Relaties
alle pijlers
Verliefd. En ik word er gek van
dinsdag 12 december 2017 09:24
Hoi,
Ik ben dus verliefd. Dat zou volgens velen dus helemaal fijn moeten zijn. Nou, ik vind het dus vreselijk.
De man in kwestie ken ik al langere tijd, nooit gedacht dat hier iets uit zou komen. Niet mijn type, heel andere interesses etc etc. Maar wel een goede vriend. En vorige week was het ineens, patsboem, toch raak. Dat alleen is al vreemd, maar hoe ik me nu voel nog vreemder. Ik ken mezelf niet meer terug gewoon.
Hij heeft me gezegd al langere tijd gevoelens voor me te hebben en gevraagd of ik een relatie met hem aan wil gaan. Ergens voelde ik langer dat er iets veranderd was in onze vriendschap, maar dit had ik niet meteen aan zien komen. Maar ineens dus ook die vonk van mijn kant. Hartstikke fijn weekend gehad en nu helemaal hoteldebotel. Maar: ik kan n iet meer eten, hij zit continu in mijn hoofd, ben onrustig en verlies mijn telefoon geen moment uit het oog. Waar we voorheen best veel contact hadden, lijkt het nu ineens minder. En alle berichtjes die ik stuur worden (voor mij) meer beladen.
Ik weet het: het is een goed teken dat hij mij 'gevraagd' heeft, dat hij het zijn vrienden al heeft vertelt etc etc. Maar toch ben ik nu ineens bang voor van alles. Dat hij zich bedacht heeft, dat ik hem toch tegenval en dat soort dingen. En ik word helemaal gek van mezelf!
Ik ben eind dertig, normaal gesproken erg nuchter en rationeel en voel me nu een ontzettende aansteller. Ik baal gewoon van mezelf en wat dit allemaal met me doet. Is er hier iemand die me een schop onder mijn hol kan geven of dit herkent?
Ik ben dus verliefd. Dat zou volgens velen dus helemaal fijn moeten zijn. Nou, ik vind het dus vreselijk.
De man in kwestie ken ik al langere tijd, nooit gedacht dat hier iets uit zou komen. Niet mijn type, heel andere interesses etc etc. Maar wel een goede vriend. En vorige week was het ineens, patsboem, toch raak. Dat alleen is al vreemd, maar hoe ik me nu voel nog vreemder. Ik ken mezelf niet meer terug gewoon.
Hij heeft me gezegd al langere tijd gevoelens voor me te hebben en gevraagd of ik een relatie met hem aan wil gaan. Ergens voelde ik langer dat er iets veranderd was in onze vriendschap, maar dit had ik niet meteen aan zien komen. Maar ineens dus ook die vonk van mijn kant. Hartstikke fijn weekend gehad en nu helemaal hoteldebotel. Maar: ik kan n iet meer eten, hij zit continu in mijn hoofd, ben onrustig en verlies mijn telefoon geen moment uit het oog. Waar we voorheen best veel contact hadden, lijkt het nu ineens minder. En alle berichtjes die ik stuur worden (voor mij) meer beladen.
Ik weet het: het is een goed teken dat hij mij 'gevraagd' heeft, dat hij het zijn vrienden al heeft vertelt etc etc. Maar toch ben ik nu ineens bang voor van alles. Dat hij zich bedacht heeft, dat ik hem toch tegenval en dat soort dingen. En ik word helemaal gek van mezelf!
Ik ben eind dertig, normaal gesproken erg nuchter en rationeel en voel me nu een ontzettende aansteller. Ik baal gewoon van mezelf en wat dit allemaal met me doet. Is er hier iemand die me een schop onder mijn hol kan geven of dit herkent?
Verder geen tips helaas, het trekt wel weer weg:)
dinsdag 12 december 2017 09:51
dinsdag 12 december 2017 10:12
dinsdag 12 december 2017 11:57
Ik heb intens meelij met je en leef met je mee.Flamingo123 schreef: ↑12-12-2017 11:54Haha, Turquasi. Koffie drink ik al niet, moet je nagaan
Inmiddels ben ik iemand geworden die al loopt te mekkeren dat hij niet terug appt en daar de zenuwen van krijgt. Iemand waar ik dus normaal gesproken kriegelig van word. Lijk wel 16!
Het is een soort halfpsychotische toestand waarbij je geen enkele controle meer hebt over jezelf. Gelukkig zakt het over een paar maanden en ben je dan weer normaal.
dinsdag 12 december 2017 14:01
Ik ervoer verliefdheid ook altijd als iets heel heftigs. De eerste keer kon ik niet meer eten en ademhalen vond ik ook ineens heel moeilijk als hij in de buurt was. Ik had continu buikpijn, viel 10 keer van de trap omdat ik zo met mijn gedachten bij hem was. Maar goed toen was ik ook 16 dus dat hoort er denk ik wel bij. Sindsdien zijn de verliefdheden gelukkig wat minder heftig maar nog steeds behoorlijk alomvattend.
