Relaties
alle pijlers
Vriendinnen enorm beledigd.
vrijdag 23 februari 2018 17:23
Ik heb mijn 2 vriendinnen enorm beledigd en nu ben ik even benieuwd wat jullie hiervan vinden want ik ben mij van geen kwaad bewust.
Voorgeschiedenis, we hebben alledrie eens een keer een miskraam meegemaakt. Voor alledrie is dat alweer een paar jaar geleden.
Nu heb ik onlangs mijn hond in moeten laten slapen. Hij is 17 jaar mijn beste kameraad geweest. Ik ben er kapot van. Ik loop al dagen met roodbetraande ogen rond.
Gisteravond hadden we even een vriendinnenavond, en ik vertel zo een beetje over mijn verdriet. Mijn vriendinnen zijn niet echt dierenmensen... dat geeft niet. Maar om hen mijn emoties te laten begrijpen vertel ik dat ik meer last van heb dan mijn miskraam van destijds.
Ik weet niet zo hoe het kwam maar het werd een hele akelige woordenwisseling met als einde dat ze boos weg zijn gegaan. Ze waren bij mij op bezoek.
Het werd een beetje uit context gehaald, zij bleven hangen in een “dus jij vind het verlies van een hond erger dan een miskraam.”
Alsof ik dat als een algemeenheid bedoelde en dat was niet zo. Het was gewoon dat ik, dus ik, nu meer verdriet heb dan ooit. Het werd niet beter toen ik ging uitleggen dat ik nu gewoon meer verdriet heb, omdat ik mijn hondje echt gekend heb. Een miskraam was verlies en verdriet van een kindje dat ik nooit gekend heb. Dat werd nog een akeliger discussie.
Mijn vriendinnen betrokken het helemaal op zichzelf alsof ik daarmee ook het verdriet van hun miskraam heb gebaggetaliseerd.
Heel vervelend allemaal. Hoe zien jullie dit?
Moet ik mijn excuses aanbieden? Ik voel dat namelijk helemaal niet zo. Maar misschien hebben jullie andere inzichten dan ik.
Voorgeschiedenis, we hebben alledrie eens een keer een miskraam meegemaakt. Voor alledrie is dat alweer een paar jaar geleden.
Nu heb ik onlangs mijn hond in moeten laten slapen. Hij is 17 jaar mijn beste kameraad geweest. Ik ben er kapot van. Ik loop al dagen met roodbetraande ogen rond.
Gisteravond hadden we even een vriendinnenavond, en ik vertel zo een beetje over mijn verdriet. Mijn vriendinnen zijn niet echt dierenmensen... dat geeft niet. Maar om hen mijn emoties te laten begrijpen vertel ik dat ik meer last van heb dan mijn miskraam van destijds.
Ik weet niet zo hoe het kwam maar het werd een hele akelige woordenwisseling met als einde dat ze boos weg zijn gegaan. Ze waren bij mij op bezoek.
Het werd een beetje uit context gehaald, zij bleven hangen in een “dus jij vind het verlies van een hond erger dan een miskraam.”
Alsof ik dat als een algemeenheid bedoelde en dat was niet zo. Het was gewoon dat ik, dus ik, nu meer verdriet heb dan ooit. Het werd niet beter toen ik ging uitleggen dat ik nu gewoon meer verdriet heb, omdat ik mijn hondje echt gekend heb. Een miskraam was verlies en verdriet van een kindje dat ik nooit gekend heb. Dat werd nog een akeliger discussie.
Mijn vriendinnen betrokken het helemaal op zichzelf alsof ik daarmee ook het verdriet van hun miskraam heb gebaggetaliseerd.
Heel vervelend allemaal. Hoe zien jullie dit?
