Relaties
alle pijlers
Wil ik wel een relatie?? of dacht ik dat altijd maar...?
zondag 8 november 2009 om 23:57
Ik ben dertig en heb al jaaaaren geen lange relatie. Dat lag natuurlijk nooit aan mij, maar aan de mannen die niet leuk genoeg waren, of mij tot mijn spijt niet leuk genoeg vonden. Ik ben eruit dat dit onzin is. Er zit iets in mij, vrees ik, dat relaties blokkeert.
Ik weet vaak genoeg de foute man eruit te pikken: de bindingsangsthaas. Vaak maakt ie me het hof en een paar maanden later lig ik gedumpt huilend op de bank. Het zijn natuurlijk klootzakken, of toch niet? Kies ik ze onbewust uit omdat ik mij zelf helemaal niet durf te binden? En alleen maar denk dat ik dat wil, omdat ik mij tot dusverre alleen aan dit soort mannen heb willen binden.
Nu is er een man die serieus solliciteert naar mijn vriendje zijn. We delen een aantal belangrijke dingen (kunnen goed lachen, goed praten en goed seksen). Hij is slim, aantrekkelijk en we delen voor een groot deel interesses. Klinkt allemaal goed toch? Waarom vind ik 't dan toch zo ingewikkeld en neig ik heel erg om t af te kappen? Zoals niemand is ook hij niet perfect, en die imperfecties nemen in mijn hoofd grote vormen aan waar ik erg kritisch naar kijk. Dit is geen foute man, dit is iemand met een goed hart, die trouw is, die zich wil binden en graag kinderen wil. Precies wat ik ook wil en zoek. Maar waarom open ik dan dit topic en niet: ik ben zooo verliefd. Ruim een jaar geleden was ik erg verliefd op een heel foute man die me veel vedriet heeft gedaan. Maar waar ik zó voor wilde gaan. Het lijkt wel of ik dat gevoel terug wil, dat ongelooflijk heftige verliefd zijn. Nonstop op een roze wolk, leven in een droomwereld die zo echt lijkt. Belachelijk natuurlijk, dat houd je geen leven vol. Ik ben me er van bewust dat een relatie als deze, waar ik dus sinds kort in zit, in principe veel meer kans van slagen heeft. Als ik maar niet zo vol twijfels zou zitten. Of heeft het een gegronde reden en is hij 't simpelweg niet? ondanks de klik die er zeker is. Moet ik geduldig afwachten tot ik hoteldebotel ben op een normale man? Of gebeurt dat niet omdat ik zelf teveel bindingsissues heb...?
Ik verwacht geen pas klare antwoorden van jullie (mogen jullie wel geven hoor) maar misschien eerder wat inzichten hoe ik tot die antwoorden kan komen. Of misschien vrouwen die het herkennen en er toch mee hebben kunnen breken. Hoe doe je dat? Eigenlijk komt het erop neer: hoe weet je wat je juiste gevoel is, en wat is ingegeven door angsten/ projecties/ foute jeugd en daardoor rare keuzes maken?
Ik weet vaak genoeg de foute man eruit te pikken: de bindingsangsthaas. Vaak maakt ie me het hof en een paar maanden later lig ik gedumpt huilend op de bank. Het zijn natuurlijk klootzakken, of toch niet? Kies ik ze onbewust uit omdat ik mij zelf helemaal niet durf te binden? En alleen maar denk dat ik dat wil, omdat ik mij tot dusverre alleen aan dit soort mannen heb willen binden.
Nu is er een man die serieus solliciteert naar mijn vriendje zijn. We delen een aantal belangrijke dingen (kunnen goed lachen, goed praten en goed seksen). Hij is slim, aantrekkelijk en we delen voor een groot deel interesses. Klinkt allemaal goed toch? Waarom vind ik 't dan toch zo ingewikkeld en neig ik heel erg om t af te kappen? Zoals niemand is ook hij niet perfect, en die imperfecties nemen in mijn hoofd grote vormen aan waar ik erg kritisch naar kijk. Dit is geen foute man, dit is iemand met een goed hart, die trouw is, die zich wil binden en graag kinderen wil. Precies wat ik ook wil en zoek. Maar waarom open ik dan dit topic en niet: ik ben zooo verliefd. Ruim een jaar geleden was ik erg verliefd op een heel foute man die me veel vedriet heeft gedaan. Maar waar ik zó voor wilde gaan. Het lijkt wel of ik dat gevoel terug wil, dat ongelooflijk heftige verliefd zijn. Nonstop op een roze wolk, leven in een droomwereld die zo echt lijkt. Belachelijk natuurlijk, dat houd je geen leven vol. Ik ben me er van bewust dat een relatie als deze, waar ik dus sinds kort in zit, in principe veel meer kans van slagen heeft. Als ik maar niet zo vol twijfels zou zitten. Of heeft het een gegronde reden en is hij 't simpelweg niet? ondanks de klik die er zeker is. Moet ik geduldig afwachten tot ik hoteldebotel ben op een normale man? Of gebeurt dat niet omdat ik zelf teveel bindingsissues heb...?
