Relaties
alle pijlers
Waarom 'mag' Indisch wel?
maandag 29 oktober 2007 om 11:58
Het valt me op dat in mijn voornamelijk blanke omgeving, hoe politiek incorrect dat dan ook is, mannen en vrouwen diep van binnen toch liever niet hebben dat hun zoon / dochter thuiskomt met iemand van bijvoorbeeld Marokkaanse, Turkse of Surinaamse afkomst. Ook zouden zij hier zelf niet zo snel een relatie mee beginnen. Al is het maar omdat ze hier niet op 'vallen'. Al zou dit alles natuurlijk nooit hardop gezegd worden. Iemand van Indische afkomst 'mag' echter wel.
Waarom is dat eigenlijk? Wat heeft de Indische Nederlander, wat de Surinaamse Nederlander bijvoorbeeld niet heeft? Waarom zijn dit volgens veel moeders wel geschikte huwelijkskandidaten, maar zou men toch even moeten slikken als zoonlief thuiskomt met een Afrikaanse schone?
Herkent iemand bovenstaande of speelt dit alleen in mijn omgeving? En in geval van herkenning, waarom is dit dan eigenlijk zo?
Waarom is dat eigenlijk? Wat heeft de Indische Nederlander, wat de Surinaamse Nederlander bijvoorbeeld niet heeft? Waarom zijn dit volgens veel moeders wel geschikte huwelijkskandidaten, maar zou men toch even moeten slikken als zoonlief thuiskomt met een Afrikaanse schone?
Herkent iemand bovenstaande of speelt dit alleen in mijn omgeving? En in geval van herkenning, waarom is dit dan eigenlijk zo?
maandag 29 oktober 2007 om 12:12
Geen idee. Het zal voor het grootste deel wel komen door vooroordelen over de cultuur. Mensen zijn bang dat dat problemen op gaat leveren.
En de Indische cultuur is inmiddels goed 'ingeburgerd' in Nederland. Indische mensen zijn net zo succesvol als de standaard Nederlander. En er is geen gedoe over geloof. Zoiets?
En de Indische cultuur is inmiddels goed 'ingeburgerd' in Nederland. Indische mensen zijn net zo succesvol als de standaard Nederlander. En er is geen gedoe over geloof. Zoiets?
maandag 29 oktober 2007 om 12:14
hallo Charisma.
voor mij persoonlijk zou het niet zoveel uitmaken waar mijn dochter mee thuis zou komen.
hoewel... ik moet wel toegeven dat ik meer moeite zou hebben met een marokaanse/turkse partner dan met een surinaamse/indische.
waarom?
omdat voor mijn gevoel surinaamse/Indische mensen vaak iets meer en beter 'vernederlands' zijn dan marokaanse/turkse mensen.
voor mij persoonlijk zou het niet zoveel uitmaken waar mijn dochter mee thuis zou komen.
hoewel... ik moet wel toegeven dat ik meer moeite zou hebben met een marokaanse/turkse partner dan met een surinaamse/indische.
waarom?
omdat voor mijn gevoel surinaamse/Indische mensen vaak iets meer en beter 'vernederlands' zijn dan marokaanse/turkse mensen.
maandag 29 oktober 2007 om 12:27
maandag 29 oktober 2007 om 12:27
Hallo Lilith,
Ja, ik begrijp wat je bedoelt. Maar wat ik dan weer zo gek vind, is dat sommige Indische Nederlanders helemaal niet zo 'vernederlands' zijn en er nog heel erg hangen aan de Indische cultuur, maar dat dit volledig geaccepteerd wordt door dé Nederlander, omdat die dat zo knus en gezellig vindt of iets dergelijks.
Ja, ik begrijp wat je bedoelt. Maar wat ik dan weer zo gek vind, is dat sommige Indische Nederlanders helemaal niet zo 'vernederlands' zijn en er nog heel erg hangen aan de Indische cultuur, maar dat dit volledig geaccepteerd wordt door dé Nederlander, omdat die dat zo knus en gezellig vindt of iets dergelijks.
maandag 29 oktober 2007 om 12:31
Plompiedom, weet je dochter ook dat je er zo over denkt? Of is dat iets wat je voor jezelf houdt. Ik heb zelf ook een dochter. Ze is nog erg jong, dus er is nog geen sprake van relaties e.d.
