Relaties
alle pijlers
Het ging uit.. maar nu?
zondag 3 december 2017 08:06
Na 5 jaar samen te zijn geweest, een hele mooie relatie. Intens, maar erg passioneel en liefdevol. Heeft hij het een paar maanden geleden uit gemaakt. Plotseling. Hij kon het allemaal niet meer aan, zat verschrikkelijk in de knoop met zichzelf door onverwerkte dingen in het leven en andere zaken die hem mentaal en emotioneel opbraken.
Hij brak mijn hart. Ik had zoveel vragen nog en zoveel te zeggen, maar hij gaf mij die kans niet, want het was hem allemaal te veel en hij nam alles aan als verwijten en kritiek (o.a. een van zijn problemen).
Uiteindelijk hebben we maanden geen contact meer met elkaar gehad. Ik probeerde mijn leven weer goed op te pakken, wat ook goed lukte.
Mar ineens stuurt hij mij kortgeleden een appje weer. Ik hield het contact kort, want begreep niet goed waarom hij mij weer contacteerde. Blijkt dat hij binnenkort wil afspreken. Heb hem toen verteld dat ik hier geen behoefte in heb en als hij mij iets te vertellen heeft, hij dit kon schrijven. Dat deed hij en uit zijn tekst blijkt dat hij niet zonder mij kan en zijn leven afgelopen tijd heel zwaar was zonder mij. Dat hij volwassener geworden is en hij in therapie hard bezig is vooruit te komen.
Volgens mij wil hij dus weer samen komen..
Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik hier mee moet. Of ik nog iets voor hem voel, aangezien hij dit kapot heeft gemaakt, vooral in zijn gedrag naar mij toe nadat hij het uitmaakte. Uiteindelijk denk ik dat ik wel met hem ga afspreken om hem aan te horen.
Maar heb nog steeds zoveel vragen, zoals hoe ik hem weer kan vertrouwen, en of hij niet gewoon weer bij elkaar wil komen omdat hij niemand anders heeft kunnen vinden en hij zich beseft dat hij het nodig heeft om iemand in z’n leven te hebben. En waarom hij pas na zoveel maanden hiermee komt.. En zoveel meer vragen.
Wat een lastig iets is dit. Op enkele vragen kan alleen ik antwoord geven, zoals of ik nog iets voor hem voel (m’n gevoelens an sich zijn behoorlijk afgevlakt, dus vind ik het moeilijk naar m’n gevoel te luisteren). Andere vragen kan alleen hij beantwoorden als hij eerlijk tegen mij kan zijn.
Ik weet dus ook niet goed waarom ik dit hier typ, maar misschien hebben jullie wat nuttige reacties voor mij? Ik kan dit met haast niemand bespreken, en soms is het fijn om zulke dingen even eruit te gooien.
Hij brak mijn hart. Ik had zoveel vragen nog en zoveel te zeggen, maar hij gaf mij die kans niet, want het was hem allemaal te veel en hij nam alles aan als verwijten en kritiek (o.a. een van zijn problemen).
Uiteindelijk hebben we maanden geen contact meer met elkaar gehad. Ik probeerde mijn leven weer goed op te pakken, wat ook goed lukte.
Mar ineens stuurt hij mij kortgeleden een appje weer. Ik hield het contact kort, want begreep niet goed waarom hij mij weer contacteerde. Blijkt dat hij binnenkort wil afspreken. Heb hem toen verteld dat ik hier geen behoefte in heb en als hij mij iets te vertellen heeft, hij dit kon schrijven. Dat deed hij en uit zijn tekst blijkt dat hij niet zonder mij kan en zijn leven afgelopen tijd heel zwaar was zonder mij. Dat hij volwassener geworden is en hij in therapie hard bezig is vooruit te komen.
Volgens mij wil hij dus weer samen komen..
Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik hier mee moet. Of ik nog iets voor hem voel, aangezien hij dit kapot heeft gemaakt, vooral in zijn gedrag naar mij toe nadat hij het uitmaakte. Uiteindelijk denk ik dat ik wel met hem ga afspreken om hem aan te horen.
Maar heb nog steeds zoveel vragen, zoals hoe ik hem weer kan vertrouwen, en of hij niet gewoon weer bij elkaar wil komen omdat hij niemand anders heeft kunnen vinden en hij zich beseft dat hij het nodig heeft om iemand in z’n leven te hebben. En waarom hij pas na zoveel maanden hiermee komt.. En zoveel meer vragen.