Ik verwacht geen pas klare antwoorden van jullie (mogen jullie wel geven hoor) maar misschien eerder wat inzichten hoe ik tot die antwoorden kan komen. Of misschien vrouwen die het herkennen en er toch mee hebben kunnen breken. Hoe doe je dat? Eigenlijk komt het erop neer: hoe weet je wat je juiste gevoel is, en wat is ingegeven door angsten/ projecties/ foute jeugd en daardoor rare keuzes maken?
maandag 9 november 2009 om 00:08
herken veel in je bericht. Inmiddels ben ik er van overtuigd dat je je eigen gevoel niet moet onderschatten. Heb je bindingsangst? Dan is het gewoon nog niet de juiste persoon. Hoe ideaal hij misschien ook lijkt. Als het echt goed zit voel je dat en zijn er geen angsten die de overhand nemen denk ik. Maar helaas ben ik ook niet alwetend.
maandag 9 november 2009 om 00:08
Hoi! Ik denk wel dat je zelf het beste weet wanneer het goed zit en goed voelt. Denk ook zeker wel dat je je aangetrokken moet voelen en verliefd moet zijn. Wat ik bij mezelf merk, met mijn ex had ik best lang een lastige relatie maar aan de andere kant ook weer heel intens. Nu zit ik in een stabielere relatie en zijn er misschien iets minder vonken (het voelt meer gelijkwaardig) maar ik voel wel dat het goed zit en dat ik oud met mijn vriend wil worden. Ik deel veel meer interesses dan met mijn vorige vriend. terwijl ik misschien van mijn ex intenser heb gehouden, dat doet me nu nog wel eens twijfelen. Maar ik denk ook dat fout en lastig misschien soms wel meer aantrekt. Als je er minder voor hoeft te doen voelt het misschien allemaal wat saaier ofzo. En hoe ouder je wordt hoe kritischer je bent. Wat bij mij wel een goede graadmeter is om te kijken of ik na drie met hem in bed te hebben gelegen ik hem nog steeds leuk vind (dus niet dat je denkt iek mijn bed uit) maar goed dat is bij iedereen anders natuurlijk. En bindingsangst, tja, ik denk wel hoe langer je alleen bent hoe meer je waarde hecht aan het alleen zijn en je mensen minder snel toelaat. Maar goed, als je een keer huisje boompje beestje wil, zul je er toch aan moeten geloven ben ik bang
kijk het aan, als het leuk is is het leuk! En je hoeft ook niet meteen een beslissing te nemen! Succes!
kijk het aan, als het leuk is is het leuk! En je hoeft ook niet meteen een beslissing te nemen! Succes!
maandag 9 november 2009 om 00:16
Maar hompeltjepompeltje, wat als je dat gevoel nog nooit echt hebt gehad, alleen bij foute mannen, waarbij 't dus overduidelijk niet goed zat..?
Klopt Champagne, dat je kritischer wordt naarmate je ouder wordt. dat is ook iets wat ik heel vervelend vind. Bovendien leg ik 'meteen naast de graadmeter, en check of ik denk hier een leven mee zou kunnen doorbrengen. En dan raak ik in de war, want dan zijn er voors en tegens. Er is een positief gevoel en een twijfel gevoel. En hoe lang lig jij in bed om te checken? 3uur, 3 dagen of 3jaar
Klopt Champagne, dat je kritischer wordt naarmate je ouder wordt. dat is ook iets wat ik heel vervelend vind. Bovendien leg ik 'meteen naast de graadmeter, en check of ik denk hier een leven mee zou kunnen doorbrengen. En dan raak ik in de war, want dan zijn er voors en tegens. Er is een positief gevoel en een twijfel gevoel. En hoe lang lig jij in bed om te checken? 3uur, 3 dagen of 3jaar
maandag 9 november 2009 om 00:20
@ Laura, de inrichting van zijn huis en hoe schoon 't daar is, dat wordt heel groot, en daar twijfel ik dan over want dan denk ik waar gaat dit over?! Ook heeft hij en een licht sarcastische levenshouding, daar heb ik nu nog geen problemen mee, maar kan me wel voorstellen dat dat zou kunnen komen in de toekomst.
Als ik dit zo allemaal opschrijf heb ik 't idee dat ik steeds verde rvan m'n gevoel afdwaal en in m'n hoofd vast zit.... Hoe haal ik mezelf daar uit?
