me goede humor te behouden en stond netjes gekleed haar op de wachten met een roos in me hand. We hebben toen wel een goede reis gehad naar de musical en het eerste gedeelte was ook leuk. Ze pakte ook een paar keer mijn hand weer vast. Maar toen kwam de pauze en leek het weer helemaal te verdraaien. Ik vroeg of ze bij me bleef slapen, maar toen kwam er met horten en stoten een moeilijk antwoord uit. Ze had haar slaapspullen niet bij zich (woont op 5 min. afstand van me), voelde zich ook niet zo lekker, had al 6 aspirines op (na de musical wel een wijntje drinken) en wilde de volgende dag er vroeg uit om te klussen. Ze zag toen wel dat ik niet happy daarmee was en ik zei vervolgens ook weinig tegen haar.
De 2de helft van de musical heb ik maar weinig meegekregen. Het ging als het ware allemaal langs me heen en was er niet met mijn hoofd bij. Na de musical hebben we nog wat gedronken in een bar, maar ze merkte wel dat ik teleurgesteld was. Op de terugweg naar de auto pakte ze me hand vast en zei sorry tegen me. In de auto, ik weet ook niet waar het vandaan komt, begon ze ineens intiem tegen me te doen. Later die avond, ik weet hoe fout het ook klinkt, hebben we dat voortgezet bij mij thuis. Jah sorry, ik ben ook een man. Vervolgens is ze midden in de nacht naar huis gegaan, zonder dat we echt gepraat
hadden.
De volgende dag werd ik al vroeg wakker door alle gebeurtenissen. We zijn toen s'middags naar de verjaardag van mijn zus gegaan. Ik stelde voor om 3h eerst te gaan, maar ze zei dat ze nog ff aan huis wilde werken. Ze was ook nog eens om half 12 pas uit haar bed gekomen, dus toen was het niet-blijven-slapen helemaal een slap excuus voor mij geworden. Verder hebben we een leuke verjaardag gehad en kan ze ook het goed vinden met mijn familie. Tijdens de verjaardag kreeg ze weer last van hoofdpijn en vroeg of we naar huis konden gaan. Toen we eenmaal bij mij thuis waren aangekomen vroeg ik of ze nog even mee wilde naar boven om wat te bespreken. Ze vertelde dat ze door die hoofdpijn enzo maar beter naar huis kon gaan.
maandag 16 maart 2009 om 17:06
Hoi John,
Nou, klinkt niet echt fout hoor...intiem zijn met je vriendin.
Maar goed, ik zou hier echt genoeg van hebben! Jullie hebben nog niet zo heel lang. Ik zou ermee stoppen en wachten op iemand die je wél waardeert.
Jij loopt maar heel de tijd achter haar aan, zij bepaalt alles, behandelt je als troep.......pff, zou het zelf behoorlijk zat zijn. Dus, of wat assertiever worden, of voor jezelf kiezen en stoppen ermee! Maar goed, uit eindelijk moet je zelf een beslissing nemen (of niet, maar dan gaat dit alleen maar zo door vrees ik)
Nou, klinkt niet echt fout hoor...intiem zijn met je vriendin.
Maar goed, ik zou hier echt genoeg van hebben! Jullie hebben nog niet zo heel lang. Ik zou ermee stoppen en wachten op iemand die je wél waardeert.
Jij loopt maar heel de tijd achter haar aan, zij bepaalt alles, behandelt je als troep.......pff, zou het zelf behoorlijk zat zijn. Dus, of wat assertiever worden, of voor jezelf kiezen en stoppen ermee! Maar goed, uit eindelijk moet je zelf een beslissing nemen (of niet, maar dan gaat dit alleen maar zo door vrees ik)
maandag 16 maart 2009 om 17:16
Jullie doen nu beiden zomaar wat. Jij jouw ding, zij het hare en jullie vinden het beiden raar van elkaar, maar praten er niet over. Zolang dat niet gebeurd zie ik dit niet veranderen.
Zo kan je toch niet verder sukkelen, hé!! Dus stel het niet uit, zo vlug als je kan eens een goed gesprek hebben en ontdekken wat er nu precies scheelt. Zij zit ergens mee (wordt mij meer en meer duidelijk) en ik denk dat je recht hebt om te weten wat en of het uberhaupt nog zin heeft om zo verder te gaan met elkaar.
Zo kan je toch niet verder sukkelen, hé!! Dus stel het niet uit, zo vlug als je kan eens een goed gesprek hebben en ontdekken wat er nu precies scheelt. Zij zit ergens mee (wordt mij meer en meer duidelijk) en ik denk dat je recht hebt om te weten wat en of het uberhaupt nog zin heeft om zo verder te gaan met elkaar.
dinsdag 17 maart 2009 om 02:04
ik zei het al eerder, klinkt als verlatingsangst vanuit haar kant, en het bijbehorende spel van aantrekken en afstoten.
want op het moment dat ze ziet dat je echt baalt, trekt ze ineens weer naar je toe.
en ik kan het weten want ik heb dit spelletje vaak gespeeld vroeger in een relatie...gelukkig nu niet meer, want ik weet waar de oorzaak ervan zit en hoe ermee om te gaan.
want brrr, wat was ik soms onuitstaanbaar zeg... en ik kreeg dat toentertijd maar niet omgedraaid...
en verder snap ik nog steeds niet waarom je dit steeds laat gebeuren zonder op het moment echt te communiceren wat je hiervan vind, dat je ervan baalt en wat voor gevoel je het geeft...
jouw aandeel in deze is dus dat je dat echt moet gaan doen ipv steeds het juiste moment af te wachten want een juist moment komt nooit, en zo te lezen gaat ze die ook nog eens handig uit te weg en laat je dat ook nog eens gewillig gebeuren...
want op het moment dat ze ziet dat je echt baalt, trekt ze ineens weer naar je toe.
en ik kan het weten want ik heb dit spelletje vaak gespeeld vroeger in een relatie...gelukkig nu niet meer, want ik weet waar de oorzaak ervan zit en hoe ermee om te gaan.
want brrr, wat was ik soms onuitstaanbaar zeg... en ik kreeg dat toentertijd maar niet omgedraaid...
en verder snap ik nog steeds niet waarom je dit steeds laat gebeuren zonder op het moment echt te communiceren wat je hiervan vind, dat je ervan baalt en wat voor gevoel je het geeft...
jouw aandeel in deze is dus dat je dat echt moet gaan doen ipv steeds het juiste moment af te wachten want een juist moment komt nooit, en zo te lezen gaat ze die ook nog eens handig uit te weg en laat je dat ook nog eens gewillig gebeuren...
dinsdag 17 maart 2009 om 15:20
Zij wil het gewoon onder controle houden, daar lijkt het op. En jij bent een gewillige prooi
Wat de oorzaak ook is van haar gedrag het is niet fair tov jou.