Ik dacht altijd dat ik heel ruimdenkend was en er geen moeite mee zou hebben. Nu mijn dochter er eenmaal is, moet ik zeggen dat ik er toch wat anders over ben gaan denken.
Ik dacht altijd dat ik heel ruimdenkend was en er geen moeite mee zou hebben. Nu mijn dochter er eenmaal is, moet ik zeggen dat ik er toch wat anders over ben gaan denken.
maandag 29 oktober 2007 om 12:34
ik denk dat dat komt omdat de indische cultuur toch wel vrij dicht bij de nederlandse cultuur ligt.
en ja, dat heeft toch wel hoofdzakelijk te maken met het wel/niet moslim wezen.
en ik denk dat het nog weer iets anders ligt of het over een man of over een vrouw zou gaan.
als ik een zoon zou hebben zou ik er weinig moeite mee hebben als hij met een marokaanse/turkse thuis zou komen.
maar voor mijn dochter liever niet.
hat zou best wel goed kunnen gaan, daar heb ik ook wel voorbeelden van, maar mijn ervaring is dat zulke relaties onder vrij veel druk staan vanaf moslim zijde.
daar zit hem dus eigenlijk de angel.
en ja, dat heeft toch wel hoofdzakelijk te maken met het wel/niet moslim wezen.
en ik denk dat het nog weer iets anders ligt of het over een man of over een vrouw zou gaan.
als ik een zoon zou hebben zou ik er weinig moeite mee hebben als hij met een marokaanse/turkse thuis zou komen.
maar voor mijn dochter liever niet.
hat zou best wel goed kunnen gaan, daar heb ik ook wel voorbeelden van, maar mijn ervaring is dat zulke relaties onder vrij veel druk staan vanaf moslim zijde.
daar zit hem dus eigenlijk de angel.
maandag 29 oktober 2007 om 12:46
Tja, dat is het lastige aan vooroordelen en discriminatie: het is veelal gevoelsmatig en niet gebaseerd op feiten.
Mijn dochter heeft een Turkse vriend. Hij worstelt ermee om een manier te vinden om zijn geloof en familie trouw te blijven, maar dit toch te kunnen combineren met de Nederlandse samenleving (studie, werk) en zijn gevoelens voor mijn dochter. Ik vergelijk het maar met mensen die katholiek zijn en verliefd worden op iemand die bijvoorbeeld gereformeerd is. Dat kan ook lastig zijn, vanwege de verschillende opvattingen.
Of ze er samen uitkomen? Geen idee. Maar dochter is een lieve, sociale en zelfstandige jonge vrouw en ik vertrouw erop dat het - wat er ook uitkomt - wel goed komt. De jongen waar het om gaat is heel beleefd, vriendelijk en respectvol en ik heb met hem te doen, omdat het ook niet makkelijk voor hem is.
Mijn dochter heeft een Turkse vriend. Hij worstelt ermee om een manier te vinden om zijn geloof en familie trouw te blijven, maar dit toch te kunnen combineren met de Nederlandse samenleving (studie, werk) en zijn gevoelens voor mijn dochter. Ik vergelijk het maar met mensen die katholiek zijn en verliefd worden op iemand die bijvoorbeeld gereformeerd is. Dat kan ook lastig zijn, vanwege de verschillende opvattingen.
Of ze er samen uitkomen? Geen idee. Maar dochter is een lieve, sociale en zelfstandige jonge vrouw en ik vertrouw erop dat het - wat er ook uitkomt - wel goed komt. De jongen waar het om gaat is heel beleefd, vriendelijk en respectvol en ik heb met hem te doen, omdat het ook niet makkelijk voor hem is.
maandag 29 oktober 2007 om 13:01
Omdat na de onafhankelijkheidsoorlog de Indonesiers die naar Nederland kwamen hadden gevochten tegen hun eigen bevolking vóor het Nederlandse koninkrijk. Hun loyaliteit was dus al bezegeld voordat men uberhaupt een voet op de Hollandse wal zette.
