Thuis
alle pijlers
Ik wil hier zo graag weg
maandag 25 september 2017 16:28
Goedemiddag allemaal, ik lees al een tijd mee en zit nu ergens mee waarvoor ik toch maar een account heb aangemaakt. Het van me af schijven is al fijn, maar misschien kunnen jullie me ook tips geven of laten weten wat jullie zouden doen als jullie in mijn schoenen stonden.
Ik ben bijna 40, heb al meer dan 15 jaar een relatie die nog steeds heel goed is en samen hebben we twee kinderen. Toen mijn man en ik elkaar een paar jaar kenden, zijn we gaan samenwonen in de plaats waar hij werkte. Ik studeerde daar ook in de buurt en woonde ver weg, dus ik vond het prima. Voelde me ook meteen thuis in deze plaats. We woonden in het centrum, wat ik heerlijk vond.
Omdat het een klein en duur huurhuis was en er een kind kwam, zijn we daarna verhuisd naar een koopwoning in een buitenwijk. Dit was ook tijdelijk. Mijn man is daarna veel gaan verdienen en wilde ook vanuit huis werken, waar om bepaalde redenen veel ruimte voor nodig was. We zochten een huis waar dit kon en daarvan waren er niet zoveel te vinden. Ik wilde dolgraag naar de stad, maar dat was voor hem niet handig (waar hij ook wel gelijk in had). Omdat ons kind inmiddels op school zat en de meeste woningen die geschikt waren in een van de dorpjes een eind hiervandaan stonden, ben ik uiteindelijk akkoord gegaan met een huis dat voldeed aan de (zijn) eisen en van waaruit ons kind nog steeds naar zijn eigen school kon gaan.
En hier wonen we nu alweer 8 jaar. Vanaf het begin ben ik hier nooit echt happy geweest. Het is een mooi, groot huis, grote tuin, maar de locatie vind ik vreselijk. 5 km buiten de bebouwde kom in the middle of nowhere. Het enige centrum dat in de buurt is, waar we dus eerst woonden, is zo'n 7 kilometer hiervandaan. En hoewel je er met een auto zo bent, ben ik het echt zat. Zat dat ik nooit eens even de deur uit kan lopen om iets te doen, zat dat alles met de auto moet omdat er in de weide omgeving niks is om met de fiets heen te gaan. Zat dat ik elke dag de kinderen weg moet brengen en op moet halen, bijna overal naartoe. Zat dat ik als ik met vriendinnen afspreek 's avonds ik altijd de enige ben die niet kan drinken omdat ik altijd met de auto naar huis moet. Zat dat ik niet even op de fiets een boodschapje kan doen. Er is geen keuze qua middelbare scholen, de kinderen kunnen niet lekker buiten spelen met buurkinderen, maar moeten altijd telefonisch afspreken en dan gebracht en gehaald worden.
Het vervelende is dat hij de extra ruimte nu helemaal niet gebruikt voor zijn werk; die was dus niet eens nodig geweest.
In het begin heb ik er wel eens een opmerking over gemaakt tegen mijn man, maar hij liet meteen weten dat hij me ondankbaar vindt, omdat het een prachtig en duur (meer dan 8 ton) huis is waar ook nog veel geld in is gaan zitten de laatste jaren qua onderhoud. Daarnaast omdat ik er geen cent aan hoef mee te betalen en we volgens hem nergens beter zitten dan hier. Hij wil hier wonen tot hij bejaard is of in ieder geval tot de kinderen het huis uit zijn en dat duurt nog op zijn minst een jaar of 12. Ik heb zelf destijds ook voor dit huis gekozen en hij accepteert niet dat ik er ook maar iets negatiefs over zeg.
En dus weet ik niet wat ik moet doen. Ik ben veel meer thuis dan hij en ben echt niet gelukkig. Ik zou zo graag weer in de stad willen wonen, waar natuurlijk ook wel nadelen aan zitten, maar die wegen niet op tegen hoe fijn ik me daar voel.
Zijn hier mensen die in dezelfde situatie zitten of gezeten hebben? Of iemand die tips heeft hoe ik dit ter sprake kan brengen zonder mijn man op de kast kan jagen?
Alvast bedankt!
Ik ben bijna 40, heb al meer dan 15 jaar een relatie die nog steeds heel goed is en samen hebben we twee kinderen. Toen mijn man en ik elkaar een paar jaar kenden, zijn we gaan samenwonen in de plaats waar hij werkte. Ik studeerde daar ook in de buurt en woonde ver weg, dus ik vond het prima. Voelde me ook meteen thuis in deze plaats. We woonden in het centrum, wat ik heerlijk vond.
