Relaties
alle pijlers
Wanneer is het genoeg?
maandag 28 april 2008 om 12:00
Hallo allemaal.
Na al een paar keer eerder te hebben gepost waag ik me nu aan het volgende:
Ik heb 1,5 jaar een relatie, samenwoonplannen en op zich, na een behoorlijke dip, gaat het weer redelijk goed tussen ons.
In die dip nam mijn vriend veel contact op met andere vrouwen ( ex- vriendinnen, maar ook vreemde meiden, voornamelijk via Hyves)
Waarschijnlijk doet hij er niks mee, dat voel ik en weet ik wel, maar toen ik erachter kwam dat hij zo aan het flirten is met anderen kwetste me wel. Het heeft me heel onzeker gemaakt, voornamelijk over mezelf. Nu heb ik het min of meer geaccepteerd en heb ik er schijt aan. Ik heb zoiets van, ik vertrouw hem en stop met controleren. Dat lukt me aardig en geeft me ook wel rust.
Alleen nu is het probleem dat mijn vriend ontzettend wisselt van stemming en me vaak kwetst met zijn gedrag. Het ene moment is het een schat en kan hij een week lang de liefste, aanhankelijkste vriend zijn die altijd wel wil knuffelen en samen wil zijn enz. En een week later kan hij me ineens wel dood negeren. Dan doet hij alleen maar dingen voor zichzelf en negeert hij mij het liefste ook nog daarbij. Voor mij vreselijk frustrerend om mee om te gaan.
Ik krijg namelijk het gevoel dat ik niet écht in zijn leven betrokken wordt. Hij DOET dingen en ik vorm me daar omheen. Het is niet wij samen voor mijn gevoel. Iets wat volgens mij wel noodzakelijk is als je wilt samenwonen toch?
Bijvoorbeeld wanneer ik teleurgesteld of verdrietig reageer als hij me ineens meedeelt niet langs te willen komen, dan komt hij ook echt niet langs en negeert hij mij nog meer. Als ik op zo’n moment alleen maar rationeel nadenk en rustig blijft, dan komt hij wel gewoon langs.
Als ik een keer het ergens niet mee eens ben, kan hij ineens uitvallen tegen mij of zegt hij iets waarvan hij weet dat hij me daarmee kwetst. Bijvoorbeeld dat hij wel alleen gaat slapen. Hoe het kan weet ik niet, maar dat maakt me elke keer weer verdrietig. En als ik dan begin te huilen dan op de een of andere manier is het weer goed en is hij niet meer boos…
Ik vind dit zo moeilijk. Ik ben een emotioneel persoon en reageer vanuit mijn gevoel. En zo kent hij mij ook. En dan doet hij zo raar dat het me soms bang maakt om gewoon boos te reageren als ik boos ben. Omdat ik geen ruzie wil en gewoon een fijne relatie wil hebben. Maar voor mijn gevoel worden mijn wensen/eisen voor een deel genegeerd en kan ik het niet kenbaar maken omdat hij nooit wil praten.
Een aantal keren is hij heel agressief geweest. Één keer heeft hij mij aan mijn haren door mijn woonkamer getrokken. Ik was op dat moment ook niet de liefste en niet voor rede vatbaar, maar toch heeft het mij als persoon in deze relatie onzeker en bang gemaakt. Ik kom op de een of andere manier niet meer voor mezelf op. En mijn vraag is, hoe wordt ik weer mezelf? Hoe zet ik me over deze angst heen? Want ik denk dat zodra ik weer sterker wordt, onze relatie ook weer gelijkwaardiger wordt! Iets wat ik écht hoop, omdat ik gevallen ben op die jongen die voor mij door het vuur ging 1,5 jaar geleden en voor wie ik zijn alles was. Iets wat ik nu niet meer voel.
Alvast bedankt.
Groetjes!
Na al een paar keer eerder te hebben gepost waag ik me nu aan het volgende:
Ik heb 1,5 jaar een relatie, samenwoonplannen en op zich, na een behoorlijke dip, gaat het weer redelijk goed tussen ons.
In die dip nam mijn vriend veel contact op met andere vrouwen ( ex- vriendinnen, maar ook vreemde meiden, voornamelijk via Hyves)
Waarschijnlijk doet hij er niks mee, dat voel ik en weet ik wel, maar toen ik erachter kwam dat hij zo aan het flirten is met anderen kwetste me wel. Het heeft me heel onzeker gemaakt, voornamelijk over mezelf. Nu heb ik het min of meer geaccepteerd en heb ik er schijt aan. Ik heb zoiets van, ik vertrouw hem en stop met controleren. Dat lukt me aardig en geeft me ook wel rust.
Alleen nu is het probleem dat mijn vriend ontzettend wisselt van stemming en me vaak kwetst met zijn gedrag. Het ene moment is het een schat en kan hij een week lang de liefste, aanhankelijkste vriend zijn die altijd wel wil knuffelen en samen wil zijn enz. En een week later kan hij me ineens wel dood negeren. Dan doet hij alleen maar dingen voor zichzelf en negeert hij mij het liefste ook nog daarbij. Voor mij vreselijk frustrerend om mee om te gaan.
