Relaties
alle pijlers
Wel of niet verder gaan? Help??
dinsdag 15 april 2008 om 08:33
Het enige wat ik nu kan doen is huilen. Ik voel me zo ontzettend ellendig.
Ik heb al veel hier op het forum geschreven over mijn relatie.
Een paar maanden terug heb ik een jongen leren kennen. We zijn nu haast een half jaar samen. Al van begin af aan heb ik twijfels gehad. Of deze jongen wel echt de gene is met wie ik oud wil worden.
Zelf ben ik een heel gevoelig persoon. Ben gesloten en vind het moeilijk om mij open te stellen.
Ik kom net terug van een korte vakantie samen met mijn vriend en mijn familie. In deze vakantie is zoveel gebeurd. Ik heb me heel erg aan mijn vriend gestoord. Hij heeft een moeilijk karakter, waar ik niet zo goed mee om kan aan. Hij is heel dominant en de ene keer is hij niet de genieten en dan opeens weer heel vrolijk. Soms weet ik gewoon niet hoe ik daar mee om moet gaan..ben bang om de verkeerde dingen te zeggen. Ik word dan ook heel onzeker van mezelf en cijfer mezelf ook weg.
Mijn familie heeft dit ook gezien. Ik heb een hele goede band met mijn ouders. En die zien aan mij dat ik me echt ongelukkig heb gevoeld.
Gister avond wilde ik het uitmaken. Voelde me zo ellendig..ben zo op..moe om telkens maar energie in onze relatie te steken.
Heb heel lang met hem gepraat..dat ik het niet meer zie zitten.
Hij ziet het niet in..dat het niet goed gaat en wil er dan ook alles aan doen om mij een goed gevoel te geven.
Maar hij kan zich niet veranderen. Ik heb het niet uitgemaakt. Ik kan het niet. Nu voel ik me zo ellendig. Diep van binnen denk ik dat deze relatie niet gaat werken. Maar ik vind het wel fijn om bij hem te zijn. Zo tegenstrijdig. Ik kom er gewoon niet uit...wel/niet, wel/niet. Kan alleen maar huilen......
Wat moet ik doen???
Ik heb al veel hier op het forum geschreven over mijn relatie.
Een paar maanden terug heb ik een jongen leren kennen. We zijn nu haast een half jaar samen. Al van begin af aan heb ik twijfels gehad. Of deze jongen wel echt de gene is met wie ik oud wil worden.
Zelf ben ik een heel gevoelig persoon. Ben gesloten en vind het moeilijk om mij open te stellen.
Ik kom net terug van een korte vakantie samen met mijn vriend en mijn familie. In deze vakantie is zoveel gebeurd. Ik heb me heel erg aan mijn vriend gestoord. Hij heeft een moeilijk karakter, waar ik niet zo goed mee om kan aan. Hij is heel dominant en de ene keer is hij niet de genieten en dan opeens weer heel vrolijk. Soms weet ik gewoon niet hoe ik daar mee om moet gaan..ben bang om de verkeerde dingen te zeggen. Ik word dan ook heel onzeker van mezelf en cijfer mezelf ook weg.
Mijn familie heeft dit ook gezien. Ik heb een hele goede band met mijn ouders. En die zien aan mij dat ik me echt ongelukkig heb gevoeld.
Gister avond wilde ik het uitmaken. Voelde me zo ellendig..ben zo op..moe om telkens maar energie in onze relatie te steken.
Heb heel lang met hem gepraat..dat ik het niet meer zie zitten.
Hij ziet het niet in..dat het niet goed gaat en wil er dan ook alles aan doen om mij een goed gevoel te geven.
Maar hij kan zich niet veranderen. Ik heb het niet uitgemaakt. Ik kan het niet. Nu voel ik me zo ellendig. Diep van binnen denk ik dat deze relatie niet gaat werken. Maar ik vind het wel fijn om bij hem te zijn. Zo tegenstrijdig. Ik kom er gewoon niet uit...wel/niet, wel/niet. Kan alleen maar huilen......
Wat moet ik doen???
woensdag 16 april 2008 om 13:38
quote:dingentje schreef op 15 april 2008 @ 10:50:
Maar als we bij elkaar zijn..hebben we bijna elke dag wel weer een woordenwisseling. Onze relatie is niet stabiel.