Ik zou haar toch duidelijk maken dat je hier niet van gediend bent.
Het lijkt wel of ze zich afreageert op jou. Sorry maar zo hoort een relatie niet te zijn.
En jij bent degene die dit toestaat..vergeet dat niet. Je kan ook zeggen tot hier en niet verder.
En als dit maar door blijft gaan zou ik toch een meid zoeken die wel duidelijk voor je gaat. Ik vind de verliefdheid er van haar kant niet vanaf spatten in het verhaal.
Stoppen nu het nog kan!
Wat de oorzaak ook is van haar gedrag het is niet fair tov jou.
Ik zou haar toch duidelijk maken dat je hier niet van gediend bent.
Het lijkt wel of ze zich afreageert op jou. Sorry maar zo hoort een relatie niet te zijn.
En jij bent degene die dit toestaat..vergeet dat niet. Je kan ook zeggen tot hier en niet verder.
En als dit maar door blijft gaan zou ik toch een meid zoeken die wel duidelijk voor je gaat. Ik vind de verliefdheid er van haar kant niet vanaf spatten in het verhaal.
Stoppen nu het nog kan!
donderdag 19 maart 2009 om 15:31
Ik heb sinds maandag niets van me laten horen en ook niets van haar gehoord.. Vanmorgen keek ik mijn tel en toen had ze gebeld om 12h s'avonds toen ik al lag te slapen. Ik heb haar vanmorgen gevraagd of ze ff langs kan komen vanavond.
Weet nu nog niet echt hoe ik aan het gesprek moet beginnen vanavond. Ik trek het op deze manier echt niet meer...
Weet nu nog niet echt hoe ik aan het gesprek moet beginnen vanavond. Ik trek het op deze manier echt niet meer...
donderdag 19 maart 2009 om 17:34
Beste John,
Of ze vind je niet echt leuk en weet niet hoe het te zeggen of weet ze niet wat ze wil.
Of deze dame heeft behoorlijk last van stemmingswisselingen, het klinkt mij in de oren als een probleem richting borderline. Ik ken iemand die daar trekjes van heeft en die zie ik terug in het verhaal wat jij vertelt.
.
De belangrijkste vraag is wat zoek jij in een relatie. Je kunt wel veel van haar houden maar van jezelf mag je echt wel het meeste houden, goed met elkaar kunnen praten en duidelijk zijn naar elkaar toe lijkt me een eerste vereiste.
Veel succes
ps heeft ze in eerdere relaties niet soortgelijke problemen gehad?
Of ze vind je niet echt leuk en weet niet hoe het te zeggen of weet ze niet wat ze wil.
Of deze dame heeft behoorlijk last van stemmingswisselingen, het klinkt mij in de oren als een probleem richting borderline. Ik ken iemand die daar trekjes van heeft en die zie ik terug in het verhaal wat jij vertelt.
.
De belangrijkste vraag is wat zoek jij in een relatie. Je kunt wel veel van haar houden maar van jezelf mag je echt wel het meeste houden, goed met elkaar kunnen praten en duidelijk zijn naar elkaar toe lijkt me een eerste vereiste.
Veel succes
ps heeft ze in eerdere relaties niet soortgelijke problemen gehad?
donderdag 19 maart 2009 om 17:50
Hi John
Ik heb je topic zo gelezen en ze komt op mij niet over als een aardig persoon die jou met respect behandelt. Ik zou behoorlijk klaar zijn met haar gezien al die doorzichtige smoezen en de manier waarop ze zich gedraagt. Tijd voor een serieus gesprek. Denk aan jezelf en laat je niet zo behandelen. Bewaak je grenzen.
Eerlijk gezegd zou ik zelf met deze relatie kappen.
Sterkte vanavond!
Ik heb je topic zo gelezen en ze komt op mij niet over als een aardig persoon die jou met respect behandelt. Ik zou behoorlijk klaar zijn met haar gezien al die doorzichtige smoezen en de manier waarop ze zich gedraagt. Tijd voor een serieus gesprek. Denk aan jezelf en laat je niet zo behandelen. Bewaak je grenzen.
Eerlijk gezegd zou ik zelf met deze relatie kappen.
Sterkte vanavond!
vrijdag 20 maart 2009 om 10:17
Ik zal ff een update doen van mijn avond:
Rond een uur of 8 kwam ze vrolijk binnen, kreeg gelijk een kus en ze was mega opgewekt. We hebben toen een half uur gepraat over wat we allemaal meegemaakt hebben de afgelopen dagen en een hoop gelachen. Daarna ging ik toch wat dieper en vertelde ik dat ik de laatste tijd aan haar merk dat ze n btj raar tegen me doet. Ik haalde dat voorbeeld van "niet blijven slapen" van afgelopen zaterdag naar voren en zei ik de excussen n btj apart vond. Vervolgens leek het wel of ze weer helemaal dichtklapte, ze ging met haar hoofd naar beneden en gaf niet echt antwoord. Ik vroeg daarna of het aan mij lag, of ze ergens mee zat. Ze vertelde vervolgens dat ze gek is op me en nergens mee zat. Ze zei wel dat ze liever niet over haar verleden wil praten en dat niemand haar sleutel tot haar hart mocht hebben ofzo iets. Ze is daar in het verleden mee gekwetst en zei dat ze toch weet dat iedereen hetzelfde is. Daarna wilde ze over gaan naar een ander onderwerp.
Na een paar minuten begon ik toch weer over dat het me niet lekker zat. Dat ik aan haar merkte dat ze ook in de sms vaak kortaf naar me is. Hier werd ze vervolgens weer stil van en wilde niets zeggen. Toen zei ze ineens dat ze het kaartje voor het feest wat ik geregeld had, op Marktplaats gisteren te koop had aangeboden. Ze zei 't op zo'n toon of ik dat al niet wist en dat 't de normaalste zaak was. Ik werd hier n btj boos om. Vrienden van mij hebben namelijk dat feest georganiseerd en er komen ook een hoop bekenden. Dit wilde ze liever niet, want dan voelde ze zich een blok aan mijn been, aangezien ze niemand kent, vertelde ze. Ik vond dit een btj onzin aangezien ze wel een aantal vrienden van mij kent.
Vervolgens werd ze een btj boos dat ze zelf voor dat kaartje heeft moeten betalen. Ze ging ervanuit dat ik het wel betaald had, aangezien zij mij vorige week uit eten nam. Hier was ik wel erg verbaasd over, aangezien de verhouding van dingen die ik voor haar betaal, minimaal het dubbele is. Ik vroeg daarna of ik haar morgen dan zou zien, maar dit liet ze nog weten. Hierop zei ik "Oww, dus dan zie ik vrijdag, zaterdag en zondag niet?". Ja, jij gaat zaterdag stappen was haar antwoord en dat moet toch makkelijk kunnen. Daarna zei ze dat ze naar huis ging, trok haar schoenen en jas aan en ik bleef binnen zitten op de bank. Vervolgens kwam ze weer naar binnen gaf me kus op me wang en zei doei rond half 10!