Ik krijg namelijk het gevoel dat ik niet écht in zijn leven betrokken wordt. Hij DOET dingen en ik vorm me daar omheen. Het is niet wij samen voor mijn gevoel. Iets wat volgens mij wel noodzakelijk is als je wilt samenwonen toch?
Bijvoorbeeld wanneer ik teleurgesteld of verdrietig reageer als hij me ineens meedeelt niet langs te willen komen, dan komt hij ook echt niet langs en negeert hij mij nog meer. Als ik op zo’n moment alleen maar rationeel nadenk en rustig blijft, dan komt hij wel gewoon langs.
Als ik een keer het ergens niet mee eens ben, kan hij ineens uitvallen tegen mij of zegt hij iets waarvan hij weet dat hij me daarmee kwetst. Bijvoorbeeld dat hij wel alleen gaat slapen. Hoe het kan weet ik niet, maar dat maakt me elke keer weer verdrietig. En als ik dan begin te huilen dan op de een of andere manier is het weer goed en is hij niet meer boos…
Ik vind dit zo moeilijk. Ik ben een emotioneel persoon en reageer vanuit mijn gevoel. En zo kent hij mij ook. En dan doet hij zo raar dat het me soms bang maakt om gewoon boos te reageren als ik boos ben. Omdat ik geen ruzie wil en gewoon een fijne relatie wil hebben. Maar voor mijn gevoel worden mijn wensen/eisen voor een deel genegeerd en kan ik het niet kenbaar maken omdat hij nooit wil praten.
Een aantal keren is hij heel agressief geweest. Één keer heeft hij mij aan mijn haren door mijn woonkamer getrokken. Ik was op dat moment ook niet de liefste en niet voor rede vatbaar, maar toch heeft het mij als persoon in deze relatie onzeker en bang gemaakt. Ik kom op de een of andere manier niet meer voor mezelf op. En mijn vraag is, hoe wordt ik weer mezelf? Hoe zet ik me over deze angst heen? Want ik denk dat zodra ik weer sterker wordt, onze relatie ook weer gelijkwaardiger wordt! Iets wat ik écht hoop, omdat ik gevallen ben op die jongen die voor mij door het vuur ging 1,5 jaar geleden en voor wie ik zijn alles was. Iets wat ik nu niet meer voel.
Alvast bedankt.
Groetjes!
maandag 28 april 2008 om 12:07
Wanneer het genoeg is?
NU!!!
Je post dit bericht waarschijnlijk omdat je zelf ook ziet dat dit zo niet langer kan.
Kies voor jezelf, dit is geen gezonde relatie. Echt niet!
Sterker wordt je niet in deze relatie, de verhoudingen zijn zoek en de balans is weg. Als iemand je aan je haren door de woonkamer heeft gesleurd, dan is er al een grens gepasseerd.
Kies voor je eigen geluk!
Heel veel sterkte en een dikke
NU!!!
Je post dit bericht waarschijnlijk omdat je zelf ook ziet dat dit zo niet langer kan.
Kies voor jezelf, dit is geen gezonde relatie. Echt niet!
Sterker wordt je niet in deze relatie, de verhoudingen zijn zoek en de balans is weg. Als iemand je aan je haren door de woonkamer heeft gesleurd, dan is er al een grens gepasseerd.
Kies voor je eigen geluk!
Heel veel sterkte en een dikke
maandag 28 april 2008 om 12:16
Dank je.
Ik weet het ook wel, maar wil zoo graag dat het wél werkt. of weer gaat werken...
Ik hou van hem, oké zoals hij was voordat hij zo raar ging doen, maar hij is soms ook ontzettend attent en lief voor me...Ik kon altijd mezelf zijn bij hem, maar moet voor mijn gevoel nu veranderen want zoals ik nu ben accepteert hij me niet meer...
Ik ben dit, ik ben dat, ik moet zus, ik moet zo...
Ik heb het gevoel dat ik alleen maar moet veranderen, terwijl hij juist altijd zo trots was op mij om wie ik was...
Dan denk ik, ben ik nou misschien écht dan zo veranderd? Lui geworden, minder precies?
Terwijl ik het gevoel heb dat ik juist 100 stappen meer zet de laatste tijd...
En ja, ik ruim zijn kamer niet ook nog eens op, wat ik eerst inderdaad wel deed, en als kleine moeite zag...
Nu irriteert het me, omdat hij het zelf ook kan doen, en doe ik het inderdaad niet meer....
Weet gewoon niet of het misschien allemaal wel aan mezelf ligt, dat ik mezelf een beetje verwaarloosd heb en onze relatie als té vanzelfsprekend zie....
Ik weet het ook wel, maar wil zoo graag dat het wél werkt. of weer gaat werken...
Ik hou van hem, oké zoals hij was voordat hij zo raar ging doen, maar hij is soms ook ontzettend attent en lief voor me...Ik kon altijd mezelf zijn bij hem, maar moet voor mijn gevoel nu veranderen want zoals ik nu ben accepteert hij me niet meer...
Ik ben dit, ik ben dat, ik moet zus, ik moet zo...
