Thuis
alle pijlers
Vrij wonen (platteland)
dinsdag 16 januari 2018 13:48
Hallo mijn vraag is of hier meiden/dames zijn die buiten een bebouwde kom wonen? En dan voornamelijk met kinderen. Wij wonen nu in een dorp midden in een woonwijk, overal huizen om ons heen, ik voel me verstikt, ben hier niet echt gelukkig. Altijd gepraat in de straat, kijken of je thuis bent of niet, in mijn tuin hoor ik altijd buren (logisch natuurlijk, het is een buurt, maar ik word er gek van). We verlangen echt naar rust en vrij uitzicht. Wij (man, ik en ons zoontje van 4) willen daarom dolgraag in een vrijstaand huis wonen met uitzicht op landerijen. We hebben een huis op het oog, hier 60 km verderop (hier in de buurt niet te betalen voor ons). Scholen zijn 4 km van dat huis. Ik heb een auto en elektrische fiets dus vervoer geen probleem.
Onze zoon past zich altijd heel erg makkelijk aan en maakt snel contact. Maar ik wil ook dat hij gelukkig is. Dus wat is jullie ervaring met wonen net buiten een dorp? Mbt halen/brengen school, vriendjes spelen, vervelen of juist niet, etc.
Onze zoon past zich altijd heel erg makkelijk aan en maakt snel contact. Maar ik wil ook dat hij gelukkig is. Dus wat is jullie ervaring met wonen net buiten een dorp? Mbt halen/brengen school, vriendjes spelen, vervelen of juist niet, etc.
donderdag 18 januari 2018 11:08
Wij wonen afgelegen op het platteland, zeg maar. Tegen de grens van België. We genieten iedere dag van deze keuze. Het is ons dus echt nog nooit tegengevallen. De kinderen (4e op komst) spelen iedere dag lang buiten en zijn altijd blij om weer thuis te komen. Er is ruimte om niet altijd te hoeven opruimen buiten, we hebben veel dieren buiten en daar zorgen we allemaal voor.
Waar ik soms geen zin in heb zijn de ritjes met de auto heen en weer naar clubjes, sport, school, enzovoorts. Maar ik heb ook een elektrische bakfiets en fiets ook vaak.
Ik merk dat onze kinderen echt goed met elkaar kunnen spelen. Maar kinderen willen altijd graag hier komen spelen: vrijheid blijheid. Maar dat komt denk ik ook door onze manier van leven en opvoeden.
Toch hebben we ook veel aanspraak van fietsers die stoppen bij het kraampje langs de weg. Vaak leg ik daar het overschot van de moestuin in of eieren oid. Of iets anders leuks.
Waar ik soms geen zin in heb zijn de ritjes met de auto heen en weer naar clubjes, sport, school, enzovoorts. Maar ik heb ook een elektrische bakfiets en fiets ook vaak.
Ik merk dat onze kinderen echt goed met elkaar kunnen spelen. Maar kinderen willen altijd graag hier komen spelen: vrijheid blijheid. Maar dat komt denk ik ook door onze manier van leven en opvoeden.
Toch hebben we ook veel aanspraak van fietsers die stoppen bij het kraampje langs de weg. Vaak leg ik daar het overschot van de moestuin in of eieren oid. Of iets anders leuks.
donderdag 18 januari 2018 15:55
Die ritjes zjjn voor ons echt reden om naar de stad te verhuizen. Toen onze kinderen nog onder de 10-12 jaar waren, was het dorp perfect. Lekker buiten spelen met buurkinderen, zelf overal naar toe fietsen. Toen waren ze ook nog tevreden met sporten in het dorp (op 1-2 km afstand). Ondertussen doen mijn kinderen allang andere sporten, waarvoor ze naar de stad moeten en hebben ze ook steeds meer andere activiteiten in de stad. 's Avonds rijdt de bus niet, dus ik rijd in de praktijk elke avond 10 km heen en terug en vaak ook 2x per dag.ouder1980 schreef: ↑18-01-2018 11:08Wij wonen afgelegen op het platteland, zeg maar. Tegen de grens van België. We genieten iedere dag van deze keuze. Het is ons dus echt nog nooit tegengevallen. De kinderen (4e op komst) spelen iedere dag lang buiten en zijn altijd blij om weer thuis te komen. Er is ruimte om niet altijd te hoeven opruimen buiten, we hebben veel dieren buiten en daar zorgen we allemaal voor.
