Relaties
alle pijlers
Vriendschapsperikelen
dinsdag 14 oktober 2008 om 15:23
Op de een of andere manier denk ik soms dat ik kennelijk niet geschikt ben voor vriendschappen..Dit klinkt nogal jankerig maar zo dramatisch bedoel ik het niet.
Ik heb niet veel vrienden, nooit gehad. Terwijl ik wel een spontaan iemand ben die snel contacten legt en daar ook plezier in heeft. Maar op de een of andere manier blijven mensen niet vaak ´plakken´. Mijn 2 beste vriendinnen van vroeger ben ik verloren, doordat ik het gevoel had dat ik meer gaf dan ontving en dat het nogal eenrichtingsverkeer was. Tijdens mijn studie had ik met 2 meiden heel hecht contact, maar toen 2 van ons, waaronder ik, een vaste relatie kregen, werd het contact tussen ons allemaal minder. Terwijl we wel ons best bleven doen elkaar te zien, maarja, er komen andere mensen bij die ook aandacht willen. Toen de 3e ook nog eens verhuisde, verwaterde het contact helemaal. Toen mijn moeder vorig jaar ernstig ziek was, heb ik van haar nauwelijks iets gehoord. Dat heeft me erg gekwetst. Ik probeer er altijd voor een ander te zijn maar zij kon dat toen voor mij dus niet opbrengen. Dat doet pijn.
En nu merk ik dat ik een beetje gedesillusioneerd en verbitterd aan het raken ben op dit onderwerp. Ik heb altijd het idee dat ik de enige ben in een vriendschap die haar best doet om dingen te initieren, een kaartje te sturen om een ander op te beuren, dat soort dingen. Ik heb een ontzettend lieve vriend, en een moeder en zus die voor me door het vuur gaan en vice versa, maar ik mis de vriendschap van vriendinnen soms zo. Als ik dan Sex and the City kijk, kan ik zo jaloers zijn: dat wil ik ook!
Herkent iemand dit verhaal?
Ik heb niet veel vrienden, nooit gehad. Terwijl ik wel een spontaan iemand ben die snel contacten legt en daar ook plezier in heeft. Maar op de een of andere manier blijven mensen niet vaak ´plakken´. Mijn 2 beste vriendinnen van vroeger ben ik verloren, doordat ik het gevoel had dat ik meer gaf dan ontving en dat het nogal eenrichtingsverkeer was. Tijdens mijn studie had ik met 2 meiden heel hecht contact, maar toen 2 van ons, waaronder ik, een vaste relatie kregen, werd het contact tussen ons allemaal minder. Terwijl we wel ons best bleven doen elkaar te zien, maarja, er komen andere mensen bij die ook aandacht willen. Toen de 3e ook nog eens verhuisde, verwaterde het contact helemaal. Toen mijn moeder vorig jaar ernstig ziek was, heb ik van haar nauwelijks iets gehoord. Dat heeft me erg gekwetst. Ik probeer er altijd voor een ander te zijn maar zij kon dat toen voor mij dus niet opbrengen. Dat doet pijn.
En nu merk ik dat ik een beetje gedesillusioneerd en verbitterd aan het raken ben op dit onderwerp. Ik heb altijd het idee dat ik de enige ben in een vriendschap die haar best doet om dingen te initieren, een kaartje te sturen om een ander op te beuren, dat soort dingen. Ik heb een ontzettend lieve vriend, en een moeder en zus die voor me door het vuur gaan en vice versa, maar ik mis de vriendschap van vriendinnen soms zo. Als ik dan Sex and the City kijk, kan ik zo jaloers zijn: dat wil ik ook!
Herkent iemand dit verhaal?
dinsdag 14 oktober 2008 om 15:31
Hoi Emily,
herken het wel.
Maar sinds ik een stapje terug doe, komen mensen meer naar mij toe.
Als je iedere keer je best doet, gaan mensen dat ook van je verwachten dus denken ze dat ze zelf een stapje terug kunnen doen omdat ze weten dat je toch wel je best doet.
Tenminste dat had ik.
En je krijgt ook automatisch minder verwachtingen van mensen.
Das ook wel fijn.
herken het wel.
Maar sinds ik een stapje terug doe, komen mensen meer naar mij toe.
Als je iedere keer je best doet, gaan mensen dat ook van je verwachten dus denken ze dat ze zelf een stapje terug kunnen doen omdat ze weten dat je toch wel je best doet.
Tenminste dat had ik.