Ik heb het gevoel dat ik alleen maar moet veranderen, terwijl hij juist altijd zo trots was op mij om wie ik was...
Dan denk ik, ben ik nou misschien écht dan zo veranderd? Lui geworden, minder precies?
Terwijl ik het gevoel heb dat ik juist 100 stappen meer zet de laatste tijd...
En ja, ik ruim zijn kamer niet ook nog eens op, wat ik eerst inderdaad wel deed, en als kleine moeite zag...
Nu irriteert het me, omdat hij het zelf ook kan doen, en doe ik het inderdaad niet meer....
Weet gewoon niet of het misschien allemaal wel aan mezelf ligt, dat ik mezelf een beetje verwaarloosd heb en onze relatie als té vanzelfsprekend zie....
maandag 28 april 2008 om 12:17
quote:marietjevandermeer schreef op 28 april 2008 @ 12:00:
Het ene moment is het een schat en kan hij een week lang de liefste, aanhankelijkste vriend zijn die altijd wel wil knuffelen en samen wil zijn enz. En een week later kan hij me ineens wel dood negeren. Dan doet hij alleen maar dingen voor zichzelf en negeert hij mij het liefste ook nog daarbij. Voor mij vreselijk frustrerend om mee om te gaan.
Blijkbaar kán hij het doen omdat jij het pikt. Je bent geen liefdadigheids instelling voor wanneer het meneer uitkomt!
Het ene moment is het een schat en kan hij een week lang de liefste, aanhankelijkste vriend zijn die altijd wel wil knuffelen en samen wil zijn enz. En een week later kan hij me ineens wel dood negeren. Dan doet hij alleen maar dingen voor zichzelf en negeert hij mij het liefste ook nog daarbij. Voor mij vreselijk frustrerend om mee om te gaan.
Blijkbaar kán hij het doen omdat jij het pikt. Je bent geen liefdadigheids instelling voor wanneer het meneer uitkomt!
maandag 28 april 2008 om 12:20
Om die laatste posting duidelijker te maken:
Zondag in de trein zei hij ineens tegen me dat ik veel lakser ben geworden dan toen hij me leerde kennen en dat hij dat jammer vind"
Ik was inderdaad altijd attent, als ik bij hem was snel even opruimen, sokken in de wasmand, dat soort dingen....
Maar ik doe dat de laatste tijd niet meer omdat hij de hele dagen alleen maar leuke dingen doet of ligt te slapen als ik op mijn werk zit ( hij werkt 'snachts) en de hele dagen achter zijn pc zit...
Dus dat irriteert me en ik weiger als huisvrouw te fungeren...
Zeker nu we nog appart wonen en ik 13 uur per dag met mijn werk bezig ben...
Hij irriteert zich er schijnbaar aan dat ik dat niet meer doe...
Zondag in de trein zei hij ineens tegen me dat ik veel lakser ben geworden dan toen hij me leerde kennen en dat hij dat jammer vind"
Ik was inderdaad altijd attent, als ik bij hem was snel even opruimen, sokken in de wasmand, dat soort dingen....
Maar ik doe dat de laatste tijd niet meer omdat hij de hele dagen alleen maar leuke dingen doet of ligt te slapen als ik op mijn werk zit ( hij werkt 'snachts) en de hele dagen achter zijn pc zit...
Dus dat irriteert me en ik weiger als huisvrouw te fungeren...
Zeker nu we nog appart wonen en ik 13 uur per dag met mijn werk bezig ben...
Hij irriteert zich er schijnbaar aan dat ik dat niet meer doe...
maandag 28 april 2008 om 12:22
quote:marie_liselotte1981 schreef op 28 april 2008 @ 12:17:
[...]
Maar zo gaat het de laatste tijd wel, en ik merk dat ik te veel om hem geef en van hem hou...
Ik pik het gewoon, maar aan de andere kant maakt het me vreselijk kwaad en pieker ik me dood...
Ik wil het niet zo, ik wil het anders...
Maar hoe dat moet weet ik écht niet...
[...]
Maar zo gaat het de laatste tijd wel, en ik merk dat ik te veel om hem geef en van hem hou...
Ik pik het gewoon, maar aan de andere kant maakt het me vreselijk kwaad en pieker ik me dood...
Ik wil het niet zo, ik wil het anders...
Maar hoe dat moet weet ik écht niet...
maandag 28 april 2008 om 12:33
quote:marietjevandermeer schreef op 28 april 2008 @ 12:22:
[...]
Ik wil het niet zo, ik wil het anders...
Maar hoe dat moet weet ik écht niet...
Weet hij dat jij je kapot ergert aan zijn stemmingswisselingen t.o.v. jou? Maak dat maar duidelijk en zeg erbij dat je er niet van gediend bent. Mocht er niets veranderen dan weet je wat je moet doen. En om het nog een tikkeltje verder te trekken; als je het wel blijft pikken, moet je niet miepen ook.Hard maar waar.
[...]
Ik wil het niet zo, ik wil het anders...
Maar hoe dat moet weet ik écht niet...