Waar ik soms geen zin in heb zijn de ritjes met de auto heen en weer naar clubjes, sport, school, enzovoorts. Maar ik heb ook een elektrische bakfiets en fiets ook vaak.
Ik merk dat onze kinderen echt goed met elkaar kunnen spelen. Maar kinderen willen altijd graag hier komen spelen: vrijheid blijheid. Maar dat komt denk ik ook door onze manier van leven en opvoeden.
Toch hebben we ook veel aanspraak van fietsers die stoppen bij het kraampje langs de weg. Vaak leg ik daar het overschot van de moestuin in of eieren oid. Of iets anders leuks.
's Zomers is het allemaal wat minder een probleem, dan kunnen ze vaak zelf fietsen, maar ik kijk er echt naar uit om maar niet continu heen en weer te moeten rijden (en de jongste kan nog niet alleen thuisblijven, dus die moet altijd mee).
Buitenaf heb ik nooit gewild, maar onze woning aan de rand van natuur vind ik nog steeds zalig. Maar met oudere kinderen (pubers) past een stad gewoon beter.
donderdag 18 januari 2018 19:46
Maritte: en over een paar jaar zijn je kinderen volwassen en gaan ze de deur uit of kunnen ze overal zelf naartoe. Ben je niet bang dat je dan spijt krijgt dat je je fijne huis hebt achtergelaten?
Ik snap je keuze, hoor. Ik hoopte als puber dagelijks dat mijn ouders dezelfde keuze zouden maken. Ik heb veel gemist, want ondanks dat mijn ouders me best elke week een keer naar de stad (15km) wilden brengen in de avond, vonden ze elke dag toch wel wat te veel. Ik vind het dus heel erg lief dat je dit voor je kinderen over hebt, maar hoop wel dat je er geen spijt van hebt.
Overigens gingen mijn vriendinnen die een dorp verderop woonden (4-5 km verder) wel gezamenlijk 's avonds naar de stad en weer terug. Dat was een groter dorp, zij konden dus altijd samen fietsen en 10km is best te doen. Ik kon helaas vaak niet mee, omdat het laatste stuk geen fijn stuk was en ik dat niet alleen mocht fietsen. En logeren was ook niet altijd een optie. Hebben je kinderen geen vriendjes in het dorp die op dezelfde sport zitten of willen, op die manier zou je kunnen carpoolen of kunnen ze zelf fietsen. Scheelt een hoop.
Ik snap je keuze, hoor. Ik hoopte als puber dagelijks dat mijn ouders dezelfde keuze zouden maken. Ik heb veel gemist, want ondanks dat mijn ouders me best elke week een keer naar de stad (15km) wilden brengen in de avond, vonden ze elke dag toch wel wat te veel. Ik vind het dus heel erg lief dat je dit voor je kinderen over hebt, maar hoop wel dat je er geen spijt van hebt.
Overigens gingen mijn vriendinnen die een dorp verderop woonden (4-5 km verder) wel gezamenlijk 's avonds naar de stad en weer terug. Dat was een groter dorp, zij konden dus altijd samen fietsen en 10km is best te doen. Ik kon helaas vaak niet mee, omdat het laatste stuk geen fijn stuk was en ik dat niet alleen mocht fietsen. En logeren was ook niet altijd een optie. Hebben je kinderen geen vriendjes in het dorp die op dezelfde sport zitten of willen, op die manier zou je kunnen carpoolen of kunnen ze zelf fietsen. Scheelt een hoop.
vrijdag 19 januari 2018 03:17
Kijk, zo hoor ik het graag!ouder1980 schreef: ↑18-01-2018 11:08Wij wonen afgelegen op het platteland, zeg maar. Tegen de grens van België. We genieten iedere dag van deze keuze. Het is ons dus echt nog nooit tegengevallen. De kinderen (4e op komst) spelen iedere dag lang buiten en zijn altijd blij om weer thuis te komen. Er is ruimte om niet altijd te hoeven opruimen buiten, we hebben veel dieren buiten en daar zorgen we allemaal voor.