Omdat het een klein en duur huurhuis was en er een kind kwam, zijn we daarna verhuisd naar een koopwoning in een buitenwijk. Dit was ook tijdelijk. Mijn man is daarna veel gaan verdienen en wilde ook vanuit huis werken, waar om bepaalde redenen veel ruimte voor nodig was. We zochten een huis waar dit kon en daarvan waren er niet zoveel te vinden. Ik wilde dolgraag naar de stad, maar dat was voor hem niet handig (waar hij ook wel gelijk in had). Omdat ons kind inmiddels op school zat en de meeste woningen die geschikt waren in een van de dorpjes een eind hiervandaan stonden, ben ik uiteindelijk akkoord gegaan met een huis dat voldeed aan de (zijn) eisen en van waaruit ons kind nog steeds naar zijn eigen school kon gaan.
En hier wonen we nu alweer 8 jaar. Vanaf het begin ben ik hier nooit echt happy geweest. Het is een mooi, groot huis, grote tuin, maar de locatie vind ik vreselijk. 5 km buiten de bebouwde kom in the middle of nowhere. Het enige centrum dat in de buurt is, waar we dus eerst woonden, is zo'n 7 kilometer hiervandaan. En hoewel je er met een auto zo bent, ben ik het echt zat. Zat dat ik nooit eens even de deur uit kan lopen om iets te doen, zat dat alles met de auto moet omdat er in de weide omgeving niks is om met de fiets heen te gaan. Zat dat ik elke dag de kinderen weg moet brengen en op moet halen, bijna overal naartoe. Zat dat ik als ik met vriendinnen afspreek 's avonds ik altijd de enige ben die niet kan drinken omdat ik altijd met de auto naar huis moet. Zat dat ik niet even op de fiets een boodschapje kan doen. Er is geen keuze qua middelbare scholen, de kinderen kunnen niet lekker buiten spelen met buurkinderen, maar moeten altijd telefonisch afspreken en dan gebracht en gehaald worden.
Het vervelende is dat hij de extra ruimte nu helemaal niet gebruikt voor zijn werk; die was dus niet eens nodig geweest.
In het begin heb ik er wel eens een opmerking over gemaakt tegen mijn man, maar hij liet meteen weten dat hij me ondankbaar vindt, omdat het een prachtig en duur (meer dan 8 ton) huis is waar ook nog veel geld in is gaan zitten de laatste jaren qua onderhoud. Daarnaast omdat ik er geen cent aan hoef mee te betalen en we volgens hem nergens beter zitten dan hier. Hij wil hier wonen tot hij bejaard is of in ieder geval tot de kinderen het huis uit zijn en dat duurt nog op zijn minst een jaar of 12. Ik heb zelf destijds ook voor dit huis gekozen en hij accepteert niet dat ik er ook maar iets negatiefs over zeg.
En dus weet ik niet wat ik moet doen. Ik ben veel meer thuis dan hij en ben echt niet gelukkig. Ik zou zo graag weer in de stad willen wonen, waar natuurlijk ook wel nadelen aan zitten, maar die wegen niet op tegen hoe fijn ik me daar voel.
Zijn hier mensen die in dezelfde situatie zitten of gezeten hebben? Of iemand die tips heeft hoe ik dit ter sprake kan brengen zonder mijn man op de kast kan jagen?
Alvast bedankt!
maandag 25 september 2017 17:01
Wat is nou 7 km. Een kwartier op de ebike. Je woont in een groot huis met een grote tuin. Materialisme maakt een mens niet gelukkig dat weet ik maar ik vind dat jij echt zeurt om een paar km van de bewoonde wereld.
Komen je vriendinnen te weinig, zie je verder nooit iemand voor de koffie? Heb je hobbies? Het kan toch niet die aan 7 km liggen dat je geen visite krijgt of zelf een paar uur weg kunt.
Je kinderen kunnen heerlijk buiten spelen, in de grote stad is dat al een stuk minder.
Nog een tip: zoek zelf naar een baan zodat je eruit bent. Ik denk dat het verveling is, wat ik me wel een beetje kan voorstellen want je woont hartstikke rustig wat ik begrijp uit je post. Echt die 7 km is aan te fietsen.
Komen je vriendinnen te weinig, zie je verder nooit iemand voor de koffie? Heb je hobbies? Het kan toch niet die aan 7 km liggen dat je geen visite krijgt of zelf een paar uur weg kunt.
Je kinderen kunnen heerlijk buiten spelen, in de grote stad is dat al een stuk minder.