Er kwamen met de bruine medemens ook tegelijkertijd een hoop blanken in de groep mee (denk type Wieteke van Dort, Indisch volk).
En de bevolking die hier naartoe kwam was merendeel Indo (mengelmoes Nederlandse man met inlandse vrouw), gemixt bloed, dus al een gedeelte van 'ons'. Met achternamen als Schipper, Weismuller (ipv Djogomododjo, of hedentendage Özdemir en Bouzaoui) was het minder makkelijk schiften bij sollicitaties bijv. (Iets wat nu zo'n hot item is)
Wat niet wil zeggen dat een hoop Nederlanders van Indonesisch afkomst het niet moeilijk hebben gehad. Met een gezin van 5 kinderen een 3kamer woning delen met net zo'n gezin in hartje Den Haag terwilj men aankwam in de winter, en de kinderen voor blauwe aap werden uitgescholden, was natuurlijk heftig.
Maar niet zo heftig als het Jappenkamp waar de meesten net uit kwamen.
Ook hebben wij Nederlanders meer handel gedreven met de Indonesische bevolking dan dat we ze tot slaaf veroordeeld en verscheept hadden. Terwijl de bevolking van de Antillen en Suriname daar natuurlijk wel voor een deel uit bestond. Hoe je het wendt of keert, of je wil of niet, dat neerkijken op, dat zit nog steeds in de overlevering, in de cultuur.
En de groep die over kwam werd in Indonesie onderwezen in het Nederlands. Niet direct een taalprobleem dus.
Kortom:
Wij, de blanke jaren 50 Nederlander, konden ons met de Indische mensen/Indo's die na de tweede wereldoorlog naar Nederland kwamen vereenzelvigen.
Niet te donker van kleur.
Loyaal van hart voor ons koninkrijk.
Nederlandse taal.
En niet in het minst: geen armoede-emigratie. (Of hoe noem je dat ook alweer met een modern woord: economisch vluchteling)
Alleen het uiterlijk was misschien een beetje een no-no.
Als je dat vergelijkt met de gemiddelde Turkse gastarbeider dik 20 jaar later:
Donker uiterlijk, vooral door de snor.
Ander geloof.
Geen Nederlandse taal.
Economisch vluchteling, al dan niet tijdelijk.
Als hond behandeld bij binnenkomst, en daarmee de toon gezet.
Geen oorlog mee 'gewonnen'.
6 no-no's.
Er kwamen met de bruine medemens ook tegelijkertijd een hoop blanken in de groep mee (denk type Wieteke van Dort, Indisch volk).
En de bevolking die hier naartoe kwam was merendeel Indo (mengelmoes Nederlandse man met inlandse vrouw), gemixt bloed, dus al een gedeelte van 'ons'. Met achternamen als Schipper, Weismuller (ipv Djogomododjo, of hedentendage Özdemir en Bouzaoui) was het minder makkelijk schiften bij sollicitaties bijv. (Iets wat nu zo'n hot item is)
Wat niet wil zeggen dat een hoop Nederlanders van Indonesisch afkomst het niet moeilijk hebben gehad. Met een gezin van 5 kinderen een 3kamer woning delen met net zo'n gezin in hartje Den Haag terwilj men aankwam in de winter, en de kinderen voor blauwe aap werden uitgescholden, was natuurlijk heftig.
Maar niet zo heftig als het Jappenkamp waar de meesten net uit kwamen.
Ook hebben wij Nederlanders meer handel gedreven met de Indonesische bevolking dan dat we ze tot slaaf veroordeeld en verscheept hadden. Terwijl de bevolking van de Antillen en Suriname daar natuurlijk wel voor een deel uit bestond. Hoe je het wendt of keert, of je wil of niet, dat neerkijken op, dat zit nog steeds in de overlevering, in de cultuur.
En de groep die over kwam werd in Indonesie onderwezen in het Nederlands. Niet direct een taalprobleem dus.
Kortom:
Wij, de blanke jaren 50 Nederlander, konden ons met de Indische mensen/Indo's die na de tweede wereldoorlog naar Nederland kwamen vereenzelvigen.