Wat in 't begin van de avond zo goed ging verliep uiteindelijk toch weer in een deceptie. Ik heb gewoon eerlijk mijn dingen gezegd die mij dwars zaten en gezegd dat ik ervoor haar wil zijn als ze ook een probleem heeft. Achteraf had ik misschien wat harder moeten zijn en er een eind aan moeten maken, maar ja ik twijfel ook erg..
Rond een uur of 8 kwam ze vrolijk binnen, kreeg gelijk een kus en ze was mega opgewekt. We hebben toen een half uur gepraat over wat we allemaal meegemaakt hebben de afgelopen dagen en een hoop gelachen. Daarna ging ik toch wat dieper en vertelde ik dat ik de laatste tijd aan haar merk dat ze n btj raar tegen me doet. Ik haalde dat voorbeeld van "niet blijven slapen" van afgelopen zaterdag naar voren en zei ik de excussen n btj apart vond. Vervolgens leek het wel of ze weer helemaal dichtklapte, ze ging met haar hoofd naar beneden en gaf niet echt antwoord. Ik vroeg daarna of het aan mij lag, of ze ergens mee zat. Ze vertelde vervolgens dat ze gek is op me en nergens mee zat. Ze zei wel dat ze liever niet over haar verleden wil praten en dat niemand haar sleutel tot haar hart mocht hebben ofzo iets. Ze is daar in het verleden mee gekwetst en zei dat ze toch weet dat iedereen hetzelfde is. Daarna wilde ze over gaan naar een ander onderwerp.
Na een paar minuten begon ik toch weer over dat het me niet lekker zat. Dat ik aan haar merkte dat ze ook in de sms vaak kortaf naar me is. Hier werd ze vervolgens weer stil van en wilde niets zeggen. Toen zei ze ineens dat ze het kaartje voor het feest wat ik geregeld had, op Marktplaats gisteren te koop had aangeboden. Ze zei 't op zo'n toon of ik dat al niet wist en dat 't de normaalste zaak was. Ik werd hier n btj boos om. Vrienden van mij hebben namelijk dat feest georganiseerd en er komen ook een hoop bekenden. Dit wilde ze liever niet, want dan voelde ze zich een blok aan mijn been, aangezien ze niemand kent, vertelde ze. Ik vond dit een btj onzin aangezien ze wel een aantal vrienden van mij kent.
Vervolgens werd ze een btj boos dat ze zelf voor dat kaartje heeft moeten betalen. Ze ging ervanuit dat ik het wel betaald had, aangezien zij mij vorige week uit eten nam. Hier was ik wel erg verbaasd over, aangezien de verhouding van dingen die ik voor haar betaal, minimaal het dubbele is. Ik vroeg daarna of ik haar morgen dan zou zien, maar dit liet ze nog weten. Hierop zei ik "Oww, dus dan zie ik vrijdag, zaterdag en zondag niet?". Ja, jij gaat zaterdag stappen was haar antwoord en dat moet toch makkelijk kunnen. Daarna zei ze dat ze naar huis ging, trok haar schoenen en jas aan en ik bleef binnen zitten op de bank. Vervolgens kwam ze weer naar binnen gaf me kus op me wang en zei doei rond half 10!
Wat in 't begin van de avond zo goed ging verliep uiteindelijk toch weer in een deceptie. Ik heb gewoon eerlijk mijn dingen gezegd die mij dwars zaten en gezegd dat ik ervoor haar wil zijn als ze ook een probleem heeft. Achteraf had ik misschien wat harder moeten zijn en er een eind aan moeten maken, maar ja ik twijfel ook erg..
vrijdag 20 maart 2009 om 10:57
Lieve John,
Ik denk ook dat je vriendin last heeft van verlatings/ bindingsangst. Ik heb dat zelf nl ook. Tien jaar geleden kon ik ook onuitstaanbaar en heel moeilijk doen. Ik heb t mijn exvriendje van destijds niet gemakkelijk gemaakt. En ook hij was een lieverd. Jij kan hier niets aan veranderen en eerlijk gezegd denk ik ook niet dat ze dat op korte termijn zal doen.
Ik heb zelf een rotjeugd gehad en heb weinig binding met familieleden. Voel me door hen verlaten en vandaar die bindings/ verlatingsangst. Het resultaat daarvan is aantrekken en afstoten. Ook uittesten hoe ver je kan gaan. Of iemand wel van je houd als je moeilijk bent. Er eigenlijk toch al vanuit gaan dat 't eindig is en daarom je niet volledig durven te geven. En mss op een soort rare manier het zelf stuk maken om je 'gelijk' te krijgen dat je toch wel verlaten wordt.
Het klinkt vreselijk hoe er met je om gegaan wordt. En ik geloof niet dat je vriendin een slecht meisje is. Maar ze heeft wel issues en die kan jij niet wegnemen/ oplossen. Dat kan ze alleen zelf, hoogstens met jouw hulp. Maar dan moet ze 't wel eerst onderkennen.
Sterkte.
Ik denk ook dat je vriendin last heeft van verlatings/ bindingsangst. Ik heb dat zelf nl ook. Tien jaar geleden kon ik ook onuitstaanbaar en heel moeilijk doen. Ik heb t mijn exvriendje van destijds niet gemakkelijk gemaakt. En ook hij was een lieverd. Jij kan hier niets aan veranderen en eerlijk gezegd denk ik ook niet dat ze dat op korte termijn zal doen.
Ik heb zelf een rotjeugd gehad en heb weinig binding met familieleden. Voel me door hen verlaten en vandaar die bindings/ verlatingsangst. Het resultaat daarvan is aantrekken en afstoten. Ook uittesten hoe ver je kan gaan. Of iemand wel van je houd als je moeilijk bent. Er eigenlijk toch al vanuit gaan dat 't eindig is en daarom je niet volledig durven te geven. En mss op een soort rare manier het zelf stuk maken om je 'gelijk' te krijgen dat je toch wel verlaten wordt.
Het klinkt vreselijk hoe er met je om gegaan wordt. En ik geloof niet dat je vriendin een slecht meisje is. Maar ze heeft wel issues en die kan jij niet wegnemen/ oplossen. Dat kan ze alleen zelf, hoogstens met jouw hulp. Maar dan moet ze 't wel eerst onderkennen.
Sterkte.
zaterdag 21 maart 2009 om 10:01
Hey John,
Jammer dat je avond niet helemaal goed is verlopen! Maar goed dat je geprobeerd hebt om met haar te praten.