Waar ik soms geen zin in heb zijn de ritjes met de auto heen en weer naar clubjes, sport, school, enzovoorts. Maar ik heb ook een elektrische bakfiets en fiets ook vaak.
Ik merk dat onze kinderen echt goed met elkaar kunnen spelen. Maar kinderen willen altijd graag hier komen spelen: vrijheid blijheid. Maar dat komt denk ik ook door onze manier van leven en opvoeden.
Toch hebben we ook veel aanspraak van fietsers die stoppen bij het kraampje langs de weg. Vaak leg ik daar het overschot van de moestuin in of eieren oid. Of iets anders leuks.
vrijdag 19 januari 2018 03:18
maritte schreef: ↑18-01-2018 15:55Die ritjes zjjn voor ons echt reden om naar de stad te verhuizen. Toen onze kinderen nog onder de 10-12 jaar waren, was het dorp perfect. Lekker buiten spelen met buurkinderen, zelf overal naar toe fietsen. Toen waren ze ook nog tevreden met sporten in het dorp (op 1-2 km afstand). Ondertussen doen mijn kinderen allang andere sporten, waarvoor ze naar de stad moeten en hebben ze ook steeds meer andere activiteiten in de stad. 's Avonds rijdt de bus niet, dus ik rijd in de praktijk elke avond 10 km heen en terug en vaak ook 2x per dag.
's Zomers is het allemaal wat minder een probleem, dan kunnen ze vaak zelf fietsen, maar ik kijk er echt naar uit om maar niet continu heen en weer te moeten rijden (en de jongste kan nog niet alleen thuisblijven, dus die moet altijd mee).
Buitenaf heb ik nooit gewild, maar onze woning aan de rand van natuur vind ik nog steeds zalig. Maar met oudere kinderen (pubers) past een stad gewoon beter.
vrijdag 19 januari 2018 03:20
Daar is vast gedegen onderzoek naar gedaan. Sjonge.....geloof je wat je neerpent?Koffiekop schreef: ↑18-01-2018 14:53Toch zijn er maar weinig volwassenen die buiten zijn opgegroeid die later terug gaan naar een plattelandsomgeving. Zeker als ze gestudeerd hebben zie je het gros eindigen in een leuke jaren 30 wijk of jaren 70 pleintje binnen de bebouwde kom... want dat is zo leuk voor de kinderen.
De leegloop van het platteland is niet voor niets. Gelukkig zijn er altijd romantische zielen die niets weten van de saaie, koude winters en het eeuwige gedoe aan huis en tuin, zodat er nog af en toe iemand gaat wonen.
Maar de situatie van TO valt nog wel mee hoor, alles op 4 km afstand en 20 min van redelijke steden. Het kan erger.
vrijdag 19 januari 2018 08:09
Dat zie ik om me heen..Castor1975 schreef: ↑19-01-2018 03:20Daar is vast gedegen onderzoek naar gedaan. Sjonge.....geloof je wat je neerpent?
vrijdag 19 januari 2018 08:16
Nou ja, wat koffiekop schrijft over dat veel mensen die gaan studeren niet terugkeren dat klopt natuurlijk wel. Maar de vraag is of dat erg is. Vooruit denken is goed natuurlijk maar je kunt ook uitgaan van wat op dit moment fijn voor jullie is. En anders verhuizen jullije na een paar jaar weer voor wat dan ideaal is (voor jullie of de kinderen).
Mijn angst -zoals sommigen al weten- is dat we de drempel om naar een stad te gaan en te studeren juist te groot maken. Laten we er maar op vertrouwen dat "blijven" in dat geval ook een bewuste keuze is.