Als ik dit zo allemaal opschrijf heb ik 't idee dat ik steeds verde rvan m'n gevoel afdwaal en in m'n hoofd vast zit.... Hoe haal ik mezelf daar uit?
maandag 9 november 2009 om 00:33
quote:chickonspeed schreef op 09 november 2009 @ 00:16:
Maar hompeltjepompeltje, wat als je dat gevoel nog nooit echt hebt gehad, alleen bij foute mannen, waarbij 't dus overduidelijk niet goed zat..?Wachten tot het gevoel er wel is. Ik herken het hoor. Maar ook ik kom er elke keer weer van terug. Inderdaad een keer wel het gevoel gehad, ontdekte ik na 8 maanden dat ik te maken had met een oplichter die me zwaar in het bootje had. Nu ook weer een scharreltje, maar ook daarbij niet het gevoel dat ik meer wil. Dus... ik geef er maar aan toe. Ik heb de afgelopen tijd ook gemerkt dat zodra ik in een relatie twijfels krijg deze achteraf altijd gegrond bleken. Dus... ik vertrouw op mijn gevoel. Maar geef toe, het is lastig allemaal.
Maar hompeltjepompeltje, wat als je dat gevoel nog nooit echt hebt gehad, alleen bij foute mannen, waarbij 't dus overduidelijk niet goed zat..?Wachten tot het gevoel er wel is. Ik herken het hoor. Maar ook ik kom er elke keer weer van terug. Inderdaad een keer wel het gevoel gehad, ontdekte ik na 8 maanden dat ik te maken had met een oplichter die me zwaar in het bootje had. Nu ook weer een scharreltje, maar ook daarbij niet het gevoel dat ik meer wil. Dus... ik geef er maar aan toe. Ik heb de afgelopen tijd ook gemerkt dat zodra ik in een relatie twijfels krijg deze achteraf altijd gegrond bleken. Dus... ik vertrouw op mijn gevoel. Maar geef toe, het is lastig allemaal.
maandag 9 november 2009 om 03:46
Ik dacht vroeger ook altijd dat ik 'n relatie wilde, maar ik denk dat dat grotendeels is ingeprent door de maatschappij omdat een relatie hebben 'datgene is wat je doet'. Als ik diep in m'n hart kijk weet ik inmiddels dat ik er niet echt 't type voor ben, heb teveel alleentijd nodig en voel me ook zonder 'n man aan mijn zijde compleet.
maandag 9 november 2009 om 06:36
quote:hompeltjepompeltje schreef op 09 november 2009 @ 00:08:
herken veel in je bericht. Inmiddels ben ik er van overtuigd dat je je eigen gevoel niet moet onderschatten. Heb je bindingsangst? Dan is het gewoon nog niet de juiste persoon. Hoe ideaal hij misschien ook lijkt. Als het echt goed zit voel je dat en zijn er geen angsten die de overhand nemen denk ik. Maar helaas ben ik ook niet alwetend.hier ben ik het niet helemaal mee eens$$. Als je bindingsangst hebtm, is het ook goed om je te realiseren dat je dit bij een volgende ook tegenkomt. Bindingsangst verdwijnt niet. Dus waarom nu niet aangaan? Je kunt er nu ook achterkomen hoe het bij jou zit en daarin groeien (en n geweldig leuk iemand ontmoeten).
herken veel in je bericht. Inmiddels ben ik er van overtuigd dat je je eigen gevoel niet moet onderschatten. Heb je bindingsangst? Dan is het gewoon nog niet de juiste persoon. Hoe ideaal hij misschien ook lijkt. Als het echt goed zit voel je dat en zijn er geen angsten die de overhand nemen denk ik. Maar helaas ben ik ook niet alwetend.hier ben ik het niet helemaal mee eens$$. Als je bindingsangst hebtm, is het ook goed om je te realiseren dat je dit bij een volgende ook tegenkomt. Bindingsangst verdwijnt niet. Dus waarom nu niet aangaan? Je kunt er nu ook achterkomen hoe het bij jou zit en daarin groeien (en n geweldig leuk iemand ontmoeten).
maandag 9 november 2009 om 06:38
quote:chickonspeed schreef op 09 november 2009 @ 00:20:
@ Laura, de inrichting van zijn huis en hoe schoon 't daar is, dat wordt heel groot, en daar twijfel ik dan over want dan denk ik waar gaat dit over?! Ook heeft hij en een licht sarcastische levenshouding, daar heb ik nu nog geen problemen mee, maar kan me wel voorstellen dat dat zou kunnen komen in de toekomst.
Als ik dit zo allemaal opschrijf heb ik 't idee dat ik steeds verde rvan m'n gevoel afdwaal en in m'n hoofd vast zit.... Hoe haal ik mezelf daar uit?hoe voel je je in zijn huis? En wat zijn sarcasme betreft, zal de volgende bij wijze van spreken niet weer te flauw zijn, of wat anders? Alleen jij weet t. Misschien ook eens met iemand gaan praten?