Het kan best dat je vriendin iets/allerlei dingen heeft meegemaakt in haar verleden waardoor ze het nu heel moeilijk heeft in deze relatie. Maar dat is nooit een excuus om jou zo te behandelen.
Als ik jou was zou ik aan haar laten weten dat je veel om haar geeft (dat is toch ook zo?) en dat je er voor haar wil zijn, maar dat je verwacht dat zij dat ook tegenover jou doet. Al is het moeilijk, zij moet wel bereid zijn om OOK iets te geven. Niet alleen maar nemen, nemen, nemen. Daar ga jij echt aan onderdoor. Niet de hele tijd dit aantrekken/afstoten spelletje.
Succes ermee, hoop dat je toch een leuk weekend hebt.
Jammer dat je avond niet helemaal goed is verlopen! Maar goed dat je geprobeerd hebt om met haar te praten.
Het kan best dat je vriendin iets/allerlei dingen heeft meegemaakt in haar verleden waardoor ze het nu heel moeilijk heeft in deze relatie. Maar dat is nooit een excuus om jou zo te behandelen.
Als ik jou was zou ik aan haar laten weten dat je veel om haar geeft (dat is toch ook zo?) en dat je er voor haar wil zijn, maar dat je verwacht dat zij dat ook tegenover jou doet. Al is het moeilijk, zij moet wel bereid zijn om OOK iets te geven. Niet alleen maar nemen, nemen, nemen. Daar ga jij echt aan onderdoor. Niet de hele tijd dit aantrekken/afstoten spelletje.
Succes ermee, hoop dat je toch een leuk weekend hebt.
zaterdag 21 maart 2009 om 22:14
hey john.
ja voor mij klinkt het enorm herkenbaar hoe zij met je omgaat en hoe ik dat vroeger deed toen ik verlatingsangst had.
vooral dat ze zegt dat niemand de sleutel van haar hart mag hebben en dat ze in het verleden gekwetst is.
verlatingsangst bestaat namelijk ook uit initimeitsangst. dat houdt in dat je altijd zal proberen om niemand echt dichtbij te laten komen en ook moeite hebt met praten over je gevoel.
ik sluit me dus verder helemaal aan bij duivelijntje.
google maar eens op verlatingsangst/bindingsangst/intimiteitsangst. ik denk dat je dingen zal herkennen.
zelf zal ze eerst moeten erkennen dat ze hier last van heeft voordat ze dit gedrag kan veranderen stap voor stap...
ja voor mij klinkt het enorm herkenbaar hoe zij met je omgaat en hoe ik dat vroeger deed toen ik verlatingsangst had.
vooral dat ze zegt dat niemand de sleutel van haar hart mag hebben en dat ze in het verleden gekwetst is.
verlatingsangst bestaat namelijk ook uit initimeitsangst. dat houdt in dat je altijd zal proberen om niemand echt dichtbij te laten komen en ook moeite hebt met praten over je gevoel.
ik sluit me dus verder helemaal aan bij duivelijntje.
google maar eens op verlatingsangst/bindingsangst/intimiteitsangst. ik denk dat je dingen zal herkennen.
zelf zal ze eerst moeten erkennen dat ze hier last van heeft voordat ze dit gedrag kan veranderen stap voor stap...
dinsdag 24 maart 2009 om 10:52
Rary, ik denk dat je gelijk hebt..
Ik heb zelf ook even zitten googlen op "bindingsangst" en kwam op een aantal forums terecht. Daar beschreven een aantal mensen hoe ze zich gedragen als ze daar last van hebben en de symptonen kwamen aardig overeen. Ik heb nu ook geen flauw idee wat ik daaraan moet doen. Als ik wil praten erover slaat ze helemaal dicht en de laatste tijd neemt ze ook afstand. Ik weet zeker dat het komt door een ex-vriend en deels door haar opvoeding. Hoe is het bij jouw eigenlijk verholpen, of heb je er nog steeds last van?
Gisterenavond was ze nog even bij me thuis. Het was gezellig totdat ze wegging. Toen zei ze ineens ik moet je wat vragen. Mijn vader heeft liever dat je de sleutel van mijn huis teruggeeft. Ik was afgelopen zaterdag gewoon haar huis binnen gestapt, toen zij en haar vader aan het klussen waren (had wel eerst beneden gebeld). Vervolgens zei ik tegen haar "Het gaat er toch niet om wat je vader wilt, maar wat jij wilt". Haar vader is niet echt een prettig persoon in omgang. Heeft nog nooit naar mij gevraagd, interesse getoond en vaak kortaf tegen haar. Ze wilde liever dat ik toch de sleutel teruggaf, want ze zei dat ze die van mij ook nog niet had gekregen. Oke, dit klopt wel, maar ik had nog geen tijd gehad om een kopie te maken. Ze zag dat ik het raar vond en wilde me vervolgens amper een kus geven, na een goede avond.
Ik heb zelf ook even zitten googlen op "bindingsangst" en kwam op een aantal forums terecht. Daar beschreven een aantal mensen hoe ze zich gedragen als ze daar last van hebben en de symptonen kwamen aardig overeen. Ik heb nu ook geen flauw idee wat ik daaraan moet doen. Als ik wil praten erover slaat ze helemaal dicht en de laatste tijd neemt ze ook afstand. Ik weet zeker dat het komt door een ex-vriend en deels door haar opvoeding. Hoe is het bij jouw eigenlijk verholpen, of heb je er nog steeds last van?
Gisterenavond was ze nog even bij me thuis. Het was gezellig totdat ze wegging. Toen zei ze ineens ik moet je wat vragen. Mijn vader heeft liever dat je de sleutel van mijn huis teruggeeft. Ik was afgelopen zaterdag gewoon haar huis binnen gestapt, toen zij en haar vader aan het klussen waren (had wel eerst beneden gebeld). Vervolgens zei ik tegen haar "Het gaat er toch niet om wat je vader wilt, maar wat jij wilt". Haar vader is niet echt een prettig persoon in omgang. Heeft nog nooit naar mij gevraagd, interesse getoond en vaak kortaf tegen haar. Ze wilde liever dat ik toch de sleutel teruggaf, want ze zei dat ze die van mij ook nog niet had gekregen. Oke, dit klopt wel, maar ik had nog geen tijd gehad om een kopie te maken. Ze zag dat ik het raar vond en wilde me vervolgens amper een kus geven, na een goede avond.
dinsdag 24 maart 2009 om 13:31
Lieve John,
Hoop dat je een beetje lenig bent, want ik vind dat je jezelf even een flinke schop onder je eigen kont moet gaan geven. Je bent toch een vent? Kom op, dan!
Een relatie heb je volgens mij altijd nog samen - er kan er niet maar eentje de kar trekken. Jij bent niet gelukkig met hoe ze met je omgaat. Dan kun je drie dingen doen: niks (da's ook een keuze, maar dan moet je ook niet zeuren), praten en dan ook eisen dat je een normaal antwoord terugkrijgt of ermee kappen.
