Relaties
alle pijlers
Waarom ben ik zo ontevreden
dinsdag 8 september 2009 om 20:46
Ik ben de laatste tijd zo vreselijk ontevreden,ik kan alleen maar naar anderen kijken en denken...zij hebben het veel beter dan ik.
In hun relatie bedoel ik dan,ik mis de passie,de gezelligheid,de liefde en de spanning die ik bij anderen wel zie.
Maar mijn vriend is heel nuchter en hij zegt dat geluk bij jezelf ligt,dat je niet van een ander afhankelijk kan zijn om gelukkig te worden.
Ook is hij niet van plan om mij op een voetstuk te zetten en me te behandelen als een prinses,doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg is zijn motto.
Voordat ik hem leerde kennen heb ik een jr een relatie gehad met iemand die me wél op dat voetstuk zette en me wel degelijk behandelde als een prinses,dus dit is thuiskomen van een koude kermis.
Begrijp me niet verkeerd,mijn vriend heeft echt wel zijn hartje op de juiste plaats en is een hardwerkende man...maar daar blijft het bij.
We zijn nog geen 5 jr samen en zitten wat mij betreft nu al in een sleur,hij ziet dat helemaal niet zo en zegt dat ik spoken zie.
Maar ik ken mezelf en ik weet dat als dit te lang blijft duren dat ik dan opzoek ga naar aandacht buiten de deur,maar ik hou van mijn vriend en wil niet dat onze relatie stuk gaat.
Kan ik hier iets aan doen of ben ik gewoon té verwend?
In hun relatie bedoel ik dan,ik mis de passie,de gezelligheid,de liefde en de spanning die ik bij anderen wel zie.
Maar mijn vriend is heel nuchter en hij zegt dat geluk bij jezelf ligt,dat je niet van een ander afhankelijk kan zijn om gelukkig te worden.
Ook is hij niet van plan om mij op een voetstuk te zetten en me te behandelen als een prinses,doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg is zijn motto.
Voordat ik hem leerde kennen heb ik een jr een relatie gehad met iemand die me wél op dat voetstuk zette en me wel degelijk behandelde als een prinses,dus dit is thuiskomen van een koude kermis.
Begrijp me niet verkeerd,mijn vriend heeft echt wel zijn hartje op de juiste plaats en is een hardwerkende man...maar daar blijft het bij.
We zijn nog geen 5 jr samen en zitten wat mij betreft nu al in een sleur,hij ziet dat helemaal niet zo en zegt dat ik spoken zie.
Maar ik ken mezelf en ik weet dat als dit te lang blijft duren dat ik dan opzoek ga naar aandacht buiten de deur,maar ik hou van mijn vriend en wil niet dat onze relatie stuk gaat.
Kan ik hier iets aan doen of ben ik gewoon té verwend?
dinsdag 8 september 2009 om 21:49
quote:positivodo schreef op 08 september 2009 @ 21:16:
Ik vind het jammer dat hier erg negatief wordt gereageerd. Oke, je brengt het niet zo handig, met dat hele prinsesjesverhaal, maar het is best logisch dat je graag dingen met je partner wil delen en tijd met hem wil doorbrengen..
Negatief?? Ik zie 2 oneliners en verder een pagina vol geweldige adviezen. Jammer dat alleen die 2 minder positieve reacties worden gelezen door jou. Daar komt bij dat TO steeds informatie geeft en wij dus ook steeds beter kunnen reageren. Die oneliners zijn neergezet na haar OP. Toen wisten we nog niet van de hoed en de rand!
Nogmaals TO, eis van hem dat hij 2 avonden in de week iets met jou doet en de computer uit laat! Als hij dat vertikt zonder goede reden, vraag jezelf dan af of deze relatie nog wel leuk genoeg is.
Ik zou ook niet met een man samen willen leven die geen oog voor me heeft, niet gevoelig is voor mijn behoeften en me het gevoel geeft dat ik noodzakelijk kwaad ben.
Misschien moet je de knuppel eens in het hoenderhok gooien, wie weet is hij dan wel vatbaar voor jouw argumenten!
Ik vind het jammer dat hier erg negatief wordt gereageerd. Oke, je brengt het niet zo handig, met dat hele prinsesjesverhaal, maar het is best logisch dat je graag dingen met je partner wil delen en tijd met hem wil doorbrengen..
