Relaties
alle pijlers
Wat te doen met mijn ex....
donderdag 3 juli 2008 om 16:42
Alles begon een 9 jaar geleden. We waren klaar met school en begonnen aan onze studie... Eigenlijk waren we alle twee gek op elkaar, we smsden elke dag en belden twee keer in de week. Maar we waren niet klaar voor een relatie.
Na drie jaar en een paar pogingen zijn we dan uiteindelijk samen gekomen. Ow wat was dat een mooie tijd, we hadden lol en konden zonder iets te zeggen al de ander begrijpen! Echt een geweldige tijd...
Maar haar ouders stonden niet achter de relatie en deden alles om ons uit elkaar te drijven. Zodra wij vakantie plannen hadden moest zij in dezelfde periode met haar ouders mee, anders werd het geld afgesloten... Als ik haar thuis bracht van een weekendje weg, moest ik direct verdwijnen...
Haar moeder wilde een ander voor haar. Een arts of iemand die een "mooie" baan zou gaan hebben. Niet iemand die de droom had om zelfstandig te gaan worden. Ze heeft door hun familie psycholoog zo een druk op mijn ex gezet dat zij de drang voelde om toch ook eens een ander vriendje te hebben. Wat de breuk na 3 mooie maar vermoeiende jaren was.
We hadden het er heel moeilijk mee. Na 3 moeilijke maanden wilde ze mij nog een keer zien. Ze heeft toen gezegd dat ze het nu niet meer op kon brengen om samen met mij door te gaan. Met veel verdriet heb ik de knoop toen doorgehakt en heb het contact met haar volledig verbroken. Geen smsjes of mailtjes meer, de tel niet meer opgenomen, niets meer... Alleen op de verjaardagen een kaartje...
Na anderhalf jaar had ik weer een nieuwe vriendin, zij een nieuwe vriend. En heb ik haar weer gedeblokkeerd op msn. Wat kon het nog voor kwaad? Ze is mijn ex en ik heb een nieuwe vriendin! Op dat moment kreeg ik een mail van haar dat zij niet goed wist of ze het contact met mij al aan kon. Na 3 weken niets gehoord te hebben zag ik haar online en was ik meer dan gelukkig! Toen ze via via hoorde (ik had het haar niet verteld) dat ik een nieuwe vriendin had, moest ze ook direct weten wie wat waar hoelang, gewoon alles... Ik vond het eigenlijk vervelend!
Een half jaar later ben ik zakelijk naar het buitenland gegaan voor een half jaar. In dit half jaar is de relatie met mijn toenmalige vriendin tot een einde gekomen, afstand en niet echt het "de liefde van mijn leven" gevoel te hebben, hebben er geen goed aan gedaan. En wie was daar met de vraag om weer eens af te spreken? Juist mijn ex!
Nu ben ik al een 2 tal maanden terug, en heb nu aan haar gevraagd of we nu eens af zullen spreken. Zodra zij terug is uit vakantie zal ze mij mailen en zullen we afspreken...
Wat is nu het probleem? Het probleem is dat ik haar nooit heb kunnen vergeten. Vanaf de eerste ontmoeting 9 jaar geleden tot nu, is ze elke dag in mijn gedachten... Er gaat geen dag voorbij zonder dat ik aan haar denk! Ik weet dan ook niet wat ik nu moet... Het is nu eenmaal "het" meisje... Als ik niet met haar afspreek, dan zal de vraag "wat als" altijd blijven. Aan de andere kant ben ik ongelooflijk bang dat ik nu echt de klap ga krijgen...
Wat denken jullie dat wijsheid is???
Na drie jaar en een paar pogingen zijn we dan uiteindelijk samen gekomen. Ow wat was dat een mooie tijd, we hadden lol en konden zonder iets te zeggen al de ander begrijpen! Echt een geweldige tijd...
Maar haar ouders stonden niet achter de relatie en deden alles om ons uit elkaar te drijven. Zodra wij vakantie plannen hadden moest zij in dezelfde periode met haar ouders mee, anders werd het geld afgesloten... Als ik haar thuis bracht van een weekendje weg, moest ik direct verdwijnen...
Haar moeder wilde een ander voor haar. Een arts of iemand die een "mooie" baan zou gaan hebben. Niet iemand die de droom had om zelfstandig te gaan worden. Ze heeft door hun familie psycholoog zo een druk op mijn ex gezet dat zij de drang voelde om toch ook eens een ander vriendje te hebben. Wat de breuk na 3 mooie maar vermoeiende jaren was.
We hadden het er heel moeilijk mee. Na 3 moeilijke maanden wilde ze mij nog een keer zien. Ze heeft toen gezegd dat ze het nu niet meer op kon brengen om samen met mij door te gaan. Met veel verdriet heb ik de knoop toen doorgehakt en heb het contact met haar volledig verbroken. Geen smsjes of mailtjes meer, de tel niet meer opgenomen, niets meer... Alleen op de verjaardagen een kaartje...