Wat een lastig iets is dit. Op enkele vragen kan alleen ik antwoord geven, zoals of ik nog iets voor hem voel (m’n gevoelens an sich zijn behoorlijk afgevlakt, dus vind ik het moeilijk naar m’n gevoel te luisteren). Andere vragen kan alleen hij beantwoorden als hij eerlijk tegen mij kan zijn.
Ik weet dus ook niet goed waarom ik dit hier typ, maar misschien hebben jullie wat nuttige reacties voor mij? Ik kan dit met haast niemand bespreken, en soms is het fijn om zulke dingen even eruit te gooien.
zondag 3 december 2017 08:14
Als je gevoel echt weg is, is het een uitgemaakte zaak. Dan is niemand gebaat bij een herstart.
Wel zou ik, maar dat is omdat ik weet hoe ik zelf ben, bekijken of het echt is dat je gevoel weg is of dat je dat weg hebt gedrukt uit angst om nog een keer gekwetst te worden.
In dat laatste geval zou ik het gesprek aangaan en je gedachten en gevoelens voorleggen, hoe hard ze ook mogen zijn richting hem. En dan na het gesprek wat bedenktijd nemen om te zien wat je wilt. Uitgaande van jezelf welteverstaan, niet van hem.
Wel zou ik, maar dat is omdat ik weet hoe ik zelf ben, bekijken of het echt is dat je gevoel weg is of dat je dat weg hebt gedrukt uit angst om nog een keer gekwetst te worden.
In dat laatste geval zou ik het gesprek aangaan en je gedachten en gevoelens voorleggen, hoe hard ze ook mogen zijn richting hem. En dan na het gesprek wat bedenktijd nemen om te zien wat je wilt. Uitgaande van jezelf welteverstaan, niet van hem.
zondag 3 december 2017 08:31
zondag 3 december 2017 08:47
Quote:
Hij brak mijn hart. Ik had zoveel vragen nog en zoveel te zeggen, maar hij gaf mij die kans niet, want het was hem allemaal te veel en hij nam alles aan als verwijten en kritiek.
Toen jij wilde praten gaf hij jou de kans niet.
Waarom zou jij hem deze nu wel geven?
Hij brak mijn hart. Ik had zoveel vragen nog en zoveel te zeggen, maar hij gaf mij die kans niet, want het was hem allemaal te veel en hij nam alles aan als verwijten en kritiek.
Toen jij wilde praten gaf hij jou de kans niet.
Waarom zou jij hem deze nu wel geven?
When they go low, we go high. (M.Obama)
zondag 3 december 2017 08:57
"Waarom zou jij hem deze nu wel geven?"
Omdat de man in kwestie aan de slag ging met onverwerkte issues uit het verleden en dus psychisch even compleet van de rails ging. Het gebeurt vaker dat zo'n verwerkingsproces zo heftig is dat mensen op dat moment alles en iedereen van zich afduwen.
Ik begrijp dat de relatie zelf daarvoor goed was en het een passend koppel was. Daar zou ik een herstart, nadat één van de twee het erg moeilijk had en verkeerde beslissingen nam in een verwarrende tijd, niet uitsluiten. Hij is niet vreemdgegaan, hij heeft niet gelogen, hij heeft letterlijk en figuurlijk tijd en ruimte voor zichzelf moeten inbouwen.
Maar wellicht ben ik ouderwets dat je er in goede en slechte tijden voor elkaar bent. Als TO anders beslist, snap ik haar ook trouwens.
Omdat de man in kwestie aan de slag ging met onverwerkte issues uit het verleden en dus psychisch even compleet van de rails ging. Het gebeurt vaker dat zo'n verwerkingsproces zo heftig is dat mensen op dat moment alles en iedereen van zich afduwen.
Ik begrijp dat de relatie zelf daarvoor goed was en het een passend koppel was. Daar zou ik een herstart, nadat één van de twee het erg moeilijk had en verkeerde beslissingen nam in een verwarrende tijd, niet uitsluiten. Hij is niet vreemdgegaan, hij heeft niet gelogen, hij heeft letterlijk en figuurlijk tijd en ruimte voor zichzelf moeten inbouwen.
