Seks
alle pijlers
Laag libido partner, hoe ga ik daarmee om?
zondag 17 maart 2013 19:15
Hallo allemaal,
Hier is iedereen welkom om te praten over het (langdurig) lage of afwezige libido van je partner.
Dit probleem kan een groot issue zijn binnen de relatie.
Waar loop je tegenaan? Hoe ga je ermee om? Wil je ervaringen delen, van je af huilen of even lekker "zeuren"?
Schrijf het hier van je af!
Dit topic is een vervolg op Depressief door laag libido vriend
Dat topic heeft inmiddels de 3000 postings bereikt.
Er valt blijkbaar zoveel over te schrijven dat dit deel niet specifiek over één persoon gaat, maar over iedereen die hier tegenaan loopt.
Voor iedereen die het eerste topic nog niet heeft gelezen:
Ik heb zelf niet meer met het probleem te maken, maar schrijf hier wel mee om mijn ervaringen te delen. Er is behoefte aan een deel twee, dus bij deze heb ik deze geopend.
Hier is iedereen welkom om te praten over het (langdurig) lage of afwezige libido van je partner.
Dit probleem kan een groot issue zijn binnen de relatie.
Waar loop je tegenaan? Hoe ga je ermee om? Wil je ervaringen delen, van je af huilen of even lekker "zeuren"?
Schrijf het hier van je af!
Dit topic is een vervolg op Depressief door laag libido vriend
Dat topic heeft inmiddels de 3000 postings bereikt.
Er valt blijkbaar zoveel over te schrijven dat dit deel niet specifiek over één persoon gaat, maar over iedereen die hier tegenaan loopt.
Voor iedereen die het eerste topic nog niet heeft gelezen:
Ik heb zelf niet meer met het probleem te maken, maar schrijf hier wel mee om mijn ervaringen te delen. Er is behoefte aan een deel twee, dus bij deze heb ik deze geopend.
maandag 24 juli 2017 12:03
cygnus: als zij niet ziet wat je wel gedaan hebt en wel ziet wat je niet gedaan hebt, dan lijkt het mij toe, dat ze probeert om een soort machtspositie neer te zetten. Het moet gaan zoals zij het wil en anders niet. Dergelijke onbuigzaamheid zet zich uiteraard voort in de slaapkamer en ik denk ook niet dat dit snel op te lossen is, als het zich al oplost.
In zo'n geval zou ik zeggen: werk niet aan de relatie, maar aan jezelf. Je geeft aan dat je wilt dat het jou niet zoveel doet. Je kan niet alles veranderen, maar sommige dingen wel.Als jij gaat groeien zijn er twee mogelijkheden: of ze groeit met je mee, of jij groeit boven haar uit. Daar zullen consequenties aan zitten. Kortom: ik zou zelf hulp zoeken bij een psycholoog, voor mijzelf. Los van haar. Het seksuele is hier een uitvloeisel van een dieper geworteld probleem, een dynamiek tussen jullie die zich niet zomaar even laat oplossen. Daarom: verander dat wat in je macht ligt en laat liggen wat net buiten je bereik is.
In zo'n geval zou ik zeggen: werk niet aan de relatie, maar aan jezelf. Je geeft aan dat je wilt dat het jou niet zoveel doet. Je kan niet alles veranderen, maar sommige dingen wel.Als jij gaat groeien zijn er twee mogelijkheden: of ze groeit met je mee, of jij groeit boven haar uit. Daar zullen consequenties aan zitten. Kortom: ik zou zelf hulp zoeken bij een psycholoog, voor mijzelf. Los van haar. Het seksuele is hier een uitvloeisel van een dieper geworteld probleem, een dynamiek tussen jullie die zich niet zomaar even laat oplossen. Daarom: verander dat wat in je macht ligt en laat liggen wat net buiten je bereik is.
dinsdag 25 juli 2017 04:16
Je hebt gelijk hoor Meiroosje. Natuurlijk is het allemaal een machtsspelletje. Dat is voor mij wel heel duidelijk.Meiroosje schreef: ↑24-07-2017 12:03cygnus: als zij niet ziet wat je wel gedaan hebt en wel ziet wat je niet gedaan hebt, dan lijkt het mij toe, dat ze probeert om een soort machtspositie neer te zetten. Het moet gaan zoals zij het wil en anders niet. Dergelijke onbuigzaamheid zet zich uiteraard voort in de slaapkamer en ik denk ook niet dat dit snel op te lossen is, als het zich al oplost.
Dan toch iets over de achtergrond: ik heb een behoorlijk goede baan, maar ben daardoor wel veel weg van huis, gemiddeld 3 dagen per week. Het feit dat ik én niet altijd thuis ben én alle rekeningen betaal én bovendien een 'high profile' baan heb geeft mij de indruk dat mijn vrouw me 'met beide benen op de grond' wil houden. Op zich niet erg, maar het schiet wel eens door en dan wordt het inderdaad een machtsspel: ik mag tijdens werk zeggen wat ik wil, maar thuis niet. Het druist in tegen mijn idee van een goede relatie, namelijk op basis van gelijkheid. Op deze manier gaat dat niet lukken. En ja, dat zet zich zeker ook door in de slaapkamer...