En je krijgt ook automatisch minder verwachtingen van mensen.
Das ook wel fijn.
dinsdag 14 oktober 2008 om 15:44
quote:Maya000 schreef op 14 oktober 2008 @ 15:31:
Hoi Emily,
herken het wel.
Maar sinds ik een stapje terug doe, komen mensen meer naar mij toe.
Als je iedere keer je best doet, gaan mensen dat ook van je verwachten dus denken ze dat ze zelf een stapje terug kunnen doen omdat ze weten dat je toch wel je best doet.
Tenminste dat had ik.
En je krijgt ook automatisch minder verwachtingen van mensen.
Das ook wel fijn.Idem!
Hoi Emily,
herken het wel.
Maar sinds ik een stapje terug doe, komen mensen meer naar mij toe.
Als je iedere keer je best doet, gaan mensen dat ook van je verwachten dus denken ze dat ze zelf een stapje terug kunnen doen omdat ze weten dat je toch wel je best doet.
Tenminste dat had ik.
En je krijgt ook automatisch minder verwachtingen van mensen.
Das ook wel fijn.Idem!
dinsdag 14 oktober 2008 om 15:57
Ik heb werkelijk massa's kennissen maar mijn vrienden kan ik op 1 hand tellen hoor.
Echte vrienden kosten gewoon best wel veel tijd.
Zoals ik het lees lijkt het alsof je in een korte tijd wel heel veel mensen leert kennen (door je enthousiasme) maar die allemaal niet blijven hangen.
Kies voor de kwaliteit ipv van de kwantiteit
Als ik door wat voor omstandigheden dan ook mijn vrienden te weinig zie, dan komen ze verhaal halen
hey Summer, wij zijn er ook nog
En zo werkt het omgekeerd ook
Maar ook ik ben zo iemand die heel graag met alles en iedereen praat en snel nieuwe contacten leg
Daardoor voelen mijn vrienden zich soms ook "buitengesteld"
Klinkt negatiever dan het is hoor, maar doordat ze aan de bel trekken, net als ik aan de bel trek als ik ze zelf te weinig zie houden we de balans....
Heb jij tegen je vriendinnen toennooit gezegd dat je heel erg teleurgesteld in ze was...echte vrienden kunnen dat toch zeggen tegen elkaar?
Echte vrienden kosten gewoon best wel veel tijd.
Zoals ik het lees lijkt het alsof je in een korte tijd wel heel veel mensen leert kennen (door je enthousiasme) maar die allemaal niet blijven hangen.
Kies voor de kwaliteit ipv van de kwantiteit
Als ik door wat voor omstandigheden dan ook mijn vrienden te weinig zie, dan komen ze verhaal halen
hey Summer, wij zijn er ook nog
En zo werkt het omgekeerd ook
Maar ook ik ben zo iemand die heel graag met alles en iedereen praat en snel nieuwe contacten leg
Daardoor voelen mijn vrienden zich soms ook "buitengesteld"
Klinkt negatiever dan het is hoor, maar doordat ze aan de bel trekken, net als ik aan de bel trek als ik ze zelf te weinig zie houden we de balans....
Heb jij tegen je vriendinnen toennooit gezegd dat je heel erg teleurgesteld in ze was...echte vrienden kunnen dat toch zeggen tegen elkaar?
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
dinsdag 14 oktober 2008 om 16:12
hoi.
ik zit met hezelfde. heb ook nooit heel veel vriendinnen gehad, maar de vrienden die ik had waren wel heel goede vriendinnen. doordat de vriend van mijn beste vriendin, tevens mijn nicht, tussen ons in kwam te staan is dat over. ik kreeg ruzie met hem, zij koos zijn kant en wilde niet eens naar mijn kant luisteren. dat doet pijn als je heel je leven al vriendinnen bent.