Moet ik mijn excuses aanbieden? Ik voel dat namelijk helemaal niet zo. Maar misschien hebben jullie andere inzichten dan ik.
anoniem_94448 wijzigde dit bericht op 23-02-2018 17:26
0.74% gewijzigd
vrijdag 23 februari 2018 18:46
Hier ben ik het roerend mee eens.strikjemetstippels schreef: ↑23-02-2018 18:12Ik vind dat die vriendinnen overdreven drama queens zijn en zou mijn excuses niet aan bieden. Niet alleen snapten ze je verdriet niet, maar vonden het ook nog eens nodig om jouw verdriet minder belangrijk te maken dan hun gevoelens omtrent een vergelijking die niet eens op hen sloeg. Volkomen asociaal vind ik het.
Hell no dat ik excuses ga maken voor iets wat IK voel. Zij zijn juist degene die bepalen wat erger is. Namelijk een miskraam. En omdat jij het niet eens bent, laten ze jou met je verdriet alleen achter???
Snap dat je je vriendinnen niet kwijt wil maar in dit geval zou ik lekker afwachten en zeker geen eerste stap zetten.
En sterkte met je verlies uiteraard.
vrijdag 23 februari 2018 18:46
Goed zo! En veel sterkteDa_Vinci schreef: ↑23-02-2018 18:44
@iedereen bedankt voor de reacties. Na de reacties afgewogen te hebben, ga ik inderdaad geen excuses aanbieden. Dat is wat ik tot nu toe weet. Verder moet ik het laten bezinken en houd ik mij liever bezig met verwerken van verlies van hondje. Nu geen zin in uitpraten of iets dergelijks.
Bedankt voor lieve woorden en medeleven. Dat is zeker fijn om te lezen.
Tjezus, wat vals
vrijdag 23 februari 2018 18:52
Ik kan het niet beter zeggen dan dit.JollyRider schreef: ↑23-02-2018 17:30Heel eerlijk? Ik vind je vriendinnen nogal empatisch beperkt. Voor mij zou de vriendschap over zijn tot zij excuses maken, zo rond Sint juttemis dus
Sterkte!
vrijdag 23 februari 2018 18:54
Ter informatie: van ons drieën ben ik de enige die kinderloos is gebleven. Mijn hond was natuurlijk al belangrijk maar hij had nog meer een centrale rol in mijn leven gekregen omdat er geen kinderen zijn gekomen. Een enorme troost voor mij.Cazandra schreef: ↑23-02-2018 18:45Nou, ik vind dat er nogal hard wordt gereageerd in de richting van de vriendinnen.
Over empathie gesproken: TO had klaarblijkelijk niet door dat het verdriet over de miskramen bij haar vriendinnen veel dieper zit dan bij haarzelf. Daar kunnen allerlei redenen voor zijn. Maar als je verdriet hebt over een miskraam en eventueel kinderloosheid valt het niet zo lekker als wordt gesteld dat het verlies van een hond erger is. (Zo heeft TO het natuurlijk niet bedoeld, maar zo is het waarschijnlijk wel overgekomen.)
Al met al wederzijds onbegrip over elkaars verdriet en gevoelens. Jammer, maar in principe wel overheen te komen. Wees niet te trots over excuses aanbieden.Het is zonde om door trots een goede vriendschap te verliezen. Zeg gewoon dat je de vergelijking beter niet had kunnen maken, dat je ze niet had willen kwetsen, maar dat je je nu echt heel verdrietig voelt over het verlies van je hond.
vrijdag 23 februari 2018 18:57
Dan zijn het helemaal gevoelloze egoïsten. Hoe is/was jullie vriendschap eigenlijk? Dit lijken mij geen goede vriendinnen.
Heb je nog andere vriendinnen/vrienden?