Na anderhalf jaar had ik weer een nieuwe vriendin, zij een nieuwe vriend. En heb ik haar weer gedeblokkeerd op msn. Wat kon het nog voor kwaad? Ze is mijn ex en ik heb een nieuwe vriendin! Op dat moment kreeg ik een mail van haar dat zij niet goed wist of ze het contact met mij al aan kon. Na 3 weken niets gehoord te hebben zag ik haar online en was ik meer dan gelukkig! Toen ze via via hoorde (ik had het haar niet verteld) dat ik een nieuwe vriendin had, moest ze ook direct weten wie wat waar hoelang, gewoon alles... Ik vond het eigenlijk vervelend!
Een half jaar later ben ik zakelijk naar het buitenland gegaan voor een half jaar. In dit half jaar is de relatie met mijn toenmalige vriendin tot een einde gekomen, afstand en niet echt het "de liefde van mijn leven" gevoel te hebben, hebben er geen goed aan gedaan. En wie was daar met de vraag om weer eens af te spreken? Juist mijn ex!
Nu ben ik al een 2 tal maanden terug, en heb nu aan haar gevraagd of we nu eens af zullen spreken. Zodra zij terug is uit vakantie zal ze mij mailen en zullen we afspreken...
Wat is nu het probleem? Het probleem is dat ik haar nooit heb kunnen vergeten. Vanaf de eerste ontmoeting 9 jaar geleden tot nu, is ze elke dag in mijn gedachten... Er gaat geen dag voorbij zonder dat ik aan haar denk! Ik weet dan ook niet wat ik nu moet... Het is nu eenmaal "het" meisje... Als ik niet met haar afspreek, dan zal de vraag "wat als" altijd blijven. Aan de andere kant ben ik ongelooflijk bang dat ik nu echt de klap ga krijgen...
Wat denken jullie dat wijsheid is???
donderdag 3 juli 2008 om 16:46
Waarom zou je een klap krijgen? Zij wil contact. Als jij dat ook wil spreek je wat af en kijk je hoe dat loopt.
Jullie zijn een flink aantal jaren verder en hopelijk van geen ouders of niets meer afhankelijk. Negen jaar geleden, dat betekent dat je minstens over de 25 ben.
Springt de vonk weer over, dan ga je ervoor.
Is er niks meer dan weet je dat ook.
Jullie zijn een flink aantal jaren verder en hopelijk van geen ouders of niets meer afhankelijk. Negen jaar geleden, dat betekent dat je minstens over de 25 ben.
Springt de vonk weer over, dan ga je ervoor.
Is er niks meer dan weet je dat ook.
donderdag 3 juli 2008 om 17:00
Absoluut afspreken!!! Het zijn andere tijden en misschien een andere uitkomst... Misschien, misschien, misschien.
Beter spijt hebben van iets wat je gedaan hebt, dan iets wat je niet gedaan hebt.
Mocht er een klap komen, dan kom je die ook wel weer te boven. Maar ga daar niet vanuit. Gewoon afspreken en niet te veel piekeren over wat misschien wel nooit zal gebeuren.
Beter spijt hebben van iets wat je gedaan hebt, dan iets wat je niet gedaan hebt.
Mocht er een klap komen, dan kom je die ook wel weer te boven. Maar ga daar niet vanuit. Gewoon afspreken en niet te veel piekeren over wat misschien wel nooit zal gebeuren.
donderdag 3 juli 2008 om 18:03
absoluut afspreken.
Zoals jij over haar schrijft heb ik het idee dat je haar een beetje geidialiseerd hebt. Zij is die ene, die fantastische, je droomvrouw. Zolang je zo blijft denken zullen nieuwe relaties met anderen altijd stuk blijven lopen.
Als je haar gaat ontmoeten kunnen er drie dingen gebeuren.
1|) Je komt tot de ontdekking dat ze toch niet zo leuk was als je dacht en kan dus verder met je leven. Is positief lijkt mij
2) Ze is inderdaad de perfecte vriendin voor jou. Nu ze ouder is en dus zelfstandiger en onafhankelijker van haar ouders is een goede relatie wel mogelijk. Lijkt mij ook een positieve uitkomst.
3) Ze wil je alleen zien om te kijken hoe het met je gaat en wil verder niets meer met je. Is vervelend voor je maar dan heb je wel zekerheid dat zij ook echt niet wil en dat het niet alleen aan haar ouders lag.
Zoals jij over haar schrijft heb ik het idee dat je haar een beetje geidialiseerd hebt. Zij is die ene, die fantastische, je droomvrouw. Zolang je zo blijft denken zullen nieuwe relaties met anderen altijd stuk blijven lopen.
Als je haar gaat ontmoeten kunnen er drie dingen gebeuren.
1|) Je komt tot de ontdekking dat ze toch niet zo leuk was als je dacht en kan dus verder met je leven. Is positief lijkt mij
2) Ze is inderdaad de perfecte vriendin voor jou. Nu ze ouder is en dus zelfstandiger en onafhankelijker van haar ouders is een goede relatie wel mogelijk. Lijkt mij ook een positieve uitkomst.
3) Ze wil je alleen zien om te kijken hoe het met je gaat en wil verder niets meer met je. Is vervelend voor je maar dan heb je wel zekerheid dat zij ook echt niet wil en dat het niet alleen aan haar ouders lag.
donderdag 3 juli 2008 om 19:18