zij heeft kanten van haar laten zien die ik simpelweg nog nooit eerder heb gezien, en het is net of mijn ogen nu open zijn. dat ik haar nu pas zie hoe ze werkelijk is. en dat bevalt me gewoon niet. het hoort ook bij volwassen worden denk ik, dan ga je na denken over hoe jij bent en de mensen om je heen, en soms groei je uit elkaar. en een andere vriendin, waar ik ook al van kleins af aan bevriend mee was, daarvan kreeg ik te horen dat ze geen vriendschap meer voelde omdat ik niet bij haar kwam, en zij 1 keer in de zoveel tijd wel bij mij. zij woont in groningen, ik bij assen in drenthe, en destijds was mijn paniekstoornis zo groot dat ik nergens meer kwam. waardoor mijn toenmalige relatie van 6,5 jaar ook stuk is gelopen, dus dat het echt niet aan haar lag. dat wilde ze maar niet begrijpen, ze bleef het op zichzelf betrekken. nou ja dat is dus een paar jaar geleden ook over gegaan. heb nog wel vriendinnen, maar toch merk ik wel dat ik door het verliezen van die grote vriendschappen wel veranderd ben. ben wat onzekerder in contact maken, en een echt goede vriendschap met iemand op bouwen kost idd gewoon tijd. maar dat neemt niet weg dat ik wel graag meer goede vrienden zou willen hebben.
sorry emily ik wil niet je topic over nemen ofzo, wilde even zeggen dat ik het dus wel snap. ga anders zoeken op interesses ofzo, en leer zo mensen kennen. dan heb je al een gespreksonderwerp.
groetjes
ik zit met hezelfde. heb ook nooit heel veel vriendinnen gehad, maar de vrienden die ik had waren wel heel goede vriendinnen. doordat de vriend van mijn beste vriendin, tevens mijn nicht, tussen ons in kwam te staan is dat over. ik kreeg ruzie met hem, zij koos zijn kant en wilde niet eens naar mijn kant luisteren. dat doet pijn als je heel je leven al vriendinnen bent.
zij heeft kanten van haar laten zien die ik simpelweg nog nooit eerder heb gezien, en het is net of mijn ogen nu open zijn. dat ik haar nu pas zie hoe ze werkelijk is. en dat bevalt me gewoon niet. het hoort ook bij volwassen worden denk ik, dan ga je na denken over hoe jij bent en de mensen om je heen, en soms groei je uit elkaar. en een andere vriendin, waar ik ook al van kleins af aan bevriend mee was, daarvan kreeg ik te horen dat ze geen vriendschap meer voelde omdat ik niet bij haar kwam, en zij 1 keer in de zoveel tijd wel bij mij. zij woont in groningen, ik bij assen in drenthe, en destijds was mijn paniekstoornis zo groot dat ik nergens meer kwam. waardoor mijn toenmalige relatie van 6,5 jaar ook stuk is gelopen, dus dat het echt niet aan haar lag. dat wilde ze maar niet begrijpen, ze bleef het op zichzelf betrekken. nou ja dat is dus een paar jaar geleden ook over gegaan. heb nog wel vriendinnen, maar toch merk ik wel dat ik door het verliezen van die grote vriendschappen wel veranderd ben. ben wat onzekerder in contact maken, en een echt goede vriendschap met iemand op bouwen kost idd gewoon tijd. maar dat neemt niet weg dat ik wel graag meer goede vrienden zou willen hebben.
sorry emily ik wil niet je topic over nemen ofzo, wilde even zeggen dat ik het dus wel snap. ga anders zoeken op interesses ofzo, en leer zo mensen kennen. dan heb je al een gespreksonderwerp.
groetjes
dinsdag 14 oktober 2008 om 16:44
Als ik je verhaal zo lees zijn jouw vriendschappen verwaterd om verschillende redenen. Dus niet alleen door 'toedoen' van de ander maar ook omdat er relaties aan te pas kwamen bijvoorbeeld. En als een vriendschap verwaterd is en vervolgens gebeurt er iets ernstigs in je leven, is het niet zo heel raar dat die verwaterde vriendschap zich als zodanig gedraagt. Misschien relativeert dat wat. Neemt niet weg dat het wel een vervelend gevoel is als het lijkt alsof jij degene bent die de vriendschap levend houdt en de ander achterover leunt.
Zoals anderen hier al zeggen: doe zelf een stapje terug, stel je verwachtingen bij en investeer met wat meer balans. Niet te krampachtig worden (dat risico zit er in als je er te veel op gefocust bent). Geef de ander de kans naar jou toe te komen en wees niet te teleurgesteld als dat iets langer duurt dan jou lief is. Succes, ik hoop dat er een paar mooie vriendschappen op je pad komen!
Zoals anderen hier al zeggen: doe zelf een stapje terug, stel je verwachtingen bij en investeer met wat meer balans. Niet te krampachtig worden (dat risico zit er in als je er te veel op gefocust bent). Geef de ander de kans naar jou toe te komen en wees niet te teleurgesteld als dat iets langer duurt dan jou lief is. Succes, ik hoop dat er een paar mooie vriendschappen op je pad komen!