Jouw suggestie om aan mezelf te werken om te groeien, is natuurlijk wel een goede, maar ik zie daar wel wat puntjes. Als ik boven haar uitgroei, wil ik de consequenties dan wel aanvaarden? En waar moet ik mijn eigen groei dan in gaan zoeken? Ik wil gewoon een solide relatie waarbij seks ook niet alleen maar een gunst van haar aan mij is. Daarvoor zullen we toch allebei naar de psych moeten gaan, maar dat is na een mislukte relatietherapie niet een reeële optie.
Maar aan de andere kant: in hoeveel relaties zou het machtsspel niet een rol spelen? Ik doe daar zelf niet aan mee, maar misschien zou ik dat juist wel moeten doen?
Fate is just the weight of circumstances
dinsdag 25 juli 2017 08:21
cygnus: ik alleen voor mezelf spreken. Machtsspelletjes is iets wat ik absoluut niet wil. ik wil gelijkheid. Aan jezelf werken wil in mijn geval zeggen: wat doet het met je? waarom is het verschil in machtspositie zo belangrijk voor je? Er zijn per slot van rekening relaties die juist gedijen bij een groot (machts)verschil. Waarom wil je zo graag die gelijkheid?(vraag aan mij dus, niet aan jou)
Waar jouw groei zit, weet ik niet. Ik weet alleen waar mijn groei in zit: in zelfacceptatie. Ik ga dan ook alleen naar mijn psychologe, het draait namelijk niet meer om hem of om seks. Het draait om mij. Dat is dus een wezenlijke verschuiving.
Met het loslaten van de wens tot seks met mijn man heb ik een belangrijk wapen bij hem weggenomen. Hij kan mij niet meer raken daarmee. De ongelijke relatie had wel tot gevolg dat ik een totaal verstoord zelfbeeld heb gekregen, iets waar ik nu dus aan werk.
Op het moment dat je de wapens wegneemt, valt er ook geen macht meer uit te oefenen. Er ontstaat dan een nieuwe dynamiek in de relatie. Inderdaad kan dat leiden tot een echtscheiding, omdat de ander niet kan volgen. En ja, dat is een zware beslissing. Zeker met kinderen. Ik zeg altijd maar: er zijn in dit soort gevallen nooit goede of verkeerde keuzes, hooguit andere keuzes (noodsituaties uitgesloten bijv. bij mishandeling)
Waar jouw groei zit, weet ik niet. Ik weet alleen waar mijn groei in zit: in zelfacceptatie. Ik ga dan ook alleen naar mijn psychologe, het draait namelijk niet meer om hem of om seks. Het draait om mij. Dat is dus een wezenlijke verschuiving.
Met het loslaten van de wens tot seks met mijn man heb ik een belangrijk wapen bij hem weggenomen. Hij kan mij niet meer raken daarmee. De ongelijke relatie had wel tot gevolg dat ik een totaal verstoord zelfbeeld heb gekregen, iets waar ik nu dus aan werk.
Op het moment dat je de wapens wegneemt, valt er ook geen macht meer uit te oefenen. Er ontstaat dan een nieuwe dynamiek in de relatie. Inderdaad kan dat leiden tot een echtscheiding, omdat de ander niet kan volgen. En ja, dat is een zware beslissing. Zeker met kinderen. Ik zeg altijd maar: er zijn in dit soort gevallen nooit goede of verkeerde keuzes, hooguit andere keuzes (noodsituaties uitgesloten bijv. bij mishandeling)
dinsdag 25 juli 2017 13:32
Jemig ik vind dat echt niet aardig van haar hoor. Ik snap niet waarom. Is dat een karaktertrek of is ze gewoon ook ongelukkig in jullie relatie?cygnus schreef: ↑24-07-2017 02:09Wat ik begrijp uit jouw post is dat je dus wel positief aankijkt tegen EMDR. Ik overweeg het om beter om te kunnen gaan met mijn pestverleden. Vandaar mijn interesse.