Mijn angst -zoals sommigen al weten- is dat we de drempel om naar een stad te gaan en te studeren juist te groot maken. Laten we er maar op vertrouwen dat "blijven" in dat geval ook een bewuste keuze is.
vrijdag 19 januari 2018 08:32
Op zich ben ik daar niet zo bang voor. Naast dat ik het hier op het platteland zalig wonen vind, zie ik ook wel de voordelen van het wonen in een stad en weet ik dat ik ook daar prima zal aarden. Zelf ben ik ook in een dorp opgegroeid en na mijn 12e vond ik dat niet echt leuk meer. Heel veel dingen konden of gingen niet omdat je altijd maar met vervoer zit. Ik zie dit nu ook bij mijn kinderen en wil ze dat besparen. Bij verschillende levensfases passen verschillende woonomgevingen denk ik.plek schreef: ↑18-01-2018 19:46Maritte: en over een paar jaar zijn je kinderen volwassen en gaan ze de deur uit of kunnen ze overal zelf naartoe. Ben je niet bang dat je dan spijt krijgt dat je je fijne huis hebt achtergelaten?
Ik snap je keuze, hoor. Ik hoopte als puber dagelijks dat mijn ouders dezelfde keuze zouden maken. Ik heb veel gemist, want ondanks dat mijn ouders me best elke week een keer naar de stad (15km) wilden brengen in de avond, vonden ze elke dag toch wel wat te veel. Ik vind het dus heel erg lief dat je dit voor je kinderen over hebt, maar hoop wel dat je er geen spijt van hebt.
Overigens gingen mijn vriendinnen die een dorp verderop woonden (4-5 km verder) wel gezamenlijk 's avonds naar de stad en weer terug. Dat was een groter dorp, zij konden dus altijd samen fietsen en 10km is best te doen. Ik kon helaas vaak niet mee, omdat het laatste stuk geen fijn stuk was en ik dat niet alleen mocht fietsen. En logeren was ook niet altijd een optie. Hebben je kinderen geen vriendjes in het dorp die op dezelfde sport zitten of willen, op die manier zou je kunnen carpoolen of kunnen ze zelf fietsen. Scheelt een hoop.
vrijdag 19 januari 2018 08:38
Ik vond het als basisschoolkind heel leuk op het platteland, ik speelde meestal alleen en kon mezelf prima vermaken, ik had veel fantasie (de basisschool was 4 km verderop, verder geen kinderen in de buurt).
Als tiener was het niet leuk. Ik ging in de stad naar de middelbare school (met de bus) en mijn vriendinnen woonden in de stad. Ik kon nooit mee naar de bioscoop of de kermis, want ik mocht 's avonds niet met de bus van mijn ouders en ze wilden me ook niet brengen.
Dus als je naar het platteland verhuist, denk dan hier goed over na. Mag je kind dan later alleen fietsen/met de bus ergens heen of ga je hem altijd brengen.
Als tiener was het niet leuk. Ik ging in de stad naar de middelbare school (met de bus) en mijn vriendinnen woonden in de stad. Ik kon nooit mee naar de bioscoop of de kermis, want ik mocht 's avonds niet met de bus van mijn ouders en ze wilden me ook niet brengen.
Dus als je naar het platteland verhuist, denk dan hier goed over na. Mag je kind dan later alleen fietsen/met de bus ergens heen of ga je hem altijd brengen.
“We should make no mistake. Without concerted actions, the next generation will be roasted, toasted, fried and grilled.” - Christine Lagarde, IMF
vrijdag 19 januari 2018 08:42
Heel erg mee eens. Mijn voorwaarde voor het kiezen van een woonplaats was vooral dat de basisschool een redelijk leerlingenaantal had. Hier zijn heel erg veel schattige dorpjes maar met schooltjes van 80ll leek me dat voor een kind wel heel beklemmend. Nichtje van mijn vrouw groeide zelfs op in klasjes met 6-7 leerlingen per jaargroep... wel in een prachtige omgeving.maritte schreef: ↑19-01-2018 08:32Op zich ben ik daar niet zo bang voor. Naast dat ik het hier op het platteland zalig wonen vind, zie ik ook wel de voordelen van het wonen in een stad en weet ik dat ik ook daar prima zal aarden. Zelf ben ik ook in een dorp opgegroeid en na mijn 12e vond ik dat niet echt leuk meer. Heel veel dingen konden of gingen niet omdat je altijd maar met vervoer zit. Ik zie dit nu ook bij mijn kinderen en wil ze dat besparen. Bij verschillende levensfases passen verschillende woonomgevingen denk ik.
