Relaties
alle pijlers
wat te doen????? wie weet raad....
zaterdag 30 mei 2009 om 00:15
ik ben al bijna 10 jaar samen met mijn man, samen hebben we vier kinderen.
al vanaf het begin van onze relatie, veranderd mijn man zomaar van stemming/gedrag. Dus eerst gewoon vrolijk gebeurt er iets wat hem niet aan staat, en dat kan echt van alles zijn.....dus ook niets...dan kan hij heel boos en driftig worden, onredelijk ook.
Vaak genoeg heb ik het bij hem aangekaart....ook gevraagd om er iets aan te doen, bijv therapie...maar nee hoor dat wil hij niet.
Ook pas nog hebben we een gesprek hierover gehad...uitgelegd hoe ik me daarbij voel....dat ik het moeilijk vind vertrouwen te hebben in hoe hij is, kan zo anders zijn....en ook dat ik dit voor de kinderen echt heel slecht vind. Hij zegt dat het bij mij elk gesprek hierop uit komt dat hij er niets aan kan doen en al helemaal niet weet waarom het gebeurt....
als ik vraag of hij er eens over wilt denken, ben ik degene die zeurt en zuigt en het onderste uit de kan wil hebben....wie kan me raad geven, en vertellen wat ik moet doen???
al vanaf het begin van onze relatie, veranderd mijn man zomaar van stemming/gedrag. Dus eerst gewoon vrolijk gebeurt er iets wat hem niet aan staat, en dat kan echt van alles zijn.....dus ook niets...dan kan hij heel boos en driftig worden, onredelijk ook.
Vaak genoeg heb ik het bij hem aangekaart....ook gevraagd om er iets aan te doen, bijv therapie...maar nee hoor dat wil hij niet.
Ook pas nog hebben we een gesprek hierover gehad...uitgelegd hoe ik me daarbij voel....dat ik het moeilijk vind vertrouwen te hebben in hoe hij is, kan zo anders zijn....en ook dat ik dit voor de kinderen echt heel slecht vind. Hij zegt dat het bij mij elk gesprek hierop uit komt dat hij er niets aan kan doen en al helemaal niet weet waarom het gebeurt....
als ik vraag of hij er eens over wilt denken, ben ik degene die zeurt en zuigt en het onderste uit de kan wil hebben....wie kan me raad geven, en vertellen wat ik moet doen???
zaterdag 30 mei 2009 om 01:00
Na 10 jaar zal het er niet beter op worden.
Vreemd dat hier eerder niet mee bent gekapt, aangezien het al van het begin was. Ik denk ook dat je met praten niks meer oplost, hij wil gewoon niet meewerken. Het interesseert hem niet.
Er zit niks anders op dan het te accepteren of ermee te kappen.
Door het praten erover, maak je het er niet beter op.
Maar dat had je al door.
Wellicht nog eens een waarschuwing geven, dat je echt je grens hebt bereikt en anders je biezen pakt.
Kijk eens, hoe hij reageert.
Vreemd dat hier eerder niet mee bent gekapt, aangezien het al van het begin was. Ik denk ook dat je met praten niks meer oplost, hij wil gewoon niet meewerken. Het interesseert hem niet.
Er zit niks anders op dan het te accepteren of ermee te kappen.
Door het praten erover, maak je het er niet beter op.
Maar dat had je al door.
Wellicht nog eens een waarschuwing geven, dat je echt je grens hebt bereikt en anders je biezen pakt.
Kijk eens, hoe hij reageert.
zaterdag 30 mei 2009 om 01:10
Het is een eigenschap van hem. Je moet het in zekere zin accepteren. Maar misschien moet je niet hém in therapie sturen.Misschien vind ie dat eng. Probeer hem over te halen om in relatietherapie te gaan met jou, aangezien het toch ook in jullie relatie speelt, en dat moet hem toch wel iets kunnen schelen. Misschien als hij van een 'professional' hoort dat hij 'onredelijk' is, hij dan wel bereidt is om te veranderen. Ik wens je sterkte!
zaterdag 30 mei 2009 om 01:31
kinderen van nu worden nu in een hokje gepaatst, niks mis mee.
1 heeft adhd de anderen pdd nos enz.
omdat ik hier in verdiept heb, zie ik eigenschappen bij man sommige vrienden en ikzelf hierin terug.
het lijkt dat je man ergens hierin terug kan vinden.
probeer samen met je man de weg hierin te vinden dan hoeft hij niet te veranderen (maar leert hij ermee om te gaan) hij voelt zich nu aangevallen.
dus kijk jij even op het internet (er zijn zelfs lijsten met vragen die je in kan vullen om daarna mogelijk een uitslag te krijgen)
probeer samen met je man hier op in te gaan.
en duidelijk te vertellen dat je hem niet kan veranderen, maar meer begrip voor hem te hebben, en dat hij weet waarom hij in die situatie terecht komt en wat hij eraan kan doen om het te voorkomen.