I wanna live my life with the volume full!
vrijdag 23 februari 2018 19:01
Ja, doei. De vriendinnen gaven zelf aan dat ze niet snapten dat TO zo verdrietig was he? TO is vervolgens degene die zich probeert in te leven in haar vriendinnen door aan te geven dat zijzelf - en dus niemand anders - er meer verdriet van heeft dan van haar miskraam destijds. Waarna die vriendinnen ook nog ruzie gaan maken en op hoge poten vertrekken. Als iemand hier geen empathie heeft, zijn het de "vriendinnen". TO heeft helemaal niks over hun miskramen gezegd, toch vinden ze haar verdriet aanleiding om te roepen dat het voor hen erger is en ruzie te gaan maken.Cazandra schreef: ↑23-02-2018 18:45Nou, ik vind dat er nogal hard wordt gereageerd in de richting van de vriendinnen.
Over empathie gesproken: TO had klaarblijkelijk niet door dat het verdriet over de miskramen bij haar vriendinnen veel dieper zit dan bij haarzelf. Daar kunnen allerlei redenen voor zijn. Maar als je verdriet hebt over een miskraam en eventueel kinderloosheid valt het niet zo lekker als wordt gesteld dat het verlies van een hond erger is. (Zo heeft TO het natuurlijk niet bedoeld, maar zo is het waarschijnlijk wel overgekomen.)
Al met al wederzijds onbegrip over elkaars verdriet en gevoelens. Jammer, maar in principe wel overheen te komen. Wees niet te trots over excuses aanbieden.Het is zonde om door trots een goede vriendschap te verliezen. Zeg gewoon dat je de vergelijking beter niet had kunnen maken, dat je ze niet had willen kwetsen, maar dat je je nu echt heel verdrietig voelt over het verlies van je hond.
vrijdag 23 februari 2018 19:03
En andersom dan ? To mag toch aangeven dat dit haar gevoelens zijn.HasseSimonsdochter schreef: ↑23-02-2018 19:00Kennelijk heb jij de vriendinnen gekwetst. Zelfs zodanig dat ze weggegaan zijn. Het is vrij gangbaar om dan excuses te maken.
vrijdag 23 februari 2018 19:03
Niet mee eens. Blijkbaar zijn deze dames zo met zichzelf bezig dat ze geen ruimte meer hebben om zich in TO te verplaatsen en alles vanuit eigen perspectief interpreteren. Dan is het lekker makkelijk om je overal maar gekwetst over te voelen. Fijne vriendschap.HasseSimonsdochter schreef: ↑23-02-2018 19:00Kennelijk heb jij de vriendinnen gekwetst. Zelfs zodanig dat ze weggegaan zijn. Het is vrij gangbaar om dan excuses te maken.
vrijdag 23 februari 2018 19:04
vrijdag 23 februari 2018 19:04
Dit begrijp ik helemaal. Mijn katten zijn heus niet mijn 'kinderen' maar ze horen wel bij ons gezin als volwaardige gezinsleden.
Heb je wel goed afscheid kunnen nemen van je hondje? Je hebt een moeilijke beslissing moeten maken maar blijf aan het belang van hondje denken. Dit was het beste voor hem of haar. Sterkte
Als het gras bij de buren altijd groener is dan is het kunstgras
vrijdag 23 februari 2018 19:06
Ik vond het al een nare streek, maar na dit te hebben gelezen denk ik echt dat er bij beide een steekje los zit.
Een miskraam is voor de één heel moeilijk te verwerken en voor de ander makkelijker te accepteren met de gedachte er zal een foutje in de aanleg zitten, hoe dan ook zeker naar.
Alleen het feit dat beide dames toch nog hun wens vervuld hebben zien worden en een vriendin met lege handen achterblijft, hoe durven zij het in hun kop te halen om zo te reageren?
Jouw hond was een centraal punt in jouw leven, gaf je liefde en steun.
Ik vind ze echt hopeloos beperkt in hun sociaal empatische vermogen.