Ik ben blij als die hevige verliefdheid overgaat in een wat rustigere liefde. Daar gedij ik heel goed bij. Dat is het ding van verliefdheid heah, het gaat weer over. Het wordt weer minder. Laat het dus lekker over je heen komen. Wees blij dat je dit kan voelen! Veel mensen zijn heel hard opzoek naar de gevoelens die jij nu voelt.
Ik ben blij als die hevige verliefdheid overgaat in een wat rustigere liefde. Daar gedij ik heel goed bij. Dat is het ding van verliefdheid heah, het gaat weer over. Het wordt weer minder. Laat het dus lekker over je heen komen. Wees blij dat je dit kan voelen! Veel mensen zijn heel hard opzoek naar de gevoelens die jij nu voelt.
dinsdag 12 december 2017 14:23
ik kan me voorstellen dat jullie allebei super zenuwachtig zijn nu alles zo anders is ineens, jullie kennen elkaar ook te goed om toneel te spelen (wat je meestal toch een beetje doet als je iemand net kent, gewoon net wat meer opgepoetst)
hoezo snap je niet dat hij nerveus is, ben jij toch ook?
hoezo snap je niet dat hij nerveus is, ben jij toch ook?
Lorem Ipsum
dinsdag 12 december 2017 14:32
Zeker. Het is ook zo'n omslag ineens. Hij, de verstokte vrijgezel, en ik de voorzichtige met een moeilijke relatie achter de rug. Dus we zijn allebei bang op onze eigen manier. Hij moet wennen aan het idee, zegt-ie.
Vond juist dat híj zo snel ging in het begin (vertellen aan vrienden etcetera), maar daardoor durfde ik me wel open te stellen en er voor te gaan. En nu dus enorm bang voor weer een gebroken hart.
Vond juist dat híj zo snel ging in het begin (vertellen aan vrienden etcetera), maar daardoor durfde ik me wel open te stellen en er voor te gaan. En nu dus enorm bang voor weer een gebroken hart.
vrijdag 15 december 2017 08:41
Nou, even een update.
We hebben elkaar gisteren lang gesproken. Hij durft het niet. Iets met bindingsangst. Bang dat zijn leven verandert etc etc.
Stortvloed aan tranen want hij wil het zo graag en snapt niet waar dat gevoel van hem ineens vandaan komt. Vindt het fijn bij mij, alles klopt met mij, dit was iets wat hij al zeker een jaar wilde.
Voel me echt een slome.
En verdrietig.
We hebben elkaar gisteren lang gesproken. Hij durft het niet. Iets met bindingsangst. Bang dat zijn leven verandert etc etc.
Stortvloed aan tranen want hij wil het zo graag en snapt niet waar dat gevoel van hem ineens vandaan komt. Vindt het fijn bij mij, alles klopt met mij, dit was iets wat hij al zeker een jaar wilde.
Voel me echt een slome.
En verdrietig.
vrijdag 15 december 2017 11:44
Wat bedoel je, Numberone? Door op hem te wachten?
Dan houd ik hoop en ik weet van mezelf dat ik daar niet mee kan om gaan. Dan blijft het maar malen en ben ik alleen nog maar bezig met hem ipv met mezelf.
Ik heb hem ook nog nooit zo emotioneel gezien als gisteren. Echt brullen. Dat is voor mij 'gelukkig' wel een bevestiging dat hij het er ook echt heel moeilijk mee heeft. Het is lastig om iets te begrijpen wat de ander zelf ook niet snapt. Hij wist bij het weggaan al dat hij spijt zou hebben zodra hij in de auto stapte. En dan houd ik me daar tóch weer een beetje aan vast, merk ik.
Heel toevallig heb ik vanmiddag zelf een gesprek gepland staan met psycholoog. Had niet op een beter moment kunnen zijn, haha.
Dan houd ik hoop en ik weet van mezelf dat ik daar niet mee kan om gaan. Dan blijft het maar malen en ben ik alleen nog maar bezig met hem ipv met mezelf.
Ik heb hem ook nog nooit zo emotioneel gezien als gisteren. Echt brullen. Dat is voor mij 'gelukkig' wel een bevestiging dat hij het er ook echt heel moeilijk mee heeft. Het is lastig om iets te begrijpen wat de ander zelf ook niet snapt. Hij wist bij het weggaan al dat hij spijt zou hebben zodra hij in de auto stapte. En dan houd ik me daar tóch weer een beetje aan vast, merk ik.
Heel toevallig heb ik vanmiddag zelf een gesprek gepland staan met psycholoog. Had niet op een beter moment kunnen zijn, haha.