Weet hij dat jij je kapot ergert aan zijn stemmingswisselingen t.o.v. jou? Maak dat maar duidelijk en zeg erbij dat je er niet van gediend bent. Mocht er niets veranderen dan weet je wat je moet doen. En om het nog een tikkeltje verder te trekken; als je het wel blijft pikken, moet je niet miepen ook.Hard maar waar.
maandag 28 april 2008 om 12:34
quote:marietjevandermeer schreef op 28 april 2008 @ 12:20:
Ik was inderdaad altijd attent, als ik bij hem was snel even opruimen, sokken in de wasmand, dat soort dingen....
Maar ik doe dat de laatste tijd niet meer omdat hij de hele dagen alleen maar leuke dingen doet of ligt te slapen als ik op mijn werk zit ( hij werkt 'snachts) en de hele dagen achter zijn pc zit...
...
Hij irriteert zich er schijnbaar aan dat ik dat niet meer doe...Pardon, maar je bent toch zeker niet zijn schoonmaakster? Als je bij HEM thuis bent ruim je even snel op? wat is er mis met hem dat ie niet even ZIJN sokken in ZIJN wasmand kan doen? Sorry maar dit zou bij mij in mijn verkeerde keelgat schieten!
Ik was inderdaad altijd attent, als ik bij hem was snel even opruimen, sokken in de wasmand, dat soort dingen....
Maar ik doe dat de laatste tijd niet meer omdat hij de hele dagen alleen maar leuke dingen doet of ligt te slapen als ik op mijn werk zit ( hij werkt 'snachts) en de hele dagen achter zijn pc zit...
...
Hij irriteert zich er schijnbaar aan dat ik dat niet meer doe...Pardon, maar je bent toch zeker niet zijn schoonmaakster? Als je bij HEM thuis bent ruim je even snel op? wat is er mis met hem dat ie niet even ZIJN sokken in ZIJN wasmand kan doen? Sorry maar dit zou bij mij in mijn verkeerde keelgat schieten!
maandag 28 april 2008 om 12:41
ik vind hem behoorlijk manipulatief!
hij legt alles bij jou neer, en jij gaat ook nog es aan jezelf twijfelen.
meid, er is niks mis met jou, maar van alles met hem.
HIJ is degene met een probleem. je moet tegen hem zeggen dat jij je irriteert aan zijn wisselende stemmingen, dat hij de ene keer lief is, en dan weer niet, dat hij zelf zijn spullen moet opruimen...
de was doen heeft niks te maken met attent zijn, attent zijn zit hem in hele andere dingen... keertje ontbijt op bed, keer mee uit eten nemen, klein kadootje geven, keertje lekker over zijn rug kriebelen...maar echt niet zijn huis opruimen.
ik vind 1 vd aller belangrijkste dingen in een relatie dat je lekker jezelf kan zijn. en dus absoluut niet op je tenen hoeft te lopen. en volgens mij kun je dat absoluut niet.
als je na 1,5 jaar in deze patronen al zit, dan kom je er niet meer uit.
wanneer is het genoeg? nu!
hij legt alles bij jou neer, en jij gaat ook nog es aan jezelf twijfelen.
meid, er is niks mis met jou, maar van alles met hem.
HIJ is degene met een probleem. je moet tegen hem zeggen dat jij je irriteert aan zijn wisselende stemmingen, dat hij de ene keer lief is, en dan weer niet, dat hij zelf zijn spullen moet opruimen...
de was doen heeft niks te maken met attent zijn, attent zijn zit hem in hele andere dingen... keertje ontbijt op bed, keer mee uit eten nemen, klein kadootje geven, keertje lekker over zijn rug kriebelen...maar echt niet zijn huis opruimen.
ik vind 1 vd aller belangrijkste dingen in een relatie dat je lekker jezelf kan zijn. en dus absoluut niet op je tenen hoeft te lopen. en volgens mij kun je dat absoluut niet.
als je na 1,5 jaar in deze patronen al zit, dan kom je er niet meer uit.
wanneer is het genoeg? nu!
maandag 28 april 2008 om 12:42
quote:marietjevandermeer schreef op 28 april 2008 @ 12:20:
Zondag in de trein zei hij ineens tegen me dat ik veel lakser ben geworden dan toen hij me leerde kennen en dat hij dat jammer vind"
Ik was inderdaad altijd attent, als ik bij hem was snel even opruimen, sokken in de wasmand, dat soort dingen....
We leven in 2008 en niet in 1808! Het is toch niet jouw taak om zijn troep op te ruimen en zijn huishouden op orde te houden? Jullie relatie (die volgens mij al lang voorbij had moeten zijn) is ontzettend ongelijkwaardig.
Ik denk dat een belangrijke vraag is: waarom laat jij dit toe? waarom heb jij een relatie met een man die jou naar beneden haalt en zonder respect behandelt?
Zondag in de trein zei hij ineens tegen me dat ik veel lakser ben geworden dan toen hij me leerde kennen en dat hij dat jammer vind"
Ik was inderdaad altijd attent, als ik bij hem was snel even opruimen, sokken in de wasmand, dat soort dingen....