1 heeft adhd de anderen pdd nos enz.
omdat ik hier in verdiept heb, zie ik eigenschappen bij man sommige vrienden en ikzelf hierin terug.
het lijkt dat je man ergens hierin terug kan vinden.
probeer samen met je man de weg hierin te vinden dan hoeft hij niet te veranderen (maar leert hij ermee om te gaan) hij voelt zich nu aangevallen.
dus kijk jij even op het internet (er zijn zelfs lijsten met vragen die je in kan vullen om daarna mogelijk een uitslag te krijgen)
probeer samen met je man hier op in te gaan.
en duidelijk te vertellen dat je hem niet kan veranderen, maar meer begrip voor hem te hebben, en dat hij weet waarom hij in die situatie terecht komt en wat hij eraan kan doen om het te voorkomen.
zaterdag 30 mei 2009 om 02:56
quote:graspolletje schreef op 30 mei 2009 @ 01:31:
kinderen van nu worden nu in een hokje gepaatst, niks mis mee.
1 heeft adhd de anderen pdd nos enz.
wel wat mis mee...
alles wordt tegenwoordig maar afgeschoven op een stoornis met n afkorting.
wat je ook doet, hoe je ook bent, t zal wel dit of dat zijn.
dikke flauwekul!
je bent wie je bent en je doet wat je doet.
elke nare of vervelende eigenschap wordt maar in een hokje geduwd en dan kan je er niks aan doen.
elk mens is verantwoordelijk voor zijn of haar gedrag, welke stoornis zij/hij dan ook moge hebben.
t is wel erg makkelijk om je bij elke tegenslag te gaan verschuilen onder n afkortings-stoornis.
natuurlijk zijn er mensen die dit hebben, maar het is tegenwoordig wel heel erg d enorm.
als je zo denkt is iemand zonder afkorting/afwijking wel n bijzonder geval....
(vast heel erg off-topic maar m'n hokjesgeest alarm ging even af...)
kinderen van nu worden nu in een hokje gepaatst, niks mis mee.
1 heeft adhd de anderen pdd nos enz.
wel wat mis mee...
alles wordt tegenwoordig maar afgeschoven op een stoornis met n afkorting.
wat je ook doet, hoe je ook bent, t zal wel dit of dat zijn.
dikke flauwekul!
je bent wie je bent en je doet wat je doet.
elke nare of vervelende eigenschap wordt maar in een hokje geduwd en dan kan je er niks aan doen.
elk mens is verantwoordelijk voor zijn of haar gedrag, welke stoornis zij/hij dan ook moge hebben.
t is wel erg makkelijk om je bij elke tegenslag te gaan verschuilen onder n afkortings-stoornis.
natuurlijk zijn er mensen die dit hebben, maar het is tegenwoordig wel heel erg d enorm.
als je zo denkt is iemand zonder afkorting/afwijking wel n bijzonder geval....
(vast heel erg off-topic maar m'n hokjesgeest alarm ging even af...)
zaterdag 30 mei 2009 om 06:47
Eens. Een stoornis hebben is geen vrijbrief om je grenzeloos te gedragen omdat je nu eenmaal die stoornis hebt.
Bovendien vind ik het erg kort door de bocht om de man van TO maar meteen een stoornis toe te dichten.
TO, als mijn man zich zo gedroeg(als het al vanaf het begin zo was was hij man man overigens niet eens geworden..) zou ik hem vertellen dat hij inmiddels mijn grens meer dan bereikt had en dat hij kon kiezen om(samen met mij) in therapie te gaan of zijn biezen te pakken, of dat ik weg zou gaan met de kinderen.
Ik kan je uit ervaring vertellen dat het niet leuk is als kind om zo op te groeien en mijn moeder zou je kunnen vertellen hoe het zou gaan als je tegen beter weten in toch blijft.
Bovendien vind ik het erg kort door de bocht om de man van TO maar meteen een stoornis toe te dichten.
TO, als mijn man zich zo gedroeg(als het al vanaf het begin zo was was hij man man overigens niet eens geworden..) zou ik hem vertellen dat hij inmiddels mijn grens meer dan bereikt had en dat hij kon kiezen om(samen met mij) in therapie te gaan of zijn biezen te pakken, of dat ik weg zou gaan met de kinderen.
Ik kan je uit ervaring vertellen dat het niet leuk is als kind om zo op te groeien en mijn moeder zou je kunnen vertellen hoe het zou gaan als je tegen beter weten in toch blijft.
zaterdag 30 mei 2009 om 07:47
Hai Janneke,
De vraag is eigenlijk niet wat jij moet doen maar wat hij moet doen. Dat ten eerste.