Ik zou voor het laatste gaan. Als het nu al zo moeilijk is...
Volgens mij ben jij een heel lieve jongen en er zijn vast meiden genoeg die in hun handjes knijpen met je!
Hoop dat je een beetje lenig bent, want ik vind dat je jezelf even een flinke schop onder je eigen kont moet gaan geven. Je bent toch een vent? Kom op, dan!
Een relatie heb je volgens mij altijd nog samen - er kan er niet maar eentje de kar trekken. Jij bent niet gelukkig met hoe ze met je omgaat. Dan kun je drie dingen doen: niks (da's ook een keuze, maar dan moet je ook niet zeuren), praten en dan ook eisen dat je een normaal antwoord terugkrijgt of ermee kappen.
Ik zou voor het laatste gaan. Als het nu al zo moeilijk is...
Volgens mij ben jij een heel lieve jongen en er zijn vast meiden genoeg die in hun handjes knijpen met je!
dinsdag 24 maart 2009 om 18:14
voor mij was de eerste stap erachter komen dat ik het had en erkennen dat ik het had.
bij mij komt het mede door kille afstandelijke ouders, thuis werd er niet over gevoel gesproken, onvoorwaardelijke liefde leek ik niet te krijgen van mijn ouders, ik heb ook het contact met een hele bijzondere buurvrouw moeten verbreken van mijn ouders toen ik 7 was, en verder het gevoel hebben dat ik altijd alles alleen heb moeten rooien en mezelf dus ook altijd alleen gevoeld.
verder ben ik perfectionistisch en veeleisend, kan ik veel piekeren en beredeneer ik veel met mijn verstand ipv met emoties.
dat allemaal zorgt ervoor dat steeds de angst heb om verlaten te worden. maar toch durf ik niemand echt binnen te laten, of mijn gevoel te tonen. ik heb dus een behoorlijk muurtje.
mij heeft het geholpen, toen ik eenmaal erachter was dat ik het had, om dit uit te spreken in mijn relatie dat ik daar last van had, en hoe zich dat bij mij uit (aantrekken, afstoten (voornamelijk door eerst heel sjaggie te doen en dan poeslief)afstandelijk doen, soms leeg voor me uit staren, dan weer poeslief zijn, moeilijk over mijn gevoel praten enz. daardoor wisten zij wat voor gedrag ze konden verwachten van me en hoe ze daarmee om konden gaan als ik het deed.
ik wist ondertussen ook hoe mijn vriend me dan kon helpen. nl door op een rustige en neutrale manier zijn grens aan te geven: Rary, ik vind het niet leuk van je dat zo tegen me doet, als je ergens mee zit, hoor ik het graag maar ik heb het niet verdiend dat je zo rot tegen me doet.
dan draaide ik vaak weer bij.
ik ben er nu ook achter dat als ik mijn muurtje blijf houden, ik net zo goed geen relatie kan hebben want wat heb je nu aan een relatie waarin je je niet kwetsbaar opstelt, mekaars grootste intieme dingen weet, je helemaal kan openstellen, en helemaal tot een kan smelten bij wijze van. dat is juist liefde en het mooie van liefde...maar ook wel moeilijk en lastig.
nu heb ik mijn eigen gedrag beter onder controle. ik ben ook ouder, zevenentwintig, en heb een stuk minder last ervan.
aantrekken en afstoten doe ik al niet meer. alleen openstellen en praten over gevoel is moeilijk...
hoe oud is je vriendin eigenlijk?
dus... stel je grenzen, maar neutraal. geef aan waar je last van hebt, maar hou ook de deur voor haar open zeg maar.
met dat aantrekken en afstoten is ze nl ook bezig met een selffulling prophecy. ze gaat net zo lang door met jou afstoten uit angst dat je haar verlaat, en ze test je daarmee, tot je haar echt verlaat en dan zegt ze, zie je wel, weer iemand die me verlaten heeft...
bij mij komt het mede door kille afstandelijke ouders, thuis werd er niet over gevoel gesproken, onvoorwaardelijke liefde leek ik niet te krijgen van mijn ouders, ik heb ook het contact met een hele bijzondere buurvrouw moeten verbreken van mijn ouders toen ik 7 was, en verder het gevoel hebben dat ik altijd alles alleen heb moeten rooien en mezelf dus ook altijd alleen gevoeld.
verder ben ik perfectionistisch en veeleisend, kan ik veel piekeren en beredeneer ik veel met mijn verstand ipv met emoties.
dat allemaal zorgt ervoor dat steeds de angst heb om verlaten te worden. maar toch durf ik niemand echt binnen te laten, of mijn gevoel te tonen. ik heb dus een behoorlijk muurtje.
mij heeft het geholpen, toen ik eenmaal erachter was dat ik het had, om dit uit te spreken in mijn relatie dat ik daar last van had, en hoe zich dat bij mij uit (aantrekken, afstoten (voornamelijk door eerst heel sjaggie te doen en dan poeslief)afstandelijk doen, soms leeg voor me uit staren, dan weer poeslief zijn, moeilijk over mijn gevoel praten enz. daardoor wisten zij wat voor gedrag ze konden verwachten van me en hoe ze daarmee om konden gaan als ik het deed.
ik wist ondertussen ook hoe mijn vriend me dan kon helpen. nl door op een rustige en neutrale manier zijn grens aan te geven: Rary, ik vind het niet leuk van je dat zo tegen me doet, als je ergens mee zit, hoor ik het graag maar ik heb het niet verdiend dat je zo rot tegen me doet.
dan draaide ik vaak weer bij.
ik ben er nu ook achter dat als ik mijn muurtje blijf houden, ik net zo goed geen relatie kan hebben want wat heb je nu aan een relatie waarin je je niet kwetsbaar opstelt, mekaars grootste intieme dingen weet, je helemaal kan openstellen, en helemaal tot een kan smelten bij wijze van. dat is juist liefde en het mooie van liefde...maar ook wel moeilijk en lastig.
nu heb ik mijn eigen gedrag beter onder controle. ik ben ook ouder, zevenentwintig, en heb een stuk minder last ervan.
aantrekken en afstoten doe ik al niet meer. alleen openstellen en praten over gevoel is moeilijk...
hoe oud is je vriendin eigenlijk?
dus... stel je grenzen, maar neutraal. geef aan waar je last van hebt, maar hou ook de deur voor haar open zeg maar.
met dat aantrekken en afstoten is ze nl ook bezig met een selffulling prophecy. ze gaat net zo lang door met jou afstoten uit angst dat je haar verlaat, en ze test je daarmee, tot je haar echt verlaat en dan zegt ze, zie je wel, weer iemand die me verlaten heeft...
dinsdag 24 maart 2009 om 18:36
Hi John,
Natuurlijk is het heel naar als je vriendin lijdt aan verlatingsangst a.g.v. een slechte jeugd. Echter: zij is de enige die zelf hiermee aan de slag kan gaan om e.e.a. achter zich te laten, bij voorkeur mbv deskundige hulpverlening. Waak ervoor dat je haar ''hulpverlener'' wordt. Dan raakt de balans in jullie relatie nl. echt zoek, en eerlijk gezegd is die al behoorlijk zoek.