Negatief?? Ik zie 2 oneliners en verder een pagina vol geweldige adviezen. Jammer dat alleen die 2 minder positieve reacties worden gelezen door jou. Daar komt bij dat TO steeds informatie geeft en wij dus ook steeds beter kunnen reageren. Die oneliners zijn neergezet na haar OP. Toen wisten we nog niet van de hoed en de rand!
Nogmaals TO, eis van hem dat hij 2 avonden in de week iets met jou doet en de computer uit laat! Als hij dat vertikt zonder goede reden, vraag jezelf dan af of deze relatie nog wel leuk genoeg is.
Ik zou ook niet met een man samen willen leven die geen oog voor me heeft, niet gevoelig is voor mijn behoeften en me het gevoel geeft dat ik noodzakelijk kwaad ben.
Misschien moet je de knuppel eens in het hoenderhok gooien, wie weet is hij dan wel vatbaar voor jouw argumenten!
dinsdag 8 september 2009 om 21:56
quote:misslove2 schreef op 08 september 2009 @ 21:35:
Ja maar dat is het hem nou juist,als mijn vriend zo'n bui heeft dan doet hij niets meer.
Hij kijkt niet op of om naar het huishouden,
Stofzuiger naast 'm neerzetten, liefst zó dat hij er over struikelt als hij achter z'n pc vandaan komt en zeggen:"Schat, jouw beurt vandaag!" en weglopen. Niet op terugkomen, niet vragen of hij nou eindelijk al eens een keer gestofzuigd heeft. Als hij een keertje wel gelijk in beweging komt niet sarcastisch worden, niet overdreven blij gaan doen, als hij klaar is gewoon rustig zeggen:"Fijn lieverd, is dat ook weer gedaan."
quote:komt niet eten (want dan moet hij stoppen met z'n spelletje)
Dan eet hij maar niet. Je bent z'n vriendin, niet z'n moeder.
quote:laat de hond niet uit,
Lastig, want zo'n beest kun je niet de dupe laten worden. Al heb ik wel eens onze hond in het kantoor bij mijn man gezet met de mededeling dat hij uit moest en ik naar bed ging.
quote:kijkt niet om naar z'n kids die 1x in de 2 weken komen
Ik zou aan hem vragen waarom de kids dan komen, als hij toch niet naar ze omkijkt. Vragen wat hij verwacht en wil van het contact met de kinderen en hoe HIJ dat denkt te bewerkstelligen. Het zijn ZIJN kinderen en dus ook ZIJN verantwoordelijkheid.
quote:én werkt niet (hij is zelfstandig ondernemer) en niet werken betekend geen geld.
Is dat direct van invloed op jou? Zo ja, duidelijk maken dat jij geen geld op je rug hebt groeien.
quote:Zou hij in een depressie zitten?
Is zo op een forum natuurlijk niet vast te stellen, maar het lijkt me in ieder geval niet onwaarschijnlijk. Maar ook een depressie moet hij zelf op willen lossen. Als hij zover is kan hij jouw steun goed gebruiken waarschijnlijk, maar tot die tijd is alles wat jij probeert om zijn depressie op te lossen verspilde energie, je staat aan een dood paard te trekken dan.
quote:Ik heb hem wel eens een hele wk genegeerd,maar dat helpt ook niet.
En ik doe best wel mijn eigen ding,maar ik ga niet in m'n eentje vanaf 4 uur in de middag tot 5 uur in de ochtend in de kroeg zitten als ik de volgende dg weer moet werken.
Ik heb ook al gevraagd of hij een ander heeft,maar hij beweerd bij hoog en laag van niet.
Ik denk dat je een paar dingen heel helder moet krijgen:
- begrip tonen is iets heel anders als alles maar pikken van iemand;
- zachte heelmeesters maken stinkende wonden gaat zeker bij een depressie op: als hij inderdaad depressief is moet hij hulp gaan zoeken. Ze komen niet aankloppen, en die depressie is niet morgen ineens over. Aan jou om hem te overtuigen van de noodzaak van in ieder geval een gesprek met iemand, huisarts bijvoorbeeld. Maar verder kun je hem niet helpen. Echt niet. Dat moet hij zelf doen;
- je eigen ding doen is niet hem negeren. Je eigen ding doen kan ook zijn hem een kopje koffie brengen, gewoon omdat jij dat leuk vindt om te doen. Niet omdat je waardering van hem verwacht;
- biedt hem een luisterend oor. Maar ga niet van hem eisen dat hij dat luisterend oor benut. Je biedt iets aan, dan mag hij weigeren. Maak duidelijk dat het aanbod blijft staan, en laat het dan rusten.