Maar wellicht ben ik ouderwets dat je er in goede en slechte tijden voor elkaar bent. Als TO anders beslist, snap ik haar ook trouwens.
zondag 3 december 2017 09:17
Dat deed hij en uit zijn tekst blijkt dat hij niet zonder mij kan en zijn leven afgelopen tijd heel zwaar was zonder mij.
Dat hij volwassener geworden is en hij in therapie hard bezig is vooruit te komen.
Volgens mij wil hij dus weer samen komen..
Lieverd, deze twee zinnen passen niet samen. Gewoon niet. Hij zegt volwassen(er) geworden te zijn en tegelijkertijd zegt hij niet zonder jou te kunnen en(/want) zijn leven was zo zwaar zonder jou... Hij hangt dus aan je en heeft je nodig als pleister. Ongezond.
Als hij echt volwassen geworden was dan had hij (na een veel langere tijd) contact met je gezocht om aan te geven dat hij hard gewerkt heeft, zijn leven op orde heeft maar jou heel graag in zijn leven zou hebben. Niet nu, niet als pleister.
Laat hem nog maar heel veel meer therapie hebben en zijn leven op orde krijgen voordat je maar overwéégt om weer contact met hem te hebben. Dit gaat namelijk niet goed aflopen.
Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik hier mee moet. Of ik nog iets voor hem voel, aangezien hij dit kapot heeft gemaakt, vooral in zijn gedrag naar mij toe nadat hij het uitmaakte. Uiteindelijk denk ik dat ik wel met hem ga afspreken om hem aan te horen.
Niet doen. Jij hebt hier niets bij te winnen, dit gaat je alleen maar weer pijn opleveren. De antwoorden op je vragen ga je niet krijgen en als hij ze wel heeft dan mag hij ze je in een brief schrijven, dat is meteen heel therapeutisch voor hem.
zondag 3 december 2017 16:16
Daar dacht ik inderdaad ook aan. Ik wil kijken of mijn gevoel er nog is voor hem, door hem te ontmoeten. Want uit angst kan ik mij denk ik wel erg sterk houden hierin, ter zelfbescherming.fluttershy schreef: ↑03-12-2017 08:14Als je gevoel echt weg is, is het een uitgemaakte zaak. Dan is niemand gebaat bij een herstart.
Wel zou ik, maar dat is omdat ik weet hoe ik zelf ben, bekijken of het echt is dat je gevoel weg is of dat je dat weg hebt gedrukt uit angst om nog een keer gekwetst te worden.
In dat laatste geval zou ik het gesprek aangaan en je gedachten en gevoelens voorleggen, hoe hard ze ook mogen zijn richting hem. En dan na het gesprek wat bedenktijd nemen om te zien wat je wilt. Uitgaande van jezelf welteverstaan, niet van hem.
En je hebt gelijk, ik was van plan hem dit ook te vertellen.
Bedankt!
zondag 3 december 2017 16:16
Nee dat klopt! Daarom wil ik hem misschien een kans geven in het elkaar te zien. Kijken wat hij te vertellen heeft.Nicotientje schreef: ↑03-12-2017 08:15Misschien zijn de meeste vragen wel beantwoord nadat je hem gezien hebt?
Je hoeft het nu toch ook niet gelijk allemaal al te weten?
zondag 3 december 2017 16:18
Ik weet nog steeds niet wat hij wilde.. hij kon de relatie in ieder geval niet meer aan blijkbaar. Maar het is natuurlijk niet de bedoeling dat meneer het iedere keer uit gaat maken als het leven hem teveel wordt, dat wil ik hem wel duidelijk maken (indien wij verder gaan)
zondag 3 december 2017 16:20
Daar dacht ik dus ook aan, daarom heb ik hem eerlijk verteld dat ik geen behoefte heb aan een ontmoeting.SaveAngie schreef: ↑03-12-2017 08:47Quote:
Hij brak mijn hart. Ik had zoveel vragen nog en zoveel te zeggen, maar hij gaf mij die kans niet, want het was hem allemaal te veel en hij nam alles aan als verwijten en kritiek.
Toen jij wilde praten gaf hij jou de kans niet.
Waarom zou jij hem deze nu wel geven?