Nog een tip: zoek zelf naar een baan zodat je eruit bent. Ik denk dat het verveling is, wat ik me wel een beetje kan voorstellen want je woont hartstikke rustig wat ik begrijp uit je post. Echt die 7 km is aan te fietsen.
maandag 25 september 2017 17:02
Maar jij bent huisvrouw dan TO? Kunnen je kinderen niet gewoon fietsen? Of e-biken? En heb jij geen bezigheden door de week? Met de auto (maar zelfs op de fiets) ben je zo in dat centrum op 7km afstand tenslotte. En je zou ook gewoon kunnen genieten van de natuur om je heen. Neem 'n paard ofzo en trek de bossen in.
maandag 25 september 2017 17:05
maandag 25 september 2017 17:06
Wel met de ebike. Zeker als mevrouw in the middle of nowhere woont. Geen verkeer, trams, bussen, stoplichten. Je trapt 7 km zo weg.Tornacense schreef: ↑25-09-2017 17:00Ik weet niet hoe hard jij fietst, maar de doorsnee Viva'er rijdt geen 28 km / uur.
Voor mij is 7 km toch echt zowat een half uur trappen.
Daar heb ik geen zin in om dat dagelijks te doen. (Zeker niet telkens heen en terug.)
maandag 25 september 2017 17:07
maandag 25 september 2017 17:07
Die paar kilometers zijn het probleem niet. JIj voelt je daar eenzaam.
Hoe oud is jullie kind? Er is weinig keuze qua middelbare school. Wat is weinig? Kun je dat wellicht in de strijd gooien om iets van een gesprek op gang te krijgen?
Die extra grote ruimte had je man achteraf helemaal niet meer nodig. Concessie: Is het mogelijk om aan de rand van de stad een redelijk groot huis met tuin te vinden? Het centrum ziet hij niet zitten, jij het platteland niet.
Hoe oud is jullie kind? Er is weinig keuze qua middelbare school. Wat is weinig? Kun je dat wellicht in de strijd gooien om iets van een gesprek op gang te krijgen?
Die extra grote ruimte had je man achteraf helemaal niet meer nodig. Concessie: Is het mogelijk om aan de rand van de stad een redelijk groot huis met tuin te vinden? Het centrum ziet hij niet zitten, jij het platteland niet.
maandag 25 september 2017 17:07
Recht op 'n mening heeft ze vast wel, maar waarom zou man zijn geweldige woonomgeving opgeven? Dat gaat ie natuurlijk never nooit doen.
maandag 25 september 2017 17:08
Het zou voor merendeel van het gezin goed zijn om dichterbij een stad te zitten.redbulletje schreef: ↑25-09-2017 17:07Recht op 'n mening heeft ze vast wel, maar waarom zou man zijn geweldige woonomgeving opgeven? Dat gaat ie natuurlijk never nooit doen.
Man zou daar zeker rekening mee moeten houden maar zijn wil blijkt wet.
When they go low, we go high. (M.Obama)
maandag 25 september 2017 17:09
Waarom reageer jij zo aanvallend?redbulletje schreef: ↑25-09-2017 17:02Maar jij bent huisvrouw dan TO? Kunnen je kinderen niet gewoon fietsen? Of e-biken? En heb jij geen bezigheden door de week? Met de auto (maar zelfs op de fiets) ben je zo in dat centrum op 7km afstand tenslotte. En je zou ook gewoon kunnen genieten van de natuur om je heen. Neem 'n paard ofzo en trek de bossen in.
Tis duidelijk TO haar ding niet om op het platteland te wonen. Ze geeft aan ongelukkkig te zijn. Ze heeft ingestemd omdat haar man thuis wilde werken en nu blijkt dat hij die extra ruimte niet eens benut.
Ook is er geen gesprek of compromis mogelijk.
maandag 25 september 2017 17:09
Het gaat niet over nodig, maar over woongenot en dat heeft die man daar. En je gaat toch niet voor kids verhuizen die over 'n paar jaar t huis uit gaan? Voor hen is 7 km ook makkelijk aan te fietsen of vanaf hun 16e te brommeren.RosesAreRed schreef: ↑25-09-2017 17:07Die paar kilometers zijn het probleem niet. JIj voelt je daar eenzaam.
Hoe oud is jullie kind? Er is weinig keuze qua middelbare school. Wat is weinig? Kun je dat wellicht in de strijd gooien om iets van een gesprek op gang te krijgen?
Die extra grote ruimte had je man achteraf helemaal niet meer nodig. Concessie: Is het mogelijk om aan de rand van de stad een redelijk groot huis met tuin te vinden? Het centrum ziet hij niet zitten, jij het platteland niet.
maandag 25 september 2017 17:10
Wat voor de een een geweldige woonruimte is, kan voor een ander de hel zijn.redbulletje schreef: ↑25-09-2017 17:07Recht op 'n mening heeft ze vast wel, maar waarom zou man zijn geweldige woonomgeving opgeven? Dat gaat ie natuurlijk never nooit doen.
maandag 25 september 2017 17:10
Omdat ik ook mijn vrijstaande woning niet zou verlaten voor 'n stadsmus. Als TO zonodig in de stad had willen wonen had ze moeten gaan latten met die man ipv samen te gaan wonen.Sjaantje37 schreef: ↑25-09-2017 17:09Waarom reageer jij zo aanvallend?