Maar even over jouw vraag of mijn vrouw verder begripvol is, dan bedoel je denk ik andere vlakken dan seks. Nou ja , soms wel en vaak ook niet. We hebben net een soort van ruzie gehad omdat zij thuis kwam van een dag werken en het wasvouwen nog net niet klaar was, was er net mee bezig. Wel 2 uur lang de oprijlaan schoongespoten (met de Kärcher hoor!). Dat was helemaal fout. Ik druk bezig geweest, maar volgens haar met net de verkeerde prioriteit. Klein bier? Zeker, maar wel weer 1,5 dag spanning. Nee, begrip wil ik dat niet noemen, eerder kleine huishoudelijke irritaties, maar geen leuke sfeer en dus ook daar weinig begrip. Ik trek me dat veel te veel aan, wat zij weer niet leuk vindt. Ik denk dan, wat wil je dan? Dat ik mijn eigen prio's stel of precies doe wat jij wilt maar niet uitspreekt? Heeft dat invloed op onze relatie in het algemeen en ons seksleven in het bijzonder? Voor mij in ieder geval wel, want als ik alleen maar de kop-van-jut ben wordt ik ook niet erg opgewonden... Om van gelukkig zijn maar even helemaal niet te spreken.
Het gaat nergens over, en toch beïnvloedt het mij enorm. Ik zou graag willen dat dit soort irritaties mij minder zouden doen, dat ik gewoon als aso-vent zou kunnen zeggen: kop dicht trut. Maar helaas zit ik niet zo in elkaar en raakt het mij wel.
Er zitten hier veel meer aspecten aan dan ik hier zo snel even kan uitleggen, maar begrip zou ik het niet willen noemen nee...
Misschien is het wel eens goed om op je strepen te staan als een 'aso vent'. Misschien vinden andere dat ik iets heel geks zeg hoor (vertel het me gerust) Maar even aangeven dat jij niet alles pikt moet toch zeker kunnen?
Ga jij niet een breekpunt tegemoet?
Waarom ben je er nog? Simpele vraag, ik snap dat er een uitgebreid antwoord op hoort. Maar als je het eens in het kort moet samenvatten. Waarom ben je er dan nog? Ik bedoel de vraag ook niet oordelend, ik zeg er niet mee dat ik vind dat je moet vertrekken, ik ben gewoon oprecht nieuwsgierig naar de reden.
Mijn ex (van wie ik echt veel hield) kleineerde mij steeds meer. Deed me echt pijn. Maakte me heel onzeker en ik liep de hele dag op tenen, ik zei wel 20 keer op een dag sorry. Voorbeeldje; ik was over tijd. Zijn reactie; als je zwanger blijkt trap ik je wel in elkaar, dan krijg je een miskraam. Het begon emotionele mishandeling te worden. Hij wist dat ik verdrietig was dat hij nog nooit een kado voor me had gekocht voor mijn verjaardag, toen knielde hij een keer neer op 1 knie met een (sieraden) doosje en dat was de grap. Dat hij niks had, leeg doosje.
Hele avond met een brok in mijn knie gezeten, ik voelde me de hele tijd zo minderwaardig, eenzaam en uitgelachen.
Heel veel mensen vragen aan mij waarom ik in godsnaam bleef.
Nou, door mijn verleden,ik was wel al gewend om gekleineerd te worden, om niet belangrijk te zijn. Om te dienen.
Ik denk dat ik daardoor makkelijker ben blijven zitten, waar andere vrouwen allang weggelopen waren.
Omdat je verteld dat je gepest bent vroeg ik me af of dat mee kon spelen. Daarom vertel ik dit.
EMDR is goed! Helaas is de eigen bijdrage momenteel te hoog voor mij, maar wil zelf ook graag weer EMDR krijgen wanneer het weer even kan. Kan het je zeker aanraden. Ik hoop ook echt dat je het gaat proberen
dinsdag 25 juli 2017 15:11
Ik ben dit topic net tegengekomen en ik lees/praat graag mee.
Toen ik mijn vriend leerde kennen, bijna een jaar geleden, wist ik dat hij chronisch ziek was, maar ik dacht dat het aardig onder controle was. Hij was levendig, we deden veel leuke dingen samen en we hadden veel seks. Dat laatste ging al vrij snel achteruit, net als zijn gezondheid. We hebben veel discussies en ruzies gehad over intimiteit, plannen die niet door konden gaan door gebrek aan energie en miscommunicatie. Ik heb steeds meer het gevoel dat ik mezelf wegcijfer.. vooral omdat ik hem goed begrijp, we in veel dingen op elkaar lijken en ik zie dat hij wel iets doet met de dingen waar ik tegenaan loop. Dan denk ik dat het wel goedkomt, en probeer ik me te richten op de goede dingen, alleen kost dat me steeds meer moeite. Het is ook echt onmacht, waardoor hij vaak alleen energie heeft voor zichzelf en niet voor de dingen die bij een relatie horen.
Af en toe raak ik zo seksueel gefrustreerd, gestressed, onzeker en soms lig ik wakker omdat ik bang ben dat het niet beter gaat worden. Voor mij is seks belangrijk, maar ook voorspel en het fijn vinden om elkaar te behagen, en de tijd voor elkaar nemen. Het is niet het belangrijkste in een relatie, maar ik zou niet zonder kunnen. Misschien krijg ik wat steun door dit topic en kan ik dingen beter op een rij zetten.