De situatie die jij beschrijft herken ik. Mijn man is depressief geweest en vertoonde veel van het gedrag dat jij nu van je vriend beschrijft. Uiteindelijk heeft mijn man hulp gezocht en het gaat nu goed. Maar het was zwaar, heel zwaar, voor ons allebei. En het duurde lang, heel lang. Maar ook ik heb moeten leren mijn man met rust te laten. Niet steeds meeveren, zorgen, problemen op willen lossen. Want daarmee hield ik de depressie mee in stand, hoe goed mijn bedoelingen ook waren. Omdat ik alles voor hem op wilde lossen deed ik bijna alles voor hem, huishouden, klanten bellen (ook eigen zaak), afspraken bij artsen/therapeuten maken en weer verplaatsen en uiteindelijk afzeggen. Waarom zou hij nog iets doen als ik het allemaal voor hem kon doen? Dat was de grote fout die ik maakte. Toen ik daarmee ophield was het probleem niet voorbij, de depressie niet weg, maar er was wel meer ruimte voor mijn man om het zelf te doen, en pas dan kun je een depressie de baas worden.
Ja maar dat is het hem nou juist,als mijn vriend zo'n bui heeft dan doet hij niets meer.
Hij kijkt niet op of om naar het huishouden,
Stofzuiger naast 'm neerzetten, liefst zó dat hij er over struikelt als hij achter z'n pc vandaan komt en zeggen:"Schat, jouw beurt vandaag!" en weglopen. Niet op terugkomen, niet vragen of hij nou eindelijk al eens een keer gestofzuigd heeft. Als hij een keertje wel gelijk in beweging komt niet sarcastisch worden, niet overdreven blij gaan doen, als hij klaar is gewoon rustig zeggen:"Fijn lieverd, is dat ook weer gedaan."
quote:komt niet eten (want dan moet hij stoppen met z'n spelletje)
Dan eet hij maar niet. Je bent z'n vriendin, niet z'n moeder.
quote:laat de hond niet uit,
Lastig, want zo'n beest kun je niet de dupe laten worden. Al heb ik wel eens onze hond in het kantoor bij mijn man gezet met de mededeling dat hij uit moest en ik naar bed ging.
quote:kijkt niet om naar z'n kids die 1x in de 2 weken komen
Ik zou aan hem vragen waarom de kids dan komen, als hij toch niet naar ze omkijkt. Vragen wat hij verwacht en wil van het contact met de kinderen en hoe HIJ dat denkt te bewerkstelligen. Het zijn ZIJN kinderen en dus ook ZIJN verantwoordelijkheid.
quote:én werkt niet (hij is zelfstandig ondernemer) en niet werken betekend geen geld.
Is dat direct van invloed op jou? Zo ja, duidelijk maken dat jij geen geld op je rug hebt groeien.
quote:Zou hij in een depressie zitten?
Is zo op een forum natuurlijk niet vast te stellen, maar het lijkt me in ieder geval niet onwaarschijnlijk. Maar ook een depressie moet hij zelf op willen lossen. Als hij zover is kan hij jouw steun goed gebruiken waarschijnlijk, maar tot die tijd is alles wat jij probeert om zijn depressie op te lossen verspilde energie, je staat aan een dood paard te trekken dan.
quote:Ik heb hem wel eens een hele wk genegeerd,maar dat helpt ook niet.
En ik doe best wel mijn eigen ding,maar ik ga niet in m'n eentje vanaf 4 uur in de middag tot 5 uur in de ochtend in de kroeg zitten als ik de volgende dg weer moet werken.
Ik heb ook al gevraagd of hij een ander heeft,maar hij beweerd bij hoog en laag van niet.