Je kunt natuurlijk meelevend zijn maar verlies vooral je eigen grenzen niet uit het oog. Ik heb het idee dat dit nu wel gebeurt. Ik sluit me ook volledig bij Blijftblozen aan: je kunt niet in je eentje de kar trekken. Dat moet je ook helemaal niet willen.
Als zij inderdaad lijdt aan verlatingsangst of vanwege andere problemen zich zo gedraagt dan is het volgens mij sowieso te vroeg voor haar om een relatie aan te gaan. Ze heeft duidelijk moeite met deze relatie. De vraag is of dit komt omdat ze toch niet zo heel erg verliefd op je is (itt tot hetgeen ze zegt) of vanwege haar beroerde jeugd/verlatingsangst whatever.
Haar gedrag c.q. acties zijn nl. in grote tegenspraak met wat ze aangeeft.Hoe dan ook lijkt er momenteel geen ruimte in haar leven te zijn voor deze of sowieso een liefdesrelatie.
Soms is liefde ook loslaten.Volgens mij moet ze eerst met zichzelf in het reine zijn voordat ze klaar is voor een relatie. Ik zou een dergelijk gesprek hierover zeker aangaan.
Sterkte!
Natuurlijk is het heel naar als je vriendin lijdt aan verlatingsangst a.g.v. een slechte jeugd. Echter: zij is de enige die zelf hiermee aan de slag kan gaan om e.e.a. achter zich te laten, bij voorkeur mbv deskundige hulpverlening. Waak ervoor dat je haar ''hulpverlener'' wordt. Dan raakt de balans in jullie relatie nl. echt zoek, en eerlijk gezegd is die al behoorlijk zoek.
Je kunt natuurlijk meelevend zijn maar verlies vooral je eigen grenzen niet uit het oog. Ik heb het idee dat dit nu wel gebeurt. Ik sluit me ook volledig bij Blijftblozen aan: je kunt niet in je eentje de kar trekken. Dat moet je ook helemaal niet willen.
Als zij inderdaad lijdt aan verlatingsangst of vanwege andere problemen zich zo gedraagt dan is het volgens mij sowieso te vroeg voor haar om een relatie aan te gaan. Ze heeft duidelijk moeite met deze relatie. De vraag is of dit komt omdat ze toch niet zo heel erg verliefd op je is (itt tot hetgeen ze zegt) of vanwege haar beroerde jeugd/verlatingsangst whatever.
Haar gedrag c.q. acties zijn nl. in grote tegenspraak met wat ze aangeeft.Hoe dan ook lijkt er momenteel geen ruimte in haar leven te zijn voor deze of sowieso een liefdesrelatie.
Soms is liefde ook loslaten.Volgens mij moet ze eerst met zichzelf in het reine zijn voordat ze klaar is voor een relatie. Ik zou een dergelijk gesprek hierover zeker aangaan.
Sterkte!
zondag 29 maart 2009 om 20:41
Bedankt allemaal voor jullie reacties, maar ik kon het echt niet meer volhouden.
Afgelopen week 3 dagen geen contact gehad en toen ik vrijdag vroeg via de sms of ik bij haar kon slapen, omdat er wat bij mijn huis gedaan moest worden, belde ze me onder werktijd terug. De keer dat ik dat bij haar gedaan had, ging ze helemaal los en van mij verwacht ze 't dan blijkbaar wel. Ik heb toen niet opgenomen en later stuurde ze een sms of ik terug kon bellen. In mijn pauze belde ik haar terug en toen begon ze weer allemaal excussen te zoeken dat ik niet mocht langskomen. Ik hoefde ook geen kopie van mijn sleutel voor haar te maken vertelde ze. Daarna barstte bij mij de klomp en werd ik boos en hing gelijk op. Sindsdien helemaal niets meer gehoord...
Op dat moment voelde ik mij erg bevrijd, hoe raar 't ook klinkt. De afgelopen weken waren niet echt prettig en had echt gehoopt dat 't weer goed zou komen. Ik heb er ook alles aan gedaan, maar kreeg vaak stank voor dank terug. Of ik in de toekomst nog een keer ga afspreken om alles goed te bespreken weet ik niet. Nu heb ik daar de behoefte echt niet aan en zij zal ook dan iniatief moeten nemen.
Afgelopen week 3 dagen geen contact gehad en toen ik vrijdag vroeg via de sms of ik bij haar kon slapen, omdat er wat bij mijn huis gedaan moest worden, belde ze me onder werktijd terug. De keer dat ik dat bij haar gedaan had, ging ze helemaal los en van mij verwacht ze 't dan blijkbaar wel. Ik heb toen niet opgenomen en later stuurde ze een sms of ik terug kon bellen. In mijn pauze belde ik haar terug en toen begon ze weer allemaal excussen te zoeken dat ik niet mocht langskomen. Ik hoefde ook geen kopie van mijn sleutel voor haar te maken vertelde ze. Daarna barstte bij mij de klomp en werd ik boos en hing gelijk op. Sindsdien helemaal niets meer gehoord...
Op dat moment voelde ik mij erg bevrijd, hoe raar 't ook klinkt. De afgelopen weken waren niet echt prettig en had echt gehoopt dat 't weer goed zou komen. Ik heb er ook alles aan gedaan, maar kreeg vaak stank voor dank terug. Of ik in de toekomst nog een keer ga afspreken om alles goed te bespreken weet ik niet. Nu heb ik daar de behoefte echt niet aan en zij zal ook dan iniatief moeten nemen.
zondag 29 maart 2009 om 23:35
hey john.
wat vervelend zeg... maar ik snap wel goed dat je dit gedaan hebt. want dit slaat natuurlijk weer nergens op wat ze gedaan heeft. als je een relatie hebt, en dan 3 dagen geen contact hebt, en dat ze ook geen sleutel wil, zegt ze eigenlijk gewoon dat ze dikke schijt aan je heeft.
sterkte ermee... laat je nog wel even weten hoe het verder nog gegaan is? ben wel benieuwd of ze zelf contact opneemt...
wat vervelend zeg... maar ik snap wel goed dat je dit gedaan hebt. want dit slaat natuurlijk weer nergens op wat ze gedaan heeft. als je een relatie hebt, en dan 3 dagen geen contact hebt, en dat ze ook geen sleutel wil, zegt ze eigenlijk gewoon dat ze dikke schijt aan je heeft.
sterkte ermee... laat je nog wel even weten hoe het verder nog gegaan is? ben wel benieuwd of ze zelf contact opneemt...
vrijdag 3 april 2009 om 14:56
Rary, bedankt voor de belangstelling!