Toen ik mijn vriend leerde kennen, bijna een jaar geleden, wist ik dat hij chronisch ziek was, maar ik dacht dat het aardig onder controle was. Hij was levendig, we deden veel leuke dingen samen en we hadden veel seks. Dat laatste ging al vrij snel achteruit, net als zijn gezondheid. We hebben veel discussies en ruzies gehad over intimiteit, plannen die niet door konden gaan door gebrek aan energie en miscommunicatie. Ik heb steeds meer het gevoel dat ik mezelf wegcijfer.. vooral omdat ik hem goed begrijp, we in veel dingen op elkaar lijken en ik zie dat hij wel iets doet met de dingen waar ik tegenaan loop. Dan denk ik dat het wel goedkomt, en probeer ik me te richten op de goede dingen, alleen kost dat me steeds meer moeite. Het is ook echt onmacht, waardoor hij vaak alleen energie heeft voor zichzelf en niet voor de dingen die bij een relatie horen.
Af en toe raak ik zo seksueel gefrustreerd, gestressed, onzeker en soms lig ik wakker omdat ik bang ben dat het niet beter gaat worden. Voor mij is seks belangrijk, maar ook voorspel en het fijn vinden om elkaar te behagen, en de tijd voor elkaar nemen. Het is niet het belangrijkste in een relatie, maar ik zou niet zonder kunnen. Misschien krijg ik wat steun door dit topic en kan ik dingen beter op een rij zetten.
dinsdag 25 juli 2017 19:09
Ik blijf omdat het niet alleen slecht is, ik niet het type ben van makkelijk opgeven, en het belangrijkste omdat ik hoop dat het tijdelijk is. Binnenkort stopt haar medicatie en dan hoop ik dat ze zelf beter in haar vel komt te zitten. En natuurlijk omdat ik gewoon nog van haar hou.Sereia schreef: ↑25-07-2017 13:32
Waarom ben je er nog? Simpele vraag, ik snap dat er een uitgebreid antwoord op hoort. Maar als je het eens in het kort moet samenvatten. Waarom ben je er dan nog? Ik bedoel de vraag ook niet oordelend, ik zeg er niet mee dat ik vind dat je moet vertrekken, ik ben gewoon oprecht nieuwsgierig naar de reden.
Omdat je verteld dat je gepest bent vroeg ik me af of dat mee kon spelen.
Jouw verhaal is veel heftiger, en ik begrijp heel goed dat het nu jouw ex is. Voor mij onbegrijpelijk dat iemand (jouw ex) zo met je omgaat in een relatie. Zeker emotionele mishandeling!
Zeker heeft mijn pestverleden invloed, het heeft me gemaakt hoe ik nu ben, met een soort ingebakken onzekerheid. Maar ook hoop ik met een flinke dosis empathie. Maar het negatieve weghalen met EMDR is zeker iets wat ik serieus overweeg.
Fate is just the weight of circumstances
woensdag 26 juli 2017 17:26
Goed dat je EMDR overweegt. Je merkt heel gauw verschil (tenminste, zo heb ik het ervaren)cygnus schreef: ↑25-07-2017 19:09Ik blijf omdat het niet alleen slecht is, ik niet het type ben van makkelijk opgeven, en het belangrijkste omdat ik hoop dat het tijdelijk is. Binnenkort stopt haar medicatie en dan hoop ik dat ze zelf beter in haar vel komt te zitten. En natuurlijk omdat ik gewoon nog van haar hou.
Jouw verhaal is veel heftiger, en ik begrijp heel goed dat het nu jouw ex is. Voor mij onbegrijpelijk dat iemand (jouw ex) zo met je omgaat in een relatie. Zeker emotionele mishandeling!
Zeker heeft mijn pestverleden invloed, het heeft me gemaakt hoe ik nu ben, met een soort ingebakken onzekerheid. Maar ook hoop ik met een flinke dosis empathie. Maar het negatieve weghalen met EMDR is zeker iets wat ik serieus overweeg.
Medicatie wist ik niet, maar dat kan ook wel een ENORM verschil maken. Ik heb ooit lexapro geslikt en dat deed mij echt geen goed, seksdrive werd minder en ik werd ook wat vlakker. Weet niet welke medicijnen je vrouw slikt natuurlijk, maar veel medicijnen hebben natuurlijk bijwerkingen. Goh dat zou wel fijn zijn, als dat ook nog even verschil zou maken. Hoop dat je dan nog even updates geeft hier want ik blijf meelezen.
Ik vind je een lieve man voor je vrouw. Maar niet te lief wezen! Mag best voor jezelf opkomen.
woensdag 26 juli 2017 20:57
Ik denk dat daar juist het probleem in zit. Als ik even vanuit mijn eigen situatie kijk ís het juist niet bespreekbaar, was het dat maar. Het is nou eenmaal zo, deal with it. Voor mij is dat eigenlijk het grote probleem.