Ik denk dat je een paar dingen heel helder moet krijgen:
- begrip tonen is iets heel anders als alles maar pikken van iemand;
- zachte heelmeesters maken stinkende wonden gaat zeker bij een depressie op: als hij inderdaad depressief is moet hij hulp gaan zoeken. Ze komen niet aankloppen, en die depressie is niet morgen ineens over. Aan jou om hem te overtuigen van de noodzaak van in ieder geval een gesprek met iemand, huisarts bijvoorbeeld. Maar verder kun je hem niet helpen. Echt niet. Dat moet hij zelf doen;
- je eigen ding doen is niet hem negeren. Je eigen ding doen kan ook zijn hem een kopje koffie brengen, gewoon omdat jij dat leuk vindt om te doen. Niet omdat je waardering van hem verwacht;
- biedt hem een luisterend oor. Maar ga niet van hem eisen dat hij dat luisterend oor benut. Je biedt iets aan, dan mag hij weigeren. Maak duidelijk dat het aanbod blijft staan, en laat het dan rusten.
De situatie die jij beschrijft herken ik. Mijn man is depressief geweest en vertoonde veel van het gedrag dat jij nu van je vriend beschrijft. Uiteindelijk heeft mijn man hulp gezocht en het gaat nu goed. Maar het was zwaar, heel zwaar, voor ons allebei. En het duurde lang, heel lang. Maar ook ik heb moeten leren mijn man met rust te laten. Niet steeds meeveren, zorgen, problemen op willen lossen. Want daarmee hield ik de depressie mee in stand, hoe goed mijn bedoelingen ook waren. Omdat ik alles voor hem op wilde lossen deed ik bijna alles voor hem, huishouden, klanten bellen (ook eigen zaak), afspraken bij artsen/therapeuten maken en weer verplaatsen en uiteindelijk afzeggen. Waarom zou hij nog iets doen als ik het allemaal voor hem kon doen? Dat was de grote fout die ik maakte. Toen ik daarmee ophield was het probleem niet voorbij, de depressie niet weg, maar er was wel meer ruimte voor mijn man om het zelf te doen, en pas dan kun je een depressie de baas worden.
Iets anders
dinsdag 8 september 2009 om 22:09
Het verhaal klinkt heel anders dan je OP, en het klinkt best veel als mijn vorige relatie. Hij zit in n soort 'slachtoffer-rol'?
Dat is meteen de reden dat mijn relatie toen stopte, bij elk dingetje wat maar mis ging was hij het slachtoffer. Dat kon gaan om een ruzie met familie, iets op het werk, naja verzin het maar.
Punt is dat hij uiteindelijk nooit iets ondernam om het aan te pakken. Jij bent nu dus al 4 jaar aan het proberen dichterbij te komen. Denk je dat hij je ooit toelaat? Heb jij de energie om dit zo door te laten gaan?
Of misschien zit ik wel helemaal verkeerd natuurlijk... dat hoop ik!
Dat is meteen de reden dat mijn relatie toen stopte, bij elk dingetje wat maar mis ging was hij het slachtoffer. Dat kon gaan om een ruzie met familie, iets op het werk, naja verzin het maar.
Punt is dat hij uiteindelijk nooit iets ondernam om het aan te pakken. Jij bent nu dus al 4 jaar aan het proberen dichterbij te komen. Denk je dat hij je ooit toelaat? Heb jij de energie om dit zo door te laten gaan?
Of misschien zit ik wel helemaal verkeerd natuurlijk... dat hoop ik!
dinsdag 8 september 2009 om 22:24
Ik heb het in eerste instantie ook een beetje anders beschreven,wilde niet meteen zelf het slachtoffer gaan uithangen.
Ik herken een depressie niet,ik weet niet wat dat is.
Maar heb er wel wat over gelezen op het internet en sommige dingen die daar staan die heeft mijn vriend ook,maar ik heb dat wel eens heel voorzichtig tegen hem opgenoemd en dan wordt hij héél boos!
Ik wil helpen waar ik kan,doe dat ook,zorg voor z'n kids als ze hier zijn,doe het meeste in huis (ben ook weer geen mien dobbelsteen) laat de hond uit,maar ik werk ook 4 dagen.
Heb zelf ook een zoon,geen klein kind meer maar hij heeft wel mijn aandacht nodig!
Ik heb nu het gevoel dat ik 2 kids te verzorgen heb en ja ik heb er last van als mijn vriend niet werk,als hij bv z'n alimentatie niet op tijd betaald komt z'n ex stennis maken (das haar goed recht!) en dan gaat hij tegen mij zeuren over haar.
Er speelt nog zoveel meer,tis moeilijk om dit in het kort uit te leggen.
Ik herken een depressie niet,ik weet niet wat dat is.