Niet te donker van kleur.
Loyaal van hart voor ons koninkrijk.
Nederlandse taal.
En niet in het minst: geen armoede-emigratie. (Of hoe noem je dat ook alweer met een modern woord: economisch vluchteling)
Alleen het uiterlijk was misschien een beetje een no-no.
Als je dat vergelijkt met de gemiddelde Turkse gastarbeider dik 20 jaar later:
Donker uiterlijk, vooral door de snor.
Ander geloof.
Geen Nederlandse taal.
Economisch vluchteling, al dan niet tijdelijk.
Als hond behandeld bij binnenkomst, en daarmee de toon gezet.
Geen oorlog mee 'gewonnen'.
6 no-no's.
maandag 29 oktober 2007 om 13:01
discriminatie zou ik het niet noemen Omen.
een vooroordeel... misschien wel.
door mn werk heb ik met mensen van alle soorten en maten te maken, en dat maakt mn werk juist heel leuk om te doen.
ik praat en lach met iedereen, maar mn haren geen dus wel overeind staan als ik van een moslim jongen/man te horen krijg dat hij bepaalde dingen met een man op wil lossen en niet met mij omdat ik een vrouw ben.
respect, daar is het waar het om draait in de wereld.
in mijn wereldje tenminste wel, en dat geef ik ook aan mn dochters mee.
dat probeer ik uit te stralen en ik verwacht dat dus ook terug te krijgen.
en zoals ik al zei, ik zie in mn omgeving dat het goed kan gaan, maar ik zie ook dat het gewoon heel erg moeilijk is.
en dan kan je zeggen wat je wilt, of het noemen zoals je wilt, die moeilijkheden komen veelal vanuit de moslim kant omdat die dus (vooral de ouderen) vaak vast houden aan hun moslimcultuur waardoor de jongere generatie echt tussen 2 culturen inhangen.
die ervaring maak jij nu ook mee, een aardige beleefde en vriendelijke jongen die ergens een weg probeerd te vinden tussen die 2 dingen die mijlenver uit elkaar liggen.
een vooroordeel... misschien wel.
door mn werk heb ik met mensen van alle soorten en maten te maken, en dat maakt mn werk juist heel leuk om te doen.
ik praat en lach met iedereen, maar mn haren geen dus wel overeind staan als ik van een moslim jongen/man te horen krijg dat hij bepaalde dingen met een man op wil lossen en niet met mij omdat ik een vrouw ben.
respect, daar is het waar het om draait in de wereld.
in mijn wereldje tenminste wel, en dat geef ik ook aan mn dochters mee.
dat probeer ik uit te stralen en ik verwacht dat dus ook terug te krijgen.
en zoals ik al zei, ik zie in mn omgeving dat het goed kan gaan, maar ik zie ook dat het gewoon heel erg moeilijk is.
en dan kan je zeggen wat je wilt, of het noemen zoals je wilt, die moeilijkheden komen veelal vanuit de moslim kant omdat die dus (vooral de ouderen) vaak vast houden aan hun moslimcultuur waardoor de jongere generatie echt tussen 2 culturen inhangen.
die ervaring maak jij nu ook mee, een aardige beleefde en vriendelijke jongen die ergens een weg probeerd te vinden tussen die 2 dingen die mijlenver uit elkaar liggen.
maandag 29 oktober 2007 om 13:12
maandag 29 oktober 2007 om 13:18
Respect dus.
Gek genoeg zal de moslim die niet met je wil praten, maar liever met een meneer zaken doet, denken dat hij jou juist met respect behandeld.
Hij vindt het namelijk ongepast om met een vrouw alleen te zitten.
Jij voelt je daarentegen afgewezen en daardoor als mindere geplaatst.