Wij zijn in relatietherapie gegaan omdat mijn vrouw dat wilde. Ik dacht: prima, dan gaan we het er tenminste een keer over praten. Ik denk dat mijn vrouw dat alleen wilde omdat de therapeute (ja, een vrouw) dan mij duidelijk zou maken dat mijn seksuele 'eisen' te hoog zijn. Alleen, dat zei ze niet, bij sessie 3 pas trouwens toen dit punt op tafel kwam. Sterker nog, ze zei dat ze me wel begreep, ik zocht intimiteit en connectie (wat inderdaad ook klopt). Sessie 4 is er niet meer geweest. Hoe onbespreekbaar kun je het dan maken?
Fate is just the weight of circumstances
woensdag 26 juli 2017 21:05
Ik doe mijn best SereiaSereia schreef: ↑26-07-2017 17:26Goed dat je EMDR overweegt. Je merkt heel gauw verschil (tenminste, zo heb ik het ervaren)
Medicatie wist ik niet, maar dat kan ook wel een ENORM verschil maken. Ik heb ooit lexapro geslikt en dat deed mij echt geen goed, seksdrive werd minder en ik werd ook wat vlakker. Weet niet welke medicijnen je vrouw slikt natuurlijk, maar veel medicijnen hebben natuurlijk bijwerkingen. Goh dat zou wel fijn zijn, als dat ook nog even verschil zou maken. Hoop dat je dan nog even updates geeft hier want ik blijf meelezen.
.Mijn vrouw krijgt Tamoxifen, en ja, dat heeft heel veel bijwerkingen.
Goed om te lezen dat jij goede ervaringen met EMDR hebt, dat sterkt me in de afweging om dat te proberen. Heb er ook wel goede dingen over gelezen, maar dat er ook veel beunhazen op de markt zijn.
Nogmaals, ik vind het sterk van je dat je jouw verhaal durft te delen. :hug terug!
Fate is just the weight of circumstances
dinsdag 8 augustus 2017 23:41
Een kleine update...
Mijn vrouw & kinderen (2) zijn meegeweest op een werkreis naar de USA. Één kamer, dus geen sex... Totaal ingecalculeerd. Nu weer thuis, ook geen sex, tijdsverschil etc. Ik heb gewerkt op de weg terug, mijn vrouw niet, BS-class. Na bijna een week zonder iets zelf te kunnen doen sta ik zowat op springen. Nee, ik ben nu te moe, morgen misschien (die neem ik neem ik met een norme korrrel zout, want zij moet werken... Dus moe morgenavond...) En misschien lijdt de sex voor mij (haar woorden) er misschien dan onder.
Ik dacht dat de sex voor ons was, blijkbaar niet dus. Seks is iets wat wat ze mij geeft. Is dat nu echt iets wat aan mij ligt of niet? Ik dacht altijd dat seks iets van ons samen was, niet alleen iets voor mij. Maar misschien ben ik ook een sentimentele oude xxx...
Maar ondertussen gebeurt er weer helemaal niets, en om eerlijk te zijn, het zeikt me behoorlijk af (cynical mode)...
Ben ik nou echt zo'n sentimentele (emo, zoals mijn zoon het zou noemen) ouwe xxx dat ik na een week wel weer eens seks zou willen met mijn vrouw, of leg ik mijn behoeftes wel te hoog? Ik weet het niet meer, mijn vrouw zegt simpel weg dat het niet belangrijk is... voor haar dan...
Mijn vrouw & kinderen (2) zijn meegeweest op een werkreis naar de USA. Één kamer, dus geen sex... Totaal ingecalculeerd. Nu weer thuis, ook geen sex, tijdsverschil etc. Ik heb gewerkt op de weg terug, mijn vrouw niet, BS-class. Na bijna een week zonder iets zelf te kunnen doen sta ik zowat op springen. Nee, ik ben nu te moe, morgen misschien (die neem ik neem ik met een norme korrrel zout, want zij moet werken... Dus moe morgenavond...) En misschien lijdt de sex voor mij (haar woorden) er misschien dan onder.
Ik dacht dat de sex voor ons was, blijkbaar niet dus. Seks is iets wat wat ze mij geeft. Is dat nu echt iets wat aan mij ligt of niet? Ik dacht altijd dat seks iets van ons samen was, niet alleen iets voor mij. Maar misschien ben ik ook een sentimentele oude xxx...
Maar ondertussen gebeurt er weer helemaal niets, en om eerlijk te zijn, het zeikt me behoorlijk af (cynical mode)...
Ben ik nou echt zo'n sentimentele (emo, zoals mijn zoon het zou noemen) ouwe xxx dat ik na een week wel weer eens seks zou willen met mijn vrouw, of leg ik mijn behoeftes wel te hoog? Ik weet het niet meer, mijn vrouw zegt simpel weg dat het niet belangrijk is... voor haar dan...
