Mijn partner heeft een burn out

Anoniem_6362db7ea34fa zondag 21 januari 2018 20:09

Zoals de titel al doet vermoeden.. mijn vriend heeft een burn out. Veroorzaakt door veel stress op zijn werk, idiote lange werkweken( 60 tot 80 uur was meer regel dan uitzondering) maar daarnaast ook nog een staartje vanuit zijn privé in het verleden.

Ik weet niet wat hij voelt, ik ken het fenomeen burn out van de verhalen maar heb het zelf nooit ervaren gelukkig.

Ik probeer hem de ruimte te geven om dit op zijn manier te doen. Hij hoeft niks, ik probeer hem zo veel mogelijk uit handen te nemen en laat hem de dingen op zijn manier doen. Maar jemig wat is dit lastig.
Hij heeft zijn ouders nog niets verteld. Zijn dochtertje, die 50% van de tijd bij ons woont, denkt dat hij toevallig veel vrij is en dat hij veel thuis werkt. En ik, ik laveer tussen alles door en probeer hem de ruimte te geven maar probeer zijn dochtertje ook uit de wind te houden.
Hij heeft een kort lontje ( begrijpelijk) en hij en zijn dochter lijken enorm op elkaar en dat botst. Soms sus ik de boel en zeg hem niet zo op haar nek te zitten, ze is nog jong maar niet gek, maar ik wil hem niet het gevoel geven dat ik het hem nog moeilijker maak. Ik knuffel dus veel en extra met haar om er voor te zorgen dat ze weet dat ze hier thuis is, altijd welkom is en vertel dat haar papa gewoon even niet zo lekker in zijn vel zit. Zij lost dat op door extra kusjes te geven en hem te vertellen dat ze van hem houdt. Dat meisje is zo’n engel... ze is niet mijn dochter maar ik heb haar graag om me heen en ze hoort hier net zo goed als bij haar moeder.

Ik weet dat ik hem dit op zijn manier moet laten doen en ik doe mijn best om hem daar alle ruimte in te geven maar hemel wat is het zwaar. Het is alsof we een hele nieuwe balans moeten zoeken waarbij ik voor mijn gevoel nu de meeste concessies doe. En nogmaals, hij moet de tijd nemen om de rust eerst terug te vinden maar ik moest even van me af praten.
Hij wil het nog niet vertellen tegen onze omgeving en dat maakt het extra zwaar omdat ik er nergens over kan praten.
Nou ja, even mijn hart luchten dus. En ervaringen delen ofzo.

Bedankt voor t lezen!

Nouschi zondag 21 januari 2018 20:12

Hij mag ook wel een beetje rekening met jou houden. Logisch dat jij je hart ook wilt luchten.

Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!

Anoniem_351483 zondag 21 januari 2018 20:13

Heeft hij psychische hulp?

Nouschi zondag 21 januari 2018 20:14

De hele wereld draait niet ineens helemaal om hem natuurlijk. Denk ook aan jezelf!

Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!

yourlocalhero zondag 21 januari 2018 20:14

Ik zit ook thuis met een burnout thuis..maar in huis kabbel ik een beetje tussen alles in en keuvel door de dag heen.
Maar een korter lontje herken ik niet.
En inderdaad heeft hij al professionele hulp?

Anoniem_65740 zondag 21 januari 2018 20:17

Ik heb ook een burn-out en dat is rete zwaar, voor mijzelf maar ook voor mijn directe omgeving. Om er uit te komen moet hij eerst accepteren dat hij een burn-out heeft en de schaamte daarvoor opzij zetten. Dat betekent dat hij eerlijk moet zijn naar zichzelf en naar zijn omgeving. Doordat hij het nog niet wil delen met de buitenwereld lijkt het er op dat hij nog niet zo ver is. Jij kan hem niet dwingen maar ik hoop wel dat hij goede hulp zoekt en uiteindelijk eerlijk is over het feit dat hij een burn-out heeft.

Sterkte!