We leven in 2008 en niet in 1808! Het is toch niet jouw taak om zijn troep op te ruimen en zijn huishouden op orde te houden? Jullie relatie (die volgens mij al lang voorbij had moeten zijn) is ontzettend ongelijkwaardig.
Ik denk dat een belangrijke vraag is: waarom laat jij dit toe? waarom heb jij een relatie met een man die jou naar beneden haalt en zonder respect behandelt?
maandag 28 april 2008 om 12:44
Marie_lieselotte Wat je zegt is wel waar maar als je vanuit je verleden niet zo bent, ik ben altijd bang om verlaten te worden...
Het nooit iets aan mijn vader gehad in mijn jeugd...
Ik weet gewoon niet hoe ik hard kan en mag zijn in een relatie zonder degene van wie ik houdt meteen kwijt te raken....
Ik durf niet voor mezelf op te komen, hoe graag ik dat ook wil.
Ik schrijf het niet voor niks hier op het forum, ik weet dat het fout zit tussen ons, maar ik DURF niet voor mezelf op te komen, omdat ik zo niet kan reageren...
Want ik durf bijvoorbeeld nooit te zeggen, hoe graag ik het soms ook zou willen, dan rot je toch op...
Omdat hij dan ook weg gaat ( ook al weet ik wel dat hij waarschijnlijk wel weer terug komt) maar dat durf ik niet, omdat ik hem dan misschien verlies...
En dat van die opmerking dat ik lakser/minder precies ( in de zin van die sokken) ben geworden schoot me dus ook in het verkeerde keelsgat...
En ik werd ook echt pissig...
Reageert ie met "ik slaap wel thuis vanavond...."
Hij zegt wat hij wil en als ik dan reageer, dan wil hij het er niet meer over hebben en maakt hij zo'n opmerking, zodat hij weet dat ik verdrietig wordt....
Het nooit iets aan mijn vader gehad in mijn jeugd...
Ik weet gewoon niet hoe ik hard kan en mag zijn in een relatie zonder degene van wie ik houdt meteen kwijt te raken....
Ik durf niet voor mezelf op te komen, hoe graag ik dat ook wil.
Ik schrijf het niet voor niks hier op het forum, ik weet dat het fout zit tussen ons, maar ik DURF niet voor mezelf op te komen, omdat ik zo niet kan reageren...
Want ik durf bijvoorbeeld nooit te zeggen, hoe graag ik het soms ook zou willen, dan rot je toch op...
Omdat hij dan ook weg gaat ( ook al weet ik wel dat hij waarschijnlijk wel weer terug komt) maar dat durf ik niet, omdat ik hem dan misschien verlies...
En dat van die opmerking dat ik lakser/minder precies ( in de zin van die sokken) ben geworden schoot me dus ook in het verkeerde keelsgat...
En ik werd ook echt pissig...
Reageert ie met "ik slaap wel thuis vanavond...."
Hij zegt wat hij wil en als ik dan reageer, dan wil hij het er niet meer over hebben en maakt hij zo'n opmerking, zodat hij weet dat ik verdrietig wordt....
maandag 28 april 2008 om 12:48
quote:marietjevandermeer schreef op 28 april 2008 @ 12:45:
Omdat ik zo bang ben verlaten te worden........
Door iemand om wie ik zoveel geef....
Dát is de reden dat ik niet op mijn strepen durf te staan!
Beste Marietje. Je laat je behandelen als een slaaf van zijn humeur omdat jij bang bent om verlaten te worden? Arm kind..ik heb echt meelij met je. Hoe oud ben je eigenlijk? Jij kan wel om hem (denken te) geven maar het komt over dat het niet wederzijds is. Waarom laat je je rot voelen voor ieman die geen respect voor je heeft? Je kan veel beter alleen zijn en happy dan een halve rot-realtie hebben. Daar is het leven te kort voor...
Omdat ik zo bang ben verlaten te worden........
Door iemand om wie ik zoveel geef....
Dát is de reden dat ik niet op mijn strepen durf te staan!
Beste Marietje. Je laat je behandelen als een slaaf van zijn humeur omdat jij bang bent om verlaten te worden? Arm kind..ik heb echt meelij met je. Hoe oud ben je eigenlijk? Jij kan wel om hem (denken te) geven maar het komt over dat het niet wederzijds is. Waarom laat je je rot voelen voor ieman die geen respect voor je heeft? Je kan veel beter alleen zijn en happy dan een halve rot-realtie hebben. Daar is het leven te kort voor...
maandag 28 april 2008 om 12:48
Jouw vriend voelt deze zwakte van jou feilloos aan. Hij weet dat jij hem toch niet verlaat, hoe onbeschoft en respectloos hij zich ook gedraagt.
Misschien is het een idee om naar een psycholoog of een assertiviteitscursus te gaan? Om voor jezelf duidelijk te krijgen wat JIJ wilt in het leven (en dat is vast niet je jarenlang aanpassen aan een egocentrische man) en hoe je dat bereikt?