Jij verwacht Respect met de Hollandse Gelijkheidsgedachte.
maandag 29 oktober 2007 om 13:19
Dat is pas sinds kort, en als reaktie op de massale huwelijksmigratie uit met name het Rif gebergte. De ene familie hielp de andere en dat ging gezellig over en weer. Als onze Achmed nou trouwt met nichtje Dalida dan trouwt neef Rachid met onze Fatima en dan kunnen ze allemaal naar Nederland. En oom Mohammed haalt binnenkort zijn vierde bruidje deze kant op. Daar ontstonden zo veel problemen door dat zelfs Den Haag het niet langer kon negeren. Jammer voor die landgenoten die op basis van liefde een partner vonden "in den vreemde" want die zitten nu ook vast aan dat inburger gedoe.
Polygamie = intensieve vrouwhouderij
maandag 29 oktober 2007 om 13:21
Kjong heeft de moeite genomen om de achtergrond van de Indische migranten uit te leggen. (Dank, zelf had ik geen zin om dat hele verhaal op te schrijven :-) In eerste instantie lagen Indische mensen evenals huidige migranten ook niet zo goed als het ging om huwelijkskandidaten voor autochtonen toen.
maandag 29 oktober 2007 om 13:22
maandag 29 oktober 2007 om 13:23
Ik herken dat in mijn eigen omgeving gelukkig niet zo (maar dat kan natuurlijk heel goed verborgen zo wel zijn). Ik denk zelf dat het geloof een grotere rol speelt dan al het andere. Ik denk dat de meeste moeders op zijn minst afwachtend tegenover een islamitische vriend staan voor hun dochters, omdat ze niet willen dat hij hun dochters vanalles op gaat leggen (wat natuurlijk ook niet hoeft te gebeuren). Als je gewoon geen Arabische, Perzische, etc. vriend krijgt heb je 't probleem ook niet. Ik denk dat mijn eigen moeder daar net zo tegenover zou staan als inderdaad tegenover een streng gereformeerde jongen. De aap uit de boom kijken.
Ik denk daarnaast dat Antillianen, Surinamers, etc. niet meer echt een probleem zijn. Mijn eigen vriend is een donkere, buitenlandse caribeño (geen Nederlandse met buitenlandse roots wil ik zeggen), en ik kom uit een klein dorp in Brabant, waar verder al mijn familieleden getrouwd zijn met mensen uit de buurt. Dus niet echt een multiculturele omgeving. Ik heb nooit vragen gekregen als 'ben je niet bang dat hij er straks een buitenvrouw op na wil houden' of 'ben je niet bang dat hij op jouw zak zal teren' of dat soort stereotype dingen. Ook niet vermomd als wat anders.
Ik denk daarnaast dat Antillianen, Surinamers, etc. niet meer echt een probleem zijn. Mijn eigen vriend is een donkere, buitenlandse caribeño (geen Nederlandse met buitenlandse roots wil ik zeggen), en ik kom uit een klein dorp in Brabant, waar verder al mijn familieleden getrouwd zijn met mensen uit de buurt. Dus niet echt een multiculturele omgeving. Ik heb nooit vragen gekregen als 'ben je niet bang dat hij er straks een buitenvrouw op na wil houden' of 'ben je niet bang dat hij op jouw zak zal teren' of dat soort stereotype dingen. Ook niet vermomd als wat anders.
maandag 29 oktober 2007 om 13:29
Met de rest van je betoog ben ik het eens Kjong, maar hier heb ik een paar kanttekeningen bij. Die oorpronkelijke gastarbeiders werden niet als hond behandeld. Ze werden wel uitgebuit vooral qua huisvesting maar verder vonden de Nederlanders het wel interessant. Ik heb destijds (ik werkte als scholier op de markt) best veel contact gehad met gastarbeiders; het waren merendeels aardige en vrolijke gezellige kerels waar je mee kon lachen.
De problemen zijn ontstaan vanaf de jaren '80 toen de politiek de zg. gezinshereninging ging propageren. Toen begon een volksverhuizing die voortduurt tot de dag van vandaag. Laag tot zeer laag opgeleid, geen idee van de NL samenleving, geen stimulans om de NL taal te leren, en vaak een afkeer van de verdorven decadente heidenen waarmee dit land bevolkt is. Dat is een prima broedplaats voor de onhandelbare gefrustreerde jeugd waar we nu mee te kampen hebben.
Polygamie = intensieve vrouwhouderij