Anoniem_6362db7ea34fa zondag 21 januari 2018 20:20

Nouschi schreef: ↑
21-01-2018 20:14
De hele wereld draait niet ineens helemaal om hem natuurlijk. Denk ook aan jezelf!

Ja dat doe ik ook hoor... ik trek mijn eigen plan zoals ik ook deed voordat hij thuis kwam te zitten. Ik ga gewoon met vriendinnen op stap en heb de afgelopen weken wat extra gewerkt.
Maar ja, thuis is hij er wel altijd.. daar waar ik normaal wat uren alleen thuis had is hij nu altijd thuis.. en dat is lastig

Anoniem_636a100800946 zondag 21 januari 2018 20:21

Mijn man was niet te doen in het begin van zijn burnout.
Totdat ik, niet om een statement te maken maar echt omdat ik het zat was, dit niet meer accepteerde.
Ik heb me daar heel schuldig over gevoeld, alsof ik 'extra moeilijk' deed en hij had het al zo zwaar.
Maar het hielp wel.
Het is natuurlijk van de zotte dat je stiefdochter maar op jou moet vertrouwen voor een veilig verblijf. Ik zou daar wel het gesprek over aangaan en vragen of hij dit met zijn hulpverlener kan bespreken.
Hij mag zijn problemen hebben maar dat geeft hem niet het recht anderen te kwetsen.
Verder verandert het evenwicht inderdaad. Ik heb echt aan een bepaalde kant van mijn man moeten wennen.

Susan zondag 21 januari 2018 20:21

Ik kan me voorstellen dat hij het zelf nog niet met zijn omgeving wil bespreken, maar hij kan jou niet verbieden om wel iemand in vertrouwen te nemen. Dit gaat jou net zo goed aan. Hij kan niet verwachten dat je hem alles uit handen neemt, hem ondersteunt en het allemaal in je eentje verwerkt. Jij hebt ook een schouder en een luisterend oor nodig.

Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.

Anoniem_6362db7ea34fa zondag 21 januari 2018 20:22

Marloes85 schreef: ↑
21-01-2018 20:17
Ik heb ook een burn-out en dat is rete zwaar, voor mijzelf maar ook voor mijn directe omgeving. Om er uit te komen moet hij eerst accepteren dat hij een burn-out heeft en de schaamte daarvoor opzij zetten. Dat betekent dat hij eerlijk moet zijn naar zichzelf en naar zijn omgeving. Doordat hij het nog niet wil delen met de buitenwereld lijkt het er op dat hij nog niet zo ver is. Jij kan hem niet dwingen maar ik hoop wel dat hij goede hulp zoekt en uiteindelijk eerlijk is over het feit dat hij een burn-out heeft.

Sterkte!

Ik ben het met je eens.. hij moet eerst over die drempel heen om beter te worden. Maar volgens de huisarts moet hij die stapjes zelf zetten. En pas als hij daar is heeft professionele hulp zin.

Anoniem_64b54962132e8 zondag 21 januari 2018 20:26

Ik denk eigenlijk dat hij het niet wil vertellen omdat hij zich schaamt. Het voelt namelijk als falen.

Hij zal als eerste moeten erkennen dat er een probleem is. Hij denkt nu vermoedelijk dat hij na een beetje rust weer helemaal de oude is. Dan hoeft niemand het te weten. Daarom houdt hij het geheim.

Maar als hij echt een burnout heeft, dan is een beetje rust niet genoeg. Een burnout ontstaat door jezelf jarenlang uitputten, vrijwel altijd door een prive-achtergrond met een stemmetje dat zegt dat je niet mag opgeven.

Als hij wil herstellen, dan zal hij moeten toegeven dat er een serieus probleem is. De meeste mensen met een burnout zijn erg slecht in 'toegeven'. Als ze daar namelijk goed in zouden zijn, dan hádden ze in de eerste plaats die burnout niet gekregen....

Dan jij: jij wordt nu gedwongen om mee te gaan in zijn pogingen om de buitenkant heel te laten.