Misschien is het een idee om naar een psycholoog of een assertiviteitscursus te gaan? Om voor jezelf duidelijk te krijgen wat JIJ wilt in het leven (en dat is vast niet je jarenlang aanpassen aan een egocentrische man) en hoe je dat bereikt?
maandag 28 april 2008 om 12:50
Ik sluit me helemaal aan bij de vorige schrijfsters. De relatie is niet goed als je je voortdurend aan hem en zijn stemmingen moet aanpassen. En zeker als hij agressief is; meteen ermee kappen! Dit kan alleen maar van kwaad tot erger gaan. En inmiddels heb je je dan zo afhankelijk van hem opgesteld dat je nog gaat denken dat het aan jou ligt, dat je het wel verdiend zal hebben om zo behandeld te worden. Dit verdient niemand. Nooit! Denk je dat het beter zal gaan als jullie samenwonen? Ik denk dat hij je dan helemaal als sloof zal gebruiken, aangezien hij nu al verwacht dat je bij hem thuis opruimt. Doe dit jezelf niet aan, stop ermee voor het nog erger wordt!
anoniem_61593 wijzigde dit bericht op 28-04-2008 12:52
Reden: typo
Reden: typo
% gewijzigd
maandag 28 april 2008 om 12:53
quote:wanda_p schreef op 28 april 2008 @ 12:42:
[...]
We leven in 2008 en niet in 1808! Het is toch niet jouw taak om zijn troep op te ruimen en zijn huishouden op orde te houden? Jullie relatie (die volgens mij al lang voorbij had moeten zijn) is ontzettend ongelijkwaardig.
Ik denk dat een belangrijke vraag is: waarom laat jij dit toe? waarom heb jij een relatie met een man die jou naar beneden haalt en zonder respect behandelt?
Weet je wat me verdrietig maakt, en wat het onbegrip oplevert...
Hij was nooit zo. Hij was in het begin dan, misschien omdat hij verliefd was en ik ook dat weet ik niet...
Hij was galant, lief, keek zeg maar bij me op, vocht voor me en deed alles...
En nu ben ik degene die het hardste moet rennen...
[...]
We leven in 2008 en niet in 1808! Het is toch niet jouw taak om zijn troep op te ruimen en zijn huishouden op orde te houden? Jullie relatie (die volgens mij al lang voorbij had moeten zijn) is ontzettend ongelijkwaardig.
Ik denk dat een belangrijke vraag is: waarom laat jij dit toe? waarom heb jij een relatie met een man die jou naar beneden haalt en zonder respect behandelt?
Weet je wat me verdrietig maakt, en wat het onbegrip oplevert...
Hij was nooit zo. Hij was in het begin dan, misschien omdat hij verliefd was en ik ook dat weet ik niet...
Hij was galant, lief, keek zeg maar bij me op, vocht voor me en deed alles...
En nu ben ik degene die het hardste moet rennen...
maandag 28 april 2008 om 12:57
Ik denk dat hij wel zo was, maar dat hij zich anders gedroeg. De meeste mensen kunnen zich wel zo aanpassen dat ze een tijdje leuk lief en aardig (voorwaarden voor verliefdheid en beginnende relaties) zijn. Daarna komt de ware aard naar boven.
Even een rekensommetje: je hebt 18 maanden een relatie. Hoeveel maanden was je vriend echt leuk lief aardig en respectvol? 3 maanden, 6 maanden? En hoelang is nu nu al manipulatief, gemeen en respectloos?
Even een rekensommetje: je hebt 18 maanden een relatie. Hoeveel maanden was je vriend echt leuk lief aardig en respectvol? 3 maanden, 6 maanden? En hoelang is nu nu al manipulatief, gemeen en respectloos?
maandag 28 april 2008 om 13:03
Als je niet weet in hoeverre je jezelf mag zijn, omdat je bang bent dat je de ander weg jaagt, kun je het ook omdraaien. Als jij niet jezelf mag zijn en daarin fouten mag maken en iemand daarom bij je weg loopt, is ie jou niet waard en loopt ie maar lekker weg.
Een fatsoenlijk, volwassen iemand communiceert met je en probeert je niet naar zijn hand te zetten.
Je laat het gebeuren door je eigen angsten. Ga daar mee aan de slag, want je doet jezelf ernstig tekort! Mijn advies is dan ook; zeker niet samenwonen, alles eens op tafel gooien wat je dwars zit en afhankelijk van zijn reactie bekijken of je er nog toekomst in ziet of lekker alleen verder gaan.
Een fatsoenlijk, volwassen iemand communiceert met je en probeert je niet naar zijn hand te zetten.
Je laat het gebeuren door je eigen angsten. Ga daar mee aan de slag, want je doet jezelf ernstig tekort! Mijn advies is dan ook; zeker niet samenwonen, alles eens op tafel gooien wat je dwars zit en afhankelijk van zijn reactie bekijken of je er nog toekomst in ziet of lekker alleen verder gaan.
maandag 28 april 2008 om 13:05
Hoor je wel goed wat je eigenlijk zegt Marietje?
Je wilt bij iemand blijven die je zo behandeld...
Dat KAN je toch niet echt menen of wel?