Het is nu een week geleden en heb ook helemaal niets meer gehoord sindsdien. Ik zit er ook niet echt op te wachten, al vind ik wel dat je 't als volwassen mensen kunt uitpraten. Zij is meer een persoon dat vlucht als het haar te heet onder de voeten wordt. Heb zelf ook niet meer gebeld of gesmst, wel afgelopen dinsdagavond een mail gestuurd naar haar. Ik heb daarin gezet dat ik wel merkte aan haar de laatste tijd dat ze vreemd deed, had nog net niet het woord "bindingsangst" gebruikt, maar wel aangegeven dat ik er voor haar wou zijn en dat ze geen muur tegen mij had hoeven optrekken. Ik heb er ook bij gezegd dat ze de mail niet hoeft te beantwoorden, maar dat het mij wel oplucht dat ze nu weet hoe ik erover denk.
Van de week was 't wel ff lastig om de kalender weg te gooien die ze persoonlijk voor mij gemaakt had met foto's van ons. Verder liggen er nog wat spullen van haar bij mij, maar die laat ik nog wel even liggen, totdat ik een gesprek gehad heb met haar.
Het is nu een week geleden en heb ook helemaal niets meer gehoord sindsdien. Ik zit er ook niet echt op te wachten, al vind ik wel dat je 't als volwassen mensen kunt uitpraten. Zij is meer een persoon dat vlucht als het haar te heet onder de voeten wordt. Heb zelf ook niet meer gebeld of gesmst, wel afgelopen dinsdagavond een mail gestuurd naar haar. Ik heb daarin gezet dat ik wel merkte aan haar de laatste tijd dat ze vreemd deed, had nog net niet het woord "bindingsangst" gebruikt, maar wel aangegeven dat ik er voor haar wou zijn en dat ze geen muur tegen mij had hoeven optrekken. Ik heb er ook bij gezegd dat ze de mail niet hoeft te beantwoorden, maar dat het mij wel oplucht dat ze nu weet hoe ik erover denk.
Van de week was 't wel ff lastig om de kalender weg te gooien die ze persoonlijk voor mij gemaakt had met foto's van ons. Verder liggen er nog wat spullen van haar bij mij, maar die laat ik nog wel even liggen, totdat ik een gesprek gehad heb met haar.
dinsdag 14 april 2009 om 12:27
Een kleine update: (moet 't gewoon ff van me afschrijven)
Vorige week heeft ze 2x geprobeerd te bellen naar mij. Beide keren waren laat op de avond, toen ik echt geen zin had om op te nemen en dus niet gedaan heb. Ik heb verder ook niets van me laten horen en heb ook geen reactie gekregen op mijn e-mail.
Gisteravond belde ze weer en toen nam ik wel op. Ik vond 't wel moeilijk, maar toch gedaan. Ze vroeg of ik niet gezien had dat ze gebeld had. Ik antwoordde kort hierop met "Ja". Daarna vroeg ze of ik zin had om langs te komen bij haar om te praten. Ik vertelde tegen haar dat ik niet wist of ik dat wel wilde, aangezien ze mij de laatste weken zo heeft behandeld. Haar antwoord daarop was "Misschien helpt 't als ik vertel dat ik vanaf volgende maand tot oktober aan de andere kant van 't land ga werken". Toen vertelde ze dat ze geen contractverlenging kreeg bij haar werk en nu dus moet een huis zit en bij haar oude baas kan gaan werken. Normaal zou ik dan doorvragen, maar had zoiets van weet je, jij vroeg ook niet naar mij, dus ja. Ik vertelde dat ik deze week helemaal vol zit en dat ik 't wel laat weten volgende week. Toen viel er weer een stilte. Ze wenste me nog een goede nacht (wat uiteindelijk niet echt is gebeurd) en dat was 't.
Als ik echt wilde, had ik heus deze week wel een gaatje kunnen maken, maar aangezien zij dat voor mij ook niet deed had ik zoiets van andere dingen zijn ff belangrijker. Ik ben benieuwd hoe het gesprek gaat verlopen volgende week dan. Zij zal wel weer met een paar smoesjes komen, van 't gaat toch niet als ik daar zit en jij hier en dat voelde ik aankomen en misschien nog wat dingen. Ik ga dan gewoon eerlijk tegen haar zeggen dat ik denk dat ze bindingsangst heeft en wil dan wel eens weten hoe ze reageerd.
Vorige week heeft ze 2x geprobeerd te bellen naar mij. Beide keren waren laat op de avond, toen ik echt geen zin had om op te nemen en dus niet gedaan heb. Ik heb verder ook niets van me laten horen en heb ook geen reactie gekregen op mijn e-mail.
Gisteravond belde ze weer en toen nam ik wel op. Ik vond 't wel moeilijk, maar toch gedaan. Ze vroeg of ik niet gezien had dat ze gebeld had. Ik antwoordde kort hierop met "Ja". Daarna vroeg ze of ik zin had om langs te komen bij haar om te praten. Ik vertelde tegen haar dat ik niet wist of ik dat wel wilde, aangezien ze mij de laatste weken zo heeft behandeld. Haar antwoord daarop was "Misschien helpt 't als ik vertel dat ik vanaf volgende maand tot oktober aan de andere kant van 't land ga werken". Toen vertelde ze dat ze geen contractverlenging kreeg bij haar werk en nu dus moet een huis zit en bij haar oude baas kan gaan werken. Normaal zou ik dan doorvragen, maar had zoiets van weet je, jij vroeg ook niet naar mij, dus ja. Ik vertelde dat ik deze week helemaal vol zit en dat ik 't wel laat weten volgende week. Toen viel er weer een stilte. Ze wenste me nog een goede nacht (wat uiteindelijk niet echt is gebeurd) en dat was 't.
Als ik echt wilde, had ik heus deze week wel een gaatje kunnen maken, maar aangezien zij dat voor mij ook niet deed had ik zoiets van andere dingen zijn ff belangrijker. Ik ben benieuwd hoe het gesprek gaat verlopen volgende week dan. Zij zal wel weer met een paar smoesjes komen, van 't gaat toch niet als ik daar zit en jij hier en dat voelde ik aankomen en misschien nog wat dingen. Ik ga dan gewoon eerlijk tegen haar zeggen dat ik denk dat ze bindingsangst heeft en wil dan wel eens weten hoe ze reageerd.
vrijdag 24 april 2009 om 10:52
Gisterenavond ben ik bij haar langs geweest. Het voelde wel wat onwennig en heb tot het laatst getwijfeld, zelfs toen ik met mijn vinger op de deurbel stond om aan te bellen. Uiteindelijk ben ik toch bij haar geweest en merkte ook wel aan haar dat ze n btj gespannen was. Het gesprek begon het eerste half uur over koetjes en kalfjes. Voornamelijk over het werk en wat we de afgelopen weken gedaan hadden. Zij vertelde dat ze niet echt meer aan mij gedacht had, tot maandag. Sinds ik de deur niet had opengedaan, dacht ze dat ik met een andere meid in bed lag.