Dat moet je niet doen. Je moet gewoon praten met de buitenwereld. Eigenlijk zou hij het moeten doen, maar als hij het niet doet, doe je het gewoon zelf.

Anoniem_6362db7ea34fa zondag 21 januari 2018 20:26

Het-groepje schreef: ↑
21-01-2018 20:21
Mijn man was niet te doen in het begin van zijn burnout.
Totdat ik, niet om een statement te maken maar echt omdat ik het zat was, dit niet meer accepteerde.
Ik heb me daar heel schuldig over gevoeld, alsof ik 'extra moeilijk' deed en hij had het al zo zwaar.
Maar het hielp wel.
Het is natuurlijk van de zotte dat je stiefdochter maar op jou moet vertrouwen voor een veilig verblijf. Ik zou daar wel het gesprek over aangaan en vragen of hij dit met zijn hulpverlener kan bespreken.
Hij mag zijn problemen hebben maar dat geeft hem niet het recht anderen te kwetsen.
Verder verandert het evenwicht inderdaad. Ik heb echt aan een bepaalde kant van mijn man moeten wennen.

Mijn stiefdochter is wel veilig hoor, maar ik denk dat ook hier geldt dat door zijn ineens volledige aanwezigheid de energie verandert. Normaal keuvelde wij op woensdagmiddag ( om de week) samen rond. Nu is papa thuis en dan wil ze aandacht. En die energie heeft hij niet.
Daarbij is ze natuurlijk ook kind en kan echt wel eens het bloed onder je nagels vandaan halen maar ik ben van het motto “pick your battles”. En die ruimte ziet hij nu even niet in zijn hoofd.

Anoniem_65740 zondag 21 januari 2018 20:26

Krijgt hij vanuit zijn werk geen hulp?

Anoniem_363052 zondag 21 januari 2018 20:27

Eerder als mensen over een burn-out praatten, dacht ik: mens stel je niet aan! Pak jezelf bijelkaar en kom op!!

Tot ik 1 1/2 jaar geleden van de een op andere dag zelf met een burn-out er uit lag!

Paniek/angst-aanvallen, telefoon-angst, straatvrees, sociale-angst... etc...
Zomaar....!!
Echt heeeeel erg!!!
En zo was ik helemaaaal niet!!

Ik kende mezelf niet meer terug.
Zat maanden op de bank apathisch voor me uit te staren. Heb maanden therapie gehad.
Mensen kenden of herkenden me niet meer...
mijn eigen bedrijf kon ik noodgedwongen opzeggen...
Het heeft me mijn relatie gekost... (13 jaar samen)
Hij deed echt zijn best, maar begreep me niet...
(Ik mezelf ook niet!)

Het is heel erg jammer!!
Wat er allemaal gebeurd is.
Ik ben nog lang niet beter...
Door het uit elkaar gaan, krijg ik klap op klap extra te verwerken...

Ik zal nooit meer oordelen over mensen die zich depressief voelen, overspannen zijn, of een burn-out hebben!!!
Het is echt vreselijk!!
Maar dus ook voor de partners!!
Het is precies wat je zegt: opnieuw balans vinden...
Ik hoop dat jullie er samen door komen!!!

Veel succes!!

Anoniem_65740 zondag 21 januari 2018 20:29

Ik herken het wel wat "het groepje" schrijft. Eerst heb ik veel thuis gehangen en uitgerust, dat had ik ook echt nodig en heel veel rust was er nog steeds niet met een baby in huis die extra zorg nodig heeft. Tot ik op een gegeven moment bij de bedrijfsarts kwam die echt pissig werd dat ik niet meer er aan deed om beter te worden (terwijl ik er in mijn ogen ook wel echt wel wat aan deed). Die schop onder mijn kont heeft mij wel geholpen om de geboden hulp echt aan te pakken en dagelijks tijd te maken voor mijn herstel.
Wat ik er mee wil zeggen is dat het voor je man (en vooral voor jezelf) niet persé goed hoeft te zijn om alles te slikken en hem te ontzien. Wat tegengas mag soms best.