Dat lijkt me geen goede basis voor een gelukkige toekomst.
quote:dingentje schreef op 15 april 2008 @ 10:50:
Alleen wij botsen..waardoor ik me op de achtergrond houd om maar geen woordenwisseling te krijgen.
Jullie hebben een half jaar een relatie en nu verander je je persoonlijkheid al voor hem. Ga nog 10 jaar zo door en je bent een schim van jezelf. Zonde! Je bent veel meer waard!!
quote:dingentje schreef op 15 april 2008 @ 10:50:
Dan vind hij dat ik veel te rustig ben (omdat ik me op de achtergrond houd) , of ik me tong ben verloren. Dan vind hij dat ik hem niet genoeg aandacht geef,,dat het net lijkt of ik zijn vriendinnetje niet ben..en dan voel ik me weer rot als het dat zegt.Je kunt het dus nooit goed doen volgens deze jongen. Je mag geen woordenwisselingen uitlokken (vast altijd jouw schuld volgens hem als jullie ruzie krijgen) en je mag je niet op de vlakte houden om ruzie te voorkomen. Dan krijgt hij "niet genoeg aandacht". Jij doet het dus altijd fout, dat is wat hij feitelijk zegt.
Maar als we bij elkaar zijn..hebben we bijna elke dag wel weer een woordenwisseling. Onze relatie is niet stabiel.
Dat lijkt me geen goede basis voor een gelukkige toekomst.
quote:dingentje schreef op 15 april 2008 @ 10:50:
Alleen wij botsen..waardoor ik me op de achtergrond houd om maar geen woordenwisseling te krijgen.
Jullie hebben een half jaar een relatie en nu verander je je persoonlijkheid al voor hem. Ga nog 10 jaar zo door en je bent een schim van jezelf. Zonde! Je bent veel meer waard!!
quote:dingentje schreef op 15 april 2008 @ 10:50:
Dan vind hij dat ik veel te rustig ben (omdat ik me op de achtergrond houd) , of ik me tong ben verloren. Dan vind hij dat ik hem niet genoeg aandacht geef,,dat het net lijkt of ik zijn vriendinnetje niet ben..en dan voel ik me weer rot als het dat zegt.Je kunt het dus nooit goed doen volgens deze jongen. Je mag geen woordenwisselingen uitlokken (vast altijd jouw schuld volgens hem als jullie ruzie krijgen) en je mag je niet op de vlakte houden om ruzie te voorkomen. Dan krijgt hij "niet genoeg aandacht". Jij doet het dus altijd fout, dat is wat hij feitelijk zegt.
woensdag 16 april 2008 om 13:41
quote:Feliciaatje schreef op 15 april 2008 @ 11:02:
Ik weet wel dat voor een verbaal sterk type weinig dingen zo frustrerend zijn als een partner hebben die geen tegengas geeft. Daar gaan ze dan weer grenzen van opzoeken, worden ze nog vervelender enz. Wil je dat hij daarmee ophoudt dan moet je dus van je leren afbijten. Dan ben je dus voortdurend bezig met een machtstrijd. TO en vriend hebben nu al elke dag een woordenwisseling. In mijn ogen berust een gelijkwaardige relatie op liefde en respect voor elkaar, niet op wie verbaal het sterkste is en leren hoe je je partner afbekt om te overleven binnen je relatie.
Ik weet wel dat voor een verbaal sterk type weinig dingen zo frustrerend zijn als een partner hebben die geen tegengas geeft. Daar gaan ze dan weer grenzen van opzoeken, worden ze nog vervelender enz. Wil je dat hij daarmee ophoudt dan moet je dus van je leren afbijten. Dan ben je dus voortdurend bezig met een machtstrijd. TO en vriend hebben nu al elke dag een woordenwisseling. In mijn ogen berust een gelijkwaardige relatie op liefde en respect voor elkaar, niet op wie verbaal het sterkste is en leren hoe je je partner afbekt om te overleven binnen je relatie.
woensdag 16 april 2008 om 13:45
woensdag 16 april 2008 om 14:05
Ik vraag me toch in gemoede af hoe je in een en dezelfde posting kunt vertellen dat je vanavond gaat samenwonen en verderop dat je nog steeds denkt aan uitmaken.
Wat verwacht je dan van het samenwonen? Dat alle conflicten als sneeuw voor de zon zullen verdwijnen? Ik denk dat ze nog veel erger gaan worden.
Ik hoop dat je slim bent om je eigen woonruimte aan te houden.