Sterkte met het verlies van je maatje
vrijdag 23 februari 2018 19:06
Ik betwijfel of dit uberhaupt vriendinnen zijn. Dat egocentrische lijkt me toch aard van het beestje. Wat heb je aan zulke vriendinnen als ze je niet steunen?HasseSimonsdochter schreef: ↑23-02-2018 19:04Het 1 sluit het ander toch niet uit? Als ze jullie adviezen opvolgt is ze niet alleen een hond kwijt maar ook twee vriendinnen. En ja, verdriet vergelijken is altijd een slecht idee.
vrijdag 23 februari 2018 19:10
+1miepje1971 schreef: ↑23-02-2018 17:36Je zegt dat je vriendinnen geen dierenmensen zijn. Zij kunnen zich dan ook absoluut niet voorstellen hoe het is om een hond te verliezen.
Ik heb ook een miskraam gehad én een hond verloren na 13 jaar.
Had je het gesprek met mij gevoerd, was het heel anders verlopen.
Ik had je namelijk gelijk gegeven.
Jammer, dat ze je niet wat meer gesteund hebben in je verdriet.
Het ligt echt bij je vriendinnen, zij kennen geen dierenliefde en hebben het daardoor verkeerd opgevat.
vrijdag 23 februari 2018 19:17
Drie bladzijden met stijgende verbazing zitten lezen. Als ik de reactie van je vriendinnen mag samenvatten in één woord: schandalig! En hoe meer context jij schetst, hoe bozer ik hier zit te worden. Hoe halen ze het in hun bolle hoofd om jouw verdriet te bagatelliseren! Ik mag toch hopen dat zij weldra tot rede komen en jou op hun blote knietjes nederige excuses komen maken. En dan troosten in jouw, oh zo invoelbare, verdriet. En ik heb niet eens iets met honden.
vrijdag 23 februari 2018 19:18
Ze vergeleek haar eigen verdriet he niet dat van hun.HasseSimonsdochter schreef: ↑23-02-2018 19:04Het 1 sluit het ander toch niet uit? Als ze jullie adviezen opvolgt is ze niet alleen een hond kwijt maar ook twee vriendinnen. En ja, verdriet vergelijken is altijd een slecht idee.
vrijdag 23 februari 2018 19:19
Cazandra schreef: ↑23-02-2018 18:45Nou, ik vind dat er nogal hard wordt gereageerd in de richting van de vriendinnen.
Over empathie gesproken: TO had klaarblijkelijk niet door dat het verdriet over de miskramen bij haar vriendinnen veel dieper zit dan bij haarzelf. Daar kunnen allerlei redenen voor zijn. Maar als je verdriet hebt over een miskraam en eventueel kinderloosheid valt het niet zo lekker als wordt gesteld dat het verlies van een hond erger is. (Zo heeft TO het natuurlijk niet bedoeld, maar zo is het waarschijnlijk wel overgekomen.)
Al met al wederzijds onbegrip over elkaars verdriet en gevoelens. Jammer, maar in principe wel overheen te komen. Wees niet te trots over excuses aanbieden.Het is zonde om door trots een goede vriendschap te verliezen. Zeg gewoon dat je de vergelijking beter niet had kunnen maken, dat je ze niet had willen kwetsen, maar dat je je nu echt heel verdrietig voelt over het verlies van je hond.
Niet per se. Het verlies van haar hond is nog erger dan die miskraam. Zo diep dat haar vriendinnen het niet kunnen begrijpen.
TO, na je laatste post vraag ik me af wanneer je vriendinnen bij jou excuses gaan maken. Sterkte, het verlies van je hond is idd heel, heel erg.
vrijdag 23 februari 2018 19:26
Ja dat kan.
Maar als iemand middenin een groot verdriet zit kun je daar toch rekening mee houden of niet?
Dat iemand iets wat ongelukkig uit
vrijdag 23 februari 2018 19:26
Ja dat kan.
Maar als iemand middenin een groot verdriet zit kun je daar toch rekening mee houden of niet?
Dat iemand iets wat ongelukkig uit
vrijdag 23 februari 2018 19:26
Ja dat kan.
Maar als iemand middenin een groot verdriet zit kun je daar toch rekening mee houden of niet?
Dat iemand iets wat ongelukkig uit