Tuurlijk in iedere relatie botst het wel eens en loopt het uit op een fikse ruzie, en ja kan me dan zelfs nog wel voorstellen dat je niet samen wil slapen
En ja tuurlijk is dat klote om te horen.
Maar pak gewoon zijn jas wijs hem vriendelijk naar de voordeur en zeg...slaap lekker schat.
Als hij weg is mag je in elkaar klappen, het hele punt is hij heeft je in zijn macht
Dit is zijn machtsmiddel om jou dingen te laten doen.
Kom voor jezelf op meissie
Een relatie hebben is echt alleen leuk als het van beide kanten komt
Je bent GEEN schoonmaakster.
Hou van jezelf, klinkt misschien raar maar zet je eigen ideeen BOVEN zijn mening, jouw ideeen zijn namelijk echt zo raar niet.
Laat hem maar lekker thuis gaan slapen, zo iemand WIL je toch ook niet naast je hebben liggen op zo'n avond.
En als hij zegt: vroeger was je veel minder laks, geef jij de volgende keer gewoon terug...vroeger was JIJ veel liever!
Succes meis
Je wilt bij iemand blijven die je zo behandeld...
Dat KAN je toch niet echt menen of wel?
Tuurlijk in iedere relatie botst het wel eens en loopt het uit op een fikse ruzie, en ja kan me dan zelfs nog wel voorstellen dat je niet samen wil slapen
En ja tuurlijk is dat klote om te horen.
Maar pak gewoon zijn jas wijs hem vriendelijk naar de voordeur en zeg...slaap lekker schat.
Als hij weg is mag je in elkaar klappen, het hele punt is hij heeft je in zijn macht
Dit is zijn machtsmiddel om jou dingen te laten doen.
Kom voor jezelf op meissie
Een relatie hebben is echt alleen leuk als het van beide kanten komt
Je bent GEEN schoonmaakster.
Hou van jezelf, klinkt misschien raar maar zet je eigen ideeen BOVEN zijn mening, jouw ideeen zijn namelijk echt zo raar niet.
Laat hem maar lekker thuis gaan slapen, zo iemand WIL je toch ook niet naast je hebben liggen op zo'n avond.
En als hij zegt: vroeger was je veel minder laks, geef jij de volgende keer gewoon terug...vroeger was JIJ veel liever!
Succes meis
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
maandag 28 april 2008 om 13:08
quote:wanda_p schreef op 28 april 2008 @ 12:57:
Ik denk dat hij wel zo was, maar dat hij zich anders gedroeg. De meeste mensen kunnen zich wel zo aanpassen dat ze een tijdje leuk lief en aardig (voorwaarden voor verliefdheid en beginnende relaties) zijn. Daarna komt de ware aard naar boven.
Even een rekensommetje: je hebt 18 maanden een relatie. Hoeveel maanden was je vriend echt leuk lief aardig en respectvol? 3 maanden, 6 maanden? En hoelang is nu nu al manipulatief, gemeen en respectloos?
De maanden dat hij écht lief, aandachtig en vooral NIET zelfingenomen was, dat alles om hem draait was ongeveer 7 maanden...
Daarna ging het allemaal om meneer draaien en vond hij zichzelf weer het allerbelangrijkste!
Ik denk dat hij wel zo was, maar dat hij zich anders gedroeg. De meeste mensen kunnen zich wel zo aanpassen dat ze een tijdje leuk lief en aardig (voorwaarden voor verliefdheid en beginnende relaties) zijn. Daarna komt de ware aard naar boven.
Even een rekensommetje: je hebt 18 maanden een relatie. Hoeveel maanden was je vriend echt leuk lief aardig en respectvol? 3 maanden, 6 maanden? En hoelang is nu nu al manipulatief, gemeen en respectloos?
De maanden dat hij écht lief, aandachtig en vooral NIET zelfingenomen was, dat alles om hem draait was ongeveer 7 maanden...
Daarna ging het allemaal om meneer draaien en vond hij zichzelf weer het allerbelangrijkste!
maandag 28 april 2008 om 13:13
quote:Summerdance schreef op 28 april 2008 @ 13:05:
Hoor je wel goed wat je eigenlijk zegt Marietje?
Je wilt bij iemand blijven die je zo behandeld...
Dat KAN je toch niet echt menen of wel?
Tuurlijk in iedere relatie botst het wel eens en loopt het uit op een fikse ruzie, en ja kan me dan zelfs nog wel voorstellen dat je niet samen wil slapen
En ja tuurlijk is dat klote om te horen.
Maar pak gewoon zijn jas wijs hem vriendelijk naar de voordeur en zeg...slaap lekker schat.
Als hij weg is mag je in elkaar klappen, het hele punt is hij heeft je in zijn macht
Dit is zijn machtsmiddel om jou dingen te laten doen.
Kom voor jezelf op meissie
Een relatie hebben is echt alleen leuk als het van beide kanten komt
Je bent GEEN schoonmaakster.
Hou van jezelf, klinkt misschien raar maar zet je eigen ideeen BOVEN zijn mening, jouw ideeen zijn namelijk echt zo raar niet.
Laat hem maar lekker thuis gaan slapen, zo iemand WIL je toch ook niet naast je hebben liggen op zo'n avond.