Maar heb er wel wat over gelezen op het internet en sommige dingen die daar staan die heeft mijn vriend ook,maar ik heb dat wel eens heel voorzichtig tegen hem opgenoemd en dan wordt hij héél boos!
Ik wil helpen waar ik kan,doe dat ook,zorg voor z'n kids als ze hier zijn,doe het meeste in huis (ben ook weer geen mien dobbelsteen) laat de hond uit,maar ik werk ook 4 dagen.
Heb zelf ook een zoon,geen klein kind meer maar hij heeft wel mijn aandacht nodig!
Ik heb nu het gevoel dat ik 2 kids te verzorgen heb en ja ik heb er last van als mijn vriend niet werk,als hij bv z'n alimentatie niet op tijd betaald komt z'n ex stennis maken (das haar goed recht!) en dan gaat hij tegen mij zeuren over haar.
Er speelt nog zoveel meer,tis moeilijk om dit in het kort uit te leggen.
dinsdag 8 september 2009 om 22:33
Is er iemand in jullie leven waar jullie beiden goed mee kunnen praten, of waar jij goed mee kan praten en die misschien wel tot je vriend kan doordringen?
Of het nou een depressie is, een burn-out of de groene pukkeltjes-ziekte, dat maakt allemaal eigenlijk niet zoveel uit zolang hij vindt dat er niets aan de hand is en jij wel.
En misschien kun jij wel niet tot hem doordringen omdat je juist te dicht bij hem staat, vandaar mijn vraag of een derde misschien met hem kan praten. Misschien een familielid als hij daar goed contact mee heeft, of een goede vriend van hem?
Of het nou een depressie is, een burn-out of de groene pukkeltjes-ziekte, dat maakt allemaal eigenlijk niet zoveel uit zolang hij vindt dat er niets aan de hand is en jij wel.
En misschien kun jij wel niet tot hem doordringen omdat je juist te dicht bij hem staat, vandaar mijn vraag of een derde misschien met hem kan praten. Misschien een familielid als hij daar goed contact mee heeft, of een goede vriend van hem?
Iets anders
woensdag 9 september 2009 om 17:36
Hij heeft in het verleden wel eens gesprekken met zijn moeder over dit alles gehad,maar zij kan ook niet echt goed tot hem doordringen.
Zijn grootste probleem is vooral het hangen in de kroeg en dat hij daar geld uitgeeft dat hij eigenlijk niet kan missen,momenteel zit hij ook zonder werk en dat brengt ook spanningen met zich mee.
Maar ik vind dat hij achter werk aan moet gaan,hij is zelfstandig ondernemer en ze komen het werk niet bij hem brengen....daar moet hij zelf wat voor doen.
Ik werk ook 4 dagen,het is dan erg frustrerend als ik na het werk thuiskom en hem nog steeds in dezelfde houding achter de pc aantref waarin ik hem 's ochtends heb achter gelaten.
Maar buiten alle spanningen om vind ik dat je best nog wel tijd voor elkaar kunt vrijmaken,toch?
Samen iets leuks doen,even je gedachten op wat anders.
Zijn grootste probleem is vooral het hangen in de kroeg en dat hij daar geld uitgeeft dat hij eigenlijk niet kan missen,momenteel zit hij ook zonder werk en dat brengt ook spanningen met zich mee.
Maar ik vind dat hij achter werk aan moet gaan,hij is zelfstandig ondernemer en ze komen het werk niet bij hem brengen....daar moet hij zelf wat voor doen.
Ik werk ook 4 dagen,het is dan erg frustrerend als ik na het werk thuiskom en hem nog steeds in dezelfde houding achter de pc aantref waarin ik hem 's ochtends heb achter gelaten.
Maar buiten alle spanningen om vind ik dat je best nog wel tijd voor elkaar kunt vrijmaken,toch?
Samen iets leuks doen,even je gedachten op wat anders.
donderdag 10 september 2009 om 14:28
quote:misslove2 schreef op 08 september 2009 @ 20:46:
In hun relatie bedoel ik dan,ik mis de passie,de gezelligheid,de liefde en de spanning die ik bij anderen wel zie.
Na 13 jaar huwelijk;
*Passie.... komt nog regelmatig om de hoek kijken.
*Gezelligheid.... we gaan beiden onze gang maar kunnen er wel samen over praten en er om lachen.
*Liefde.... absoluut en zonder enige onderbreking altijd aanwezig, van beide kanten.