Wat de behoeften van mijn kinderen over tien jaar zijn zien we dan wel weer maar ik vind het zeker zaak om daar rekening mee te houden. Station, afstand tot middelbare school, sport of muziek heeft dan wellicht ook een belangrijke rol gekregen. Het moet vooral de kinderen makkelijk gemaakt worden.
vrijdag 19 januari 2018 09:43
Qua uitgaan: ik vind zo'n keet op eigen erf juist geweldig. Iedereen kent ook elkaars ouders, zitten er ook regelmatig bij met feestjes, oud en nieuw etc. Het is meer een 'community'. Ik woonde in een provinciestad, maar vond het uitgaansleven daar vaak niet gezellig, ik ging met vriendinnen juist regelmatig in het buitengebied uit. Vonden wij heel leuk.
In mijn jeugd en omgeving waren het juist de stadsjongeren die al vroeg in aanraking kwamen met drugs en 'de onderkant' van de samenleving. Op het platteland/dorpen daar werd soms wel stevig gedronken maar er was meer sociale controle en saamhorigheid. Sprak mij meer aan, en dat zou ik voor mijn kind ook wel graag willen.
In mijn jeugd en omgeving waren het juist de stadsjongeren die al vroeg in aanraking kwamen met drugs en 'de onderkant' van de samenleving. Op het platteland/dorpen daar werd soms wel stevig gedronken maar er was meer sociale controle en saamhorigheid. Sprak mij meer aan, en dat zou ik voor mijn kind ook wel graag willen.
vrijdag 19 januari 2018 10:16
Dat van die sociale controle en saamhorigheid klopt zeker en is erg prettig, maar ik vind de (heel erg tolerante) houding tegenover alcohol hier toch wat minder. Er wordt onder jongeren echt wel heel erg veel gedronken en juist in de keten is er vaak erg weinig zicht op. Mijn kinderen houd ik er een beetje vandaan (die zijn sowieso nog te jong).
vrijdag 19 januari 2018 11:36
Wat uitgaan betreft is het sowieso maar afwachten wat je kind aanspreekt en wat niet. Daar zou ik de keuze van buitenaf wonen of niet dan ook niet vanaf laten hangen.
Wat is een beetje de leeftijd waarop jongeren uitgaan? Ik heb er nooit veel aan gevonden behalve kroegjes waar je een beetje 1 op 1 met een vriendin kon bijkletsen, jaren tachtig feestjes en de Ierse pub maar ik vond dat eigenlijk pas leuk toen ik al 18+ was en mijn ouders er weinig mee van doen hadden. Maar wat je als minderjarige thuiswonende kunt?
Wat is een beetje de leeftijd waarop jongeren uitgaan? Ik heb er nooit veel aan gevonden behalve kroegjes waar je een beetje 1 op 1 met een vriendin kon bijkletsen, jaren tachtig feestjes en de Ierse pub maar ik vond dat eigenlijk pas leuk toen ik al 18+ was en mijn ouders er weinig mee van doen hadden. Maar wat je als minderjarige thuiswonende kunt?
vrijdag 19 januari 2018 14:07
Forsyth, eens wat betreft diversiteit, die kan in dorpen/achteraf etc eenzijdiger zijn en ik vind het soms jammer dat mensen heel sterk op een kleine gemeenschap gericht kunnen zijn (alleen willen voetballen daar waar je pa het deed, naar dezelfde juf als waar je moeder bij in de klas zat etc) maar dat lijkt me moeilijker en verstikkendee als je al uit die gemeenschap komt dan wanneer je er "nieuw" komt. Of denk jij juist dat nieuwkomers het zwaarder hebben?