Ik wens je sterkte en wijsheid.
Wat verwacht je dan van het samenwonen? Dat alle conflicten als sneeuw voor de zon zullen verdwijnen? Ik denk dat ze nog veel erger gaan worden.
Ik hoop dat je slim bent om je eigen woonruimte aan te houden.
Ik wens je sterkte en wijsheid.
woensdag 16 april 2008 om 14:25
quote:dingentje schreef op 16 april 2008 @ 13:13:
Vanavond pak ik mijn spullen en ga bij hem inwonen.
Ik twijfel al vanaf dat ik hem ken en dan vraag je je natuurlijk af..heeft het dan nog wel zin om het nog eens te proberen. Ik heb natuurlijk niet voor niets twijfels.
Alleen nu we deze beslissing hebben gemaakt...denk ik toch heel diep van binnen, dat het niet gaat werken.
ben er niet echt trots op dat hij mijn vriend is. Ik ben ook niet verliefd en juich niet van blijschap.
Ik val van mijn stoel! Zelden zoveel zelfdestructie en gebrek aan ruggengraat gezien bij een vrouw!
Vanavond pak ik mijn spullen en ga bij hem inwonen.
Ik twijfel al vanaf dat ik hem ken en dan vraag je je natuurlijk af..heeft het dan nog wel zin om het nog eens te proberen. Ik heb natuurlijk niet voor niets twijfels.
Alleen nu we deze beslissing hebben gemaakt...denk ik toch heel diep van binnen, dat het niet gaat werken.
ben er niet echt trots op dat hij mijn vriend is. Ik ben ook niet verliefd en juich niet van blijschap.
Ik val van mijn stoel! Zelden zoveel zelfdestructie en gebrek aan ruggengraat gezien bij een vrouw!
woensdag 16 april 2008 om 15:23
Maak het uit lieverd, wat is er erg aan: "achteraf spijt hebben".
Het is duidelijk dat je eigenlijk weg wil....
Je bent te begripvol en verplaatst je teveel in zijn situatie, maar weet je; daar heeft hij niets aan, zo leert hij jou niet ECHT kennen. Met al jouw wensen en verlangens, jouw talenten en mogelijkheden, je cijfert jezelf volledig weg! het kan wel een lieve jongen zijn , maar dat zijn we allemaal nietwaar. Het gaat erom of iemand bij je past. Dat iemand de juiste is voor jou;
anders kun je wel iedere boerenL*L van de straat plukken, "want hij lijkt zo lief".......
Zeg hem dat je het niet meer op kan brengen, en dat je alleen verder gaat, zonder in te gaan op redenaties en verklaringen...
groetjes, honesty.
Het is duidelijk dat je eigenlijk weg wil....
Je bent te begripvol en verplaatst je teveel in zijn situatie, maar weet je; daar heeft hij niets aan, zo leert hij jou niet ECHT kennen. Met al jouw wensen en verlangens, jouw talenten en mogelijkheden, je cijfert jezelf volledig weg! het kan wel een lieve jongen zijn , maar dat zijn we allemaal nietwaar. Het gaat erom of iemand bij je past. Dat iemand de juiste is voor jou;
anders kun je wel iedere boerenL*L van de straat plukken, "want hij lijkt zo lief".......
Zeg hem dat je het niet meer op kan brengen, en dat je alleen verder gaat, zonder in te gaan op redenaties en verklaringen...
groetjes, honesty.
woensdag 16 april 2008 om 17:37
Bedankt voor al jullie lieve berichten.
Ik ga vanavond toch naar hem toe...pak me spullen en ga bij hem in wonen.
Heel diep van binnen weet ik al een beetje dat hij niet de ware voor mij is. Anders had ik die twijfels niet.
Nu ik samen met hem ga wonen..zie ik hoe hij 'echt' is. Kan er dan niet snel onderuit om even naar mijn eigen huisje te gaan.
Moet het nu echt onderogen zien. De confrentatie aangaan. Als ik na 2 weken nog steeds heel veel twijfels heb..het gevoel niet sterker wordt..me nog steeds ellendig voelt..weet ik genoeg. En zet ik er een dikke punt achter..hoe moeilijk dat ook zal zijn
Ik ga vanavond toch naar hem toe...pak me spullen en ga bij hem in wonen.
Heel diep van binnen weet ik al een beetje dat hij niet de ware voor mij is. Anders had ik die twijfels niet.