*Spanning.... mwah. De vlindertjes hebben plaatsgemaakt voor een tevreden snorrende kat.
In hun relatie bedoel ik dan,ik mis de passie,de gezelligheid,de liefde en de spanning die ik bij anderen wel zie.
Na 13 jaar huwelijk;
*Passie.... komt nog regelmatig om de hoek kijken.
*Gezelligheid.... we gaan beiden onze gang maar kunnen er wel samen over praten en er om lachen.
*Liefde.... absoluut en zonder enige onderbreking altijd aanwezig, van beide kanten.
*Spanning.... mwah. De vlindertjes hebben plaatsgemaakt voor een tevreden snorrende kat.
dinsdag 3 november 2009 om 22:29
quote:mamalelie schreef op 10 september 2009 @ 14:28:
[...]
Na 13 jaar huwelijk;
*Passie.... komt nog regelmatig om de hoek kijken.
*Gezelligheid.... we gaan beiden onze gang maar kunnen er wel samen over praten en er om lachen.
*Liefde.... absoluut en zonder enige onderbreking altijd aanwezig, van beide kanten.
*Spanning.... mwah. De vlindertjes hebben plaatsgemaakt voor een tevreden snorrende kat.
Zucht, even offtopic: hoe doe je dat mamalelie?
Ik heb er 15 jaar opzitten, waarvan 6 getrouwd, 2 kids, en ik zit meer in de situatie van TO misslove dan die jij beschrijft.
Ik had er vast meer aan kunnen doen, was veelal de vrouw die achter de pc is gaan zitten, terwijl manlief ging sporten of weg was met vrienden. sinds de kids er zijn is het allemaal niks meer, geen sex en geen aanhankelijkheid, samen iets doen? Bij vlagen en dan ook meestal met ruzie erbij, want waar laat je de kids? Ik regel echt niet alles voor hem, maar wil dat wel voor de kids hebben gedaan, dus als ik werk en hij is thuis dan moet hij dat toch ook kunnen?
Maar goed, ik klets teveel, erg goed dat jij nog liefde voelt voor je man, ik zou dat ook moeten, maar nu ... ben ik verliefd op die collega die mij aanbidt, en inderdaad op dat voetstuk zet zoals TO beschrijft. Wat is daar mis mee? Hij is verder down to earth en ook ik ben nuchter, maar het is te gek om te horen dat je mooi bent en dat er iemand is die van je houdt.
Babsjuh schrijft ook hele ware dingen, die ik zeker ter harte zal nemen, maar ik voel ook mee met misslove, en hoop dat je therapie kunt voorstellen, of anders hulp voor die eventuele depressie (zou ik die zelf hebben?)
[...]
Na 13 jaar huwelijk;
*Passie.... komt nog regelmatig om de hoek kijken.
*Gezelligheid.... we gaan beiden onze gang maar kunnen er wel samen over praten en er om lachen.
*Liefde.... absoluut en zonder enige onderbreking altijd aanwezig, van beide kanten.
*Spanning.... mwah. De vlindertjes hebben plaatsgemaakt voor een tevreden snorrende kat.
Zucht, even offtopic: hoe doe je dat mamalelie?
Ik heb er 15 jaar opzitten, waarvan 6 getrouwd, 2 kids, en ik zit meer in de situatie van TO misslove dan die jij beschrijft.
Ik had er vast meer aan kunnen doen, was veelal de vrouw die achter de pc is gaan zitten, terwijl manlief ging sporten of weg was met vrienden. sinds de kids er zijn is het allemaal niks meer, geen sex en geen aanhankelijkheid, samen iets doen? Bij vlagen en dan ook meestal met ruzie erbij, want waar laat je de kids? Ik regel echt niet alles voor hem, maar wil dat wel voor de kids hebben gedaan, dus als ik werk en hij is thuis dan moet hij dat toch ook kunnen?
Maar goed, ik klets teveel, erg goed dat jij nog liefde voelt voor je man, ik zou dat ook moeten, maar nu ... ben ik verliefd op die collega die mij aanbidt, en inderdaad op dat voetstuk zet zoals TO beschrijft. Wat is daar mis mee? Hij is verder down to earth en ook ik ben nuchter, maar het is te gek om te horen dat je mooi bent en dat er iemand is die van je houdt.