Fate is just the weight of circumstances
woensdag 9 augustus 2017 16:32
Word het niet eens tijd om een vent te worden? Ga eens naar eens boksschool of mentaliteitscsoach. Je bent van jezelf dan misschien niet agressief maar als ik jou verhaal zo lees word het tijd dat jij eens zelf eisen op tafel gaat leggen. Stop met dat sentimentele gedoe en doe die fluwele handschoenen eens uit. Sla in een boksschool eens wat agressie in die stootzakken en verman je. Zoek zelf zonder je vrouw een goede coach die je je ballen teruggeeft en gebruik die dan ook. Je laat je soms wel erg makkelijk aan de kant zetten. Als ik de was niet optijd af had en ze zei er wat over zou ik zeggen dat ze het de volgende keer maar heel snel zelf doet.cygnus schreef: ↑08-08-2017 23:41Een kleine update...
Mijn vrouw & kinderen (2) zijn meegeweest op een werkreis naar de USA. Één kamer, dus geen sex... Totaal ingecalculeerd. Nu weer thuis, ook geen sex, tijdsverschil etc. Ik heb gewerkt op de weg terug, mijn vrouw niet, BS-class. Na bijna een week zonder iets zelf te kunnen doen sta ik zowat op springen. Nee, ik ben nu te moe, morgen misschien (die neem ik neem ik met een norme korrrel zout, want zij moet werken... Dus moe morgenavond...) En misschien lijdt de sex voor mij (haar woorden) er misschien dan onder.
Ik dacht dat de sex voor ons was, blijkbaar niet dus. Seks is iets wat wat ze mij geeft. Is dat nu echt iets wat aan mij ligt of niet? Ik dacht altijd dat seks iets van ons samen was, niet alleen iets voor mij. Maar misschien ben ik ook een sentimentele oude xxx...
Maar ondertussen gebeurt er weer helemaal niets, en om eerlijk te zijn, het zeikt me behoorlijk af (cynical mode)...
Ben ik nou echt zo'n sentimentele (emo, zoals mijn zoon het zou noemen) ouwe xxx dat ik na een week wel weer eens seks zou willen met mijn vrouw, of leg ik mijn behoeftes wel te hoog? Ik weet het niet meer, mijn vrouw zegt simpel weg dat het niet belangrijk is... voor haar dan...
Ik zal nu wel een hoop gezeik van diversen over me heen krijgen maar dat interesseert me niet. Word een man en neem eens wat teugels in de handen.
woensdag 16 augustus 2017 13:38
De reactie die je hierop kreeg boven mij is wat hard, maar ergens ben ik het er mee eens..cygnus schreef: ↑08-08-2017 23:41Een kleine update...
Mijn vrouw & kinderen (2) zijn meegeweest op een werkreis naar de USA. Één kamer, dus geen sex... Totaal ingecalculeerd. Nu weer thuis, ook geen sex, tijdsverschil etc. Ik heb gewerkt op de weg terug, mijn vrouw niet, BS-class. Na bijna een week zonder iets zelf te kunnen doen sta ik zowat op springen. Nee, ik ben nu te moe, morgen misschien (die neem ik neem ik met een norme korrrel zout, want zij moet werken... Dus moe morgenavond...) En misschien lijdt de sex voor mij (haar woorden) er misschien dan onder.
Ik dacht dat de sex voor ons was, blijkbaar niet dus. Seks is iets wat wat ze mij geeft. Is dat nu echt iets wat aan mij ligt of niet? Ik dacht altijd dat seks iets van ons samen was, niet alleen iets voor mij. Maar misschien ben ik ook een sentimentele oude xxx...
Maar ondertussen gebeurt er weer helemaal niets, en om eerlijk te zijn, het zeikt me behoorlijk af (cynical mode)...
Ben ik nou echt zo'n sentimentele (emo, zoals mijn zoon het zou noemen) ouwe xxx dat ik na een week wel weer eens seks zou willen met mijn vrouw, of leg ik mijn behoeftes wel te hoog? Ik weet het niet meer, mijn vrouw zegt simpel weg dat het niet belangrijk is... voor haar dan...
Ik herinner mij nog dat ik bij mijn therapeut vertelde over een koppel waar ik bevriend mee was, zij had een affaire. Ik was vooral bevriend met hem en ik snapte niet dat hij niet wat meer agressie toonde. Hij schold haar uit als ze naar hem toe ging, maar dat was het ook wel. Ik vond dat hij haar gedrag teveel accepteerde. Mijn therapeut was het daarmee eens. Hij vond dat hij haar moest opeisen/niet te slap doen. Ergens is dat natuurlijk ook heel dubbel gezien zij fout zat, maar ik vrees wel dat er een waarheid in zit.
Je accepteert het gedrag van je vrouw wel en seks is niet belangrijk voor haar, jouw seksuele gevoelens zijn niet belangrijk voor haar. Fuck dat!! Dat moet je echt niet langer zo accepteren. Laat haar maar zien wat voor een man jij kan zijn.