Nu ik samen met hem ga wonen..zie ik hoe hij 'echt' is. Kan er dan niet snel onderuit om even naar mijn eigen huisje te gaan.
Moet het nu echt onderogen zien. De confrentatie aangaan. Als ik na 2 weken nog steeds heel veel twijfels heb..het gevoel niet sterker wordt..me nog steeds ellendig voelt..weet ik genoeg. En zet ik er een dikke punt achter..hoe moeilijk dat ook zal zijn
woensdag 16 april 2008 om 17:40
Hopen dat ik me daar ook aan houd. Want zoals ik me nu voel.,.daar kan ik niet mee doorgaan..het vreet aan me!
Heb geen energie meer..nog steeds veel aan het huilen. Het gaat niet meer..het is op. Daarom heb ik ook deze beslissing genomen. Samenwonen. Wel heel tegenstrijdig natuurlijk samenwonen of uitelkaar. Maar voor mij is dat de enige oplossing om eens te kijken wat ik nu wil (denk ik)
Heb geen energie meer..nog steeds veel aan het huilen. Het gaat niet meer..het is op. Daarom heb ik ook deze beslissing genomen. Samenwonen. Wel heel tegenstrijdig natuurlijk samenwonen of uitelkaar. Maar voor mij is dat de enige oplossing om eens te kijken wat ik nu wil (denk ik)
woensdag 16 april 2008 om 17:42
waarom denk je dat het ineens anders gaat worden als je samenwoont?
Dingetje, lees nou eens je eigen berichten terug:
van binnen twijfel je of hij wel de ware is. Samenwonen is niet 'iets onder ogen zien en de confrontatie aangaan'. Samenwonen doe je omdat je graag bij elkaar wilt wonen en lang bij elkaar wilt blijven.
Ik denk dat je verkeerd bezig bent en gewoon moet blijven wonen waar je nu woont.
Hak de knoop door. Zo snel mogelijk. Over 2 weken als je bij hem woont wordt het er echt niet makkelijker op. Hoeveel excuses denk je te kunnen aandragen waarom je de knoop nog niet door zou moeten hakken?
Dingetje, lees nou eens je eigen berichten terug:
van binnen twijfel je of hij wel de ware is. Samenwonen is niet 'iets onder ogen zien en de confrontatie aangaan'. Samenwonen doe je omdat je graag bij elkaar wilt wonen en lang bij elkaar wilt blijven.
Ik denk dat je verkeerd bezig bent en gewoon moet blijven wonen waar je nu woont.
Hak de knoop door. Zo snel mogelijk. Over 2 weken als je bij hem woont wordt het er echt niet makkelijker op. Hoeveel excuses denk je te kunnen aandragen waarom je de knoop nog niet door zou moeten hakken?
woensdag 16 april 2008 om 18:00
ik denk dat ze wil samenwonen omdat ze er dan "bovenop" zit , dat ze dan kan uitzoeken wat er nu precies mis is....en/of er iets veranderd daardoor.
Dingentje je doet zo je best, maar weet: haal de zekerheid niet uit hem maar uit jezelf! Pas op je grenzen...dus: neem niet meteen al je spullen mee!! ga "logeren" kijk hoe het gaat....laat je eigen IK goed zien, vermijd geen conflicten, loop niet op je tenen, Laat zien wie je bent en vooral laat zien aan hem hoe je het hebben wil...
dan zul je zien dat de ene ruzie volgt na de ander...blijf dan bij je standpunt; zoals jij het ziet, en denk dan niet dat je "raar" bent, je bent hooguit "anders".
Kweek zelfvertrouwen...alleen daardoor kom je er achter of deze relatie gezond is voor je of niet! want daar gaat het om ;een GEZONDE relatie voor JOU, en jou alleen! Wordt geen moeder theresa voor hem hoor, alsjeblieft, daar help je hem en vooral jezelf niet mee......
groetjes, monique
Dingentje je doet zo je best, maar weet: haal de zekerheid niet uit hem maar uit jezelf! Pas op je grenzen...dus: neem niet meteen al je spullen mee!! ga "logeren" kijk hoe het gaat....laat je eigen IK goed zien, vermijd geen conflicten, loop niet op je tenen, Laat zien wie je bent en vooral laat zien aan hem hoe je het hebben wil...
dan zul je zien dat de ene ruzie volgt na de ander...blijf dan bij je standpunt; zoals jij het ziet, en denk dan niet dat je "raar" bent, je bent hooguit "anders".