Daarbij is de vraag voorál ook, wat wíl jij doen? Hoe erg zit jij er doorheen? Zie jij er zelf nog wel een gat in? Hoe gaat het met de kinderen, zijn die er laconiek onder (ach ja, zo is papa nu eenmaal...) of jaagt hij ze angst aan?
Praat je wel eens met je man over therapie voor hem? Kijken waar zijn gedrag vandaan komt, een anger management training of zo, die hij zou kunnen volgen?
Is het alleen jouw probleem of ziet hij zelf ook dat het zo niet verder kan? Natuurlijk ben jij degene die zuigt en zeurt. De aanval is de beste verdediging. Het is het makkelijkst om jou een sneer te geven en monddood te maken met een dooddoener van jewelste. Te horen krijgen dat je zanikt, zeurt en zuigt is namelijk zó ruk, dat je meteen niks meer terug kunt zeggen. Zo drukt hij jouw aanmerkingen op zijn gedrag de kop in. Een hele makkelijke en doeltreffende manier om jou het zwijgen op te leggen.
Het is jóuw probleem volgens hem. En dat klopt helemaal. Het is jóuw probleem, met hém. En wat gaat hij er aan doen? Terugleggen waar het hoort. Dat is punt één. Hij heeft buien, hij windt zich op, hij wordt vanuit het niks kwaad en hij zorgt voor onrust in het gezin. Geef in ieder geval aan dat jij graag wil dat er iets gebeurd aan dit probleem en laat je niet ontmoedigen als hij het probleem weer bij jou neerlegt.
Heb je zelf bedacht wat je zou willen? Hoe wil jij het oplossen? En wat als hij dat niet wil?
De vraag is eigenlijk niet wat jij moet doen maar wat hij moet doen. Dat ten eerste.
Daarbij is de vraag voorál ook, wat wíl jij doen? Hoe erg zit jij er doorheen? Zie jij er zelf nog wel een gat in? Hoe gaat het met de kinderen, zijn die er laconiek onder (ach ja, zo is papa nu eenmaal...) of jaagt hij ze angst aan?
Praat je wel eens met je man over therapie voor hem? Kijken waar zijn gedrag vandaan komt, een anger management training of zo, die hij zou kunnen volgen?
Is het alleen jouw probleem of ziet hij zelf ook dat het zo niet verder kan? Natuurlijk ben jij degene die zuigt en zeurt. De aanval is de beste verdediging. Het is het makkelijkst om jou een sneer te geven en monddood te maken met een dooddoener van jewelste. Te horen krijgen dat je zanikt, zeurt en zuigt is namelijk zó ruk, dat je meteen niks meer terug kunt zeggen. Zo drukt hij jouw aanmerkingen op zijn gedrag de kop in. Een hele makkelijke en doeltreffende manier om jou het zwijgen op te leggen.
Het is jóuw probleem volgens hem. En dat klopt helemaal. Het is jóuw probleem, met hém. En wat gaat hij er aan doen? Terugleggen waar het hoort. Dat is punt één. Hij heeft buien, hij windt zich op, hij wordt vanuit het niks kwaad en hij zorgt voor onrust in het gezin. Geef in ieder geval aan dat jij graag wil dat er iets gebeurd aan dit probleem en laat je niet ontmoedigen als hij het probleem weer bij jou neerlegt.
Heb je zelf bedacht wat je zou willen? Hoe wil jij het oplossen? En wat als hij dat niet wil?
zaterdag 30 mei 2009 om 09:03
Een stoornis hebben is geen vrijbrief om je grenzeloos te gedragen omdat je nu eenmaal die stoornis hebt.
Heel erg mee eens.
Maar.... er zijn stoornissen waarbij je de hulp nodig hebt van medicijnen om 'normaal' te kunnen functioneren.
Als je man nergens iets van wil weten en geen gehoor geeft aan jou gevoelens (en waarschijnlijk die van jullie kinderen), dan heb je het zwaar. Heel knap dat je dat al 10 jaar hebt volgehouden.
Kun je iemand in vertrouwen nemen, bv de huisarts, zodat je het van je af kunt praten. Misschien dat je op deze manier voor jezelf alles op een rijtje kunt zetten en een keuze kunt maken voor de toekomst.
Ik wens je heel veel wijsheid en sterkte toe.
Heel erg mee eens.
Maar.... er zijn stoornissen waarbij je de hulp nodig hebt van medicijnen om 'normaal' te kunnen functioneren.
Als je man nergens iets van wil weten en geen gehoor geeft aan jou gevoelens (en waarschijnlijk die van jullie kinderen), dan heb je het zwaar. Heel knap dat je dat al 10 jaar hebt volgehouden.
Kun je iemand in vertrouwen nemen, bv de huisarts, zodat je het van je af kunt praten. Misschien dat je op deze manier voor jezelf alles op een rijtje kunt zetten en een keuze kunt maken voor de toekomst.
Ik wens je heel veel wijsheid en sterkte toe.