Word maar eens goed boos.
Ik heb begrepen dat jij geen andere vrouw erbij wil, maar wat zou jouw vrouw ervan vinden als je dat nou wel zou willen?
Ze heeft in principe geen recht om daar boos op te worden.
woensdag 16 augustus 2017 19:33
Dat vind ik wel erg onaardig. En onnodig.Miss_Dizzy schreef: ↑16-08-2017 19:32En misschien Is dat wel de reden waarom zijn vrouw Is opgedroogd.
Wie wordt er nat van een man zonder ballen? Ik niet in ieder geval.
woensdag 16 augustus 2017 19:56
Heb jij je een beetje ingelezen in zijn verhaal? Zijn vrouw was erg ziek, ze slikt medicijnen, ze zijn al lang samen. Kinderen. Het is niet zo zwart wit. Hij was altijd al zachtaardig van karakter dus dat is geen verandering.Miss_Dizzy schreef: ↑16-08-2017 19:36Maar niet perse onwaar. Er Is niet zo lang geleden een topic geweest waarbij to ook zijn ballen weer teruggevonden had en er weer schot in de zaak kwam.
dinsdag 5 september 2017 20:34
Dank je voor deze post Sereia. Spijker op z'n kop. Mijn vrouw weet donders goed dat het voor mij best wel een probleem is, dus door eisen te stellen verscherp ik het probleem alleen maar, het is geen kwestie van duidelijk maken. Haar reactie is: ik heb kanker gehad, deal with it. Je moet toch wel een hele botte boer zijn om dat argument naast je neer te leggen.
Ook een verschil in perceptie: voor ik een paar dagen geleden op reis ging was het 4 dagen geleden. Op de avond voor vertrek was ze moe, waarschijnlijk vanwege het stoppen met medicijnen. Voor het gemiddelde van 2 keer per week zou het nu uitkomen, maar... Grappig, want we zitten al maanden niet meer op dat gemiddelde, maar minder dan 1 keer per week.
Fate is just the weight of circumstances
maandag 18 september 2017 20:06
hier eigenlijk beiden laag libido... of laag..
zijn al jaren samen, poos in fertiliteits traject gezeten, en dat "moeten"neuken heeft er bij ons ingeslagen... 1e paar jaar na het traject bij mij, en nu bij hem... het hoeft allemaal niet zo meer...
maanden is er dan gewoon geen seks... letterlijk maanden... we missen het beiden niet... ik mis het op sommige momenten meer als hem, en als ik dan wat er over zeg... dan voelt hij eigenlijk vrij snel weer de "druk van het moeten" en als hij dr wat over zegt, dan voel ik de druk van oh we moeten seks hebben maar ik heb eigenlijk geen zin, en hoe krijg ik zin blabla
wel is aan vriendinnen gevraagt van goh hoe doen jullie dat, en dan krijg je tips over lingerie en standjes en weet ik het.. maar naar maanden geen seks te hebben, is dan direct "groot" uitpakken voor mij ook een dingetje...
zijn al jaren samen, poos in fertiliteits traject gezeten, en dat "moeten"neuken heeft er bij ons ingeslagen... 1e paar jaar na het traject bij mij, en nu bij hem... het hoeft allemaal niet zo meer...
maanden is er dan gewoon geen seks... letterlijk maanden... we missen het beiden niet... ik mis het op sommige momenten meer als hem, en als ik dan wat er over zeg... dan voelt hij eigenlijk vrij snel weer de "druk van het moeten" en als hij dr wat over zegt, dan voel ik de druk van oh we moeten seks hebben maar ik heb eigenlijk geen zin, en hoe krijg ik zin blabla
wel is aan vriendinnen gevraagt van goh hoe doen jullie dat, en dan krijg je tips over lingerie en standjes en weet ik het.. maar naar maanden geen seks te hebben, is dan direct "groot" uitpakken voor mij ook een dingetje...
maandag 18 september 2017 20:22
donderdag 21 september 2017 14:31
Brr net 2398 berichten in dit topic doorgelezen, wat een ellende allemaal. Grootste ellende is dat het allemaal zo herkenbaar is. Bij ons is er ook geen sprake van evenwicht in het libido. Ik wil, zij niet. Ik neem initiatief, zij nooit. Soms is de sex goed, maar meestal, 'mag' ik even - maar nooit meer dan 3 keer per maand...
Ik zou zou er een pagina kunnen doorjammeren, maar daar schieten we niet mee op. Wat dan? De tips in de voorgaande posts:
1. Praat er over
2. Gooi het over een andere boeg
3. Zoek een iemand voor de sex
4. Ga weg
5. Accepteer
1 en 2 zonder resultaat geprobeerd.