@ Laura, de inrichting van zijn huis en hoe schoon 't daar is, dat wordt heel groot, en daar twijfel ik dan over want dan denk ik waar gaat dit over?! Ook heeft hij en een licht sarcastische levenshouding, daar heb ik nu nog geen problemen mee, maar kan me wel voorstellen dat dat zou kunnen komen in de toekomst.
Als ik dit zo allemaal opschrijf heb ik 't idee dat ik steeds verde rvan m'n gevoel afdwaal en in m'n hoofd vast zit.... Hoe haal ik mezelf daar uit?hoe voel je je in zijn huis? En wat zijn sarcasme betreft, zal de volgende bij wijze van spreken niet weer te flauw zijn, of wat anders? Alleen jij weet t. Misschien ook eens met iemand gaan praten?
maandag 9 november 2009 om 06:44
quote:Marahbloem schreef op 09 november 2009 @ 06:36:
[...]
hier ben ik het niet helemaal mee eens$$. Als je bindingsangst hebtm, is het ook goed om je te realiseren dat je dit bij een volgende ook tegenkomt. Bindingsangst verdwijnt niet. Dus waarom nu niet aangaan? Je kunt er nu ook achterkomen hoe het bij jou zit en daarin groeien (en n geweldig leuk iemand ontmoeten).Misschien worden dingen ook wel ten onrechte aangezien voor bindingsangst.
[...]
hier ben ik het niet helemaal mee eens$$. Als je bindingsangst hebtm, is het ook goed om je te realiseren dat je dit bij een volgende ook tegenkomt. Bindingsangst verdwijnt niet. Dus waarom nu niet aangaan? Je kunt er nu ook achterkomen hoe het bij jou zit en daarin groeien (en n geweldig leuk iemand ontmoeten).Misschien worden dingen ook wel ten onrechte aangezien voor bindingsangst.
maandag 9 november 2009 om 07:16
Vrees dat ik ook een vorm van bindingsangst heb... Maar dan wel bindingsangst met de verkeerde man. Ben ook al tegen heel wat niet-geschikte-kandidaten-voor-mij aangelopen. En ben ik dan weer eens stapelverliefd op iemand, dan is hij diegene die het weer uitmaakt.
Pasgeleden vroeg iemand aan mij, wil jij eigenlijk überhaupt wel een relatie? Na lang nadenken zei ik: Ja, maar wel met de juiste man en niet zomaar met iemand om maar met iemand samen te zijn en omdat ik anders misschien wel 'over' blijf.
@Chickonspeed: Je hebt toch geen haast? Kijk de dingen aan.
Een geweldige man ontmoeten is 1 ding, vervolgens kijken of jullie bij elkaar passen is het volgende ding. En daar heb je tijd voor nodig. Het moet goed blijven voelen. Misschien hebben jullie het nu helemaal leuk, en denk je over een paar maanden, nou nee, hij is het toch niet. Prima toch?
Ik ben allergisch voor mannen die mij in no-time in een bepaalde situatie willen duwen. Why the rush?
Easy does it!
Succes, ik hoop voor je dat het heel leuk wordt...
Pasgeleden vroeg iemand aan mij, wil jij eigenlijk überhaupt wel een relatie? Na lang nadenken zei ik: Ja, maar wel met de juiste man en niet zomaar met iemand om maar met iemand samen te zijn en omdat ik anders misschien wel 'over' blijf.
@Chickonspeed: Je hebt toch geen haast? Kijk de dingen aan.
Een geweldige man ontmoeten is 1 ding, vervolgens kijken of jullie bij elkaar passen is het volgende ding. En daar heb je tijd voor nodig. Het moet goed blijven voelen. Misschien hebben jullie het nu helemaal leuk, en denk je over een paar maanden, nou nee, hij is het toch niet. Prima toch?
Ik ben allergisch voor mannen die mij in no-time in een bepaalde situatie willen duwen. Why the rush?
Easy does it!
Succes, ik hoop voor je dat het heel leuk wordt...
maandag 9 november 2009 om 09:45
je trekt ook bep. types aan als je bang bent voor n vaste relatie, onbereikbaar of zoals dat zo mooi heet 'emotional unavailable'
Pluk het geluk in de liefde is trouwens n fijn boek over het onderwerp relatie/met wie/hoe etc.
Ik vond goede kandidaten saai maar je hebt er wel een stabielere relatie mee dan met n mede-bindingsangstig type.
Pluk het geluk in de liefde is trouwens n fijn boek over het onderwerp relatie/met wie/hoe etc.
Ik vond goede kandidaten saai maar je hebt er wel een stabielere relatie mee dan met n mede-bindingsangstig type.
maandag 9 november 2009 om 09:53
Hi chickonspeed,
Voordat ik mijn huidige vriend leerde kennen ben ik ook op veel foute jongens gevallen. Ik herken wel wat je zegt over foute jongens, ik merkte bij mezelf wel dat die foute jongens 'een vlucht' waren, om maar niet bij mezelf stil te staan/niet een echte relatie aan te hoeven gaan/spanning op te zoeken/...