Babsjuh schrijft ook hele ware dingen, die ik zeker ter harte zal nemen, maar ik voel ook mee met misslove, en hoop dat je therapie kunt voorstellen, of anders hulp voor die eventuele depressie (zou ik die zelf hebben?)
woensdag 4 november 2009 om 02:27
Dit is dus de topic waar over werd gesproken in mijn andere topic: vriendin rommelt met getrouwde man,ik dacht dat ze het hadden over de topic: zo'n spijt van die ene beslissing?
Chansonsimple daarin gaat het over iets dat mijn vriend en ik vorig jr hebben meegemaakt en waar we nu nog mee worstelen,maar waar ik echt wat aan wil doen.
Uit deze topic komt wel naar voren dat mijn vriend niet zo'n prater is en als er problemen zijn verdwijnt hij achter de pc of gaat in de kroeg gaat zitten,dat deed hij bij zijn ex ook.
Doordat hij zo nuchter is en ik dus totaal het tegenover gestelde ben konden we vorig jr niet praten over onze problemen,waar ik een liefdevolle arm,een schouder om op uit te huilen en gewoon begrip zoek vindt hij dat ik niet zo moet zwelgen in zelfmedelijden.
Toen wij vorig jr en vooral ik door een hel gingen wilde ik zo graag dat hij er voor me was,dat hij mee een avondje mee uit zou nemen of een bosje bloemen voor me zou meebrengen.
Maar hij negeerde me en heeft me aan mijn lot overgelaten,als ik in bed lag te huilen trok hij zijn jas aan en ging weg...al was het midden in de nacht.
En als ik dan anderen om me heen zie bij wie de man wél lief en attent is,wel zorgzaam en romantisch tja dan doet dat pijn en ben ik ontevreden...is dat zo raar?
Ja ik wil graag op een voetstuk gezet worden,ik wil graag weten en voelen dat hij van me houdt en dat ik belangrijk voor hem ben en ik weet als geen ander wat er kan gebeuren als een ander je die aandacht wél geeft en dus begrijp ik jou heel goed!
Chansonsimple daarin gaat het over iets dat mijn vriend en ik vorig jr hebben meegemaakt en waar we nu nog mee worstelen,maar waar ik echt wat aan wil doen.
Uit deze topic komt wel naar voren dat mijn vriend niet zo'n prater is en als er problemen zijn verdwijnt hij achter de pc of gaat in de kroeg gaat zitten,dat deed hij bij zijn ex ook.
Doordat hij zo nuchter is en ik dus totaal het tegenover gestelde ben konden we vorig jr niet praten over onze problemen,waar ik een liefdevolle arm,een schouder om op uit te huilen en gewoon begrip zoek vindt hij dat ik niet zo moet zwelgen in zelfmedelijden.
Toen wij vorig jr en vooral ik door een hel gingen wilde ik zo graag dat hij er voor me was,dat hij mee een avondje mee uit zou nemen of een bosje bloemen voor me zou meebrengen.
Maar hij negeerde me en heeft me aan mijn lot overgelaten,als ik in bed lag te huilen trok hij zijn jas aan en ging weg...al was het midden in de nacht.
En als ik dan anderen om me heen zie bij wie de man wél lief en attent is,wel zorgzaam en romantisch tja dan doet dat pijn en ben ik ontevreden...is dat zo raar?
Ja ik wil graag op een voetstuk gezet worden,ik wil graag weten en voelen dat hij van me houdt en dat ik belangrijk voor hem ben en ik weet als geen ander wat er kan gebeuren als een ander je die aandacht wél geeft en dus begrijp ik jou heel goed!
woensdag 4 november 2009 om 02:56
Is het zo dat hij in een depressie zit en er niet uitkomt en er ook niets aan doet om er uit te komen?
Misschien dat hij jou er in meesleept.
Ik zou ook wat terug willen voor wat ik investeer in een relatie. Je verwacht ook dingen terug. Ik zie dat niet als jou op een voetstuk plaatsen maar gewoon investeren ik elkaar. Zoals je het beschrijft is het eenrichtingsverkeer.
Probeer te praten en tot hem door te dringen. Ik wil in mijn relatie me ook gewaardeerd voelen en dat hij laat merken dat hij van me houdt.