Anoniem_6362db7ea34fa zondag 21 januari 2018 20:36

Ik heb hem nu voor de komende week wat “taken” gegeven.. niks enorm groots maar wel dingen die even moeten en die mij in combinatie met werk even niet lukken.
Ik hoop eigenlijk dat dat hem ook een beetje nuttig laat voelen.

yourlocalhero zondag 21 januari 2018 20:50

justlust schreef: ↑
21-01-2018 20:36
Ik heb hem nu voor de komende week wat “taken” gegeven.. niks enorm groots maar wel dingen die even moeten en die mij in combinatie met werk even niet lukken.
Ik hoop eigenlijk dat dat hem ook een beetje nuttig laat voelen.

Supergoed!!!

Anoniem_65740 zondag 21 januari 2018 20:51

Veroordeel hem niet als die "taken" niet lukken, aan het begin vond ik douchen soms al een hele taak...

Anoniem_6362db7ea34fa zondag 21 januari 2018 21:00

Marloes85 schreef: ↑
21-01-2018 20:51
Veroordeel hem niet als die "taken" niet lukken, aan het begin vond ik douchen soms al een hele taak...

Goed dat je t zegt... ik sla het zeker even op..

Anoniem_363058 zondag 21 januari 2018 21:48

Ik heb me even speciaal geregistreerd vanwege dit topic aangezien ik zelf thuis zit ivm een burnout en daaropvolgende klachten. Wat je eigenlijk nooit leest bij artikelen over burn-outs is dat het erg persoonlijk is. Geen burn-out is gelijk aan die van een ander, juist omdat we verschillende mensen zijn. Hetgeen wat ik nodig heb is vrijheid om te doen wat ik wil, geen verplichtingen, geen eisen en al helemaal geen druk. Aan de ene kant is teveel stil zitten en niks doen niet goed voor je, maar teveel prikkels kunnen er weer voor zorgen dat je terug bij af bent. Hij zal dus zelf moeten aangeven wat hij wel en niet aan kan. Maar dan moet je wel hebben geaccepteerd dat je in deze situatie zit en dat je er niet met een week er vanaf bent. Vergis je niet, zeker met de link naar vroeger, kan een dergelijke situatie ongelofelijk complex en onbegrijpelijk zijn. Je hebt het allemaal even niet meer op een rijtje.

1 ding is zeker, hij heeft/had hart voor zijn werk, anders kom je niet in een burn out terecht. Aan zijn wil om er weer bovenop te komen zal het niet liggen, want hij heeft simpelweg veelste veel van zichzelf gevraagd en dat zegt een hoop (zowel positief als negatief). Kijk daarom erg uit met druk zetten.

Ik hoop dat je snel contact met hem kan krijgen, bij mij heeft het wel enkele maanden geduurd voordat die mogelijkheid er kwam.

Anoniem_363058 zondag 21 januari 2018 21:50

yourlocalhero schreef: ↑
21-01-2018 20:50
Supergoed!!!

Supergoed om iemand die net in een burn-out terecht is gekomen meerdere taken te geven?

Anoniem_363058 zondag 21 januari 2018 21:58

Marloes85 schreef: ↑
21-01-2018 20:29
Ik herken het wel wat "het groepje" schrijft. Eerst heb ik veel thuis gehangen en uitgerust, dat had ik ook echt nodig en heel veel rust was er nog steeds niet met een baby in huis die extra zorg nodig heeft. Tot ik op een gegeven moment bij de bedrijfsarts kwam die echt pissig werd dat ik niet meer er aan deed om beter te worden (terwijl ik er in mijn ogen ook wel echt wel wat aan deed). Die schop onder mijn kont heeft mij wel geholpen om de geboden hulp echt aan te pakken en dagelijks tijd te maken voor mijn herstel.
Wat ik er mee wil zeggen is dat het voor je man (en vooral voor jezelf) niet persé goed hoeft te zijn om alles te slikken en hem te ontzien. Wat tegengas mag soms best.