Mijn huidige vriend is ontzettend lief, niks fouts aan (gelukkig). Nu, na twee jaar ben ik nog steeds verliefd op hem, nog steeds een roze wolk, en vanaf het eerste moment een klik, vonken etc (dus niet fout hoeft niet te betekenen geen passie, integendeel..).
Maar.. in het begin had ik het ook even moeilijk met twijfels etc, en dat kwam (achteraf gezien) echt uit angst om me open te stellen en dan misschien hard gekwetst te worden, maar ook omdat ik het gevoel had er nog niet aan toe te zijn en ik hem niet wilde belasten met mijn problemen.. toen ik dat aan hem aangaf zei hij dat hij niets liever wilde dan er voor mij zijn, ookal ging het op dat moment niet super met me.
In ieder geval, ik heb me over die drempel heen getild en daar ben ik nu nog iedere dag blij om.
Het hoeft met jouw man op dit moment natuurlijk niet hetzelfde te zijn: misschien past hij wel echt niet genoeg bij je en is er niet genoeg 'chemistry', maar aan de andere kant, misschien ook wel: geef het een kans.
Voordat ik mijn huidige vriend leerde kennen ben ik ook op veel foute jongens gevallen. Ik herken wel wat je zegt over foute jongens, ik merkte bij mezelf wel dat die foute jongens 'een vlucht' waren, om maar niet bij mezelf stil te staan/niet een echte relatie aan te hoeven gaan/spanning op te zoeken/...
Mijn huidige vriend is ontzettend lief, niks fouts aan (gelukkig). Nu, na twee jaar ben ik nog steeds verliefd op hem, nog steeds een roze wolk, en vanaf het eerste moment een klik, vonken etc (dus niet fout hoeft niet te betekenen geen passie, integendeel..).
Maar.. in het begin had ik het ook even moeilijk met twijfels etc, en dat kwam (achteraf gezien) echt uit angst om me open te stellen en dan misschien hard gekwetst te worden, maar ook omdat ik het gevoel had er nog niet aan toe te zijn en ik hem niet wilde belasten met mijn problemen.. toen ik dat aan hem aangaf zei hij dat hij niets liever wilde dan er voor mij zijn, ookal ging het op dat moment niet super met me.
In ieder geval, ik heb me over die drempel heen getild en daar ben ik nu nog iedere dag blij om.
Het hoeft met jouw man op dit moment natuurlijk niet hetzelfde te zijn: misschien past hij wel echt niet genoeg bij je en is er niet genoeg 'chemistry', maar aan de andere kant, misschien ook wel: geef het een kans.
maandag 9 november 2009 om 10:52
Ik denk ook dat het belangrijk is dat beide neuzen dezelfde richting op staan, wat toekomst en interesses betreft. Maar de chemistry is ook belangrijk. Je moet wel trots op hem kunnen zijn en denken "das de mijne". Voor mij persoonlijk ook liever een relatie als ik hem echt leuk vind, dan een relatie om bang te zijn dat ik overblijf. Er zijn in ieder geval genoeg leuke mannen van boven de 30.
maandag 9 november 2009 om 11:22
Wat een eerlijk verhaal! Ik herken veel in je verhaal van mijn beste vriendin. Alleen zij verwoordt het niet zo mooi als jij.
Zo eerlijk als je bent, moet het goedkomen met je.
Als ik je mag adviseren? Geniet van hem, hoe leuk het met hem is, ga geen plannen maken voor de toekomst, geniet van het heden. En voor je er erg in hebt ben je al 13 jaar samen, 9 jaar getrouwd en 1 kind rijker! En is het nog steeds zeer geregeld leuk samen!
Zo eerlijk als je bent, moet het goedkomen met je.
Als ik je mag adviseren? Geniet van hem, hoe leuk het met hem is, ga geen plannen maken voor de toekomst, geniet van het heden. En voor je er erg in hebt ben je al 13 jaar samen, 9 jaar getrouwd en 1 kind rijker! En is het nog steeds zeer geregeld leuk samen!
Volg je hart. Dat klopt.
maandag 9 november 2009 om 11:46
Zoals ik het pas aan een vriendin uitlegde: ik ben een aantal keer halsoverkop-onbereikbaar-indeknoop verliefd geweest, ook op foute mannen. En het werkte niet.
Het leven met zo'n spannende vent lijkt enorm interessant, er gebeurt altijd wel wat, je kakt niet in en elke dag is een nieuwe verrassing. Het lijkt wel een film... Maar ook vreet het energie, heb je er veel verdriet van en nooit eens een rustig, zeker gevoel.