Ik vroeg haar hierna of ze mijn e-mail niet had ontvangen. Die had ze wel gekregen, alleen ze had tijd nodig om alles te verwerken en wilde liever niet via de mail beantwoorden. Ze zei dat ze die e-mail zelfs die avond weer gelezen had, voordat ik kwam. Ze vertelde ook dat ze de afgelopen weken ook bij zichzelf is nagegaan waarom ze zo tegen mij deed. Ze kwam ook met dat ze heel vriendelijk tegen iedereen wil zijn, maar als dan iemand te dichtbij komt ze een muur opbouwt en dan deze persoon buitensluit. Ik vroeg haar toen letterlijk of ze last heeft van bindingsangst en haar antwoord hierop was ja. Ik kwam dus te dichtbij haar.
Ze vertelde ook dat ze 5 jaar geleden bij een psygoloog is geweest om het een en ander te verwerken en dat het niet geholpen heeft. Ze bedacht allerlei excussen en uitwegen bij die psygoloog. Ik heb toen gevraagd wat er precies gebeurd is in haar verleden maar daar wilde ze niet over praten. Ze zei dat ze 't vertrouwen kwijt is in mensen. Ik heb toen gezegd dat ze mij wel kon vertrouwen, maar vanuit haar oogpunt kon dat niet. Iedereen is toch hetzelfde was haar antwoord.
Ik vertelde wel dat ik haar miste om mij heen. Iemand die mij zoveel energie gaf en in het begin zo klaar voor mij stond. Ik noemde nog een paar dingen die ik miste, zoals bijvoorbeeld dat als ik achter de laptop zat ze een arm om heen legde en een kusje op me wang gaf. Toen zag ik wel dat ze 't moeilijk had en een traantje wegpinkte.
Daarna wilde ze weer over een ander onderwerp praten, ze voelde waarschijnlijk weer de druk op haar gelegd. Ik heb toen een van mijn grootste geheimen tegen haar verteld, iets wat bijna niemand weet. Onbewust hoopte ik ook dat ze dan haar geheim wilde vertellen. Dat is helaas niet gebeurd.
Hierna ben ik naar huis gegaan. Ze zei nog wel dat ik haar kon bellen als er wat is. Eerlijk gezegd ben ik daar niet de persoon voor. Over 2 weken vertrekt ze naar de andere kant van NL en zal het contact steeds meer verwateren. Het is enorm klote dat het zo allemaal gelopen is. Heb er amper van kunnen slapen.
Ik vroeg haar hierna of ze mijn e-mail niet had ontvangen. Die had ze wel gekregen, alleen ze had tijd nodig om alles te verwerken en wilde liever niet via de mail beantwoorden. Ze zei dat ze die e-mail zelfs die avond weer gelezen had, voordat ik kwam. Ze vertelde ook dat ze de afgelopen weken ook bij zichzelf is nagegaan waarom ze zo tegen mij deed. Ze kwam ook met dat ze heel vriendelijk tegen iedereen wil zijn, maar als dan iemand te dichtbij komt ze een muur opbouwt en dan deze persoon buitensluit. Ik vroeg haar toen letterlijk of ze last heeft van bindingsangst en haar antwoord hierop was ja. Ik kwam dus te dichtbij haar.
Ze vertelde ook dat ze 5 jaar geleden bij een psygoloog is geweest om het een en ander te verwerken en dat het niet geholpen heeft. Ze bedacht allerlei excussen en uitwegen bij die psygoloog. Ik heb toen gevraagd wat er precies gebeurd is in haar verleden maar daar wilde ze niet over praten. Ze zei dat ze 't vertrouwen kwijt is in mensen. Ik heb toen gezegd dat ze mij wel kon vertrouwen, maar vanuit haar oogpunt kon dat niet. Iedereen is toch hetzelfde was haar antwoord.
Ik vertelde wel dat ik haar miste om mij heen. Iemand die mij zoveel energie gaf en in het begin zo klaar voor mij stond. Ik noemde nog een paar dingen die ik miste, zoals bijvoorbeeld dat als ik achter de laptop zat ze een arm om heen legde en een kusje op me wang gaf. Toen zag ik wel dat ze 't moeilijk had en een traantje wegpinkte.
Daarna wilde ze weer over een ander onderwerp praten, ze voelde waarschijnlijk weer de druk op haar gelegd. Ik heb toen een van mijn grootste geheimen tegen haar verteld, iets wat bijna niemand weet. Onbewust hoopte ik ook dat ze dan haar geheim wilde vertellen. Dat is helaas niet gebeurd.
Hierna ben ik naar huis gegaan. Ze zei nog wel dat ik haar kon bellen als er wat is. Eerlijk gezegd ben ik daar niet de persoon voor. Over 2 weken vertrekt ze naar de andere kant van NL en zal het contact steeds meer verwateren. Het is enorm klote dat het zo allemaal gelopen is. Heb er amper van kunnen slapen.
vrijdag 24 april 2009 om 21:27
Wat rot allemaal, kan me voorstellen dat je slecht slaapt.
Ik denk dat je het allemaal heel netjes aangepakt hebt (hoewel ik niet je topic voor 100% gelezen heb, maar wel de grote lijnen). Het is nu aan haar om aan zichzelf te gaan werken, en eigenlijk zou ze dat zonder jouw hulp moeten doen.
Ik hoop dat je weer iemand anders tegenkomt om je liefde mee te delen.
Ik denk dat je het allemaal heel netjes aangepakt hebt (hoewel ik niet je topic voor 100% gelezen heb, maar wel de grote lijnen). Het is nu aan haar om aan zichzelf te gaan werken, en eigenlijk zou ze dat zonder jouw hulp moeten doen.
Ik hoop dat je weer iemand anders tegenkomt om je liefde mee te delen.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
zaterdag 25 april 2009 om 19:11
je hebt je best gedaan maar ik vrees dat haar probleem te groot is om op te lossen op het moment... ze heeft echt eerst iets voor zichzelf op te lossen voor ze weer een relatie aangaat...ze zal nog een flink aantal keer haar neus stoten en iemand afstoten als hij weer te dichtbij komt, maar pas als ze zelf echt beseft dat ze anders alleen overblijft zal er waarschijnlijk iets aan gaan doen...
sterkte iig...
sterkte iig...