Tis duidelijk TO haar ding niet om op het platteland te wonen. Ze geeft aan ongelukkkig te zijn. Ze heeft ingestemd omdat haar man thuis wilde werken en nu blijkt dat hij die extra ruimte niet eens benut.
Ook is er geen gesprek of compromis mogelijk.
maandag 25 september 2017 17:10
Als deze man geen rekening met zijn gezin wil houden dan zit hij binnen no time alleen in zijn hutje op de hei.redbulletje schreef: ↑25-09-2017 17:09Het gaat niet over nodig, maar over woongenot en dat heeft die man daar. En je gaat toch niet voor kids verhuizen die over 'n paar jaar t huis uit gaan? Voor hen is 7 km ook makkelijk aan te fietsen of vanaf hun 16e te brommeren.
When they go low, we go high. (M.Obama)
maandag 25 september 2017 17:11
Voor die man zal 'n stadsere woning waarschijnlijk de hel zijn. Hij geniet van de rust van 't platteland. En z'n vrouw heeft 'n auto en wellicht geen werk, dus kan alle tijden gewoon naar haar geliefde drukte rijden om daar de dag door te brengen.Sjaantje37 schreef: ↑25-09-2017 17:10Wat voor de een een geweldige woonruimte is, kan voor een ander de hel zijn.
maandag 25 september 2017 17:11
RosesAreRed schreef: ↑25-09-2017 17:07Die paar kilometers zijn het probleem niet. JIj voelt je daar eenzaam.
Hoe oud is jullie kind? Er is weinig keuze qua middelbare school. Wat is weinig? Kun je dat wellicht in de strijd gooien om iets van een gesprek op gang te krijgen?
Die extra grote ruimte had je man achteraf helemaal niet meer nodig. Concessie: Is het mogelijk om aan de rand van de stad een redelijk groot huis met tuin te vinden? Het centrum ziet hij niet zitten, jij het platteland niet.
Aan de rand van de stad? Ze woont 7 km van de stad. Het zal wel aan mij liggen.
maandag 25 september 2017 17:13
Maar het gaat hier toch niet over jou of wat jij zou willen?redbulletje schreef: ↑25-09-2017 17:10Omdat ik ook mijn vrijstaande woning niet zou verlaten voor 'n stadsmus. Als TO zonodig in de stad had willen wonen had ze moeten gaan latten met die man ipv samen te gaan wonen.
Gaat over TO, let je even op?
maandag 25 september 2017 17:14
Duh, das voor jou hemel op aarde.redbulletje schreef: ↑25-09-2017 17:12Beter alleen in 'n hutje op de hei dan in 'n druk/kleiner huis in 'n drukke buurt met 'n gezin.
Helaas voor hem heeft deze man een gezin en daar moet je toch echt rekening mee houden.
When they go low, we go high. (M.Obama)
maandag 25 september 2017 17:14
Nóg dichterbij dan 7 km? Dat is al niets als je over eigen vervoer beschikt. En hoe dichterbij de stad, hoe minder huis/tuin je voor je geld krijgt.Sjaantje37 schreef: ↑25-09-2017 17:12
Het is jammer dat je er niet goed met je man over kan praten. Zou het toch nog eens een keer proberen. Als is het maar dichterbij.
maandag 25 september 2017 17:15
Ik vertegenwoordig hier gewoon de mening van haar man.Sjaantje37 schreef: ↑25-09-2017 17:13Maar het gaat hier toch niet over jou of wat jij zou willen?
Gaat over TO, let je even op?
maandag 25 september 2017 17:16
Sjaantje37 schreef: ↑25-09-2017 17:12TO, ik begrijp je wel. Je voelt je eenzaam en geïsoleerd.
Het is jammer dat je er niet goed met je man over kan praten. Zou het toch nog eens een keer proberen. Als is het maar dichterbij.
Ja 2 km ofzo
.TO kan beter een baan zoeken. Ze zit in een sleur.
anoniem_354755 wijzigde dit bericht op 25-09-2017 17:18
1.01% gewijzigd
maandag 25 september 2017 17:16
Het gaat niet over jou, of wat jij zo fijn vindt.redbulletje schreef: ↑25-09-2017 17:14Nóg dichterbij dan 7 km? Dat is al niets als je over eigen vervoer beschikt. En hoe dichterbij de stad, hoe minder huis/tuin je voor je geld krijgt.