En als hij zegt: vroeger was je veel minder laks, geef jij de volgende keer gewoon terug...vroeger was JIJ veel liever!
Succes meis
Dankjewel...
Jullie visie hierop versterkt mijn onderbuik gevoel zeg maar..
Dat ik eigenlijk toch wel beter weet en het nu boven komt..
Alles draait om mijn vriendje ( misschien ook omdat hij zo opgevoed is dat alles om hem mag draaien, en ik juist al vanaf mijn 17e op eigen benen moest staan zonder enige bescherming)
Dat is ook het rare...
Ik WIL zo graag zeggen, dag schat, dan ga je toch lekker....
Maar DURF het niet over mijn lippen te krijgen...
Zo durf ik geen afspraken met anderen te maken, omdat ik bang ben dat ik hem dan niet zie of hij boos wordt, en zo kan ik nog wel even door gaan...
Die angst, die voor komt uit voornamelijk onzekerheid maakt het mij, en daarmee ons wel moeilijk...
Want als ik meer voor mezelf op zou komen, zou hij misschien ook anders staan in deze relatie...
Hoor je wel goed wat je eigenlijk zegt Marietje?
Je wilt bij iemand blijven die je zo behandeld...
Dat KAN je toch niet echt menen of wel?
Tuurlijk in iedere relatie botst het wel eens en loopt het uit op een fikse ruzie, en ja kan me dan zelfs nog wel voorstellen dat je niet samen wil slapen
En ja tuurlijk is dat klote om te horen.
Maar pak gewoon zijn jas wijs hem vriendelijk naar de voordeur en zeg...slaap lekker schat.
Als hij weg is mag je in elkaar klappen, het hele punt is hij heeft je in zijn macht
Dit is zijn machtsmiddel om jou dingen te laten doen.
Kom voor jezelf op meissie
Een relatie hebben is echt alleen leuk als het van beide kanten komt
Je bent GEEN schoonmaakster.
Hou van jezelf, klinkt misschien raar maar zet je eigen ideeen BOVEN zijn mening, jouw ideeen zijn namelijk echt zo raar niet.
Laat hem maar lekker thuis gaan slapen, zo iemand WIL je toch ook niet naast je hebben liggen op zo'n avond.
En als hij zegt: vroeger was je veel minder laks, geef jij de volgende keer gewoon terug...vroeger was JIJ veel liever!
Succes meis
Dankjewel...
Jullie visie hierop versterkt mijn onderbuik gevoel zeg maar..
Dat ik eigenlijk toch wel beter weet en het nu boven komt..
Alles draait om mijn vriendje ( misschien ook omdat hij zo opgevoed is dat alles om hem mag draaien, en ik juist al vanaf mijn 17e op eigen benen moest staan zonder enige bescherming)
Dat is ook het rare...
Ik WIL zo graag zeggen, dag schat, dan ga je toch lekker....
Maar DURF het niet over mijn lippen te krijgen...
Zo durf ik geen afspraken met anderen te maken, omdat ik bang ben dat ik hem dan niet zie of hij boos wordt, en zo kan ik nog wel even door gaan...
Die angst, die voor komt uit voornamelijk onzekerheid maakt het mij, en daarmee ons wel moeilijk...
Want als ik meer voor mezelf op zou komen, zou hij misschien ook anders staan in deze relatie...
maandag 28 april 2008 om 13:17
quote:marietjevandermeer schreef op 28 april 2008 @ 13:08:
De maanden dat hij écht lief, aandachtig en vooral NIET zelfingenomen was, dat alles om hem draait was ongeveer 7 maanden...
Daarna ging het allemaal om meneer draaien en vond hij zichzelf weer het allerbelangrijkste!Je relatie is dus al langer niet-leuk dan wel-leuk. Wat doe je jezelf aan? Een relatie hoort een toevoeging, een verrijking van je leven te zijn, iets waardoor je leven leuker is dan zonder. Niet iets waardoor je je rot voelt of waarin je in angst voor de reactie van de ander moet leven. En als dat wel zo is (en dat lijkt me duidelijk na wat je hier hebt geschreven) dan moet je als de wiedeweerga maken dat je wegkomt voor je er nog verder in verstrikt raakt en je straks samenwoont met een man die geen respect voor je heeft.
De maanden dat hij écht lief, aandachtig en vooral NIET zelfingenomen was, dat alles om hem draait was ongeveer 7 maanden...
Daarna ging het allemaal om meneer draaien en vond hij zichzelf weer het allerbelangrijkste!Je relatie is dus al langer niet-leuk dan wel-leuk. Wat doe je jezelf aan? Een relatie hoort een toevoeging, een verrijking van je leven te zijn, iets waardoor je leven leuker is dan zonder. Niet iets waardoor je je rot voelt of waarin je in angst voor de reactie van de ander moet leven. En als dat wel zo is (en dat lijkt me duidelijk na wat je hier hebt geschreven) dan moet je als de wiedeweerga maken dat je wegkomt voor je er nog verder in verstrikt raakt en je straks samenwoont met een man die geen respect voor je heeft.