Kweek zelfvertrouwen...alleen daardoor kom je er achter of deze relatie gezond is voor je of niet! want daar gaat het om ;een GEZONDE relatie voor JOU, en jou alleen! Wordt geen moeder theresa voor hem hoor, alsjeblieft, daar help je hem en vooral jezelf niet mee......
groetjes, monique
vrijdag 18 april 2008 om 10:07
Hoi Dingentje,
Moet je je echt in een bodemloze put storten, op zijn allerdiepst zakken, voordat je de moed kan opbrengen om voor jezelf te kiezen?
Zou je ook in een trein gaan zitten als je weet dat die gaat ontsporen?
Hoe oud ben je? Kun je eigenlijk wel zorgen voor jezelf? En wat is goed voor jezelf zorgen, wat betekent dat dan? Welke acties moet je nemen om goed voor jezelf te zorgen?
Wat zijn overwegingen om bij elkaar te blijven als je zoveel twijfels hebt? Wat verwacht je van de relatie? Wat verwacht je van hem? Wat verwacht je van jezelf? Hoe wil je je leven doorbrengen? In wanhoop? In zorgen? Wil je hem 'redden'? Van wat voor een relatie zou je gelukkig worden? Zou iemand je erbij kunnen helpen om dat te realiseren? Wat kun je zelf doen om gelukkig te worden?
Groeten,
Max
PS: Wat is een ZO-karakter?
Moet je je echt in een bodemloze put storten, op zijn allerdiepst zakken, voordat je de moed kan opbrengen om voor jezelf te kiezen?
Zou je ook in een trein gaan zitten als je weet dat die gaat ontsporen?
Hoe oud ben je? Kun je eigenlijk wel zorgen voor jezelf? En wat is goed voor jezelf zorgen, wat betekent dat dan? Welke acties moet je nemen om goed voor jezelf te zorgen?
Wat zijn overwegingen om bij elkaar te blijven als je zoveel twijfels hebt? Wat verwacht je van de relatie? Wat verwacht je van hem? Wat verwacht je van jezelf? Hoe wil je je leven doorbrengen? In wanhoop? In zorgen? Wil je hem 'redden'? Van wat voor een relatie zou je gelukkig worden? Zou iemand je erbij kunnen helpen om dat te realiseren? Wat kun je zelf doen om gelukkig te worden?
Groeten,
Max
PS: Wat is een ZO-karakter?
vrijdag 18 april 2008 om 13:28
Lieve mensen,
Bedankt voor al jullie reacties.
Twee dagen terug wilde ik dus bij hem in gaan trekken. Maar toen ik mijn spullen wilde pakken lag ik alweer in tranen. Kon het niet. Werd gewoon boos opmezelf..wat wil ik dan!
Mijn vriend wist het ook niet meer. Hij voelde zich zo erg rot..en dat is natuurlijk logisch..want hij wordt door mij heen en weer geschommeld. Dan wil ik dit dan wil ik dat. Die avond ben ik wel naar hem toe gegaan...en gewoon lekker bij elkaar liggen zonder te praten.
Gister heb ik hem een brief geschreven. Met al mijn gevoelens. Deze brief had ik in 1 minuut geschreven..wist het zo op te schrijven. Met de beslissing dat ik mezelf rust moet geven. Nu hebben we besloten om elkaar een tijdje met rust te laten. Zodat ik tot mezelf kan komen. Vanmorgen hebben we afscheid genomen...met veel tranen.
Nu ben ik emotineel echt een wrak. Maar ben toch wel opgelucht. Kan nu voor mezelf alles op een rijtje zetten. En eens kijken of ik hem nu echt mis.
Ik mis hem nu al..maar goed..dat komt waarschijnlijk omdat ik nu echt afstand van hem moet nemen. Niet even bellen, niet even langskomen..niet even lekker knuffelen.
Ik hoop dat dit nu mij echt duidelijk geeft.
Bedankt voor al jullie reacties.
Twee dagen terug wilde ik dus bij hem in gaan trekken. Maar toen ik mijn spullen wilde pakken lag ik alweer in tranen. Kon het niet. Werd gewoon boos opmezelf..wat wil ik dan!