Toen kwam Frahiman in beeld. Geen liefde op het eerste gezicht, maar na een half jaar op een avond toch ineens raak! Geen spetterend vuur, maar wel passie en vonken. En na bijna vijf jaar ben ik nog steeds erg gelukkig met hem. Ja, het leven is niet elke dag anders', we zijn soms lekker ingekakt met z'n tweeen, maar da's ineens helemaal prima! Het heeft overigens wel een paar keer flinke twijfels gekost, maar dat bleek achteraf (nu) angst voor commitment. Ik ben blij dat ik heb doorgezet!
Het leven met zo'n spannende vent lijkt enorm interessant, er gebeurt altijd wel wat, je kakt niet in en elke dag is een nieuwe verrassing. Het lijkt wel een film... Maar ook vreet het energie, heb je er veel verdriet van en nooit eens een rustig, zeker gevoel.
Toen kwam Frahiman in beeld. Geen liefde op het eerste gezicht, maar na een half jaar op een avond toch ineens raak! Geen spetterend vuur, maar wel passie en vonken. En na bijna vijf jaar ben ik nog steeds erg gelukkig met hem. Ja, het leven is niet elke dag anders', we zijn soms lekker ingekakt met z'n tweeen, maar da's ineens helemaal prima! Het heeft overigens wel een paar keer flinke twijfels gekost, maar dat bleek achteraf (nu) angst voor commitment. Ik ben blij dat ik heb doorgezet!
maandag 9 november 2009 om 11:51
herkenbaar .. feest van herkenning..
Vraag mij regelmatig het zelfde af..
Ook altijd mannen gehad die emotioneel onbereikbaar waren , maar waarschijnlijk was ik zelf precies zo in die tijd..
De rustige types , de betrouwbare types zag ik nooit staan.
En had ik er wel 1 , dan was daar weer iets anders mee aan de hand (bv jaloezie/wantrouwen naar mij toe) of ik ging 3001 redenen zoeken om hem maar niet meer leuk te vinden. (en dan ook de idiootste smoezen als : hij komt raar klaar , hij heeft een rommelig huis, heeft geen rijbewijs kortom echt idiote smoezen)
Ik loop eigenlijk al een jaar te kloten met een man , aantrekken/afstoten.. Hij is geweldig , lief , leuk , betrouwbaar , eigenlijk alles wat ik wil en zoek in een goede stabiele relatie. Oke het is niet mijn droomman qua uiterlijk.
Maar doet dat er nou echt toe ? Hij is niet lelijk , maar hij is ook geen bradpitt .. Maar wil ik wel een man met een bradpitt uiterlijk ?
Het is toch veel belangrijker om een man te hebben die je alle liefde geeft die je nodig hebt , die je in goede en in slechte tijden steunt , die er voor je is wanneer je dat nodig hebt etc etc.
Ik heb altijd gezegd , ik ga voor ware liefde en zolang dat niet op mijn pad komt blijf ik wel single..
Alles of niets , maar is dat *alles* misschien niet gewoon te veel gevraagd ? Heb ik niet teveel de bold and the beautiful gekeken ? Leef ik niet teveel in een sprookjes wereld ?
Vraag mij regelmatig het zelfde af..
Ook altijd mannen gehad die emotioneel onbereikbaar waren , maar waarschijnlijk was ik zelf precies zo in die tijd..
De rustige types , de betrouwbare types zag ik nooit staan.
En had ik er wel 1 , dan was daar weer iets anders mee aan de hand (bv jaloezie/wantrouwen naar mij toe) of ik ging 3001 redenen zoeken om hem maar niet meer leuk te vinden. (en dan ook de idiootste smoezen als : hij komt raar klaar , hij heeft een rommelig huis, heeft geen rijbewijs kortom echt idiote smoezen)
Ik loop eigenlijk al een jaar te kloten met een man , aantrekken/afstoten.. Hij is geweldig , lief , leuk , betrouwbaar , eigenlijk alles wat ik wil en zoek in een goede stabiele relatie. Oke het is niet mijn droomman qua uiterlijk.
Maar doet dat er nou echt toe ? Hij is niet lelijk , maar hij is ook geen bradpitt .. Maar wil ik wel een man met een bradpitt uiterlijk ?
Het is toch veel belangrijker om een man te hebben die je alle liefde geeft die je nodig hebt , die je in goede en in slechte tijden steunt , die er voor je is wanneer je dat nodig hebt etc etc.
Ik heb altijd gezegd , ik ga voor ware liefde en zolang dat niet op mijn pad komt blijf ik wel single..