vrijdag 19 januari 2018 14:21
NYC, Ik denk dat nieuwkomers het zwaarder hebben. Als kind en puber heb ik dat aan den lijve ondervonden. Als je opgroeit als zoveelste generatie in zo'n kleine ons-kent-ons-gemeenschap dat heb je het als het ware een beetje met de paplepel ingegoten gekregen, terwijl je als nieuwkomer je al die ongeschreven wetten en regels moet zien eigen te maken. En dat kan heel subtiel zijn: accent, woordgebruik, kleding, gewoontes, afkomst. Bovendien heb je dan vaak ook nog te maken met de spreekwoordelijke achterdocht en de vooroordelen die de autochtone bewoners hebben tegen de 'import', zoals dat in sommige contreien nog steeds genoemd wordt. Die term alleen zegt al meer dan genoeg.
Ik vind het overigens jammer dat TO zich niet meer in de discussie mengt.
Ik vind het overigens jammer dat TO zich niet meer in de discussie mengt.
vrijdag 19 januari 2018 14:30
Oeh, dan hoop ik niet dat onze zoons daar erg veel last van krijgen, hoewel mijn vrouw wel redelijk uit nabije omgeving komt. Ik merk het zelf vooral dat het moeilijk is om met nieuwe initiatieven te komen.
Maar ik heb nier het gevoel dat van mij of obs verwacht wordt dat we gebruiken uit de omgeving zelf moeten overnemen of eigen maken. Carnaval bv ontvluchten we, communie zullen kinderen niet doen. Maar ik heb niet het idee dat dat van ons wordt verwacht.
Maar ik heb nier het gevoel dat van mij of obs verwacht wordt dat we gebruiken uit de omgeving zelf moeten overnemen of eigen maken. Carnaval bv ontvluchten we, communie zullen kinderen niet doen. Maar ik heb niet het idee dat dat van ons wordt verwacht.
vrijdag 19 januari 2018 14:51
4 km naar basisschool en 7 km naar middelbare school zijn prima afstanden om te fietsen. Wat dan nog wel belangrijk is de veiligheid van de wegen die gefietst moeten worden. Is het een weg met verlicht fietspad ernaast, of een donkere 80-km weg waar fietsers op de rijbaan fietsen. Vanaf welke leeftijd kunnen de kinderen zelfstandig naar school, vriendjes en sportvereniging?
Fijn dat je thuis alle ruimte en vrijheid hebt, maar als je daarvoor altijd afhankelijk bent voor vervoer voelt het toch minder vrij op een bepaalde leeftijd.
Zelf kom ik van flink afgelegen en heb nooit op een sport gezeten, omdat ouders geen tijd/zin hadden om me meerdere keren per week te brengen. Voor vermaak was ik totaal afhankelijk van buurkinderen. Ik ben hierdoor best wel beschermd en bleu opgegroeid en hier heb ik last van gehad.
Nu woon ik nog steeds vrij, maar wel rand van een vrij groot dorp met veel mogelijkheden voor onze kinderen. Ze konden al snel zelfstandig naar school, vriendjes, sport en zwembad.
Fijn dat je thuis alle ruimte en vrijheid hebt, maar als je daarvoor altijd afhankelijk bent voor vervoer voelt het toch minder vrij op een bepaalde leeftijd.
Zelf kom ik van flink afgelegen en heb nooit op een sport gezeten, omdat ouders geen tijd/zin hadden om me meerdere keren per week te brengen. Voor vermaak was ik totaal afhankelijk van buurkinderen. Ik ben hierdoor best wel beschermd en bleu opgegroeid en hier heb ik last van gehad.
Nu woon ik nog steeds vrij, maar wel rand van een vrij groot dorp met veel mogelijkheden voor onze kinderen. Ze konden al snel zelfstandig naar school, vriendjes, sport en zwembad.
Iemand een blokje kaas bij de mosterd?
vrijdag 19 januari 2018 16:25
Als kind en als puber heb ik vooral heel veel last gehad van die houding dat je je kop niet boven het maaiveld uit zou mogen steken. In een dorp vind je nu eenmaal minder gelijkgestemden dan in een grotere gemeenschap dus voor mijn gevoel was er ook geen ontsnappingsmogelijkheid. Zodra het kon, ben ik dan ook vertrokken en ik ga nog steeds niet graag terug (moeder woont daar nog).NYC schreef: ↑19-01-2018 14:30Oeh, dan hoop ik niet dat onze zoons daar erg veel last van krijgen, hoewel mijn vrouw wel redelijk uit nabije omgeving komt. Ik merk het zelf vooral dat het moeilijk is om met nieuwe initiatieven te komen.