3, 4 en 5 wil ik niet. Maar aangezien er iets moet veranderen, neig ik nu het meest naar een sexmaatje.
Een minares. Hoe werkt dat - dat wordt toch nooit zo intiem als met je eigen vrouw? En bespreek je dat of niet?
Stiekem doen voel ik me schuldig over, maar heeft zij - zolang het goed gaat - geen last van. Eerst bespreken dan maar? Zijn er mensen die hier ervaring mee hebben?
Is misschien een ander topic, maar ben benieuwd of er mensen zijn die door het gemis van sex en intimiteit voor deze optie hebben gekozen en wat ze dat gebracht heeft.
Ik zou zou er een pagina kunnen doorjammeren, maar daar schieten we niet mee op. Wat dan? De tips in de voorgaande posts:
1. Praat er over
2. Gooi het over een andere boeg
3. Zoek een iemand voor de sex
4. Ga weg
5. Accepteer
1 en 2 zonder resultaat geprobeerd.
3, 4 en 5 wil ik niet. Maar aangezien er iets moet veranderen, neig ik nu het meest naar een sexmaatje.
Een minares. Hoe werkt dat - dat wordt toch nooit zo intiem als met je eigen vrouw? En bespreek je dat of niet?
Stiekem doen voel ik me schuldig over, maar heeft zij - zolang het goed gaat - geen last van. Eerst bespreken dan maar? Zijn er mensen die hier ervaring mee hebben?
Is misschien een ander topic, maar ben benieuwd of er mensen zijn die door het gemis van sex en intimiteit voor deze optie hebben gekozen en wat ze dat gebracht heeft.
zaterdag 23 september 2017 09:36
Weet niet zeker wat ik met dit bericht wil, denk erkenning en evt goede tips.
Zoals al eerder beschreven hebben mijn vriend en ik weinig sex.
Sinds 2 jaar is mijn vriend overspannen en is hierdoor meer bier gaan drinken. Zijn libido is zo laag. Gaan samen niet naar bed. Verschillende keren afspraken over gemaakt maar komt ze niet na. Dat terzijde. Hij wil ook geen hulp zoeken voor overspannen en geloofd dat hij er zelf uit komt.
Heb nu bijna 3 maanden geen sex gehad. Helaas zijn we nog jong (24) en (27) waardoor het nog moeilijker te accepteren is.
Heb me er tegenwoordig maar bij neergelegd en neem geen intiatief meer. Werd elke keer afgewezen en was niet goed voor mijn zelfvertrouwen.
Nu net op vakantie geweest en zelfs dan niet. Leven onderhand meer als broer en zus. Knuffelen wil die gelukkig wel.
Voor de rest zit de relatie wel goed en hou met heel mijn hart van hem. Hoop ook als hij eindelijk weer zichzelf is, dat zijn libido ook terug komt.
Zit er zelfs aan te denken om te stoppen met de pil aangezien ik die voor niks slik. Slim om te vragen of is dat pusherig?
Verder hoop ik op tips..
Massages geprobeerd.. spannende pakjes geprobeerd maar tevergeefs. Wees me af terwijl ik in dat pakje sexy naar beneden kom. Striptease of lapdance durf ik niet.. bang voor afwijzing..
Iemand ook nog tips waardoor het niet voelt alsof het aan mij ligt?
Sorry voor dit lange en chaotische bericht.
Zoals al eerder beschreven hebben mijn vriend en ik weinig sex.
Sinds 2 jaar is mijn vriend overspannen en is hierdoor meer bier gaan drinken. Zijn libido is zo laag. Gaan samen niet naar bed. Verschillende keren afspraken over gemaakt maar komt ze niet na. Dat terzijde. Hij wil ook geen hulp zoeken voor overspannen en geloofd dat hij er zelf uit komt.
Heb nu bijna 3 maanden geen sex gehad. Helaas zijn we nog jong (24) en (27) waardoor het nog moeilijker te accepteren is.
Heb me er tegenwoordig maar bij neergelegd en neem geen intiatief meer. Werd elke keer afgewezen en was niet goed voor mijn zelfvertrouwen.
Nu net op vakantie geweest en zelfs dan niet. Leven onderhand meer als broer en zus. Knuffelen wil die gelukkig wel.
Voor de rest zit de relatie wel goed en hou met heel mijn hart van hem. Hoop ook als hij eindelijk weer zichzelf is, dat zijn libido ook terug komt.
Zit er zelfs aan te denken om te stoppen met de pil aangezien ik die voor niks slik. Slim om te vragen of is dat pusherig?
Verder hoop ik op tips..
Massages geprobeerd.. spannende pakjes geprobeerd maar tevergeefs. Wees me af terwijl ik in dat pakje sexy naar beneden kom. Striptease of lapdance durf ik niet.. bang voor afwijzing..
Iemand ook nog tips waardoor het niet voelt alsof het aan mij ligt?
Sorry voor dit lange en chaotische bericht.