Alles of niets , maar is dat *alles* misschien niet gewoon te veel gevraagd ? Heb ik niet teveel de bold and the beautiful gekeken ? Leef ik niet teveel in een sprookjes wereld ?
maandag 9 november 2009 om 11:57
Ik zou gaan voor de man waar je normaal niet voor valt en doorbijten, alles doen om het goed te laten gaan. Je hebt niets aan die foute mannen. Blijkbaar is er iets dat je hebt op te lossen waarmee dit type te maken heeft maar je bespaard je een hele hoop ellende en je beste jaren door te gaan voor het totaal tegenovergestelde van een foute man. Wie zit er nou te wachten op een foute man???
maandag 9 november 2009 om 12:00
als mijn vriend n brandwond/ongeluk met zijn gezicht krijgt hou ik even veel van hem en dat is andersom ook zo, met minder neem ik geen genoegen meer, kan me niet meer schelen wat andere mensen denken wat we in elkaar zien (qua uiterlijk zijn we n apart stel, hij kleiner, jonger, ik dik etc.)
Zo'n suffe kreet van n RP profiel maar dr zit wat in: 'de ware is niet diegene die aan al je eisen voldoet maar diegene voor wie je al je eisen laat varen'
Zo'n suffe kreet van n RP profiel maar dr zit wat in: 'de ware is niet diegene die aan al je eisen voldoet maar diegene voor wie je al je eisen laat varen'
maandag 9 november 2009 om 12:00
Voor de duidelijkheid, weet je waar ik op val?
Begint al meteen heel fout: Breed, kaal, goaty, snel, populair, hip.... Het perfecte recept voor een foute man!!!
Nu ben ik getrouwd met iemand die dat allemaal is, toevallig bleek hij geen foute man te zijn toen ik hem goed leerde kennen. Zijn al 8 jaar getrouwd en hebben twee kinderen.... plus, een heks van een schoonmoeder.
Begint al meteen heel fout: Breed, kaal, goaty, snel, populair, hip.... Het perfecte recept voor een foute man!!!
Nu ben ik getrouwd met iemand die dat allemaal is, toevallig bleek hij geen foute man te zijn toen ik hem goed leerde kennen. Zijn al 8 jaar getrouwd en hebben twee kinderen.... plus, een heks van een schoonmoeder.
maandag 9 november 2009 om 13:38
Wat fijn al jullie reacties.
Dankje Pink
Zespri wat jij schrijft herken ik heel erg. Ik vind het alleen zo moeilijk te bepalen wanneer ik idiote dingen verzin om me maar niet te hoeven binden, of dat 't echt dingen zijn waar ik niet mee wil leven. Ook ik heb zoiets van alles of niets. Helemaal nu ik niets helemaal niet meer zo erg vind. Aan de andere kant geniet ik ook van het samen zijn. Zoals gisteren bijvoorbeeld een hele fijne en gezellige zondag gehad, is toch anders in je eentje, ook al vermaak ik me prima alleen.
Ik heb ooit een lange relatie gehad waar de vonken niet vanaf sprongen. Dat heb ik uitgemaakt omdat ik dat ook wilde mee maken in mijn leven. Ik heb het inmiddels meerdere keren meegemaakt en me heerlijk on top off the world door gevoeld. Maar ben er nooit langdurig gelukkig door geworden. Als ik terug kijk op die niet zo vonkerige relatie, het was wel erg warm en veilig, ik heb er zeker van genoten, en ik zou in de toekomst graag weer zoiets willen. Zeker om een gezin mee te stichten, dat wil je toch niet met een man die zich niet volledig aan je wilt binden, die vreemd zal gaan en z'n vrijheid niet wil opgeven.
Maar inmiddels ben ik zo lang alleen dat ik 't ergens ook wel prima vind. Ik heb heel lang een man gemist, heb gezocht naar de liefde. Doordat t maar niet kwam geaccepteerd dat ik alleen ben. Nu vind ik 't alleen zijn best heel fijn en weet ik niet meer of ik 't wel wil opgeven. Helemaal niet als het dus niet perfect is. En daar wringt de schoen want niets is natuurlijk perfect. Het feit dat dat huis van hem niet zo geweldig is is ook niet iets wat niet te veranderen valt. Heb ooit eerder een vriendje gehad waarbij dat zo was en samen maakten we er best een fijn plekje van. Inmiddels ben ik veel ouder, en ook een stuk kritischer. Misschien wel verwend. Mijn laatste 'vriendje' was op het oog een perfecte man, hij had bijv ook een prachtig huis, maar ik vond het allemaal maar oppervlakkig, dus hield het op. Deze man doet me wel wat, maar ik kan het (nog) niet verliefdheid noemen.
Frahim, ook hier geen spetterend vuur, maar het is idd ook niet compleet passieloos.
