Relaties
alle pijlers
weer verder na een huwelijkscrisis
vrijdag 28 augustus 2009 om 19:10
Een half jaar geleden stond mijn wereld op zijn kop. eekman zei zo maar uit het niets dat hij het "niet leuk" meer vond. Hij wilde ook niet vechten, het was gewoon klaar. Ik was wanhopig. Er is ook een klein eekje van 6 jaar en ik vond dat we daarvoor moesten vechten. Hij vond van niet. Om een heel lang verhaal kort te maken: na héél veel praten, bezoek aan een relatietherapeut en een aantal drastische veranderingen zijn we nu nog bij elkaar en de sfeer is beter dan hij in tijden is geweest. We hebben weer seks op zéér regelmatige basis, we lachen weer, praten weer, echt prima dus.
Waarom dan dit verhaal zou je zeggen? Van de week hadden we weer eens een evaluatiemomentje en ik merk dat ik nog steeds heel onzeker ben. De angst voor een herhaling zit bij mij erg diep. Eekman zegt dat voor zijn gevoel het beter gaat dan de afgelopen 3 jaar bij elkaar (en dat is uit zijn mond een groot compliment) en hij vindt dat ik "gewoon" niet zo onzeker moet zijn. We hebben veel geleerd de afgelopen maanden en hij zegt dat we nu zo communiceren dat het echt niet meer zover komt. Maar ja, dat is makkelijk praten he.
Ik ben benieuwd naar ervaringen van anderen. Hoe kreeg je dat vertrouwen weer? Wat was daarvoor nodig? Ik merk dat ik tegen anderen nog steeds zeg dat het "best wel goed" gaat terwijl eekman het inmiddels over een nieuw huis en mogelijk een tweede kind heeft. Vanuit hem gezien is het dus echt gewoon helemaal goed. Hoe zorg ik nou toch dat ik niet zo onzeker ben?
Waarom dan dit verhaal zou je zeggen? Van de week hadden we weer eens een evaluatiemomentje en ik merk dat ik nog steeds heel onzeker ben. De angst voor een herhaling zit bij mij erg diep. Eekman zegt dat voor zijn gevoel het beter gaat dan de afgelopen 3 jaar bij elkaar (en dat is uit zijn mond een groot compliment) en hij vindt dat ik "gewoon" niet zo onzeker moet zijn. We hebben veel geleerd de afgelopen maanden en hij zegt dat we nu zo communiceren dat het echt niet meer zover komt. Maar ja, dat is makkelijk praten he.
Ik ben benieuwd naar ervaringen van anderen. Hoe kreeg je dat vertrouwen weer? Wat was daarvoor nodig? Ik merk dat ik tegen anderen nog steeds zeg dat het "best wel goed" gaat terwijl eekman het inmiddels over een nieuw huis en mogelijk een tweede kind heeft. Vanuit hem gezien is het dus echt gewoon helemaal goed. Hoe zorg ik nou toch dat ik niet zo onzeker ben?
vrijdag 28 augustus 2009 om 19:33
Door te bedenken dat je ondanks zijn twijfel ervoor gekozen hebt om ervoor te vechten, mede omdat er een kleine is van 6 jaar. De consequentie van die keus is dat je ook moet verwerken dat hij zo getwijfeld heeft.
Probeer wat sterker in je eigen schoenen te staan en los van hem je eigen 'tuintje' in te richten. Misschien gebeurd het nog wel een keer, misschien ook niet. Als het weer gebeurd zul je opnieuw de keus moeten maken om er voor te vechten of niet.
Mijn vriend en ik zijn ook 7 maanden uit elkaar geweest en nu alweer een jaar bij elkaar. Maar ik zal me nooit meer zo afhankelijk van hem maken, als ik ooit was. Ik kan mezelf ook redden (dat heb ik in die 7 maanden wel geleerd, moest helemaal opnieuw beginnen), en dat is een soort mantra geworden die ik elke dag opnieuw tegen mezelf zeg.
Ik kan hem kwijtraken, maar hij mij ook.
Probeer wat sterker in je eigen schoenen te staan en los van hem je eigen 'tuintje' in te richten. Misschien gebeurd het nog wel een keer, misschien ook niet. Als het weer gebeurd zul je opnieuw de keus moeten maken om er voor te vechten of niet.
Mijn vriend en ik zijn ook 7 maanden uit elkaar geweest en nu alweer een jaar bij elkaar. Maar ik zal me nooit meer zo afhankelijk van hem maken, als ik ooit was. Ik kan mezelf ook redden (dat heb ik in die 7 maanden wel geleerd, moest helemaal opnieuw beginnen), en dat is een soort mantra geworden die ik elke dag opnieuw tegen mezelf zeg.
Ik kan hem kwijtraken, maar hij mij ook.
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
vrijdag 28 augustus 2009 om 20:06
Allereerst vind ik dit weer even een positief verhaal, dat er mensen zijn die er niet gelijk het bijltje bij neergooien als het wat moeilijker gaat, wat je tegenwoordig toch te vaak ziet. Kan me goed voorstellen dat je je zo nu en dan onzeker voelt maar wat hier ook geopperd is probeer je eigen leven ook met andere dingen invulling te geven, wellicht doe je dit al, kan ik niet uit je verhaal opmaken. Ten tweede ook accepteren dat er ook moeilijke momenten zijn en dan die er misschien nog wel een keer zullen komen maar daar niet op gaan wachten en daar nu al niet vanuit gaan.Probeer te genieten van hoe het nu gaat en dat je man er weer voor wil gaan, dat het gevoel weer terug is en als er weer een hobbel komt dan neem je die als die er komt.