Maar ik heb nier het gevoel dat van mij of obs verwacht wordt dat we gebruiken uit de omgeving zelf moeten overnemen of eigen maken. Carnaval bv ontvluchten we, communie zullen kinderen niet doen. Maar ik heb niet het idee dat dat van ons wordt verwacht.
Als volwassene is het ook makkelijker om je eraan te onttrekken natuurlijk. Kinderen hebben geen keuze.
anoniem_327069 wijzigde dit bericht op 19-01-2018 16:43
6.74% gewijzigd
vrijdag 19 januari 2018 16:34
Maar dat is echt iets van het noorden toch?DeKenau schreef: ↑19-01-2018 09:43Qua uitgaan: ik vind zo'n keet op eigen erf juist geweldig. Iedereen kent ook elkaars ouders, zitten er ook regelmatig bij met feestjes, oud en nieuw etc. Het is meer een 'community'. Ik woonde in een provinciestad, maar vond het uitgaansleven daar vaak niet gezellig, ik ging met vriendinnen juist regelmatig in het buitengebied uit. Vonden wij heel leuk.
In mijn jeugd en omgeving waren het juist de stadsjongeren die al vroeg in aanraking kwamen met drugs en 'de onderkant' van de samenleving. Op het platteland/dorpen daar werd soms wel stevig gedronken maar er was meer sociale controle en saamhorigheid. Sprak mij meer aan, en dat zou ik voor mijn kind ook wel graag willen.
In mijn omgeving (zuiden) hadden we dat helemaal niet. Al mijn vrienden en klasgenoten gingen 'gewoon' in de stad uit, dús wilde ik dat ook. Er waren wel kroegen in mijn gemeente (niet in mijn dorp), maar daar gingen vooral mensen heen die 25+ waren en die kende ik allemaal niet.
vrijdag 19 januari 2018 16:39
En dit.forsyth schreef: ↑19-01-2018 16:25Als kind en als puber heb ik vooral heel veel last gehad van die houding dat je je kop niet boven het maaiveld uit zou mogen steken. In een dorp vind je nu eenmaal minder gelijkgestemden dan in een grotere gemeenschap dus voor mijn gevoel was er ook geen ontsnappingsmogelijkheid. Zodra het kon, ben ik dan ook vertrokken en ik ga nog steeds niet graag terug (moeder woont daar nog).
Ik had letterlijk 8 meiden van mijn leeftijd in het dorp. De rest was meteen 3 jaar ouder of 3 jaar jonger. En op de basisschool maakt leeftijd natuurlijk nogal uit. Na de basisschool heb ik slechts een aantal van hen nog wel eens gesproken, maar dat was het. Ik had gewoon geen klik.
Ik denk wel dat ik een andere jeugd zou hebben gehad als ik 'gewoon' in een groot dorp of de stad was opgegroeid. In een klas had gezeten waar meer keuze was wat betreft vrienden, meer mogelijkheden qua sport of hobby en waar je niet gelijk opvalt als je van andere muziek, kleding of hobby's houdt.
Sinds ik op mijn 18e op mezelf ben gaan wonen in de stad, ben ik wat dat betreft zo opgebloeid. Weet ik eindelijk hoe het is om gewoon met gelijkgestemden om te gaan. Oh en ook heel fijn: gewoon naar huis kunnen wanneer je wil, wanneer je 's avonds ergens bent. Niet moeten wachten op je vriendinnen, je ouders of de zwarte taxi. Maar gewoon naar huis fietsen als je er klaar mee bent, moe bent of op tijd naar huis wil
Nu 8 jaar later voelt dat nog steeds heerlijk.
anoniem_636eb44e639c8 wijzigde dit bericht op 19-01-2018 16:39
0.43% gewijzigd