Ik snap dat je je verwaarloost voelt. M.i. hoe jij het beschijft begrijp ik heel goed je reactie. Kies voor jezelf en ga dingen doen voor jezelf. Je vriend komt heel kil over zo met zeer weinig inlevingsvermogen. Ik zou me ongelofelijk gekwetst voelen als iemand mij stelselmatig de rug toe keert. Probeer tot hem door te dringen en te praten. En kies voor jezelf. Ga niet door zijn gedrag er zelf aan onder door. Heel veel sterkte.
Misschien dat hij jou er in meesleept.
Ik zou ook wat terug willen voor wat ik investeer in een relatie. Je verwacht ook dingen terug. Ik zie dat niet als jou op een voetstuk plaatsen maar gewoon investeren ik elkaar. Zoals je het beschrijft is het eenrichtingsverkeer.
Probeer te praten en tot hem door te dringen. Ik wil in mijn relatie me ook gewaardeerd voelen en dat hij laat merken dat hij van me houdt.
Ik snap dat je je verwaarloost voelt. M.i. hoe jij het beschijft begrijp ik heel goed je reactie. Kies voor jezelf en ga dingen doen voor jezelf. Je vriend komt heel kil over zo met zeer weinig inlevingsvermogen. Ik zou me ongelofelijk gekwetst voelen als iemand mij stelselmatig de rug toe keert. Probeer tot hem door te dringen en te praten. En kies voor jezelf. Ga niet door zijn gedrag er zelf aan onder door. Heel veel sterkte.
woensdag 4 november 2009 om 10:06
quote:misslove2 schreef op 08 september 2009 @ 20:57:
Die andere relatie is uit gegaan omdat,er ook nog een andere vrouw in het spel was en 3 vond ik te veel.
Dus degene die jou wel als een prinsesje behandelde en jou op een voetstuk plaatste, ging vreemd. Zo zie je maar weer!!!!!!
(Ik mag trouwens hopen dat je je huidige vriend nooit hardop vergeleken hebt met die fantastische ex van je!)
Die andere relatie is uit gegaan omdat,er ook nog een andere vrouw in het spel was en 3 vond ik te veel.
Dus degene die jou wel als een prinsesje behandelde en jou op een voetstuk plaatste, ging vreemd. Zo zie je maar weer!!!!!!
(Ik mag trouwens hopen dat je je huidige vriend nooit hardop vergeleken hebt met die fantastische ex van je!)
woensdag 4 november 2009 om 13:50
Dat ik door die vorige man meer werd verwent en werd behandeld als een prinses omdat,hij zich gewoon schuldig voelde vanwege het vreemdgaan dat begrijp ik nu zelf ook wel.
En natuurlijk vergelijk ik mijn huidige vriend niet met hem (wat een onzin!) maar avond aan avond achter de pc zitten,niet reageren als je hem wat vraagt,nooit eens spontaan een bosje bloemen,een lief kaartje of kaarsjes aan en met een glas wijn op de bank...daar baal ik van!! is dat zo raar?
Ik doe die dingen wel,maar echt gewaardeerd wordt het niet.
Hij is nou eenmaal niet romantisch zegt ie dan,nou toen ik hem net kende was hij super romantisch dus dat is onzin.
Ik denk dat hij gewoon na een paar jr vervalt in een saaie ietwat ouderwetse man die het allemaal wel best vindt,dat patroon had hij in zijn vorige relatie ook.
En het zal er vast mee te maken hebben dat we sinds vorig jr zomer in een moeilijke periode zijn beland,maar dat is toch des te meer rede om er iets aan te doen?
Nu komt alles van één kant,die van mij!
En natuurlijk vergelijk ik mijn huidige vriend niet met hem (wat een onzin!) maar avond aan avond achter de pc zitten,niet reageren als je hem wat vraagt,nooit eens spontaan een bosje bloemen,een lief kaartje of kaarsjes aan en met een glas wijn op de bank...daar baal ik van!! is dat zo raar?
Ik doe die dingen wel,maar echt gewaardeerd wordt het niet.
Hij is nou eenmaal niet romantisch zegt ie dan,nou toen ik hem net kende was hij super romantisch dus dat is onzin.
Ik denk dat hij gewoon na een paar jr vervalt in een saaie ietwat ouderwetse man die het allemaal wel best vindt,dat patroon had hij in zijn vorige relatie ook.
En het zal er vast mee te maken hebben dat we sinds vorig jr zomer in een moeilijke periode zijn beland,maar dat is toch des te meer rede om er iets aan te doen?
Nu komt alles van één kant,die van mij!