Die schop onder mijn kont krijg ik al sinds ik ongeveer thuis zit met als gevolg dat het alleen maar erger is geworden en herstel alleen maar langer duurt. Jij moet het uiteindelijk zelf doen. Als jij of wie dan ook zich uitgenodigd voelt om wéér over je eigen grenzen heen te gaan is dat een persoonlijke keus. Maar ik vindt het bijzonder fout door te stellen dat soms wat tegengas geven wel goed is. Er is geen enkel uitgangspunt waarin het feitelijk en onomstotelijk is dat zoiets zal gaan helpen.

Anoniem_64b54962132e8 zondag 21 januari 2018 22:02

justlust schreef: ↑
21-01-2018 21:00
Goed dat je t zegt... ik sla het zeker even op..

Een ei koken kan al moeilijk zijn. Want moest er nu een gaatje in dat ei? Hoeveel eieren? Hoeveel water? Moet het ei in het water voor het kookt of er na? Hoe lang koken? Zelfs dingen die je ooit op je routine deed, kunnen een heel grote berg vormen.

Aan de andere kant is de hele dag in bed liggen ook niet behulpzaam.

uit een speech van een generaal:

„Als je elke ochtend je bed opmaakt, heb je de eerste taak van de dag voltooid. Het zal je een beetje trots maken en je aanmoedigen om nog een andere taak te volbrengen, en daarna nog een en nog een. Het opmaken van je bed bevestigt op die manier dat kleine dingen er óók toe doen in het leven. Als je de kleine dingen niet goed doet, zul je nooit slagen in de grote dingen. En heb je toevallig een keer een slechte dag, dan tref je thuis in ieder geval een opgemaakt bed aan.”

Maar het allerbelangrijkste is dat je vriend gaat beseffen dat er een diepere oorzaak is. Hard werken alleen is niet het probleem. Je kunt prima heel veel uren werken en heel veel druk opgelegd krijgen. Het gaat erom hoe je die druk ervaart en wat het met je doet. Daar zit de oorzaak van die burn-out. Daar zit ook de sleutel om te herstellen.

Anoniem_6362db7ea34fa zondag 21 januari 2018 22:05

Meesterkees, je zegt t zelf al, niet iedereen is gelijk hierin.
Ik heb mijn vriend geen levensbelangrijke taken gegeven maar het leven en huishouden gaat wel door. Ik neem 85% van alles voor mijn rekening en wat me niet lukt en hem ook niet lukt laat ik liggen. Maar sommige dingen moeten helaas wel gebeuren en door werk lukt het mij morgen niet. En dus heb ik hem gevraagd om te kijken of het hem ergens deze week lukt. Is het vrijdagmiddag niet gelukt dan doe ik het.
Geen stress, geen pressie. Wel een verzoek tot..
ik probeer hem zo veel als mogelijk zijn eigen pad te laten bewandelen maar ik kan dat wat we normaal samen doen echt niet allemaal alleen. Dan eindigen we dalijk samen op de bank.. met alle gevolgen van dien

Anoniem_65740 zondag 21 januari 2018 22:06

@mmesterkees, zoals je zelf aangeeft is een burn-out persoonlijk en daardoor voor iedereen anders. Zelf ben ik er vsn overtuigd dat alleen maar op eieren naast iemand lopen niet de beste oplossing is en dat je soms best wat tegengas mag geven. Mij heeft het geholpen toen ik wat vast kwam te zitten maar er zijn ook momenten dat als je mij een schop onder mn kont geeft ik alleen maar verder weg zak en er niks mee opschiet....
Het is gewoon lastig en als partner kan je de oplossing niet bieden, daar zijn proffessionele hulpverleners voor.

Mijn partner heeft een burn out

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Actieve topics

Mijn partner heeft een burn out

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten. Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Actieve topics

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.