Mijn vriend wist het ook niet meer. Hij voelde zich zo erg rot..en dat is natuurlijk logisch..want hij wordt door mij heen en weer geschommeld. Dan wil ik dit dan wil ik dat. Die avond ben ik wel naar hem toe gegaan...en gewoon lekker bij elkaar liggen zonder te praten.
Gister heb ik hem een brief geschreven. Met al mijn gevoelens. Deze brief had ik in 1 minuut geschreven..wist het zo op te schrijven. Met de beslissing dat ik mezelf rust moet geven. Nu hebben we besloten om elkaar een tijdje met rust te laten. Zodat ik tot mezelf kan komen. Vanmorgen hebben we afscheid genomen...met veel tranen.
Nu ben ik emotineel echt een wrak. Maar ben toch wel opgelucht. Kan nu voor mezelf alles op een rijtje zetten. En eens kijken of ik hem nu echt mis.
Ik mis hem nu al..maar goed..dat komt waarschijnlijk omdat ik nu echt afstand van hem moet nemen. Niet even bellen, niet even langskomen..niet even lekker knuffelen.
Ik hoop dat dit nu mij echt duidelijk geeft.
vrijdag 18 april 2008 om 14:46
quote:dingentje schreef op 16 april 2008 @ 17:37:
Nu ik samen met hem ga wonen..zie ik hoe hij 'echt' is. Kan er dan niet snel onderuit om even naar mijn eigen huisje te gaan.Wat is er mis met afstand nemen en af en toe genieten van rust? Als je relatie nu al zo slecht is dat je niet zonder die afstand kunt wordt het er met samenwonen heus niet beter op.
Nu ik samen met hem ga wonen..zie ik hoe hij 'echt' is. Kan er dan niet snel onderuit om even naar mijn eigen huisje te gaan.Wat is er mis met afstand nemen en af en toe genieten van rust? Als je relatie nu al zo slecht is dat je niet zonder die afstand kunt wordt het er met samenwonen heus niet beter op.
vrijdag 18 april 2008 om 14:49
quote:dingentje schreef op 18 april 2008 @ 13:28:
Nu hebben we besloten om elkaar een tijdje met rust te laten. Zodat ik tot mezelf kan komen. Vanmorgen hebben we afscheid genomen...met veel tranen.
Ik denk dat dat een verstandige beslissing is!
Een relatie moet een fijne aanvulling zijn op je leven, een goede relatie is geen emotionele achtbaan. In een stabiele relatie hebben beide partners respect voor elkaar. Als je elkaar ziet voel je je gelukkig en blij. Zeker de eerste jaren moet dat gevoel overheersen. Dat betekent niet dat je nooit ruzie of een verschil van mening hebt, maar de heftige en negatieve gevoelens die jij had bij jouw nog zo prille relatie klonken in mijn ogen echt erg ongezond. Erg destructief.
In een goede relatie kun je jezelf zijn. Je wordt niet gedomineerd en je hoeft je niet stil te houden omdat je vriend anders uit zijn slof schiet. Jij was al zo hard op weg om je persoonlijkheid te veranderen dat er na een jaar niks meer van je overgebleven was. In een goede relatie houd de ander van je zoals je bent en niet van een aangepaste vorm die niks met je ware identiteit te maken heeft.
Nu hebben we besloten om elkaar een tijdje met rust te laten. Zodat ik tot mezelf kan komen. Vanmorgen hebben we afscheid genomen...met veel tranen.
Ik denk dat dat een verstandige beslissing is!
Een relatie moet een fijne aanvulling zijn op je leven, een goede relatie is geen emotionele achtbaan. In een stabiele relatie hebben beide partners respect voor elkaar. Als je elkaar ziet voel je je gelukkig en blij. Zeker de eerste jaren moet dat gevoel overheersen. Dat betekent niet dat je nooit ruzie of een verschil van mening hebt, maar de heftige en negatieve gevoelens die jij had bij jouw nog zo prille relatie klonken in mijn ogen echt erg ongezond. Erg destructief.
In een goede relatie kun je jezelf zijn. Je wordt niet gedomineerd en je hoeft je niet stil te houden omdat je vriend anders uit zijn slof schiet. Jij was al zo hard op weg om je persoonlijkheid te veranderen dat er na een jaar niks meer van je overgebleven was. In een goede relatie houd de ander van je zoals je bent en niet van een aangepaste vorm die niks met je ware identiteit te maken heeft.