Toen heeft hij mij een mail gestuurd met zijn gevoelens en gedachten, waarna ik hem een kans wil geven dit verder uit te leggen. Maar ik vind dit stukje wel moeilijk ja, want ik wil niet degene zijn die meteen ingaat op wat hij nodig heeft, nadat hij mij op dit vlak behoorlijk teleurgesteld heeft.
zondag 3 december 2017 16:21
Dit zeg je heel mooi.. dankjewel! Dit is ook mijn overweging om hem de kans te geven om in ieder geval te zeggen wat hij wil zeggen ja.fluttershy schreef: ↑03-12-2017 08:57"Waarom zou jij hem deze nu wel geven?"
Omdat de man in kwestie aan de slag ging met onverwerkte issues uit het verleden en dus psychisch even compleet van de rails ging. Het gebeurt vaker dat zo'n verwerkingsproces zo heftig is dat mensen op dat moment alles en iedereen van zich afduwen.
Ik begrijp dat de relatie zelf daarvoor goed was en het een passend koppel was. Daar zou ik een herstart, nadat één van de twee het erg moeilijk had en verkeerde beslissingen nam in een verwarrende tijd, niet uitsluiten. Hij is niet vreemdgegaan, hij heeft niet gelogen, hij heeft letterlijk en figuurlijk tijd en ruimte voor zichzelf moeten inbouwen.
Maar wellicht ben ik ouderwets dat je er in goede en slechte tijden voor elkaar bent. Als TO anders beslist, snap ik haar ook trouwens.
Maar wel lastig..
zondag 3 december 2017 16:24
In dat eerste heb je gelijk, ik weet even niet meer of hij het precies zo verwoord heeft, maar dat is dus wel mijn angst. Dat hij niemand anders heeft gevonden afgelopen maanden die hem op alle vlakken zo goed bijstaat als ik altijd deed en hij daarom mij weer contacteert met dat hij spijt heeft.S-Groot schreef: ↑03-12-2017 09:17Lieverd, deze twee zinnen passen niet samen. Gewoon niet. Hij zegt volwassen(er) geworden te zijn en tegelijkertijd zegt hij niet zonder jou te kunnen en(/want) zijn leven was zo zwaar zonder jou... Hij hangt dus aan je en heeft je nodig als pleister. Ongezond.
Als hij echt volwassen geworden was dan had hij (na een veel langere tijd) contact met je gezocht om aan te geven dat hij hard gewerkt heeft, zijn leven op orde heeft maar jou heel graag in zijn leven zou hebben. Niet nu, niet als pleister.
Laat hem nog maar heel veel meer therapie hebben en zijn leven op orde krijgen voordat je maar overwéégt om weer contact met hem te hebben. Dit gaat namelijk niet goed aflopen.
Niet doen. Jij hebt hier niets bij te winnen, dit gaat je alleen maar weer pijn opleveren. De antwoorden op je vragen ga je niet krijgen en als hij ze wel heeft dan mag hij ze je in een brief schrijven, dat is meteen heel therapeutisch voor hem.
Maar anderzijds is dit misschien wel een indicatie voor echte liefde, dat wij alleen bij elkaar troost en genegenheid vinden.
zondag 3 december 2017 22:59
BlackHoney schreef: ↑03-12-2017 16:24In dat eerste heb je gelijk, ik weet even niet meer of hij het precies zo verwoord heeft, maar dat is dus wel mijn angst. Dat hij niemand anders heeft gevonden afgelopen maanden die hem op alle vlakken zo goed bijstaat als ik altijd deed en hij daarom mij weer contacteert met dat hij spijt heeft.
Maar anderzijds is dit misschien wel een indicatie voor echte liefde, dat wij alleen bij elkaar troost en genegenheid vinden.
Nee, dat heet ongezonde afhankelijkheid. Maar ik maak uit je berichten op dat je je besluit al genomen hebt, ik kan je enkel nog sterkte wensen en hopen dat het niet zo af zal lopen als dat ik denk.
zondag 17 december 2017 06:12
Ik dacht dat ik het wist, maar weet het allemaal nog steeds niet. Ik merk op dat hij eigenlijk helemaal niet veranderd is of tot rust is gekomen, sterker nog, het gaat mentaal gezien alleen maar slechter met hem. Dus dat is wel erg lastig, aangezien we al tegen veel dingen aan liepen hierdoor.