Na het lezen van al deze berichten en bij mezelf te raden gaan kom ik weer uit bij iets wat ik al veel vaker heb gedacht. Liefde is een keuze. Of geldt dat alleen voor mensen die de ware nog niet hebben ontmoet? Als ik een relatie wil en er komt iemand voorbij met wie het klikt en die aan een aantal belangrijk voorwaarden voldoet daar niet gewoon voor kiezen? Ik heb misschien ook teveel romantische films gekeken.... Als ik dan oude Woody Allen films kijk die allemaal gaan over moeizame liefdes en getwijfel en gehop van de één naar de ander herken ik zoveel. Misschien is dat het echte leven. Hoewel ik van Spagetthi ook lees dat je járen op een roze wolk kan verkeren. Maar misschien is dat niet voor iedereen weg gelegd, zeker niet voor twijfelaars als mijzelf.
Sja, ik vind het fijn alleen, hoef er dus misschien niet eens iemand bij. Aan de andere kant is een leven alleen toch ook verdomde eenzaam? Je groeit toch ook door je relaties?
Het meest wijze heb ik ook gelezen (van Quinty dacht ik?), doe 't rustig aan en kijk hoe het loopt. Zo waar! Tegelijkertijd is dit een patroon dat ik bij mezelf terug zie keren... Misschien Pluk het geluk in de liefde idd maar eens aanschaffen
Dankje Pink
Zespri wat jij schrijft herken ik heel erg. Ik vind het alleen zo moeilijk te bepalen wanneer ik idiote dingen verzin om me maar niet te hoeven binden, of dat 't echt dingen zijn waar ik niet mee wil leven. Ook ik heb zoiets van alles of niets. Helemaal nu ik niets helemaal niet meer zo erg vind. Aan de andere kant geniet ik ook van het samen zijn. Zoals gisteren bijvoorbeeld een hele fijne en gezellige zondag gehad, is toch anders in je eentje, ook al vermaak ik me prima alleen.
Ik heb ooit een lange relatie gehad waar de vonken niet vanaf sprongen. Dat heb ik uitgemaakt omdat ik dat ook wilde mee maken in mijn leven. Ik heb het inmiddels meerdere keren meegemaakt en me heerlijk on top off the world door gevoeld. Maar ben er nooit langdurig gelukkig door geworden. Als ik terug kijk op die niet zo vonkerige relatie, het was wel erg warm en veilig, ik heb er zeker van genoten, en ik zou in de toekomst graag weer zoiets willen. Zeker om een gezin mee te stichten, dat wil je toch niet met een man die zich niet volledig aan je wilt binden, die vreemd zal gaan en z'n vrijheid niet wil opgeven.
Maar inmiddels ben ik zo lang alleen dat ik 't ergens ook wel prima vind. Ik heb heel lang een man gemist, heb gezocht naar de liefde. Doordat t maar niet kwam geaccepteerd dat ik alleen ben. Nu vind ik 't alleen zijn best heel fijn en weet ik niet meer of ik 't wel wil opgeven. Helemaal niet als het dus niet perfect is. En daar wringt de schoen want niets is natuurlijk perfect. Het feit dat dat huis van hem niet zo geweldig is is ook niet iets wat niet te veranderen valt. Heb ooit eerder een vriendje gehad waarbij dat zo was en samen maakten we er best een fijn plekje van. Inmiddels ben ik veel ouder, en ook een stuk kritischer. Misschien wel verwend. Mijn laatste 'vriendje' was op het oog een perfecte man, hij had bijv ook een prachtig huis, maar ik vond het allemaal maar oppervlakkig, dus hield het op. Deze man doet me wel wat, maar ik kan het (nog) niet verliefdheid noemen.
Frahim, ook hier geen spetterend vuur, maar het is idd ook niet compleet passieloos.
Na het lezen van al deze berichten en bij mezelf te raden gaan kom ik weer uit bij iets wat ik al veel vaker heb gedacht. Liefde is een keuze. Of geldt dat alleen voor mensen die de ware nog niet hebben ontmoet? Als ik een relatie wil en er komt iemand voorbij met wie het klikt en die aan een aantal belangrijk voorwaarden voldoet daar niet gewoon voor kiezen? Ik heb misschien ook teveel romantische films gekeken.... Als ik dan oude Woody Allen films kijk die allemaal gaan over moeizame liefdes en getwijfel en gehop van de één naar de ander herken ik zoveel. Misschien is dat het echte leven. Hoewel ik van Spagetthi ook lees dat je járen op een roze wolk kan verkeren. Maar misschien is dat niet voor iedereen weg gelegd, zeker niet voor twijfelaars als mijzelf.
Sja, ik vind het fijn alleen, hoef er dus misschien niet eens iemand bij. Aan de andere kant is een leven alleen toch ook verdomde eenzaam? Je groeit toch ook door je relaties?
Het meest wijze heb ik ook gelezen (van Quinty dacht ik?), doe 't rustig aan en kijk hoe het loopt. Zo waar! Tegelijkertijd is dit een patroon dat ik bij mezelf terug zie keren... Misschien Pluk het geluk in de liefde idd maar eens aanschaffen
